Eerste keer buiten, trip bij strand [Atlantis 15 gram]

[Voyager360 25]

Wie: Ik en een goede vriend, C, die nuchter bleef.
Wat: 15 gram Atlantis (Fruits of Utopia)
Waar: Strand (plas eigenlijk), bosrijk gebied, kamer en stad

Nadat de eerste en tweede trip mij zo goed zijn bevallen wilde ik graag een keer buiten trippen. Vanwege de veiligheid dit met een nuchtere vriend C gedaan. De trip begon op het strand/plas, we hadden een strandlaken op een grasveld neergelegd en keken zo uit over een mooie rustige plas. De zon scheen nog en de temperatuur was zeer aangenaam. 6,5 uur van tevoren niets meer gegeten. De tijd tussen deze en de vorige trip bedraagt 16 dagen.  

0. Rond 18.30 uur een volledig zakje Atlantis opgegeten. Net zoals de vorige twee trips had ik ontspannen elektronische muziek opstaan van Tycho. De smaak viel mij heel erg mee. Na zo'n twintig minuten denk ik al onder invloed te zijn. 'Zie je die ogen op die boom daar?' vraag ik aan C. Hij ziet ze ook, inderdaad die berk had gewoon een hoop ogen op de schors, ook nuchter zouden die te zien zijn. Ik voel me een klein beetje misselijk, als een soort-achtergrond effect, maar ik voel ook een kalmte over mij heen komen. Nog sterker dan de kalmte die ik al voelde op deze mooie, vrije dag in deze serene omgeving. Heerlijk relaxed. Ook ervaar ik de muziek anders, de tonen beginnen echt een plaats in de ruimte in te nemen, het is mij duidelijk: de truffels beginnen hun effect.
 

_{De plas waar de trip begon (foto's zijn eerder gemaakt maar is dezelfde locatie, verschil is wel dat het bij lange na niet zo druk was als op de foto's)}

1. Na ongeveer een kwartier langzaam op te bouwen waarin de kalmte steeds groter wordt en de omgeving steeds mooier wordt begin ik nu echt goed de effecten te merken. Het water is kraakhelder, volledig transparant, ik 'hoor' de rust. Ik kijk naar C die net een beweging maakt met zijn zonnebril op en ik heb het idee dat hij een Amerikaanse filmster is, die beweging was zó classy en filmisch. Er is een man in de verte op het zand en er zijn een aantal eenden bij hem die hij vredig voert. Wat een rust, wat een harmonie. In de verte naast mij zijn er kinderen van rond de elf die aan het spelen zijn met een bal, wat is het leven toch mooi. Links van mij in de verte zijn twee meiden, ongeveer mijn leeftijd, één ligt op het zand en de ander staat daar rechtop in zwarte bikini, het lijkt wel alsof ze daar puur staat om het plaatje helemaal af te maken, alsof ze aan het poseren is voor een foto-shoot. Zo perfect, ik vraag aan C of ik naar haar toe moet gaan om haar te zeggen hoe perfect zij dit moment voor mij maakt, maar C raad het mij af, wat waarschijnlijk wel beter is.

C heeft nog niet gegeten en ik zeg hem dat hij wel eten mag halen, ik zelf heb geen honger. Hij loopt naar de overkant van de plas en verdwijnt uit het zicht. Ik besluit om mijzelf de restrictie op te leggen dat ik geen contact met andere maak totdat hij terug is. Ik draai me om en in plaats van naar het water te kijken kijk ik nu naar het gras en de bomen. Wow! De kleuren zijn anders, zo ontzettend mooi. Het groen van het gras is zo mooi lichtgroen, zo intens mooi en het gras vibreert in complete harmonie. De bomen zijn ook ontzettend mooi en zijn ook mooier dan normaal, dit beeld is het mooiste beeld dat ik ooit in mijn leven gezien heb. Dit komt rechtstreeks uit het paradijs, ik ben in Eden beland. Nog geen 100.000 uur Photoshop zou zo'n mooi beeld ooit kunnen genereren. Ik blijf hier best lang naar kijken, het gras gaat op en neer en de schors van de bomen ook, het vibreert mooi en harmonisch. Niets kan er mooier zijn dan dit.

