Demion

Dat je opeens op magische wijze psychedelische patronen ziet verschijnen in de bodem van je wasbak, terwijl je erin staat te plassen. Natuurlijk had je twee uur geleden een lsd-trip genomen, maar toch: het blijft een speciale ervaring. Sta je daar, volledig overdonderd door wat je overkomt, naar dat afvoerputje te staren, als daar langzaam en statig een veelkleurige draaikolk van langzaam in zichzelf draaiende iriserende kleuren en patronen steeds opnieuw zichzelf uitvindt en eindeloos, echt èindeloos fascinerend is... Tenminste, zoièts, in elk geval. Want in werkelijkheid heb je g

Mijn naam is Ichabod Kraan. Ik ben wat u noemt een sprookjesfiguur. Op de oude vergeelde bladzijden van menig dik boek beleef ik avontuur na avontuur en haal de gekste fratsen uit. Zo was ik onlangs nog verzeild geraakt in een groot en donker bos. Ik was op weg naar een tovenaar. Een woeste man met een woeste baard en een heilig vuur in zijn ene oog; hier viel niet mee te sollen! Desondanks had ik met dit onguur sujet nog wel een goudrenet of twee te schillen. Hij had me knollen voor citroenen verkocht en een kat in de zak gedaan, en tegen de tijd dat ik thuis was gekomen was ik veranderd in e

Dus dat president Frump, president Folsonaro, president Fassad, president Kim Jong-Fun en natuurlijk president Foetin de vettige handjes ineenslaan en rigoureus besluiten elkander te bestoken met zestienduizend nucleaire bommen en daarmee heel het leven op Aard in èèn klap uitroeien. Dat zou zomaar kunnen. Maar ach, gaat het niet die kant op, dan zakt binnenkort wel de complete ijskap van Groenland in èèn keer de zee in, waardoor wereldwijd het zeeniveau in èèn klap met zes meter stijgt. Zie je, het is dààrom dat wij, als mensheid, nog niet benaderd zijn doo

Er zat een slak in het mais. Zijn naam was Jakob. Jakob leidde een goed leven. Er was voedsel zo ver zijn ogen op hun steeltjes reiken konden en nòg veel verder, en in deze schemerwereld van onnatuurlijk dicht opeen staande stammen van maisplanten waagde zich geen natuurlijke vijand. Zich aldus onbekommerd volvretend groeide Jakob uit tot een slak van waarlijk epische proporties. Eerst nog maar enkele centimeters, maar al snel waren het er tien, toen twintig... Binnen een paar weken was Jakob al een halve meter lang, en het huisje op zijn rug, dat proportioneel met hem mee groeide,

Drentelen Er zaten wel twintig kraaien in het grasgroen heuvelland vrolijk krassend naar elkaar wijl nu eens die, en dan weer deze zich sierlijk uit het gras verhief om naar even verderop te vliegen schijnbaar, zomaar In de verte ligt het land zonbeschenen lui te zijn dit is de wijd open wereld en de hemel boven mij is ultramarijn Het is lente in de winter sluit mijn ogen, en geniet kraaien krassen in de verte maar het deert me niet

Constitutionele heropstartprocedure Exceptionele manuele transfiguratie pseudo-mentale herijkingsmechanica affreus nefarieuze neuzelarij en kleine zwarte balletjes maar geen pingpongtafel, edoch klossende ossen hunner harige staarten dobberen statig gestaag door de straat van Gazpacho hartig gegarneerde quiche van artisjokken dromerig zo romig werd het dessert elk een kelk dromedariskarnemelk dan, vooraleerst nog met ferme tred doch alras naarstig een spurtje getrokken en route du tranquil kabbelend loo oh het porseleinen pretcloset waar ruig de huig

Gedachtestromen Beurtelings bewegen mijn benen zich langs elkander. Zoals dat hoort, bij het lopen. Ik observeer dit. Ik observeer dat ik dit observeer en ik denk: ik ben godverdomme goed bezig. Maar of ik het ga halen, dat weet ik nog niet. Mijn einddoel: het thuis zijn. Waar het warm is, en muziek. En de wereld? Wat is de wereld? De wereld is overal om mij heen. Dat om te beginnen. Verder kan ik rapporteren dat in het dorp alles vredig lijkt. De hemel boven mij kleurt langzaam donker, de dag loopt op zijn einde. Een nieuwe lente is begonnen. Zoals over het algemeen wo

Het waften der sporadische gelukkeling Kent gij de psychonaut? De zeevaarder van de ziel, zoals zijn ware naam luidt, brengt graag zijn door God gegeven tijd van leven op deze mooie Aardbol door met het onder invloed van een scala aan psychedelische en vaak ook hallucinogeen-entheogene heksendranken en kruidenmengsels doorsurfen zijner eigener geest-universum, van diens diepste krochten tot helemaal hoog de hemel in. Psychedelisch is van de geest geopenbaard, hallucinogeen is eindeloos veel kleurtjes en indrukwekkende visioenen en entheogeen, dat is afkomstig van de god in onszelf.

Mannetje Sakkerloot Er was eens, ooit, in een twijfelachtig universum waar de dingen vaak net even iets anders liepen dan u gewend was, een mannetje. Mannetje Sakkerloot, zo heette hij. Niemand wist zeker of dat zijn echte naam was, maar iedereen noemde hem zo omdat hij voortdurend 'sakkerloot' zei. Te pas en te onpas. Echt, de hèle tijd. Tot je er een beetje tureluurs van werd. En eerlijk is eerlijk: sommige mensen werden dat ook. Hartstikke krankjorum, is misschien beter gezegd. Moordplannen werden er al gesmeed, door deze mensen. En kidnapplannen. Allerlei nare plannen. Het was

Sterren van Parallax Later als ik groot ben wil ik intergalactisch pornoster worden. Dat ik bij vele volkeren en rassen verspreid over een immens planetologisch imperium van wel drie parsecs in doorsnee bekend zal staan als 'Demion de Broeierige'. Een parsec is een afstandsmaat uit de astronomie en is 3.261.631 lichtjaar ver, dus kun je nagaan hoevèèl volkeren en rassen. En alleen in smààkvolle films, welteverstaan. Jawel. Dus niet van die kleffe zielloze vleesbeukerij zoals dat in die oude Aardse klassiekers nog wel eens te zien was, neen! Ik zou een heer van mijn vak zijn, een ko

Ten oosten van Terneuzen Het zou kunnen dat ik ergens halverwege dit stukje dood neerval, dus ik zal het kort houden. Dat zou een goede openingszin kunnen zijn. Hij grijpt direct de aandacht en laat vervolgens niet meer los, waardoor u haast wel gedwongen wordt in èèn ruk naar het einde toe door te lezen. De magie van goed schrijverschap. Desondanks is het natuurlijk waar: ik zou inderdaad ergens halverwege dit stukje zomaar ter vloere kunnen neerzijgen en met mijn laatste adem de pijp uit blazen zodat die terug naar Maarten kan. Dat kan. Elk mogelijk moment, elke volgende seconde,

De gelukkige aap Het menselijk bestaan op deze planeet is een waanzinnige megatrip, van begin tot fucking eind. En dan heb ik het niet alleen over het door drugs en waanzin gerunde systeem van geniaal krijsend caleidoscopisch pandemonium zoals dat in mijn eigen kleine schedeltje nog wel eens ervaren wil worden, neen, ook het gemiddelde huis-, tuin- en keukenleventje van u daarbuiten is een volstrekt krankzinnige luid-lawaaierige over en dwars door elkaar heen buitelende onnavolgbare mix van rauwe emoties, flarderige wijd uiteenlopende warrige gedachtenstromen, vertekende herinnerin

Lazerus van Babel U heeft soms echt geen idee, waarde dames en heren. Dat blijkt uit alles. Laatst nog, tijdens die later zo uit de hand gelopen dinsdagnamiddag, weet u dat nog? Vast niet, vermoeden wij: u lag daar maar wat laveloos zeverend voor zich uit te staren. Ik greep u bij uw magere kladden, rammelde die eens stevig door elkander en bevroeg en besmeekte u: waarheen toch, en vooral: waarvoor? Doch enkel een amechtig doods en naargeestig gereutel kwam nog uit uw rammelend ribbenstaketsel naar buiten gerocheld, als deed het dof en glazig staren uwer bloeddoorlopen half geopend

De Bende van Klaas V. Ze hebben vannacht een uur van mijn tijd gestolen. Zeker, dat krijg ik straks aan het eind van de zomer wel weer terug, maar wie weet of ik dan nog leef, hm? En toegegeven, vannacht rond het tijdstip van de eigenlijke besteling lag ik toch hevig geïntoxiceerd op mijn tweezitsbankje in dromenland te wezen, dus veel eraan gemist heb ik niet, maar dat alles doet niet ter zake: diefstal is diefstal. Ik weet niet zeker wie de dief was, maar een geniepigerd moet het geweest zijn. Daar ik, zoals dat een waar poëet betaamt, geen cent heb om mijn achterste mee te bekra

It's good to be back.

Drabbelig Ja hoor. Nòg meer drugs gebruiken. Ik kan het u helemaal tot hier horen denken. Welk een affreus rumoer. En normaliter, toegegeven, zou ik u daarin volkomen gelijk geven. Een ei is nu eenmaal geen ei zonder dooier, laten we daar gewoon eerlijk in zijn. Maar vandaag, nee, nu even niet. Tot in de dubbele puntjes geïmpregneerd met exotische substantiteiten en weldra haast panklaar, dan heb ik niet meer veel nodig. Dan gaat het nog maar in kleine beetjes. Het langdurig effect van het middel, dat wat gewaar wordt ervaren, is iets dat gekoesterd moet worden als de tere bloem di

Van geluk word je blij Dat we met z'n allen zo gelukkig lopen te wezen, lees ik ergens. Ons landje zou tot de gelukkigste ter wereld behoren, zo staat er. Nou, dat dacht ik dus even van niet! Ik weet natuurlijk niet zeker waar ze die onzin nu weer vandaan verzonnen hebben, met al dat nepnieuws van tegenwoordig weet je dat ten slotte maar nooit, maar het is je reinste kolder. Lariekoek! De plank volledig misgeslagen en derhalve kant noch wal geraakt, heren en dames nieuwsberichtenmakers. Sta mij toe dat eens fijntjes van zijn windsels te ontdoen, mits het u believen mocht. Niet dat

Blauw Soms, dan heb ik echt hele goeie wiet. Soms ben ik al drie dagen wakker. Een enkele keer komt het voor dat deze omstandigheden samenvallen. Laten wij er voorzichtigheidshalve van uitgaan dat dit ook nu het geval is. Op dit moment. Ik zou anders niet kunnen verklaren hoe het mogelijk is dat er zojuist naast mij op mijn bankje een smurf is verschenen. Zomaar, uit het niets. En ik bedoel dus geen hallucinatie hè? Dat ik hier een beetje helemaal uit m'n plaat lig te trippen of zo? Helemaal niet. Nee, een rasechte smurf, verdomme. Ik zweer het. Amper een paar centimeter hoog en zo blauw

Von Humboldt tot humbug Versatel en koeienogen, het blijft een aparte combinatie. Het een is een Duits telecombedrijf en het ander zijn ogen van koeien. Als zodanig hebben zij dan ook hoegenaamd niets met elkaar te maken. Desondanks zou men, als men zich daartoe geroepen zou voelen, middels een ernstig geforceerde krachttoer van de geest deze twee wijd uiteenlopende onderwerpen wel aan elkaar kunnen koppelen. Zo is het koeienoog bijvoorbeeld voorzien van een extra laagje, het zogeheten 'tapetum lucidum', Latijn voor 'tapijt van licht'. Dit reflecterende laagje treft men onder meer

Verbijsterende paddenstoelen Maar wat is dat eigenlijk, krankzinnigheid? Is het dat er geen maandagochtenden meer zijn? Omdat alle dagen en nachten en alle waak- en slaapzame uren geen enkel logisch onderling verband meer met elkaar houden? Dat zou goed kunnen. Midden in de nacht onder invloed van tientallen soorten narcotica je geschifte ideeën menen te moeten ventileren? Ja hoor, ook dat. En nee hoor, geen tientallen, dat is overdreven. Hooguit zeven. Is het je druk maken om het al of niet ontbranden van de Derde en Laatste Wereldoorlog? Dat zogenaamde leiders van landen elkaar i

Kona, muziek van een planeet Heden avond, zo vlak voordat de schemering inviel, ging ik nog eens wat wandelen. Dit speciale moment van de dag, als de wereld zich klaarmaakt om afscheid te nemen van de dag en de nacht te begroeten, werd vanavond bijgestaan door een onheilspellend loodgrijze hemel waartegen zich her en der wat grijsblauwe wolkjes aftekenden. Dit haast surrealistische uitspansel vlijde zich neer over een steeds groener wordend nog immer zacht glooiend heuvelland en gaf dit landschap een vreemde weerschijn. Spookverhalen over vampiers en weerwolven die vast wel door deze schem

Rijmer-ei Zo'n strakke klapperbakkes met klapschaats-kaken en van die joekels van knikkers, dan zit het wel snor. Dan heeft het narcotica nemen vluchten genomen die hoog als de hemel vliegen door luchten die eindeloos blauw en zo vrij zijn, het witter dan wit van de wolken schittert als klatergoud en zomerse dromen vertrouwd zijn en licht, zo helder de klater van water is het later weer wazig geworden leuter en zwets. Fletse klets is het wis en warempel en het zit zoals dit: warrige woorden worden wat wiebelig weergegeven wanneer werkelijk wonderlijke werelden waarachtig waanzinnig wervele

Van bloeden en luim Een bescheiden karakterstudie aangaande de ijle vluchtigheden des levens Door Simon van Doorn, Geschiftem ex Deorandus Het is verdomme ook altijd wat. Echt waar. Gèk wordt je ervan. Nu weet ik wel dat er reeds heden enigen van jullie lopen te bivakkeren die vrij periodiek de neiging hebben mijn geestelijke gezondheid danwel het volledig ontbreken daarvan tegen hun eigen zwakjes schijnende licht houden, om dan, geheel zonder blikken of het geringste blozen en gebaseerd op echt helemaal niks, een beetje voor de wat minder positieve helft van die vergelijking gaan

Scheef bloed brengt nare dromen Rare stekelige dingen, die zò door je kussensloop heen in je botte schedel prikken als je slaapt. Of dat althans probeert. Want deze oude hengsten laten je niet met rust. Ze stampen met hun verrotte messcherp afgesleten hoeven je genadeloos slapeloze hersens tot een grijs-rood klef-bloederig pulpje. Ga maar lekker slapen, lieve schat. Er zijn vannacht geen monsters. Ik bedoel, dat is toch best aardig. Voor iets dat ik me zomaar in liet vallen. Zo, uit het niets. Die titel vooral. 'Scheef bloed brengt nare dromen.' Ik heb werkelijk geen flauw idee wat he

Of menen dat je in het loom voortkabbelende door het van veel wattages voorziene hoogstaande surroundsysteem voortgebrachte housemuziekje op de digitale zender èèn enkel woord steeds opnieuw herhaald hoort worden dat je zelf pas uren eerder onder een geschift pseudoniem hebt verzonnen en vervolgens gepubliceerd in weer een andere digitale wereld, dat is wat ze noemen 'goeie shit'. Snap je?