Pact met oude buitenaardse beschavingen [Atlantis 15 gram]


Recommended Posts

Wie: Ik, tripnummer 19

Wat: 15 gram Atlantis (Fruits of Utopia)

Waar: Thuis (kamer in studenthuis)

 

Deze trip is van bijna twee maanden terug. Destijds geschreven, maar nooit gepubliceerd omdat ik dacht dat het niet heel erg boeiend zou zijn voor anderen. Waarschijnlijk is het dat ook niet, dus u bent gewaarschuwd. :-P  Maar goed, kleine moeite om er een iets beter verhaaltje van te maken en hier alsnog te posten, dus bij deze:

 

Inleiding

0. De laatste tijd zit er steeds meer tijd tussen mijn trips. Het is heel makkelijk om er niet aan toe te komen en vaak als ik momenten heb waarop ik vrij ben heb ik niet per se zin om te gaan trippen omdat het toch wel zwaar en vermoeiend is (en veel tijd kost). Vaak is het simpeler om gewoon alledaagse dingen te doen. In zekere opzichten lijkt het voor mij een beetje op sporten, iets dat ook makkelijk is om niet te doen ook al weet ik dat het goed en gezond voor me is. Misschien dat ik na bijna 20 trips ook minder vaak behoefte heb om weer verlicht te worden. Hoe dan ook, na drie weken na de vorige keer wilde ik dan eindelijk toch weer de waarheid induiken. De hele week had ik het al op de planning staan, maar tijdens het opstaan deze dag voelde ik dat ik toch eigenlijk helemaal geen zin er in had, misschien morgen? Ik merkte die dag dat ik toch ook best wel moe was en tegen de middag/avond aan besloot ik om even te slapen. Er gaat maar weinig boven slapen terwijl de zon in al haar glorie op je schijnt en vandaag was een bijzonder mooie dag, de zomer komt er aan. Dit slapen was heerlijk en ik kreeg allemaal mooie nieuwe gedachten. Gedachten over mijn leven, waar ik nu was, wat ik allemaal al bereikt en overwonnen had. Hoe gelukkig ik me eigenlijk voelde, hoe mooi ik het leven vind. Hoe bijzonder de ontwikkeling is die ik heb doorgemaakt sinds mijn kindertijd. Ik kon zelfs heel subtiel met een beetje verbeelding 'dingen' zien met mijn ogen gesloten. Een soort van hele subtiele closed eyes visuals. Ik heb wel vaker sinds ik met truffels begon dat het soms is alsof ik heel subtiel in een trip zit (al is een echte trip natuurlijk compleet anders).

 

De roep van de truffels part II: caught in the act

1. Toen ik weer wakker werd en alvast een pan water aan de kook bracht voor mijn avondmaal realiseerde ik dat het al erg laat was en dat ik al het werk voor maandag vandaag niet meer af zou krijgen. Morgen dus. Hmm, misschien dan maandag maar trippen. Of volgend weekend? Ik was in ieder geval opgelucht dat ik vandaag niet hoefde te trippen en andere dingen in kon plannen. Toen ik weer terug naar mijn kamer liep werd ik opeens overweldigd door de geur van truffels. Ik bewaar ze altijd in de koelkast wat vrij ver van mijn kamer verwijderd is en ze ruiken helemaal niet sterk. De geur was heel sterk en zou nooit van de truffels zelf kunnen zijn. Ik was al de hele dag op mijn kamer en er was niets veranderd, het kwam zomaar uit het niets, ik wist dat dit dus compleet mentaal moest zijn, er was geen logische verklaring voor. Maar ik wist ook zeker dat ik het me niet alleen maar inbeeldde of mezelf voor de gek hield, ik ruik het echt absoluut. Ik loop even de kamer uit en wanneer ik weer terugkom is het er nog steeds. Het is echt heel apart en ik vind het eigenlijk best wel eng, ik twijfel er niet meer aan dat er een hogere intelligentie is sinds ik met truffels begonnen ben, maar om er op deze bizarre manier mee geconfronteerd te worden terwijl ik compleet nuchter en rationeel ben is toch wel behoorlijk confronterend. Een snelle Google search liet mij zien dat andere mensen dit soort ervaringen ook hadden, en niet alleen met paddo's maar ook bijv. met DMT. Ik vatte het op als teken dat ik vandaag zou moeten trippen. 

 

Flauwvallen

2. Ik eet de truffels terwijl ik in een stoel zit voor mijn tv met visualizer en mijn eigen favoriete muziek in een playlist. Wat is het toch prachtig deze visualizer en ik blijf heel kalm hier naar kijken. Na ongeveer een half uur begint mijn hoofd een beetje zwaar te voelen en begin ik me lichamelijk naar te voelen. Misselijkheid slaat in en het voelt alsof ik langzaam doodga of flauw zal vallen. Anderhalve week terug ben ik daadwerkelijk flauwgevallen dus die gevoelens waren nog vrij recent. Ik kwam er toen ook achter dat het hetzelfde was wat ik mee had gemaakt in de enige trip waar ik bad ben gegaan, alhoewel het trippend veel intenser en pijnlijker is. Toch is er een licht aan het einde van de tunnel want toen ik op de grond lag (ik was in college toen ik flauwviel) kon ik naar buiten kijken door het raam en zag ik de prachtig serene blauwe lucht met de wolken die langzaam voorbij dreven. Hoe slecht ik me toen lichamelijk ook voelde, de schoonheid van het bestaan en de Eeuwigheid toonde zich in al haar prachtige, simpele en subtiele glorie. Dit was nu net zo, alleen was het nu de muziek die voor mij de schoonheid aangaf. Omdat het begin voor mij (bijna) altijd zwaar is, wist ik dat het maar tijdelijk was, het ergste wat er nu zou kunnen gebeuren is dat ik opnieuw flauw zal vallen en weer bad zou gaan, maar dat zou niet zo heel lang duren. Gewoon volhouden en het ondergaan. Ik voelde het duizelen en dacht aan wat mij verteld werd de vorige keer dat ik flauwviel, dat je moest gaan liggen en dat het misschien slim was om te eten en je bloedsuikerspiegel te verhogen, ik had ten slotte al bijna 4 uur niet meer gegeten. Maar dit wilde ik niet, dat voelde als opgeven en ik was bang dat ik dan minder zou trippen, ik moest dit ondergaan. Ik verbaasde mij over het feit dat iets simpels als paddenstoelen al deze reacties teweeg konden brengen en dacht even te begrijpen hoe en waarom truffels werken, ze brengen je in een positie waarin je compleet kwetsbaar bent zodat je opeens volledig open staat voor al het moois dat het leven te bieden heeft. Maar is dat nou wat ik echt wil of iets dat het nastreven waard is? Mezelf zo'n pijn doen omdat het dan extra goed voelt als de pijn is weggetrokken? Op dit moment dacht ik alleen maar na over wanneer het over zou gaan en dacht ik dat ik eigenlijk misschien wel net zo lief zou willen sterven. Want wat maakt het eigenlijk ook uit? Uit ervaring wist ik dat het binnenkort over zou gaan dus besteedde ik niet teveel aandacht aan deze negatieve gedachtes.

 

Leven is er altijd

3. Ik zette een eigen mix op die ik een paar dagen terug in elkaar gezet heb, ik zat nog wel even te overwegen of ik het wel zou doen want de mix eindigt behoorlijk verdrietig. 'Waarom doe ik zoiets?' dacht ik, 'als ik zelf kan bepalen hoe zo'n mix eindigt…'. Maar toch zette ik de mix op en hier genoot ik erg van en lichamelijk knapte ik ook al weer op. De muziek was bij vlagen erg overweldigend maar het maakte alles ook draaglijker. Toen ik merkte dat ik echt al behoorlijk aan het trippen was en closed eyes visuals had besloot ik maar om op mijn bed te liggen, mijn ogen te sluiten en het psychedelische paradijs of gekkenhuis weer in te duiken. De visuals waren weer compleet bizar, een mix van aardse dingen en geometrische en psychedelische objecten. 'Waar komt dit toch allemaal vandaan?' dacht ik en het voelde alsof mijn gezichtsveld opeens 4 keer zo groot was als normaal (ook al waren mijn ogen dicht). De 'spirituele wezens / aliens' uit eerdere trips waren weer aanwezig en hun ding aan het doen en ik liet het allemaal maar gebeuren. De muziek vulde de hele kamer en hoeveel maffer de visuals ook waren, verwonderde ik mij toch ook over het feit dat de muziek altijd zo anders klinkt. Maar wat ik met mijn gesloten ogen zag was allemaal nog veel vreemder en ik begon na te denken over dat de enige vereiste hiervoor leven is. Het maakt niet uit wie je bent, waar je van houdt, deze ervaring is voor iedereen toegankelijk. Het maakt deze wezens niets uit of je van the Lord of the Rings houdt of graag boeken leest, het enige wat hier is is leven en meegaan op wat er gebeurt. En ik wist toen zeker dat het nooit ophoudt, als je doodgaat is er niet opeens alleen maar leegte, er is enkel een verandering van ervaring, zoals in dromen waar je heel anders ervaart dan wanneer je wakker bent. Maar leven is oneindig, het gaat altijd door, zij het in andere vormen. Het 'zijn' is er altijd, en daarvoor doet het er inderdaad niet toe wat je in deze aardse wereld allemaal leuk vindt of doet, het bewustzijn dat dit allemaal mogelijk maakt is het enige wat nodig is en ook het enige wat er altijd blijft. Ik weet niet of me dit nu juist wel of niet geruststelde, want eeuwigheid is lang en misschien dat een break van leven misschien ook niet verkeerd zou zijn, voor een tijdje? Maar het doet er niet toe, ik heb er toch geen controle over, de dingen gaan zoals ze gaan en er is alleen maar leven. Alles wat ik doe met dit aardse leven, alle 'problemen' en zaken waar ik me in meer of mindere mate zorgen over maak zijn zo onbelangrijk. Waar ik nu getuige van ben is er altijd, mijn hele leven al, maar ook daarvoor en ook daarna, het zal nooit ophouden en ergens is dít alles wat er toe doet.

 

Pact met oude aliens

4. Toch begrijp ik het niet allemaal en ik vraag me af waarom het zo werkt. Als dit is waar het allemaal om draait, waarom is het 'normale' leven er dan? Waarom zijn er dan psychedelica nodig om hier toegang tot te verkrijgen? De muziek past zo perfect in deze beleving dat ik denk dat deze wezens mensen nodig hebben om het allemaal mogelijk te maken. Dat wij de arbeiders zijn die deze vorm van leven mogelijk maken, het proletariaat dat zelf niet in de allerbeste omstandigheden leeft, maar wel dit prachtige leven mogelijk maakt voor deze aliens of spirituele wezens. We worden gebruikt zonder dat we het doorhebben. Maar wat doen we dan precies dat belangrijk is? Het moet meer dan alleen muziek zijn, anders zijn al die mensen die geen muziek produceren compleet overbodig. Ik weet het niet precies ook al weet ik veel meer dan ik nuchter weet, maar het lijkt me waarschijnlijk dat er iets heel cools en mysterieus gaande is, dat onze levens zoveel meer betekenis hebben dan we normaal gesproken denken. Misschien een soort van eeuwenoude afspraak met aliens? Zijn het symbionten of parasieten? Ik zou zeggen symbionten, wij mensen hebben er namelijk ook profijt van: wij kunnen leven. Misschien zijn we miljoenen jaren geleden gekoloniseerd door wezens die ontzettend veel intelligenter zijn dan wij en laten ze ons al het werk doen waar zij van profiteren, maar tegelijkertijd ons ook mee helpen. Bewust, want zij hebben ons nodig voor eigen doeleinden. Of misschien leven we wel gewoon in een ontzettend coole simulatie en zijn alle bijzondere dingen die ik nu zie en voel simpelweg 'bestanden' die eigenlijk nog niet af waren voor de simulatie, maar die nog in ontwikkeling waren. Bestanden die eigenlijk niet toegankelijk zijn maar waar met de hulp van psychedelica toegang tot verkregen kan worden. Hoe vet zou dan de volgende versie van de simulatie zijn waar deze bestanden doorontwikkeld en vrij toegankelijk zijn?

Op een gegeven moment barst ik hardop in lachen uit, ik weet niet meer precies wat de oorzaak was maar het had er mee te maken dat ik nadacht over iemand of mezelf die zou zeggen dat psilocybine gewoon toevallig al deze effecten teweeg brengt. Hilarisch, de onwetendheid… Dít is het echte leven, als er iets een illusie of afleiding is is het het alledaagse bestaan.

 

Reflecties

5. Het einde van de mix speelt zich af en de muziek is zo ontroerend. Als de mix af is is er opeens stilte en ik vind het jammer dat het afgelopen is. Diep ontroerd sta ik op, wat nu? Ik kan elk moment in huilen uitbarsten en kan niet doodleuk verder gaan met willekeurige muziek in mijn afspeellijst, dus ik besluit maar om zelf een nummer op te zetten en kijk bijbehorende muziekvideo's. Prachtig.

Ik ga weer terug naar bed en vind het wel tijd voor wat te eten. Zoals zo vaak heb ik een hoop lekkere zoetigheden maar ik voel niet echt de behoefte aan al die ongezonde troep. Ik heb veel meer zin in ananas en pak dat erbij en stort mij hier in volle gulzigheid op. Heerlijk! Als ik de helft op heb zit ik eigenlijk wel vol en ik leg het bakje weer terug. Waarschijnlijk de beste ananas die ik ooit gehad heb, perfect zoet en het gaf me totaal geen branderig gevoel op mijn tong zoals ik normaal gesproken vaak heb. Het is weer tijd om in bed te liggen, maar in plaats van in een soort mummy-positie heel stil te liggen en van de closed eyes visuals te genieten heb ik nu een iets actievere houding. Ik gooi een tweede deken over mezelf en geniet van alles wat ik voel, de zachtheid van de lakens, de warmte. Mijn ogen zijn wel gesloten en ik merk soms dat ik met mijn handen bewegingen maak waar ik helemaal niet bewust van ben, zoals zachtjes over mijn hoofd krabben of mijn lichaam aaien. Op dit moment ben ik vooral filosofisch over mijn eigen leven aan het nadenken.

 

6. Ik denk na over herinneringen die ik heb, wie ik vroeger was… Ik ben eigenlijk nooit iemand geweest met veel mensen om me heen, altijd meer alleen, op mezelf. Ik vraag me af waarom dat zo was en waarom dat nu eigenlijk nog steeds zo is ook al is er al zo veel veranderd. Ergens vind ik het jammer en had ik graag meer sociaal contact gehad, zeker vroeger toen ik het nog veel minder had ook al deed ik mijn best. Ik krijg medelijden met deze jonge jongen die ik vroeger geweest ben. Zo z'n best doen om erbij te horen. Maar die tijd is afgelopen en ik ben nu wie ik nu ben. En ik voel me nu eigenlijk wel tevreden.

