Gonzo

Moderators
  • Aantal bijdragen

    738
  • Geregistreerd

  • Laatst bezocht

Waarderingsactiviteit

  1. Like
    Gonzo ontving waardering van Psytopiaan in Schimmel op truffels   
    Beetje late reactie, maar ze zien er op zich nog goed uit. Als je ze gewoon vers (met een ruime houdbaarheidsdatum) bij een smartshop hebt gekocht zal er niet zoveel aan de hand zijn en is er waarschijnlijk iets niet helemaal goed gegaan bij het verpakken, of zijn ze op enig moment te warm bewaard (b.v. tijdens de distributie).
     
    Als ze nog nattig zijn kun je ze beter niet meer in het zakje bewaren, maar los tussen wat keukenrol of toiletpapier, zodat de truffels zelf niet vochtig blijven, want dan kunnen ze sneller gaan rotten.
  2. Like
    Gonzo ontving waardering van Psytopiaan in Truffels vermalen   
    Weet niet of m'n antwoord nog op tijd komt, aangezien je het over vanavond hebt. Fijnmalen op zich heeft geen effect op de werkzame stoffen. Mocht je truffels gaan drogen dan kun je dat het beste doen door ze in kleinere stukjes te snijden en droog te blazen met een ventilator, of door ze tussen wat keukenrol op een droge plaats neer te leggen. De actieve stoffen in truffels kunnen niet goed tegen warmte, dus je kunt ze beter niet drogen door ze b.v. op de verwarming te leggen.
    Wat ik veel mensen hoor doen is de truffels (vers) in kleine stukjes snijden en ze daarna in een beker soep te gooien (pas nadat de soep is gekookt, uiteraard). Zo merk je minder van de smaak, en heeft je maag waarschijnlijk minder problemen omdat het niet alleen met de zurige truffels bezig is.
  3. Like
    Gonzo gaf waardering aan kiytu in Spontaan een middagje tampaneren (philosopher's stone)   
    Hey lezer,
    Afgelopen zaterdag heb ik met twee vrienden getruffeld. Aanvankelijk was ik tripsitter en zou alleen vriend Joram gaan trippen. Na 2 uur ging hij naar eigen zeggen redelijk stabiel op de 10 gram ingenomen Atlantis truffels, hoewel hij behoorlijk van het een naar het ander zin in had. Ik ben even snel langs de smartshop gefietst om voor mij en Alain twee pakjes Tampanensis te halen. Ik heb voorheen maar één keer getruffeld op Mexicana, maar mijn interesse ligt hoog en ik heb al behoorlijk wat ervaringen gehoord en gelezen. Tampanensis, ook wel de Philosopher's stone genoemd, schijnt je enorm filosofisch te maken. Het leek mij een mooi tweede level van mijn truffelervaringen.
    16:00 Het verorberen
    Rond 4 uur 's middags zaten we dan met z'n drieën in de achtertuin van Joram aan de rivier. De setting was ultiem; de zon scheen, de vogels floten, er stond een zacht briesje en verder was het rustig. Ook de mindset was er klaar voor. Ik had wel een toets op de planning staan, maar daar maakte ik me niet veel zorgen meer om. Zo nu dan vaarde er een boot langs. Ik gaf Alain het zakje en voordat ik mijn zakje open had zat hij al te smullen van de nootjes. Hij trok er een vies gezicht bij, maar bleef stug dooreten. Toen ik zakje eindelijk open had, gooide ik wat truffels in mijn mond. Ik stond nou niet echt te watertanden, maar het smaakte wel oke, totdat de zurige nasmaak naar boven kwam. Een korte pauze deed wel wonderen want daarna kon ik de rest met gemak opeten.
    16:30 Een kort maar krachtig retourtje huis
    Ik ben pas 21, maar ik voelde me al een ware pensionado. Ieder van ons zat in een tuinstoeltje en we genoten van de zon. Ik keek voor me uit en zag aan de overkant van het water een fietser fietsen. Gek genoeg begon ik langzaamaan te gniffelen, wat zich uiteindelijk uitte in een schaterlach. Toen ik uitlegde dat het om een fietser was, lachten Joram en Alain mee. We begonnen te praten en ik voelde me nog steeds hetzelfde. Totdat ik me het ineens begon op te vallen hoe mijn stem telkens veranderd van zacht naar hard, van schor naar scherp. Alain liep via de omhooglopende tuin even terug naar het huis. Toen hij terugkwam zei hij dat hij zich al lichter voelt. Dat wekte mijn nieuwsgierigheid,  dus nam ik ook maar een pasje naar het huis. Ik voelde me niet bepaald lichter, maar dat had misschien te maken met dat ik de helling opliep. Wel viel het op hoeveel kale plekjes er in het gras waren. En hoe de boom van de buren dominant over de heg stook, alsof die wilde duidelijk maken wie de mooiste is. Ik besefte me dat ik ietwat gekke gedachten begon te krijgen over 'bomen die iets willen'. Ja, de truffels waren wel degelijk ingekickt. Ik liep het huis in om een glaasje water te halen, maar dat is er nooit van gekomen... Ik stond oog in oog met een deur die dicht klatste en een enorm kabaal maakte. M'n lichaamsharen stonden rechtovereind toen het plafond ook nog begon te kraken. Ik ben linea recta terug gelopen naar de waterkant waar mijn hart weer op een rustig tempo bonkte. 
    17:00 Windmolens
    Nu was het Joram's beurt om terug te lopen naar het huis. Ik en Alain tuurden naar de de rivier. Het water stroomde onze kant op, dit was geen visuele illusie. Alleen het viel op dat het water onze kant op stroomde. We praatten over het water; hoeveel kleurverschillen het heeft. Van groen naar diepblauwgroen. Het water stroomde inmiddels weer met de rivier mee. Ik keek naar de overkant en zag weer een fietser. Deze keer achter een rij bomen. Ik schat dat hij 200 meter verderop fietste. Toch kon ik zeer precies de fietser in het oog houden. Ik kon mijn focus en aandacht op hem houden en ik merkte dat ik het boeiend vond om hem te volgen. Ik zette het Efteling deuntje van de Indische waterlelies op, die stond toevallig op spotify. Er vaarde een groot containerschip langs. Met allemaal gekleurde containers. Ik ben wordt normaal niet zo nat van boten, maar ik vond het prachtig om te zien. Ik speculeerde met Alain waar de boot vandaan kwam en waar hij naar toe zou gaan, wat er in de containers zat. Ik kreeg een echt vakantiegevoel dankzij het Eftelingdeuntje. Het paste er perfect bij. Toen de boot voorbij was stopte de muziek en was er een intense stilte. Joram kwam eindelijk terug en plofte neer in de stoel. Ik sloot voor even mijn ogen. Vanuit de duisternis die ik gewend ben te zien als ik mijn ogen sluit kwamen bewegende patronen. Als ik me op die patronen focuste werden ze steeds duidelijker. Het waren draaiende windmolens. Rond die windmolens ontstond een rode gloed. Als ik me ogen weer open deed, zag ik niks bewegen of vervormen. En als ik mijn ogen dicht deed en even afwachtte, kwamen de windmolens weer tevoorschijn. Joram en Alain vonden het grappig dat ik over windmolens begon, want dat zagen zij absoluut niet. Ik begon de drang te voelen om het te delen dus ik legde in detail uit wat ik zag. Alleen zij konden het tenslotte niet zien. Dat bewijst maar weer hoe ook de waarneming tijdens een trip persoonlijk kan zijn. Er was al een uur voorbij en ik nam wat de overige 5 gram van de truffels.
    17:30 Het plafond maakt zijn excuses
    Ik vond het wel weer leuk om even terug naar het huis te gaan, om te zien wat voor avontuur ik er zou gaan beleven. Ik liep alleen het huis in en ging even zitten op de bank. Ik legde mijn hoofd op de hoofdleuning en staarde naar boven. Even sperde mijn ogen een centimeter verder open. Het plafond begon te dansen! Vierkantige patronen werden kleurrijk en er verschenen recht boven mij draaiende windmolens. Hoe langer ik naar het plafond staarde, hoe meer er gebeurde. Het leek net alsof het plafond een onemanshow deed alleen voor mij. Dat plafond dat me eerder heeft laten schrikken, vermaakte mij helemaal nu. Ik had er nog net geen bak met chips bij gezet, maar die sfeer was er absoluut wel. Het uiteinde van het plafond begon te golven als het water van de rivier. Ik keek even een andere kant op en alles was weer normaal. Ook het plafond was in mijn ooghoek weer het saaie, grijze vlak beton wat het altijd was. Als ik me weer op het plafond ging focussen, begon de dans weer van vooraf aan. Ik voelde een liefde voor het plafond. Ik aanvaarde zijn excuses.
    17:45 Etenstijd? Wat?
    Inmiddels bevond ik me op het boventerras bij een huisgenoot van Joram. Ze had het over kaarsen, eten en ik begreep er geen ene snars van. Of eigenlijk was ik veel te afgeleid door een parasol om te luisteren wat ze zei. Ze wist dat ik truffels op had, maar ze wist niet dat ik best hard aan het trippen was. Ik legde het haar uit, maar dat leek ze niet echt te begrijpen, ik zag er voor haar normaal uit. Ook begon me op te vallen hoe ze zich gedroeg. Niet negatief of positief, maar gewoon de manier van doen werd 10 keer uitvergroot. Toch was ik er heel oordeelloos over. Ik begon haar te zien als een onderdeel van en niet een individu. Ze was dat onderdeel van de mensheid. De mensheid die in een rush van allerlei onzinnige dingen zijn bestaan kent. In een eigen bubbel waar tijd bepalend is voor de hele activiteit. Tijd is onzichtbaar, maar het is de gedachte die alles reguleert wat de mens ook maar doet. Zo begon de meid in kwestie het te hebben over etenstijd. Terwijl ik absoluut nog geen behoefte had om te eten. Ook vond ik het begrip etenstijd erg lachwekkend. 'Ik eet wel wanneer ik zin heb', dacht ik bij mezelf. Het deed er even niet meer toe wat er morgen zou gaan gebeuren. Morgen bestaat ook alleen maar in de gedachte, net zoals gisteren.
    18:00 We zijn er bijna, maar toch niet helemaal
    Beneden weer op de bank keken we met z'n drieën Netflix, of beter gezegd, de wallpapers van Netflix series. Die waren al druk genoeg om ons te vermaken. Joram was al meer aan het nuchteren en maakte meer opmerkingen over de series zelf terwijl Alain en ik meer gefocust waren op de details van de wallpapers. De één had meer diepte dan de ander en dat maakte het allemaal spannend. Joram was onderhand al nuchter naar eigen zeggen en zijn minder vage gedrag bevestigde dat. Alain lag naast mij op de bank en trok iets meer in zichzelf. Ik vroeg hoe het ging met hem en hij reageerde dat hij het best wel onwerkelijk begon te vinden. Hij wilde dat het stopte en nam een tripblokker in (van die vitaminepilletjes). Ik heb nooit geloofd in tripblokkers, althans niet dat ze een trip kunnen beëindigen, het heet ook niet voor niets trip. Als je midden op de Route de Soleil staat onderweg naar Nederland ben je ook niet 123 terug. Wel kan je af en toe even je benen strekken bij een tankstation of gewoon leuke liedjes opzetten. Het vermoeit je. Maar het vermoeit je nog meer als je het bij de pakken neer gaat leggen. Als je naar die tomtom kijkt en ziet dat je nog 1400 kilometer moet rijden. Dan ben je een helse tocht aan het uitzitten. Ik probeerde Alain's mindset te veranderen maar hij bleef telkens met de controledwang uitkijken naar dat moment dat hij weer nuchter zou zijn. Uiteindelijk ging hij op bed liggen en peilde Joram zo nu en dan hoe het met hem ging. Daarna bestelden we pizza's.
    18:15 De muur naar de Wegisweg
    Ik lag onderuitgezakt op de bank nog te genieten van het plafond dat vredig golfte en diverse kleuren had. Ik focuste me daarna op de bakstenen muur. Ik had Joram eerder aanbevolen om die muur eens te gaan verven, maar ik was blij dat hij dat nog niet gedaan had. De stenen kwamen de voeg uit en begonnen allemaal te draaien. Het leek op die scene uit Harry Potter en de Steen der Wijzen waarbij Hagrid met zijn paraplu op een stenen muur tikt en er dan een poort verschijnt. Tot de poort is het in de visuals nooit gekomen. De stenen bleven maar draaien en dansen en het was absoluut fascinerend om te zien. Net zoals bij het plafond stopte het effect als ik me op iets anders focuste. Nu leek de tv van het tv-kastje te vallen. Joram stond er naast en vroeg op een toon alsof ik opgenomen moest worden: "sta ik nu in de TV?" Ik kon de realiteit nog wel onderscheiden van de illusie. En dat bracht mij naar de volgende fase, de filosofische fase.
    18:45 De steen der wijzen
    Alles wat ik zag en ik raar vond was natuurlijk een illusie. Tenminste, dat dacht ik. Misschien zou alles echt zo bewegen en is de illusie dat alles stil staat. Maar omdat je nooit anders gezien hebt, denk je dat de realiteit is. Conclusie; de realiteit is net zoals tijd een gedachte. De pizza's waren inmiddels bezorgd en Joram had er één aan mijn overhandigd. Ik had niet bepaald honger maar ik had wel heel veel zin om te eten en met name pizza! Dus ik liep met mijn pizza naar de tafel toe en legde hem op tafel. We begonnen alle drie een beetje individueel te leven. Alain lag nog steeds op bed, Jochem ging boven even socializen en ik stond op het punt om mijn pizza te eten. Maar voordat ik überhaupt de doos openmaakte duurde het minstens vijf minuten voordat ik echt zat. De stoel waar ik op zat veerde een beetje en dat was ineens veel interessanter dan de pizza. Ik veerde mee met de stoel en Alain ontwaakte uit zijn lig positie en moest lachen. Ik genoot van de stoel, oprecht en tegelijkertijd wist ik hoe debiel dat eruit zou hebben moeten gezien. Ik opende de doos en zat al te watertanden. Ik nam een hap en mijn liefde emoties verander abrupt naar een complete afschuw. Wat een ranzige pizza was dat. Veel te veel zout, er zat een liter vet op en het was gewoon geen pizza. Ik had alsnog een paar puntjes opgegeten en ben ondertussen ging ondertussen mijn telefoon openen. Ik keek de snapjes en appjes en alles bewoog weer lichtelijk. Ik merkte dat het me niet veel interesseerde en ineens kreeg ik een gevoel van dankbaarheid. Een gevoel dat ik hier ben met al die mensen om me heen. Ik bekeek mezelf in mijn selfie camera en zag er anders uit dan normaal. Ik voelde me niet bepaald knap maar ik was enorm tevreden wie ik was. Zo imperfect, maar goed genoeg. Net zoals de kamer waar ik in zat. Hoe langer ik in de kamer zat, hoe gezelliger het werd. Jochem kwam beneden en vroeg wat er nog miste in zijn kamer. Er miste niks, hij miste het gevoel dat het al prima was.
    19:15 De branding
    De trip werd langzamerhand minder intens en ik kon ook weer normale gesprekken voeren. Alain was weer opgekrabbeld en we keken samen naar Madagascar. De film was geweldig, de stoel waar ik inzat was fantastisch, ik at zelfs de pizza nog op. De hele avond kon niet meer stuk. Madagascar bleek na al die jaren nog steeds een superfilm te zijn, nog meer dan ooit tevoren. We begonnen weer melig te worden en het ene stemmetje na het andere stemmetje werd nagedaan. Alain was weer volledig ontdooit terwijl we als kleine kinderen nog heel geboeid voor de televisie zaten. Funfact: Madagascar heeft echt wat tripelementjes in de film zitten, leuk om te zien na een trip dus.
    Ik liep even met Jochem naar buiten toe en keek uit op het water. Ik was voldaan en had energie voor tien. Dat laatste bleek uiteindelijk later die avond wel mee te vallen...
    _______
    Mijn ervaring met psilocybe Tampanensis is goed verlopen. Ik zou je het willen aanraden om te proberen, maar zoals ik ook gezien heb is dit voor iedereen anders. Sta open en laat je mee gaan met de flow bladiebla. Het is een cliché maar het is wel de troef om je trip door te komen. Zie het als een ontdekkingstocht. Wat er gaat komen weet je niet, anders kan je het niet meer ontdekken. Verwacht geen grootse dingen, ga er gewoon lekker met een leeg hoofd in want je hoofd wordt toch wel genoeg gevuld tijdens de trip!
     