 

_{In zekere zin heeft deze afbeelding er niets mee te maken, deze foto is heel ergens anders genomen, maar de 'heiligheid' die ik zag en voelde lijkt een klein beetje op de 'heiligheid' die in de foto gecreëerd wordt door het zonlicht, al was het bij de trip natuurlijk veel intenser, mooier en natuurlijker.}
 
2. C komt teruglopen, het lijkt best erg lang dat hij is weggeweest. Alles lijkt zo ontzettend 3D, ik zie zoveel diepte. Hij had nog niet gegeten, geen zin om daar in z'n eentje te eten. Ik stel voor dat ik een duik neem, ontdoe mij van mijn shirt. Dat voelt goed zeg. Oké, let's go... Ik ren richting het water, maar eenmaal op het zand laat ik mijzelf vallen. 'Faceplant' is hoe C het omschreef en zo ging het ook. Ik moest stoppen, het zand is zó mooi! Ooooh... kijk hoe mooi het zand is. Ik lig languit voorover in het zand nu en raak het zand aan, speel ermee. Voorbijgangers zullen wel denken maar het boeit mij niet, ik ben intens gelukkig.
 
Nou goed, tijd om op te staan en die duik te nemen. Geen idee wat ik kan verwachten maar ik sprint en maak de duik. Oeh! Dat was intens zeg, maar niet per se aangenaam. Eigenlijk vind ik het erg koud en ik loop weer terug naar C die de hele boel verplaatst heeft naar het zand. 'Waarom zou ooit iemand zoiets doen?' vraag ik, bijna schreeuwend. C lacht me uit, ik ben ook niet echt boos maar damn, dat was een koude duik zeg. Het is natuurlijk ook al vrij laat en ondanks dat het een mooie zonnige dag was was de temperatuur inmiddels wel iets minder. Niet aan gedacht. De zon is inmiddels achter de bomen verdwenen en ik maak mij zorgen dat ik niet meer warm wordt. C zegt dat het wel goed komt maar ik zie niet in hoe. Ik sla de strandlaken om mij heen, maar zelfs dan heb ik het nog koud en ben ik nog nat. Hoe kan ik opwarmen zonder de zon? Ik begrijp het echt niet en ben bang dat ik een grote fout heb gemaakt door het water in te duiken. Nou, de trip was leuk zolang het duurde...
 
Toch krijgt C gelijk en niet veel later warm ik weer op. Ik heb best wel honger en begin wat snacks te verorberen. Ik zie twee meiden met zonnebrillen het pad langs lopen, ze draaien hun hoofd tegelijkertijd naar mij, alsof het zo getimed was en dit een film is. Ik val hartstikke op denk ik, al zegt C van niet. C heeft nog een verjaardagscadeau voor mij, het is een CD en de cover is echt heel creepy en trippy, dit was echt het perfecte moment om het aan mij te laten zien haha.

_{De cover van de CD}
 
3. Nu de zon weggaat en het halfduister wordt en wij bovendien nog avond moeten eten is het misschien verstandig om het strand te verlaten en dat doen wij dan ook. Wij lopen naar onze fietsen en ik werp nog een blik achterom. Ik zie alle kleuren van de regenboog op een boom, als een soort verfvlek. Atlantis is een stuk visueler dan Tampanensis denk ik, bij Tampanensis heb ik nog niet zulke vervormingen meegemaakt (maar daar ben ik nooit naar buiten mee geweest). Wij stappen op de fiets en wat is fietsen gaaf zeg! Ik vertel C dat het het vetste is dat ik ooit in mijn leven gedaan heb. Er is zoveel diepte, zoveel 3D. Ik volg C en hij zorgt er voor dat ik niemand van de wandelaars op ons pad aanrijd. Fietsen lukt nog best goed, maar toch voelt het erg goed dat C de boel in de gaten houdt. Fietsen, fietsen, ja ik moet nu toch stoppen, kijk eens hoe mooi! We stoppen bij een kleine tuin langs de weg met een hoop rozen. 'Hoe kan iemand meer willen dan dit?' zeg ik. 'Dit is het mooiste wat er is.', refererend aan de rozentuin voor mij, de kleuren zijn zo anders, dit is de mooiste kleur roze die ik ooit in mijn leven gezien heb. We fietsen verder en rijden over een brug over een kanaal. Ja het is weer tijd om te stoppen, dit uitzicht! Dit kanaal met aan weerskanten bomen vol met bladeren. Er hangt een bepaalde paarse gloed en dít is het allermooiste wat ik ooit in mijn leven gezien heb. Nóg mooier dan het gras met de bomen bij (2). Oh mijn god, Atlantis / trippen buiten overtreft al mijn verwachtingen, ik had er geen idee van hoe mooi het alles maakt. Ik vond alles al super mooi van deze natuur, maar hier zijn gewoon geen woorden voor. Dit is het allermooiste wat ik ooit in mijn leven gezien heb en ik kan mij niet iets mooiers voorstellen.

 

_{Uitzicht vanaf de brug (foto's ook op een eerder tijdstip genomen maar wederom zelfde locatie als wat ik hier beschrijf)}

 
We rijden verder, ik ben benieuwd wat de trip nog meer voor mij in petto heeft! We rijden onder bomen door en ik heb het idee dat ik in een sprookje beland ben, alsof ik door de Efteling aan het rijden ben, de lantaarns aan de kanten van de weg onder de bomen geven zo'n mooi effect. En dit is er allemaal al die tijd al geweest en fiets ik wel vaker langs. Allemaal op steenworp afstand van mijn kamer. Mooi vond ik het altijd al, maar dit is wel heel bijzonder. We besluiten om eerst even langs mijn kamer te gaan om onze spullen te dumpen en daarna naar de stad te gaan en wat eten te halen.
 
4. We gaan mijn kamer in en ik merk dat ik heftig aan het trippen ben, ik ben nu waarschijnlijk op mijn hoogtepunt. Ik ga naar de wc en voel mij net een kabouter, alsof ik heel klein ben en de wc heel groot. De muren lijken oneindig langwerpig te zijn, al het wit en die tegeltjes geven een heel apart effect. Ik ga mijn kamer in en kijk in de spiegel. Woooow....wie is dat? Het lijkt Medusa wel. Mijn haar is inmiddels grotendeels opgedroogd van de duik, maar het is helemaal krullend, alsof ik allemaal slangen op mijn hoofd heb. En mijn ogen, mijn pupillen zijn zo groot, diep en zwart. Ik kijk de ogen in van iemand die duidelijk iets met de onderwereld te maken heeft, ben ik Hades? Ik vertel dit aan C maar hij zegt dat ik er vrij normaal uitzie.
 
Ik zie dat ik een wondje heb op mijn lip, die had ik voor de trip nog niet. Het kleine wondje verplaatst zich over mijn lip en pulseert, wordt groter en dan weer kleiner, dit is best wel creepy. Ben ik nu echt dingen aan het zien die er niet zijn? Nee, C ziet het wondje ook, al beweegt het voor hem natuurlijk niet. Ik heb wel eens een droom gehad waarin al het vlees van mijn huid eraf smolt en alleen de spieren overbleven als ik dicht in de spiegel keek en dit deed mij daar aan denken. Het leek net alsof ik in een horror-film zat en ik compleet bezeten was. Ben ik te ver gegaan dacht ik bij mezelf? Ik vind het wel grappig hoe creepy en apart dit is, maar wat nou als ik voorgoed in deze hallucinerende enge wereld vast blijf? C zegt dat er niks raars is en ik voel mij op mijn gemak en geniet van deze freak-show die zich voor mijn ogen afspeelt.
 
Ik trek een hoop gekke bekken, doe rare dingen met mijn tong, allemaal terwijl ik in de spiegel blijf kijken, mijn gezicht vervormt zich alle kanten op, dit is niet menselijk, dit is niet normaal. C filmt het hele gebeuren, maar op zijn camera zie ik er gewoon compleet normaal uit. Ik zie zowel het beeld van zijn camera en de spiegel voor mij, in de spiegel ben ik super eng en zie ik er uit als een alien, op het mobieltje van C zie ik er doodgewoon uit. Huh?! Wat is dit voor geks? xP Dit is zonder twijfel mijn meest heftige trip tot nu toe, het is erg leuk maar ik denk bij mezelf dat ik de volgende keer toch iets minder zou nemen. Dit is leuk om één keer in je leven gedaan en meegemaakt hebben, maar ergens maak ik mij zorgen dat als ik dit te vaak doe het een keer flink mis gaat, dat ik niet meer inzie dat het allemaal door de truffels komt en ik constant in deze enge wereld blijf hangen. Maar voor nu geniet ik er vooral van en vind ik het wel spannend en bijzonder.
 
5. Oké het is inmiddels best wel tijd om iets te eten gaan halen en ik voel mij een klein beetje schuldig dat ik al deze geweldige avonturen aan het beleven ben terwijl C nuchter is en alle verantwoordelijkheid op zich neemt, hij heeft mijn tas en alle spullen netjes meegenomen, ik ben zelf best wel de weg kwijt en liet mijn tas en van alles slingeren.

C en ik fietsen richting de stad. De rit is normaal gesproken vrij lang, bijna een half uur, maar nu lijkt het echt een eeuwigheid te duren. Dit omdat het tijdsbesef best wel weg is en ik best wel langzaam fiets. Het is flink donker inmiddels en ik geniet van alle lichtjes, van de lantaarns, de sterren, maan en de auto's. C en ik praten een hoop, maar volgens mij kraam ik vooral veel onzin uit al begreep C mij nog vrij goed. Echt mooie filosofische gedachtes had ik op het strand, nu praat ik vooral onzin. Ik vermaak mij wel, maar het is niet zo leuk of bijzonder als eerder op het strand, dat en de fietsrit die daar op volgde was zeker nog wel het hoogtepunt. Wat verder nog bijzonder is aan deze fietsrit is dat ik de maan door bomen heen kon zien, terwijl dat niet hoorde. Achterom kijken gaf dit effect. Verder was mijn plaatsing van geluid verstrooid, ik hoorde verkeersgeluid overal om mij heen of op een plek waar het niet vandaan kwam. Je zou hier makkelijk paranoïde van kunnen worden maar ik besef dat het allemaal over gaat en door de truffels komt. Maar goed dat C er bij is en nuchter is, anders zou dit echt gevaarlijk zijn.
 
6. Wij komen eerst aan bij het huis van C, hij is even wat doen en verlaat de keuken waar ik nog alleen insta. Het is doodstil en C lijkt een tijdje weg te zijn. Ik vind het best wel creepy, dit alles, sinds ik mezelf in de spiegel gezien heb eigenlijk al. Ik denk geluiden te horen, zachte geluiden die hard klinken omdat ze heel dichtbij en intens ervaren worden. Wat als er zo een zwart schim-achtig wezen zo uit een deur tevoorschijn komt? Ik zie een aantal dingen die er niet zijn, het voelt niet helemaal veilig hier. Tegelijkertijd ben ik intens blij dat ik aan het hallucineren ben, dit heb ik altijd al een keer in mijn leven willen doen en is mij tijdens mijn vorige twee trips niet echt gelukt. Atlantis is wat dat betreft zeker een aanrader, al blijf ik er bij dat dit misschien net iets té heftig voor mij is om vaker deze portie te nemen.
 
7. Voordat er echt enge dingen gebeuren komt C terug en gaan we de stad in. De trip is al een tijdje over haar hoogtepunt heen maar nuchter ben ik zeker nog niet. Het is vrij druk in de stad, zaterdagavond, ik heb het idee dat er mensen naar mij kijken en door hebben dat ik drugs heb genomen, maar C zegt dat ik niet opval en ik besef dat het wel meevalt en ze het niet door hebben. We gaan naar de McDonald's, niet mijn favoriete keuze maar het minste dat ik voor C kon doen. Hij besteld, de medewerksters daar doen mij denken uit aliens uit de film The Hitchhiker's Guide to the Galaxy. We gaan zitten en ik heb het idee dat mensen mij vreemd aan kijken maar vind het niet heel erg, ik heb een mooie trip gehad. Ik ben nooit zo dol geweest op McDonald's voedsel en dit is nu niet anders. Hierna lopen we terug naar C's huis en voel ik mij nuchter genoeg om terug naar mijn huis te fietsen. We zijn nu ruim 6 uur verder sinds inname en ik fiets weer zonder problemen en nagenoeg nuchter terug. Het gaat een stuk sneller deze keer gelukkig. Als ik thuis kom en in de spiegel kijk zie ik dat mijn ogen nog steeds zijn zoals ze waren maar ik ben lang niet meer zo creepy als bij (4). Tijd om te slapen.

 

 

Concluderend kan ik zeggen dat 15 gram Atlantis op een lege maag best wel heftig voor mij was. Als ik niet inzag dat ik rare dingen zag door de truffels had het best naar kunnen worden. Maar dit is niet gebeurd en ik heb een hoop mooie en bijzondere dingen gezien en meegemaakt. Beelden en momenten die ik mij nu zo voor de geest weer kan halen, dat moment en gevoel van rust en dat perfecte serene plaatje van de plas kan ik zo oproepen. En de beelden van de bomen en het gras en de kanaal en de bomen kan ik ook voor me zien, zó mooi. In eerste instantie had ik voorgesteld dat C ook een kleine portie zou nemen, gelukkig is dit niet gebeurd en bleef hij nuchter, anders waren we denk ik toch wel een gevaar voor onszelf en zeker in het verkeer. Als je buiten gaat trippen raad ik dan ook zeker een tripsitter aan, tenzij je echt op een afgelegen plek bent waar je ook blijft en er niet veel kan gebeuren. Ik vond het verder niet vervelend dat C nuchter bleef, vond het juist wel fijn. Het is dan ook een goede vriend.
 
Verder ben ik erg blij dat ik zulke mooie dingen heb mogen zien tijdens de trip! En dat ik eindelijk 'echte' hallucinaties had. En net als de vorige keren zijn er een hoop mooie gevoelens en inzichten gekomen ná de trip. Ik kan iedereen zeker aanraden om een keer buiten te trippen, in een mooie en rustige omgeving en bij voorkeur als het nog licht is, dat was voor mij absoluut het mooiste deel van deze trip! Heerlijk in de natuur en met de zon erbij. Jammer dat de zomer nu ten einde loopt, maar goed ik weet wat ik ga doen volgende zomer

 

Ik moet toegeven dat ik ook wel blij was toen de trip ten einde was, na zo'n 6 uur was het ook wel weer mooi geweest en had ik wel weer behoefte aan de 'normale' wereld. Voor deze 'normale' wereld had ik de daaropvolgende dagen ook weer een hernieuwde waardering, al bleven de prachtige beelden van de natuur nog wel in mijn hoofd hangen. Maar diezelfde natuur in normale vorm werd niet minder mooi, integendeel, ik vond het weer op een andere manier mooi, mooier nog dan voor de trip. Vergelijkbaar met als je terugkomt van een mooie vakantiebestemming en Nederland weer haar eigen unieke charmes heeft, die in het niet lijken te vallen met het exotische, maar tegelijkertijd ook mooi zijn, op een andere manier. En ik zie nu soms ook die mooie 'gloeden' die ik tijdens de trip zag als ik nuchter ben en de zon op een bepaalde manier staat. Dit is mij eerder nooit opgevallen. De trip lijkt mijn leven weer permanent verbeterd en verrijkt te hebben, net als de voorgaande trips.