Misschien onterecht, want ik bedenk me dat ik eigenlijk niets bijdraag aan de wereld of de mensheid. Ik verbruik grondstoffen en energie, maar wat geef ik er voor terug? Maak ik originele content voor iemand anders dan mijzelf? Nee, althans niet in het bijzonder. Al die plannen over muziek produceren, een film maken, al die ideeën blijven altijd maar ideeën. In de tussentijd ben ik druk met handelingen overnemen en doen wat de samenleving burgers opdraagt: studeren, werken, net als miljoenen anderen de gebaande paden bewandelen. Ik houd mezelf altijd voor dat dit op een gegeven moment op zal houden, bijvoorbeeld na mijn studie. Maar waarom dan pas? Ik ben een consument, geen producent. Ik voel me erg egoïstisch, op deze manier heb ik eigenlijk nog nooit naar mezelf gekeken. Ik zou zoveel meer kunnen doen… Alle rijkdom en voorspoed die we als westerlingen hebben, in feite zou ik mijn kamer met anderen kunnen delen. Glimlachen naar mensen in de bus is misschien wel niet genoeg, als een zombie in stilte voor me uit lopen staren is eigenlijk verspilling van tijd, tijd waarin ik ook anderen zou kunnen helpen, bijvoorbeeld door anderen beter te laten voelen. Ik bedenk me dat ik naar een ontwikkelingsland moet emigreren en daar werken aan een beter leven voor de bewoners. Wat voeg ik nu toe? En wat voeg ik straks toe als ik zo doorga? Ik denk na over zoveel onrecht maar ook over liefde die mensen aan elkaar geven. Overspoeld van emoties merk ik dat de tranen beginnen te rollen, ja dat voelt altijd heerlijk opluchtend. Ik weet ook niet echt goed wat ik met al deze gedachten aan moet. Ik kan nog beter proberen mijn best te doen open te zijn en licht uit te stralen naar iedereen die ik tegenkom, maar heel realistisch is het niet om al het bovenstaande uit te voeren… En dat kan toch ook niet de bedoeling zijn, want het is nooit genoeg? Nee, mijn levenspad zal er anders uitzien. En simpelweg door te leven voer ik al het plan uit, het plan van de symbiotische aliens.

Link naar bericht
Deel via andere websites

Bedankt voor je reactie :)

 

Welk inzicht bedoel je precies? Dit pact met aliens is absoluut iets uit deze trip en iets waar ik voorgaande trips voor nodig had om tot dit 'inzicht' te komen. In mijn allereerste trip had ik al wel door dat er meer aan de hand was dan alleen leven zoals we het dagelijks meemaken, in de trips daarna werd het mij duidelijk dat wij zelf verheven wezens zijn, eeuwenoude zielen die nu tijdelijk menselijke vorm hebben aangenomen. In mijn vijfde trip heb ik voor het eerst echt direct contact gemaakt met andere entiteiten (maar toen zag ik ze meer/alleen nog als spirituele wezens).

Pas in de laatste paar trips ben ik het meer als aliens gaan zien, wezens uit een andere wereld die zich al vóór de mensheid hier gevestigd hebben (of tijdens?). Dus hier heb ik echt andere trips voor nodig gehad om tot dit inzicht te komen. En het zou best kunnen dat dat in toekomstige trips weer verandert...

 

Als je het over het laatste gedeelte hebt, dat komt op zich wel vaker voor in mijn trips, zelfs de allereerste keer had ik dit al wel een beetje (in lichtere) mate. Dus ik denk dat dat wat meer op zichzelf staat.

Link naar bericht
Deel via andere websites

Met plezier gelezen! Herken het "uitstellen" van trippen. Het voelt niet altijd goed om te doen. Wij deden het altijd met plezier totdat we het samen met een vriend gingen doen. Hij ging niet zo goed en door zn gedrag uiteindelijk 112 moeten bellen. Daarna niet meer getript. Wel weer truffels in huis nu, nog gewonnen met een report. Bijna een jaar geleden nu dat we getript hebben, zitten er dus weer over te denken. Laatst wel 2cb gedaan en dit beviel me ook goed. Niet de zware gedachtes van truffels, wel de visuals.

Het begin van truffels is bij mij altijd zwaar, misselijk en wat angstig, bang dat het mis gaat

Wat ik grappig vind: van 2cb was ik net zo misselijk als van de truffels. Ligt dus niet zozeer aan de truffels ;)

Prachtige inzichten heb jij zeg. Hopelijk durf ik mezelf ook helemaal open te stellen want merk toch wel vaak dat ik mezelf (onbewust) verzet. Hier heb ik nog niet direct een oplossing voor..