  4. Like
    Gonzo ontving waardering van MCY in Alles over microdoseren   
    Vooralsnog zijn ze voor € 4,95 beschikbaar.
     
    Een beetje kauwen kan helpen, maar op een lege maag kun je het ook zonder problemen met smoothie en al opdrinken. (Of door de yoghurt, in thee etc)
     
    Kauwen mag, maar hoeft niet perse. Je kunt ze ergens in verwerken als je wilt, thee of soep (maar de truffels pas achteraf toevoegen, niet meekoken) of bijvoorbeeld door de yoghurt of wat dan ook. Maar gewoon kan natuurlijk ook gewoon.
  5. Like
    Gonzo ontving waardering van HippyTripper in Sterkere trip? De Lemon Tek   
    Ga pas experimenteren met een hogere dosis, of potentie verhogende middelen wanneer je goed bekend bent met de effecten van magic truffels.

    De Lemon Tek zorgt ervoor dat een trip sneller op gang komt, en vaak ook intenser is. Een nadeel, wat natuurlijk soms ook een voordeel kan zijn, is dat de totale trip minder lang duurt.

    Je hebt nodig;
    Magic truffels (uiteraard) 2-3 Citroenen, per dosis. Een bakje, glas, etc. voor het sap. De stappen;
    Maak de truffels zo klein mogelijk. Je kunt ze in stukjes snijden, fijn pletten of in de blender stoppen, hoe kleiner hoe beter. Gooi de fijngemaakte truffels in het bakje. Snijd de citroenen door midden en knijp ze uit in het bakje, of pers ze met een citruspers. Voeg sap toe totdat alle truffels compleet bedekt zijn. Laat het mengsel 15 tot 20 minuten intrekken. En klaar is kees! Aangezien citroensap vrij zuur is, is het handig iets bij de hand te hebben om de smaak weg te spoelen. Je kunt het mengsel ook aanlengen met sinaasappelsap of een andere vruchtendrank. De trip begint na 15 tot 30 minuten, en zal over het algemeen zo'n 4-5 uur duren, uiteraard afhankelijk van de dosis. Deze lemon tek werkt doordat het zuur uit de citroenen psilocybine omzetten in psilocine, wat normaal gesproken pas in je maag gebeurd. Door deze stap voor inname al te maken wordt de psilocine sneller en beter opgenomen door je lichaam.

    Bron: http://www.magic-truffels.nl/blog/sterk ... lemon-tek/
  6. Like
    Gonzo ontving waardering van tampanensis in Water in de binnenkant van kweekzak paddo's   
    De droog:nat verhouding is bij paddo's rond de 1:10 dus ik zou zeggen dat ie bij de 5 gram idd wel zo'n beetje droog zou moeten zijn. Maar als je ze nog zonder "geknisper" kan buigen dan zijn ze idd nog niet droog genoeg. Je zou er nog even een ventilator op kunnen zetten, die luchtverplaatsing helpt echt goed bij het drogen.
     
  7. Like
    Gonzo ontving waardering van tampanensis in Water in de binnenkant van kweekzak paddo's   
    Een laagje water in de kweekzak zelf is niet zo'n probleem, dat krijg je vaker als er wat condensdruppels langs de binnenkant van de zak naar beneden lopen. Er zijn zelfs methodes die adviseren om een laagje water in de zak te doen om de luchtvochtigheid hoog te houden. Het kan dus geen kwaad, maar ik zou het er wel uithalen na je eerste oogst, want je wilt idd niet dat er bacteriën of schimmels in het water terechtkomen.
    Zo'n vliegennet of b.v. een zeef is inderdaad handig bij het drogen voor luchtstroom, je kunt de stam van de wat dikkere paddenstoelen eventueel doorsnijden zodat ze wat sneller drogen. Met zo'n net/ zeef hoef je ze eigenlijk niet meer te draaien al is het wel handig ze af en toe te husselen want ze willen door het drogen wel eens aan elkaar gaan plakken. Je zou eventueel nog een ventilatortje op de paddenstoelen kunnen richten, door de extra luchtstroom drogen ze een stuk sneller.
  8. Like
    Gonzo ontving waardering van OhMyKittens in Eerste keer trippen, dosering?   
    Als je het graag op safe wilt spelen dan is 8 gram Mexicana natuurlijk geen slecht plan, de Mexicana is sowieso een milde soort en op 8 gram zul je geen hele sterke trip krijgen. Maar zo kun je wel relaxt wennen aan het gevoel, een hogere dosering kan altijd een volgende keer nog.
    Truffels komen meestal per 15 gram, dus je hebt ook nog wat truffels achter de hand mocht je trip op gang komen en je nog een extra zetje willen.
  9. Upvote
    Gonzo gaf waardering aan FrenzyJan in 17 gram Hollandia, filosofische trip   
    Introductie
    23-11-‘17
    Het afgelopen jaar heb ik 3 keer truffels gegeten maar geen enkele keer een trip beleefd. Ik had ruim van te voren niets meer gegeten, goed gekauwd en ook een keer thee geprobeerd. Elke keer bleef de trip uit. De eerste keer begonnen met zo’n 8 gram Mexicana, de keer daarop iets van 16 gram Mexicana en de keer daarop Mexicana met Tampanensis, totaal zo’n 32 gram. Tussen de pogingen zat ook elke keer ruim 2 maanden. De laatste poging ben ik na een tijdje gewoon boodschappen gaan doen en heb daarna een plafond gelegd. Ik dacht is dat wel slim met al die truffels op, maar ik merkte er dus niets van.
    Vandaag dan begonnen met 7.4 gram Hollandia. Ik heb nog niet eerder getript en wilde rustig aan beginnen. Van deze dosis merkte ik helemaal niks. Toen 80 min later de rest vh zakje genomen wat in totaal 16.9 gram Hollandia gaf.
    Ik had eigenlijk geen verwachtingen meer omdat de voorgaande pogingen niets opleverden, ik ging de trip blanco in.
    Ik ben buiten gaan zitten en na een tijdje dacht ik dat ik de heg zag ademen, maar dat kwam gewoon door de wind (kracht 5). Ik wilde het wel geloven maar dat was gewoon niet zo.
    Trip
    Mijn trip bevatte nauwelijks visuals, geen body load, bijna uitsluitend filosofisch van aard.
    Het waaide fors en de wolken dreven snel voorbij. Het was vanmorgen grauw en af en toe miezerde het een klein beetje maar dat kon me niets schelen. Een enkele keer zag ik de zon een klein beetje doorbreken. De zon is er altijd, alleen de wolken maken dat je de zon niet altijd ziet. Net als de krachten in mij, die zijn er altijd, maar vaak bereiken die niet het oppervlak door alles wat er in me omgaat/zich afspeelt. Ik zag de zon schijnen op overvliegende kauwtjes. De onderkant van de vleugels werd verlicht, dat was een mooi effect. Ik zag elk kauwtje als een individu, aan niemand verbonden. Zelfstandig. Het leek alsof ze van het moment genoten, dat het zonnetje doorbrak. Ik zag ze zweven op de harde wind. Kauwtjes hebben niets te kiezen, die leven in het moment. Even later was de zon weg. Ook in guur weer is het kauwtje een individu. Het kauwtje heeft de keuze om te strijden, om te dealen met de omstandigheden, of om niet tevreden te zijn met de omstandigheden.
    Vervolgens verschoof mijn blik naar een berkenboom en 3 lindebomen. Allemaal een eigen individu, een eigen identiteit. Wordt bij reïncarnatie alleen maar geloofd dat een mens terugkomt in het dierenrijk? Of ook het plantenrijk? Een boom is net zo goed een individu, waarbij 2 kernen versmolten zijn bij de bevruchting. Een boom heeft geen invloed op zijn omgeving, in die zin, dat een boom zich niet kan verplaatsen. Een boom heeft zich ‘neer te leggen’ bij de omstandigheden. Als wij een jong plantje uitgraven en verplaatsen kan dat plantje daar niets aan veranderen. Een boom ‘weet niet beter’ dan dat xij een bepaald soort grondwater heeft bijvoorbeeld. Al dan niet vervuild. Dat is het lot dacht ik, een boom kan overal staan, de ene boom heeft beter grondwater dan de andere. De ene staat in een prettige omgeving en de ander staat op een industrieterrein. Het is het lot, waar een individu terechtkomt na het versmelten van de twee kernen.
    Bomen vind ik mooi, ook zij hebben toch een keuze, ondanks de omstandigheden. Ze kunnen ervoor kiezen met de omstandigheden te dealen, of om hier niet in mee te willen gaan, hoe onprettig de omstandigheden ook zijn, en weg te kwijnen. Tijdens de trip geloofde ik dat bomen zo in elkaar zitten. Ook zelfs, een rotsblok, zonder leven erin, ligt ook maar ergens te liggen, blootgesteld aan weer en wind. Het rotsblok is niet levend, daar speelt het aspect tijd een andere rol. Ik had hier vreemde gedachtes over, omdat een rots niet levend is, maar toch kende ik het rotsblok tijdens de trip een soort individualiteit toe.
    Terwijl ik naar de boomtoppen keek zag ik lichtelijk een soort damp van de bomen afkomen, een soort vaag aura leek het. Ook zag ik in de lucht overal breking van licht, en zag ik overal vage regenbogen. Niet opvallend aanwezig maar ik zag ze op veel plekken. Er waren veel wolken en ik begon lichte visuals te zien, wit, op een grijze achtergrond van wolken. De wolken waaiden snel over en sommige waren donkerder dan andere. Ik zag het raakvlak tussen een donkere en lichte wolk en merkte dat ik ‘goed en slecht’ onderscheidde. Ik bezie het altijd dat zwart wit opslokt, maar wit verdringt zwart net zo goed. Ik zie het als positief wanneer wit het zwart verdringt en negatief wanneer zwart het wit verdrijft. Het is maar net vanuit welk perspectief je kijkt.
    Een tijdje later kreeg ik de gedachte; wat is niets? Hoe druk je ‘niets’ uit in woorden. Dit had er mee te maken dat ik elk voorwerp een identiteit toedichtte. Maar wat is dan hetgeen wat niets is? Heeft de lucht ook een identiteit? Ik denk bij de lucht, aan alles wat ik boven me zie en wat geen vaste vorm heeft. Wat ik inadem, maar ook de hemel zie ik als lucht.
    Na een tijdje ben ik naar binnen gegaan. Ik was ongeveer een uur buiten.
    Eenmaal binnen waar de hal donker was, voelde ik me direct trippen. Ik zag lichte neon caleidoscopische figuren op een zwarte achtergrond. Ik ben in bed gaan liggen en zat met mijn ogen open te staren naar de figuren. Met mijn ogen dicht zag ik trouwens exact hetzelfde. Ik wist dat ik dit in mijn hoofd zag. Het waren geen heftige visuals maar het was duidelijk anders dan wanneer ik geen truffels op had. Ik was aan het trippen. Na een tijdje zag ik ineens een lichte plek op het plafond, ik brak er echt mijn hoofd over want de kamer was compleet donker. Uiteindelijk had ik door dat het door het lampje van mijn laptop kwam, die opgeladen was.
    Nog even zag ik in mijn ooghoek iets zwarts dichterbij komen, een soort zwarte wolk (in een zwarte kamer haha) en mijn eerste reactie was het terug te drijven. Direct gevolgd door een tweede gedachte, waarom er tegen strijden, ik kan het ook verwelkomen. Veel dingen in mijn leven zijn nu ook strijd, waarom doe ik dat. Daar heb ik een keuze in. En de derde gedachte die ik had was, ik kan die zwarte wolk/situatie of gedachte, ook langs me heen laten glijden. Niet alles heeft zijn invloed op mij. Ik kan overal tegen vechten, of dingen verwelkomen, maar ik kan me er ook van distantiëren. Dat is aan mij.
    Daarna ben ik in slaap gevallen. De trip heeft niet lang geduurd, veel gedachtes gehad en zeer lichte visuals. Geen ademen van de omgeving of vervormingen, geen bodyload, wazige beelden wanneer ik met mijn handen wapper of iets dergelijks.
    De gedachtes die ik had gingen vooral over wat iets een individu maakt en hoe deze zich verhoudt tot de omgeving. Je hebt op bijna niets invloed, hoe ga je om met de omstandigheden. Go with the flow.
     
     
     
     
  10. Upvote
    Gonzo gaf waardering aan Vliegje in Tripreport   
    Een paar dagen geleden at ik in mijn eentje magische paddenstoelen. Ik had ze ongeveer een week daarvoor al besteld, Psilocybe Atlantis stond er op het verpakkinkje. Al vanaf het moment dat het discreet verpakte pakketje met daarin deze bijzondere trip in mijn brievenbus lag, had ik zin om de truffels te gebruiken. Het goede moment was er echter steeds niet echt, maar toen ik deze week een hele dag vrij was, zonder verplichtingen, zag ik mijn kans schoon.
    Een paar maanden geleden heb ik voor het eerst truffels gebruikt. Ik was toen samen met twee meiden die ik eigenlijk helemaal niet goed kende en sociaal onhandig als ik ben maakten deze twee onbekende personen me al zo zenuwachtig, dat de truffels die dag niet een geweldig effect hadden op mij. Ik zag wel dat de muren om me heen leken te ademen en ik voelde me ook best wel fijn, maar vergeleken bij de trip die ik een paar dagen geleden had, stelde het niet veel voor.
     Voor je verder leest zal ik je wat over de setting en over mezelf vertellen. Ik woon in een studentenhuis met 13 andere studenten. Ons ‘huis’ is een verdieping van één van de vele gebouwen op een enorm studentencomplex, ik geloof dat er in totaal 1300 studenten wonen. Het is er nooit stil en je bent vrijwel nooit alleen. Het is echter wel gebruikelijk dat huisgenoten niet zomaar binnenkomen als de deur van je kamer dicht is.
    Ik ben 19 jaar oud, woon sinds kort op kamers, heb dus één keer eerder truffels gedaan maar dat was geen enorm succes. Wat betreft drugs; ik nuttig zeer regelmatig alcohol en van een jointje ben ik ook niet vies. Daarnaast gebruik ik medicijnen die onder de Opiumwet vallen, het welbekende Ritalin (methylfenidaat). Dit heeft te maken met de aandachtstekortstoornis die ik heb, ADD. Mijn ADD zorgt ervoor dat ik altijd ontzettend veel gedachten heb, vaak volledig arbitrair en het zorgt ervoor dat ik soms totaal in mijn eigen wereldje leef. Verder ben ik vrij creatief, ik schrijf veel en ik houd ervan om zo nu en dan te tekenen. Daarom zorgde ik voordat ik aan mijn trip begon, dat er van alles klaar lag voor mezelf. Zo legde ik een enorm schetsblok neer, pennen, potloden, stiften, klei, mijn laptop en zelfs een chocolade-ei met een verassing erin. Dit leek me wel leuk voor tijdens de trip. Ik at de truffels om ongeveer 11:40 en rond 18:15 begon ik me langzaam weer ‘normaal’ te voelen.
     
    In de verpakking zat 15 gram aan truffels (Psilosybe Atlantis). Ik had geen weegschaaltje of iets dergelijks, maar ik at ongeveer iets meer dan de helft. Eerst maar eens kijken hoe ik me voelde. Ik had onwijs chille kleding aan en ik ging op mijn bed zitten om een filmpje te kijken. Ik zat nog geen 3 minuten toen ik ontzettend misselijk werd. Ik was zo misselijk dat ik geen tijd had om naar het toilet te lopen en ik maar richting mijn prullenbak hurkte. Ik moest overgeven, dat vond ik ontzettend naar en ik dacht ook meteen dat dit betekende dat het geen leuke trip zou worden. De vuilniszak heb ik meteen maar de deur uit gedaan, waarna ik weer terug ging naar mijn bed en de film. Na een tijdje (ik heb geen idee hoe lang) kwam één van mijn huisgenoten ineens mijn kamer binnen om me wat te vragen over mijn kleren die op dat moment in de droger zaten. Zij had geen idee dat ik truffels had gebruikt, maar ze zag me wel in mijn pyjama in bed liggen, midden op de dag. Ik schrok me het apelazarus en ik schaamde me eigenlijk best wel voor hoe ik erbij lag. Ik liep even met haar mee naar de droger en toen ik opstond van mijn bed merkte ik dat mijn trip al voorzichtig begonnen was. Ik voelde me anders dan normaal gesproken en de vloer leek te bewegen. Het lukte me aardig om normaal te doen tegen mijn huisgenoot, geloof ik. Ik liep weer terug naar mijn bed en bleef dit keer op de rand zitten. Ik begon ontzettend diep na te denken over waarom mensen zich toch altijd zo schamen tegenover andere mensen. Ik kwam tot de conclusie dat je je eigenlijk helemaal nooit hoeft te schamen en dit heb ik ook ergens opgeschreven. Toch besloot ik maar even normale kleren aan te doen, dat leek me een goed idee.
    Ik heb geloof ik uren op mijn bed gezeten. Toen ik mijn normale kleren aandeed fluisterde ik tegen mezelf dat kleren eigenlijk helemaal niet zwaar zijn, dat vond ik op dat moment heel bijzonder om te ervaren.
    Op de rand van mijn bed zat ik de hele tijd aan mijn eigen haar, het voelde ongelooflijk zacht en fijn. Ik tilde mijn arm een paar keer op, waarna ik hem in één keer weer naar beneden liet vallen. Ik zag als het ware sporen in de lucht, ik zag waar mijn hand was geweest in de lucht. Ook mijn gezicht voelde ontzettend maf, net alsof het van watten was gemaakt. Toen ik naar mijn handen keek leek het net alsof ik bijna door mijn huid heen kon kijken, maar niet op een enge manier. Alles leek heel logisch.
    Ondertussen hoorde ik een paar huisgenoten op de gang met elkaar praten en voetballen, eerst raakte ik een heel klein beetje in paniek, want stel dat ze binnen zouden komen. Dat deden ze echter uiteraard niet, en na een tijdje schoot ik een beetje in de lach van hun luide stemmen.
    Toen mijn trip begon, merkte ik trouwens als één van de eerste dingen dat al het geluid heel apart klonk. Buiten hoorde ik iemand lachen en die lach vervaagde langzaam, waarschijnlijk omdat het lachende mens wegfietste. Het leek echter meer op een soort van echo en eigenlijk leken alle geluiden die ik hoorde op een soort van echo. Zo ook de kreten van mijn huisgenoten. Eerst merkte ik het alleen als iemand aan het lachen was, maar later ook heel sterk bij de muziek die ik hoorde. Ik woon op een heel groot studentencomplex, er is dus altijd muziek te horen. En waar die eeuwig durende muziek normaal gesproken nog wel eens het bloed onder mijn nagels vandaan haalt, was het tijdens deze trip heel fijn. Ik hoefde zelf geen muziek aan te zetten en het geluid was relatief ver weg, waardoor het wat afgezwakt was tegen de tijd dat het mijn trippende oren bereikte.
    Ik weet niet eens precies wat ik al die uren op de rand van mijn bed heb gedaan, maar het was ontzettend fijn. Ik heb een klein tapijt op mijn vloer liggen, een soort van Perzisch tapijt. De patronen op dat tapijtje waren ook echt fantastisch om te bekijken en het tapijtje leek ook nog eens een beetje te ademen. Na een tijd pakte ik mijn laptop om eens even lekker op te schrijven wat ik allemaal dacht. Ik schrijf wel vaker, bijna dagelijks. Het begrip ‘hobby’s’ vind ik altijd best wel stom maar als ik een hobby had, was het schrijven. Het kostte me dan ook niet veel moeite en voor ik het wist had ik twee pagina’s aan hersenspinsels geproduceerd.
    Ondertussen moest ik een paar keer naar het toilet om te plassen. Dat vond ik elke keer weer ontzettend spannend. Het toilet is niet vreselijk ver lopen vanaf mijn kamer, maar ook in nuchtere toestand is het een relatief lange wandeling. Onder invloed van truffels was deze wandeling steeds een heel avontuur. Er konden namelijk huisgenoten op de gang zijn, of ik kon per ongeluk een verkeerde deur nemen. Ik had namelijk het idee dat ik daartoe in staat was, een verkeerde deur nemen en dan bijvoorbeeld met mijn paddestoelenhoofd in een andere kamer staan. Beide dingen gebeurden gelukkig niet tijdens de keren dat ik naar het toilet en weer terug wandelde.
    Ik dronk niet waanzinnig veel, maar ik had wel een fles water naast me staan. Toen ik op een bepaald moment (aan het begin van mijn trip) naar de wc was geweest en ik op de rand van mijn bed ging zitten, heb ik er zo lang gezeten dat ik opnieuw moest plassen. Uiteraard had ik geen enkel besef van tijd, ik begreep het principe van tijd ook gewoon even niet. Maar uit het gegeven dat ik zo lang op mijn bed zat dat ik opnieuw moest plassen, kan ik opmaken dat ik er echt wel lang moet hebben gezeten.
    Op een gegeven moment besloot ik mijn mobiele telefoon erbij te pakken. Een paar mensen vroegen me iets op WhatsApp. Ik probeerde heel normaal te reageren en toen ik het later, in nuchtere toestand, nog eens teruglas zag ik dat dat me uitstekend was gelukt. Ik opende Twitter op mijn telefoon (ja echt, ik Twitter nog) en daar las ik een paar tweets die ik zó onwijs grappig vond, dat ik hardop heb zitten lachen en er zelfs nog uit enthousiasme iets over heb geschreven op mijn laptop. Ik was helemaal in de ban van de tweets en ik merkte dat ik niet kon stoppen met glimlachen. Dat glimlachen leidde ertoe dat ik een lap tekst schreef over waarom mijn lach op dat moment oprecht was. Want mensen lachen natuurlijk ontzettend vaak op een dag, maar vaak is dat toch als reactie op iemand anders. Maar nu ik in mijn eentje zo ontzettend blij en oprecht vrolijk was, begon ik na te denken over mijn gemoedstoestand en wanneer ik iets nou wel of niet meen en waarom mensen eigenlijk dingen doen of zeggen die ze niet menen. Een heerlijk onderwerp om me weer totaal in te verliezen tijdens mijn trip.
    Één van de vele hoogtepunten van deze trip was trouwens het volgende. Ik heb al jaren een Virtual Reality bril van karton. Ik weet niet of je het kent, maar met zo'n ding kun je dus bepaalde VR-apps downloaden en bekijken. Tijdens deze trip downloadde ik de app 'MAN A VR' waarin je je als het ware in verschillende ruimtes begeeft, allemaal zwart met wit. Alles beweegt er en door die VR-bril lijk je echt in die ruimtes te zijn. Er waren allerlei dansende wezens en bewegende objecten. Ook in nuchtere toestand is dit soort apps ronduit fantastisch maar na het eten van deze truffels was het echt magisch, onbeschrijfelijk mooi en intens. Echt een aanrader.
    Aan de dingen die ik voor mezelf had klaargelegd ben ik niet toegekomen. Ik heb mij de hele dag vermaakt met niets dan mijn warrige, trippende hoofd en mijn twee devices. Het chocolade-ei met de verassing at ik ongeveer aan het einde van de trip, toen ik alweer redelijk nuchter begon te worden. Desondanks is zo’n ei hartstikke leuk jongens, ook als je 19 bent, ook als je niet onder invloed van wat dan ook bent.
    Ongeveer 6,5 uur nadat ik de truffels had gegeten, begon ik geleidelijk aan weer te landen. Dat vond ik wel fijn, want ik was er op het laatst wel klaar mee. Ik had een behoorlijke hoofdpijn gekregen en ik had weer behoefte aan sociale interactie in de woonkamer van mijn huis, maar dat kon (naar mijn idee) alleen als ik weer nuchter en ‘normaal’ was. Gelukkig was het vrij snel en vooral probleemloos uitgewerkt en kon ik rustig naar de woonkamer om lekker te relaxen en om deze trip te verwerken.
    Ik ben vast van alles vergeten, maar ik vond het echt fantastisch om in mijn eentje truffels te doen. Ik hoefde met niemand rekening te houden en ik was helemaal alleen met mijn eigen gedachten. Van tevoren was ik wel erg bang dat ik een bad trip zou gaan hebben, omdat ik van nature vrij neerslachtig ben en je truffels natuurlijk eigenlijk alleen moet doen als je lekker in je vel zit. Bovendien is het niet mega verstandig om niemand te laten weten dat je truffels gebruikt, zoals ik dat deed. Een volgende keer zou ik misschien wel iemand vertellen wat ik aan het doen was, zodat hij/zij een beetje op me zou kunnen passen. Maar voor nu was het oké, ik heb echt genoten.
  11. Upvote
    Gonzo ontving waardering van tampanensis in SOS: Beginnersfouten N,N DMT!   
    Ik heb precies hetzelfde probleem  Al heb ik m'n stash DMT (echt een hele shitload) waarschijnlijk gewoon te lang of verkeerd bewaard :'(
    Waar heb je de DMT vandaan, hoe lang heb je 'm al en weet je zeker dat ie goed is?
    Rookte het ook altijd met een freebase of gloeilamp pijp, idd opwarmen, inhaleren en inhouden, dat zou de truc op zich gewoon moeten doen.
  12. Upvote
    Gonzo gaf waardering aan rijkiedijkie in Mandarijnen gooien   
    Ik verveelde me een beetje.. dus ik dacht: Magic Truffels eten! Grapje, dat heb ik natuurlijk allang gedaan. Ik dacht, trip-report schrijven over deze gebeurtenis die op 8 december geloof ik plaatsvond en ongeveer 6 gram misschien minder het aantal was (erg duidelijk allemaal). Ben te bang om te hard te gaan, in me eentje in mijn kerker, dus eet niet alles van Pajaritos. Misschien was het wel 10 gram, want het hele pakje was 20 gram. 
     
    Ik zat achter mijn laptop en had weer eens de webcam aangezet, om later terug te kunnen kijken hoe zacht ik werd in mijn hart. Ik begon met eten zo rond een uur of 15:00. Best laat, maar vroeg genoeg om het tijdverschil mee te maken tussen licht en donker, zodat ik nog iets meemaak van wolken. Niet dat het een must is, want uiteindelijk loopt elke trip zoals hij lopen moet.
     
    De eerste trip-verschijnselen waren ego-afbraak, wat als een verlies van een familie-lid voelde die ik nooit meer terug zou zien. Het was ook ego-herkenning, wat voelde als een pak slaag die je kreeg van je leraar in de tijd toen dat nog mocht. Ik werd me bewust van gedachtes en dacht, ik leef best veel in ego-wereld, omdat ik steeds teveel nadacht over me titinus, die piep in mijn oor en wat ik daar wel niet allemaal aan moest veranderen. De gedachtes die ik inwisselde om deze negativiteit te verliezen, was: Je zit binnen, maar ook buiten, dus waarvoor ren je weg, binnen is buiten en buiten is binnen. Ik werd dus eigenlijk een slak die in ze huis zat, die altijd kans had om vertrapt te worden. Dus kan ik net zo goed daarbuiten leven. Ik ging muziek afspelen vanaf mijn laptop. Geloof me of niet, het is geen pretje om muziek op te zoeken tijdens het trippen. Ik herinnerde me andere spacers die Shpongle luisteren als ze in verweggiestan zitten en die zocht ik op Youtube. Het album Museum Of Consciousness zette ik aan. Nou vond ik dus helemaal niks en werd helemaal bang. Dus zette ik maar oude vertrouwde muziek aan. Buiten waren er vogels in een boom. In mijn fantasie gooide ik een steen en vlogen ze in een groep weg, zo over de daken ver weg hier vandaan. Een wolk veranderde in wezens met gezichten. De wolken waren op dat moment zweverig en ver weg, maar toch zo dichtbij. Ik hoorde een stem die zei, kijk om je heen, op aarde, kijk niet steeds naar de hemel. Er is veel te beleven hier waar je nu bent. Mooie mensen en mooie kunst bijvoorbeeld. Zoek en vind.
     
    Tijdens de muziek opzoeken dacht ik aan mijn moeder die ook ergens in huis was. Ze wist dat ik aan het trippen was, want ik wou de truffels in de koelkast bewaren. Mijn moeder zei nog, kan je zeker lekker omelet van bakken. Nou ehh doei. In ieder geval, had echt het gevoel dat ze dan altijd hysterisch wordt, omdat ze dan helemaal gaat vragen, en voel je wat? Terwijl het is gewoon een gevoel van zijn. Om het nou helemaal uit te leggen is op dat moment niet echt belangrijk. In de avond werd mijn moeder ineens ziek en was ik tijdens het trippen bang, dat ik de truffels had gewogen wegens gebrek aan informatie op de verpakking. Dacht ik dat ze via de weegschaal de stoffen binnen had gekregen omdat ze misschien in de keuken had gewerkt... Haar benen voelde helemaal slap zei ze. Maar ze was gewoon ziek gelukkig in plaats van onder invloed. 
     
    Sinnerman was wel echt mooi en ik voelde echt het nummer, wat ze ermee bedoelde enzo. Ik at tijdens dit nummer echt 3 minuten op een stukje mandarijn, en was na een tijd vergeten wat ik nou aan het eten was zie https://youtu.be/gjqL20jN1kU Cocorosie was ook lekker tijdens het op bed liggen. Maar toen hoorde ik een hele zee. Ik dacht waar komt dit geluid vandaan? Is dit een knutselman in het dorp die met een zaag bezig is, of iets in de verte? Ik rende naar mijn laptop vanaf mijn bed en keek, waren het schreeuwende meiden, fans van de Beatles. Ik schrok enorm van dit fenomeen, want het klonk echt duivels in mijn ogen. Ik zette snel andere muziek op, dit keer een soort van relax geluiden, iets met trillingen ofzo. Ik lag als een soort Jezus op mijn bed, met mijn handen gespreid en mijn benen wijd en dacht, kom maar op trip ik geef mij over. Ik had weer het gevoel dat binnen ook buiten was en lag voor mij gevoel buiten en binnen tegelijk.
    Toen ging ik wat appen en excuseerde een klasgenoot mij, voor het gedrag en was bang dat ik de sfeer verpest in de klas. Hij zei dat het niet zo was en dat hij het leuk vond dat ik deel uit maak van de klas. Ook appte ik mensen en dacht eigenlijk waarom mobieltjes bestaan. Het antwoord was: dat antwoord bestaat niet, maar mijn mening was als volgt. Als je bij iemand in de bus zit, dan zit je dus met andere mensen mobiel te praten en diegene achterin de bus zal je nooit spreken, terwijl diegene dichter bij je staat fysiek, maar je praat met mensen die dichter bij je staan mentaal. Ook de vraag viel: waarom zijn er kinderen die niks hebben en is geld nou alles? De antwoorden waren: alles moeten we delen, maar eerst moeten we de pijn voelen die deze kinderen en mensen voelen die niks hebben, want dan kunnen we pas erkennen. We moeten niet jagen naar geld, maar naar samenhorigheid. Want dat is het pad van de liefde en brengt je voldoening. Toch deed ik inderdaad er niks aan en zit in mijn eentje truffels te eten in mijn kamer. 
     
    Toen ik de ego-afbraak was afgerond, was het tijd om op pad te gaan. Ik had nog een tijd voor de spiegel gestaan en vond mezelf maar dik, hoewel ik steeds dacht dat ik dun was als ik nuchter ben. Maja daar valt nu niet snel iets aan te veranderen dus helaas. Ik trok maar een mooie rode jurk aan en kamde mijn haar want het zat als een ongekamde kruin. Ook zette ik een lach op mijn gezicht want ik was blij om er te zijn. Dit is altijd lachen, want dan ga je dus de wijde wereld voor het eerst betreden voor je gevoel.
     
    Mijn pa zei steeds, pak wat groenten soep, ik dacht echt zo neehhhh geen honger ben helemaal high. Dus zat ik maar weer wat te appen in de huiskamer. Veel verschuiving in mijn bestaan was er niet in vergelijking met boven in mijn kamer en beneden in de huiskamer. Wel keek ik naar buiten en zag ik de mogelijkheden. Waarom vinden mensen mij stom als ik buiten loop? Als ik mensen wil spreken moet ik er wel op uitgaan! Mijn pa stond op een gegevement 5 cm van de televisie en dit zag er heel erg ja dom uit. Hij keek een film wat zich afspeelde in een rechtzaak. Ik zag hoeveel het hem wel niet beïnvloed. Alle beelden die je ziet op tv of waar dan ook moet je steeds maar weer verwerken. Dacht ik dan...
    Uiteindelijk ging ik naar buiten. Mijn pa zei nog: doe een jas aan het regent. Ik dacht: doe een jas uit en voel de regen. Ik had wel gewoon een jaas aan. Ik besloot maar om mensen tegen te gaan komen in het dorp, maar niemand was buiten. Iedereen zat binnen tv te kijken. Ik had echt de neiging om bij mensen binnen te lopen en om gewoon een gesprek te voeren. Ik vertrouwde mij erop dat mensen het gezellig met mij zouden vinden. Toch deed ik het maar niet. Ze zouden me misschien maar een creep vinden. Toen moest ik plassen en ging maar naar het bos. Waar de wilde dieren zijn. Ik piste midden op het pad wat overdag niet kan, maar nu lekker wel. Ik begon toen ongeveer te rennen, en dan weer te zingen en dan weer te rennen. Niemand hoorde me toch hier. Ik ging op een één of ander natuurmonument staan en begon een soort van optreden te geven voor niemand. Maja voelde echt elke vezel in mij lichaam dus had het gevoel te kunnen vliegen. Ik wou een rondje lopen richting het Noordzeekanaal en terug richting het dorp, maar dat leek mij toch te ver en wou geen onrust zaaien bij het restaurant aan het einde van het bos waar licht vanaf scheen dus keerde terug het dorp in. Ik stond nog een tijd stil op een groot grasveld waar in de zomer een festival plaatsvind. Ik keek naar boven en wou de sterren bezichtigen. Maar.. ik zag niks. Ik zag alleen maar licht. Dat kwam door de hockeytrainingen waar grote lampen staan zodat je kan zien waar je moet mikken op de bal. Of het was Telstar bezig met een voetbalwedstrijd in het stadion. Ik zag geen enkele ster. Ik liep richting het andere kleinere grasveld en wou daar eigenlijk gaan liggen was mijn idee. Toen kwam ik ineens een hond tegen en schreeuwde en zei meteen tegen het baasje sorry, sorry, sorry. Ik dacht misschien gaat de hond mij wel aanvallen. Maja het was een getrainde hond. Toen ik op het andere kleine grasveld aankwam moest ik mijzelf bijsturen om niet op het grasveld te gaan liggen en om terug naar het dorp te gaan.
     
    Dit keer nog niet naar huis, maar naar het huis van mijn neefjes. Het plan was om een rondje te lopen met mijn lievelingsneef en over het leven te praten. Maar toen deed mijn andere neef open en keek mij aan. "O Hoi kom erin." Mijn lievelingsneef lag ook met koorts op de bank met zijn kat Rakker en keek naar Netflix. Normaal is hij altijd heel erg praterig en gezellig maar nu zei hij niks. Dat vond ik eigenlijk maar raar. Dat je een excuus moet hebben om niet deel te hoeven te nemen aan het leven. Als je ziek bent, dan hoef je niet eens te praten. Ik begon allemaal gesprekken met mezelf te voeren, terwijl ik naast mijn lievelingsneef stond, hij praatte niet terug dus ja moest ik wel. Ik zei: "Wat zijn eigenlijk de wetenschappelijke oplossingen van de wetenschappers voor mensen die koorts hebben? Ze laten het ons nooit weten. Misschien is niks doen en op de bank liggen wel helemaal niet goed. En meestal eet de halve sterveling dan ook nog eens alleen maar chocolade en patat." Mijn lievenlingsneef zei: "Ja gewoon niks doen eigenlijk is het beste" Toen ging ik aan de bar zitten met een kopje thee, want met mijn lievelingsneef was niks te beleven. Het kopje thee stond ongeveer 10 centimeter naast mijn linkerhand, maar mijn andere neef pakte de thee vast. "O warme thee". Ik zei niks want ik accepteer altijd 100 % situaties in trips en liet hem maar mijn thee afpakken. Totdat hij zei: "Is de thee van jou, sorry" Ik had niet echt wat laten blijken dat de thee van mij was. Deed hij dit nou om mij te pesten? Toen vroeg ik aan mijn tante wat voor Sinterklaas cadeaus ze allemaal hadden gekregen. Ze had onder andere een torenbouw spel gekregen waar je stenen uit moest schuiven en boven op de toren moest leggen. Dit is een spel voor mij! Ik haalde het spel zsm uit de verpakking en begon de toren te bouwen. Het spel hebben mijn tante en ik gespeeld totdat hij 5 keer om was gevallen.Toen begon ik echt torens te bouwen dat je denkt, okejj.. die is echt spacend bezig. Dus gooide ik ze maar snel om, om niet teveel argwaan te wekken. Ik vergat steeds mijn zinnen, maar ik had wel enorme lol om Sinterklaas verhalen te delen. Mijn neefje zat gewoon op Facebook en ik dacht een toren bouwen is veel leuker dan internet. Steeds zette hij een liedje op en ging ik helemaal los op dat lied. Liedje: 
    Ging mijn saaie neefje ook ineens dansen. Ondertussen zat ik op te noemen wat ik wel niet allemaal wou worden tegen mijn saaie neefje en tante. Toen zei mijn lievelingsneef ineens: "Mam doekje, Rakker heeft geniest" Ik ging er helemaal op in: "wat niest hij dan?" Toen zei me tante: "Laten we daar niet teveel over nadenken" Na een tijdje vertrok ik weer het huis. Ik gooide nog een mandarijn naar mijn lievelingsneef om zijn reactievermogen scherp te houden. Hij ving hem gelukkig en gooide hem terug. Ik legde hem in de bak want ik dacht ik heb thuis ook mandarijnen. Later leek het me zelfs leuk om mandarijnen naar vreemden te gooien uit liefdadigheid. Maar als ze hem niet zouden vangen heb je ruzie want dan belandt de mandarijn misschien op plekken die je nooit had voorzien. Toch een soort vorm van sociale interactie. Leuk niet? Toch pas maar 1 keer uitgevoerd een week later op een feestje toen ik een mandarijn in mijn tas had. Op mijn weg naar huis liep ik over de boulevard van Spanje voor mijn gevoel. Thuis ging ik met mijn vader en een vriend een kerst film kijken over een alcoholist en herkende best veel van mezelf in die vent. Best erg. Maja toen ben ik maar gaan slapen en de volgende dag ben ik nog naar school gegaan en verenigde ik mij met de klasgenoot van het Whatsap-gesprek. Wat een verhaal weer. Bedankt voor het lezen. Tot de volgende keer. 
  13. Upvote
    Gonzo ontving waardering van Voyager360 in Schimmel op growkit   
    Die witte schimmel is zo te zien inderdaad gewoon wat mycelium, beetje droog maar lijkt me niks mis mee. Goed afspoelen en dan ben je good to go.
     
