Personality Matrix (2x 15 gram atlantis)

[OnTheChase 11]

Intro : De avond voordien

Vermoeid klap ik mijn laptop dicht… Het is s ´nachts rond 3:30. Het wegvallen van het  intense licht van het laptop scherm prikt in mijn ogen.
Het enigste licht komt van het licht van de  straatlamp voor mijn studentenkot dat maar uiterst slecht wordt gefilterd door mij gordijnen.    
Ik zet mij recht strek mijn lichaam nog is goed voor ik echt beslis te gaan slapen. Te lang heb ik in een shitty houding op mijn bed gelegen met als gevolg dat mijn spieren verstijfd aanvoelen.
Terwijl ik stretchoefeningen doe op mijn Yogamat ben ik in mijn hoofd het chaos aan het sorteren.

Had een uur geleden ook weer een diep gesprek gehad met Voyager360 ( jezus man we zouden echt is moeten recorden en sharen)

Morgen zou ik eindelijk weer truffelen.  De normale spanning die ik altijd had over wat er zou gebeuren was nu verplaats door een aantal andere zorgen. Ik ben 20 en doe al sinds een heel tijdje Paddos en tripsit regelmatig mensen. Echter was het nu meer dan 8 maanden geleden sinds ik het laste keer psyclobin had gebruikt. Ik vroeg mij af hoe voorbereid ik er nog op was om de psycadelische dimensie te manoeuvreren. Want laat ons eerlijk zijn mensen! Het is echt wel een vaardigheid waar je beter in kunt worden hoe vaker je het doet. In mijn ervaring verschilt het op dat vlak weinig van jongleren, gitaarspelen of wiskunde oefeningen. Heel erg learning by doing ----learning trough failure.  

Maar dat was niet de enigste gedachte die ik had. Ik moest morgen ook nog iemand begeleiden die nog nooit Truffels gebruikt had ( of zelfs weed gerookt ) enigste drug ervaring was MDMA. Hij was in laste paar weken een goede vriend van mij geworden. Alhoewel er zaken aan hem waren die mij wel stoorden.
We waren bevriend geraakt omdat ik in de bibliotheek een boek over Pick up ( “the game†Neil Strauss) had uitgeleend en hij had zijn telefoonnummer en een hoop potlood aantekeningen toegevoegd aan het boek ( voelde eerlijk gezegd beetje zo aan als Harry potter half blood prince waar harry snapes boek krijgt … ja ja ik weet to much geek hahah)

Nadat ik het boek uitgelezen had besloot ik hem te contacteren en sinds dien gingen we regelmatig uit hier in stad om wat te oefenen en gewoon wat plezier te hebben.
Toen ik hem Contacteerde kwam tevoren dat we bedien dezelfde voornamen hadden. Wat zo een perfect “ the universe is very strange moment “ was!
 Een van de eerste dingen die ik zei was dat ik het boek niet zo goed vond omdat het nogal heel erg indirecte stijl promoot en het van een niet authentieke eerlijke plek komt. Enthousiast bekende hij dat meer of minder hetzelfde dacht toen hij indertijd Neils boek las.   We kwamen goed overeen ookal hadden we totaal verschillend karakter en we zouden in de komende maanden veel samen uitgaan en ons onze subjectieve irrationele angst blootstellen en veel bijleren terwijl we gesprekken hadden met vreemden op het straat. Maar ook onbekende meisjes in bibliotheken , koffiebars en clubs versierden en aan de haak sloegen. 



Het echt freaky wat mij wakker hield en ook echt verband hield met de trip ( anders zou ik de intro totaal overbodig zijn.) Had net fightclub gekeken. Wat basicly en film is over een  schizofreen die een clubje opricht om tegen de saaiheid en beperktheid van de Coperate culture te vechten.
Niet letterlijk vechten maar gewoon en nieuw pad proberen te maken binnen in de bestaande cultuur.
Zoals wij hier ook doen met onze verhalen te delen over geestverruimende middelen.
Of hoe dat je door pick-up een totaal ander en meer accuraat beeld krijgt over de mensen die je dagelijks tegen het lijf loopt maar niet kent.   Je weet wel al de mensen die achter recepties werken, trein-conducteuren of dat ene  mysterieuze meisje wat je soms op de universiteit opvalt terwijl je je afvraagt wat ze op haar e-reader aan het lezen zou zijn.   We weten zo weinig over hun. Ze leven langs ons terwijl in veel opzichten we ons leven delen in dezelfde settings. De treinstations, de trappenhallen, de cafestoeltjes als dit zijn gezamenlijke plaatsen. Toch weten we bijna niets van de massa´s individualistische vreemden. .. we weten eigenlijk zelfs tamelijk weinig over onze buren als we eerlijk zijn.

Het feit dat ik de terughoudendheid ( zeker hier in België in Nederland is het minder erg ) wou tegengaan kwam echt heel veel overeen met de boodschap van fight Club. Het feit dat de protagonist een schizofreen was terwijl hij het niet besefte en ik morgen truffels ging doen met een kerel die 90% van mijn interesses shared en dezelfde voornaam heeft waren twee feiten waar ik het liefst zo weinig mogelijk correlaties in wou vinden.

 

De Oefeningen relaxeerden wel mijn lichaam maar niet (zoals normaalgezien wel) mijn gedachtes.
Ik naam deze denkpatronen mee toen ik onder de lakens kroop. En ze waren er waarschijnlijk nog steeds half onbewust toen ik al lang aan het dromen was.

Trip dag zelf  (  ik weet het de intro is belachelijk lang  )

Volgende dag.

Zoals vrijwel iedereen op deze wereldbol voel is er een groot verschil in hoe ik mij s´morgens of s´avonds voel. Gedurende onze dagen en zeker in de ochtend ben ik vooral gestuurd in door routines die ik elke dag uitvoer in een half wakkere toestand. Ik dacht niet aan mijn vandaag aanstaande Truffel trip en ging gewoon naar het school, volgde , pratte met mijn medestudenten en deed mijn inkopen.

 1) Giving comfort/ going up the rollercoaster


Savonds ging ik dan echter aan de slag. Zo langzaam kwam dan toch dat kleine langzaam grotere wordend adrenaline buikgevoel in mij op . Het gevoel dat iedereen hier die al truffels genomen wel al ondervonden zal hebben. Het is in begin heel erg subtiel en dan tot het moment dat je de substantie uiteindelijk inneemt groeit het in “aanwezigheidâ€

Om mijn collega ( nomenen we hem hier gewoon R2) het maximaal tripcomfort te geven had ik hem al van ter voren doorlopen wat hij allemaal zou kunnen verwachten. We waren ook overeen gekomen om het te nemen bij hem op kot en dan misschien na bereiken van het plateau ( het moment dat je niet meer “ omhoog†gaat maar enkel “drijft/surft†op de golf van de psylo)  dat we dan is naar buiten zouden gaan om de Cultuur/natuur te voelen en op te merken wat voor een verschil het zou zijn in term van aanvoeling.

R2 was zo van “ ok laat ons dat doen†terwijl ik moest grinniken dat hij eigenlijk geen idee had van de mindfuck dat hem te wachten stond. Hij voeg me waarom ik lachte ik besloot niet direct erop in te gaan en zo te doen alsof ik te druk bezig was de thee voor te bereiden….
Moest denken aan mijn eerste truffelervaring…. Je kunt maandenlang reports lezen niets gaat je ooit voor de echte ervaring klaarstomen ( net zoals met reizen trouwens! )
“ och dat zie je noch wel† recht in zijn ogend kijken met de glimlach van een vijfjarig kind op sinterklaas. “ dat zie je nog wel ＾＾â€
 
We dronken alle twee ons theetje en namen gewoon ons gesprek daar weer op waar we het laten liggen.
Ik moest zeggen hier was het enigste punt dat ik echt bang was. Voor de rest was de trip echt uitzonderlijk “ flowy†“aware,presentâ€
Toch had ik hier wat angstgedachtes zoals “ shit wat als ik het verleerd heb of hij gaat echt bijzonders slecht† maar ik vertrouwde op mijn eigen kunnen. Ik had dit al vaak gedaan…. Het was deel van mijn vaardigheden geworden. Ik was gewoon wat onwennig nadat ik mijn 8 maanden lang op School, productiviteit, zelfvertrouwen en social skills had gewerkt was ik gewoon nog wat verroest maar niets wat ik niet zou aankunnen.

We lagen nu allebei in bed een praten een beetje. Het was grappig want ik herkende mijn eigen gedrag van 4 tal jaren geleden in hem terug met zo gedachtes als “ wooow dude die lamp is echt superfel “  of de klassieker “ ohh die muziek is eng ik ga ze verzetten naar iets plezierigers†ik wou hem niet beleren. No labels no jugement. Ik wou hem de dimensie zelf laten ondekken net zoals een baby dat voor de eerste keer uit de speelhoekje komt gekropen en op zijn pootjes door de rest van de woning krabbelt om alles te exploreren. Het was echt een leuke ervaring. Ik zag mijzelf echt terug in zijn gedrag. Hij was ook heel de tijd aan het praten. Wat ik interpreteerde als teken van verwondering of bevestiging´s zoekend gedrag “ wooow mijn hoofd voelt lijk los van mijn lichaam …. Heb jij dat ook? “

Soms lees ik trip report van first-timers en ik kan echt niet anders dan beginnen glimlachen. Ik vind het echt geweldig dat zij dat posten maar veel van die trips zijn ZOOOO HERKENBAAR… Soms lees ik er zo eentje gewoon om mijzelf te amuseren en mij te herinneren aan mijn eerste ervaring.

Effecten zijn 15min bezig R2 zegt “ ja R ik moet zeggen ik ben toch wat teleurgesteld… ik had iets… nah heftiger´s verwacht.â€
In de plaats van hem logisch te proberen overtuigen dat het nog beter ging worden enzo gaf ik hem gewoon een kleine test “ hey raad is hoe lang dat dat liedje als aanstaat? “

“ euhmm… dude wat is dat voor een vraag?â€
Ik glimlach “ Doe gewoon een gokje ! =)â€
“ klein uurtjeâ€
Hij checkte de youtubebar en riep uit vol verwondering “ Waaat!! 8 minuten! Neen da kan niet gast!â€

Moet eerlijk bekennen vond het echt een fantastisch momentje zat gewoon achterover aan het lachen.
Net alsof ik met mijzelf 4 jaar geleden zou gepraat hebben. Al dat werd versterkt door dat we zoals de toeval het wou dezelfde voornaam hadden.
Dit voelde echt grappig aan net alsof ik iemand zo de spelregels van aan videospel aant uitleggen was.



The sound of Silence

Ik keek hem aan. Hunkerend kijken naar zijn laptopscherm op zoek naar plezigerige muziek.
Alright time to take over!

“ Leg de muziek even af ik wil je iets tonenâ€
Met tegenwil ging hij akkoord.

Ik sleepte de bureaulamp tussen on beiden zodanig dat ze op de muur tegenover ons scheen.
Ik vertelde een verhaal aan de hand van handschaduwen. Ben best goed in flauwe kull improviseren mijn grootse sterkte als ik met meisjes pratte of ik in improvisatieklas zat.

En hier zaten we dan. Twee volwassen mensen die verhalen aan het vertellen waren over handschaduwdieren. Net als hol bewoners… bedoel daarmee niets slechts… gewoon het pure menselijke. Het delen van verhalen en fantasie is wat ons mensen bijzonders maakt. Letterlijk een van onze meest primitieve en unieke roepingen.


( op dit punt is het mij echt gelijk hoe dat ik mijn zinnen vorm… als je tot hiertoe gelezen hebt ben ik echt al enorm verrast van je  GOOD JOB LEZER!!)


Het beviel hem heel erg en ik voelde hoe hij steeds losser en losser wordt en meer begon te “glijden†surfen†of de substantie. Vond dat hij snel leerde.

Nu ging ik over naar meditatie. We sloten samen onze ogen en ik vroeg hem zich te concentreren op de energie die door zijn lichaam stroomde ( god voelde ik mij belachelijk toen ik dat zij maar heb echt geen betere manier voor het te verwoorden)

Het lukte hem… was echt verrast hoe rap hij dingen doorhad en kon benoemen wat hij voelde.
We zaten daar en tijde gewoon aanwezig. Dan dwaalden we af in hoe onbewust dat de mensen ( inclusief wijzelf) hun dag dagelijks leven leefden….

“ Sommige mensen hun leven is gewoon een grote reactie op hun omgeving ze gaan nooit hun eigen gedachten najagen en heel hun leven lang nooit kunnen loslaten van te functioneren op reactie bewegingen getriggerd door stimulussenâ€

Ik zei enkel “ ja klopt… tristig ehâ€

R2  “ omg da is zo erg…. Is truffels het enigste wat helpt?â€

“ Wat lol neen ? als mensen gewoon al hun routines zouden kunnen veranderen en hun denken beter observeren zou dat al veel uitmaken…. Wees gewoon blij dat je de kans hebt voor dit mee te makenâ€

“ duude…. Het is zoo mooi ….. het is zo fucking mooiâ€

Ik keek naar hem…. Hij had zijn ogen gesloten….. “ aaahhh de close deze Visuals die was ik bijna vergetenâ€

“ Dit is ongelooflijk…. Is dat mijn verbeelding of wat is dat?

“ Eerlijk gezegd… geen idee wat het precies is….. maar het is mooi eh  “

Een tijdje keken we elk gewoon naar de mooi figuren, gebouwen, lijnen , contouren van menslijke lichamen, waterdruppels, planten, tandwielen, verfdruppels en ideengolven... tenminste dat is wat ik daar in zie….

Culture as an outsider

“Kom we gaan naar buiten ik ga je nog iets tonen!†Tot nu toe zat hij heel de tijd neer ik wil hem iets gaan tonen. Toonen hoe zijn lichaam nu aanvoelde. Hij was in het begin echt enorm oncomfortabel.
Ik zag uitstel gedrag in zaken zoals bijvoorbeeld het feit dat hij lang nodig had voor zijn jas aan te doen. Het was duidelijk dat hij noch lichtje oncomfortabel was.

We pakten onze jassen stapten de avondlucht in. Het was net zonsondergang en een oranje schemer hing boven de stad. Ik herinnerde mijzelf eraan dat ik bijna nooit naar boven kijk als zo dag dagelijks int stad rondloopt.  Raar eigenlijk…. We zouden elke avond de sterren kunnen zien en niemand weerhoud ons ervan het dit te doen en toch ondernemen we niets
We zagen er best komisch uit. Ik liep rond met een notitie boek om alle kleine subtiele veranderingen in mijn of zijn bewustzijn te noteren en ook de tijd bij te houden voor later tripreport.  

Ik legde hem uit hoe je bewustzijn nu meer opgejaagder werd en dat de kunst was zich zo kalm mogelijk te voelen ondanks alles reclames, onbekende mensen en passerende auto´s. Als je tot rust kunt komen in het chaos kan je overal rusten.  We gingen naar de grote markt en stonden daar even gewoon wat rond. Er waren mensen bezig met een kerstmarkt op te richten. De meeste hadden van die gevoederde jassen aan. En het leek zo alsof het een stam Eskimo's waren die midden op de markt hun nieuw dorp opzetten. Een dorp vol met lichtjes en kerstbomen en huisjes met houten geraamte.
het was prachtig. Een van de vele momenten dat je totaal zou overzien als onbeduidend als je niet in “state†bent. Maar nu realiseerde je hoe cool het was dat al deze mensen samenwerkten om iets moois op te richten. Ok het had zeker wel commerciële doeleinden maar dat kan toch geen kwaad. Zo een kerstmarktje kan best veel sfeer aan een stadje geven.


Challenging assumptions

We zaten even op de bank en ik merkte dat hij nog niet helemaal kalm was.

Ik vroeg hem om helemaal los te laten… het lukte niet … hij was te reactief…. Misschien had ik te veel verwacht. Ik wou dit opschrijven in mijn notitieboekje toen ik teleurgesteld moest vaststellen dat mij pen het niet meer deed. Ik tikte twee passeerde meisjes op de shouder en vroeg of ze geen pen hadden voor mij. Hadden ze! =) Ik noteerde het in mijn boekje en praatte nog een beetje met hun. Ik voelde mij heel erg vrij en los. Zat gewoon op een bankje daar met hun te praten.. Vrij van alles… vrij van zorgen… niet aan het vooruit denken… beetje boeddha op de straat bank.


Ik besloot de setting te veranderen en het centrum in te ruilen voor het park met het vijvertje aan de rand van´t stad. Meer en meer werd het donkerder. Het gesprek daalde af naar onze doelen en angsten. Het werd tamelijk persoonlijk maar af en toe is het goed om zeggen wat je echt  voelt en denkt tegen andere mensen. Aangekomen in het park kwamen we een vrouw van in de 70  tegen die aan het joggen was. Toen ze ons  passeerden waren we even stil en ebbde het gesprek even weg. Hij merkte op dat hij moest bekennen dat hij dat echt moedig van haar vond. Ik ging akkoord en voegde toe dat we dag dagelijks zulke mensen zien maar er het onze hersenen niet opvalt omwille van de massas aan gezichten die elke dag langs onze netvliezen scheuren. Als je aan het trippen bent lijkt alles meer karakter en diepgang te hebben. Soms interpreteer je meer diepgang in iets dat niets heeft ( zoals de eerste uren van de trip waar je vaak gewoon een half uur naar je deken of muurschilderij kijkt) Maar zeker als je in omgeving bent van het alledaagse culturele zie je veel beter de samenhang van alles. Het feit dat iedereen enkel dat doet wat hij voor het beste houd en dat we toch zo veel verschillende mensen hebben is iets wat mij echt gefascineerd heeft.

“ Wat denk je heeft ervoor gezorgd dat ze nu hier om half tien in het park loopt met haar leeftijd ? “
De vraag haalde mij uit mijn denkbubbel “eerlijk gezegd heb ik geen idee†nadat ik er even over naadacht “ zou een tal van mogelijkheden zijn…. Misschien is het gewoon een gewoonte van haar of manier voor te ont stressenâ€

“ hmm†duidelijk niet te helemaal te vreden met mijn antwoord

 â€œwe kunnen het haar ook gewoon vragen eh ?† zij ik  nuchter

R2 lachte hij stopte plots toen hij in mijn ogen keek en merkte dat ik het als een serieux idee meende

“ neen duude† ( lichte tremors in zijn stem )

Fantastisch ! Van binnen had ik  tinkelend gevoel van overwinning! Ik zou hem eindelijk de angst kunnen tonen die zo veel mensen hebben en hem kunnen tonen hoe beperkend het is. Nu was alles wat ik moest doen hem lichtjes de angst laten voelen en zorgen dat hij zich ervan “bewust†werd en letterlijk heel zijn toekomstige kijk op zijn leven zou veranderen….

“ trouwens dat zou je  dat echt niet durven “

Ik verstond exact van waar het kwam. Ik wist dat hij eigenlijk wel antwoord op zijn vraag wou waarom dat die oudere vrouw zo besloten was gaan joggen gewoon beter haar motivatie leren kennen. Maar onderbewust vond hij dit onverantwoord of vond hij dat niet kunnen dus blokkeerde hij de mogelijkheid.
Het is de klassieke mentale strijd in iedereen. De strijd tussen verlangen en redelijkheid. Logica en Emotie.
Ze concurreren zich altijd. Iedereen heeft deze twee krachten in zijn hoofd. Gelijk welke meer dominant is schakelt de andere uit. Voorbeelden van mensen die “ te “ logisch denken zijn van die ingenieurs zonder gevoelens en zonder girlfriend … te emotioneel zou dan de spierbal zijn die bij de kleinste deuk in zijn ego defensief word. Of het meisje met de opvliegende attitude die om welke reden dan ooit altijd omgeven is door drama.

Verwijt mij alles wat je wilt misschien denk ik echt te categorisch maar je kunt er niet langs dat als je rond u kijkt het ergens wel herkenbar is.
 

Ik stapte gewoon op de vrouw af…

ik moest niet lang lopen of ik werd al aan mijn arm getrokken met een “ stop! “
 ik zag de panisch reactie in zijn ogen…. De woede en gespannenheid in zijn gezichts spieren.

dit was alles wat ik nodig heb

Ik stapte op hem af en zei doodskalm “ dit…. Dit gevoel wat je net ervaart… is angst… het zit in iedereen en weerhoudt ons dagdagelijks van 1000 zaken te doen of te weten te komen die we eigenlijk wel willenâ€

hij keek mij aan… nog steeds opgewekt maar ik zag dat mijn woorden diep  in hem resoneerden

Dus ging ik verder “ Vraag je af waarvan je bang bent? …… er is geen reden het is totaal irrationeel…. Maar iedereen heeft dat… het is dezelfde reden dat toen je 8 was een je alleen naar huis moest altijd voetstappen achter je hoorde of dacht dat je schaduw je volgde…. Angst ontspringt altijd van dezelfde basis…. Kijk ik ga nu op mijn gemak haar vragen en je gaat zien dat ze verrassend vriendelijk gaat zijn… een neen ze gaat niet door hebben dat we aan het trippen zijn want mensen zijn altijd meer opzich zelf en hun eigen onzekerheden gefocust dan op wat zich eigenlijk rond hun afspeeltâ€

Ik vertelde dit om mijn gemak. Ik wandelde naast hem met mijn sjaal en handschoenen door het stadspark op mijn totaal gemak… zelden zo vrij gevoelt in heel mijn leven.
 


Na een stilte die hij duidelijk nodig had voor alles te goed te verwerken knikte hij zijn hoofd en zei hij besloten “ ok lets do thisâ€


De vrouw was ondertussen wel al een heel poosje verder gelopen. We vingen haar op toen ze opnieuw ons passeerde omdat ze gewoon rondjes langs de vijver liep.

“ Sorry dat we storen maar we moeten je echt even een eerlijk compliment geven….â€

Ze stopte met een glimlach…

mensen adapteren meestal de emotie die jij ook voelt als je hun aanspreekt ( is een proces dat je mirroring noemt gebaseerd op onderbewust herkennen van zaken zoals oogcontact en gespannenheid van gezichtspieren…. Als het je echt boeit kan je ook “ the law of state transfer “ opzoeken)

De Sportieve grootmoeder ontpopte zich als uiterst sociaal en heel los. We praten even samen een klein kwartiertje. Is heel erg verlossend en cool als je nieuwen mensen kan benaderen terwijl jij niet over hun weet en zij niet over hun. Het creëert zo het gevoel van en wit blad te zijn. Je kan jezelf invullen als je wenst te zijn los van voorafgaande bestempelingen en vermoedens.

LAnding the plane  

Hierna gingen we samen terug naar kot aten samen en bespraken samen de trip. Het was misschien niet de meest psychedelische ervaring maar ik ging savonds slapen met veel nieuwe kennis over hoe ik in de loop van de tijd verandert was en hoe je als persoon groeit als je regelmatig trips onderneemt.
 

Ik had vandaag iemand diep in zijn eigen hoofd laten duiken en dat vond ik heel erg spannend…..

Nu wordt het wel weer tijd voor de volgende 15 gram in mijn eigen stille kamer



Groetjes bedankt voor te lezen vind ik heel erg moedig van jullie ! 

[Voyager360 25]

Erg mooi rapport... Vooral het stuk over angst en het aanspreken van die hardlopende vrouw vond ik erg bijzonder om te lezen. Het is zó herkenbaar, die nieuwsgierigheid naar het verhaal achter vreemden, mensen die je eenmalig of vaker ziet, maar eigenlijk nooit echt iets over te weten komt, maar hoe vaak ga je hier op in? Dat je dit trippend, op 15 gram Atlantis nota bene XD, gedaan hebt vond ik erg mooi om te lezen. Het is ontzettend waar wat je schrijft, maar met alleen die kennis en logica red je het niet, je hebt ook echt een drive nodig om het daadwerkelijk te doen en dat je dit allemaal al zo goed doorhebt en hier op in kunt spelen op 20 jarige leeftijd vind ik wel heel bijzonder. Hoeveel mensen van die leeftijd denken daar zo bewust over na? Hoeveel mensen van welke leeftijd dan ook denken daar zo bewust over na? Eerlijk daar ben je nog een stuk verder in dan ik en ik prijs mijzelf als iemand die toch wel redelijk veel over zulke dingen nadenkt. Toch heb jij het hier beter verwoord dan ik in al die jaren voor mezelf heb kunnen verwoorden. Good job!

 

Dan vraag ik mij toch wel af, als ik 15 gram Atlantis op heb vervormen mensen zo erg dat ze op insecten beginnen te lijken en kan ik ze nauwelijks meer met een strak gezicht aankijken en serieus nemen. Hadden jullie hier geen last van? Lijkt mij heel ongemakkelijk, vooral als het je eerste keer is.

 

Echt een mooi rapport, het bevat eigenlijk allemaal elementen die ik herken. Het blijft mij verbazen dat er zoveel herkenning is, vooral omdat psilocybine zo diep lijkt te gaan, dat het echt je meest fundamentele gedachtes en gevoelens blootlegt. En toch zijn die voor zoveel mensen zo vergelijkbaar. Diep van binnen lijken mensen misschien meer op elkaar dan je op basis van de dagelijkse praktijk zou zeggen. Of misschien is dit een vertekend beeld omdat ik dit baseer op trip reports die ik op het forum lees. Misschien is 'ons' type mens eerder geneigd dit soort ervaringen op zo'n manier te delen. Hoe dan ook, ik blijf het bijzonder vinden.

 

Wat je schrijft over 'diepgang waar het niet is' is iets waar ik het niet mee eens ben. Daar had je het de vorige keer tijdens het gesprek ook al over, maar ik denk juist dat het ook in zulke 'simpele' dingen zit, juist daar. Dat is mijn inziens de bewondering voor het bestaan, purer en simpeler dan dat wordt het niet. Is dat niet juist diepgang? Het doorprikken van alle onnodige complexiteiten en afreizen naar het diepste niveau, 'de roots', de essentie van het bestaan? Lijkt mij vergelijkbaar met het doorprikken van culturele gewoontes en het zien van de onderliggende schoonheid die hier aan ten grondslag ligt. Dan vind je ook dat bestaan overal is en vult je hart zich met bewondering. Althans zo zie ik het.

 

Was een vrij lang trip report inderdaad maar daar houd ik juist van, laat meer ruimte voor details die het voor mij en mijn inlevingsvermogen een stuk leuker maken. Juist ook zo'n lange intro met veel beschrijvingen over hoe je je voelt en wat je denkt voegen voor de lezerservaring veel toe, vind ik!

 

Heb het trip report met veel plezier gelezen in ieder geval, lijkt mij een erg leuke ervaring om iemand te introduceren in de wereld van psilocybine. Hoop het binnenkort zelf ook mee te mogen maken.

[OnTheChase 11]

Hoi @Voayager 
 

Dankje voor je reactie! 

lijkt mij alsof je een paar goede vragen heb:

1) "maar hoe vaak ga je hier op in? Dat je dit trippend, op 15 gram Atlantis nota bene" 
 

Ik denk dat het heel belangrijk is te onthouden dat mijn levensstijl inhoud dat ik letterlijk elke dag  met mensen praat die mij totaal vreemd zijn. Je geest en lichaam kunnen alles als " normaal" interpreteren zolang je het maar vaak genoeg doet. Alles wat een habit is word als " not a big deal" ervaren in je subjectieve realiteit.  En als iets voor u niet moeilijk is dan zal dat ook niet moeilijk worden als je aan het trippen ben.  Dus voor mij was het niet moeilijker die mensen tijdens het trippen aan te spreken als iemand die bv elke dag minimum een uurtje mondharmonica speelt om dan ook een klein muziekstukje te spelen als hij truffels ophad. 

Dus al bij al voor mij stelt het niets voor enkel omdat voor mij even normaal is als mijn mails checken of mijn tanden poetsen.

2) Dan vraag ik mij toch wel af, als ik 15 gram Atlantis op heb vervormen mensen zo erg dat ze op insecten beginnen te lijken en kan ik ze nauwelijks meer met een strak gezicht aankijken en serieus nemen. Hadden jullie hier geen last van? Lijkt mij heel ongemakkelijk, vooral als het je eerste keer is

 Dit heeft (volgens mij) te maken met u "amount of focus") Zoals je opmerkt zijn we gedurende heel de trip in beweging ( we wandelen gewoon door het stad) Dat heet dat een groot deel van u lichaamsenergie al bezig moet zijn met het verwerken van een hele hoop onbewuste processen en automatismen ( bv gewoon al kunnen lopen als motorische taak, afstanden inschatten tussen verschillende objecten en mensen , het auditieve aspect ervan, de gesprekken, de autos etc...) Al dit vergt aandacht van u lichaam die op dat moment niet naar je "psychedelisch denken" opgaat.

Als je op je zetel thuis ligt en je hebt een heel diep gesprek of je bent alleen. Dan gaat het allergrootste deel van je energie naar je denken gaan + het feit dat alle dag dagelijjkse processen wegvallen. Met als gevolg dat je denken en interpretatie heel flexiebel en vloeibaar word ( loopende muren, vloeibare kleuren,) Misschien is uw al opgevallen dat closed eye vizuals beter worden hoe minder verschillende stimulussen er zijn. ( bv enkel muziek) 

ps: neem dit niet als een feit dit is simpel gewoon hoe het volgens mijn overtuiging is ... maar er is niet echt research hierna dus wij moeten  langsaam eigenlijk onze eigen theorien opstellen en ze praktisch testen. 

3) Diep van binnen lijken mensen misschien meer op elkaar dan je op basis van de dagelijkse praktijk zou zeggen.Of misschien is dit een vertekend beeld omdat ik dit baseer op trip reports die ik op het forum lees. Misschien is 'ons' type mens eerder geneigd dit soort ervaringen op zo'n manier te delen.

Neen volgens mij heb je gelijk..... de meeste van onze diepere verlangens ( liefde, validatie, comfort, stabiliteit, exploratie)  zijn volgens mij aanwezig in iedereen. De kern is altijd hetzelfde maar de manier waarop we die doelen/drives najagen doet ieder op een ander manier. 
En ja dit forum geeft en uiterst vertekend beeld over de bevolking of zelfs over de mensen die truffels gebruiken. 

Je leest enkel de meningen van mensen die dit belangrijk genoeg vinden om hierover forum post te schrijven... das de enigste soort "input " die op deze website terecht komt. Dan heb je nog het andere deel van de gebruikers : die geenen die wel een account hebben maar nooit posten en hun account vooral gebruiken omdat ze het lezen over de topic uiterst interessant vinden. Maar zelf zij zijn naar mijn persoonlijk ervaring enkel 5-10% van de gebruikers van de uiteindelijk producten.( psychadelia in het algemeen niet enkel truffels) 

De meeste mensen gaan het nooit opzoeken.... denk maar aan alle mensen die het gewoon doen om te ontspannen of die het doen omwille van hun vrienden of die het gewoon doen omdat ze voor 1 weekend in amsterdam zijn en dat lijkt hun spannend. 

Er is niets mis met geen enkel van deze mensen maar het is belangrijk te onthouden dat er altijd een verschil is in de soort mens dat een " content creator" is en een " content consumer "
Dit principe geld voor elke vorm van media dus hier is er geen verschil. 

 

4)Wat je schrijft over 'diepgang waar het niet is' is iets waar ik het niet mee eens ben. Daar had je het de vorige keer tijdens het gesprek ook al over, maar ik denk juist dat het ook in zulke 'simpele' dingen zit, juist daar

Kijk .... eerlijk gezegd moet ik je hier waarschijnlijk gelijk geven.... het is gewoon te lang geleden dat ik gewoon alleen rustig een dosis truffels heb gedaan. 

Maar ik baseer mij op mijn recht van artistieke vrijheid en beeldschepping om het toch zo in het report te laten staan. xD  

 

 

5) Heb het trip report met veel plezier gelezen in ieder geval, lijkt mij een erg leuke ervaring om iemand te introduceren in de wereld van psilocybine. Hoop het binnenkort zelf ook mee te mogen maken

Je zult op een andere manier heel veel over je zelf leren. Het belangrijkste is te kunnen inzien welke fouten dat zij maken en hoe je ze het best oplost zonder al te betweterig over te komen... Het lukt wel na een tijdje kwek je er wel een gevoel voor wees maar zeker =) 

Ook helpt het als je ook al in nuchtere toestand een goede connectie hebt met de persoon in kwestie.

Ik wens je alvast veel geluk toe !  

[Voyager360 25]

Interessante antwoorden! Zo had ik er nog niet over nagedacht bij #1 en #2.

 

ps: neem dit niet als een feit dit is simpel gewoon hoe het volgens mijn overtuiging is ... maar er is niet echt research hierna dus wij moeten  langsaam eigenlijk onze eigen theorien opstellen en ze praktisch testen. 
 

Dit is helemaal waar, klinkt overigens als een aannemelijke theorie. Maar dit hier is ook één van de dingen die ik zo leuk aan psychedelica vind, ook al wordt het toch door aardig wat mensen gebruikt, wat er nu eigenlijk gebeurt is nog een mysterie, een persoonsgebonden mysterie. De generaliserende reductionistische materialistische wetenschappelijke blik heeft hier mijn inziens nog geen vat op gekregen. Waardoor alles mogelijk is... Prachtig!

 

Goede antwoorden verder ook, ja nuchter is er al een zeer goede (en oude) connectie, dat zal het probleem niet zijn. Ben erg benieuwd.

Bedankt! Kijk ook erg uit naar je volgende trip report als je weer volledig op jezelf gaat focussen. Benieuwd hoe je dat ervaart nu je tijdens deze trip al merkte dat je zoveel verandert bent tijdens je 'hiatus'.