Mannetje Sakkerloot


Recommended Posts

Mannetje Sakkerloot

 

Er was eens, ooit, in een twijfelachtig universum waar de dingen vaak net even iets anders liepen dan u gewend was, een mannetje. Mannetje Sakkerloot, zo heette hij. Niemand wist zeker of dat zijn echte naam was, maar iedereen noemde hem zo omdat hij voortdurend 'sakkerloot' zei. Te pas en te onpas. Echt, de hèle tijd. Tot je er een beetje tureluurs van werd. En eerlijk is eerlijk: sommige mensen werden dat ook. Hartstikke krankjorum, is misschien beter gezegd. Moordplannen werden er al gesmeed, door deze mensen. En kidnapplannen. Allerlei nare plannen. Het was dan ook vrij onsympathiek volk. Van de andere kant: geef ze eens ongelijk. Hoe vaak zou u op 'n dag 'sakkerloot' kunnen horen voordat het u grijs voor de ogen werd?

 

Nu had Mannetje Sakkerloot het geluk dat hij in dienst was van de koning. Hij was bibliothecaris van de uitgestrekte verzameling boeken, perkamenten en papyrusrollen waarvan zijn vorst de trotse bezitter was. De bibliotheek bevond zich diep in de zompige kerkers en kelders van het oude kasteel. Tegen de klamme stenen wanden stonden metershoge boekenkasten zwaar door te buigen onder het immense gewicht van alle opgeschreven informatie die er op dat moment in de wereld te vinden was. Al snel voldeed de kastruimte niet meer en werden eeuwenoude manuscripten en rollen vol toverspreuken dan maar centraal op de koude tegelvloer opgestapeld. Na jaren van fanatiek verzamelen door zijn nobel broodheer waren de bedompte kelders en kerkers van het kasteel veranderd in een woud van wankele stapels en krakende bergen van kisten vol boeken, losse geschriften en stoffige aktemappen vol kladblaadjes met alchemistische berekeningen en de exacte locatie van Excalibur, het legendarische zwaard van koning Arthur himself, nota bene. Slechts schaars verlicht door enkele sputterende walmende olielampjes die met kettingen vanaf het ruwe plafond naar beneden hingen, de verstikkende damp van schimmel, oud vocht, rottend perkament en rattenkeutels plus het voortdurende instortingsgevaar zorgden er wel voor dat Mannetje Sakkerloot meestal het rijk alleen had, daar beneden. Dat vond Mannetje Sakkerloot helemaal niet erg. Enthousiast boekofiel als hij was kon hij eindeloos door die lange schimmige gangen vol meesterwerken dolen, dan eens hier een magisch naslagwerk oppakkend, dan weer daar een mysterieus geschrift in een vergeten taal ter hand nemend, en bij elke nieuwe fascinerende vondst klonk er weer een zacht gepreveld 'sakkerloot' door de ondergrondse gewelven.

 

Mannetje Sakkerloot was gelukkig, daar in zijn verborgen universum van kennis en wijsheid en hij had daar best tot in lengte van dagen in zijn eentje kunnen rondscharrelen en 'sakkerloot' tegen zichzelf mompelen, maar dat zou maar saai zijn, nietwaar? Dus op een dag, toen aliens uit de ruimte het kasteel aanvielen met vreemde asymmetrische steampunk-ufo's vol stoommachines en analoge computers nam Mannetje Sakkerloot een voor velen onverwacht besluit. Terwijl robijnrode laserstralen het oude vermoeide kasteel in stukken en brokken uiteen lieten donderen en de doormidden gezapte lichamen van pages en narren en ander kasteelpersoneel langs de afbrokkelende muren naar beneden kwamen zeilen om her en der met luide vochtige pletsen neer te paffen gooide Mannetje Sakkerloot opgewekt een knapzak met daarin zijn belangrijkste bezittingen over zijn schouder en trok de wijde wereld in. Voordat hij de poort van het kasteel definitief achter zich dicht trok had hij nog èèn keer langs zijn geliefde boeken gedwaald. Dan had hij een olielampje van zijn ketting genomen en dat in de duistere diepte van de perkamenten canyons gesmeten. Heel even gebeurde er niets. Toen een luide woesj, een felle oranje gloed en een golf van zinderende warmte door de klamme kilte van de kerker. Mannetje Sakkerloot veegde een traan uit zijn oog, draaide zich om en liep weg.

 

Als wij hem weg zien wandelen in de richting van een eenzame zonsondergang zien we tegen de achtergrond van zijn heen en weer deinende knapzak hoe de aliens de strijd tegen hun middeleeuwse tegenstanders effectief beslechten door het kasteel en zijn wijde omgeving met een plasma-inversie-bom in èèn grote geluidloze flits tot op kwantummechanisch niveau in de as te leggen.

 

Mannetje Sakkerloot beleefde nog vele doldwaze avonturen en spannende belevenissen. Hij leerde ook iets minder vaak 'sakkerloot' zeggen zodat de mensen om hem heen niet meer onmiddellijk een gruwelijke pesthekel aan hem hadden en onbewust hun messen en dolken begonnen te slijpen als hij in de buurt was. Uiteindelijk vond hij in de late herfst van zijn leven zelfs nog troost in de boezem der liefde, alhoewel die vooraleerst aan Saartje toebehoorde. Samen betrokken zij een leegstaand konijnenhol in de Mistige Wouden en maakten daar hun thuis. Het muffe vochtige beschimmelde hol vol wormen en ander gewriemel deed Mannetje Sakkerloot met enige weemoed terugdenken aan zijn geliefde bibliotheek en hij voelde zich er al snel op zijn gemak. Saartje helaas niet. Die werd helemaal psychotisch in die klamme graftombe en moest uiteindelijk gillend en schreeuwend en wild om zich heen slaand en trappend, woest schuimbekkend en met rollende ogen afgevoerd worden terwijl ze halfnaakt en met een wilde haardos allerlei obsceniteiten uitkraamde in de richting van de ambulancebroeders. Behoorlijk dramatisch allemaal. Hierna trok Mannetje Sakkerloot zich steeds verder terug in de duisternis. Het konijnenhol begon langzaam te verzakken. De statige oude eik die al eeuwenlang met zijn knoestige wortels de ingang van het hol had bewaakt ging dood. Later werd het hele gebied platgegooid en kwam er een meubelboulevard. Van Mannetje Sakkerloot werd nooit meer iets vernomen.

 

En toch... Er wordt gezegd, maar wie geloofd dat nog, dat als men op de heren-wc van de Ikea op een warme zomeravond toevallig eens zijn blaas staat te legen en dan zijn oor heel goed tegen het kalmerend mintgroen tegelwerk plakt èn een beetje geluk heeft, men nog steeds in de diepte een zacht en verbaasd gepreveld 'sakkerloot' kan horen.

 

:)

Link naar bericht
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden