Ten oosten van Terneuzen


Recommended Posts

Ten oosten van Terneuzen

 

Het zou kunnen dat ik ergens halverwege dit stukje dood neerval, dus ik zal het kort houden. Dat zou een goede openingszin kunnen zijn. Hij grijpt direct de aandacht en laat vervolgens niet meer los, waardoor u haast wel gedwongen wordt in èèn ruk naar het einde toe door te lezen. De magie van goed schrijverschap. Desondanks is het natuurlijk waar: ik zou inderdaad ergens halverwege dit stukje zomaar ter vloere kunnen neerzijgen en met mijn laatste adem de pijp uit blazen zodat die terug naar Maarten kan. Dat kan. Elk mogelijk moment, elke volgende seconde, en dit geldt uiteraard ook voor u, kan het voorbij zijn. Er breekt ergens iets in dit fragiele systeem, iets cruciaals, en het is gedaan met de pret. Lampjes uit, einde verhaal, bedankt voor de bloemen. Dat wij, mensensoort, voor zover bekend als een van de weinige levende wezens in onze omgeving zich bewust is van zijn eigen eindigheid en zich door die verpletterende gruwelijke onvermijdelijkheid nochtans nauwelijks uit het veld lijkt te laten slaan geeft getuige van het opmerkelijk vermogen onszelf gedurende dit korte leven met zoveel mogelijk onzin en poeha te omringen, alsom ons maar vooral niet bezig te hoeven houden met dat ongenaakbaar naderend monster dat is de dood. Een enkele keer, als u weer eens omgeleid wordt na een bloederig ongeluk op de A2, op de crematie van oma toen u zestien was of gewoon, op een zaterdagmiddag op Facebook, komt het voor dat magere Hein met zijn zeis even tussen de bladzijden door naar buiten glipt en iets levends uit ons universum wegsnaait, maar afgezien daarvan storten wij ons over het algemeen hals over kop en blind vooruit in de krankzinnige maalstroom van dit bestaan en zien we wel waar het feestje eindigt. Men zou derhalve oprecht kunnen stellen dat een mensenleven èèn groot aaneengeschakeld struisvogelpolitiekbonanza is.

 

Dat gezegd hebbende: voor hetzelfde geldt bestaat u en zelfs de rest van de wereld helemaal niet echt en zijt gij allen slechts een vrij complexe hallucinatie in mijn hoofd, en dat ik dan niet een mens ben zoals u, maar een voor uw beperkte bewustzijn niet te bevatten multidimensionaal en buiten de tijd bestaand wezen dat na inname van wat in dat bestaan voor magische paddenstoelen zou moeten doorgaan daar helemaal slecht op gaat. Bad trip. Groen zien, weet je wel. Dat kan natuurlijk ook. Mocht u dat als een onwaarschijnlijk of zelfs geschift scenario in de flapoortjes klinken, bedenk dan dat Super Mario waarschijnlijk hetzelfde zou reageren als iemand hem vertelde dat hij eigenlijk geen loodgieter was maar slechts een stel elektronische impulsen en verspringende pixels.

 

Nog onwaarschijnlijker is het dat ik een verdichtsel van ùw verbeelding zou zijn. Niet dat ik iets tegen uw verbeelding heb hoor, in des geheels niet, maar als ik werkelijk uit uw fantasie voortkomen zou dan had ik mezelf wel iets beter aangekleed. Dit geeft ook geen sjoege.

 

Kort gezegd: daar, in die een-tot-anderhalve kilo sponsbloemkoolachtige wit-en-grijze massa tussen die toch wel charmante luisterschelpjes van u, bestaande uit neuronen en dendrieten en axonen die onderling meer mogelijke verbindingen kunnen aangaan dan er sterren in het bekende heelal zijn, waar op nanotechnische schaal een voortdurende uitwisseling plaatsvindt van elektronische impulsen, neurotransmitters, hormonen en potentialen en er zelfs op kwantummechanisch niveau activiteiten plaats lijken te vinden die iets significeren dat op bewustzijn lijkt aan te komen, dààr vindt de ware overdracht plaats van potentiële buitenzintuiglijke waarden naar een kraakrealistische innerlijke ervaring van de echte wereld in al haar complexe onderlinge interacties en verschijningsvormen. Althans, zo denken de rationele mensen erover. Er zijn ook meer oosters ingestelde filosofieën aan te wijzen die argumenteren dat het juist andersom is, dat bewustzijn er eerst was en daaruit materie is voortgekomen, maar als men in die richting gaat denken zou het wel eens kunnen dat u in een diep en duister konijnenhol lazert van een meisje dat Alice heet en daar nooit meer uit ontsnapt, en dat wil ik u niet aandoen. Het is zo'n mooie dag vandaag. Dus gaat heen, menswezen, en procreëer. Maar niet teveel.

 

:)

Link naar bericht
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden