Super-duper

[Demion 24]

Hai. Ik ben een gemuteerde schildpad. Ik kan praten. Ook ben ik een ninja. Vandaar deze zwaarden. En een tiener, was ik ook. Want je weet: represent, dog! Of wat de jeugd van tegenwoordig ook zegt. Weet ik veel. Ik ben maar een schildpad. Maar dan wel gemuteerd!

 

Dat kwam zo: een aantal jaar geleden waren wij nog heel gewone schildpadden, weet je wel. Groen, kruiperig, sla etend: erg gelukkig waren we niet met ons evolutionaire lot, maar hè. Wij woonden in een laboratorium. Niet als proefdieren, maar als huisdieren. Waarom wij als huisdieren in een laboratorium woonden, dat weet ik ook niet zeker. Waarschijnlijk om een link te leggen naar al dat wetenschappelijk gedoe waarmee wij zometeen in mutaties veranderen. Zie je, want een heel lief meisje, Daria Hoop genaamd, zij zorgde voor ons, en zij was zò lief! Maar haar papa, die in het laboratorium werkte, die had een evil fucker-baas, die niets liever wilde dan de hele wereld onderwerpen aan zijn demonisch hoongelach, dus die had haar papa misleidt, waardoor die een experimenteel serum per ongeluk inspoot in ons, schildpadden, waarna het laboratorium ontplofte maar wij het overleefden en het riool in spoelden waar we werden opgevangen door een rat die ook dat serum had gekregen en daardoor een ninja-master werd die ons alles leerde waardoor wij, helemaal aan het einde, een levende keukenmachine in mootjes konden hakken.

 

 

Hai. Ik ben Spider-Man. Vroeger, toen ik nog geen Spider-Man was, woonde ik bij een stel fucked up ouders, die al vroeg in mijn leven gingen scheiden en mij daarmee met een gigantisch trauma opzadelden. De resulterende vechtscheiding nam zulke barbaarse vormen aan dat ik noodgedwongen bij mijn oom en tante ging wonen. Oom Ben was een lieve man. Een man van karakter, van eenvoudige doch sterke waarden en normen, wiens liefdevolle geduld er voor zorgde dat ik die rottige scheiding en mijn eigen verloren leven even achter me kon laten. En net op het moment dat ik gebeten word door een radio-actieve spin en ik eindelijk Spider-Man word, word oom Ben vermoord. In een real life scenario zou ik in zo'n geval waarschijnlijk binnen no time aan de Oxycontin verslaafd raken en voor een trein springen, maar in dit universum trek ik een maillot aan en schiet spinnenweb naar moordenaars.

 

 

Hai. Ik ben Superman. Ik kom van een andere planeet. Toen ik nog een baby was is die ontploft, maar vlak daarvoor hadden mijn papa en mama mij in een speciaal ruimteschip gestopt, dat helemaal naar de Aarde vloog en daar landde in het veld van een stel heel erg eerlijke, rechtschapen, uit het juiste hout gesneden boeren. Zo eerlijk waren zij, dat zij keihard bleven liegen tegen alle regeringsorganisaties die zich maar bleven melden met radarbewijzen van een neergestort ruimtevaartuig in hun tuin. Zelfs toen zij later door zo'n beetje iedere leerkracht, buurvrouw en sportcoach er op gewezen werden dat hun zoontje wel erg vreemde kwaliteiten vertoonde voor een mensenkind, bleven zij stug volhouden dat er niets aan de hand was. Dit leidde uiteindelijk tot een volledige en onomkeerbare psychose en daarom zitten mijn niet-echte-papa -en mama nu samen in een gewatteerde cel in een particuliere kliniek in Hendrik-Ido-Ambacht. En trek ik elke avond een maillot aan.

 

 

Hai. Ik ben Godzilla. Ooit was ik een hagedis. Toen begonnen jullie met atoombommen te smijten en... tja. Sorry nog, van New York. En Tokyo.