Skiën in Tirol

[rijkiedijkie 14]

In de middag zat ik wat te werken aan school en ik at de overige truffels op die nog over waren in het bakje van vorige week. Het was denk ik zo'n 7 gram. De smaak was erg ranzig van de MushRocks, want ze hadden een paar dagen uit de koelkast gelegen. Wil me ouders het niet aandoen als ze per ongeluk de truffels op eten, als ik deze in de gezamenlijke koelkast bewaar. 

 

Ik zat eigenlijk best wel depri voor me uit te staren gistermiddag, ondanks dat ik ook bezig was met een portret in een adobe programma van mijn baas voor mijn stageverslag. Na een tijdje begon ik mezelf te filmen + werken via mijn laptop (photobooth) om te kijken hoe het eruit zag als ik ging trippen. Ik zag mezelf best wel chagerijnig kijken maar na een tijd werd ik steeds vrolijker en ging ik uit het niets in me handen klappen meedoen met de radio.

 

Buiten was er een man bezig met een huis, met een zaag ofzo en ik kreeg ineens helemaal empathie met deze man of vrouw die zulke herrie veroorzaakte in de buurt. En begon me helemaal te identificeren met deze persoon zoals; wat zou diegene aan het maken zijn? Deze persoon zou helemaal in zijn klusje zitten en hier helemaal gefocust mee bezig zijn en niet teveel aan zijn probleempjes denken mits hij die uberhaupt heeft. Ook de hond van de buren die maar aan het blaffen was. Mijn gedachte; die hond blijft echt voor altijd blaffen omdat hij zich identificeert met zijn angst. Hij zal nooit stoppen met blaffen. Hondje kijk nou eens hoe mooi de wereld is.'' Allemaal dat soort gedachtes. Ook dat de wereld gewoon mooi is.

 

Hierna ging ik in me bed liggen en merkte dat ik steeds meer aan het trippen was. Ik probeerde me geest nog wel wat af te leiden, met dingen lezen over mensen die aan het trippen waren op Reddit. Ik vond het zo raar dat mensen daar zoveel over het leven praten. Alsof je het leven even zo 1,2,3 door kan hebben. Maarja toch het is leuk dat mensen zo filosofisch kunnen zijn.

 

Ik begon mezelf te filmen op me mobiel en ik dacht echt, jezus ik kijk naar mezelf maar ben ik dit nou of wie is dit nou. Dit filmpje heb ik maar verwijderd want ik vond mezelf te ijdel bezig zijn.

 

Na een tijd werd ik best wel bedroefd, dat ik me altijd zo wil afsluiten voor de wereld, ondanks dat ik gewoon ook aan school moet alleen. Ik ging wat mensen appen en vroeg wat ze aan het doen waren en voelde veel meer liefde voor hun dan normaal. Toen belde ik een vriend en ik ging hem allemaal dingen vertellen. Hij zei tegen mij dat hij blij was dat ik er altijd voor hem was toen hij het leven moeilijk vond. Waarop ik zei: 

 

"Ik weet niet eens of ik een echte vriend was. Ik was er gewoon. Kijk, als er bijvoorbeeld een ski-vrouw bestaat (die ochtend keek ik naar een ski-programma). Deze ski-vrouw, heeft een vriendin die zij vanaf de basisschool kende. Maar op het moment, na de middelbare school, toen zij ouder werden, kreeg haar beste vriendin een kantoorbaan. De ski-vrouw wou graag skiën. Eenmaal in Tirol kreeg zij ski-vrienden en zodra zij een blessure had, belde ze niet die vriendin op. Wat kon die vriendin eraan doen? Ze werd opgevangen door ski-terapeuten en physiotherapie zodat ze zo snel mogelijk weer mocht skiën. De vriendin was best wel jaloers dat ze was gaan skiën zo ver in Tirol. Toch hielden ze altijd contact, om hun ervaringen met elkaar te delen. De ene vertelde over haar kantoorleven en de skiër over haar blessure en haar aankomende wedstrijden in Tirol. De kantoorvriendin was blij voor haar en dat was wederzijds." 

 

Het moraal van het verhaal is. Dat vrienden er niet perse voor elkaar te hoeven zijn. Het is maar net wat je doet en met hoeveel passie je iets doet. Dan krijg je precies die goeie mensen om je heen. En dan kan je nog wel zoveel liefde voelen voor die vriendin, ze is toch niet erg nuttig. Vooral niet als ze een blessure had. En zo hard zijn relaties. Sommige mensen willen je als een soort van hebben en denken dat ze je hebben. Maar helpen ze je echt? Of misbruik jij hun juist.

Neem mijn moeder als voorbeeld. Zij maakt altijd schoon, zij kookt altijd en ze is dwangmatig als er een stofje is ontstaan in de huiskamer. Ik denk dan van, mens wordt toch popster dan doen andere mensen dat voor je. Hoe hoger je in de energie van god leeft en hoe meer je kan geven aan de wereld, hoe minder je dat soort kut klussen moet doen.

Oke zo zwart-wit is het niet. Het is lief als je zo nu en dan wat opruimt voor de mensen om je heen en wat kookt. Maar kijk uit, andere mensen kunnen dit ook vanzelfsprekend gaan vinden en ineens vragen doe ff dit en doe ff dat. Vervolgens doet mijn moeder dit ook nog. Ik voelde die pijn, alsof ze altijd zo moest zijn om te gewaardeerd te worden. Dit heb ik best meegekregen van mijn moeder. Altijd aardig zijn. Hiermee worstel ik al vanaf de middelbare school. Het hoeft niet erg te zijn. Maar het is moeilijk ik wil dat ze gelukkig is, maar ze kan het niet. En ik wil wel gelukkig zijn maar ik zit wel in deze situatie.

 

Eigenlijk wil ik gewoon me skies pakken en naar Tirol gaan was me conclusie.

 

Maar goed, de vriend waarmee ik belde was geloof best wel onder de indruk van het verhaal. En toen begon ik weer over indruk maken. Dat ik altijd indruk wil maken, maar dat dat nergens op slaat. Want ik wil eerst indruk maken en dan weet ik pas hoe ik me echt voel. Vaak wil ik van alles, maar is dat gewoon bullshit. Dat wil ik helemaal niet. Na een tijd was het geloof ik tijd om op te hangen en zei ik uit het niets doei. Hij zei, nou ga je nu al ophangen? Toen zei ik ja ik zeg gewoon doei want ik wil niet meer beleefd zijn en dat is juist grappig om niet beleefd te zijn. Hij vond mij mysterieus en hij deed mij denken aan het liedje van Justin Bieber, What do you mean? 

 

Na een tijd ging ik nog wat liggen in me bed en ik keek naar me spullen in me kamer. Ik dacht wat een kut spullen ik hoef al die spullen niet. Maarja erna dacht ik, me spullen mogen er zijn. Maar dan moest ik dus wel eerst de rotte gedachtes laten passeren. Ik dacht na over een outfit die ik gisteren aan had op een feest, die was vreselijk. En ik kreeg hierna ook wel empathie voor. Ik dacht nou en nothing is going on, that was yesterday, just chill.

 

Na een tijd dacht ik ik ga naar buiten lekker wandelen door het bos tegen de schemering aan. Ik liep en er liepen mensen in het bos met honden. De mensen zagen er een beetje uit alsof ze op schoolreisje waren en schatten aan het zoeken waren in het bos. Alle mensen waren warriors. Honden worden altijd een soort van energietjes. Die energietjes merken mij op, ze kijken naar mij om en ik dacht wat raar toch zo dat als mensen bijvoorbeeld ergens heen lopen in het zicht van andere mensen dat mensen dat dan altijd moeten opmerken. Waarom niet gewoon je eigen ding doen. Wat valt er op te letten. Als iemand een sniper rifle heeft, weet je dat toch niet. Kan je beter maar de controle loslaten.

 

Na een tijd liep ik langs de vijver, ik keek naar boven naar de hemel. En ik moest weer bijna huilen maar het voelde als klaarkomen dus dat was nogal raar. Ik dacht ineens, om - god waarom mag ik niet lol hebben in me leven? Waarom moet ik nou altijd zo serieus zijn? Ik wil lol hebben! Ik wil in bomen klimmen, vriendinnen omduwen in de modder, ik wil koprollen maken door de bladeren en ik wil lachen en schreeuwen!

 

Dat was mijn inzicht. Na het inzicht, ging ik richting huis en toen ging ik nog even boven liggen met me ogen dicht. Toen ging ik naar beneden havermoutpap eten met me ouders. Zij aten vlees, dat wou ik niet. Ik had het idee alsof ik zojuist met twee vreemdelingen aan tafel zat. Me moeder begon over dat er nieuwe huizen gebouwd werden en waarom dat nou weer nodig was. Me pa vroeg of ik vrij was vandaag van me stage. Ik zei ja. Voor de rest had ik niet echt gepraat. Ik voelde vooral de stilte om me heen. De ruis was weg. Ik voelde stilte en ik dacht niet veel behalve dat ik alles waardeerde. Ik had niet de behoefte om te praten. 

 

Na het eten ben ik een trui aan gaan doen en naar een vriendin gefietst met een tussenstop bij de scackbar voor peuken. Er zaten drie jongens en toen zei ik voor de grap; leuk om kennis te maken. Toen zeiden ze dat ik mooi was. Een jongen vroeg om een kus en ik gaf hem een kus op ze wang. Toen wouden ze me 06 en ze wouden chillen. Maar goed ik ging naar die vriendin en misschien ga ik nog wel eens met ze chillen. Bij de vriendin keek ik naar Lord of the rings en ik moest lachen om hoe iedereen eruit zag. Best wel minder maar goed. Had een hele bak popcorn op en toen ging ik ook maar eens weer terug naar huis wat slapen. 

 

Het is misschien niet erg verantwoord trippen met al die situaties, maar ik wist niet dat het zoveel effecten teweegbracht. Misschien kan ik dat ook maar beter niet weten, want ik vind het toch altijd zo heftig als ik eenmaal trip. Ik hoop dat het niet te raar was en niet een te lang verhaal. 

[Voyager360 25]

Vrij chaotisch, maar goed, dat zijn truffels ook dus dat hoort er bij.

 

Ik vond het een leuk report om te lezen in ieder geval, ik vraag me alleen wel af, toen je dat inzicht had dat je je alles zo serieus neemt en dat je lol wilt hebben, heb je het daar bij gelaten of heb je dat toen ook geprobeerd bijvoorbeeld door in een boom te klimmen? Ik weet zelf dat ik bij trips ook vaak zulke gedachtes heb en het kind weer naar boven komt, vaak doe ik dan het eerste wat in me op komt en dat voelt dan heel goed!

Als er andere mensen bij zijn is dat misschien lastiger. Ik probeer altijd zo veel mogelijk andere mensen te mijden tijdens het trippen (tenzij ik ze van een veilige afstand kan observeren ), dus ik vind het knap dat je trippend zoveel contact met mensen maakt.

[rijkiedijkie 14]

Hallo 

Bedankt voor je reactie ten eerste. Ik ben van mezelf al vrij chaotisch dus misschien komt het ook wel een beetje door mijn persoon. 

LOL: Met het lol hebben had ik meer zoiets van ik kan nu wel lol gaan hebben, maar toen was de situatie er niet echt naar. Het was al vrij donker dus ben maar daarom naar huis gelopen. Vervolgens ben ik nog wel wat gitaar gaan spelen. Maar voor de rest heb ik vrijwel stil gelegen op mijn nest. Dit was al eigenlijk lol maken op dat moment. De kleine dingen worden juist altijd zo leuk al. Opzich ging ik fietsen en tijdens het fietsen zong ik een lied op de fiets. Ik zong, it is gonna be bright, you cannot hide, it is so bright and you are the light. En heb toen ik bij de vriendin was, erg gelachen om The Lord of the rings, wat als lol maken beschouwd kan worden.

Lol maken op het moment toen ik het inzicht had tijdens de wandeling tegen de schemering aan in het bos, was ik ineens verdrietig. Ik werd wel vrolijk van de visioenen die ik ontving en dit gaf me goede hoop. Tegelijkertijd vind ik lol ook een lastig ding. Zodra je het gaat plannen is het weer te gepland. Maar je moet wel met mensen afspreken om in iedergeval te beginnen met lol dus er valt wel iets te plannen. Ik denk ook wel dat het iets met loslaten te maken heeft.  

 

Ja tijdens het trippen maak ik goed contact met mensen maar mis als het 15 gram is niet meer 

[Remko 10]

Hihi idd vd hak op de tak. Wel amusant om te lezen. Ben ook benieuwd of je na deze ervaring makkelijker plezier maakt Door bijvoorbeeld bomen te klimmen of gewoon lekker te klooien ofzo. Heeft het je daarin iets geholpen?

[rijkiedijkie 14]

Het heeft mij wel geholpen tot zekere hoogte omdat ik bijv zelfs liedjes ging schrijven door de inzichten. 

Nu speel ik zo nu en dan eigen geschreven muziek voor mensen om me heen en ben van plan hier serieus mee te gaan experimenteren. 

Ook doordat ik visioenen had dat ik popster was en dat ik alles kan bereiken als ik maar geloof. Weet niet of dit psychotisch is of gewoon 

een goed inzicht maarja muziek maken is leuk.

 

Bedankt voor je leuke vraag