Techno-bebbel

[Demion 24]

Ik zou vanavond bij een vriend op bezoek gaan. Deze middag belde hij me: of ik wat films op de usb-stick wilde zetten, want zijn modem had kuren en nu had hij geen tv meer. Wel nog internet, via zijn smartfoon, want daarmee kon hij op Ziggo Hotspots, maar dus geen tv. Geen probleem, zei ik, en ik downloadde een paar leuke films. Voornamelijk in mp4-formaat, een enkele in mkv. Wel allemaal met ondertiteling, in de vorm van bijbehorende srt-bestanden. Ik zette dat allemaal op mijn usb-stick en toog naar mijn makker. Aldaar aangekomen werd ik vooraleerst allerhartelijkst verwelkomd, zoals dat een goede vriend betaamt. Tot zover niets bijzonders. Wij namen verschillende soorten en hoeveelheden gereed liggende narcotica tot ons en begaven ons aan het doornemen van de laatste nieuwtjes, zowel lokaal als internationaal. Nadat er sprake was van het voorbij gaan van een zekere hoeveelheid van dat wazige medium tijd, deed een van ons het alleszins onschuldig voorkomende voorstel 'om eens een filmpje aan te zetten'. Deze vriendelijke suggestie werd met bevestiging ontmoet, en de usb-stick werd in zijn bijbehorende gleufje gestoken in de dvd-speler met interne harde schijf, via een standaard scart-aansluiting verbonden met de 1080p hd-tv. Twee vrijwel identieke afstandsbedieningen (beide apparaten, de tv en de dvd-speler, waren van hetzelfde merk) werden ter hand genomen. De tv werd ingeschakeld, en daar verscheen Nederland 1. (Fùck dat N-P-O-geneuzel, Nederland èèn blijft voor altijd Nederland èèn, naast Nederland twee en drie. Als ze daar bij de nos of wie dat dan ook bepaald weer eens perse een paar ton aan belastinggeld kwijt moeten om een naam-en-logo-verandering door te voeren waar echt helemaal nièmand op zit te wachten wil ik ze graag eens mijn bankrekeningnummer geven. Maar vooruit. Ik dwaal af.) Nederland 1 verscheen dus, als een van de drie kanalen die nog wel binnen kwamen, maar gewoon als analoog signaal. Met èèn van de twee afstandsbedieningen werd nu 'source' geselecteerd, oftewel het bron-apparaat. Er verscheen een geanimeerd schermpje in beeld met drie keer drie vakjes, met titels als 'systeem-instellingen' en 'configuratie'. Het middelste vakje zei 'usb'. Het vakje links bovenin zei echter 'ext. aansl.' Na enige trial-and-error-methodiek besloot het systeem dat 'usb' de juiste poort was naar dat specifieke bron-apparaat. Joechei. Wij verheugden ons gezamenlijk, want de eenvoudige geneugte een filmpje te mogen kijken zou doch nochtans binnen ons bereik liggen. Opnieuw verscheen er een schermpje, ditmaal eentje dat in de vorm van een lijstje weergaf welke bestanden er op de usb-bron-stick te vinden waren. Een film werd geselecteerd. Voor een korte seconde ging het beeld op zwart, toen verschenen er de bekende intro-titels en dergelijke. Wij, mijn kameraad en ikzelver, wij leunden genoeglijk achterover. Het genot des film kijkens zou dan aanstonds een aanvang nemen, en wij maakten ons al verheugd op zo net van tevoren een beetje blij te zijn. Derhalve was de film nog niet bezig met beginnen, als ware er al gasten en kerels in beeld, die dingen deden en zeiden met en tegen elkander, alswelk een schaterlach en een dijklets met zich moesten mede gebracht hebben, doch alras deed blijken dat de tv het srt-bestand niet als zodanig wist te hercoderen. Oftewel: geen ondertiteling. Na enige tijd de film dan toch maar zo aangeloerd te hebben werden beide afstandsbedieningen erbij gegrepen. Toetsen met raadselachtige codes er op zoals 'Dual I-II', 'Pre-size' en 'multifocuszoom', werden de een na de ander geestdriftig tot indrukken bewogen. Menu-schermen met regels en instellingen flitsten in een multi-kleurige caleidoscoop van settings en info voorbij, doch dit alles mocht niet leiden tot een ondertitelder bestaan. Neen. Omdat wij deshalve dan toch besloten dat, onder meer doordat wij beider niet meer geheel tot den allernuchtersten danwel -heldersten behoorden en wij deswege nogal wat cruciale informatie van de desbetreffende film leken mis te lopen, zoals waar het over ging en zo, werd besloten over te gaan tot het kiezen van een volgende film. Nu werden wij getrakteerd op een kraakhelder beeld, spattend van kleur en contrast en met dieptes als ravijnen, maar geen enkel geluid. Afstandsbedieningen zipten wederom als laserpistolen door de lucht, de atmosfeer klievend met hun infra-rode waanzin, doch van een akoestisch meebeleven van deze anders zo innemende rolprent moesten wij helaas verstoken blijven. Mijn makker had dan deze lumineuze ingeving: laten wij den laptop opstarten, die op de tv aansluiten, dan de usb-stick in de laptop steken, dan kunnen wij deszulks alle films met klaar-krakend geluid en beeld aanschouwen, en misschien nog wel met die smerige godvergeten ondertiteling ook, wie weet. Welzekers. De laptop werd aangejast en met een standaard hdmi-kabel verbonden met de optische aux-coax tulpjack-plug-ingang-aansluiting van de tv. Kabels werden gestoken in kabels van achter kabels door middel van het doorlussen van kabels. Somtijds hadden wij beeld, somtijds hadden wij geluid. Somtijds beiden. Een enkele keer zelfs tegelijkertijd, al leek bij die gelegenheden alsof het geluid, enigszins plat en vervormd, uit de laptop zelf kwam, die nu met èèn hoek drie centimeter boven de vloer bungelend aan zijn standaard hdmi-kabel poogde zijn signaal door te geven aan de inmiddels volledig onder hoogspanning staande 1080p hd-tv. Uiteindelijk, na wat wel gezwollen oceanen van tijd moesten geweest leken te zijn, gaven wij dit op. Mijn kompaan kopieerde de films van mijn usb-stick op de harde schijf van zijn laptop, voor later, en schakelde de tv over op Nederland èèn. Toen vroeg hij mij vanaf waar de analoge zenders eigenlijk verder gingen, na Nederland drie, in het standaard pakket. 'Bij mij thuis', zo oreerde ik, 'heb ik op èèn gewoon Nederland èèn, maar dan wel HD, maar als ik na Nederland drieHD RTL4HD wil kijken gaat dat niet, want RTL4HD is dan weer een gecodeerd signaal, maar als ik dan verder zap vanaf 928 heb ik wel weer RTL4, maar dan niet HD, maar wel gewoon in digitale kwaliteit omdat de tv ook HD is'. 928, herhaalde mijn kornuit, drukte die cijfers in op een van de twee afstandsbedieningen, en voilá, hij had zomaar weer alle zenders. Werd het toch nog een leuke avond.

 

 

Truffels, een snuif speed en een goeie joint. Of twee.