De hilarische saga's van Ichabod Kraan

[Demion 24]

Mijn naam is Ichabod Kraan. Ik ben wat u noemt een sprookjesfiguur. Op de oude vergeelde bladzijden van menig dik boek beleef ik avontuur na avontuur en haal de gekste fratsen uit. Zo was ik onlangs nog verzeild geraakt in een groot en donker bos. Ik was op weg naar een tovenaar. Een woeste man met een woeste baard en een heilig vuur in zijn ene oog; hier viel niet mee te sollen! Desondanks had ik met dit onguur sujet nog wel een goudrenet of twee te schillen. Hij had me knollen voor citroenen verkocht en een kat in de zak gedaan, en tegen de tijd dat ik thuis was gekomen was ik veranderd in een magische boon. Ik heb daarop mezelf maar geplant en zo werd ik Ichabod Kraan: een toegewijd sprookjesfiguur.

 

Aldus in mijzelf wat mijmerend liep ik bij boom drie de hoek om en daar stond op mijn pad een huizenhoge spin. Wel acht meter hoog was hij, met grote harige poten die stonden als een huis.

'Een goedendag, meneer Spin!' zo sprak ik beleefd. (Ik wist dat het een meneertjesspin was omdat ik tussen de achterste twee van zijn poten een stel guitige teelballetjes in de wind had zien swingen.)

'Waarmee kan ik u van dienst zijn vandaag?' zo zei ik, en stelde mij daarmee coulant en toeschietelijk op.

'Welnu, gij pietluttig mensenkind!, zo sprak de spin met zware stem, 'ondanks dat ik u wel amusant vind, had ik gedacht dat gij liever als lunch zou fungeren!'

'Nou nee, meneer Spin' riposteerde ik kek en gevat, 'dat zal helaas niet gaan! Ik moet met gezwinde spoed vandaag nog een magisch hoofd van de romp gescheiden weten en u, met uw harige poten, u zult mij daarbij niet in de weg staan!'

'Maar ik zie niet in', zo sprak de spin, niet in het minst geïntimideerd, 'hoe gij enige keus zal hebben? Ik ben een grote spin, en gij slechts een klein onderkruipsel!'

'Dat is misschien wel waar', riep ik toen, '...maar ik heb dit!' en ik haalde vanonder mijn mantel een tot dan toe verborgen vlijmscherp zilver zwaard en hieuw met een ferme slag zijn beide arachnotestikels pardoes in twee. Prompt begon meneer Spin door merg en been te krijsen en wist van ellende niet meer waar ie het zoeken moest, waarop hij zich maar in de dichtstbijzijnde lavaput stortte. Aldaar lag hij met de poten omhoog op zijn rug nog even wat weg te schroeien.

'Opgeruimd staat netjes!' sprak ik opgewekt en monter flierefluitend vervolgde ik mijn weg.

 

Na nog wat vage omzwervingen was ik dan toch bij het huisje van de tovenaar aanbeland. Het was een klein en geniepig trollenkrotje, in alle richtingen giftig dampend van een welhaast tastbaar afgrijzen. Voorts was het nog voorzien van een gevaarlijk slijmerig dakje en een schots en scheefstaande schoorsteen die maar dikke wolken rottend kookvocht het donkere bos in bleef braken. Spinnen zo groot als voetballen kropen door het overwoekerend struikgewas en joegen daar op pluizige kittens, om ze dan piepend en wel met hun kwijlende kaken uit elkaar te rijten. Niet echt een gezellig sfeertje, zullen we maar zeggen. Natuurlijk had de tovenaar mijn aanwezigheid al opgemerkt en nog voordat ik goed en wel goedendag had kunnen zeggen kwam hij al luid krijsend uit zijn donker hol gestoven, om mij terstond in allerlei archaïsche talen met hel en doemenis te vervloeken. Kalm en onaangedaan, beschermd als ik was door een zalfje van Tegen-Alle-Spreuken.dot.com nam ik uit mijn knapzak een doorgeladen Beretta APX tevoorschijn en schoot van dichtbij acht dumdum-kogels in zijn ene oog. Gorgelend stortte hij ter aarde. Met een kille blik in mijn doffe ogen boog ik mij voorover.

'Je had niet met me moeten fukken, maat' siste ik in zijn dooie oor. Terwijl ik nonchalant wegliep wierp ik nog een granaat over mijn schouder. Als het trollenkrot met een krachtige explosie aan gort werd geblazen sprong ik op de rug van mijn tyrannosaurus, en samen banjerden wij richting de einder, op zoek naar een nieuw avontuur. Ach, zo zal het altijd wel gaan. Mijn naam is Ichabod Kraan, een toegewijd sprookjesfiguur.

 

:)