Avontuur met Mexicana (1e keer)


Recommended Posts

Hey, leuk dat je hier belandt bent! Een maand geleden kreeg ik de spontane ingeving om de smartshop binnen te lopen en daar truffels te kopen. Ik had hier eerder over gehoord en het leek me superleuk om een keer te proberen. Ik, als drugsleek, wist nog helemaal niet hoe en wanneer je ze moet gebruiken en dat je ze ook nog gekoeld moet bewaren ':). De smartshop hielp me met al die vragen en toen ik eruit liep met de truffels besefte ik dat ik nergens een gaatje (van 6 uur + voorbereidingstijd + geen andere afspraken) had om het doen. Uiteindelijk plande ik het voor 3,5 week later en had ik een vriendin (een drugsleek) gevonden die ook tijd had. Ze is 17 en omdat ik nog thuis woon en mijn ouders op de hoogte waren, ging ze tripsitten. Goed, nu genoeg inleiding geluld, over naar de experience:

  • Dosis: 10 + 3 gram Mexicana truffels
  • Setting: Huis en tuin
  • Stemming: Benieuwd, relaxed
  • Personages: Ik (20), Roos (17) als tripsitter en gezelschap
  • Begintijd van inname: 15:30
  • Eindtijd van effecten: ca. 21:30 

10 Gram was afgewogen van de portie ondergrondse 'nootjes', die er overigens nog best wel aardig uitzagen. Roos knabbelde ondertussen haar eigen choconootjes, terwijl ik mijn slaapkamer nog even last-minute opruimde. Alles hadden we voorbereid; koelbox was aanwezig met daarin diverse sapjes en salades, we hadden nog een zak chips voor de trek, het ontspanningslijstje stond aan. Daarna begon ik met het eten van mijn nootjes, dat was het spannendste moment. Ik gooide de truffels per helft in mijn mond en kauwde er een tijdje op. Ik had een theetje erbij gemaakt omdat ik voorbereid was op de vieze smaak. Man, man, man... Ik had de thee gewoon kunnen bewaren voor de teatime momentjes. Smaken verschillen, maar het was gewoon alsof ik een walnoot at met een bitter na-smaakje. Ik stond zeg maar nog net niet op het punt om te zeggen: oh best lekker dit! 

Toen begon de lichte spanning te komen. Chillend op de bank vulden we de tijd op met kletsen en muziek luisteren. In mijn gedachten kon ik me al verheugen op de visuals en hallucinaties die er gingen komen. Plotseling voelde ik sterk de neiging om rond te lopen en mijn raam open te doen, want het was best benauwd. Daarna nam ik plaats in mijn bureaustoel. Alles voelde nog hetzelfde en ik vroeg aan Roos hoe lang we bezig waren. Vijftig minuten al. Ik liet het feit los dat het niet inkickte en concentreerde me op het gesprek. Ik keek naar beneden en moest opeens lachen vanwege het feit dat ik heen en weer draaide met mijn bureaustoel. Ik keek naar mijn benen die heen en weer swingden. Het ging gewoon, zonder het idee dat ik het zelf deed, maar ik vond het wel fijn om het doen. Daarna kwam het volgende: op de playlist die vooral bestond uit akoestische nummertjes zat één klassiek nummer: Canon in D. Ik ging helemaal stuk om de timing van het pianospel en dat het ergens zo'n perfect nummer was. Roos lag ook helemaal in de deuk van mij. Ik had nog geen visuals en keek mezelf in de spiegel aan. Drie keer raden wat er gebeurde... Ik lag weer helemaal strak :'). En deze keer was het mijn adamsappel die gek was en op en neer bewoog. Even voor de duidelijkheid: dit gebeurde ook alleen was ik me er nu van bewust dat het gebeurde en dat ik er niks aan kon doen. Alle kleine tikjes vielen op, ook die van Roos die ook zeer bewegelijk was. Ik hing uit mijn dakraam en keek uit op de groene omgeving waar ik woon. 'Het is niet mooier dan anders, maar het is mooi.' Ik zag bomen die ik nooit eerder had bewonderd. Roos vroeg of ik kleuren intenser zag, maar dat was niet zo. Dat werd direct vervolgd met een opmerkelijk besef: ik adem! Ik voelde hoe de lucht door mijn neus naar mijn keel werd gevoerd en hoe het er via mijn mond weer uit ging. Het besef dat je ademt kan zo mooi zijn. Dit paste exact in het rijtje van 'de dingen die allemaal automatisch gaan maar toch bijzonder zijn'. 

Toen kwam het moment aan om naar beneden te gaan. Het was 17:00 en ik hoorde dat moeders thuis was. Omdat ik mezelf goed onder controle had durfde ik het wel aan. Roos liep met me mee en beneden kwam ik mijn moeder tegen. Ik wist dat ze geïnteresseerd was naar mijn ervaring en toestand. Ik stond face to face met haar. Toch begon ik me niet heel erg chill te voelen, vooral omdat ze zei dat ik roodjes was. Roos versterkte mij door te zeggen dat het warm was boven. Roos ging daarna naar de wc en liet mij voor de eerste keer alleen achter. Ik keek mijn moeder aan en voelde opeens intense emotie dwars door mijn hart gaan. Of de emotie waar was doet er niet eens toe, ik voelde het. Het was een gevoel van angst en bezorgdheid. Dat werd verhevigd toen ik zag dat ze trilde met haar hoofd of zeer bewegelijk schokjes maakte. Het schild wat ik normaal bij me draag was weg, alle vuurballen troffen mij. Ik verliet snel de woonkamer en ik voelde dat ik heftiger ging ademhalen. Ik klopte onrustig op de wc-deur terwijl Roos rustig haar behoefte aan het doen was. De gekke situatie zorgde ervoor dat ze binnen drie seconden de deur open gooide (oeps 😂) en ik vertelde direct dat ik haar iets kwijt wilde. Ik liep voorop de trap op naar boven en het voelde letterlijk als een trap op: zwaar. Ik kreeg een bedrukkend gevoel. Direct gooide ik met alle geweld het dakraam open en hing m'n kop eruit. Je bent onder controle, het loopt zoals het loopt.

Ik kalmeerde binnen enkele minuten weer van het gevoel en ging op de bank zetten. Roos zorgde voor de perfecte mental steun. Ze sloeg een arm om me heen, vroeg of ik het wilde vertellen, zei dat ik veilig was. Ik vertelde haar hoe het liep en wat ik voelde. Maar besefte ook dat het geen zin had om me verder zorgen te maken. Toen ik weer helemaal op me gemak was, staarde ik naar het plafond en zag het lichtjes bewegen. Ook leken de kledingstukken die aan mijn kapstok hingen te ademen. Dit waren de visuals die ik op z'n minst verwacht had en yes ze waren er! Maar de visuals waren lang niet zo interessant als de knuffels van Roos. Ze had 2 knuffels meegenomen: een otter genaamd 'Fluffy' en een zeekoe genaamd 'Vetje'. Ik nam beide knuffels in mijn armen en keek ze aan. Het leek net alsof ze iets wilde zeggen en alsof ik ze als 'oom zijnde' helemaal doorhad. Ze hoefden niks te zeggen want ik wist al wat ze dachten. Fluffy was heel cute en ondeugend en trekt zoal de meeste aandacht naar zich toe. Vetje was dik en een beetje sip (en dat kwam doordat Fluffy alle aandacht naar zich trok). Maar beide waren even lief en ik gaf ze allebei even veel aandacht! 

We waren al twee uur bezig en alles verliep zo goed dat ik drie gram extra van de truffels in mijn mond gooide en het vermaalde tot een fijn verdeelde substantie. Roos had zin om te eten en pakte haar salade uit de koelbox. Ik had er nog niet eens aan gedacht om te eten, die behoefte was er niet eens, maar het leek me wel leuk om uit te proberen. Dus ik pakte mijn kip-appel salade met honing mosterd dressing. Het zakje met de dressing was verschrikkelijk goed dicht gemaakt, ik probeerde het open te maken met mijn mond omdat we geen schaar bij de hand hadden. Alle saus vloog vervolgens in de rondte. Roos lachte er nog harder om dan ik. Maar ik overtrof haar toen ik dacht ik het eruit kon persen en er nog meer onder de honing mosterd zat 😂. Schoongemaakt en al keek ik daarna gefascineerd hoe elk druppeltje uit het zakje viel en in de salade vloeide. Roos vroeg zich af wat er nou precies interessant was. Ik nam een hap van de salade in mijn mond en voelde een implosie of explosie aan smaken en texturen. De appel, de sla, de kip, de dressing. Het waren allemaal verschillende dingen maar samen was het één. Ik kon met mijn ogen dicht ontzettend genieten van het eten zelf. Er bestond even geen tijd.

We liepen daarna weer naar beneden om weer geconfronteerd te worden met de rest van het gezin wat inmiddels in huis was geslopen. Mijn zusje en vader toonde evenveel interesse als mijn moeder. Uiteindelijk toen ik een ontspannen blik in de ogen van mijn moeder zag en mij een paashaas liet zien voelde ik me helemaal op mijn gemak. Het voelde alsof ik het kon verwerken daarmee. Roos en ik bleven over in de woonkamer toen iedereen weg was. We gooiden de focaccia's in de oven en ze ging naar de wc. Het was stil. Niks hoorde ik meer. Geen wind, geen vogels, geen verkeer, geen mensen, geen innerlijke stemmen. Rust is ergens zo mystiek, maar het doet mij zo goed. Roos was er inmiddels ook bij en we tuurden naar buiten de straat in. Elke voortuin had zijn eigen stijl. De één had een hele verzorgde boom en gemaaid plantsoentje, terwijl de andere slechts een mager en kaalgevreten buxushaagje presenteerde.  Het was net alsof de tuin het voorproefje was van de mysterieuze personen die achter de spouwmuur wonen. Ik woon al zo lang in hetzelfde huis, maar dit was de eerste keer dat ik opmerkte hoe divers onze straat was. 

Het piepje van de timer ging en we haalden de focaccia's uit de oven. We aten het in de achtertuin op. De tuin was mooi zoals het altijd was, maar niet anders voor mij. De trip had een golfbeweging, het ene moment was ik heel erg bewust van het idee dat ik niks zelf deed en op het andere moment leek het weer als ik of het aanstuurde. Dit is iets wat je niet snel zal begrijpen als je nog nooit getript hebt, denk ik. Het is niet vergelijkbaar met de effecten van alcohol ofzo. 

Inmiddels zat ik in de filosofische achtbaan, of misschien iets meer accurate: de filosofische boottocht. In deze fase van de trip voelde ik me minder mens dan ik ooit ben ik geweest, al was dat zeker niet beangstigend. Het was alsof ik als derde persoon erbij zat, die nog steeds dezelfde zintuigen had, maar zich veel meer kon loskoppelen van alle dagelijkse struggles. Omdat Roos nuchter was viel me ook heel veel aan haar op. Dat was niet negatief, positief of per se persoonlijk, maar het gaf me meer inzicht hoe de mens in elkaar zit. We hebben samen een paar uur lopen filosoferen wat heel fijn voelde. Ik ga dat absoluut hier niet in detail beschrijven. Wel geef ik een samenvatting van de filosofie die ik heb ontwikkeld, met zo min mogelijk zweefteverige zinnen:

"Het is net alsof je als kind voor de eerste keer iets ervaart; een achtbaan, een happy meal, een film, een zee. Al die dingen worden naarmate je ouder wordt steeds meer 'normaal'. We zijn als mensen niet ingesteld om in het moment te leven, daar maken de hersenen veel te veel gedachten voor aan: de tijd, je planning, alles wat je wil bereiken, het gevoel dat het nooit voldoende is en dan spreken we nog niet eens over alle zorgen die we hebben over de toekomst. Omdat de toekomst niet bestaat en je niet weet wat er gaat komen (ook al denk je als mens zijnde dat je dat in kan schatten op basis van ervaring of gevoel), hoef je nooit te twijfelen of je een goede of slechte keus maakt. Net zoals dat het verleden gebeurd is en dat er niks aan te veranderen is, je ook geen verkeerde of goede keuzes hebt gemaakt. Het besef dat er geen werkelijkheid is maar een verbeelding die wij voor werkelijkheid aan zien, geeft mij een gevoel van rust. Als je dit leest en je voelt je er niet chill bij, wie ben jij dan om daarin een keus te maken. Die keus is al gemaakt."

En als bonus omdat je al zo veel gelezen hebt😉:

Go with the flow and enjoy your smiles and tears.

Als je iets ziet en weet dat het niet bestaat, is het dan niet waar?

Alles is een golf maar de golf is niets

Een film opnieuw kijken is niks aan, totdat we doen alsof we hem nog niet gezien hebben

__________________________________________

Tot slot wil ik nog even kwijt dat ik dit als experiment gedaan heb, maar dat ik zeker nog wel een keer een level hoger wil pakken. Ik heb er een buitengewoon tevreden gevoel aan over gehouden. Ik zou iedereen willen aanraden die voor het eerst gaat truffelen dit te doen als je het écht wilt en te beginnen met een milde variant. Mijn trip was niet zo sterk als ik had verwacht, maar achteraf geeft het een enorme voldoening. Licht je goed voor en lees je in, maar daar ga ik wel van uit als je dit punt van het verhaal bereikt heb.😝

 

Link naar bericht
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden