Kona, muziek van een planeet


Recommended Posts

Kona, muziek van een planeet

 

Heden avond, zo vlak voordat de schemering inviel, ging ik nog eens wat wandelen. Dit speciale moment van de dag, als de wereld zich klaarmaakt om afscheid te nemen van de dag en de nacht te begroeten, werd vanavond bijgestaan door een onheilspellend loodgrijze hemel waartegen zich her en der wat grijsblauwe wolkjes aftekenden. Dit haast surrealistische uitspansel vlijde zich neer over een steeds groener wordend nog immer zacht glooiend heuvelland en gaf dit landschap een vreemde weerschijn. Spookverhalen over vampiers en weerwolven die vast wel door deze schemerwereld zouden rondzwerven dwarrelden door m'n hoofd. Ik nam plaats op een bankje met de rug tegen een heuvel en inflammeerde mijn joint. Ik leunde achterover en voegde aan mijn aanwezigheid aldaar nog wat grijs geurende wolken toe. Loom als de avondhemel dreven flarden rook voor me uit het pad af en het weiland in, om daar ergens op te lossen en zo de hele wereld stoned te maken. Mijn dromerijen werden even onderbroken door het verschijnen van een groepje mannen mijner eigenste leeftijd, die gehuld in felgele en akelig strakke broekjes en knaloranje hemden en meest hoogrood aangelopen kaakbeenderen mij noestig voorbij kwamen puffen. 'Strijdt moedig voort, makkers', zo dacht ik, en nam nog een hijs van mijn joint.

 

Ik dacht terug aan afgelopen maandag, de dag van de storm, en hoe ik op het hoogtepunt daarvan ook was gaan wandelen door de heuvels hier, op wiens toppen de volle kracht van de wind pas goed te ervaren was. Op de heenweg werd ik door de wind als een krachtige hand in m'n rug voortgedreven en vouwde mijn lange openhangende jas zich als flapperende vleermuisvleugels om me heen, en op de terugweg joeg dezelfde wind dezelfde jas als een klapperend zeil achter me aan en moest ik denken aan vroeger, hoe ik als kind Superman gespeeld had met een oud rood gordijn om m'n schouders. 'Ik ben een superheld', dacht ik glimlachend en liep verder, voorovergebogen tegen de wind in.

 

Ik naderde een stel hoogspanningskabels, die van horizon tot horizon over de heuvels aan hun stalen masten hingen. Terwijl ik dichterbij kwam hoorde ik een steeds luider wordende bromtoon, voortgebracht door de huilende wind langs de kabels. Ik ging er precies onder staan en keek omhoog. De honderden meters lange kabels hingen recht boven me loom heen en weer te zwaaien in de woeste wind en brachten een aanhoudende zware zoemtoon voort. Door de komvorm van het landschap waar ik doorheen liep had elke volgende stap een nieuw akoestisch effect. Nu mengde zich ook een hogere fluittoon, afkomstig van de mast zelf, in het concert. Nog een stap verder en opeens was ik uit de wind en hoorde ik niets meer. 'Het zingen van de masten', zo dacht ik. Ik weet ook niet waarom.

 

Ik liep verder en stelde me voor hoe dit enorme energienetwerk van kabels zich verder uitstrekte, voorbij de horizon, verder door het hele land, zich her en der opsplitsend, de landsgrenzen over en verder het continent op, en dat, met een beetje fantasie, vast wel de hele wereld zou omspannen. Aangezien het altijd wel ergens flink waaide hadden we hier dus de allergrootste basgitaar ter wereld, door ons gebouwd en altijd wel ergens op enig moment bespeeld door niemand minder dan God zelf.

 

Alzo rokerig dromend schoot ik de peuk van mijn joint de schemering in en stond op. Ik rekte mijn oude botten even en begaf mij dan maar herwaarts. Om mij heen werd de wereld langzaam steeds donkerder en de vele vogels boven mij in boomtop en kruin namen afscheid van het licht. Ik stelde me zo voor dat ik vanuit de ruimte de terminator, de lijn die de dag van de nacht scheidt, over de Aarde zou zien jagen met zestienhonderd kilometer per uur, terwijl daar heel ver beneden ergens een mannetje over vogels en basgitaren liep te dromen. Daarna stelde ik me voor dat met deze lijn dus ook het gezang van de vogels een reis om de planeet maakte, in een altijddurende achtervolging van zijn tegenhanger aan de andere kant van de wereld. Een ochtend- en avondconcert van vogels dat met zestienhonderd kilometer per uur rond de hele planeet draaide, begeleid door God op de basgitaar. Vrolijk glimlachend liep ik naar huis.

 

:)

Link naar bericht
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden