Drabbelig


Recommended Posts

Drabbelig

 

Ja hoor. Nòg meer drugs gebruiken. Ik kan het u helemaal tot hier horen denken. Welk een affreus rumoer. En normaliter, toegegeven, zou ik u daarin volkomen gelijk geven. Een ei is nu eenmaal geen ei zonder dooier, laten we daar gewoon eerlijk in zijn. Maar vandaag, nee, nu even niet. Tot in de dubbele puntjes geïmpregneerd met exotische substantiteiten en weldra haast panklaar, dan heb ik niet meer veel nodig. Dan gaat het nog maar in kleine beetjes. Het langdurig effect van het middel, dat wat gewaar wordt ervaren, is iets dat gekoesterd moet worden als de tere bloem die zij is. Geef haar teveel en u krijgt alleen maar een dikke kop. Geef haar te weinig en het geheel dooft uit als een nachtkaars. En dan? Dan is u nuchter, en dat is nòg erger. Maar geef haar precies genoeg en u verkeert dagenlang op het scherpst van de snede in dimensies en vreemde plaatsen waarvandaan nog niet eerder een levende ziel is wedergekeerd. Van z'n lang zal je leven niet. Dat klinkt wellicht een weinig melodramatisch, doch gij weet: schromelijk overdrijven, dat is mijn vak. Gelukkig wel, want zou het maar een rare hobby zijn. Hoe dan ook, wat ik maar zeggen wilde: fascinerend!

 

Echt eindeloos, man. En ik meen hier niet te veronderstellen dat mijn op heden wat dungerekte bewustzijnsvermogen zelfs met enige moeite in staat zou zijn ten volle te beseffen wat die woorden daadwerkelijk betekenen. Dat zou apekool zijn. Neen, slechts binnen de beperkte reikwijdte van de instrumenten die mijn persoontje daartoe tot zijn charmante beschikking gesteld heeft gekregen door Moeder Natuur en Vadertje Rationale zullen de onscherpe contouren van een half doorwrocht concept zich uit een murky achtergrond weten los te wurmen, een onmeetbaar kort moment van bestaan kennen om dan, even plotsklaps als zij uitgebraakt werd ook weer weg te zinken in dat duister slijmerig moeras van een onderbewustzijn, de plaats waar de monsters leven. Maar daarover later meer. Voor dit moment volstaat het eenvoudig te zeggen: murky? Ja, wel degelijk. Afgeleid van troebel, en obscuur. Geen zuivere koffie. Drabbelig.

 

Van die rasechte Colombiaanse, puur en onversneden in zijn rauwe vorm: de koude boon. Groen en onverschillig, hard en bitter tot op het bot. Pas na een zacht en liefdevol roosteren en het daarna bruut verpulveren en met kokendheet water overgieten teneinde dat bitterzwarte vocht tijdelijk in een mok of beker of iets dergelijks te deponeren om het dan spoorslags achter in uw hunkerend keelgat te kwakken waar het als een hete lavastroom van suiker en cafeïne zich door uw slokdarm een weg baant, helemaal naar beneden, waar het aldaar aanbeland zich nog eens genoeglijk aandoenlijk door uw darmkanaal verspreidt, als een klein thermonucleair apparaatje: poef... En u wordt wakker. Die alhaast ingesleten verzameling neuronen onder uw schedeldak begint alras wat rapper te vonken, psychotronische netwerken worden in- en doorgeschakeld en traag maar gestaag wordt het wat lichter achter uw ogen. Nog even en u mag van een voorzichtig functionerend bewustzijn spreken. Daglicht en geestlicht smelten samen en een nieuwe dag is aangebroken, vol van hoop en nieuwe kansen. Wat zullen we eens gaan doen vandaag?

 

Laten wij ons diepste dromen waarheid worden? Openen wij welwillend ons hart en ons huis om onze in hoge nood verkerende medemens met zijn psychosomatische symptomen, zijn complexe trauma's en zijn vuile klauwen zomaar aan onze piano te laten zitten? Of aan de ontbijttafel? En waar is het tafelzilver? Neen, ik zeg u! Sta stram, gij prutser, recht dat iele kippenborstje zo ver als nog mogelijk is en haal eens piepend adem, dan weet u meteen weer waar het om draait: chronische bronchitis en de noodzaak van frisse lucht. Vroeger sprong u er gaten in, nu krijgt er geen genoeg van. Dat is de ware kern van het Zen-logisch redeneren: alles hangt altijd samen met iets anders. Ook al lijkt dat op het eerste gezicht vaak niet zo, als u maar lang en obsessief genoeg zoekt vindt u altijd wel een wijze waarop u punt A en plan B op geheel nieuwe en unieke manieren met elkaar in verband kunt brengen, derhalve verse connecties en verbindingen aangaande op een niveau waar dat voorheen nog niet bestond. Nieuwe inzichten dienen zich aan en plots ziet u de wereld in een heel ander licht. Een vreemde en haast buitenaardse zalmroze gloed, zachtjes en bedorven pulserend. Alsof het ademhaalt. Alsof het verdomme lèèft. Pure Tjakka, man. Zonder blozen of omzicht.

 

:)

Link naar bericht
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden