In aanraking met hogere sferen en een visioen van de mensheid [Atlantis 15 gram]

[Voyager360 25]

Wie: Ik, (truffel-)tripnummer 10
Wat: 15 gram Atlantis (Fruits of Utopia)

Waar: Kamer (studentenhuis)

 

Na de nogal vreemde maar niet super prettige ervaring met Hollandia vond ik het wel weer tijd om eens echt psychedelisch te trippen met Atlantis. De laatste tijd tripte ik wekelijks en had ik besloten om het even allemaal te laten berusten en drie weken tussentijd te nemen. Uiteindelijk werd het twee weken, verhalen op dit forum brachten mij teveel in de verleiding om weer eens lekker te zweven naar andere dimensies. Ik slaap de laatste tijd pas laat en was die dag vroeg opgestaan en had tot laat gewerkt, wat dat betreft was het misschien niet ideaal. Maar aan de andere kant zou ik de dag erna pas laat eruit hoeven en voelde ik mij goed en ontspannen. 5 tot 6 uur van tevoren niets meer gegeten, tijd om te smullen van de truffels!

 

0. Tot mijn verbazing vond ik het nog best lekker! Dat heb ik niet vaak, maar het sloeg al snel om, de nasmaak blijft smerig. Glaasje water erbij en alles is prima. Ik was bezig met het spelen van de videogame Skyrim, een lekker relaxed single-player role-playing spel. Ik heb al wel eens eerder gegamed terwijl ik wachtte voor de truffels inkickte en dit kan ik iedereen aanraden! Het is heel bijzonder hoe je opeens anders denkt en een andere speelstijl krijgt. De vorige keer (met Far Cry 3) nam ik lang de tijd om eens goed om mij heen te kijken en te genieten van het prachtige uitzicht over het exotische eiland, nuchter doe ik dat ook wel maar zeker niet op dezelfde manier. Maar goed, nu was ik met Skyrim bezig en ongeveer een half uur na inname merkte ik opeens dat ik veel avontuurlijker begon te denken, zoals mijn innerlijke kind dat zou doen. Ik zag bijvoorbeeld een schatkist en dacht 'Wow vet, een schatkist! Nu ben ik net een piraat.' Normaal gesproken zie je die zoveel dat ik er totaal geen aandacht aan besteed behalve dat ik de spullen eruit haal. Ik kwam de grot uit en zag een prachtig meer. Ik was op ontdekkingstocht en ging planten plukken. Het was nacht en het licht van de sterren en de maan waren erg mooi. Ik zag een prachtige plant (Nirnroot) en voelde mij voldaan dat ik deze zeldzame plant ontdekt had. Even later was ik weer ergens anders en zag ik een draak die een reus aan het aanvallen was. Ik pakte mijn pijl-en-boog en jaagde op de draak. Opeens merk ik dat de reus mij de lucht in wil slaan en ik vlucht voor hem. Dan bedenk ik mij hoe bizar de situatie is: als een vriend mij op zou bellen en mij zou vragen wat ik aan het doen ben zou ik moeten zeggen: 'ik ben aan het jagen op een draak maar er zit een reus en een mammoet achter mij aan.' Door de truffels is het net of ik er echt bij ben, alsof ik dit allemaal echt meemaak. Daarom geniet ik ook zo erg van bepaalde video's op YouTube kijken tijdens het trippen, het voelt alsof je zelf op avontuur bent en prachtige ervaringen opdoet.

 

^{Niet mijn eigen screenshots, maar geeft een goede sfeer-impressie van wat ik meemaakte op Skyrim.}

 

1. Genoeg gegamed voor vandaag, tijd voor iets anders. Ik had al muziek opstaan, op een willekeurige playlist. Ik had eigenlijk wel honger, ik ging op mijn bed zitten en at een krentenbol. En nog een, erg lekker, bijzonder hoe intens je eten proeft tijdens het trippen. Daarna verrukkelijke mango gegeten, mijn maag was weer gevuld. Ik keek in de spiegel en deed de capuchon van mijn vest over mijn hoofd. Ik herkende mijzelf nog nauwelijks: ik zag er zo anders uit. Langer, volwassener en knapper dan normaal. Als ik de capuchon afdeed zag ik er weer zo eng uit zoals ik er altijd uitzie onder invloed van Atlantis. Ik trek een aantal gekke gezichten en vind het grappig hoe ontzettend anders ik er telkens uitzie, als een compleet ander persoon. Ik druk met mijn handen mijn wallen en wangen naar beneden en ik ben opeens zo ontzettend lelijk haha.

 

2. Ik voel de behoefte om lekker languit op bed te liggen en simpelweg van de muziek te genieten. Ik sluit mijn ogen en daar gaan we weer, prachtige psychedelische vormen, bijzondere closed eyes visuals. Het duurt niet lang of ik zie een soort fractal met allemaal kleine buddha's: een soort van buddhabrot maar dan niet alleen de vorm maar echt de buddha, inclusief gezicht, erg klein en zich overal herhalend in geometrische psychedelische vormen. Een tijdje terug had ik wat informatie over fractals opgezocht en las daar kort iets over de buddhabrot, ervaar ik dit nu echt of ervaar ik dit omdat ik dit laatst gezien heb en is dit slechts een projectie van mijn hersenen? Ik open instinctief mijn ogen want ik weet het niet. Ik doe ze weer dicht en zie andere patronen. Het voelt alsof ik heel lang ben en het contact met mijn voeten kwijt ben, of beter gezegd: ik voel mijn voeten wel maar niet mijn benen die het verbindingsstuk tussen voeten en lichaam vormen. Opnieuw open ik mijn ogen en beweeg ik mijn benen om te bevestigen dat ze nog levend zijn en tot mijn lichaam behoren.

 

Fijn, ik sluit mijn ogen weer en zie nu een persoon lopen in een lijn, in een soort van kamer richting een deur. Dit beeld is verviervoudigt, het is symmetrisch en ik zie het links, rechts, boven en onder. 'Wie zijn deze mensen?' denk ik bij mezelf en voel mij niet helemaal op mijn gemak, deze personen heb ik nog nooit in mijn leven gezien. Ik zie een ander mens opeens, opnieuw gemixt met psychedelische patronen. De visuals gaan zo een tijdje door, de mensen verdwijnen en ik vind het heerlijk ontspannend. De muziek op de achtergrond maakt het extra mooi, de stiltes in de muziekstukken zelf, vlak voor een breakdown, zijn zo mooi en intens! Dit is een van de vele redenen waarom ik zo van trippen houd, en dit vind ik het aller-allermooiste! De prachtige psychedelic visuals gemixt met de mooiste muziek die ik mij kan voorstellen. Geen woorden voor, alleen de reinste, prachtigste intense vrede en gevoelens. Ik drijf helemaal weg naar hogere sferen, het scheelt niet veel of ik word weer meegenomen net als tijdens mijn mooiste trip tot nu toe. Dan bedenk ik mij of dit geen kwaad kan? Ik voel mij zo goed, zo vredig, maar wat als ik niet meer terugkeer en voorgoed mijn lichaam verlaat? Ik zou er op zich niet zoveel bezwaar tegen hebben, waar ik heen zou gaan zou de mooiste plek zijn die ik mij kan voorstellen, maar dan laat ik wel een hoop nabestaanden achter. Bovendien heb ik nog genoeg plannen met mijn leven. Ik bedenk mij dat ik van geen incidenten weet in de geschiedenis van de mensheid waarin iemand gestorven is tijdens het trippen simpelweg omdat ze uit hun lichaam zijn getreden. Maar goed, hoe goed is zoiets gedocumenteerd? Dit is te mooi om mee te stoppen, maar in plaats van mij volledig over te geven probeer ik na te denken over het leven, dan blijf ik in ieder geval bij bewustzijn.

 

^{Dit lijkt enigszins op de buddha die ik oneindig vaak herhaald zag met mijn ogen dicht.}

 

3. De filosofische gedachtes stromen in volle gang en onder de intense vrede die ik voel tijdens de ongelooflijke visuals en muziek kan ik heerlijk helder en objectief nadenken over het bestaan. Ik zie voor mij een soort van visioen van de mensheid, wij als soort, die door de geschiedenis heen zoveel bereikt heeft. Van jagers en verzamelaars naar ontwikkelaars van technologie. Van ons nederig begin naar de prachtige technologische apparaten die wij de ruimte insturen. Allemaal nieuwsgierig en vol verwondering voor het bestaan, ik zie voor mij hoe wij hier allemaal op onze eigen manier mee omgaan. Meerdere elementen uit mijn eerdere trips komen terug, de gedachte dat liefde alles aan elkaar bind en dat er geen problemen zijn. Het is maar net hoe je er mee omgaat. Het is zo ontzettend mooi, deze gedachtes, de visuals, de muziek, dit gevoel... Iedereen zou dit mee moeten maken, maar toch zijn er maar weinig mensen die dit in hun leven zullen ervaren. Simpelweg omdat ze er niet van afweten of afgeschrikt zijn van psychedelische middelen. Als zaken anders waren gelopen was ik misschien net zo geweest en had ik al het moois dat truffels mijn leven gebracht heeft nooit ervaren hebben. Dolgraag zou ik de populariteit ervan willen verspreiden en zoveel mogelijk mensen hiermee in aanraking laten komen, zodat zij op hun beurt weer in aanraking kunnen komen met hun ware zelf, het zelf dat naarmate men ouder wordt onderdrukt wordt door culturele conditionering en cynisme. Het avontuurlijke sterft in veel mensen na het kind-zijn. Tijdens een trip komt dit aspect (vaak) weer helemaal terug. Ik beschouw mijzelf zeker niet als iemand die altijd maar vasthoudt aan het verleden of nostalgisch is, helemaal niet zelfs. Maar toch geloof ik dat er iets verloren gaat in de overgang naar volwassenheid, een nieuwsgierigheid en interesse voor de wereld om ons heen. Het vermogen om te geloven dat alles mogelijk is, dat elke actie nog niet vastligt en elk mogelijk gevolg kan hebben. Het vermogen om plezier te hebben van de kleinste, schijnbaar betekenisloze dingen. Het is allemaal zo mooi, het bestaan, ik ben zo blij dat ik bijna niet weet hoe ik er mee om moet gaan. Ik lach een aantal keer hardop tijdens al deze gedachtes, het is zó prachtig om te bestaan. Ik herken mijn lach niet als mijn eigen lach maar het voelt goed. Het voelt alsof het rechtstreeks uit mijn ziel komt. Dit is niet een lach omdat het grappig is of omdat ik pret heb, alhoewel dit allebei tevens het geval is. Ik lach omdat het bestaan zo prachtig is.

 

4. Het verwondert mij hoe helder ik kan nadenken, zo onbevooroordeeld, zo waarheidsgetrouw. Het is zo ongelooflijk simpel eigenlijk, maar het voelt echt alsof ik vanuit een heel andere laag, vanuit een heel ander perspectief naar dingen kijk. Een laag die niet te bereiken is terwijl ik nuchter ben, die dan compleet in mist gehuld is. Ik weet dat het waar is en ik zie hoe mensen zoveel om elkaar geven, van elkaar houden. Mensen zijn niet van nature kwaadwillend, dan is er absoluut iets verkeerd gegaan op een punt in hun leven. Een gebrek aan liefde of het niet kunnen accepteren hiervan. En toch is de liefde overal om ons heen, ook al zien we dit niet altijd in, wat het leven soms lastig maakt. Ik ben compleet overtuigd van wat ik nu allemaal bedenk, hoe kan ik ooit niet immens van het leven genieten? Alles is zo mooi, zelfs zonder muziek, zelfs zonder deze prachtige visuals. Wij als soort, de mens, zijn zo mooi. We bedoelen het goed, ook al is er zoveel verkeerd in de wereld, er wordt zoveel aandacht besteed aan economisch gewin, aan streling van het ego en zo weinig aan verlichting, vrede, persoonlijke ontwikkeling, ware liefde voor je naasten. Het is zo simpel, en toch is het voor zoveel mensen zo moeilijk... Het wordt ze moeilijk gemaakt door het systeem wat zoveel mankementen in zich heeft. Truffels (en ik neem aan andere psychedelische drugs) en met name de goede mindset die daar uit volgt (zowel tijdens als na de trip) zijn de verlossing, het geneesmiddel om het leven weer in haar schoonheid te herstellen.

 

5. Elk willekeurig object heeft zo'n ongekende schoonheid, er is zoveel mogelijk... Het is al laat, ik begon pas met trippen rond 21 uur en het is nu al bijna middernacht, maar ik heb nog de hele nacht voor mij. Ik hóef niet te slapen, wat is tijd eigenlijk? Tijd bestaat niet, tijd is er altijd, tijd is een menselijke label, een kunstmatige uitvinding om orde te scheppen. Maar in feite is er alleen maar het nu, het verleden, de toekomst. Waarom geniet ik niet meer van het leven? Ik merk dat ik mij voorheen altijd al snel verslagen opgeef, alsof ik het altijd te druk heb om aan de dingen toe te komen die ik graag zou willen doen. Alsof de dag al voorbij is voordat ik er aan begonnen ben. En ik realiseer mij dat dit complete onzin is. Ik doe toch de dingen die ik leuk vind? Ik lees toch? Sport? Geniet van de natuur? Kijk series, films? Speel games? Ga met vrienden om? Ik doe de dingen die ik leuk vind, maar sta er te weinig bij stil. Ik denk altijd dat ik te weinig daarvan doe, dat ik ieder ding hiervan nóg meer zou moeten/kunnen/willen doen. Niet allemaal elke dag, en niet de hele dag, maar toch wel iets de meeste dagen. En wat doe ik verder? Studeren? Werken? Als ik het echt stom zou vinden dan doe ik het toch niet? Ik doe het omdat ik het wíl. Ik doe het voor mijzelf, niet voor mijn docenten die het waarschijnlijk weinig zouden schelen, niet voor mijn werkgevers die mij zo zouden kunnen inwisselen voor iemand anders. Ik heb zelf de controle over wat ik doe met mijn leven. Ik besluit om de rest van de nacht, tot ik echt te moe word, gewoon te genieten van de dingen die ik leuk vind. En alle dagen daarna.

 

6. Ik lig nu al zo lang op bed en vind het tijd voor wat variatie. Ik kruip achter de computer en bezoek een forum over een muziekgenre waar ik erg fan van ben (trance). Armin van Buuren heeft een nieuw album en dit wordt besproken op het forum, ik lees iets over zijn eerste single uit 1993/94 met de titel 'Deep Inside the Mother'. Huh? Wat een aparte titel denk ik. Hier heb ik nog nooit van gehoord. Ik Google het en kom op een obscure Russische site uit waar een sample gepost is met als onderschrift dat het een ontzettend zeldzame plaat is. 'Is it real or is it fake?' vraagt de video. Ik weet het antwoord niet, maar wat ik hoor klinkt wel als iemand die voor het eerst een elektronisch muzieknummer produceert. Maar wauw, bepaalde stukken klinken zo goed, die geluiden zijn zo prachtig, zo diep! Ze reiken zo ver en ik krijg een beeld van de kosmos voor me, alsof ik gewichtloos door de ruimte zweef op de muziek. Wat een genie, ik stel mij voor hoe een jonge Armin met een software programma speelt en goedklinkende geluiden selecteert en aan elkaar plakt. Als het nummer af is zie ik voor mij hoe hij het vol trots met de rest van de mensheid deelt. Hoe ontzettend mooi denk ik, zo iemand die iets moois heeft ontdekt of gemaakt en dit met andere mensen deelt, die hier vervolgens weer van kunnen genieten.

 

 

Muziekmakers hebben echt iets toegevoegd aan de mensheid denk ik, zij doen echt werk wat zoveel toevoegt aan het leven. Hoe mooi en leuk als andere mensen hier van kunnen genieten. En weer is het liefde die het aan elkaar verbindt. Liefde en een nieuwsgierigheid voor het mysterie dat het bestaan is. Van hetzelfde YouTube-kanaal kom ik op andere trance-klassiekers waar ik nog nooit van gehoord heb van de jaren 90 terecht en ik raak zo diep onder de indruk van alle pracht die ik hoor. Ik zie de tracklist van de mix en neem het vol bewondering in mij op: track- en artiestnamen die zoveel met de mysteries van het universum te maken hebben. Deze mensen hebben het begrepen denk ik en vol liefde iets ontzettend moois gecreëerd en vervolgens gedeeld met de mensheid.

 

7. Tot nu toe heb ik nog niet de behoefte gevoeld om video's te kijken. Uiteindelijk doe ik dit nu alsnog en ook dit is weer mooi en bijzonder. De muziek is nog steeds prachtig maar visueel begint alles minder sterk te worden en keer ik langzaam terug naar de gewone wereld. Dit komt goed uit want ik begin ook wel moe te worden. Ik geniet nog even na in een prettige afterglow en besluit dan uiteindelijk om te gaan slapen. Ik heb een fantastische trip gehad, een trip precies zoals ik zou willen, met de ingrediënten wat trippen de mooiste ervaring ter wereld maakt voor mij. Het bevestigd voor mij dat Atlantis mijn favoriete truffel is, deze truffel heb ik nu 6 keer gebruikt en is eigenlijk consistent goed. Ik weet onderhand wat ik er zo'n beetje van kan verwachten, wat ik er wel en wat ik er niet mee moet doen.

 

Graag zou ik mij weer een keer volledig mee laten nemen naar de hogere sferen, dat blijft nog steeds de mooiste ervaring uit mijn leven en hier ving ik er ook weer een glimp van op en maakte ik het kort mee. Ik voel mij echter veiliger als er iemand bij zou zijn en wil het ook weer niet te vaak doen. Ik kan mij niet voorstellen dat ik het ooit minder bijzonder zal vinden, maar om het écht speciaal te laten blijven lijkt het mij beter om dit niet elke trip te proberen maar voor speciale momenten of simpelweg 'once in a blue moon' te bewaren.

 

 

Bedankt voor het lezen!

 

[Spira80 19]

Het enige wat ik wil zeggen is:  bedankt

 

Bedankt voor het schrijven van je trip en het deelt met anderen.

 

Ook dit is liefde: delen van je vreugde.

 

Bedankt

[Demion 24]

Sodeju, Voyager!

 

Ik heb met grote ogen en een brede grijns van zowel herkenning als plezier zitten lezen! Helemaal geweldig, dank je.

 

 

Groet,

 

Demion