Alles is Liefde [Psilocybe Dragon 15 gram]

[Voyager360 25]

Wie: Ik, voor mij is dit trip nummer 6
Wat: 15 gram Psilocybe Dragon

Waar: Buiten en kamer (studentenhuis)

 

Sinds de vierde trip speelde ik met het idee om zo vaak mogelijk truffels te nemen. Ik had over anderen gelezen die elke week paddo's/truffels namen en aangezien het mij ook goed af ging en de ervaringen zo ontzettend mooi zijn dacht ik waarom niet? Bovendien had de realiteit voor mij een beetje haar glans verloren, de realiteit van de tripwereld was zoveel mooier en zoveel meer betekenisvol. De natuur vond ik nog steeds mooi maar het was niet genoeg, terwijl tijdens een trip de schoonheid van het zijn alles is wat je van iets kunt verlangen. Ik hoopte door opnieuw te trippen ofwel de glans weer terug te vinden of anders in ieder geval tijdelijk tijdens het trippen mij weer volmaakt gelukkig te voelen. 

 

Ik was laatst in een smartshop en zag daar de Dragon truffels. De eigenaar vertelde mij dat deze qua sterkte in de buurt komt van Hollandia en eigenlijk een soort van versterkte Tampanensis is, die je echt in vlagen voelt. Mijn laatste drie trips waren telkens Atlantis dus ik was wel benieuwd om weer iets nieuws te proberen en ik heb ook goede ervaringen gehad met Tampanensis. Ik wist in ieder geval dat ik in het weekend wilde trippen, maar was nog niet zeker hoeveel gram ik zou nemen. De reden dat ik altijd 15 gram neem is omdat ik het anders zonde vind omdat ik geen goede manier heb om de rest te bewaren. Maar als deze truffel echt zo sterk is, tsja? De ochtend van de dag dat ik zou trippen had ik een erg levendige droom waarin mijn twee broertjes en ik allemaal een volle portie van deze truffel namen en het geen fijne ervaring was. Als we in de spiegel keken zagen we onszelf helemaal voorovergebogen, als in een soort cirkel. Uiteindelijk kwam het wel goed want het effect ging weg, maar het was een bad trip. Was het een teken?

 

0. Er zijn 8 dagen verstreken sinds mijn laatste trip. Ik heb die dag 2 broodjes gegeten en daarna 7,5 uur niet meer gegeten. Ik had besloten om toch gewoon de volle portie te nemen, de trip zal ooit weer overgaan dus ik kan het vast wel hebben dacht ik. En anders is het meteen een goede les. De structuur van de truffels was best anders dan wat ik gewend was, veel platter en kleinere stukjes met juist soms hele grote stukken. Het smaakte niet lekker en voordat ik het zakje op had voelde ik al hoofdpijn en misselijkheid. Ik had zelfs lichte kotsneigingen maar hield alles binnen. De nasmaak bleef ook hangen, niet echt prettig allemaal maar het lijkt er in ieder geval op dat het snel toeslaat. Ik had Koan opstaan en had al snel het idee dat de truffels -heel lichtjes- hun werk begonnen waren. Ik besloot om naar buiten te gaan nu het nog licht was en een wandeling te maken net als de vorige keer.

 

1. De trip is nog niet zo hard ingeslagen als de vorige keer en hoewel ik me al wel aangenaam voel en de natuur mooi vind, zie ik de kleuren nog niet zo anders en versterkt als met Atlantis, het is nu een stuk subtieler. Ik maak een wandeling over dezelfde brug als de vorige keer maar loop nu door omdat ik nog niet echt sterke visuals heb. Als ik wat dieper in de trip zit kan ik altijd nog teruglopen. Ik loop door en zie een prachtige plas met water in een hoek en wil er naar toe, maar er lijkt geen pad te zijn. Ik loop een stuk verder en loop zo om, benieuwd wat ik allemaal voor moois tegen zal komen. En dan zie ik een prachtig stukje natuur, niet eens zo heel ver van de bebouwde kom.

 

Het is werkelijk prachtig (maar nog steeds lijkt het niet op wat ik met Atlantis ervaar) en ik loop dieper de plek in. Ik blijf doorlopen en maak een aantal foto's, hoe verder ik ga hoe mooier het wordt. Er zwemmen meerkoeten in het water en ik heb zin om hier even rustig te zitten. Dan zie ik een mooie grote boom iets verderop en bedenk me dat ik die graag wil beklimmen. De trip is tot nu toe nog heel subtiel dus waarom niet? Het is wel lastig om de boom te bereiken maar ik ben op avontuur en accepteer de uitdaging. Ik klim in de boom en hoewel het vrij makkelijk en snel ging voelt het alsof ik een geweldige prestatie heb neergezet. Wauw! Wat een uitzicht. Ik leun achterover en ga zitten en kijk uit over dit stukje paradijs. Dan zie ik ook grote zwarte vissen in het water, karpers zo te zien. En dit zo vlak bij de bebouwde wereld, hoe komt het dat er hier geen mensen zijn? De zon schijnt nog maar is aan het ondergaan, dit geeft een mooi effect met een kleine stip van prachtig geeloranje licht dat door de slierten van een wilg schijnt. De lucht is mooi roze en ik voel me op mijn plek, alsof ik in de tuin van Eden sta.

 

Ik maak een hoop foto's en ook een paar selfies. Dan merk ik dat de achtergrond wel heel mooi is en draai me om. Wauw! Stukje bij beetje ben ik dit gebied aan het verkennen en ik heb alle tijd van de wereld. Ik sta op en zie dat het uitzicht dan nog mooier is. Toch ga ik snel weer zitten want dat is toch ook wel heerlijk ontspannend. Tot nu toe is de trip erg aangenaam maar helemaal niet sterk of overweldigend.

 

^{De mooie plek natuur (foto's genomen tijdens het trippen)}

 

2. Als ik weer ga zitten en recht voor mij uitkijk zie ik de bomen op een trippy manier bewegen, net als bij Atlantis. Mooi denk ik, maar hoop dat ik niet te sterk ga trippen omdat ik straks ook de boom nog uit wil. Op een gegeven moment begint het iets donkerder te worden en vind ik het tijd voor mijn volgende avontuur. Ik besluit de boom uit te klimmen en via een snellere route terug te lopen, ik ga gewoon de brug opklimmen via een helling. Maar voor dat ik zover ben kijk ik achterom naar dit mooie stukje natuur dat ik verlaat. Net een jungle! Het vorige stukje natuur zou ik ook in het gewone leven prachtig hebben gevonden, maar dit is overduidelijk een effect van de truffels. Ik heb echt het idee dat ik op een exotisch eiland ben en geniet met volle teugen. Maar ik blijf niet te lang want ik heb meer dingen te doen. Intussen komen er ook weer mooie filosofische gedachten in mij op. Ook al is de afstand tot de helling nog zo kort, het duurt erg lang voordat ik het bereik omdat ik telkens afgeleid wordt door prachtige en interessante dingen die ik zie. Zand, een goot, de vijver en perfecte symmetrie. Een wilg die erg groot is en een reusachtige entiteit is. Een stroom water loopt naar of van een goot en eromheen is zand. Het lijkt perfect symmetrisch en ik bedenk mij dat ik makkelijk gek zou kunnen worden, hoe weet ik eigenlijk wel zeker dat ik van links kwam? Ik stel mezelf voor dat ik hier al een hele tijd aan het lopen ben, in cirkels en mijn verstand verlies. Maar het is maar een (amusante) gedachte en ik weet dat het niet echt zo is. Ik kijk of ik sporen kan vinden van mijn voetstappen in het zand. Dit kost wat moeite maar het lukt. Nee ik ben mentaal helemaal gezond.

 

_{Van links naar rechts: de mooie natuur, de gootsteen, de entiteit dat de wilgenboom is (foto's genomen tijdens het trippen)}

 

^{Van links naar rechts: het zand met mooie trippy 'haartjes', de perfecte symmetrie, de mooie roze lucht (foto's genomen tijdens het trippen)}

 

3. Ik laat het hele tafereel nu echt achter me en loop richting de helling. Dan merk ik dat het zand erg vochtig wordt, het lijkt wel drijfzand. Ik raak niet in paniek, vind het wel grappig, het is allemaal onderdeel van mijn avontuur. Mijn schoenen worden vies en ik begin toch wel echt weg te zakken dus ik probeer zo snel mogelijk aan vast land te komen. Aan de overkant van de brug zie ik mensen zitten. Ze zien er een beetje verdacht uit, zijn ze aan het vissen? Ik wil niet te lang staren maar vertrouw het niet helemaal. Ik besluit dan ook maar om toch niet via deze brug terug te lopen maar eentje verderop.

 

Het is een stuk lopen maar ik vermaak me prima, een hoop mooie gedachtes schieten door mijn hoofd en ik verwonder me over van alles aan mijzelf. Het feit dat ik loop, dat ik kan rennen, dat ik een tong en tanden heb en deze kan voelen, dat ik achteruit kan kijken, dat ik bewegingen kan maken. Waarom wil ik eigenlijk naar huis? Ja het wordt donker maar wie kan mij wat doen? Waarom zou iemand mij iets willen aandoen? Telkens als ik iemand in de verte zie ben ik ergens bang en ontloop ik die persoon liever, maar dan komt de persoon voorbij en zie ik dat hij/zij geen kwaad in de zin heeft en gewoon een normale vriendelijke meneer/mevrouw is. Het feit dat het aan het schemeren is versterkt het effect alleen maar, vooral scooters met felle lichten geven me een niet zo'n fijn gevoel. Als ik eenmaal bij de tweede brug aankom zie ik geen mogelijkheid om de brug op te komen. Ik loop iets verder in de richting van de brug maar zie geen weg, alleen een soort van hotel met een parkeerplaats met veel auto's. Ik zie een paaltje en besluit even te zitten, ik ben best wel moe. Het voelt alsof al mijn vermoeidheid naar de grond stroomt, heerlijk dit gevoel! Tegelijkertijd baal ik dat ik zoveel gelopen heb, heb ik nog wel genoeg energie straks voor de rest van de trip?

 

4. Ik besluit om weer verder te lopen en dan maar de volgende brug over te steken. Dat terwijl het kanaal helemaal zo breed niet is, zwemmen zou zoveel sneller zijn... Maar dat is geen goed plan natuurlijk en ik loop door, het is mooi allemaal maar ik wil gewoon graag naar huis, waarom precies weet ik niet. Het eindeloze lopen verstoort een beetje de trip, maar goed het is maar tijdelijk denk ik. Straks zit je lekker comfortabel in je kamer. Uiteindelijk steek ik dan de volgende brug over. Het is net alsof ik de Seine overloop en ik waan me in Parijs, alhoewel ik daar nog nooit geweest ben. Toch kan ik niet helemaal van het moment genieten omdat ik weet dat ik nog een heel stuk moet lopen en ik naar mijn idee al super lang gelopen heb. Op meerdere punten besluit ik dan ook maar om te rennen, ja dit zou ik oneindig lang vol kunnen houden maar ik doe het in vlagen en niet te lang, ik ben bang dat ik straks anders opeens alle vermoeidheid in een keer zal voelen. Ook trek ik even kort een sprint, maar de snelheid die ik behaal is te onmenselijk dat ik bang ben dat iemand het ziet en bang voor me zal zijn. Ik ken de omgeving hier en weet dat het niet super ver meer is maar toch lijkt het oneindig ver, ik weet dat ik loop (in normaal tempo), maar toch duurt het veel langer dan normaal, ik lijk nauwelijks vooruit te komen.

 

Het laatste stukje... In de verte zie ik drie mensen lopen, ze lijken kleine aliens, zwarte wezentjes gekleed in felle kleuren. Er staan lantaarn-palen langs het fietspad die zoveel licht schijnen dat ik ze niet goed kan zien, maar het lijken echt enge aliens. Zal ik dit pad nemen of toch maar naar links gaan? Dit rechterpad is in ieder geval verlicht en twee van de wezens lijken meiden te zijn dus voel ik mij al weer veiliger en ga ik ze toch maar achterna. De afstand wordt steeds kleiner, vlak voordat ik ze inhaal ga ik dan toch maar naar links en ben ik eindelijk bijna thuis.

 

5. Eenmaal aangekomen bij de ingangsdeur van het gebouw zie ik een meisje die net haar fiets geparkeerd heeft. Zal ik de deur openhouden voor haar? Ik besef me dat ik niet goed de afstand en tijd in kan schatten, in eerste instantie wil ik gewoon doorlopen om rare situaties te voorkomen maar dan denk ik dat ze toch redelijk dichtbij is dus houd ik de deur open. Gelukkig duurt het niet heel lang voor zij er is, ze rent naar de deur en kijkt blij en vriendelijk en ik voel me goed en ben blij dat ik de deur opengehouden heb. Het is een studentenhuis en ze ziet er uit als in de twintig, maar haar hoofd heeft iets (veel rimpels?) waardoor ze in de veertig lijkt. Toch vind ik haar mooi, ook om wie ze is. De volgende deur houdt zij voor mij open en dan is het tijd om alleen verder te gaan, zij neemt de lift en ik neem de trap. Ik ben blij eindelijk weer binnen te zijn, maar hoop dat mijn trip niet verstoord zal worden door deze korte encounter, dat ik gevoelens voor dit meisje ga ontwikkelen.

 

6. Op mijn kamer aangekomen merk ik dat Koan - When The Silence Is... nog steeds aan het afspelen is. Wel bijna 2,5 uur verder, maar nog steeds dezelfde video. De muziek is heel bijzonder en de figuurtjes op de afbeeldingen bewegen. Op een gegeven moment heb ik de behoefte om naar muziek te luisteren dat ik ken. Ik kijk weer wat video's terwijl ik mijn trip-playlist op heb staan maar voel me een klein beetje gefrustreerd. De trip is een stuk lichter dan ik verwachtte, morgen moet ik weer vroeg opstaan, het is al laat, ik heb zoveel gelopen, de trip zal waarschijnlijk niet lang meer duren, etc. Ik had een mango opgegeten en dit was verrukkelijk, maar toen die op was lustte ik eigenlijk nog wel meer en ananas erna smaakte niet zo geweldig.

 

Dan maar weer closed eyes visuals proberen. Ik zag wel dingen maar de ervaring was bij lange na niet zo intens en helder als de vorige keer, de 'wezens' die ik toen ontmoet had hadden mij vandaag niks te zeggen.

 

7. Enigszins teleurgesteld besloot ik maar te liggen op mijn bed en half te slapen terwijl de muziek doorspeelde. Volgende week maar weer een poging en dan gewoon weer Atlantis... Toen begon de stemming van de trip om te slaan. Ik kreeg een soort van visioen en ik zag dat alles, iedereen, iedere actie, uit liefde bestaat. Ik voelde een tederheid over mij heen komen. Alle slechte dingen komen voort uit het niet begrijpen en niet begrepen worden, door een gebrek aan liefde. Ik voelde een traan in mijn ooghoek, ergens wilde ik in huilen uitbarsten want dit heb ik al zo lang niet meer gedaan en het zou goed zijn om het er allemaal uit te laten. Maar het bleef bij die ene traan. Ik vond weer een nieuwe waardering voor mijn lieve, zachtaardige, zelf en bedacht dat ik mijzelf de afgelopen tijd verwaarloosd heb. Te druk met studie en vooral ook zaken er omheen, te weinig tijd voor mezelf. Ik heb al twee weken niet meer gesport vanwege tijdgebrek, heb mijn familie al een tijdje niet meer gezien en ben de laatste tijd steeds ongezonder gaan eten. Al deze zaken hebben ook met trippen te maken, het zorgt ervoor dat ik minder tijd over houd en tijdens het trippen eet ik vaak ongezonde dingen, waar veel van over blijft in de daaropvolgende dagen. Ik besloot op dat moment om beter voor mezelf te zorgen, weer te beginnen met sporten, gezonder te eten, meer vrije tijd te nemen, meer te slapen, mijn familie weer bezoeken, vaker met vrienden afspreken en voorlopig even een break te nemen van truffels. Dan wordt het trippen ook weer een stuk specialer. Tijdens mijn trip wordt ik niet iemand anders maar blijf ik mezelf bedacht ik me. En als ik niet gelukkig ben in de gewone wereld zullen truffels me niet helpen. Al mijn problemen in de gewone wereld heb ik nog steeds tijdens het trippen en op een gegeven moment zullen ze langskomen.

 

8. De muziek was ontzettend mooi en het voelde goed om te constateren dat het de laatste tijd allemaal een beetje teveel werd en hier verandering in te brengen. Uiteindelijk was ik weer compleet nuchter na zo'n 7 uur sinds inname, waarna ik maar besloot te slapen want ik moest weer vroeg op. Het was een erg mooie trip geweest uiteindelijk, zij het compleet anders dan ik verwacht had.

 

De trip is vrij subtiel geweest was (op een paar vlagen na), van deze truffelsoort had ik een stuk sterkere trip verwacht. Misschien komt het gewoon omdat ik vrij vermoeid was en dat dit alles was wat ik aankon. Uiteindelijk is de trip me erg goed bevallen en heb ik er een belangrijke les van geleerd. Voorlopig zal ik dus ook even van de truffels afblijven om eerst mijn gewone leven weer in balans te brengen. Nu ik dit schrijf is er inmiddels weer een dag voorbij en hoewel het misschien een beetje vroeg te zeggen is, houd ik mij aan datgene wat ik tijdens de trip besloten heb en heb ik de glans van het normale bestaan weer teruggevonden.

 

Ik ben blij dat ik de Dragon truffels heb uitgeprobeerd en het lijkt inderdaad op een (enigszins) versterkte Tampanensis, maar ik denk dat ik voor een volgende keer toch weer Atlantis neem omdat deze voor zover ik dat kan beoordelen een stuk visueler is en ik dat juist ook wel heel erg vet vind!

[Spira80 19]

Bedankt voor je mooie report.

 

Duidelijk te zien dat je de tijd hebt genomen om hem te maken, inclusief de foto's.

 

Leest lekker weg en ik heb genoten van je verhaal

 

Ondanks dat de trip niet heftig was, denk ik inderdaad ook dat je eruit gehaald hebt wat nodig was. 

Wees wat aardiger voor jezelf en niet zo streng.Geniet van het leven, want dat is waar het voor bedoelt is.

 

Bedankt

[Voyager360 25]

Bedankt voor de reactie, fijn om te horen!

 

Helemaal waar wat je zegt en het gaat goed moet ik zeggen, ik geniet weer volop van het normale bestaan.

 

 

De laatste tijd heb ik een paar zeer levendige intense dromen ervaren, gok nog een nawerking van de truffels want bevat veel karakteristieke elementen. Sommige fijn, sommige minder fijn, maar een bijzondere ervaring is het elke keer in ieder geval weer wel. Ben benieuwd of die nog steeds zullen opduiken als ik geruime tijd niet getript heb.

[Voyager360 25]

Nog even reagerend op mezelf: die levendige intense dromen zijn zeker een na-effect van deze truffel-trip! Tot mijn volgende trip (waar ik Atlantis nam) had ik zeer levendige dromen gehad, sommige echt ontzettend mooi en visueel! Voorbeelden zijn een droom waarin ik de bloedsupermaan zag, maar véél mooier dan wat ik later die nacht daadwerkelijk gezien heb. Ik zag de planeet Aarde heel helder aan de hemel en mooier dan op welk plaatje dan ook... Het was ontzettend 3D zoals objecten ook tijdens trips vaak te zien zijn. En er waren zoveel mooie objecten aan de hemel te zien, die heen en weer bewogen en leken te teleporteren. En prachtige nevels die met het blote oog zichtbaar waren.

 

De dromen gingen zo intens door tot en met de nacht voordat ik aan mijn volgende trip begon (ong. 2 weken later), waar ik een prachtige zee en zon zag, opnieuw mooier dan wat ook...

 

Vrijwel alle dromen in die periode waren zo intens, althans degene die ik onthouden heb, en dat waren er een heel stuk meer dan normaal (normaal onthoud ik mijn dromen maar zeer zelden). Maar ze waren niet altijd zo mooi als hierboven beschreven, er zat ook een nachtmerrie bij, waarbij ik gevangen zat in mijn lichaam en niet kon ontwaken, ik probeerde uit alle macht wakker te worden en toen dit lukte zat ik nog steeds in een droom. Dus opnieuw probeer ik te ontwaken en ook dit lukt uiteindelijk, maar toch slaap ik nog steeds en gaat het weer een laag dieper voor ik echt wakker word. En een andere droom diezelfde nacht waar ik onderdeel was van een nogal bizarre en af en toe griezelige droom.

 

 

Aangezien het echt alleen die periode was na deze trip en ik dit nooit eerder meegemaakt heb ben ik geneigd dit effect toe te schrijven aan Psilocybe Dragon. Misschien dat ik deze truffel nog een keer zal nemen om te kijken of het dan weer gebeurt. Het is wel echt heel leuk namelijk van die intense dromen die je dan ook nog eens onthoudt! Misschien dat iemand anders hier over mee kan praten?