Slomo-tijd


Demion

Recommended Posts

Slomo-tijd

 

Een beetje om twee minuten over half zes in de belachelijk vroege ochtend van een al best aardig ingerichte doordeweekse vrijdag in deze zogenaamde wintermaand op een aantal middelen en verder volledig op je eigen werk zitten te trippen. Dat, dames en heren, is narcisme van het hoogste niveau. Het is masturbatie-staren. Zelf-genot. Je wentelen en baden in het zoete warme licht van je eigen grandioosheid. Echt gèèn genoeg kunnen krijgen van je eigen geniale geest en alle eventuele voortbrengselen daarvan. Ze noemen het een ziekte, maar ze zijn hartstikke gek. Het is verdomme geweldig. Blaas òp dat ego! Geniet verdomme elke godvergeten seconde van het simpele feit dat je bestaat. Neem nog een snuif, rook nog eens wat en hier is een pilletje, slik maar, stil maar, het komt allemaal goed. Ratel die geschifte hersenspinsels er maar allemaal uit via dat goedkope toetsenbordje van je voordat je er zelf knettergek van wordt, okee? Dat je schedel langzaam en tergend uit elkaar lijkt te barsten, maar dan in slomo-tijd. Dat je schrijft, man. Hàrd schrijft. Ik stel me zo voor dat als ik dit nog analoog zou moeten doen ik met die dikke gouden vulpenpunt nijdig diepe krassen eerst in het vergeelde perkament en dan in het oude kersenhouten tafelblad zou maken. Nee, man. Lazer op. Snelheid moet ik hebben. Spèèd. Het gaat allemaal elektrisch nu, man. Met de snelheid van het licht zet ik mijn zwabberende zieleroersels haarscherp om in digitale codes die met de druk op een knopje zò de hele fucking wereld over vliegen. Gedachten van een planeet.

 

Kettingzaag-typen. Hamerslagen op het dode zwarte plastic. Ratel-redeneren. Oeverloos oreren. Eindeloos veel van dat soort spitsvondige grapjes en kekke krab-eens-op-je-hoofd-verhaaltjes. Mijn dichtmachientje draait op volle toeren. Zijn geniepige tandwieltjes klikken genadeloos nauwkeurig in elkaar en verscherpen elk detail van heel de wereld op een continue basis van altijd maar doorgaand goddelijk ervaren. Dit weldadige dekbed van constant en voortdurend dromen en zijn, waken en slapen en waar is mijn lief? Ik ben niet naar hier gekropen voor dit soort gezwets. Dit is mijn wapen, ik stel voor dat u kiest. Dit duel zal maar kort zijn, dus wees niet bevreesd. Mijn degen doorrijgt nu definitief uw slappe zak van lauwwarme darmen en u stort ietwat armetierig kermend tenslotte dan toch ter aarde. Bij het verlaten van het veld betreed ik nog eenmaal zeer bewust met mijn voet uwen brute bakkes. Ik stamp uw koude aangezicht een verse laag stinkende drab in en been dan over uw stijve lijk heen het padje af. Dan ga ik hier nog wat rare dingen zitten roepen en dan volgen er hopelijk nog wat grote blauwe emmers met veel bonte veren. Een helaas te vroeg verloren traditie raakt ons nu allen even diep en intens. Buig dat porem. Toon respect. Denk aan de slomo-tijd.

 

:)

Link naar bericht
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden