Wat een belefenis, die eerste keer magic truffels😅

[Suzimaniac 1]

Het was eindelijk zover, de eerste keer aan de psychedelica.
Ondanks dat ik 37 jaar (man) ben, vind ik het toch wel spannend.
Maar goed, ik heb me zo goed mogelijk ingelezen, goed voorbereid en vind dat ik klaar ben voor mijn eerste uitstapje. Ik ben de laatste jaren mentaal heel erg gegroeid, maar ben nu in een fase waarin ik mezelf ook nog op een ander manier wil verkennen.

Gezien mijn vroegere ervaring, herinner ik me dat ik bij sommigen dingen vaak meer moest gebruiken dan mijn vrienden om het zelfde effect te krijgen.
Met die gedachte besluit 10 gram mexicana truffels te nemen, maar als snel bedenk ik me dat ik gewoon het hele pakje van 15 gram neem. Hier blijft uiteindelijk 14 gram van over omdat een stukje er een beetje groenig en niet smakelijk uitziet.

Als ik ze om half acht neem vind ik de smaak heel erg meevallen en zijn ze goed te eten.

Al snel begin ik wat te voelen en denk, nu al? ik krijg een lach op mijn gezicht en voel me heel vrolijk en fijn. Ik merk ook al vrij snel de eerste visuele effecten op, waarbij het eerste wat me opvalt is, dat de haard aan de rechterkant scheef is en de tegelvloer ingedeukt is. "man wie heeft die tegels gelegd" zei ik lachend tegen mijn vrouw.

Na een uurtje begint de boel toch wel goed te bewegen en de kachel transformeert/pulseert echt. Het transformeren/pulseren valt ook bij de buffetkast achter in de kamer erg op.
Deze vervormd heel sterk, met het ene moment grote en dan weer kleine ramen.
Overal waar ik kijk zie ik wel iets, waarbij ik echt versteld sta dat dit kan.
Ik voel me immers scherp en volledig bij bewustzijn dat dit door de truffels komt.
Als ik de telefoon pak om een bericht te sturen ben ik verbijsterd over de kleuren, vooral toetsenbord. De letters golven en het voelt alsof ik door het scherm heen kan drukken.

Vanaf hier ben ik mijn tijdsbesef helemaal verloren en wil genieten wat er allemaal om-/ en in me gebeurd. Die ervaring word nu echt intens maar ik laat me lekker meegaan in het gevoel.
Ik kruip lekker op de bank in m'n vooraf gemaakt nestje met koptelefoon, ooglapje en een lekkere warme deken. Ik geniet intens van "An der schönen blauen Donau" waarbij ik de muziek kan voelen en vooral met gesloten ogen zie ik het mooiste kleurenspel zodat ik helemaal in mijn eigen wereldje terecht kom.

Als ik na een tijdje wat andere muziek op wil zetten raak, raak ik een beetje in de war. Ik weet niet echt wat ik wil gaan doen en voel me best vermoeid.
Als ik voor iets de keuken inloop merk ik dat ik moeite heb met alledaagse dingen en kom in een soort repeat terecht (inmiddels weet ik dat men dat een loop noemt). Ik wil iets gaan doen, vergeet wat ik wilde doen, verander van gedachte, weer ergens anders heen ga, opeens vaag iets herinner, weer vergeet......ga zo maar door.

Opeens voel ik me beneden niet meer helemaal op m'n gemak en zeg tegen mijn vrouw dat ik even boven op bed lekker rustig ga liggen. De kleinste dingen leiden me nu al af, waardoor ik niet op m’n gemak kan genieten. Voor m'n gevoel zit ik nu ook echt helemaal in en wil ik echt op reis en proberen een andere ik te verkennen.

Boven ga ik lekker op bed liggen en maak alle licht uit.
Ik luitster naar muziek en er vormen de meest mooie beelden (wat overigens allemaal moeilijk uit te leggen valt). Ik zie een vonkenregen van lichtpunten en pulserende kleuren.
Als ik vervolgens een ander nummer op probeer te zetten raak ik weer in de war.
Ik zet vervolgens de koptelefoon af, omdat ik het allemaal niet meer zo makkelijk voor elkaar krijg.

In de stilte word het heel anders.
Ik word overladen met visuals/dromen die levensecht lijken en elkaar in hoog tempo opvolgen en afwisselen.

Het word grimmiger ik voel me ook een klein beetje misselijk.
Ik zie een soort van draaiende kolommen met allemaal monden die erg boos en monsterachtig zijn en het andere moment weer (gemeen) lachen.
Het is best creepy, maar ik laat me meegaan in de ervaring.
De visuals gaan over in een soort van DNA strengen, overvloeiend in soort van code-computertaal en ik hoor digitaal/metaalachtige geluiden. Ik zie Maya-/anciënt achtige beelden/vormen, maar van de andere kant kan ik het ook weer niet uitleggen.
Kort hierna word ik echt THE MATRIX in gezogen!!!
"THE MOTHERFUCKING MATRIX" heb ik in mijn log geschreven omdat het daar op leek.
Ik kom terecht in een vreemde blauwachtige buitenaardse omgeving met een octopus achtige wezen met meerdere ogen. Lastig te beschrijven maar ze doen me achteraf denken aan The Matrix.

Het word allemaal te veel en word compleet overrompeld door de hele ervaring.
De misselijkheid neemt steeds verder toe, en ik voel dat ik moet overgeven.
Ik ga naar beneden om een douche te nemen en mezelf proberen te kalmeren, maar ik word steeds onrustiger. Op dat moment raak ik echt in de war en gaat het de verkeerde kant op.
Ik moet flink overgeven, maar dat lucht wel even op.
Ik besluit nu wel even de hulp in te roepen van mijn vrouw en vertel haar dat ik me heel erg verward voel, niet echt weet wat ik aan moet, maar niet goed uit kan leggen wat er aan de hand is.
Voor haar ook heel vreemd, omdat ik normaal altijd alles onder controle heb.
Ze weet daardoor niet goed hoe ze me kan helpen, dus ik vraag haar om er gewoon voor me te zijn en te luisteren naar wat ik te zeggen heb.

Ik voel me een tijdje verward en niet los van het vervelde gevoel.
Ik moet vervolgens weer flink overgeven, maar daarna voel ik me wat beter.

Als ik weer terug op de bank ga zitten valt het me weer op hoe sterk de wereld om me heen vervormd. Ik vind het heel raar om mijn vrouw aan te kijken omdat de het eruit ziet alsof ik haar door een snapchat filter zien en getekend is. Groeven, structuren zijn heel diep en duidelijk en het ziet er uit alsof er CGI toegepast is. Ik probeer vervolgens een bericht te sturen via WhatsApp en ben verbaasd hoe sterk mijn handen vervormd zijn. Ik zie ook pauwveer/oog achtige vormen, wat ik het moment best een beetje eng vind. Als ik vervolgens wat appelmoes probeer te eten zie opeens de lepel heel erg vervormt. "There is no spoon" zegt mijn vrouw, waardoor ik bijna een hartverzakking krijg.

Ik krijg de nare gevoelens nu gelukkig weer onder controle en neem wat zoetigheid (die ik overigens niet binnenhoud) omdat ik heel vermoeid ben op dat moment. Ik ben echt apentrots op vrouwlief, die me hier door heen helpt en de ervaring kan delen. Samen bellen we ook nog een goede vriend die ik via de telefoon beschrijf wat er gebeurd(e) de ervaring kan delen en me ook nog geruststelt. Fijn, om zo terug te kunnen vallen op mensen die je volledig vertrouwd.

Kort daarna moet weer overgeven, maar deze keer voelt het als verlossing. Raar om het zo te zeggen, maat het voelde echt heel fijn, alsof ik mezelf van iets duivels/vervelends verloste. Op zich zijn de bubbeltjes op het water in de WC pot wel heel mooi met mooie regenboog-flares. Ook de reflectie van het spotje in het water is heel bijzonder en lijkt net op het hoofd van een Mariabeeld.

De misselijkheid en verwardheid komt in golven terug, maar niet meer zo erg als eerst. Deze keer is het onder controle en kan ik het veel makkelijker accepteren dat het nu eenmaal erbij hoort. Ik probeer toch te genieten, wat overigens weer lukt en steeds beter gaat.

Ik bedenk me dat ik nog niet in de spiegel heb gekeken, iets dat erg vermakelijk is.
Scheve neus 😂
Ook de knutselwerkjes van mijn kinderen, vooral het geschilderde monstertje van mijn zoon was super grappig. De kleur daarvan was heel intens en het was nog grappiger dan normaal..

Uiteindelijk lukt het om weer helemaal te ontspannen en de misselijkheid zakt goed weg.
Laatste uurtjes genoten met ogen dicht, in de stilte op de bank.
Hierbij kom ik van de een in de andere magische setting terecht maar ik kan me hier niet meer goed details herinneren.

Een geslaagde trip, die heftig maar daarnaast ook erg mooi en leuk was.
Ik kan er anderhalve week later nog steeds van genieten en soms maakt het me zelfs een beetje emotioneel.
 

Oh ja, zeker voor herhaling vatbaar 😉

[Trippylangkous 0]

Leuk om te lezen van je trip! En die loop is herkenbaar. Niet bij mij eerste trip maar mijn tweede truffel trip had ik hier ook last van, maar ik had het met gedachtes. Kreeg steeds gedachtes weer opnieuw en dat bleef maar door gaan voor een tijdje..

En de misselijkheid kan gebeuren bij truffels, maar heb ik nog nooit gehad gelukkig. Wat schijnt te helpen en wat ik ook doe is goed op de truffels kauwen, dan word je minder snel misselijk zeggen ze. Ook schijnt gember te helpen als je wel misselijk word. En jammer dat je je soms wat minder goed voelde, maar dit soort dingen gebeuren weleens bij een trip. Heb ik ook gehad bij mijn eerste keer lsd.