FrenzyJan

Members
  • Aantal bijdragen

    6
  • Geregistreerd

  • Laatst bezocht

Waarderingsactiviteit

  1. Like
    FrenzyJan gaf waardering aan Schroefje in truffel chocolade reep?   
    ben ondertussen op het punt v de truffels te vermalen :
    maar eerst, dit was m'n droog doos, gebaseerd op het ontwerp beschreven door Gonzo:


    en dit is wat er overbleef v 15gr atlantis na drogen en grinden :

    in een zakjeuh :

    nu nog tot chocolade verwerken
  2. Upvote
    FrenzyJan ontving waardering van Voyager360 in 17 gram Hollandia, filosofische trip   
    Introductie
    23-11-‘17
    Het afgelopen jaar heb ik 3 keer truffels gegeten maar geen enkele keer een trip beleefd. Ik had ruim van te voren niets meer gegeten, goed gekauwd en ook een keer thee geprobeerd. Elke keer bleef de trip uit. De eerste keer begonnen met zo’n 8 gram Mexicana, de keer daarop iets van 16 gram Mexicana en de keer daarop Mexicana met Tampanensis, totaal zo’n 32 gram. Tussen de pogingen zat ook elke keer ruim 2 maanden. De laatste poging ben ik na een tijdje gewoon boodschappen gaan doen en heb daarna een plafond gelegd. Ik dacht is dat wel slim met al die truffels op, maar ik merkte er dus niets van.
    Vandaag dan begonnen met 7.4 gram Hollandia. Ik heb nog niet eerder getript en wilde rustig aan beginnen. Van deze dosis merkte ik helemaal niks. Toen 80 min later de rest vh zakje genomen wat in totaal 16.9 gram Hollandia gaf.
    Ik had eigenlijk geen verwachtingen meer omdat de voorgaande pogingen niets opleverden, ik ging de trip blanco in.
    Ik ben buiten gaan zitten en na een tijdje dacht ik dat ik de heg zag ademen, maar dat kwam gewoon door de wind (kracht 5). Ik wilde het wel geloven maar dat was gewoon niet zo.
    Trip
    Mijn trip bevatte nauwelijks visuals, geen body load, bijna uitsluitend filosofisch van aard.
    Het waaide fors en de wolken dreven snel voorbij. Het was vanmorgen grauw en af en toe miezerde het een klein beetje maar dat kon me niets schelen. Een enkele keer zag ik de zon een klein beetje doorbreken. De zon is er altijd, alleen de wolken maken dat je de zon niet altijd ziet. Net als de krachten in mij, die zijn er altijd, maar vaak bereiken die niet het oppervlak door alles wat er in me omgaat/zich afspeelt. Ik zag de zon schijnen op overvliegende kauwtjes. De onderkant van de vleugels werd verlicht, dat was een mooi effect. Ik zag elk kauwtje als een individu, aan niemand verbonden. Zelfstandig. Het leek alsof ze van het moment genoten, dat het zonnetje doorbrak. Ik zag ze zweven op de harde wind. Kauwtjes hebben niets te kiezen, die leven in het moment. Even later was de zon weg. Ook in guur weer is het kauwtje een individu. Het kauwtje heeft de keuze om te strijden, om te dealen met de omstandigheden, of om niet tevreden te zijn met de omstandigheden.
    Vervolgens verschoof mijn blik naar een berkenboom en 3 lindebomen. Allemaal een eigen individu, een eigen identiteit. Wordt bij reïncarnatie alleen maar geloofd dat een mens terugkomt in het dierenrijk? Of ook het plantenrijk? Een boom is net zo goed een individu, waarbij 2 kernen versmolten zijn bij de bevruchting. Een boom heeft geen invloed op zijn omgeving, in die zin, dat een boom zich niet kan verplaatsen. Een boom heeft zich ‘neer te leggen’ bij de omstandigheden. Als wij een jong plantje uitgraven en verplaatsen kan dat plantje daar niets aan veranderen. Een boom ‘weet niet beter’ dan dat xij een bepaald soort grondwater heeft bijvoorbeeld. Al dan niet vervuild. Dat is het lot dacht ik, een boom kan overal staan, de ene boom heeft beter grondwater dan de andere. De ene staat in een prettige omgeving en de ander staat op een industrieterrein. Het is het lot, waar een individu terechtkomt na het versmelten van de twee kernen.
    Bomen vind ik mooi, ook zij hebben toch een keuze, ondanks de omstandigheden. Ze kunnen ervoor kiezen met de omstandigheden te dealen, of om hier niet in mee te willen gaan, hoe onprettig de omstandigheden ook zijn, en weg te kwijnen. Tijdens de trip geloofde ik dat bomen zo in elkaar zitten. Ook zelfs, een rotsblok, zonder leven erin, ligt ook maar ergens te liggen, blootgesteld aan weer en wind. Het rotsblok is niet levend, daar speelt het aspect tijd een andere rol. Ik had hier vreemde gedachtes over, omdat een rots niet levend is, maar toch kende ik het rotsblok tijdens de trip een soort individualiteit toe.
    Terwijl ik naar de boomtoppen keek zag ik lichtelijk een soort damp van de bomen afkomen, een soort vaag aura leek het. Ook zag ik in de lucht overal breking van licht, en zag ik overal vage regenbogen. Niet opvallend aanwezig maar ik zag ze op veel plekken. Er waren veel wolken en ik begon lichte visuals te zien, wit, op een grijze achtergrond van wolken. De wolken waaiden snel over en sommige waren donkerder dan andere. Ik zag het raakvlak tussen een donkere en lichte wolk en merkte dat ik ‘goed en slecht’ onderscheidde. Ik bezie het altijd dat zwart wit opslokt, maar wit verdringt zwart net zo goed. Ik zie het als positief wanneer wit het zwart verdringt en negatief wanneer zwart het wit verdrijft. Het is maar net vanuit welk perspectief je kijkt.
    Een tijdje later kreeg ik de gedachte; wat is niets? Hoe druk je ‘niets’ uit in woorden. Dit had er mee te maken dat ik elk voorwerp een identiteit toedichtte. Maar wat is dan hetgeen wat niets is? Heeft de lucht ook een identiteit? Ik denk bij de lucht, aan alles wat ik boven me zie en wat geen vaste vorm heeft. Wat ik inadem, maar ook de hemel zie ik als lucht.
    Na een tijdje ben ik naar binnen gegaan. Ik was ongeveer een uur buiten.
    Eenmaal binnen waar de hal donker was, voelde ik me direct trippen. Ik zag lichte neon caleidoscopische figuren op een zwarte achtergrond. Ik ben in bed gaan liggen en zat met mijn ogen open te staren naar de figuren. Met mijn ogen dicht zag ik trouwens exact hetzelfde. Ik wist dat ik dit in mijn hoofd zag. Het waren geen heftige visuals maar het was duidelijk anders dan wanneer ik geen truffels op had. Ik was aan het trippen. Na een tijdje zag ik ineens een lichte plek op het plafond, ik brak er echt mijn hoofd over want de kamer was compleet donker. Uiteindelijk had ik door dat het door het lampje van mijn laptop kwam, die opgeladen was.
    Nog even zag ik in mijn ooghoek iets zwarts dichterbij komen, een soort zwarte wolk (in een zwarte kamer haha) en mijn eerste reactie was het terug te drijven. Direct gevolgd door een tweede gedachte, waarom er tegen strijden, ik kan het ook verwelkomen. Veel dingen in mijn leven zijn nu ook strijd, waarom doe ik dat. Daar heb ik een keuze in. En de derde gedachte die ik had was, ik kan die zwarte wolk/situatie of gedachte, ook langs me heen laten glijden. Niet alles heeft zijn invloed op mij. Ik kan overal tegen vechten, of dingen verwelkomen, maar ik kan me er ook van distantiëren. Dat is aan mij.
    Daarna ben ik in slaap gevallen. De trip heeft niet lang geduurd, veel gedachtes gehad en zeer lichte visuals. Geen ademen van de omgeving of vervormingen, geen bodyload, wazige beelden wanneer ik met mijn handen wapper of iets dergelijks.
    De gedachtes die ik had gingen vooral over wat iets een individu maakt en hoe deze zich verhoudt tot de omgeving. Je hebt op bijna niets invloed, hoe ga je om met de omstandigheden. Go with the flow.
     
     
     
     
  3. Upvote
    FrenzyJan ontving waardering van Gonzo in 17 gram Hollandia, filosofische trip   
    Introductie
    23-11-‘17
    Het afgelopen jaar heb ik 3 keer truffels gegeten maar geen enkele keer een trip beleefd. Ik had ruim van te voren niets meer gegeten, goed gekauwd en ook een keer thee geprobeerd. Elke keer bleef de trip uit. De eerste keer begonnen met zo’n 8 gram Mexicana, de keer daarop iets van 16 gram Mexicana en de keer daarop Mexicana met Tampanensis, totaal zo’n 32 gram. Tussen de pogingen zat ook elke keer ruim 2 maanden. De laatste poging ben ik na een tijdje gewoon boodschappen gaan doen en heb daarna een plafond gelegd. Ik dacht is dat wel slim met al die truffels op, maar ik merkte er dus niets van.
    Vandaag dan begonnen met 7.4 gram Hollandia. Ik heb nog niet eerder getript en wilde rustig aan beginnen. Van deze dosis merkte ik helemaal niks. Toen 80 min later de rest vh zakje genomen wat in totaal 16.9 gram Hollandia gaf.
    Ik had eigenlijk geen verwachtingen meer omdat de voorgaande pogingen niets opleverden, ik ging de trip blanco in.
    Ik ben buiten gaan zitten en na een tijdje dacht ik dat ik de heg zag ademen, maar dat kwam gewoon door de wind (kracht 5). Ik wilde het wel geloven maar dat was gewoon niet zo.
    Trip
    Mijn trip bevatte nauwelijks visuals, geen body load, bijna uitsluitend filosofisch van aard.
    Het waaide fors en de wolken dreven snel voorbij. Het was vanmorgen grauw en af en toe miezerde het een klein beetje maar dat kon me niets schelen. Een enkele keer zag ik de zon een klein beetje doorbreken. De zon is er altijd, alleen de wolken maken dat je de zon niet altijd ziet. Net als de krachten in mij, die zijn er altijd, maar vaak bereiken die niet het oppervlak door alles wat er in me omgaat/zich afspeelt. Ik zag de zon schijnen op overvliegende kauwtjes. De onderkant van de vleugels werd verlicht, dat was een mooi effect. Ik zag elk kauwtje als een individu, aan niemand verbonden. Zelfstandig. Het leek alsof ze van het moment genoten, dat het zonnetje doorbrak. Ik zag ze zweven op de harde wind. Kauwtjes hebben niets te kiezen, die leven in het moment. Even later was de zon weg. Ook in guur weer is het kauwtje een individu. Het kauwtje heeft de keuze om te strijden, om te dealen met de omstandigheden, of om niet tevreden te zijn met de omstandigheden.
    Vervolgens verschoof mijn blik naar een berkenboom en 3 lindebomen. Allemaal een eigen individu, een eigen identiteit. Wordt bij reïncarnatie alleen maar geloofd dat een mens terugkomt in het dierenrijk? Of ook het plantenrijk? Een boom is net zo goed een individu, waarbij 2 kernen versmolten zijn bij de bevruchting. Een boom heeft geen invloed op zijn omgeving, in die zin, dat een boom zich niet kan verplaatsen. Een boom heeft zich ‘neer te leggen’ bij de omstandigheden. Als wij een jong plantje uitgraven en verplaatsen kan dat plantje daar niets aan veranderen. Een boom ‘weet niet beter’ dan dat xij een bepaald soort grondwater heeft bijvoorbeeld. Al dan niet vervuild. Dat is het lot dacht ik, een boom kan overal staan, de ene boom heeft beter grondwater dan de andere. De ene staat in een prettige omgeving en de ander staat op een industrieterrein. Het is het lot, waar een individu terechtkomt na het versmelten van de twee kernen.
    Bomen vind ik mooi, ook zij hebben toch een keuze, ondanks de omstandigheden. Ze kunnen ervoor kiezen met de omstandigheden te dealen, of om hier niet in mee te willen gaan, hoe onprettig de omstandigheden ook zijn, en weg te kwijnen. Tijdens de trip geloofde ik dat bomen zo in elkaar zitten. Ook zelfs, een rotsblok, zonder leven erin, ligt ook maar ergens te liggen, blootgesteld aan weer en wind. Het rotsblok is niet levend, daar speelt het aspect tijd een andere rol. Ik had hier vreemde gedachtes over, omdat een rots niet levend is, maar toch kende ik het rotsblok tijdens de trip een soort individualiteit toe.
    Terwijl ik naar de boomtoppen keek zag ik lichtelijk een soort damp van de bomen afkomen, een soort vaag aura leek het. Ook zag ik in de lucht overal breking van licht, en zag ik overal vage regenbogen. Niet opvallend aanwezig maar ik zag ze op veel plekken. Er waren veel wolken en ik begon lichte visuals te zien, wit, op een grijze achtergrond van wolken. De wolken waaiden snel over en sommige waren donkerder dan andere. Ik zag het raakvlak tussen een donkere en lichte wolk en merkte dat ik ‘goed en slecht’ onderscheidde. Ik bezie het altijd dat zwart wit opslokt, maar wit verdringt zwart net zo goed. Ik zie het als positief wanneer wit het zwart verdringt en negatief wanneer zwart het wit verdrijft. Het is maar net vanuit welk perspectief je kijkt.
    Een tijdje later kreeg ik de gedachte; wat is niets? Hoe druk je ‘niets’ uit in woorden. Dit had er mee te maken dat ik elk voorwerp een identiteit toedichtte. Maar wat is dan hetgeen wat niets is? Heeft de lucht ook een identiteit? Ik denk bij de lucht, aan alles wat ik boven me zie en wat geen vaste vorm heeft. Wat ik inadem, maar ook de hemel zie ik als lucht.
    Na een tijdje ben ik naar binnen gegaan. Ik was ongeveer een uur buiten.
    Eenmaal binnen waar de hal donker was, voelde ik me direct trippen. Ik zag lichte neon caleidoscopische figuren op een zwarte achtergrond. Ik ben in bed gaan liggen en zat met mijn ogen open te staren naar de figuren. Met mijn ogen dicht zag ik trouwens exact hetzelfde. Ik wist dat ik dit in mijn hoofd zag. Het waren geen heftige visuals maar het was duidelijk anders dan wanneer ik geen truffels op had. Ik was aan het trippen. Na een tijdje zag ik ineens een lichte plek op het plafond, ik brak er echt mijn hoofd over want de kamer was compleet donker. Uiteindelijk had ik door dat het door het lampje van mijn laptop kwam, die opgeladen was.
    Nog even zag ik in mijn ooghoek iets zwarts dichterbij komen, een soort zwarte wolk (in een zwarte kamer haha) en mijn eerste reactie was het terug te drijven. Direct gevolgd door een tweede gedachte, waarom er tegen strijden, ik kan het ook verwelkomen. Veel dingen in mijn leven zijn nu ook strijd, waarom doe ik dat. Daar heb ik een keuze in. En de derde gedachte die ik had was, ik kan die zwarte wolk/situatie of gedachte, ook langs me heen laten glijden. Niet alles heeft zijn invloed op mij. Ik kan overal tegen vechten, of dingen verwelkomen, maar ik kan me er ook van distantiëren. Dat is aan mij.
    Daarna ben ik in slaap gevallen. De trip heeft niet lang geduurd, veel gedachtes gehad en zeer lichte visuals. Geen ademen van de omgeving of vervormingen, geen bodyload, wazige beelden wanneer ik met mijn handen wapper of iets dergelijks.
    De gedachtes die ik had gingen vooral over wat iets een individu maakt en hoe deze zich verhoudt tot de omgeving. Je hebt op bijna niets invloed, hoe ga je om met de omstandigheden. Go with the flow.