Recommended Posts

Wie: Mijn broertje B en ik, respectievelijk trip nummer 6 en 7
Wat: B: 15 gram Hollandia, ik: 15 gram Atlantis

Waar: Natuurreservaat en kamer (studentenhuis)

 

Om de zomer goed af te sluiten stelde ik voor om nog een laatste keer buiten te trippen met B. Er is een heel mooi plekje dat ik deze zomer toevallig ontdekt heb en sinds ik met truffels begonnen ben wilde ik hier eigenlijk al een keer trippen. Ik was er 1x geweest en het was zo mooi en rustig dat het mij de ideale plek leek voor een trip. De hele week was het mooi weer en zaterdag kwam het voor ons beiden goed uit, dus laat die trip maar komen! Omdat B de vorige keer bijna niks van Atlantis voelde nam hij deze keer Hollandia. Ik hield het bij Atlantis want dit is voor mij vertrouwd en al vrij sterk, bovendien kan ik dan als halve tripsitter fungeren dacht ik.

 

0. Voor mij zijn er 13 dagen verstreken sinds mijn laatste trip, voor B was het precies 3 weken geleden. We hadden allebei niets gegeten die dag omdat we vroeg wilde trippen, gepland was 13:00 maar het werd uiteindelijk 14:45. De plek is een eindje van mijn huis, B kwam met de bus en het laatste stukje zouden we fietsen. Helaas was mijn achterband dermate zacht dat hij niet achterop kon, dus uiteindelijk hebben we het stuk maar gelopen. B vertelde me dat hij nog met zijn vriendin had afgesproken die avond, niet slim vond ik want je weet maar nooit of de truffels dan al uitgewerkt zijn en bovendien een ingrediënt voor een bad trip! Bovendien was het een stuk drukker in dit gebied dan de vorige keer (waar ik al bang voor was). Mijn mindset was de afgelopen dagen heel goed en positief, nu nog steeds maar ik zag nu wel een aantal tekenen die deze trip niet ideaal zouden maken. Maar goed, let's do it, we aten de truffels terwijl we naar een mooi rustig plekje op zoek waren. Het is vooral veel open gebied met heide dus echt beschut waren we niet, maar we vonden wel een mooi bankje met een mooi uitzicht over een gedeelte van het gebied en een grote plas water. 

 

1. De trip begint langzaam in te slaan, ik heb wat rustige muziek opstaan van Tycho. Er komen af en toe wel mensen langs maar het valt gelukkig mee. B zegt ook al te merken dat het werkt en dat het erg raar is. Een hele mooie boom links van mij begint al een beetje te vervormen, de muziek klinkt anders en rechts in de verte zie ik een vrouw in het zwart die daar met haar vriend is en met hun twee honden speelt. De honden zwemmen lekker in het water en de vrouw staat daar aan de rand van de plas. Ze lijkt net Cleopatra denk ik, ze ziet er Nederlands uit maar toch heeft ze iets Oud-Egyptisch, een soort vrouwelijke farao, heel mooi! Ze heeft zo'n zwarte werpstok waar je een tennisbal ver mee kunt gooien voor de hond, dit lijkt net een scepter. En wat leuk dat ze daar met haar vriend of man is, dat ze samen daar zijn, op een mooie dag als deze (het weer is mooi en lekker zonnig). De trip blijft nog enigszins mild en gaat een tijdje zo door, B en ik gaan beide een beetje onze eigen gang. De lucht is mooi blauw en ik zie de verschillende tinten blauw, van donker naar licht, erg mooi en ik wijs het aan aan B. De wolken zijn ook prachtig, ik zie een hele grote paddenstoel in de wolken voor mij, hoe toepasselijk.  :-P

 

2. Ik heb m'n jas open en zie een donkergrijs shirt en baal dat ik niet iets kleurrijkers aan gedaan heb. Mijn spijkerbroek is mooi blauw, maar mijn jas en shirt zijn zo saai grijs. Ik maak een aantekening in mijn mobiel dat ik de volgende keer iets met een mooie kleur aan moet trekken. Ik sluit mijn ogen om te zien of ik al closed eyes visuals heb en ja die heb ik, vrij sterk al terwijl de trip nog helemaal niet zo lang bezig is. Inmiddels hebben B en ik allebei ons eigen MP3 in en ik sluit mijn ogen, zak mijn kin tegen mijn borst en laat me meevaren op de muziek en de mooie psychedelische dingen die ik zie. Op een gegeven moment open ik toch maar weer mijn ogen omdat ik bang ben dat mensen voorbij lopen en gaan vragen of alles wel goed met me gaat. Ik vertel B om zijn ogen eens te sluiten, dan let ik wel op voorbijgangers en hij doet het en ziet blijkbaar ook veel moois want zo blijft hij een tijdje zitten. Jammer eigenlijk denk ik dat ik niet gewoon op mijn kamer ben, dan kan ik gewoon dit doen zonder rekening te hoeven houden met andere mensen, het mooiste zit in de binnenwereld, niet daarbuiten dus waarom zijn we eigenlijk hier gaan trippen? Puntje voor de volgende keer...

 

3. Op een gegeven moment voel ik mij heel verdrietig maar ik heb geen idee waarom. Het ligt niet aan mijn gedachten, het is puur de lichamelijke emotie die ik herken als verdriet. Ik ben (mentaal) dus niet verdrietig, maar ik voel het wel sterk, niet heel prettig maar gelukkig is het alleen lichamelijk, het zal vast zo wel over gaan denk ik. Ik wil het tegen B zeggen maar voordat ik de mogelijkheid heb zie ik struikgewassen vervormen en lijken ze vijandig en naar. Dit gaat niet zo best denk ik en ik merk dat ik deze plek eigenlijk helemaal niet leuk vind, althans niet de plek waar wij nu zitten. Het water is lelijk, de omgeving er omheen is wel mooi maar het water verpest het. Eigenlijk zou ik liever ergens anders zitten, maar omdat het zo druk is zijn alle mooie plekjes al bezet. Ik zeg het tegen B en hij vind het water ook niet mooi, maar alles er om heen wel. Niet veel later gaat het echt mis: ik krijg een enorm beklemmend gevoel. Ik ben één keer in mijn leven flauwgevallen en weet precies hoe ik mij daarvoor voelde. Dat gevoel heb ik op meerdere momenten in mijn leven gehad, misschien 4x ofzo, maar veelal heb ik het flauwvallen dus afgehouden. Ik heb het ook aan het begin van mijn eerste truffel-trip ervaren, maar toen hield het al snel op. Nu voelde ik dat het heel snel heel sterk werd en dat het alleen maar erger wordt.

 

Ik kan het niet meer hebben en sta op, loop naar achter het bankje het bos in. Ik zeg tegen B dat ik even moet liggen, de symptomen worden nu heel sterk en ik voel een enorm suizen in mijn oren, het gaat helemaal niet goed met mij en ik kan mij niet herinneren dat ik mij ooit zo slecht gevoeld heb. Eigenlijk zou er een ambulance of mijn ouders gebeld moeten worden maar ik realiseer me dat truffels dan slecht in het nieuws komen en dat het toch te laat zou zijn, dus zeg ik niks. Zelfs al zouden ze er zijn, het zou niks uithalen, wat zouden ze kunnen doen behalve proberen mij gerust te stellen? Het is een bad trip en ik weet dat het een risico is als je truffels neemt. Ik denk niet dat ik doodga of iets dergelijks maar ik weet wel dat het helemaal niet goed is en het is pure horror dat ik nu ervaar. Het enige wat ik wil is thuis bij mijn ouders zijn. Ik lig zo een tijdje maar ben nog wel bij bewustzijn, nu ik dit schrijf verwonder ik mij erover dat ik blijkbaar nog zo helder heb kunnen denken want het voelde echt verschrikkelijk en alsof het helemaal fout ging, alsof ik niks meer kon. Ik blijf hier liggen en de nare effecten ebben langzaam weg. Als ik me weer enigszins normaal voel sta ik op en loop ik terug, straks komen er voorbijgangers die mij zien liggen en naar mij toe lopen en daar heb ik helemaal geen zin in.

 

4. B lijkt er weinig van gemerkt te hebben en zit nog steeds met z'n mp3 in. Ik denk na hoe het kan dat ik opeens een bad trip had en bedenk mij dat het misschien komt omdat ik de hele dag nog niets gegeten had. Tijd om daar verandering in te brengen dus haal ik een chocolade-reep tevoorschijn en geef B ook een stuk. Het gaat weer een stuk beter en ik zie in het gras allemaal bijzondere patronen, heel erg mooi! Op een gegeven moment zegt B naar huis te willen. Ik vind het prima en wil ook wel graag weer naar m'n kamer. We lopen terug en het landschap is ontzettend mooi, het lijkt echt een prachtig apocalyptisch landschap, iets waar ik dolgraag door heen zou willen lopen, maar dan wel alleen en niet met al die vreemden erbij. Het is te absurd voor woorden hoe ongelooflijk prachtig dit landschap is, wat jammer dat ik dit terrein niet voor mij alleen heb en dat ik mij buiten tijdens een trip blijkbaar een stuk minder op mijn gemak voel en thuis/binnen moet zijn om fijn te kunnen trippen. Dat zou niet zo moeten zijn, de wereld is toch van iedereen en wat maakt mijn kamer nou zo speciaal ten opzichte van de rest van de wereld?

 

Tijdens de lange wandeling heb ik een hoop filosofische gedachtes maar dit zijn niet altijd mooie gedachtes, in mijn nuchtere bestaan vind ik het leven erg mooi maar nu begin ik toch wel fouten te zien. B heeft het erover dat hij truffels niet begrijpt en eigenlijk maar stom vindt, waarom doet hij het eigenlijk? Hij wil het nooit meer doen en vindt dat hij teveel drugs neemt. Ik zeg dat hij dat nu zegt maar dat een trip zo wispelturig is dat hij er straks waarschijnlijk weer anders over denkt. Toch hebben we allebei dus een beetje deze negatieve gedachtes. Ik heb eigenlijk heel erg zin om hier gewoon met familie of vrienden te lopen zonder drugs te hebben gebruikt, gewoon een wandeling te maken zoals al die andere mensen hier. Een lichtpuntje is een stel dat ik zie lopen met een erg jong kind, ik zie de liefde die zij voor elkaar voelen en dat op deze mooie dag, hoe mooi is dat toch!

 

5. B wil de bus pakken naar huis maar ik ben nog flink aan het trippen en er is pas anderhalf uur voorbij gegaan. Het lijkt mij dan ook helemaal geen veilig plan, ik vind het nu al gevaarlijk met al dat verkeer. 'Doe het voor mij' zeg ik en uiteindelijk overtuig ik hem om verder te lopen richting mijn huis. Bij de volgende bushalte wil hij er weer vandoor maar opnieuw vind ik het geen goed plan. Eenmaal thuis aangekomen probeert hij er nog een keer vandoor te gaan maar toch weet ik hem over te halen naar binnen te gaan. Zo, hè hè, eindelijk, daar zijn we dan... De trip is totaal niet wat ik er van verwacht had maar goed wel weer een hoop geleerd voor eventuele toekomstige trips, namelijk dat ik niet ver van huis moet gaan zonder tripsitter en niet wil trippen zonder die dag iets gegeten te hebben. Ik ben best wel roekeloos geweest met truffels vind ik, daar ga ik absoluut verandering in brengen.

 

Ik kijk naar mijn vloer en zie er allemaal patronen in, erg prachtig. B zet 'The Big Lebowski op' en ik kijk mee, erg grappige film, dit vond ik normaal ook al maar met truffels is het toch weer anders. Het voelt vrij 'aards' aan en na een tijdje heb ik eigenlijk meer zin in de psychedelische wereld van mooie vormen. Dus ik sluit mijn ogen weer en lig op bed. Na een tijdje gaat B douchen en ik zet muziek en een visualizer op. Ja dit is erg mooi weer allemaal, ik zie grote paddenstoelen met mijn ogen dicht en bevind mij midden in de natuur, het schemert en het is prachtig, een soort van sprookjeswereld. Het ruikt lekker en ik strijk mijn haren en dan voel ik dat ik iets van een blaadje uit mijn haar haal. Dat blaadje paste mooi binnen mijn CEV dus vond het wel bijzonder. Ik voel me weer helemaal goed en de trip is erg mooi.

 

6. Het is nu ongeveer 19:30, B heeft zich opgefrist en besluit naar huis te gaan. Ik ben nog steeds aan het trippen maar niet zo sterk meer en hoewel het niet mijn voorkeur heeft laat ik hem nu wel gaan, het gevaar is wel geweken denk ik. De trip-effecten ebben langzaam weg, de visuals worden steeds minder sterk maar toch gaat het nog wel enige uren door. Ik voel me inmiddels weer helemaal goed en op mijn gemak, op een paar momenten heb ik eigenlijk zin om naar mijn ouders toe te gaan maar daar is het eigenlijk te laat voor dus heeft het geen zin meer, volgende week maar weer. :)

 

 

Dit was mijn eerste ervaring met een 'bad trip', gelukkig duurde het niet zo lang maar ik kan nu bevestigen dat het een verschrikkelijk gevoel is. Dat het een keer zou gebeuren zat er wel in als je het zo vaak doet, maar dat het deze trip zou gebeuren had ik niet verwacht, in reactie op mijn vorige trip heb ik mijn 'gewone' leven weer helemaal op orde gebracht en voelde ik mij weer helemaal content. Op basis van mijn mindset had ik het echt niet verwacht. Ik denk toch dat het sterk met de omgeving te maken heeft (te veel andere mensen) of met het feit dat ik de hele dag niets gegeten had. Erg leerzaam is het wel geweest, truffels zijn geen speelgoed. Ondanks die nare ervaring heb ik ook weer veel moois in deze trip meegemaakt, het was een vrij sterke trip met vrij sterke visuals, level 3 denk ik, voor mij eigenlijk de ideale sterkte. Jammer dat ik niet eerder binnen was en in alle rust van mijn CEV had kunnen genieten met heerlijke muziek, maar dat weet ik dus voor een volgende keer...

 

Trippen buiten kan denk ik echt prachtig zijn maar in ieder geval in mijn geval wil ik dan wel echt een rustige plek met zo min mogelijk andere mensen en het liefst met een nuchtere tripsitter erbij.

Link naar bericht
Deel via andere websites

Hoi voyager! 

Fijn je nog is te horen man! Ookal was deze ervaring minder prettig voor je. 

Iedereen in de community zal je wel bevestigen dat ze het allermeeste en diepste inzichten verkregen hebben door de bad trips die ze hebben meegemaakt. 
Ze leren je weinig tot niets in het moment zelf dat je ze ervaart. Dan zijn ze zoals je ondervonden hebt uiterst onprettig en brengen je naar "dark twisted side of the rollercoaster."

Wees de komende weken er niet overanalytisch over. Geloof me de verwerking gebeurt heel onderbewust en nu en dan ga je "gedachtenschocken" hebben die je wakker schudden en die verband houden met je bad trip. Het is uiterst behulpzaam en een van de beste dingen die je ooit  gaan overkomen ookal lijkt dat voor jou nu misschien gewoon op losse praat of random happy talk. Maar het is echt zo zonder mijn bad trips had ik bepaalde diepliggende automatische gedachtenreacties nooit kunnen ontdekken in mijzelf en was nu waarscheinlijk nog steeds een angstig jongentje dat niet met anderen kon of durfde praten. En heel de tijd op permissie en waardering van anderen wachte. 

