Trippen @ Jellies


Recommended Posts

Achtergrond informatie
Het is een tijd terug dat ik flink heb getript. De laatste keer was toch echt een mini-dosis, op een doordeweekse dag 3 maanden terug plus minus. Dit was erg interessant, omdat ik zoals altijd weer eens een bakje had gekocht voor maar liefst 15 euro, daar gaat mijn geld. Beter dan geld uitgeven aan coke? Toch... Het is nog slecht nog niet. Truffels dan. In ieder geval, 3 maanden terug die avond, had ik na ploeteren en zweten een tijd weer stage gelopen. Het is altijd ff heerlijk om lichtelijk terug te gaan naar de trip-modus, waarbij alles even wordt losgelaten incl. wat ik moet doen. Maar het was nou niet heel veel, heel sterk, hoewel ik wel even dacht van wie die hand nou was, die aan mijn lichaam vast zat. 
Dit weekend was het weer zo ver. Ik had een bakkie van 10 gram gekocht van Dragon in Adam en heb mij laten aanpraten dat dit minder sterk is dan Atlantis. Snap jij het nog? Ik niet.. want ik dacht dat Atlantis altijd 1 van de lichtere was. Veel plezier met lezen en niet afhaken want heb mijn best gedaan. 
 
Het begin
De hele trip speelt zich af bij mijn neef in een dorp langs de rand van een bos in een woonwijk, met een gras-eilandje in het midden zonder speelrekken. Nadat mijn neef en ik een mannetje die op zichzelf woont, bij zijn huis hadden afgezet in Amsterdam, zijn we terug naar het dorp gegaan, om daar het plan uit te voeren. Ik zal gaan trippen op 10 gram en Jelle is de trip-sitter. Van tevoren heb ik hem info gestuurd over hoe hij het beste zou kunnen reageren om bepaalde voorvallen die zich eventueel zouden kunnen voor doen te voorkomen. 
Rond een uur of zes had ik 7 gram er van op. Niet veel zal je zeggen. Toch was het echt veel. Na tien minuten sloeg het als een bommetje in. Om zes uur begonnen alle gedachtes zich te laten zien. Gedachtes over dat ik de afgelopen tijd appjes naar mensen had gestuurd en hoe ik mijn leven de afgelopen tijd verkeerd heb ingedeeld. Tijden het verergeren van de Dragon, stond de docu aan, die ik op vakantie heb gemaakt, waar je mij dus ziet praten over hoe ik de natuur daar ervaar. Mijn neef en ik keken dus naar de docu. Ik vond het meer dan vreselijk om mijzelf terug te zien, op een scherm en ik vond het meer dan vreselijk om naar mijn stem te moeten luisteren die ik in de trip veel mooier vond klinken dan in de film. Wetende dat ik veel vrolijker ben dan hoe ik constant in de film keek en mijn haar zag er niet uit. Lekker kritisch ben je, zei mijn neef. Mijn neef vond de film komisch.
 
Jelle was tijdens de docu biefstuk aan het eten. Ik vond hem ineens net een soort dier die honger had. Ik dacht wat mooi dat de mens gwn net als andere dieren is, maar dan met bestek. Soms zie ik mensen als goden en godinnen, maar dan denk ik, we zijn maar mensen. Tegelijkertijd dacht ik, we zijn energie in een mensen lichaam. We zijn lichtwezentjes etc, of hoe je het ook wilt noemen. Maar dat zijn we allemaal. Dus zo speciaal is een individu niet, want we zijn niet speciaal of expres hier, we zijn hier gewoon.
De waarneming van Rakker de kat nam ook een andere wending. Ik had het gevoel met Rakker te kunnen praten zonder te praten. Ik had het gevoel dat Rakker mij vertelden, “je mag jezelf zijn, want ik oordeel nietâ€. Ik was er helemaal niet op uit om Rakker te pakken, wat ik normaal wel doe bij katten als ik ze tegenkom. Meestal springen ze dan weg. Hij ging steeds miauwen en toen ging ik terug miauwen. Ik vond Rakker net als iedereen, een levend organisme op deze wereld. Hij vond het juist leuk om bij mensen te zijn, omdat hij iets levends bij hun voelde, beelden ik mij zo in als ik een kat zou zijn. Mensen zijn warm, zacht en ze kunnen je aaien. Rakker is oordeel-loos. Een kat met geen verstand, maar toch enorm slim. Ook het aspect, nieuwsgierigheid kwam hier erg in terug. Jelle zat namelijk ineens met zijn voeten in een bak met soda, geen idee waarom, maar hij hing daar dus in met ze voet. Terwijl ik naast hem op de bank zat destijds, kwam Rakker steeds in de bak ruiken en kijken, toen duwde Jelle Rakker weg, omdat het te heet was voor Rakker. Toch moet hij even een voet in ze bek krijgen van Jelle, zodat hij niet in het kokende water ligt. Toen kwam het aspect, mensen boven dieren naar aan de orde. Mensen behandelen dieren als dieren, omdat het dieren zijn. Want wie krijgt er nou dagelijks een voet tegen zijn gezicht geduwd omdat hij uit een afval-bak eet. Zou je een voet in je gezicht krijgen als je in een stijle waterval wilt springen. Nee, eigen verantwoordelijkheid. Dat is het heftige van mens zijn. Eigen beslissingen en geen voet in je gezicht en toch soms geen verstand hebben en achterlijke fouten maken. 
 
Na een tijdje kwam Rakker bij mij zitten zonder zijn nageltjes in mijn huid te duwen. Hij lag in een rondje op mijn buik gebeuren en ik voelde mij zowat 1 organisme worden met rakker. Zijn hele vacht ademden en hij was zo relaxt en extreem in het nu. Ik jaagde hem niet weg, maar toch ging hij na een paar minuten alweer zelf rondjes lopen.
 
HOUTEN VLOER
Misschien was het omdat ik mij nederig ging voelen. Ik wou niet meer op de bank zitten, want de bank was van leer en ik had geen bank nodig om te bestaan, ik had alleen de aarde en de atmosfeer nodig. En alles wat door de mens gemaakt was vond ik vreselijk, al helemaal om op te zitten. Het mocht wel in de huiskamer staan. Ik begon te planken, buikspieroefeningen te doen en rondjes te lopen op het hout. Jelle begon te zeggen dat ik in Rakker zijn terrotorium zat, wat ik echt irritant vond, want ik geloofde dat hij het irritant vond. Want ik wist dat Rakker het niet boeide. Toch was het gevoel wat ik van de houten vloer kreeg belangrijker dan de opmerking van Jelle over het terotorium. 
 
De televisie
De televisie stond aan. Jelle had een reisprogramma aan gezet met Kris Zegel en Dennis Ding die in een buitenlands land waren. Kris stond stil te presenteren en uit te leggen wat er allemaal te doen was in het land. Tijdens het presenteren liepen er allemaal mensen om hem heen die naar de omgeving wezen en rondkeken. Raar is het dat mensen altijd naar iets buiten zichzelf op zoek gaan. Ze liepen als een kip zonder kop rond, de toeristen dan. De bewoners rookte een peukie of lazen de krant. De krant-lezer is maar gewoon een krant-lezer op deze wereld en meer niet. Ik dacht: "Waarom maakt de krant-lezer zelf niet zijn leven cool?" De krant lezer, leest waarschijnlijk alleen maar dingen over oorlog en bullshit. Ik ging stemmetjes bedenken bij wat de mensen aan het zeggen waren in de omgeving van Kris. “Kijk daar een dooie kip!†Ook zat ik zowat hele gesprekken te voeren met de presentator. De presentator: “Op deze plek kan je maar voor liefst 10 euro per nacht slapen, maar let op, dat je niet bij een hoer naar binnen loopt!†Mijn antwoord: “Ow echt waar meen je niet, neeeeee meeen je nieettt maannnnn serieus.†Het was te komisch hoe serieus hij alles vertelde, terwijl hij misschien maar 1 minuut in die hele winkelstraat had gestaan en er totaal geen affiniteit mee had. Toch kon hij het overbrengen met zijn pretbek. Dennis daarentegen, stond in een onwijs mooie kerk. Wat ik echt geweldig vond. Ik had het idee alsof hij in Amsterdam in een kerk stond, toen hij naar buiten liep allemaal mensen in witte jurken liepen en allemaal andere soorten huizen waren. Ik vond het ziek dat mensen betaald krijgen terwijl ze op reis zijn. 
Toen vond het wel welletjes en begon ik tegen Jelle te zeggen dat er muziek aan moest. Hij had de kleine afstandbediening van Apple, waar je echt makkelijk RSI van krijgt. Ik had daarom erg veel medelijden met hem. Maar ja, et was nou eenmaal zo op deze manier. Ik wou graag het nummer Because van The Beatles. Toen verscheen er op het scherm, ongeveer 100 covers van het nummer, maar geen enkele de originele van The Beatles. Toen had Jelle maar gewoon de Beatles ingetypt en koos ik een nummer die op zich wel leuk is. Eerst had ik nog het liedje Love van John Lennon aangevraagd, maar die was te zoetsappig en die moest dus uit!!! Het werd het nummer: We can work it out. Ik vond het zwaar komisch hoe Paul M. zich stond te vermaken en aan het zingen was. Hij had er echt lol in en je zag aan zijn expressie wat hij wilden uitbeelden: Lol en hoop. Het mooie van de clip vond ik, dat destijds, alles gewoon 1 clip was en niet honderd beelden per seconde achter mekaar geplakt. Ik zag tijdens de clip ook blije gezichten van toeschouwers. Ik realiseerde me dat iedereen opzoek is naar iets wat ze kunnen aanbidden. Iets wat iedereen laat genieten en dat iedereen chil blijft en niet bijvoorbeeld zich gaat uiten in geweld heel diep. Maar juist heel diep in het blije te genieten. De kop van Paul herrinerden me aan het kind zijn. Een kind, wat een liedje speelt en dat doet hij, als een licht veertje, en hij is zo blij, dat is wie wij behoren te zijn. 
Erna kwam het nummer Penny Lane erachter aan. De clip was extreem raar. Uit een steeg kwamen ineens agenten op paarden draven. Toen ik beter keek zag ik de Beatles in apen veranderen. En toen zag ik apen op paarden. Conclusie: in dit leven gaat het er gewoon om, dat apen het met andere apen kunnen vinden. Dat zei ik en Jelle vond dat ik veel muziek kenden. 
Toen kwam de uitreiking van Rihanna en Drake. Rihanna ontving veel complimenten en een prijs over haar cariere. Ze ontving zelfs complimenten over haar kledings-stijl. Dat is nog eens erkenning! Toen had ik meteen zin om Rihanna te kijken, maar er kwam toen een clipje van Lowlands. Een artiest ging ik mensen hun schoenen lopen door het publiek. Weer zo'n dierenrijk geval; zij steeg boven het dier uit. De mensen waren dieren, zij liep over de mensen heen. Mensen wouden zelfs haar schoenen aanraken. Mensen vingen haar op in het publiek tijdens het skydiven. Echt een mooi moment, dit is echt vertrouwen hebben in elkaar. Op totaal vreemde mensen lopen. Zo kwam er nog een clipje voorbij met een vrouw in een raar pakje die ging tapdansen met een hunkie. Ik vond alle mensen in het publiek sperma-cellen die waren gegroeid tot een mens. Maar die eigenlijk niet meer dan sperma waren. Daarom is het motto voor mij: live in a ball or party in a ball.
 
We keken nog de after van lowlands, wat ook magnifique was. Het was erg lekker weer geweest. 
 
Naar buiten
Jelle rookt soms een sigaretje. Die we buiten gingen oproken. Hij dan. Ik stond erbij een keek ernaar. Het was een ziek gezicht. Omdat ik Jelle en mij ineens dieren vond in een groot hok. In dat huis waar wij zaten. Ik zag Rakker die binnen bij het raam stond te miauwen. “Wat zielig hij wilt naar buiten“ dacht ik, maar ik dacht ook, binnen is het veilig. 
Er lag een tak in de tuin. Jelle zij over de tak: die tak lag er ineens! Het was een dooie tak, toen ik de tak ging inspecteren. De tak was van de boom gevallen. Toen riep ik naar Jelle: “de boom is dood†Dat vond ik stom. De tak raapte ik op en begon er andere bladeren mee te vegen. Al snel riep Jelle: “Stop! Zometeen veeg je de bladeren naar binnen!†
Plots begon ik mij zorgen te maken over hoe ik vanmiddag over kauwgom begon. Jelle wou kauwgom uit het raam gooien, maar dat mocht niet van mij. En deed het in een papiertje. Toen ik erover begon, was Jelle het er mee eens. Ik ben sinds het trippen toch wel redelijk meer bewust van de natuur. Daarom roggelde ik in de tuin en zei ik: “roggels zijn nou minder slecht voor het milieu en denk ook eens aan de stratenmaker die die steen helemaal heeft aangelegd, daar ga je toch geen kauwgom op gooien!†Vervolgens wou ik in de roggel gaan staan, hier had Jelle veel bezwaar tegen, omdat ik anders de roggel via mijn schoen mee naar binnen zal nemen. Ik adoreerde mijn rebelse gedrag. Want dit is nou eenmaal een kant van mij die ik moet zien te accepteren.
Na het peukie zijn we weer naar binnen gegaan. Ik ging weer naar de houten vloer waar we Wolfmother, Janis Joplin en andere artiesten gingen kijken. Ook keken we een docu over geld en Ted-talks. Het was leerzaam maar toch erg moeilijk om soms alles te begrijpen. Daarom mocht de tv ook echt niet aan, want daar begreep ik al helemaal niks van. Ik was er heilig van overtuigd dat alles kan en dat je overal heen kan waar je wilt zijn. Dat als je tv kijkt niet interactief mee in de wereld mee doet. Dit kan alleen bereikt worden door in de wereld te stappen en een doel voor ogen te hebben. 
 
Het eind
Ik pakte mijn hoofdje en ik voelde eraan. Ik dacht wat een klein hoofdje heb ik toch, waarom doe ik het hoofdje toch zoveel aan. Teveel nadenken is niet chil. Mijn benen voelde niet als die van mij. Ik zag niet meer dat alles om uiterlijke vormen gaat, maar om hoe ik mij van binnen voel. En dat ik hier dus ook niet te lang stil bij hoeft te staan als mijn haar een dag niet zit. Ik keek naar buiten en ik zag sprookjesland. Mensen dansten over grassen met al hun haren in de wind. Maar alles wat ik zag waren auto''s in de werkelijkheid, geparkeerd naast huizen met lichten aan. Toen ik op mijn buik op de grond lag, zag ik een spiegel van werelden, watervallen. Ik zag dat ik nooit heb bestaan en dat ik ook nooit doodga. Want ik is alleen maar een illusie. Ik is niet meer ik, ik is hoe ik de wereld elke seconde ervaar. De ervaring was mooi en eigenlijk deed niks er meer toe, behalve dat alles mij was vergeven en dat ik moet leven zonder teveel te willen. Ik zag dat er toch niks meer te verliezen valt, want waar ik ga, ik kom nooit uit mijn lichaam wat ik mag wezen. Dus ik ga mijn angst en confrontatie voortaan aan. Dat zou je denken. Ik ben nog steeds een pussy. Ik zag verhalen in het huis van Jelle. Ik zag de houten vloer met alle krassen erop die zich jaar in jaar uit hebben opgestapeld in het hout, voordat het lichaam zich heeft versleten, verslijten eerst meubels. Ik zag dingen die niet in woorden waren te omschrijven. Ik zag dat ik mezelf soms als afval heb behandeld. Ik zag dat ik mij irriteeer aan mij pa die als ik thuis ben mij altijd loopt aan te kijken alsof ik een of ander huisdier ben. Het gaf mij een naar gevoel. Ik zag dat het huis waar ik nu woon niet eens zo fijn is, als ik altijd denk. En dat met minder spullen vaak meer lol in het leven zal kunnen zijn. De waarheid is naar boven komen drijven maarja wat heb ik geleerd? Om gewoon te denken fok it, als er geen liefde is, is er niks. Dus als er voortaan iets is in mijn leven wat ik onprettig vind, komt dat omdat liefde geen voorrang krijgt. 

Ik hoop dat het report duidelijk was een soort van. Bye

 

Zie afbeeldingen: http://imgur.com/C8Y3VHn TAK & http://imgur.com/iGGCfpR KAT

Link naar bericht
Deel via andere websites

Prachtig report! Heb een paar keer hardop gelachen en heb genoten van begin tot eind. Er staan een boel hele mooie (en ware) dingen in. Bedankt voor het schrijven.

 

Altijd lastig om echt te leven naar de inzichten die je tijdens een trip opdoet. Maar langzaam maar zeker kruipt het er steeds meer in en wordt het alleen maar makkelijker, is mijn ervaring. ;)

Link naar bericht
Deel via andere websites

Hoi,

 

Ja ik merk na meerdere trips dat het makkelijker is om de inzichten te integreren in mijn bestaan. Als er een ego-momentje is grijp ik naar 1 van de inzichten om het zo wat zachter voor mijzelf te maken. Ik ben er ook echt veel minder alcohol etc door gaan drinken heel gek eigenlijk. Ik zal alsnog wel negativiteit behouden in mijn leven, maar het is in ieder geval iets verbeterd!

Link naar bericht
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden