Spira80

Hallo mede psychonauten,
 
Graag wil ik met een deel van mijn trip met jullie delen. De trip had veel meer in zich dan alleen dit onderwerp, maar zoals jullie medetrippers misschien wel weten sleept een trip van een paar uur je naar alle uithoeken van je geest en emoties, wat nauwelijks samen te vatten is op enkele A4'tjes.
 
Het was een trip die ik vorig weekend heb gemaakt. Het was een volledige portie van 15 gram (vacuüm/vers verpakking, naam kan ik niet opkomen).
 
De trip begon zoals elke andere: verwarring, ongemakkelijk gevoel in het begin en toen ging ik op reis...
 
De tv stond aan en er speelde een willekeurige muzieklijst af met verschillende muziekclips. Het waren gewone nummers, zonder harde muziek er tussen.
Ik begon 'mindfucks' te krijgen (altijd een leuk moment).
 
Op een gegeven moment belandde ik in een flow van positieve, liefdevolle gedachten, die zover gaan tot je het gevoel hebt bijna 'verlicht' te zijn...denken dat je alles begrijpt en ziet hoe 'goed' en mooi alles is, het hele leven, inclusief de minder leuke ervaringen die we in ons leven hebben.
 
Het ging zover dat ik dacht dat ik 'God' begreep, ik noem het 'God', niet omdat ik religieus ben, maar omdat dat begrip toch nog iets grijpbaarder is dan 'liefde'. Hoe omschrijf je perfectie? Niet te doen....
 
Ik zag dat ik God was, net als dat ieder mens dat is, zonder dat we het doorhebben (in nuchtere, rationele toestand). We zijn goden zonder het te weten...en toen brak het moment aan van 'schizofrenie'. 

Op het moment dat ik mij realiseerde dat ik God was, net als het hele universum en alles wat zich daarin bevindt ook God is, keek ik naar een muziekclip waar op datzelfde moment iemand knipoogde. Ik zag het als 'teken'. De knipoog kwam binnen als boodschap: "begrijp je het eindelijk?"  . Het was een boodschap vol liefde en vrolijkheid. Er was niks engs aan.

En toen ging het helemaal los....ik zag overal berichten in. Ik realiseerde mij dat als wij inderdaad God zijn, dat wij dus tegen onszelf praten wanneer wij tegen elkaar praten en zelfs wanneer wij een gesprek voeren in ons eigen hoofd met onze eigen gedachten. Ik begon boodschappen te horen in de lyrics van de nummers die op tv afspeelde...alles klopte.
Ik zag hoe alle lyrics dezelfde boodschap hadden, ze hadden allemaal dezelfde lading en doel: om ons te helpen te ontdekken wie (of eigenlijk wat) we zijn: liefde (God)

De hoeveelheid boodschappen en gedachten waren in zo een grote hoeveelheid en kwamen in zo een snelheid dat ik het amper bij kon houden en het leek alsof ik alles tegelijk 'dacht', terwijl het tegelijk allemaal hetzelfde was.

Ik zag een metafoor hoe het universum en de mens eigenlijk gedachten zijn van 'God'. 

Om de metafoor concreter te maken, 'zag' ik deze vergelijking:  Zie de aarde als een hoofd (van god), waar wij als mensen de gedachten, emoties zijn die God ervaart, precies zoals onze eigen hersenen werken. Een verzameling cellen die allerlei gedachten en emoties creëren en daardoor 'ervaart'.

Eigenlijk is God een schizofreen in het groot: een verzameling van gedachten en emoties die onderling tegen zichzelf spreken. Wanneer de ene mens tegen een ander mens praat, praat God dus tegen zichzelf in een poging uit te zoeken wie hij nou eigenlijk is. Hij snapt niks van zijn gedachten en zijn gedachten zijn vaak tegenstrijdig en vechten het uit (letterlijk in menselijke vorm). Dit veroorzaakt oorlogen, net als schizofrenie 'oorlog' voert in iemands hoofd.

Elk mens is slechts één gedachte, één visie op zichzelf (Een gedachte van God over zichzelf). Het ging zelfs zover dat het de 'dood' ook verklaarde. Net als in de menselijke hersenen waar hersenverbindingen, gedachten opkomen, veranderen en verdwijnen, zo is dat ook zo met leven en dood. Het doodgaan van een mens is niks anders dan het verdwijnen van een gedachte van God over zichzelf. 

Nu ik dit zo terug lees, snap ik heel goed dat mensen deze hele metafoor en al die 'berichten' niet snappen  .

Ik realiseerde tijdens mijn trip dat mijn rationele gedachten in oorlog waren met deze 'truffel-logicia' en verklaarde mijn rationele kant zichzelf als 'gestoord'. Dit is schizofrenie dacht ik....je spoort niet. En toen bedacht ik mij dat misschien schizofrenen misschien helemaal niet zo 'gek' zijn als de maatschappij ons wil doen geloven. Wie zegt niet dat 'gekken' juist 'normaal' zijn en de 'waarheid' zien en de nuchtere, 'normale' mensen juist de 'gekken' zijn?

Pffff......ik merk dat ik nu zelf weer effe bij moet komen van mijn eigen gedachten, mijn rationele hersenen trekken dit niet   

Ik vraag mij af:  Is er iemand die ook maar iets van mijn hele verhaal snapt? 



 

Hallo mede psychonauten,
 
Graag wil ik met een deel van mijn trip met jullie delen. De trip had veel meer in zich dan alleen dit onderwerp, maar zoals jullie medetrippers misschien wel weten sleept een trip van een paar uur je naar alle uithoeken van je geest en emoties, wat nauwelijks samen te vatten is op enkele A4'tjes.
 
Het was een trip die ik vorig weekend heb gemaakt. Het was een volledige portie van 15 gram (vacuüm/vers verpakking, naam kan ik niet opkomen).
 
De trip begon zoals elke andere: verwarring, ongemakkelijk gevoel in het begin en toen ging ik op reis...
 
De tv stond aan en er speelde een willekeurige muzieklijst af met verschillende muziekclips. Het waren gewone nummers, zonder harde muziek er tussen.
Ik begon 'mindfucks' te krijgen (altijd een leuk moment).
 
Op een gegeven moment belandde ik in een flow van positieve, liefdevolle gedachten, die zover gaan tot je het gevoel hebt bijna 'verlicht' te zijn...denken dat je alles begrijpt en ziet hoe 'goed' en mooi alles is, het hele leven, inclusief de minder leuke ervaringen die we in ons leven hebben.
 
Het ging zover dat ik dacht dat ik 'God' begreep, ik noem het 'God', niet omdat ik religieus ben, maar omdat dat begrip toch nog iets grijpbaarder is dan 'liefde'. Hoe omschrijf je perfectie? Niet te doen....
 
Ik zag dat ik God was, net als dat ieder mens dat is, zonder dat we het doorhebben (in nuchtere, rationele toestand). We zijn goden zonder het te weten...en toen brak het moment aan van 'schizofrenie'. 

Op het moment dat ik mij realiseerde dat ik God was, net als het hele universum en alles wat zich daarin bevindt ook God is, keek ik naar een muziekclip waar op datzelfde moment iemand knipoogde. Ik zag het als 'teken'. De knipoog kwam binnen als boodschap: "begrijp je het eindelijk?"  . Het was een boodschap vol liefde en vrolijkheid. Er was niks engs aan.

En toen ging het helemaal los....ik zag overal berichten in. Ik realiseerde mij dat als wij inderdaad God zijn, dat wij dus tegen onszelf praten wanneer wij tegen elkaar praten en zelfs wanneer wij een gesprek voeren in ons eigen hoofd met onze eigen gedachten. Ik begon boodschappen te horen in de lyrics van de nummers die op tv afspeelde...alles klopte.
Ik zag hoe alle lyrics dezelfde boodschap hadden, ze hadden allemaal dezelfde lading en doel: om ons te helpen te ontdekken wie (of eigenlijk wat) we zijn: liefde (God)

De hoeveelheid boodschappen en gedachten waren in zo een grote hoeveelheid en kwamen in zo een snelheid dat ik het amper bij kon houden en het leek alsof ik alles tegelijk 'dacht', terwijl het tegelijk allemaal hetzelfde was.

Ik zag een metafoor hoe het universum en de mens eigenlijk gedachten zijn van 'God'. 

Om de metafoor concreter te maken, 'zag' ik deze vergelijking:  Zie de aarde als een hoofd (van god), waar wij als mensen de gedachten, emoties zijn die God ervaart, precies zoals onze eigen hersenen werken. Een verzameling cellen die allerlei gedachten en emoties creëren en daardoor 'ervaart'.

Eigenlijk is God een schizofreen in het groot: een verzameling van gedachten en emoties die onderling tegen zichzelf spreken. Wanneer de ene mens tegen een ander mens praat, praat God dus tegen zichzelf in een poging uit te zoeken wie hij nou eigenlijk is. Hij snapt niks van zijn gedachten en zijn gedachten zijn vaak tegenstrijdig en vechten het uit (letterlijk in menselijke vorm). Dit veroorzaakt oorlogen, net als schizofrenie 'oorlog' voert in iemands hoofd.

Elk mens is slechts één gedachte, één visie op zichzelf (Een gedachte van God over zichzelf). Het ging zelfs zover dat het de 'dood' ook verklaarde. Net als in de menselijke hersenen waar hersenverbindingen, gedachten opkomen, veranderen en verdwijnen, zo is dat ook zo met leven en dood. Het doodgaan van een mens is niks anders dan het verdwijnen van een gedachte van God over zichzelf. 

Nu ik dit zo terug lees, snap ik heel goed dat mensen deze hele metafoor en al die 'berichten' niet snappen  .

Ik realiseerde tijdens mijn trip dat mijn rationele gedachten in oorlog waren met deze 'truffel-logicia' en verklaarde mijn rationele kant zichzelf als 'gestoord'. Dit is schizofrenie dacht ik....je spoort niet. En toen bedacht ik mij dat misschien schizofrenen misschien helemaal niet zo 'gek' zijn als de maatschappij ons wil doen geloven. Wie zegt niet dat 'gekken' juist 'normaal' zijn en de 'waarheid' zien en de nuchtere, 'normale' mensen juist de 'gekken' zijn?

Pffff......ik merk dat ik nu zelf weer effe bij moet komen van mijn eigen gedachten, mijn rationele hersenen trekken dit niet   

Ik vraag mij af:  Is er iemand die ook maar iets van mijn hele verhaal snapt? 



 

Ik begrijp alles ,het kleinste detail... als ik jou report lees voel ik me trug in mijn laatste trip,wel zonder happy ending, ik ben nogal groot.. en had op mezelf 45 gram gegeten 30g mokum en 15 g utopia --mushmagic
alles ging goed maar op een gegeven moment midden in de trip besefte ik dat ik heel moe was  en ging liggen in mijn bed, en ben ik afgedwaalt.. ik werd op de zelfde plek wakker een paar uur later natuurlijk heb ik de volgende ochtend de truffels nog eens wedergezien   

Nou het is dan eindelijk zover, volgende week gaat het gebeuren!
Oorspronkelijk zou ik samen met mijn vriend gaan trippen, maar door zijn voormalige ervaringen heeft hij er nig steeds niet zo'n trek in, wat ik hem ansoluut niet kwalijk kan nemen. Ik ga naar een vriendin van me, die inmiddels net zo lang als mijn vriend en ik samenwonen, maar ik heb haar ruim een jaar niet gezien dus ik ben enorm benieuwd wat er allemaal boven water gaat komen. Ik heb haar in ieder geval enorm gemist, want ze woont niet naast de deur, maar we hebben toch wel regelmatig contact.
Ik ben nu bezig met een leuke youtube playlist in elkaar zetten, de vriend van mijn vriendin dient als reclame-skipper en tripsitter. Hij heeft het vaak genoeg gedaan dus had niet zo'n trek om mee te doen maar wilde zijn vriendin graag een keer trippend meemaken. Zij hebben een heel fijne grote tuin waar we in rond kunnen dwalen met veel bloemen en vogels, de woonkamer is vrij druk ingericht, maar de keuken is heel fijn minimal.
Ik heb jullie tips nog eens goed doorgelezen en we gaan zeker fruit inslaan! Ook de 2de video is een hele goede suggestie! Ik heb zelf gekozen om de gopro hero 3 trailer in mijn lijstje te zetten en dit komt enigszins overeen, is ook echt een aanrader! Vooral met de drops in het filmpje voelt het net alsof je zelf van de berg af springt, zelfs met een goeie joint haha!
Anyway, ik ga mijn voorbereidingen treffen en zal er zeker een mooi report van maken

Ik zat even te twijfelen wat de titel zou moeten zijn van dit verslag en toen ik me bedacht dat ik jullie graag een vraag wou stellen, wist ik dat dit de titel was. Even voor de duidelijkheid: Ik heb niks met religie en ben nooit religieus geweest en heb al helemaal niks met de bijbel
 
TRIP REPORT:
 
Het was weer eens zover, de vijfde keer trippen zat er aan te komen.....maar achteraf waren de eerste drie keer helemaal geen trip als ik ze vergelijk bij de laatste twee keer. Van de vorige trip is al een report, dus ik zal het alleen maar houden bij deze 'reis'. 
 
Dit was de tweede keer dat ik een hele portie 'White diamonds'  (15 gram) naar binnen werkte, dezelfde als de vorige, omdat die trip ook al zo  geweldig was.
 
Dit keer deden we het echter binnen....wat eigenlijk helemaal niet de bedoeling was, of toch wel?
 
We besloten het weer buiten te gaan doen, dus ik ging naar die twee vrienden toe, om vervolgens samen naar het bos te gaan bij hun om de hoek. Het wou maar niet opschieten....we hadden om 13:00 afgesproken, omdat het tenslotte al vroeger donker werd. Maar het duurde en duurde, totdat we uiteindelijk pas om 14:30 bij het bos aankwamen en we tot de conclusie kwamen dat het bos te klein was en er teveel mensen en honden waren om rustig te trippen.  Lichtelijk 'teleurgesteld' besloten we terug te gaan naar hun huis om de fiets te pakken en naar het grotere park te fietsen, om op dezelfde plaats te trippen waar het de vorige keer zo goed ging. Het zou er nooit van komen, zo bleek later.
 
Op de terugweg naar hun huis, vond ik nog een telefoon. Hij stond nog aan en we besloten later wel contact op te nemen met iemand die in de telefoon stond, omdat we nu tenslotte op het punt stonden te gaan trippen en dan konden we dat er niet bij hebben.
 
Aangekomen bij hun huis, keek ik nog eens op buienradar en zag dat de weersvoorspelling erg onzeker was en dat er stond dat het s'avond kon gaan regenen en onweren. De twijfel sloeg toe. De onzekerheid werd zo groot, dat we besloten dat we maar gewoon bij mij thuis zouden trippen, want we konden het echt niet hebben dat we buiten zouden zitten en dan noodweer over ons heen kregen terwijl we helemaal gedesoriënteerd zouden zijn.
 
15:15, eindelijk maar toch gingen de truffels er in en na 3 kwartier begon ik echt te merken dat ik ging....het was anders dan de vorige keer, de chaos was compleet in m'n hoofd, maar ik zag geen heftige kleuren, geen caleidoscopen zoals de vorige keer en toen het half 5 was, gingen we er al vanuit dat deze trip geen succes zou worden, we zeiden nog tegen elkaar dat we deze trip wel uit gingen zitten, want we bleven er maar tegen aan hangen en dat was alles behalve plezierig. Totdat we toch de drempel over gingen........en wat voor een drempel.
 
Totale rust, complete helderheid in mijn hoofd. Ik zag alles haarscherp, er waren geen vervormingen, geen kleuren en toen zei ik: "ik ben er weer". Ik refereerde naar de vorige trip, toen ik beweerde dat ik in de 'hemel' was. En het was nog geweldiger dan de eerste keer.
 
Alles wat ik hier schrijf kan niet omschrijven wat ik zag (niet letterlijk zien), alle problemen, alle antwoorden. Het is alsof je uit je eigen bekrompen wereld opstijgt naar grote hoogte en het totaalplaatje ziet. Ik was 'thuis'.  
 
Totale rust. Waar ik ook was......er was alleen maar liefde. Alle oordelen waren weer weg gevallen, net als de vorige keer daar op het zonnige veld. Er rolde tranen over mijn wangen en ik bleef maar herhalen: "ik begrijp het weer", "ik snap het".  Ik zag het grotere plaatje. Ik zag hoe alles met elkaar verweven was, hoe enorm groot het totale plaatje was. Het was alsof je als buitenstaander even 'achter de doeken' mocht kijken van de film waarin wij allemaal een rol spelen. Want dat is precies wat we doen, we spelen allemaal een rol. 
 
Ik zag hoe alles hetzelfde was, hoe tegenstrijdig het ook klinkt, maar alles was logisch. Ik kreeg dingen te zien die ik aan de ene kant niet kon bevatten en tegelijkertijd volledig begreep. Ik zag hoe het leven hetzelfde was als sterven, de grap is dat er helemaal geen dood is, alleen maar leven. Wakker worden is hetzelfde als doodgaan. Wanneer je sterft zul je 'wakker' worden en 'de waarheid' zien. De waarheid dat er geen oordelen zijn, behalve de oordelen die jezelf hebt. 
 
Als je denkt dat ik nu al diep ga, dan heb je het mis   Dit is maar zo een klein gedeelte van wat ik zag en wat ik wil vertellen, maar woorden zullen altijd tekort schieten. Er is maar één manier om het te 'begrijpen' en dat is door het te ervaren. En dat ervaren is precies waarom je dit leven leeft. Je wilt ervaren wat je ervaart. Hoeveel ellende je ook in je leven hebt, dit is wat je wilt. Het lijkt alsof daar een oordeel in zit, maar niks is minder waar, alles is uit liefde. 
 
Toeval bestaat niet, daar ben ik wel van overtuigd, ik zag hoe alles in elkaar verweven is en in contact staat met elkaar, elke keuze die je maakt, de gevolgen die het heeft. En dit is ook waar ik weer terug kom bij de telefoon en de moeizame aanloop van deze trip. Ik zag hoe goed het was dat het zo 'slecht' ging naar de trip toe. Ik zag hoe goed het was dat we de 'foute' beslissingen namen door naar het verkeerde bos te lopen, dat het steeds later werd, te laat om nog buiten te trippen, dat we daardoor de telefoon vonden en iemand anders weer zijn telefoon terug konden geven. Maar het leukste van alles was......we moesten helemaal niet buiten gaan trippen...dat was nooit 'het plan'. Toen we binnen waren en de trip was begonnen hoorde we buiten wat. Het begon te regenen, heel hard te regenen. Het kwam met bakken uit de hemel en ik 'wist' ; Het was allemaal zoals het hoorde, we zaten op het juiste tijdstip op de juiste plaats. We zeiden nog tegen elkaar: "alles is zoals het hoort en het is goed'. 
 
Als ik iets zou mogen meegeven aan anderen mensen is het dat wel......heb vertrouwen dat alles wat je 'overkomt' goed is....heb vertrouwen dat je altijd op het juiste tijdstip op de juiste plaats bent. Er is geen toeval.Dat is ook de reden waarom het woord ook tussen aanhalingstekens staat, er overkomt je namelijk helemaal niks, alles is precies zoals je bedoeld had.
 
Nu ik dit zo lees, denk ik dat ik echt rijp ben voor het gesticht en toch ben ik overtuigd dat wat ik ervaren heb, echt is. Het mooiste denk ik nog wel aan het hele 'inzicht' wat ik kreeg was het feit dat hoe eenzaam je je soms ook voelt, je nooit alleen bent. Je zult altijd omringd zijn, het probleem is alleen dat je het niet kan (wilt) zien. Het lijden dat je doet, is precies dat.......wat JIJ doet. Je hoeft niet te lijden, geen pijn te hebben. Dit klinkt allemaal leuk, maar toepassen is een heel ander verhaal, ik weet het.
 
Die hele trip heb ik zo bewust meegemaakt, het was alsof ik helder/nuchter was, maar vanaf een 'hoogte' naar de wereld en het universum keek. Ik was er van overtuigd dat dit is wat je 'God' kan noemen. Geen man in de wolken die oordelen velt, maar een groot 'bewustzijn' die als doel heeft te ervaren wie je wilt zijn......elk moment weer opnieuw. Er is geen goed of fout, de vraag is alleen aan jezelf: wat wil jij ervaren...en als je het dan ervaart, geef dan alleen jezelf de 'schuld' van wat je ervaart....

Ik wil graag m'n report afsluiten met de vraag: Komt iemand dit een (beetje) bekend voor tijdens het trippen en denk je zelf dat er iets bestaat als 'God' of het 'hoger plan'? 

 

Ik zit nog in de na effecten van mijn trip, maar ik wil het nu graag met jullie delen, dus excuses voor de spelfouten en misschien soms wat wartaal.
 
Laat ik er maar niet omheen draaien:  je hoeft het onderstaande niet te geloven……..ervaar het zelf, ik nodig je uit, ik gun het je.
 
Het was 16:00 toen de volledige portie van 15 gram white diamonds naar binnen gewerkt werd, zoals gewoonlijk niet te vreten 
 
Dit was mijn eerste keer dat ik voor de volledige portie ging (hiervoor 3x gedaan, maar toen 1/3 en helft van portie gedaan van andere truffels). Dit was tevens de eerste keer ook buiten, overdag.
 
We besloten (ik zal straks alleen vanuit mezelf spreken) om door het park te lopen, wachten tot het zou werken en dan ergens een open rustige plek op zouden zoeken, waar we rustig konden ‘spacen'.
 
We liepen denk ik een half uurtje, toen we begonnen dat we ons ‘raar' voelde en ongemakkelijk….het lopen viel zwaar, de indrukken werden heftiger en we wouden vooral gewoon zitten en rusten.
 
Vanaf toen ging het hard….de kleuren werden zo intens, ik kon mijn ogen niet open houden….alles vervormde, ademde leven. Mijn gedachten gingen hun eigen gang…..en ik durf met zekerheid te zeggen dat ik een andere realiteit terecht kwam.
 
Ik ben nog nooit zo diep gegaan, nog nooit zo intens liefde ervaren….puur licht en warmte, oneindig.
Ben totaal niet religieus, maar ik durf met volle overtuiging te zeggen dat ik ‘God'  heb ervaren…onvoorwaardelijke liefde.
 
Het is niet onder woorden te brengen, omdat je het moet ervaren en ik gun het jullie. Toen ik begon te experimenteren met truffels, hoopte ik stiekem dat ik ‘antwoorden' zou krijgen, maar nooit had ik gedacht dat dit het antwoord zou zijn.
 
Ik heb gehuild en gelachen, maar alles uit pure vreugde en liefde……terwijl ik dit opschrijf zegt mijn verstand me dat ik opgesloten moet worden, de onzin die ik uitkraam, maar ik kreeg antwoorden die ik niet had verwacht….van entiteiten waarvan ik niet wist dat ze bestonden. Het had geen vorm, maar was gewoon ‘het'.  Als ik een vraag had, kreeg ik antwoord, rustig, liefdevol, zonder oordeel….
Heb ervaren hoe het is om ‘thuis' te komen, met open armen, zonder oordeel
.
Volgens mij heb ik ontelbaar keren gezegd :â€ik  begrijp het nu†, waarop het antwoord zowel vreugdevol als liefdevol luidde : “en leuk is het he? “

Er is geen goed of fout……er is geen oordeel, behalve het oordeel wat je zelf velt. Alles is een keuze, alles is illusie, de vraag is elke keer:  â€œen welke illusie wil je dit keer ervaren?â€
 
 
Er is slechts één ding waar ik mee wil afsluiten en dat is dat ik met heel mijn hart gun dat jullie mogen ervaren wat ik vandaag heb ervaren…..pure liefde. Er wordt van je gehouden, je bent perfect. X

Ik zat even te twijfelen wat de titel zou moeten zijn van dit verslag en toen ik me bedacht dat ik jullie graag een vraag wou stellen, wist ik dat dit de titel was. Even voor de duidelijkheid: Ik heb niks met religie en ben nooit religieus geweest en heb al helemaal niks met de bijbel
 
TRIP REPORT:
 
Het was weer eens zover, de vijfde keer trippen zat er aan te komen.....maar achteraf waren de eerste drie keer helemaal geen trip als ik ze vergelijk bij de laatste twee keer. Van de vorige trip is al een report, dus ik zal het alleen maar houden bij deze 'reis'. 
 
Dit was de tweede keer dat ik een hele portie 'White diamonds'  (15 gram) naar binnen werkte, dezelfde als de vorige, omdat die trip ook al zo  geweldig was.
 
Dit keer deden we het echter binnen....wat eigenlijk helemaal niet de bedoeling was, of toch wel?
 
We besloten het weer buiten te gaan doen, dus ik ging naar die twee vrienden toe, om vervolgens samen naar het bos te gaan bij hun om de hoek. Het wou maar niet opschieten....we hadden om 13:00 afgesproken, omdat het tenslotte al vroeger donker werd. Maar het duurde en duurde, totdat we uiteindelijk pas om 14:30 bij het bos aankwamen en we tot de conclusie kwamen dat het bos te klein was en er teveel mensen en honden waren om rustig te trippen.  Lichtelijk 'teleurgesteld' besloten we terug te gaan naar hun huis om de fiets te pakken en naar het grotere park te fietsen, om op dezelfde plaats te trippen waar het de vorige keer zo goed ging. Het zou er nooit van komen, zo bleek later.
 
Op de terugweg naar hun huis, vond ik nog een telefoon. Hij stond nog aan en we besloten later wel contact op te nemen met iemand die in de telefoon stond, omdat we nu tenslotte op het punt stonden te gaan trippen en dan konden we dat er niet bij hebben.
 
Aangekomen bij hun huis, keek ik nog eens op buienradar en zag dat de weersvoorspelling erg onzeker was en dat er stond dat het s'avond kon gaan regenen en onweren. De twijfel sloeg toe. De onzekerheid werd zo groot, dat we besloten dat we maar gewoon bij mij thuis zouden trippen, want we konden het echt niet hebben dat we buiten zouden zitten en dan noodweer over ons heen kregen terwijl we helemaal gedesoriënteerd zouden zijn.
 
15:15, eindelijk maar toch gingen de truffels er in en na 3 kwartier begon ik echt te merken dat ik ging....het was anders dan de vorige keer, de chaos was compleet in m'n hoofd, maar ik zag geen heftige kleuren, geen caleidoscopen zoals de vorige keer en toen het half 5 was, gingen we er al vanuit dat deze trip geen succes zou worden, we zeiden nog tegen elkaar dat we deze trip wel uit gingen zitten, want we bleven er maar tegen aan hangen en dat was alles behalve plezierig. Totdat we toch de drempel over gingen........en wat voor een drempel.
 
Totale rust, complete helderheid in mijn hoofd. Ik zag alles haarscherp, er waren geen vervormingen, geen kleuren en toen zei ik: "ik ben er weer". Ik refereerde naar de vorige trip, toen ik beweerde dat ik in de 'hemel' was. En het was nog geweldiger dan de eerste keer.
 
Alles wat ik hier schrijf kan niet omschrijven wat ik zag (niet letterlijk zien), alle problemen, alle antwoorden. Het is alsof je uit je eigen bekrompen wereld opstijgt naar grote hoogte en het totaalplaatje ziet. Ik was 'thuis'.  
 
Totale rust. Waar ik ook was......er was alleen maar liefde. Alle oordelen waren weer weg gevallen, net als de vorige keer daar op het zonnige veld. Er rolde tranen over mijn wangen en ik bleef maar herhalen: "ik begrijp het weer", "ik snap het".  Ik zag het grotere plaatje. Ik zag hoe alles met elkaar verweven was, hoe enorm groot het totale plaatje was. Het was alsof je als buitenstaander even 'achter de doeken' mocht kijken van de film waarin wij allemaal een rol spelen. Want dat is precies wat we doen, we spelen allemaal een rol. 
 
Ik zag hoe alles hetzelfde was, hoe tegenstrijdig het ook klinkt, maar alles was logisch. Ik kreeg dingen te zien die ik aan de ene kant niet kon bevatten en tegelijkertijd volledig begreep. Ik zag hoe het leven hetzelfde was als sterven, de grap is dat er helemaal geen dood is, alleen maar leven. Wakker worden is hetzelfde als doodgaan. Wanneer je sterft zul je 'wakker' worden en 'de waarheid' zien. De waarheid dat er geen oordelen zijn, behalve de oordelen die jezelf hebt. 
 
Als je denkt dat ik nu al diep ga, dan heb je het mis   Dit is maar zo een klein gedeelte van wat ik zag en wat ik wil vertellen, maar woorden zullen altijd tekort schieten. Er is maar één manier om het te 'begrijpen' en dat is door het te ervaren. En dat ervaren is precies waarom je dit leven leeft. Je wilt ervaren wat je ervaart. Hoeveel ellende je ook in je leven hebt, dit is wat je wilt. Het lijkt alsof daar een oordeel in zit, maar niks is minder waar, alles is uit liefde. 
 
Toeval bestaat niet, daar ben ik wel van overtuigd, ik zag hoe alles in elkaar verweven is en in contact staat met elkaar, elke keuze die je maakt, de gevolgen die het heeft. En dit is ook waar ik weer terug kom bij de telefoon en de moeizame aanloop van deze trip. Ik zag hoe goed het was dat het zo 'slecht' ging naar de trip toe. Ik zag hoe goed het was dat we de 'foute' beslissingen namen door naar het verkeerde bos te lopen, dat het steeds later werd, te laat om nog buiten te trippen, dat we daardoor de telefoon vonden en iemand anders weer zijn telefoon terug konden geven. Maar het leukste van alles was......we moesten helemaal niet buiten gaan trippen...dat was nooit 'het plan'. Toen we binnen waren en de trip was begonnen hoorde we buiten wat. Het begon te regenen, heel hard te regenen. Het kwam met bakken uit de hemel en ik 'wist' ; Het was allemaal zoals het hoorde, we zaten op het juiste tijdstip op de juiste plaats. We zeiden nog tegen elkaar: "alles is zoals het hoort en het is goed'. 
 
Als ik iets zou mogen meegeven aan anderen mensen is het dat wel......heb vertrouwen dat alles wat je 'overkomt' goed is....heb vertrouwen dat je altijd op het juiste tijdstip op de juiste plaats bent. Er is geen toeval.Dat is ook de reden waarom het woord ook tussen aanhalingstekens staat, er overkomt je namelijk helemaal niks, alles is precies zoals je bedoeld had.
 
Nu ik dit zo lees, denk ik dat ik echt rijp ben voor het gesticht en toch ben ik overtuigd dat wat ik ervaren heb, echt is. Het mooiste denk ik nog wel aan het hele 'inzicht' wat ik kreeg was het feit dat hoe eenzaam je je soms ook voelt, je nooit alleen bent. Je zult altijd omringd zijn, het probleem is alleen dat je het niet kan (wilt) zien. Het lijden dat je doet, is precies dat.......wat JIJ doet. Je hoeft niet te lijden, geen pijn te hebben. Dit klinkt allemaal leuk, maar toepassen is een heel ander verhaal, ik weet het.
 
Die hele trip heb ik zo bewust meegemaakt, het was alsof ik helder/nuchter was, maar vanaf een 'hoogte' naar de wereld en het universum keek. Ik was er van overtuigd dat dit is wat je 'God' kan noemen. Geen man in de wolken die oordelen velt, maar een groot 'bewustzijn' die als doel heeft te ervaren wie je wilt zijn......elk moment weer opnieuw. Er is geen goed of fout, de vraag is alleen aan jezelf: wat wil jij ervaren...en als je het dan ervaart, geef dan alleen jezelf de 'schuld' van wat je ervaart....

Ik wil graag m'n report afsluiten met de vraag: Komt iemand dit een (beetje) bekend voor tijdens het trippen en denk je zelf dat er iets bestaat als 'God' of het 'hoger plan'? 

 

@Voyager,

Met jou verhaal kan ik wel wat. Ik ben het bijna met alles eens wat je zegt en de feiten spreken voor zich.
Zelf ben ik mij ook heel goed bewust hoe een inefficiënt en schadelijk systeem we hebben in onze voedselvoorziening. Dat is dan ook wat we zouden moeten verbeteren. Dierenleed verminderen of helemaal voorkomen. 
 
Melk is iets wat de mens niet nodig heeft, maar is zodanig 'verkocht' aan de consumenten omdat er geld mee te verdienen viel. Wat betreft het 'stelen' van de melk van het kalf ben ik het niet mee eens, want de melkkoeien geven melk zonder kalf. (Ook weer iets 'onnattuurlijks'). Daarnaast weten veel mensen niet dat dat onze koeien zodanig doorgefokt zijn om maximale hoeveelheden melk te produceren, dat het zelfs heeft geleid tot chronische diarree (koeienvlaaien zijn niet normaal).

Zelf eet ik erg weinig vlees, maar niet eens zozeer omdat het tegen dierenleed is, maar omdat het veel geld kost en ik daarnaast te lui ben om het te bereiden   .

De oplossing voor dierenleed zit hem bij mij in het diervriendelijk houden van de dieren en op een pijnloze manier laten gaan. Er is niks 'fout' aan het gebruiken van de natuur om in leven te blijven, wel is het aan ons de (ethische) keus hoe we er mee om gaan.

Speech niet afgekeken, vind de houding en toon van die kerel verschrikkelijk, tegen het neerbuigende aan. Misschien een andere keer nog een poging wagen.
 
Ik vraag me altijd af of een vegetariër wel vlees zou eten van b.v. een koe die hij zelf heeft verzorgd en die op een natuurlijke wijze aan zijn einde is gekomen. Zelfde met melk, eieren etc.

Ik heb de sprong in het diepe genomen en gisteren vanaf 17.00 tot ong 5.00 mogen trippen. Ik heb iets meer dan 30 gram genuttigd verspreid in doseringen van 10 gram. Heb in 10 gram per uur gegeten en het ging allemaal erg goed. Helaas nog steeds geen visuals mogen ervaren dmv truffels, maar wel een hele diepe filosofische trip gehad.
 
Werd vandaag topfit wakker, alleen een beetje last van m'n maag en een zeer actieve stoelgang om het maar even zo te zeggen
 
Na meerdere verschillende truffels te hebben geprobeerd moet ik toch tot de conclusie komen dat ik niet verwacht nog visuals te gaan ervaren op truffels. Ik ga over een maandje of 2 maar eens experimenteren met LSD.

Ben niet meer echt actief op dit forum als in posten, maar lees toch altijd alles nog met veel plezier en verwondering  
 
Vooral omdat er zo open gesproken wordt en er normale intellectuele discussies worden gevoerd. Niemand is kinderachtig, vervelend of veroordeelt iemand anders.
 
 
Zou willen dat we met z'n allen eens een kopje koffie konden doen ofzo.

Het is gewoon een verkooptruc. McSmart doet dat ook met hun Dragon's Dynamite, MushRocks, High Hawaiians etc, maar die verzinnen tenminste nog spannende namen, leuk labeltje etc. De naam Fantasia is gewoon echt het tenenkrommende toppunt.
 
Het verschil wat gebruikers waarnemen is vooral de set & setting, dat blijf je houden. Mensen gaan de ene keer keihard op Tampanensis en hebben de volgende keer een suf tripje op Atlantis, heeft weinig met de potentie te maken maar meer met het moment.
 
Snap het voordeel van zoveel namen ook niet helemaal, misschien leuk voor toeristen maar een beetje psychonaut heeft door dat je maar wat roept.

Hey Spira!
Gisteravond je report gelezen. Geweldig ge/omschreven. Het lijkt er idd op dat dit een grote zelfontdekking is van .. Ja misschien moeten we 't / onszelf gewoon God (gewoon ook ;P) noemen.
Leuk forum is dit dan ook, helemaal vanuit dat perspectief. Haha
Mooi dat die gedachtengang een heel gedachtengangenstelsel werd.
Bedankt voor het in woorden weten te gieten van wat je hebt ervaren.
De vriendelijke groeten vanjeZelf

Hallo mede psychonauten,
 
Graag wil ik met een deel van mijn trip met jullie delen. De trip had veel meer in zich dan alleen dit onderwerp, maar zoals jullie medetrippers misschien wel weten sleept een trip van een paar uur je naar alle uithoeken van je geest en emoties, wat nauwelijks samen te vatten is op enkele A4'tjes.
 
Het was een trip die ik vorig weekend heb gemaakt. Het was een volledige portie van 15 gram (vacuüm/vers verpakking, naam kan ik niet opkomen).
 
De trip begon zoals elke andere: verwarring, ongemakkelijk gevoel in het begin en toen ging ik op reis...
 
De tv stond aan en er speelde een willekeurige muzieklijst af met verschillende muziekclips. Het waren gewone nummers, zonder harde muziek er tussen.
Ik begon 'mindfucks' te krijgen (altijd een leuk moment).
 
Op een gegeven moment belandde ik in een flow van positieve, liefdevolle gedachten, die zover gaan tot je het gevoel hebt bijna 'verlicht' te zijn...denken dat je alles begrijpt en ziet hoe 'goed' en mooi alles is, het hele leven, inclusief de minder leuke ervaringen die we in ons leven hebben.
 
Het ging zover dat ik dacht dat ik 'God' begreep, ik noem het 'God', niet omdat ik religieus ben, maar omdat dat begrip toch nog iets grijpbaarder is dan 'liefde'. Hoe omschrijf je perfectie? Niet te doen....
 
Ik zag dat ik God was, net als dat ieder mens dat is, zonder dat we het doorhebben (in nuchtere, rationele toestand). We zijn goden zonder het te weten...en toen brak het moment aan van 'schizofrenie'. 

Op het moment dat ik mij realiseerde dat ik God was, net als het hele universum en alles wat zich daarin bevindt ook God is, keek ik naar een muziekclip waar op datzelfde moment iemand knipoogde. Ik zag het als 'teken'. De knipoog kwam binnen als boodschap: "begrijp je het eindelijk?"  . Het was een boodschap vol liefde en vrolijkheid. Er was niks engs aan.

En toen ging het helemaal los....ik zag overal berichten in. Ik realiseerde mij dat als wij inderdaad God zijn, dat wij dus tegen onszelf praten wanneer wij tegen elkaar praten en zelfs wanneer wij een gesprek voeren in ons eigen hoofd met onze eigen gedachten. Ik begon boodschappen te horen in de lyrics van de nummers die op tv afspeelde...alles klopte.
Ik zag hoe alle lyrics dezelfde boodschap hadden, ze hadden allemaal dezelfde lading en doel: om ons te helpen te ontdekken wie (of eigenlijk wat) we zijn: liefde (God)

De hoeveelheid boodschappen en gedachten waren in zo een grote hoeveelheid en kwamen in zo een snelheid dat ik het amper bij kon houden en het leek alsof ik alles tegelijk 'dacht', terwijl het tegelijk allemaal hetzelfde was.

Ik zag een metafoor hoe het universum en de mens eigenlijk gedachten zijn van 'God'. 

Om de metafoor concreter te maken, 'zag' ik deze vergelijking:  Zie de aarde als een hoofd (van god), waar wij als mensen de gedachten, emoties zijn die God ervaart, precies zoals onze eigen hersenen werken. Een verzameling cellen die allerlei gedachten en emoties creëren en daardoor 'ervaart'.

Eigenlijk is God een schizofreen in het groot: een verzameling van gedachten en emoties die onderling tegen zichzelf spreken. Wanneer de ene mens tegen een ander mens praat, praat God dus tegen zichzelf in een poging uit te zoeken wie hij nou eigenlijk is. Hij snapt niks van zijn gedachten en zijn gedachten zijn vaak tegenstrijdig en vechten het uit (letterlijk in menselijke vorm). Dit veroorzaakt oorlogen, net als schizofrenie 'oorlog' voert in iemands hoofd.

Elk mens is slechts één gedachte, één visie op zichzelf (Een gedachte van God over zichzelf). Het ging zelfs zover dat het de 'dood' ook verklaarde. Net als in de menselijke hersenen waar hersenverbindingen, gedachten opkomen, veranderen en verdwijnen, zo is dat ook zo met leven en dood. Het doodgaan van een mens is niks anders dan het verdwijnen van een gedachte van God over zichzelf. 

Nu ik dit zo terug lees, snap ik heel goed dat mensen deze hele metafoor en al die 'berichten' niet snappen  .

Ik realiseerde tijdens mijn trip dat mijn rationele gedachten in oorlog waren met deze 'truffel-logicia' en verklaarde mijn rationele kant zichzelf als 'gestoord'. Dit is schizofrenie dacht ik....je spoort niet. En toen bedacht ik mij dat misschien schizofrenen misschien helemaal niet zo 'gek' zijn als de maatschappij ons wil doen geloven. Wie zegt niet dat 'gekken' juist 'normaal' zijn en de 'waarheid' zien en de nuchtere, 'normale' mensen juist de 'gekken' zijn?

Pffff......ik merk dat ik nu zelf weer effe bij moet komen van mijn eigen gedachten, mijn rationele hersenen trekken dit niet   

Ik vraag mij af:  Is er iemand die ook maar iets van mijn hele verhaal snapt? 



 

Mensen zijn soms waarlijk wonderlijke wezens. Neem nu heden middag. Ik zat in de trein. Dat schijn ik nog wel eens te doen. Hier zat ik te zitten in de trein. We stonden stil, de trein en ik. Stil op het station te wachten tot we konden gaan. Ik had geen stationsklok in mijn blikveld, maar we stonden op het punt, zo dacht ik. Ik staar wat naar buiten. Dat doe ik, in de trein. Vanaf de trap naar de overloop van het station betreed een oudere heer het perron. Sportief gekleed in een outdoor-jas, rugzak en wandelschoenen. Hij werpt een blik op de stationsklok die zich dus wel in zijn blikveld lijkt te bevinden, en kijkt dan blij: hij heeft het gered. Hij vist een kaartje uit een van de zakken van de jas en draait zich om naar de incheck-automaat. Hij haalt het kaartje erlangs, de automaat zegt okee, en hij draait zich weer om. De twee wijd openstaande dubbele deuren van deze ingang van de trein bevinden zich helder verlicht en uitnodigend recht voor zijn neus. Drie stappen, en hij is binnen. Om wat voor reden dan ook die ik zo ontzettend graag zou willen weten besluit het heerschap dat deze ingang hem niet bevalt. Hij draait een kwartslag en begint naar de andere ingang van de trein te lopen. Ik zie zijn rugzak uit beeld verdwijnen. Dan sluiten de deuren zich zoemend en zet de trein zich in beweging. We rollen het perron uit. Ik haal de oude man langzaam weer in. Terwijl ik hem nader zie ik zijn hoofd in de richting van de trein draaien. Nu ben ik naast hem. In de paar seconden dat ik hem nog in beeld heb voordat we het station uit rijden zie ik achtereenvolgens opperste verbazing, dan een korte boosheid en vervolgens een verlaten verslagenheid op zijn oude gezicht. Hij heft zijn handen nog in de lucht. Dan is hij verdwenen.
 
Waarom nou toch?
 

"De mensen in het dorp zullen vergeten wie ze zijn maar ik snap dat ze ooit weer zullen herinneren wie ze zijn én dus is het helemaal oké. Dan voel en begrijp ik in één keer dat ik God ben én dat wanneer het donker is dat ik daarvoor kies (in de vallei of mijn eigen leven).  Ik kan geen reden bedenken waarom de vallei niet in het donker vervuld mag zijn en juist dan begint het op te klaren en verdwijnen de wolken..."  

Wauw...
 
 
Dankje!   

Toeval bestaat niet.
 

Ik heb genoten van je manier van schrijven en de ervaring die je gehad hebt. 
 
Het is heel herkenbaar en zat geregeld grijnzend mee te genieten van je trip report. 
 
 
Dank!

Thanks voor de link DMT! 

Hey psychonauten, 
 
Het is al diep in de nacht van zondag op maandag, dus ik hou het zo kort mogelijk.
De reden waarom ik het deel is omdat ik vind dat anderen het ook moeten kunnen lezen en dat ik het op deze manier vastleg voordat ik het weer kwijt ben.
 
Ik en 2 vrienden waren onbedoeld vanavond aan het 'chillen'. Dat liep vervolgens uit op de eerste keer ketamine proberen...
 
Zelf had ik het al meerdere keren gehad en wist ik dat het me wel beviel, voor hun was het de eerste keer.
Het was een lijntje van 40mg ketamine en het beviel hun ook wel. Ze voelde zich goed en apart tegelijk en toen kwam het idee om een ballonnetje te doen met lachgas.
 
Dat werd er 1.....2.....3.....
 
En het leek bij elke ballon alsof we verder en verder gingen. Tot dat ene moment....
 
Met z'n 3en relaxed op bed, waus van de ketamine en toen namen we nog een ballonnetje.
 
Het was een opbouw en opeens kwamen we alle drie omhoog vol euforie en zeiden vol overtuiging: "We hebben de spelregels gezien!"
Die uitspraak werd gevolg door een hevige herhaling van hetzelfde, maar verteld in andere vormen.

We hadden het 'gezien'......we zagen 'wat de bedoeling was'. En dat het juist de bedoeling was dat 'we de spelregels niet moesten weten'. We hadden het gevoel 'betrapt' te zijn door het 'hoger zijn'. Alsof we vals speelde en keken naar de spelregels van dit spel wat wij 'leven' noemen.

Het begon een heel diep filosofisch gesprek te worden terwijl we weer afdwaalde naar deze realiteit. Het werd een vreemd gesprek met nog vreemdere uitspraken. Ook al klinkt het heel duister, maar zo voelde het niet. 

We waren er zo van overtuigd dat we 'het' nu wisten....en nu we de spelregels wisten, vroegen we ons af wat dan nog de reden is voor dit leven, omdat we nu 'wisten' dat het slechts een spelletje is wat we (zelf) spelen.
 
Toen zei eentje van ons: "Is dit waarom mensen zelfmoord plegen? ". Hij begon te vertellen over de dood en zelfdoding en hoe dat slechts een 'restart' is....als mensen zich 'bewust' worden van de spelregels, dan wil je overnieuw en begin je weer opnieuw en vergeet je weer de regels en kan je het spel weer spelen.

En omdat wij vals hadden gespeeld en de spelregels zagen, wisten we: we zijn game over.

Wat een bizarre (korte) trip was dit....

Dit wou ik jullie niet onthouden.

Tome-Microdosing-A-Creativity-And-Energy-Enhancer-For-The-Business
http://timewheel.net/filter/blog/Tome-Microdosing-A-Creativity-And-Energy-Enhancer-For-The-Business

Ik vond het ook fascinerend om te lezen, hoewel ik de ervaring zelf niet ken.
 
Nog veel mooie trips gewenst, en blijf vooral schrijven!
 

Klinkt behoorlijk bizar en toch kan ik er wel een voorstelling van maken. Misschien zijn het wel de regels van het spel dat incarnatie heet (als je daar ingeloofd).
Ketamine is zeker leuk op z'n tijd wat dat betreft. M'n ego lost soms volledig op en mn ziel gaat op in een zee van energie en andere zielen.
(Hoera dit is mijn eerste bericht hier op psytopia)

Als eerste:  top dat je dit soort dingen ook deelt hier.
 
 
Zelf wil ik er niet al te diep op in gaan over mijn eigen situatie en ervaringen, behalve dat ik ook hier eens in een report heb geschreven over gedachten met betrekking tot de dood. Zie de laatste alinea van dat report hier: http://psytopia.nl/topic/812-familietrip-5-personen/
 
Zelf heb ik tijdens een trip alle soorten gedachten die elkaar vaak afwisselen. Dat gaat van heel positief en alles snappen, tot heel negatief en niks begrijpen. Wat ik wel heb gemerkt is dat het mij helpt om het te herkennen en te denken: "het is oke, maar nu weer wat leuks".
 
Wanneer ik namelijk bij negatieve gedachten ga denken : "fuck, dit is niet goed, dit moet niet" , dat je alleen maar je angst en negatieve gevoelens versterkt. Het is misschien makkelijker gezegd dan gedaan, maar oefening baart kunst.Probeer de 'luchtigheid' van de negatieve gedachten te zien en dan merk je dat je al weer glijdt naar een meer stabielere en positieve gedachtestroom.
 
De dingen die je omschrijft over het toch soort van alleen voelen ondanks dat je wel genoeg vrienden,familie en kennissen hebt, is heel goed mogelijk denk ik. Het heeft namelijk niet zoveel te maken met de hoeveelheid mensen die je kent, maar het ontbrekende gevoel hebben van herkenning. Precies wat je omschrijft met : ..."dat er niemand is die net zo als mij is,."
 
Heb zelf de overtuiging dat truffels iets kunnen bijdragen in het verkrijgen van inzichten. Het feit dat je die gedachten hebt, zegt wat over je zelf en hoe je naar de wereld kijkt. Wanneer je die gedachten accepteert tijdens de trip, denk ik dat het mogelijk is om erachter te komen wat je 'dwars' zit. Persoonlijk heb ik de ervaring dat je echt héél ver van deze realiteit kan raken als je je helemaal laat gaan. Zolang je maar altijd onthoud dat je aan het trippen bent en dat alles oke is, kan er weinig gebeuren.
 
Dit baseer ik natuurlijk allemaal op mijn eigen huis-tuin en keuken trip ervaring en ik wil er liever niet verder op ingaan omdat het anders te persoonlijk wordt.
 
 
Als laatste wat ik je wil zeggen is dat je verhaal bekend voorkomt en je niet alleen bent

Thanks Spira! Hij verwoord het erg goed allemaal!