Er is een trip voor mij specifiek waar ik zodanig slecht ging dat ik mijzelf  blijvend lichamelijk verwond heb. This shit is no joke maar het heeft mij zoveel over mijzelf geleerd en heeft mij gedwongen om in bepaalde blindspots te durven duiken waarvan ik zelf niet eens bewust was dat ik ze had. ( ookal zou ik als je mij toen ontmoet hebben uiterst fier gezegt hebben dat ik mijzelf begreep )

Kijk ik ga heel erg direct en recht door zee zijn.
Ik herken in dit bericht veel van mijn eigen gedrag/gedachtes/angsten 1-2 jaar geleden. Voordat ik begin wil ik gewoon vermelden dat alles wat ik ga zeggen van een mindset komt die je echt van het diepste van mijn hart willt helpen. En dat de adviesen en inzichten zullen  afkomstig  zijn van een gast die veele gelijkloopende angsten ambities en gebruiksgedrag had.

Alvast bedankt voor het lezen en ik apprecieer je echt als community lid maar ga nu even met je praten net alsof ik met mijn eigen 15-18 jarige versie vanmijzelf zou praten zou ik hem vandag kunnen tegen komen.


Je hebt Social anxiety. 
Het is niets echt uitzonderlijk maar het schaad je heel heel erg in de lange termijn van je leven
Dit is trouwens niets unieks de meeste mensen met die je omgaat hebben dit op verschillende niveaus.

Dat moet je ervan bewust worden. Het feit dat je je ogen sluit om anderen te vergeten of moet waken dat andere mensen niet gaan komen en zeggen dat jullie raars aant doen zijn. 
"Op een gegeven moment open ik toch maar weer mijn ogen omdat ik bang ben dat mensen voorbij lopen en gaan vragen of alles wel goed met me gaat"
Dit om maar 1 letterlijk voorbeeld te noemen je vind het ook terug in gedachtengangen zoals dat je gewoon naar huis willt gaan omdat je je daar het "veiligst" voelt ( vrij van de sociale angst en angst voor bekritiseert te worden, vrij van de drang om anderen te hoeven "impressen" ) 
Ik neem aan dat je dezelefde gedachtes ook hebt als je nuchter bent in sociale situaties. Natuurlijk nooit op deze intense " in your face " manier als de truffels het veroorzaken. 
Als je denkt aan hoe je je voelt in de klas of in de wachtzaal van de doktor of in een nieuwe sociale groep zul je een heel licht niveau van deze angst terugvinden in je denken, doen en zijn.

Je gaat je er langzaam van bewusst worden dat je die dieper angst die nu naar boven is gekomen eigenlijk altijd al een beetje heb aangevoeld.
Het goeie is dat als je echt willt je de moeite kan doen om ze echt te ontraafelen door zelfbewuster te zijn ipv van de angst een heel leven lang te rationaliseren gewoon in je achterhoofd te stampen zoals het overgroot deel  mensen doen die nooit de kans hebben gekregen om zichzelf objectief te kunnen bezien via de psycadelische ervaring. 

Onthoudt aub Mind over Substance Ten allen tijde.

Ookal zijn dingen zoals LSD,psylo en marijuana echt prachtige en complexe substanties niets maar dan ook niets kan tegen de kracht complexiteit en diepgang van je eigen hersenen.
Dit is het ook het gene wat de media fout interpreteert als ze zeggen dat psychedelisch substanties paranoia kunnen veroorzaken. Ze hebben niet de eerlijkheid of het reflectievermogen dat zij zelf ongelooflijk bang en verwarrd zijn.

Je hoort het in iedereen. In de excuses die mensen maken, de drang die mensen hebben naar pijn en drama. Al dit is gewoon en diepere emotionele verslaving naar angstgevoelens. 

Geloof mij het is zooo fucked up... Als mensen geraken we verslaafd aan alles... inclusief emoties en denkpatronen. Ooit al is afgevraagt waarom sommige mensen partners hebben die ze als shit behandelen of die hun proberen te manipuleren of hun demigrend behandelen. Waarom lopen ze niet weg? WAAAROM!? 

Diep van binnen willen ze niet. Ze zijn verlsaafd aan die negatieve emotie. ze hebben liever het "comfort" van de gekende situatie en pijn dan hun identiteit ( hun excuses, hun zelfbeeld, hun gedacht over hoe de wereld in elkaar zit, Basicly ego/of Pain body) op te geven en iets radicaal nieuws te doen. 

"Pot is not making you paranoid ... pot is just showing you the deeper underlying fears that have arisen in your life" ---- Duncan Trussel 

Dit is voor mij ook de grootste waarde aan psycadelia. Ookal zijn de visuals letterlijk  een van de allermooiste zaken die je ooit in je leven gaat zien. Dat is niet de reden waarom ik het gebruik. 
Het besef van je eigen angsten en bullshit is ongelooflijk waardevol. Het geeft je tenminste een echte kans. Grijp ze aub.

Volgens mij zijn er maar twee echte manieren om emotionele verslaving überhaupt te beseffen. Oftwel trauma oftwel de objectieve diepere kijk in je eigen persoonlijkheid die je van psychadelia of diepere meditatie krijgt. Dat is het. Dat zijn je opties..

Mensen kunnen er blijven over discuteren maar ik zie maar heel weinig mensen überhaupt hun angst beseffen. Ze blijven gewoon doorgaan en beseffen nooit dat ze en leven leiden gebaseerd op emotionele reacties van angsten die grotendeels irreëel of zwaar overdreven zijn. 


Eens je je dat beseft hebt begint het echte werk. 

Je moet elk geloof, en elke gewoonte, elke emotionele reactie analyseren en je afvragen van waar deze waar deze afkomstig is. je zult er verstelt van zijn hoe vaak je op automatismen denkt of ageert. En dan moet je het actief veranderen. Actief de gewoontes vervangen. je dwingen positief of objectiever te denken. andere mensen hun gedrag kunnen verklaren en als je het niet kan proberen zo goed mogelijk te begrijpen. Elke dag. Het moet een totaal automatisme worden. 

Je moet actief tegen angst vechten. Doe elke dag iets dat waarvoor je schrik hebt. Al is het maar iets belachlijks als met een vreemde praten of opstraat een instrument spelen, iemand je mening zeggen , je stem verheffen in sociale situaties/kringen die je nog niet goed kent, 
Je kunt zelfvertrouwen en sociale skills opbouwen. net zoals een spier. Het gaat zelfs tamelijk rap maar je moet het blijven doen .

(er komt een moment waar je met onbekende vrouwen kunt koffiedaten na 10 minuten praten trust me its awesome :-o  :mrgreen:  :mrgreen: ) 

En het zal nooit aangenaam zijn. Maar het is het waard. De mogelijkheden dat je gaat zien omdat je geen sucsessbarrieres hebt. De kansen die je gaat grijpen. De mensen en conversaties die je gaat hebben. Het is zooooo ziek. Als ik terugdenk naar alles wat ik in de laaste 2 jaar beleefd en gedaan heb het is zooo ziek. En besef ook dat veele mensen hun droomen ( als ze die nog hebben ) nooit gaan bereiken omdat ze zichzelf in de wegstaan omdat ze diep van binnen niet geloven dat ze dat waard zijn. 



Sorry voor de Wall of text. Ligt gewoon heel persoonlijk en ik zie zoveel mensen die in die mindset gevangen zijn ( ook  gewone mensen die geen psychonauts zijn)  

Ik heb al sommige dingen van je opdit forum gelezen en ik zou het jammer vinden als iemand met jouw schrihftalent en manier van denken zichzelf in de weg zou staan en een leven in angst zou lijden. 


Wishing u the best of luck on your Journey! 



R.S 


PS: 


(dit beschrijft het ook tamelijk goed) 






 
Link naar bericht
Deel via andere websites

Hoi Chase,

 

Heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie! Ik vind het zeer interessant wat je hier schrijft en kan mij er goed een voorstelling bij maken. Tijdens het 'bad trip' gedeelte van deze trip was het vooral lichamelijk, ik trok er niet echt direct lering uit tijdens of na mijn trip behalve dat ik merkte dat ik buiten trippen met anderen in de buurt toch niet zo chill vind en dat ik onbewust toch inderdaad misschien te veel waarde hecht aan wat andere mensen over mij denken. (Terwijl ik juist een paar dagen ervoor bedacht had dat dat compleet zinloos is) Misschien dat die gedachteshocken mij de komende tijd zullen overkomen en dat ik er dan meer van kan leren.

 

Die social anxiety waar je over spreekt is zeker een probleem waar ik een groot deel van mijn leven mee geworsteld en last van ondervonden heb, maar sinds begin dit jaar is dat toch wel heel sterk afgebrokkeld. Dat angstige jongetje die jij hier beschrijft herken ik mijn jongere 'ik' heel sterk in, maar dit jaar ben ik wat dat betreft toch wel heel veel gegroeid en identificeer ik mij daar nog nauwelijks mee, juist ook in sterk sociale situaties. Maar inderdaad, een element is misschien toch nog aanwezig en deze trip lijkt daar inderdaad op te wijzen. Onderbewust heb ik er dus blijkbaar nog niet helemaal mee afgerekend en er zijn inderdaad situaties waarin ik gevoelsmatig toch nog angst/hinder ondervind terwijl mijn mind zegt dat ik nergens bang voor hoef te zijn. Omdat die situaties tegenwoordig een heel stuk zeldzamer zijn dan voorheen dacht ik dat het wel afgelopen was met verlegen en bang zijn, maar ze bestaan nog wel, zeker als het op vrouwen aankomt ben ik bang haha. Al is het een stuk minder dan toen ik jonger was en ik soms echt helemaal dicht klapte. Het zijn echt de puntjes op de i die nog ontbreken, maar goed zoals ook weer uit deze trip blijkt is dat toch nog te veel en moet er iets aan gedaan worden. Bedankt dus voor het enthousiasme in jouw reactie, ik zal er zeker werk van proberen te maken. ;)

 

Ik merk heel sterk dat ik liever zulke situaties mijd dan ze confronteer. Ik probeer vaak te rechtvaardigen om (figuurlijk gesproken) weg te lopen voor de situatie en vertel mijzelf dat ik beter af ben, dat ik de situatie en mogelijke gevolgen niet nodig heb, dat ik er zelf niet thuishoor, dat het simpelweg niet in mijn persoonlijkheid ligt om zulke dingen te doen. Maar dit is natuurlijk erg zonde want het enige wat mij blokkeert is angst, een krankzinnige angst, de angst om afgewezen te worden. Dus in plaats van iemand anders dit voor mij te laten doen wijs ik mijzelf af en houd ik mijn ego in stand. Wat natuurlijk volstrekt absurd is. Terwijl ik dit typ zie ik dat zelf ook in, maar het zal inderdaad oefening vragen om hier echt over heen te komen en voor eens en voor altijd een eind te maken aan deze mentale barrière. Maar goed alle voortgang die ik op dit gebied gemaakt hebt komt al door 'om te denken' en simpelweg te 'doen', dus ik weet dat de methode die je hier aanraadt effectief is. Zal een kwestie van tijd en doorzettingsvermogen zijn. :)

Link naar bericht
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden