Trippen als levensstijl [Tampanensis 15 gram]

[Voyager360 25]

Wie: Ik, 15e trip

Wat: 15 gram Tampanensis (Philosopher's Stone)

Waar: Buiten (natuur / meertje), Kamer (studentenhuis)

 

0. Ik had voorgesteld aan een goede vriend van mij om ook truffels te nemen en stelde vrijdag voor aangezien we dan allebei tijd hadden. Er was bij hem wel wat twijfel om het te doen en daardoor ook voor mij om met hem te trippen, maar alle twijfel verdween toen ik op de fiets stapte (ik had eerst nog een afspraak) en ik voelde dat het de perfecte dag was om te trippen. Het weer was goed en er hing iets in de lucht, dit zou de dag zijn. Na veel gedoe en bezwaren van mijn vriend had ik uiteindelijk maar besloten om het af te zeggen, trippen doe je als je het helemaal wilt, of in ieder geval niet met zoveel bezwaren in je hoofd zit. Maar goed, het weer was nog steeds mooi en ik had wel zin om een uitstapje naar de natuur te maken. De vorige trip was vrij kort geleden maar ik had nog 2 pakjes Tampanensis liggen die binnenkort over datum zullen zijn dus zou het zonde vinden om die weg te gooien. Dus waarom niet gewoon zelf truffels nemen, lekker een wandeling in de natuur te maken en kijken waar ik dan zin in heb?

 

1. Zo gezegd, zo gedaan. Althans, niet helemaal, want de truffels waren ontzettend ranzig. Dit waren waarschijnlijk de meest smerige truffels die ik ooit heb gegeten. Wat gek eigenlijk dat zoiets moois, heiligs en gezonds zo smerig kan zijn. Maar goed, natuurlijk zal het het allemaal waard zijn en ik ga naar buiten, lekker wandelen. Ik zie dat er een heel klein beetje sneeuw ligt op bepaalde plaatsen en buig mij hierover. Wat mooi, jammer dat ik gemist heb dat het gesneeuwd heeft. Of zou iemand dit hier gewoon neergelegd hebben? Nee, dat zou absurd zijn... Maar goed ik loop door, alles is nog vrij normaal. Ik ga weer naar een mooi plekje waar ik al trippend deze zomer geweest ben, eens zien hoe het er in de winter uitziet. Ik steek een straat over, ga een bos in, ja dit is toch wel heel mooi. Eenmaal aangekomen bij het meertje ben ik een beetje teleurgesteld: door de kale bomen zie je de bebouwde kom niet heel ver hiervandaan. Behalve het gebrek aan privacy, is dit ook een verstoring van de natuur. Maar goed, ik ga bij een boom zitten en kijk uit over het meertje. Erg mooi allemaal, het water, de takken, de planten. Mijn schoenen zijn helemaal smerig, haha, het is net alsof ik weer kind ben en een hele dag buiten heb gespeeld.

 

^{Het meertje en de mooie bomen met vertakkingen. Wat wel weer een voordeel van de winter is.}

 

2. Ik zit een beetje voor me uit te staren en voel me erg kalm. Niet extreem goddelijk sereen zoals ik een keer in een eerdere trip heb meegemaakt, maar gewoon compleet ontspannen. Ja dit voelt goed, zeker na zo'n drukke week. Dit moet ik vaker doen, hier hoef ik niet eens voor te trippen. Tot nu toe is de trip heel subtiel en ik denk na op die karakteristieke manier dat truffels je aan het denken zetten. Ik wil graag van de stilte genieten, maar er is constant verkeer, geluiden van de beschaving. Ugh, wat een zonde dat ze maar zo'n minuscuul natuurgebiedje aan de rand van de bebouwde kom hebben behouden. Waarom moet de mens zoveel ruimte innemen? Is al dat verkeer echt nodig? Stel je voor hoe het zou zijn: stilte. Stilte overal. Echte, complete stilte, op het ritsen van bladeren in de wind of het verre gefluit van een vogeltje na dan. Zelfs in mijn kamer is het nooit helemaal stil. Hoe mooi en intens zou het zijn als we nog puur als dier zouden leven, er geen beschaving zou zijn. Oneindige stukken natuur, en daar sta je dan, in volledige stilte en harmonie. De kans om andere wezens tegen te komen, hoe spannend zou dat zijn?! Een hert die je voor de eerste keer ziet, of een andere mens die je tegenkomt. De gedachte aan gewelddadige overvallen of berovingen komen niet bij me op, ik ben ten slotte onder invloed van de truffels en stel mij alleen verwondering voor, nieuwsgierigheid. Nieuwsgierigheid naar de ander, naar mezelf, naar het mysterie van het leven. En 's nachts, de sterrenhemel, zoals deze vanaf de aarde te zien hoort te zijn, bezaaid met lichtpuntjes. 

 

Sprookjes

3. Ik zie luchtbelletjes in het water, ook hier is leven. De naakte takken lijken heen-en-weer te gaan, waarschijnlijk het eerste visuele effect van de truffels dat ik echt merk. Ik denk na over hoe het geweest was als die vriend van mij hier met mij zou zijn en voor de eerste keer truffels zou nemen. Zou het nog steeds zo vredevol en rustig zijn? Echt praten doe je hier niet. Maar goed, het is gelopen zoals het gelopen is en dit is hoe het moet gaan. Na een tijdje besluit ik om op te staan en weer terug te gaan. De groene kleur van het gras is subtiel veranderd zie ik, intenser en mooier geworden. De bomen in het landschap zorgen ervoor dat het lijkt alsof ik in een sprookjesbos ben. Zijn sprookjes het gevolg van inname van paddenstoelen? Hoe anders heeft de mens dit bedacht? Wat een toeval zou het zijn als de mens zoiets bedenkt en dat er iets op de wereld is die het werkelijkheid maakt. Ergens voelt het alsof een onschuldig gedeelte van mijn jeugd nu vernietigd is en alsof de mensheid zichzelf bewust dom houdt door dit aspect te verzwijgen. Maar dan bedenk ik me dat truffels de onschuld zelve zijn en ben ik blij dat ik eindelijk de waarheid ken.

 

4. Ik loop weer terug en bedenk me dat ik een mp3-speler in mijn jaszak heb. Oeh, daar heb ik wel zin in! Ik stop de dopjes in mijn oren en zoek een leuk nummer uit. Heerlijk! Het voelt altijd zo raar, je wordt je altijd erg bewust van de geluidstrillingen die je oor binnenkomen en de dopjes die zo tegen je aandrukken. Ik bedenk me dat een van de mooie dingen van truffels is dat je niet echt de behoefte voelt aan méér, dat je niet actief bezig bent met denken over hoe je het moment beter kunt maken, wat er nog ontbreekt, er is geen hebzucht. Muziek is niet nodig om het leven mooier te maken, het is gewoon een mooie extra waar ik nu toevallig aan dacht. De muziek is zeer aangenaam en ik loop langzaam terug naar huis. Eerst doorkruis ik weer een stukje bos, dit is zó cool! Het is alsof ik door een jungle loop en alles in POV zie. Ik sta hier even bij stil want dit is te fantastisch. Ik maak een foto maar zie op mijn mobiel al dat de foto helemaal niet bijzonder is. Jammer voor je mobiel, dat je zulke schoonheid niet kunt zien en vastleggen.

 

Uiteindelijk loop ik dan toch echt terug en kom nog een vrouw op een fiets tegen. Ik zie haar vanaf de verte aankomen en plots word ik een beetje nerveus, wat als dit mijn toekomstige droomvrouw is? Als ze dichterbij komt zie ik dat ze veel te oud voor me is en bedenk me dat dit wel een hele dwaze gedachte was. Ik kom nog wat wandelaars tegen die me enigszins raar aan lijken te kijken en het voelt alsof ik in een film ben, met deze muziek op de achtergrond. Ik denk na over hoe het zou zijn die persoon te zijn die ik tegen kom, dat wandelende meisje of die man op die fiets. Hoe zou hun leven er uit zien? Een stuk verder op loop ik langs een kanaal en ik zie wolken en vogels vliegen links van mij. Wat een fantastisch gezicht is dit, deze situatie is zo vreemd maar prachtig! Dan bedenk ik me dat het waarschijnlijk de normaalste zaak van de wereld is en loop door, toch nog genietend van de omgeving.

 

^{Het groene gras, de naakte takken en het pad door het stukje bos.}

 

5. Eenmaal thuis plof ik neer in de stoel en zet muziek op de speaker op. Ik voel alle vermoeidheid uit mij stromen door te zitten en tegen de leuning te liggen. Wat een heerlijk, bijzonder en aangenaam gevoel is dit! Tot nu toe heb ik nauwelijks nog iets echt geks meegemaakt, althans, voor trip-standaarden, en ik bedenk me dat ik eigenlijk nauwelijks aan het trippen ben maar dat ik het leven gewoon intenser en bewuster beleef. Wat natuurlijk ook hartstikke mooi is. Eigenlijk is alles wat ik vandaag tot nu toe gedaan heb ook gewoon nuchter mogelijk. En eigenlijk, leef ik al op die manier. Ik trip best vaak en het verschil tussen trippen en mijn nuchtere bestaan wordt steeds kleiner, één continu geheel. Één vloeiende beweging van het leven.

 

Goed, waar heb ik zin in? Ik ben net niet nuchter genoeg om zinvol te gamen of aan mijn studie te werken. Ja er is toch nog steeds wel een verschil. Hmm laat ik maar even liggen en ik sluit mijn ogen. Ik krijg milde closed eyes visuals. Mild in de zin dat ik het niet helemaal 3D voor me zie, eerder vaag en 2D, maar ze zijn er wel. Het verschil tussen Atlantis en Tampanensis is in dit opzicht wel echt aanwezig. Ik bevind me in een soort van halfdroom en half wakkere staat en ben half aan het dromen en half aan het nadenken. Ik vraag me dingen af als waarom een glimlach de mond omhoog krult en waarom niet andersom? Boven is beter, beneden is minder. Heeft dit inherent iets met het universum te maken? Is het toeval dat de hemel vaak als boven wordt afgebeeld en de hel als onder? Vliegend omhoog of vallend naar beneden. Ja ik zie wel een connectie. Maar bedenk me dan tegelijkertijd dat ik waarschijnlijk over onzin aan het nadenken ben.

 

6. Behalve wat ongewone en mogelijk onzinnige gedachten denk ik ook na over dingen uit mijn eigen leven. Waarom ik eigenlijk geen vriendin heb en zo zijn er nog wat dingen. En ik merkte dat ik mij misschien een heel klein beetje melancholisch voelde. Niet echt bepaald verdrietig of onaangenaam, maar een hele lichte waas van het niet helemaal begrijpen. Ik weet dat ik makkelijk aan iets anders kan denken, maar het stoort me niet dus ik ga door. Ach, het geeft niets en ik maak me druk om niets, als ik me überhaupt al druk maak. Hoe leuk het ook zou zijn om dit alles, het leven, te delen met iemand van wie je echt houdt (in romantische zin) en verbonden bent, het leven alleen is ook al geweldig en bijzonder. Ik houd van mezelf, is dat niet genoeg?

 

Hmm laat ik maar koken. Slechts 2 of 3 uur zijn voorbij gegaan sinds het begin van de trip, maar koken zou me toch wel moeten lukken? Ik ben toch niet echt sterk aan het trippen. Dit blijkt iets lastiger dan gedacht, niet motorisch maar in de manier en volgorde waarop de handelingen verricht moeten worden. Uiteindelijk lukt het en heb ik een vol bord met avondeten voor mezelf bereidt. Ik zit weer op mijn stoel en geniet met volle teugen. Dit moet ik vaker doen denk ik, dit is heerlijk tijdens het trippen! Ik open mijn mobiel en zie wat berichten. Ik voel zoveel liefde voor iedereen.

 

7. De trip zwakt af en wat ik er aan over houdt is een prettige, tevreden en relaxte gemoedstoestand en een klein beetje zere ogen. Hoewel truffels volgens mij compleet onschadelijk zijn, vraag ik me af of het misschien toch slecht voor je ogen is? Maar dan bedenk ik me dat mijn zicht niet minder is geworden sinds ik met truffels begonnen ben en ik heb redelijk vaak getript sindsdien. Blind zul je er sowieso niet van worden. If anything, zie ik alles nu juist veel mooier. Dus ik wuif deze mogelijke zorgen weg. Het was een heerlijke trip en eigenlijk voelde het dus meer aan als een intensivering van bewust leven, dan als een trip. Eigenlijk precies wat ik voor vandaag wilde, op deze mooie dag.