Ze voelde zich in haar fantasie belemmerd :-P

[Friedolientje 0]

Wie: 2 vriendinnen (Kaatje –ik- en Noekie –zij-)

Waar: Bij mij thuis, 28 juli 2012

Wat: Atlantis, 2 * 15 gram

Noekie wilde graag eens truffels proberen, voor mij was dit de 3e keer. Omdat ze pas jarig was geweest, had ik haar een ‘tegoedbon' gegeven voor deze speciale avond. Die avond was gisteren.

Ik had eerst 1 pakje Atlantis gekocht, maar omdat ik me ineens realiseerde dat ik de vorige 2 keer meer op had, hebben we gisteravond nog een pakje gehaald. Ik wilde tenslotte hetzelfde effect als de voorgaande ervaringen en was bang dat het met 7,5 gram niet zou lukken.

De eerste portie truffels had ik in stukjes gesneden en verdeeld in 2 mokken warm water. Dit hebben we na 15 minuten opgedronken/ gegeten. Ik had het in 5 minuten op, Noekie heeft er zo'n 20 minuten over gedaan. Het was een uurtje of 20:00 toen de eerste symptomen zich aandienden.

Wat gebeurde er?

Allereerst hadden we een vreselijke lol, om niks. Onophoudend hebben we in een deuk gelegen, de tranen rolden over onze wangen. Zelfs toen we niet lachten, bleven de tranen komen. De tissues waren niet aan te slepen! We zaten op mijn balkon. Daar heb je zicht op een kerktoren. We vroegen ons af waarom er een haan op de kerktoren staat. Ik concludeerde dat de haan er ooit op is gevlogen en er niet meer af durfde. Maar eigenlijk kon het wat mij betreft net zo goed een eekhoorn zijn, of een helikopter volgens Noekie. Zij wilde ineens perse weten waarom er een haan op de kerktoren stond. Dit heeft ze wel 6 keer geroepen. Raar eigenlijk, een haan op de kerktoren!

Op een gegeven moment begonnen bij mij de visuals te komen. Ik zag caleidoscoopfiguren overal, op de muur, op de grond, op mijn broek. Dit was allemaal nog zonder kleur. Toen ik niet veel later naar de lucht keek, leek deze als een aquarelschilderij waarbij de randen van de wolken verschillende kleuren kregen, alle kleuren van de regenboog zag ik. Het leek wel alsof de wolken samenwerkten om de haan op de kerktoren op zijn plek te houden, het fascineerde mij enorm. Terwijl ik mijn ervaringen deelde met Noekie, begon zij te klagen. Zij zag alles gewoon zoals het was. Ze zag geen kleuren, zij wilde ook kleuren zien. Zij wilde ook dingen zien bewegen. En terwijl ik haar vertelde dat dat misschien komt omdat zij de wereld met andere ogen bekeek dan ik (ik kijk altijd erg om me heen, ben me erg bewust van al de beestjes/ bomen en planten. Terwijl Noekie vooral een blikveld heeft van 1 vierkante meter ). We concludeerde dat het daar aan moest liggen en Noekie kwam met de briljante uitspraak: “ Ik voel me in mijn fantasie belemmerd!†En toch baalde ze dat ze niet zag wat ik zag, de kleuren en de bewegingen. Ze probeerde door de, door haar meegebrachte, lichtstaafjes heen te kijken om zo de beelden te forceren… ha ha! En daarna zei ze “Ik had er meer van verwacht, ik vind het een teleurstelling." “Misschien komt het nog? Jij hebt je truffels tenslotte later opgegeten dan ik.†“Ja, dat zal misschien wel.†Ik daarentegen had het geweldig, ik zag de planten naar me wuiven, ik zag ze in 3D bijna naar me toe komen. Alles was zo scherp en zo mooi van kleur. Zelfs de bloemen van het kanten randje van Noekies shirtje leken tot leven te komen. De nerven van de klimopbladeren leken te bewegen, alsof er ‘bloed' doorheen pompte.

We hadden kaarsjes aangestoken en lounge muziek opstaan. Tussen de kaarsjes lagen wel 30 betraande tissues. Spierwitte tissues. En toen begon het te regenen. We zeiden meerdere keren tegen elkaar dat we naar binnen moesten, en toch bleven we zitten, in de regen. Uiteindelijk zijn we toch maar in de woonkamer gaan zitten, want het beetje druppen werd niet veel later een ongelooflijke stortbui. Jammer, het was net zo leuk buiten. We keken uit het raam de straat in, het leek wel een film, een film waarin de straat een rivier leek, zoveel water kwam er uit de lucht!

Tussendoor moest ik meerdere keren naar het toilet. Wow, wat was mijn badkamer schoon! Sodeju, zo blinkend heb ik ‘m nog nooit gezien. De kraan leek wel van zilver. De handdoeken leken van pluche, prachtig! Ik had het gevoel daar uren te hebben gezeten. Ik loop terug naar de kamer en Noekie vindt haar ervaring nog steeds tegenvallen en we besluiten het 2e pakje truffels ook meester te maken. Het is dan ongeveer kwart over 9. Bah, wat was dat vies! Ik heb ze gelukkig weg gekregen met hagelslag. Noekie fantaseerde dat ze walnoten aan het eten was, en zo smaakten ze dan ook, punt. (Hoezo belemmerd in haar fantasie?). Toch werd de smaak haar wat zuur en heeft ze ook hagelslag gepakt. Oow ja, ze was ook ineens bezorgd en bang voor een overdoses, ha ha, dat vond ik ook zo grappig. Ik heb haar gerustgesteld. Uiteindelijk heb ik geloof ik totaal 17,5 gram op en Noekie 12,5.

