+- 10g Atlantis, mijn vriend en ik

[SpaceVita 0]

Mijn vriend en ik zijn nog niet heel ervaren met truffels. Ik had al een keer eerder mexicana (10 g) uitgeprobeerd, maar die trip was behalve leuk verder niet echt bijzonder. Voor mijn vriend zou dit de eerste keer worden. We hadden 3 zakjes 15g van www.magic-truffels.nl besteld en die waren er al na 1 dag. We hebben deze keer allebei 10g gedaan en er is dus nog 25g over voor de volgende keer.

We hadden zijn huis een beetje tripklaar gemaakt.. Dat betekent matjes, dekens en kussens op de grond, een koptelefoon klaargelegd voor als we muziek zouden willen luisteren en eten/drinken op de tafel, omdat we best zin hadden om na 5,5 uur weer wat te eten.

Eerst moesten we de truffels eten. God, wat lekker. Mijn vriend kreeg ze aardig makkelijk weg, maar ik moest moeite doen om ze binnen te houden.

Toen ze eindelijk allemaal weg waren, was het wachten tot het effect kwam.

Volgens de tripsitter duurde het ongeveer een halfuur tot drie kwartier (we hadden voor onszelf de klok weggehaald, zodat we niet op de tijd gingen letten) voordat we raar met onze handen gingen bewegen.

Het eerste gevoel wat ik kreeg was puur lichamelijk. Mijn benen voelden als spaghetti, mijn handen konden niet stoppen met draaien, het was als een warm, tintelend, verlamd, puddingachtig gevoel.

Toen kwamen er ook visuals, alles begon te bewegen, de boeken leken uit de boekenkast te vallen, en een stoel met ribbelachtige bekleding leek te golven als de zee. Ook de kleuren waren heel opvallend, het waren felle vlakken, een beetje zoals een schilderij van Picasso.

Opeens namen 2 kleuren de overhand; roze en groen. Alles bestond uit roze en groen.

Mijn vriend was ontzettend druk als een soort voetbalcommentator alles aan het reporteren wat hij meemaakte. Hij was rood aangelopen en lag naast me. Zijn gezicht leek op dat van een varken (een beetje eng). Zijn neus kwam helemaal naar buiten, zijn ogen waren super bol en groot en alles was roze en groen en in beweging. Mijn vriend was ook nog eens aan het bewegen en praatte aan een stuk door. Mijn trip was op dat moment ook ontzettend heftig en ik wou me er op focussen en ook graag zeggen wat ik zag tegen de tripsitter, maar ik kon het er simpelweg niet uitlaten, doordat mijn vriend zoveel aandacht trok. Ik moest erg om hem lachen, maar op een gegeven moment ging het lachen vanzelf over in keihard huilen. De tranen stroomden over mijn wangen. Ik had niet goed door dat ik aan het huilen was, ik voelde alleen de tranen goed, als een soort water overal om me heen.

Ik ging zo hard, het voelde als een explosie van emoties, als ik mijn ogen dicht deed stormden alle kleuren door mijn hoofd heen. Ik voelde me bijna mee de diepte ingesleurd worden terwijl ik aan het huilen was, maar ik wist dat ik me nu niet op de donkere kleuren moest focussen maar naar boven moest naar de lichte kleuren.

Op een gegeven moment was ik wat rustiger geworden en besloot ik dat ik op moest schrijven wat ik zag. Ik pakte een pen en een stuk papier, maar het schrijven ging lastig. Ik heb geloof ik 5 krabbelende regels geschreven terwijl ik nog half aan het huilen was, maar ik ging niet bad, want op mijn handen zag ik vrolijke bloemetjes terwijl ik schreef en mijn haar zat ook vol met bloemetjes.

Mijn vriend was wel van streek geraakt, omdat hij het gevoel had mij tot last te zijn en lag op een gegeven moment huilend op de grond. Alles leek simpel toen, alleen mijn vriend was de enige onzeker factor in mijn trip, omdat ik wist dat hij ook van alles meemaakte, waar ik geen deel van was. Ik vond het wel moeilijk dat we allebei zo geheel in onze eigen wereld zaten en het niet goed konden delen.

Gelukkig verliep de rest van de trip redelijk vrolijk. Ik zag nog steeds zo duidelijk alle kleuren, de tripsitter had een overhemd aan met witte knoopjes en opeens viel al het wit in de ruimte me op, dan weer het groen, dan weer het blauw enz.

Het hele plafond was geel met groene, rode, blauwe en witte bobbeltjes en ik zat er vol verwondering naar te kijken.

We hadden beloofd om onze vriendin op te bellen tijdens het trippen en het was heel moeilijk om te concentreren, maar uiteindelijk heeft mijn vriend dan toch het nummer in kunnen typen.

Ik heb een tijdje alleen met haar op de gang gepraat, maar het bracht me een beetje terug in het echte leven toen ik haar hoorde en het was moeilijk om mijn enthousiasme te delen. (Ondertussen was ik soms ook afgeleid en stond gewoon naar mezelf te staren in de spiegel, tot ik opeens weer een geluid uit de telefoon hoorde).

Mijn vriend heeft echter daarna nog 3 kwartier op een ernie-achtige stem al zijn belevenissen aan haar gerapporteerd.

Ik werd wat filosofischer, ik wou even alleen zijn met mijn gedachten. Ik ging naar boven, naar de donkere kamer van mijn vriend. Ik wist totaal niks meer van ruimte, tijd, verhoudingen en mezelf. Ten eerste had ik geen benul meer wie ik zelf was, ik had niet meer het gevoel dat het lichaam van mij was en ik leef zelfs te zijn vergeten dat ik een persoonlijkheid had.

Tijd was vreemd, ik wou er wat over op schrijven, maar ik snapte er helemaal niks van. In mijn tripwereld stond alles stil, als een soort schilderij waarin ik leefde.

De verhoudingen waren ook weg.. Mijn handen leken ver weg als ik typte en heel groot en klein te gelijk. Ik voelde me een worden met de omgeving, ik snapte niet dat ik een lichaam had dat los stond van alles.

Ik had mezelf even gefilmd waarin ik dingen probeerde uit te leggen, en toen ik dat afspeelde zat ik alleen maar vol verbazing naar mijn eigen hoofd te kijken.

Toen ik weer beneden kwam was mijn vriend nog steeds aan de telefoon, ik besloot wat te eten. Ik tripte nog wel heel erg, maar langzaam aan werd het weer wat normaler. Mijn vriend en ik hebben nog een filmpje opgenomen, waarin ik dacht dat ik weer best normaal was. Maar de woorden die ik in het filmpje zeg bleken achteraf: 'dit ben ik, ik besta' en 'ik snap niet dat alle moleculen kunnen samenvloeien in een gezicht en dat ik dat dat ben'. Dus het effect was er waarschijnlijk nog wel

Toch was het vrij snel daarna weer normaal en zag ik alleen de kleuren nog wat feller en voelde ik me nog een beetje stoned.

Ik was heel moe, maar al met al was het een hele emotionele, kleurrijke, filosofische trip. Het leek even verkeerd te gaan, maar ik ben bovenop gekomen en het was ontzettend heftig maar leuk om mee te hebben gemaakt

Xxx H

En hier die vriend dan, we delen deze account

Nu voor mij, ik had nog nooit truffels gehad, wel ervaring met andere (hard)drugs en 2 keer wezen sitten maar meteen 10 gram atlantis was zeker niet niets, ik vond ze eerlijk gezegt wel lekker, toen mn vriendin de eerste keer ging truffelen had ik een klein hapje mexicana geproeft omdat het volgens hun (ze waren met zijn 4en die keer) naar rotte walnoten smaakte. Ik vond het toen eerlijk gezegt wel lekker en deze waren ook niet echt slecht. Ik had ze dus ook wat eerder op dan mn vriendin die de hele tijd vieze gezichten trok.

Volgens de sitter begonnen we na ongeveer 30-40 minuten raar te doen, met onze handen te schudden en voor een groot deel herriner ik me dit ook nog, het leek alsof tijd heel snel ging en ik eigenlijk alles super langzaam beleefde. Ik ging steeds lachen, en praatte oncontroleerbaar tegen de sitter, mn vriendin en natuurlijk tegen mezelf, want het voelde voor mij alsof ik met 4 mensen tegelijk was. Ik probeerde te lopen maar eerst moest ik een tijdje kruipen, toen ik weer kon staan ben ik even op een stoel gaan zitten, pakte mijn ipad en zette heel even muziek op.

Ietsje later keek ik op en zag ik mn vriendin huilen, ik had nergens een idee van, laat staat waarom ze huilde. Ik kroop naar haar toe en aaide haar over haar hoofd, dat leek een tijdje te helpen maar ik snapte nog steeds niet wat er was dus toen zij opnieuw begon te huilen deed ik dat ook en het leek alsof we eventjes bad gingen, dat ging even door, we gingen steeds van huilen naar lachen naar weer huilen en het leek alsof mijn lichaam zich compleet aan haar aanpaste omdat ik voelde alsof zij het enige was waarmee ik connectie kon maken.

Toen kwam de tweede sitter binnen lopen, die was even weg geweest. Dat was eigenlijk erg raar, ik wist dat die zou komen als we ongeveer een uur bezig waren met trippen maar t leek op t moment dat ze binnen kwam al 3 uur te duren. Ik was eigenlijk ook helemaal vergeten dat ze bestond tot ze binnen kwam okal kende ik r al een behoorlijke tijd. Ik werd eventjes terug geroepen naar de realiteit en maakte me opeens erg zorgen om mijn vriendin omdat ze vanuit dat oogpunt erg raar deed. Dat terug komen in realiteit was niet bepaald leuk want ik merkte dat ik misselijk was en had even door dat ik erg raar deed. Ik ging naar de wc omdat het voelde alsof ik moest overgeven en voelde me eventjes 6 jaar oud, alsof ik echt heel klein en onwetend was over alles dat bestond. Ik kwam terug in de trip-kamer en vond daar mijn vriendin op de grond op een matje, ik ging er weer bij zitten en liggen steeds opnieuw haar naam zeggend en steeds iets wat ik niet herinner opnieuw vertellen. Ik maakte me erg zorgen om dat ik te raar deed en wilde gewoon dat het goed met haar ging. Weer was het heel eventjes te veel voor ons en we gingen gewoon liggen en elkaar vasthouden.

Daarna kon ik een tijdje niet ophouden met praten en het leek alsof ik een klein onderdeel was van het grote geheel dat mijn vriendin was. Toen bedachten we dat we nog een goede vriendin van ons zouden bellen en ik heb na nog iets van 5 keer afgeleid te zijn haar nummer gevonden op mn ipad (mn mobiel was kapot) eerst heeft mijn vriendin haar even mee naar de gang genomen terwijl ik zat te eten en te denken over vanalles, leven, tijd, eten. Ik weet jammer genoeg niet meer zo goed wat ik nou allemaal had bedacht maar het was zeker intessant, en als je aan de sitters zou vragen wat ik zei zouden ze je vast wat kunnen vertellen wat klopt maar niet te snappen is. Toen kwam mijn vriendin de kamer weer in en heb ik nog ongeveer 45 minuten met de telefoon rondgelopen en "mijn wijsheden gedeeld". Ik heb ondertussen een portie noodles voor mezelf gemaakt uit zo'n yum yum pakje van de albert heijn en steeds vergetend dat ik de telefoon had ben ik maar blijven praten zo af en toe schrikkend als er werd teruggepraat.

Langzamerhand begon het uit te werken en ik bleef maar praten over het bestaan, "ik besta", "jij bestaat", "mensen bestaan graag samen", "elke kamer is een universum en elke ding is een onderdeel van dat geheel" waren een paar van de dingen die ik erg graag herhaalde. Toen hebben we nog wat pannenkoeken gebakken en gegeten en nog een beetje zitten spacen en praten in een sfeer die het makkelijkst te omschrijven viel als stoned. Daarna zijn we langzamerhand naar bed gegaan en okal zijn we volgens mij allebei even bad gegaan was het een zeer geslaagde middag/avond.

Edit: ik herriner me nu ook weer dat alles heel groot of heel klein werd, klein detail, maar t hoorde er zeker bij.

Bedankt www.magic-truffels.nl dat jullie dit mogelijk hebben gemaakt

H en S

[Shifty 3]

Eerste stuk klinkt vrij heftig. Niet gek ook, er komen ook zoveel indrukken op je af. Zeker een eerste keer kan echt even wennen zijn. Wel heel goed dat je wist dat je naar het positieve moest kijken en er zo weer bovenop komt.

 

Toch weer bijzonder te lezen dat jullie zo op elkaar reageerden. Ik heb zelf ook altijd heel erg dat ik op mijn mede-trippers reageer. Vaak is dat altijd positief. Maar ik snap heel goed dat als je je vriendin zo ziet je er zelf ook een beetje naar van wordt.

Zo te lezen zijn jullie in deze trip echt van de ene naar de andere emotie geknalt, waardoor het ook erg onrustig kan worden. 

Als tip kan ik ook meegeven alvast wat dingetjes te verzinnen die je in de trip wilt gaan doen.

Bijvoorbeeld deze beelden kijken via TV kan echt heel tof zijn.

 

Peace