Laura

Vanavond is het zo ver..... 2 jaar geleden hebben we getript tijdens de finale van het songfestival. En dat is vanavond weer Tv aan en kijken. We hebben erg gelachen toen! Zetten de laptop klaar zodat we ook direct over kunnen schakelen naar onze favoriete trip video.
https://m.youtube.com/watch?v=PnXqw943Quk
Ook wil ik dit keer weer wat dingen gaan opschrijven. Omdat je toch wel eens wat vergeet. Heb op het moment wel wat zeurende hoofdpijn dus hoop dat dat nog weggaat.....
Uiteraard volgt er binnenkort een tripreport

Met plezier gelezen! Herken het "uitstellen" van trippen. Het voelt niet altijd goed om te doen. Wij deden het altijd met plezier totdat we het samen met een vriend gingen doen. Hij ging niet zo goed en door zn gedrag uiteindelijk 112 moeten bellen. Daarna niet meer getript. Wel weer truffels in huis nu, nog gewonnen met een report. Bijna een jaar geleden nu dat we getript hebben, zitten er dus weer over te denken. Laatst wel 2cb gedaan en dit beviel me ook goed. Niet de zware gedachtes van truffels, wel de visuals.
Het begin van truffels is bij mij altijd zwaar, misselijk en wat angstig, bang dat het mis gaat
Wat ik grappig vind: van 2cb was ik net zo misselijk als van de truffels. Ligt dus niet zozeer aan de truffels
Prachtige inzichten heb jij zeg. Hopelijk durf ik mezelf ook helemaal open te stellen want merk toch wel vaak dat ik mezelf (onbewust) verzet. Hier heb ik nog niet direct een oplossing voor..

Hallo Spira80!
Dank je wel voor je reactie! Toch leuk om te weten dat het ook echt wordt gelezen en dat sommigen de moeite nemen om te reageren! 
Goed, over het stukje waarin ik aangeef dat het heel diep gaat. Daar bedoel ik mee dat ik ontzettend in mijn hoofd zat waardoor het leek alsof mijn lichaam er niet meer toe deed. Het is heel moeilijk om te beschrijven wat er dan zo diep ging.... Je komt los van jezelf, je wordt geconfronteerd met jezelf, je bent constant in gesprek met jezelf..... Je moet jezelf echt volledig overgeven aan de truffel, vechten heeft geen zin. Je zakt weg in je eigen gedachten....
pfff, ehm, tot in detail beschrijven is gewoon onmogelijk, het is een ervaring en dat is lastig over te brengen haha. Maar ik denk dat je ergens wel snapt wat ik bedoel
 
 
De muziek was een soort van rode draad en klopte precies in de "verhaallijn" van de trip. Alles kwam op het juiste moment, de muziek maakte de trip.... Was de muziek duister dan trok ik dieper in de trip, enz enz.... Als ik iets angstig werd dan kwam er op dat moment net weer muziek die me daar uit haalde. Soma fm is gewoon echt fantastisch en ECHT een aanrader! 

Hallo beste lezers,
Hierbij mijn trip report van vrijdag 20 maart!
 
Hoeveelheid en soort truffel
Ik: 10 gram pandora truffel
Vriend: 11,5 gram pandora truffel
We hadden een growkit van Pandora. dinsdags open gemaakt en vrijdag geoogst. We hebben er 43 gram uit kunnen halen.... Helaas wat onder het gemiddelde dus
 
Trip verleden
2 keer eerder hebben wij getript. 1 keer op 15 gram purple rain en 1 keer op 15 gram atlantis. Beide keren heb ik angstmomenten in de trip gehad. Angst om een badtrip te krijgen omdat de trip me overweldigde. Ik wilde dit keer beter voorbereid zijn en heb mijn research hier op het forum gedaan.
 
Voorbereiding en setting
Vrijdag: het is zover! Voor vanavond staat onze trip op het menu. Ik haal 's middags de boodschappen in huis. Ik neem het volgede mee: 2 pakken cool best, dextro, wijngums, skittles, negerzoenen, chips en pepermuntjes. Als ik weer thuis kom begin ik met het ophangen van de vlinders en de glowsticks. Ook hang ik glowsticks in de hal naar de wc en in de wc zelf. Ik besluit ook nog 2 kaarsjes in de wc te zetten zodat het felle licht niet aan hoeft wanneer we naar de wc moeten.  We zetten een kleine discobol klaar in een hoek zodat hij mooi op het plafond schijnt. We zorgen ervoor dat de discobol niet draait omdat het teveel prikkels zal geven. Achter de bank hebben we een ledstrip en die zetten we op smooth zodat de kleuren in elkaar overgaan.  
Ik zet een bakje op tafel met daarin skittles, wijngums, dextro en pepermuntjes.
Ik leg een schrift klaar op tafel zodat ik zo nu en dan een paar aantekeningen kan maken.
De laptop wordt aangesloten op de boxen en tv en we besluiten om soma.fm op te zetten ; Space station soma (aanrader!)
 

 

 
De trip
22:25: mijn vriend doet de truffels door de nicer dicer zodat we mooie kleine stukjes krijgen. We hebben beiden ons eigen bakje. Het eten van de truffels valt ons nog wel mee. De smaak is niet heel erg alleen de zurige smaak in de keel vind ik vervelend. Ik spoel het na met kleine slokjes ranja. Na 10 minuten heb ik alles wel binnen. Om 22:50 begin ik de eerste effecten te merken.  De kleuren worden intenser, het geluid komt harder binnen, ik heb een heel erg zwaar gevoel en ik heb koude voeten. Ik ga lekker op de bank liggen en laat het over me heen komen. Ik zeg tegen mezelf dat ik me overgeef aan de truffel en klaar ben om deze reis aan te gaan. Ik krijg het warm, het lijkt alsof de bank een verwarming is, ik voel de straling..... Er trekt een golvend gevoel door mijn lichaam en het voelt heerlijk.
 
23:20: ik staar naar het plafond. Ik zie de vlinders die ik aan de lamp heb gehangen zo duidelijk, ze zijn mooi en lijken met me te communiceren. De kleine discobol (die niet draait maar gewoon stil staat) schijnt op het plafond en de kleuren dansen, het lijkt een grote zee en ineens lijkt het een grote wolkendeken. Ik ben onder de indruk en blijf ernaar kijken. Ik voel een intens geluk door mijn lichaam van al het moois wat ik zie. Ik lijk samen te smelten met hetgeen wat ik zie. Ik wordt helemaal naar de vlinders toe getrokken en lijk boven de tafel te zweven. Ik heb het gevoel alsof ik uit mijn lichaam ben. Ik heb hele gesprekken met mezelf en hoor steeds mezelf zeggen: alles komt goed, geef je maar over, laat het er zijn, wees niet bang. Het stelt me gerust. Het lijkt alsof ik een kamertje ben, ik ben ergens op aan het wachten maar ik weet niet waarop. Het doet er ook niet toe, geniet van al het moois!
Ik vraag me af hoe het met mijn vriend gaat en zie dat hij onder de deken ligt, helemaal in zichzelf. We hebben kort contact met elkaar en laten elkaar weten dat het goed gaat.

Ik zie de lampen dansen op de beat van de muziek. Mijn adem is trillerig en ik merk dat ik ook duidelijk moeite heb om adem te halen. Ik ben samengesmolten met de bank en het lijkt alsof ik soms ineens om adem snak. Mijn lichaam voelt zo zwaar aan, het is alsof er iets op mijn borstkast zit waardoor het ademen zo moeilijk gaat. Steeds weer haal ik na een paar korte ademteugjes ineens diep, snikkend adem. Ik heb wat ruzie met mijn deken en denk dat ik hem steeds kwijt ben, om er vervolgens achter te komen dat hij toch echt gewoon over me heen ligt. Mijn haren voelen ontzettend vervelend en heb steeds het gevoel dat ze in mijn mond zitten.
 
00:15: ik besluit naar de wc te gaan. Ik moet de hele tijd al ontzettend nodig naar de wc maar kan me er niet toe zetten. Toch maar gedaan en het is best interessant op de wc. De teksten die overal in de wc te lezen zijn (spreuken die op de tegeltjes geplakt zijn) dansen in het rond. Ik kan het ook absoluut niet lezen. Ik ben me heel erg bewust van mijn lichaam en wat er gebeurd wanneer ik plas, ik voel het letterlijk vanuit mijn blaas stromen. Terug naar de bank maar weer, het loopt vreemd, alsof ik op kussen loop die behoorlijk inzakken.
 
00:30: mijn vriend en ik krijgen ineens een enorme lachbui. Hij zegt dat hij naar de wc moet waarop ik zeg: ja, ga dan! Waarop hij weer vraagt: ja, maar hoe? Ik: nou gewoon, lopend! En hij vraagt weer: ja maar hoe? Dit ontaard in een vreselijk lachbui waarbij de tranen over onze wangen lopen. Ik ben even verward omdat het ook voelt alsof ik ieder moment in huilen uit kan barsten. Ik kan niet meer normaal praten zonder in lachen uit te barsten. Het is ook een apart gevoel omdat ik de lachbui in een golf voel aankomen. Ik vergelijk het maar even met een wee, tijdens een bevalling. De lachbui komt op en je denkt: ow nee! Daar komt er weer een! Ik heb het gevoel alsof ik lach als een kabouter.
Ik merk ook dat ik misselijk ben. Heel erg misselijk.......
 
1:15 ik besluit om onder de deken te gaan liggen. Ik hou mijn ogen open en ik kan gewoon door de deken heen kijken, ik bevind me in een tunnel, een tunnel van blokjes en rasters, zwart wit en zo nu en dan mooie kleuren. Rechts van me in een hoekje zie ik ogen en heel even schrik ik. Totdat mijn eigen stem me weer verteld dat het de truffel is en dat ik niet bang hoef te zijn. De stem verteld me dat ik er gewoon naar moet kijken. Ik besluit dit dan ook maar te doen. Oog in oog sta ik met het duistere mannetje maar hij kan me niets doen. Tevreden trip ik door met een grote glimlach.
De muziek klinkt echt heel erg raar, waar is toch de beat???
 
1:30 ik zie mijn telefoon flikkeren maar kan er niks mee. Mijn telefoon lijkt niet meer op mijn telefoon, wat een vreemd ding! Weg ermee.... Pfff wat ben ik toch misselijk.
Misschien moet ik iets anders doen, even staan ofzo? Ja, ik besluit van de bank af te gaan, ik loop een rondje om de tafel. Hmmm, nee toch maar niet, zitten is beter.
Ik eet een wijngum, jezus wat is die lekker! Ik geniet van de smaaksensatie en sta versteld van de structuur.
 
1:40 mijn vriend eet een pepermuntje en de geur komt in mijn neus. Ik voel me net een hond zo sterk is mijn reuk! En wat ruikt het ontzetend lekker!
 

[/media]
 
1:45: er komt een liedje voorbij (nintin Sawheney – Bengali song) en mn vriend en ik barsten in lachen uit. Ik denk dat de laptop vast is gelopen maar dat is niet zo. Degene die het liedje zingt moet ons wel in de maling nemen. Ik besluit het even te filmpen zodat ik het later terug kan luisteren. Mijn telefoon blijft zwart en ik snap er niks van. Waarom zie ik niks???? Ik kom erachter dat hij verkeerd om in het hoesje zit maar twijfel er ook weer aan. Ik zoek het gaatje voor de camera en kijk of het overeenkomt met het hoesje. Nee, hij zit verkeerd om, ow nee toch niet! Hm, nog een keer kijken, ja, verkeerd om...... Pfff wat een mindfuck, ik kan er maar niet achter komen. Ik wil de telefoon uit het hoesje halen maar hij blokkeerd, niets lukt me! Krijg de telefoon zelfs niet meer op schermbeveiliging. Gelukkig lukt het mn vriend wel en zit de telefoon weer goed in zijn hoesje.
 
 
 
1:50: alles is zo overweldigend. Wat is het mooi... Ik staar naar de gordijnen en wordt weer dieper in de trip getrokken. Mijn huis lijkt mijn huis niet meer en ik weet niet waar ik dan wel ben. De muziek is de hele trip al geweldig, draagd echt bij aan de trip. Alles klopt, alle liedjes komen steeds op het juiste moment. Het lijkt alsof de muziek me iets wil vertellen. Ineens moet ik aan één van mijn dochters denken en het lijkt alsof er wordt gezongen over haar. Ik heb het idee dat ik een boodschap krijg maar ik weet niet wat.... De gordijnen verdwijnen en dan zit ik ineens in een soort van wachtkamertje. Ik weet niet waar ik op wacht maar besef wel dat ik niet meer op de bank lig. Mijn lichaam ligt er wel maar ik ben even ergens anders. Ik zie deuren maar weet niet wat ik moet. Weer hoor ik mijn eigen stem dat het goed komt, dat ik me moet overgeven. Maar ik kom niet verder.....
 
2:25 de volgende tocht naar de wc. Voor mijn gevoel zit ik er uren maar dit blijkt achteraf niet zo te zijn want als ik terug in de kamer ben en naar de koelkast loop besluit ik een stuk meloen te pakken. Met een stuk meloen loop ik terug naar de bank en besluit ik te gaan dansen. Het voelt fantastisch! Hoe ik ook dans, het maakt niet uit. Ik mag dansen! Ik ga het opschrijven in het schrift en als ik de tijd noteer staat er: 2:32. Ik vraag me af hoe dat nu weer kan omdat ik voor mijn gevoel alweer een uur verder ben nadat  ik van de wc af kwam... .Niet dus....
 
3:00 de truffel neemt af en langzaam zijn we weer tot dingen in staat. We besluiten om even wat te gaan eten, chips, snoep, van alles. En we nemen een biertje (bah!)
 
3:30 tijd voor een jointje.  Ik eet wat skittles: heerlijk! Wat zijn ze lekker! Een ware smaaksensatie!
 
3:40: nog steeds ben ik misselijk. Dit heb ik de hele trip gehad en overstemde op sommige momenten echt mijn trip. Vreselijk gevoel.....
We besluiten het nummer van Sascha Kloeber even op te zetten: we were young. De effecten zijn nagenoeg weg en na nog een jointje belanden we om 4:44 in bed.
 
[media]
Conclusie:
Ik heb een geweldige trip gehad! Door de goede voorbereiding ben ik niet bang geweest om bad te gaan. Als je nog nooit truffels hebt gehad en je niet goed hebt voorbereid zou ik een lagere dosering aanraden want het gaat HEEL erg diep... Je bent constant met jezelf in gesprek, gedachten gaan alle kanten op en je komt in feite echt los van je lichaam... Bij de 2 vorige trips waren we vooral buiten in het bos maar daar waren we nu echt niet voor in staat.