Pff… en dat was mij iets teveel. Op een gegeven moment was ik misselijk, zag ik knalharde kleuren als fel geel en fel groen, de plant (een grassoort) kwam als een snelgroeiend reuzengevaarte op me af, de grasstengels leken naar me te graaien. Ik voelde me slecht, ik bemerkte hoe mijn keel verkrampte en mijn speekselklieren in de productiestand bleven steken, dit kon maar één ding betekenen: OVERGEVEN. Dus meteen naar het toilet en heb het laten gebeuren met behulp van mijn vinger. Ik denk dat het 3/4 minuten duurde. En terwijl ik dat deed en mijn ogen dicht had, was het eigenlijk nog wel mooi: de fantasie van hoe de inhoud van de wc pot eruit zag: paars… . Toen ik mijn ogen opende was het veel minder fraai! Ik heb de boel weggespoeld en de pot schoongepoetst, en ben weer terug naar de kamer gegaan. Ik voelde me weer prima.

Noekie stond voor de spiegel, ik ging naast haar staan. Ik vond haar erg mooi. Zij zichzelf ook. Gefascineerd keken we naar elkaar, waanden onszelf fotomodellen. We hadden gesprekken via de spiegel. Dat was erg leuk en ook weer gek. Dat is ook zo super van een truffeltrip, je gedachten en gesprekken springen van de hak op de tak met tussendoor momenten van besef. Het besef dat het niet echt is, dat we vreemd doen. Geweldig!! Kom maar weer met die tissues!

Dan ga ik naar de keuken om wat drinken te pakken. Roept Noekie ineens “Heb je ook paaseieren?†Ik antwoord “Hoezo?†“Nou..â€, zegt Noekie, “Dan leg ik ze in het nestje van je kanaries, misschien dat ze dan in het nestje gaan slapen in plaats van als tennisballen op de stok!†Ha ha ha ha ha… HOE KOM JE EROP!! Noekie had als bij effect vooral veel praatkicks, en ineens zegt ze dat ze de strepen in de rolgordijnen ziet bewegen. Gelukkig, ze ziet wat bewegen! Woohoo!

Ik kijk naar mijn hondjes en ze lijken als getekend, zo mooi. En de kleur van hun vacht was zo intens. Geweldig! Ze zijn altijd al mooi, maar nu echt supermooi! Als plaatjes uit een sprookjesboek.

Niet veel later werd alles in mijn beleving weer ‘gewoon'. Dit ging best snel, niet zozeer gelijkmatig en langzaam, maar meer ineens. Ik werd hartstikke moe. Noekie niet, ze bleef maar praten en vragen stellen. We hadden best diepe gesprekken. De zin uit het programma ‘Over de streep': ‘Als je mij echt zou kennen, zou je weten dat…' kwam ook aan bod. Daar hadden we eerst helemaal geen antwoord op, want we kennen elkaar best goed. Maar het was wel het begin van een goed gesprek.

Noekie begon tijdens ons gesprek aan een zak paprika chips. Als ik haar vraag waarom ze zoveel chips tegelijk in haar mond propt (wat met een hoop lawaai gepaard gaat), antwoord zij: Je kent toch wel die koffiepads van de Senseo? Soms zitten die heel gelijk in de zak en kun je ze gemakkelijk in het busje stoppen. Maar soms liggen ze allemaal door elkaar, en dan lukt dat dus niet. Zo zit dat ook met deze chips: ze liggen allemaal kris kras door elkaar!!

Om 2:15 was het klaar. Noekie voelde zich goed genoeg om naar huis te rijden en ik lag niet veel later in bed en knalde vrijwel meteen in een diepe slaap.

Eindconclusie van deze ervaring: TOP! Nog een keer? JA!!

** Het verhaal kon eigenlijk nog langer! **

[Truththeories 0]

Haha, tof verslag!

De reden waarom er een haan op de kerk staat is omdat er een haan kraaide toen Judas (toch?) Jezus verraadde aan de romeinen. Volgens mij was dat de symboliek erachter, als ik me niet vergis.

[Friedolientje 0]

Ik zal het doorgeven... Thanks!

[Gonzo 31]

Puik verhaal.. Balen van het overgeven, denk dat je daarom wat sneller uit je trip bent gekomen.. Maja, shit happens..

Iig mooi dat je vriendin het uiteindelijk toch te pakken heeft gekregen, niets zo muf als samen a-synchroon trippen

(Dat met die haan was trouwens Petrus, wel muf nu ik er over nadenk, het symbool van de matennaaier van Jezus bovenop het huis van z'n vader zetten)

[Friedolientje 0]

Ha ha, ja Gonzo... als je het zo bekijkt...

Ik had Noekie gisteren nog gesproken, daaruit kwam naar voren dat ze het toch best eng vond allemaal, misschien heeft ze zich om die reden niet volledig laten gaan/ over gegeven. Nu weet ze ongeveer hoe zo'n trip verloopt en zal ze zich meer open stellen de volgende keer.

[VloeibareGedachtes 0]

Super awesome tripreport! Erg leuk om te lezen

Ik had Noekie gisteren nog gesproken, daaruit kwam naar voren dat ze het toch best eng vond allemaal, misschien heeft ze zich om die reden niet volledig laten gaan/ over gegeven. Nu weet ze ongeveer hoe zo'n trip verloopt en zal ze zich meer open stellen de volgende keer.

Inderdaad, truffels zijn een drug die voor mijn gevoel met de keer beter worden. het is namelijk eenmaal zo dat je op een gegeven moment in de gaten krijgt hoe zo'n trip verloopt en dan krijg je er ook meer controle over. Je weet dan wat je moet doen om het zo tof mogelijk te laten verlopen.

[Emilio142 0]

Hahahaha. Door de war liggende chips. Te mooi. Leuk report.