    Als de truffels al wat ouder zijn en minder vochtig moet je wel beetje rekening houden dat ze per gram wat sterker zijn dan verse truffels (al heb ik geen idee wat de verdeelsleutel zou zijn). 
  14. Upvote
    Gonzo ontving waardering van Voyager360 in Terug naar het zelf [Atlantis 15 gram]   
    Serieus een prachtig report!
     
    Perfect dat de truffels echt precies met je doen wat ik altijd aan mensen probeer uit te leggen (maar bijna nooit lukt omdat ik het niet zo goed verwoord).
     

    Dat heb ik ook bizar vaak, sowieso dat het meer is dan gewoon geluid, maar echt een onmenselijk "alles".
  15. Upvote
    Gonzo ontving waardering van Voyager360 in Pure liefde   
    Mooi geschreven! Dat zijn inderdaad de meest prachtige momenten in een trip, helemaal niets behalve puur geluk en liefde voor alles en niets. Precies wat Marc zegt, zo'n moment zou iedereen een keer moeten beleven, dan hebben we de perfecte wereld.
     
    Naar mijn idee zijn hersenen als een ui, met lagen (ha, Shrek). In een trip valt je ego, je ik, weg en kom je in de volgende laag, bij je eigen goddelijkheid.
     
    Zulke momenten hebben mij iig voorgoed veranderd, materialisme, geld, bezit etc. doen er niet toe, je echte geluk zit diep van binnen, helemaal gratis en niemand die het van je af kan pakken.
     
    Ben benieuwd hoe je mede-tripper het heeft ervaren 
  16. Upvote
    Gonzo ontving waardering van Spira80 in Most Important Speech You'll Ever Hear   
    Speech niet afgekeken, vind de houding en toon van die kerel verschrikkelijk, tegen het neerbuigende aan. Misschien een andere keer nog een poging wagen.
     
    Ik vraag me altijd af of een vegetariër wel vlees zou eten van b.v. een koe die hij zelf heeft verzorgd en die op een natuurlijke wijze aan zijn einde is gekomen. Zelfde met melk, eieren etc.
  17. Upvote
    Gonzo ontving waardering van Spira80 in Mushmagic truffelsoorten   
    Het is gewoon een verkooptruc. McSmart doet dat ook met hun Dragon's Dynamite, MushRocks, High Hawaiians etc, maar die verzinnen tenminste nog spannende namen, leuk labeltje etc. De naam Fantasia is gewoon echt het tenenkrommende toppunt.
     
    Het verschil wat gebruikers waarnemen is vooral de set & setting, dat blijf je houden. Mensen gaan de ene keer keihard op Tampanensis en hebben de volgende keer een suf tripje op Atlantis, heeft weinig met de potentie te maken maar meer met het moment.
     
    Snap het voordeel van zoveel namen ook niet helemaal, misschien leuk voor toeristen maar een beetje psychonaut heeft door dat je maar wat roept.
  18. Upvote
    Gonzo ontving waardering van Voyager360 in Mushmagic truffelsoorten   
    Tussen die 2 zit ook echt een verschil, doelde er meer op dat trips onderling nogal kunnen verschillen. Op basis van 1 zo'n ervaring kan iemand b.v. de "Fantasia" truffels helemaal geweldig vinden terwijl dat misschien wel gewoon Atlantis' zijn.
     
    Zo te zien zijn die Padora's en Utopia trouwens gewoon Hollandia's (wat op zich ook weer een "verzonnen" soort is, maar dan net ff anders).
  19. Upvote
    Gonzo ontving waardering van OnTheChase in Mushroom Stopper   
    Dat heb ik ook een beetje. De werking is op zich al discutabel. Ok, valeriaan is een kalmeringsmiddel, maar vrij mild en er wordt niet vermeld of het een extract is of gewoon vermalen plant. Die dextrose maakt het helemaal mooi. Suiker werkt gewoon niet als "stopper", en iemand die bad gaat voorzien van een flinke dosis energie is gewoon dom, dan kun je er net zo goed in blikje Red Bull ingooien en dan verwachten dat iemand rustig wordt.
     
    Het hele idee is dom, zo werk je in de hand dat mensen een trip in duiken en denken dat het met een paar pilletjes en wat druivensuiker toch wel goedkomt, zonder zich verder in te lezen. Of nog erger, iemand denkt dat zoiets de trip stopt en gaat daarna vrolijk autorijden oid.
     
    Placebo's zijn leuk, maar om daar nou een product van te maken en dat soort claims te doen is gewoon onverantwoord.
  20. Upvote
    Gonzo ontving waardering van Voyager360 in Natte / vochtige truffels   
    @Demion; dat klopt, truffels die uit de verpakking zijn gehaald worden altijd een beetje vochtig. Komt omdat ze dan zuurstof krijgen en verder willen gaan groeien. Als je ze lang genoeg laat liggen komt er waarschijnlijk ook weer een dun laagje witte schimmel op te staan (tenzij ze rot zijn). Bij truffels die los in zo'n doosje zitten komt dat sowieso wel vaker voor.
     
    Maar nat in zo'n zakje, dan is er bij het verpakken toch echt iets mis gegaan lijkt me. Als ze nog binnen de houdbaarheidsdatum waren is het de moeite waard daar ff over te checken bij de verkoper, voor hun misschien ook handig om te weten.
     
    En jup, die 2 sites zijn van dezelfde club.
  21. Upvote
    Gonzo ontving waardering van OnTheChase in Tv kijken werkt de trip tegen?   
    Heb inderdaad hetzelfde, denk dat je je op zo'n moment teveel probeert te focussen op het volgen van de tv, waardoor de effecten maar de achtergrond worden gedrukt. Ik kijk nooit TV tijdens een trip, maar soms kan het wel handig zijn; toen een van m'n eerste trips op paddo's een beetje de verkeerde kant op ging was TV kijken een goede afleiding om m'n hoofd weer enigszins op de rails te krijgen.
  22. Upvote
    Gonzo ontving waardering van Spira80 in Wat als......ik dagelijks truffels eet?   
    Nu ik dit topic weer voorbij zie komen, laatst dit artikel op m'n leeslijst gezet: Benefits Of Microdosing With LSD And Psilocybin Mushrooms. Heb het nog niet helemaal gelezen maar sindsdien loop ik ook rond met het idee om dagelijks een kleine dosering te nemen om te kijken wat het effect is. Erg benieuwd hoe het jullie vergaat.
  23. Upvote
    Gonzo ontving waardering van rubberbumm in Buiten trippen (praktische Tips aub)   
    Als je in een bos gaat zitten is een deken of badhanddoek oid wel handig inderdaad.. Zorg dat je genoeg te drinken en wat te eten bij hebt, zodat je niet eerder dan gepland weg moet omdat je dorst of honger krijgt. En sowieso, zeker als het warm is, genoeg drinken zodat je niet uitdroogt. Mocht je op een open plek gaan zitten en het zonnig is; zonnebrand Ben bij m'n laatste buitentrip echt grondig verbrand (merkte ik pas achteraf).
     
    Fietsen ging bij mij op zich best goed, wel een aparte ervaring. Was wel over m'n piek heen, weet niet hoe lekker het gaat als je nog midden in je trip zit.
     
    Veel plezier in ieder geval!
  24. Upvote
    Gonzo ontving waardering van reknak in Opnamecapaciteit van water (voor thee)   
    Ik doe het eigenlijk nooit, maar volgens mij moet het met een flink kopje water wel lukken. Kan me niet voorstellen dat water snel verzadigd raakt aan de psychoactieve stoffen.
  25. Upvote
    Gonzo ontving waardering van reknak in Verhouding nat:droog   
    Hier een keer gecheckt, van 1 zakje verse truffels (± 15 gram) bleef 8 gram gedroogd over. Er zit wel vocht in truffels, maar een stuk minder dan in paddo's.