Hoe zat het nou met die sattelieten? Eerste keer cactus eten

[braincracking 0]

Wat: 30 cm Bolivian Torch, -Echinopsis Lageniformis
Wie: J, J (meisje), B en ik
Waar: Park, later thuis
Wanneer: 13-09-2016

Ik had al een paar keer getript, met name op truffels. Hoewel dit meestal goed beviel wilde ik ook wel eens iets anders proberen. Op advies heb ik online een Bolivian Torch besteld. (https://www.zamnesia.nl/mescaline-cactu ... ormis.html). Al snel arriveerde er een leuk pakketje met als belangrijkste onderdeel de 30 cm lange cactus. Het duurde even om uit te zoeken hoe je deze het beste kan gebruiken. Er worden namelijk wel 100 verschillende manieren beschreven op het internet en elke manier heeft wel zo zijn voor- en nadelen. Uiteindelijk heb ik daarom maar gekozen voor de eenvoudigste weg die uitgelegd wordt op de site van Zamnesia. Je moet de cactus ‘ontstekelen', in plakken snijden en een week in de zon laten drogen. In dit proces blijft er (gelukkig) een stuk minder over van het grote ding. Want over de smaak had ik niet veel goeds gelezen.

De gedroogde stukjes zaten al een tijd in een bakje te wachten op een goed moment. En dat duurde gelukkig niet al te lang. We zouden met vrienden in het park gaan chillen en enkelen zouden truffels gaan doen. Voor mij de gelegenheid om de cactus mee te nemen. Mijn voorbereiding was echter niet compleet want ik had de stukjes nog niet fijngemalen. Bij gebrek aan beter heb ik het in een grindr fijngecrushed. Niet echt aan te raden want ik kreeg het grove en droge pulver nauwelijks door mijn keel. De smaak was inderdaad erg bitter en weinig aangenaam (maar na alle waarschuwingen viel het me eigenlijk wel mee). Gelukkig had een vriendin citroenwater mee, wat beter smaakte dan gewoon water omdat het de bitterheid wat verhulde. Het was moeilijk het hele doosje weg te werken maar wat moet dat moet. Ondertussen rookte ik een joint. Ik had gelezen dat dit hielp tegen misselijkheid en braken, wat bij veel mensen na een half uur tot uur na inname gebeurd. Mijn vrienden begonnen al langzaam in hun trip te komen. Met de meiden die niet gingen trippen bleef ik nog een beetje kletsen tot zij naar huis gingen. Nu waren we nog met 4 over.

Ondertussen was ik aan het wachten op misselijkheid of braakneigingen maar er gebeurde niets. Even was ik bang dat ik het misschien niet goed had gedaan. Totdat vriend J tegen me zei, jij bent echt wel aan het trippen al hoor en ik dacht: verhip. Er was al meer dan een uur voorbij, inmiddels was het donker en vanaf de heuvel in het park keken we op de lichtgevende huisjes in de verte. De huisjes leken steeds in aantal toe en af te nemen en bogen alle kanten op. De andere twee hadden zich afgezonderd, dus hing ik een beetje rond met J. Samen gingen we plassen in de bosjes. De struiken in het donker waren een genot om naar de kijken want alle kale takjes waren zo levendig en driedimensionaal. J verbaasde zich vooral over het gras wat ik vervolgens van hem over leek te nemen. Het gras leek zo vol en dik. Het is toch wel gewoon gras? Het was net een matras zo. Later wilde J dit laten zien aan meisje J maar maakte hierbij de vergissing het gras te verwarren met de brandnetels een stukje verder. Toen zij terug kwamen met brandende handen zorgde dat voor de nodige hilariteit.

Ondertussen voelde ik me op hetzelfde niveau als de truffelaars in de zin dat ik niet merkte dat zij in een totaal andere trip zaten dan ik. Wel merkte ik dat ik niet echt een bodyhigh ervoer zoals ik dat bij truffels wel meestal had. Mijn vrienden leken zich happier en lacheriger te voelen. Ze waren melig en hadden veel lachbuien, met name om mij had ik het idee. Ik daarentegen voelde me eigenlijk dood serieus en vroeg me vooral in het begin ernstig af wat ik ‘er' nou mee moest. Ik kon de eerste 1,5 uur van de trip niet echt rust vinden. Ik bleef staan, beetje trappelen, continu om me heen kijken wat er allemaal gebeurde, Ik wist niet zo goed hoe ik me moest voelen. Gelukkig daalde het langzaam een beetje in dat ik ook niet zo veel hoefde, en dat ik best languit kon gaan liggen en met mn vrienden kletsen. Mijn voornaamste gesprekspartner was J en onze dialogen waren echt op een ander niveau dan normaal tot groot vermaak van de andere twee. Ik kon me erg druk maken om wat J me te vertellen had en ik op dat moment niet leek te begrijpen of weten. De trip had me een beetje wereldvreemd gemaakt. Zo ging het op een gegeven moment over de satellieten, die we voorbij zagen komen. J zei dat ze foto's aan het maken waren. Hoewel ik dit in nuchtere toestand heus wel weet kon ik op dit moment opeens niet meer geloven dat dit kon. Van zo ver weg. Niet!! Bleef ik maar roepen. Echt niet!! Ook toen die later zei dat de Iphone van glas was, dacht ik dat hij me weer iets wijs wilde maken. En zo waren er een hoop dingen die ik ineens erg absurd vond en niet goed begreep. Dit leidde er toe dat ik steeds J aan het tegenspreken was, wilde weten waarom het dan zo was en dan nog voelde ik me soms voor de gek gehouden. Dan moest ik steeds bij de andere vragen of ik niet voorgelogen werd door J. Dit alles zorgde voor hilarische gesprekken, met name voor de twee toeschouwers maar ook voor ons zelf waren het leuke gesprekken die erg relevant leken op dat moment.

Toen kwam er, in mijn beleving al erg snel, het akelige moment dat de eerste, (meisje J) zei dat ze al aan het uittrippen was en dat het gevoel een beetje weg was. Ik kon zelf niet zo goed inschatten hoe diep ik in de trip zat aangezien er visueel nu niet heel veel leek te gebeuren in het donker. Maar ik had wel gelezen dat een cactustrip wel 10 uur kan duren, en die waren nog lang niet voorbij. We bleven nog een beetje doorkletsen en lachen en toen ik een jointje moest draaien voor de anderen wist ik dat de rest ook al een beetje uitgetript was. Zoveel moeite als het me koste om die joint in elkaar te zetten merkte ik dat ik er nog midden in zat. Hoe voel jij je dan, werd me een paar keer gevraagd. Het probleem was dat ik dus niet zo veel voelde, maar wel degelijk aan het trippen was. Ik mompelde dat het wel lekker ging maar vond het eigenlijk op dat moment wel jammer dat de rest nou al klaar was. Nu was er opeens een verschil.

Er waren nog jongens in het park die graag sociaal met ons wilden doen en bij een vuurtje wilden gaan zitten. Maar hier was duidelijk niemand van ons echt voor in de stemming. Ik had op dit moment echt geen enkel gespreksonderwerp kunnen verzinnen.

Toen mijn vrienden bij iemand thuis wilden gaan chillen liepen we naar de fietsen. Zodra ik uit het park kwam, de stoep op liep en in het lantaarnlicht stond dacht ik. HOLY! Alles in de straat, inclusief de straat slingerde alle kanten op. J keek me aan en zei: je zit er nog middenin he? Waarop ik maar niet zei dat ik het gevoel had dat de trip nu pas echt begon. Dus mompelde ik dat de straat wel een knikkerbaan leek en kroop bij J achter op de fiets. Waarschijnlijk kwam het omdat er nu veel meer licht was maar de trip was ineens een stuk visueler geworden.

Wat er bij mijn vriend thuis gebeurde weet ik verder niet zo goed meer. Alleen dat ik merkte dat ik op een ander niveau zat als de rest. De kamer danste op en neer, het was de hele tijd alsof ik alles via een lachspiegel zag. Soms dacht ik een fractie van een seconde dat het weg was, maar dat was misschien alleen omdat ik me zo op de omgeving concentreerde. De gespreksonderwerpen waren een beetje op en ik wist zelf ook niet goed wat ik tegen mijn nuchtere vrienden moest zeggen. J (meisje) ging naar huis en niet veel later kondigden ook de anderen aan te gaan slapen. Hoewel dit moment er al een tijdje aan zat te komen moest ik toch mijn best doen om mijn teleurstelling te verbergen. Wat moest ik nou alleen? Toen ik op mijn fiets stapte voelde ik me erg zielig maar ik probeerde me maar niet te veel te laten kisten door dat gevoel. Zo erg was het nou ook weer niet. De weg naar huis leek 3 keer zo lang als normaal maar het was wel lekker om een stuk te fietsen. Het hele stuk berg op vroeg ik me af of de weg zich nou langer leek te maken.. maar toen ik een stuk stijl naar beneden ging zag ik het onder mijn voeten gebeuren! De weg verlengde zich waardoor het leek of ik eindeloos als in een lange achtbaan naar beneden sjeesde in plaats van de normaal gesproken enkele tientallen meters. Dit was echt heerlijk maar ook een beetje eng omdat ik wist dat het door de trip kwam en ik dus bang was dat ik het einde van de weg zou missen en ergens tegenaan zou storten. Maar ik realiseerde me dat net op tijd om op het goede moment af te remmen. Uiteindelijk was ik weer op mijn kamertje, die erg warm is na zo'n zonnige dag. Ik kreeg het op slag erg benauwd en had ik geen flauw idee wat ik moest gaan doen. Mijn internet werkte slecht en de muren bleven op me af komen.

Achteraf gezien had ik weer naar buiten moeten gaan. De volgende keer ga ik echt niet meer op een kamertje zitten tijdens het trippen. Het was helemaal niet relaxed, de deuren stonden open maar ik had af en toe het gevoel dat ik bijna geen lucht meer kreeg. Ik wist dat dit niet kon maar het zorgde er toch voor dat ik de hele tijd bezig was om te proberen niet in paniek te schieten. Ik ging een beetje chatten op een gaychat… en had op een gegeven moment ineen keer iemand aan de telefoon. Dat was echt trippy om die stem aan de andere kant te horen. Ik kon er niet veel mee want natuurlijk wist ik weer niet wat ik moest zeggen.

De uren daarna heb ik vooral naakt op bed gelegen en naar mijn eigen, half opgewonden lichaam gekeken. Mijn lichaam zag er minder uit als dat van mezelf maar dit was ergens ook wel weer opwindend. Het leek alsof ik mezelf nu pas ECHT zag, objectiever. Mijn lichaam zoals het is, elke oneffenheid duidelijk zichtbaar. Alsof ik het niet al duizenden keren gezien heb. Maar ondertussen had ik totaal geen rust in mijn lijf. Een hele poos stond ik elke 5 minuten op om water te drinken en naar de wc te gaan. Op een gegeven moment begin ik bijna onbewust met suiker toevoegen aan het water om de trip af te remmen. De dag erna realiseer ik me pas dat ik helemaal niet weet of dit ook bij mescaline werkt of eigenlijk alleen bij truffels. Hoe dan ook, op een bepaald moment wordt ik wakker en realiseer me dat de trip voorbij is. Ik heb niet het gevoel dat ik echt geslapen heb maar als ik op de klok kijk zie ik dat ik waarschijnlijk iets van 4/5 uur geslapen heb, het is net middag en weer een stralende dag.

Ik vond de cactus trip een mooie ervaring die wel veel gelijkenissen heeft met LSD/truffels. Visueel kwam het een beetje traag op gang maar ook dit kwam uiteindelijk meer dan genoeg om me bezig te houden. Alleen het euforische gevoel/bodyhigh miste ik wel een beetje. Ik weet niet of het kwam door mijn eigen gesteldheid of dat dit gewoon minder is bij deze ‘drug'. Een volgende keer zal ik het beter plannen zodat ik het gezelliger met vrienden zou kunnen afmaken. Iedereen aan de cactus of een plan B verzinnen voor als mensen moe zijn. Ik wist namelijk echt niet wat ik moest doen in mijn eentje en dat was achteraf wel een beetje zonde van de trip. Zou iedereen aanraden om lekker buiten te trippen. Overdag lijkt me ook fijner, vooral vanwege het licht. Ik zou de Bolivian Torch zeker aanraden aan mensen die wel eens iets anders willen proberen. Hoewel ik er wel moet bijzeggen dat ik deze keer niet een totaal nieuw gevoel heb ervaren. Voor mij alleen maar een reden om het nog vaker te proberen om te kijken wat ik er nog meer uit kan halen.

(Hoop dat mijn eerste report hier andere een beetje wegwijs kan maken zoals andere reports dat voor mij deden. Tips in welke vorm dan ook welkom. )