Link naar bericht
Deel via andere websites

Bedankt voor de reactie :)

 

Dat klinkt heftig, hoop dat het uiteindelijk meeviel en het niet jullie relatie met die vriend heeft beïnvloed in negatieve zin. Ik ben zelf ook een keer bad gegaan (al was dit achteraf maar heel kort), de keer daarna was ik in het begin wel wat angstiger dan normaal en had ik meer tegenzin om te trippen. Echter ben ik blij dat ik het gewoon weer opgepakt heb, want uiteindelijk voegt elke trip wel weer iets toe aan mijn leven, al is het maar voor de korte periode na de trip (vaak veel langer, er zijn nu nog steeds dingen uit mijn eerste paar trips waar ik dagelijks profijt van heb of van kan genieten).

 

Aan de andere kant is het mij nu ook wel duidelijk dat het niet veel uitmaakt als je een hele tijd niet getript hebt. Toen ik vorig jaar begonnen ben deed ik het ongeveer een keer per twee weken, nu doe ik het dus steeds sporadischer, na deze trip heb ik nog een keer getript en hier zat ruim anderhalve maand tussen. Het is niet zo dat ik tijdens of achteraf de trip dacht 'was ik dit maar de hele tijd blijven doen'. Je doet het wanneer je het nodig hebt of gewoon wanneer je er zin in hebt. Het mooie is ook dat je er meteen weer inzit en over het algemeen vaak krijgt wat je nodig hebt. Zoals altijd had ik veel zogenaamde redenen om het toch maar niet te doen en het nog verder uit te stellen, maar achteraf was ik ontzettend blij dat ik het toch gedaan heb die dag omdat het me precies datgene gaf wat ik al bijna 2 maanden nodig had. Dus als je het idee hebt dat je wel weer wat 'wijsheid' of 'raad' kan gebruiken zou ik het zeker aanbevelen om gewoon weer te doen! :)

 

Dat heb ik vaak ook bij het begin van het nemen van truffels, maar omdat het eigenlijk elke keer hetzelfde is en het nooit echt gruwelijk mis gaat vind ik het meestal vrij gemakkelijk om eventuele beangstigende gedachtes te negeren. Lichamelijk is het wat lastiger, maar opnieuw is het fijn om te weten dat het erbij hoort en vanzelf over gaat. Dat is zeker apart! Je zou inderdaad denken dat het door de truffels zelf komt.

 

Bedankt voor het mooie compliment! :D Het enige advies dat ik kan geven is het gewoon te doen ;) Kies er bewust voor. Het is misschien stom advies, maar volgens mij is het de enige manier. :P Truffels zijn echt een prachtige manier om bepaalde angsten te overwinnen, nieuwe inzichten te verkrijgen of destructieve patronen te doorbreken. Uiteindelijk doe je het natuurlijk zelf, maar omdat truffels je weer in contact brengen met je ware zelf is het een stuk makkelijker om dingen in te zien zoals ze zijn en besluiten te maken die er echt toe doen. Ik hoop dat je gaat vinden wat je zoekt, ik heb er alle vertrouwen in ;-)

Link naar bericht
Deel via andere websites

Je doet het wanneer je het nodig hebt of gewoon wanneer je er zin in hebt.

Vanavond is het zo ver..... 2 jaar geleden hebben we getript tijdens de finale van het songfestival. En dat is vanavond weer ;-)

Tv aan en kijken. We hebben erg gelachen toen! Zetten de laptop klaar zodat we ook direct over kunnen schakelen naar onze favoriete trip video.

https://m.youtube.com/watch?v=PnXqw943Quk

Ook wil ik dit keer weer wat dingen gaan opschrijven. Omdat je toch wel eens wat vergeet. Heb op het moment wel wat zeurende hoofdpijn dus hoop dat dat nog weggaat.....

Uiteraard volgt er binnenkort een tripreport :-)

Link naar bericht
Deel via andere websites

Hi Voyager360,

 

Wat je beschrijft is heel herkenbaar en ik ben eveneens altijd een eenling geweest. Mede door mijn HSP en HSS (High Sensitive Person en High Sensation Seeker) om gelijk maar even een maatschappelijk labeltje om mijn nek te hangen.

 

Ik weet niet hoe oud je bent, maar zoals je zelf al beschrijft, het 'verlicht' zijn, dat zijn jouw eigen 'levenslessen'. De één krijgt ze nooit, sommigen op latere leeftijd en anderen heel vroeg, maar kunnen er dan niks mee. Dat de meeste jonge mensen er niks mee kunnen, komt doordat we dat soort zaken niet meegeven/krijgen vanuit/door onze opvoeding. Leeftijd heeft er niet altijd wat mee te maken, maar speelt meestal wel een grote rol. Zoiets als 'leeftijd' is vanuit de kracht van het 'zijn' compleet neutraal en is feitelijk een door mensen verzonnen noodzakelijk (winstgevend) gegeven binnen deze maatschappelijk verantwoorde maatschappij, maar dat even terzijde. Jouw gevoelens (de vraag of je meer kan zijn of meer kan doen) die je mooi omschrijft worden gevormd door je omgeving, je vrienden, je familie en natuurlijk door de maatschappij in zijn geheel of beter gezegd, het collectief denken & doen. Behoorlijk wat mensen staan er tegenwoordig niet meer bij stil waar 'hun' gedachten vandaan komen of wat ze er mee moeten/kunnen doen. Zij accepteren leven zoals het is, zoals het komt en zijn bezig met overleven, in plaats van te ontdekken en te creëren wat echt leven is of wat het kan zijn. 

 

Ik heb bewondering voor je 20 trips.

 

Na meer dan 7 jaar van vernieuwing, ontwikkeling en het 'zoeken' naar antwoorden heb ik mijn antwoorden gevonden en kan ik er mee aan de slag. Voor mij persoonlijk een grote overwinning, al is de 'reis' voor ieder persoon een geheel eigen beleving, zo ook de tijd waarin dat word ervaren. Niemand heeft de antwoorden voor een ander en niemand kan de keuzes maken die jij, ik, wij krijgen voorgeschoteld.

 

Ik heb een goede vriend die regelmatig "bezoek" krijgt en hij heeft al meerdere vrij diepgaande ervaringen gehad met "wezens". Ik laat in het midden of het aliens zijn of hoog bewustzijnwezens. Ik sta daar wat nuchterder in, misschien omdat ik het (nog?) niet heb meegemaakt. Waar ik de laatste jaren ben achter gekomen is dat onze pijnappelklier, het gedeelte van onze hersenen wat dit soort 'levenslessen' en 'ontmoetingen' regelt, in grote mate vertroebelt, vergiftigt, gemanipuleerd en verkracht is en nog steeds word. Dat gebeurt al eeuwen lang en zelfs de grote van de 'klier' is niet meer wat het ooit is geweest. Wij zijn als oneindige sexuele energie wezens van een gezond maatje golfbal naar een ongezond maatje erwt gegaan. Dat noemt de mensheid dan evolutie en ontwikkeling...

 

Met dit in het achterhoofd kan iedereen zich afvragen wie en wat we als mens en als wezens, zouden kunnen zijn als het formaat van de pijnappelklier weer z'n normale (dus gezonde) formaat zou krijgen. Ik denk dat het kan, mede door het intensief gebruik van paddenstoelen, maar zie die gedachte maar eens tot waarheid te maken.

 

Wat ook een gegeven is, is de hoeveelheid die men tot zich neemt. Ik weet, ik ben nog een groentje op dit gebied, maar heb zo mijn onderzoek gedaan en de overgrote meerderheid van de 'gebruikers' gebruikt te weinig, net niet genoeg of simpelweg om de verkeerde redenen. Ja, het (creatief gebruik) is leuk en sommige ervaringen zijn wonderbaarlijk en spectaculair, maar als men er niks mee doet of jaren wacht voor de volgende ervaring dan begrijpt men het daadwerkelijke doel niet. 

 

We worden overspoelt door reclames met de promotie van alcohol, energydrankjes, frisdranken en noem al dat gif maar op. Alcohol legt je hersenen letterlijk en figuurlijk plat. Het schakelt van alles uit en men ervaart dat als "prettig". Voor iemand, zoals ik, die nog nooit alcohol heeft gedronken een compleet onbegrijpelijk gegeven, tenzij je gaat kijken naar de maatschappelijke (zeer winst gevende) effecten. Dan word alles kraakhelder.

 

De wereldwijde gemiddelde suikertoename, gedurende de laatste 5-10 jaar, is per persoon, per jaar gestegen van 5 kilo tot 65 kilo per jaar. Dit zijn slechte suikers die onder andere onze pijnappelkier slopen. Met alcohol hetzelfde verhaal. Ik "behandel" (ben schrijver en sexmentor) behoorlijk wat mannen (zowel de jonge als de wijze) met erectieproblemen. Sommigen hebben PIED (Porn induced Erectile Disorder) en anderen hebben simpelweg geen flauw idee wat sex nu daadwerkelijk inhoud Maar bij allen ligt de ware bron voor een slappe bij onwetendheid.

 

Koppel dat alles nu eens terug naar wat paddo's en truffels doen.

 

Wat zou er gebeuren als je kinderen, jongeren, of zelfs "ouderen" gaat leren hoe te reizen, te ontwikkelen, door middel van geestverruimende middelen in plaats van ze te leren hoe ze bier moeten drinken?

 

Echte bruikbare wijsheid komt vanuit de natuur, altijd al zo geweest en niet vanuit mensen en al helemaal niet vanuit mensen (duffe schaapjes) die alleen maar bezig zijn met overleven. Overleven is namelijk niks, dat is het gevoel wat jij beschrijft als je het gevoel hebt dat je anderen mensen moet helpen met overleven. Alles wat er gebeurt ter wereld, goed, slecht, kwaadaardig, goedaardig, liefdevol, liefdeloos, het kwaad, het licht, alles is neutraal. Alleen ons menselijk oordeel maakt het onderscheid. Ontwikkel jouw eigen kracht en jouw energie, jouw vibratie zal werelden creëren. Alles wat wij zijn als energiewezens is gebaseerd op de energiefrequenties die we zijn, ervaren en uitzenden. Dat is de 'klik' die je hebt met mensen die je ontmoet of waar je verliefd op word of waar je sex mee wilt hebben. Wij ervaren ons leven als mensen door middel van bewustzijn frequenties. Van laag (woede, haat, jaloers, hebzucht, etc.) naar hoog (onvoorwaardelijke liefde, delen, vertrouwen, innerlijke vrede, etc.). Van diepe ellendigheid naar pure geluk(sex)zaligheid! Zonder dat bewustzijn valt er vanuit het menselijke denken niks te ervaren, maar als wij ons onderbewustzijn (wat 250.000 keer sneller werkt) leren ontwikkelen (door paddo's) kunnen wij zelf gaan bepalen wat, waar, wanneer, met wie en hoe lang (al bestaat tijd dan niet meer) wij willen ervaren. Dit in plaats van te accepteren dat het 'leven' ons overkomt of ons word opgedrongen.

 

Neem dat gegeven mee tijdens je volgende trip en wie weet waar je terecht komt, wat je ontdekt of wie je ontdekt.

 

Warme groet,

 

Lolsmurf

Link naar bericht
Deel via andere websites

@lolsmurf Bedankt voor de uitgebreide reactie. Mooi verhaal :)

 

@DeDoorDenker Geen zorgen, ik zou zeggen dat het juist het tegenovergestelde effect heeft, zelf ben ik vrijwel altijd enorm gemotiveerd en vol positiviteit de dag(en) na een trip. Alsof mijn lichaam en geest weer gereinigd zijn en ik weer bomvol energie zit om te leven. Een hele fijne reis gewenst alvast ;)

Link naar bericht
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden