Recommended Posts

Het is 1995. Ik ga naar buiten. Het is... weet ik veel, drie uur 's nachts, of zo? Ergens daaromtrent, weet je wel? Who cares, man. Het is koud, het vriest. De wereld is leeg, en stil. Mijn kop zit vol met XTC, en een portie wiet. XTC is hard, man. Echt, je gaat als een fucking trein. Maar op een goeie manier, weet je wel? Ja, man. Wauw. Ik was ooit... in een weiland ergens, ook 's nachts of 's avonds, dat weet ik niet meer, ook vol d'r op, en ik zag een trein langs rijden... Echt waar, man, ik bedoel... Dat was gewoon de mooiste trein ooit, snap je dat? Echt. De mooiste trein. Ooit.

Maar nu is het koud. En heerlijk. Mijn adem wolkt de kille nachtlucht in. Ik heb al een stuk of zes pillen achter de kiezen. En ik ga hard. Maar ik wil meer, zoals altijd. Ik doe dit nu alweer een paar maanden: ik woon in dat rare piepkleine kamertje daar aan het kerkplein, elke maandag tot vrijdag doe ik mijn verplichte stompzinnige zielloze uitzendbaantje, en elk weekend ga ik keihard op de pillen. Ik heb een dealer, die hoef ik maar op te piepen en binnen een kwartier tot een uur is ie hier. En het leuke is: hij heeft elk weekend iets anders. Dan zijn het gele pillen, dan weer blauwe, in de vorm van Mercedes-sterren of vallende, het is altijd nieuw en altijd... fucking gewèldig. Ja. Nadeel is wel dat als je, zoals ik, dat zo vaak doet, je iets als tolerantie opbouwt, wat betekent dat je van hetzelfde middel steeds meer moet nemen voor hetzelfde effect. Geen probleem. Dan neem ik toch steeds mèèr...

Ik heb de mazzel dat ik groot en sterk ben, dus ik kan veel hebben. Ik ga naar buiten. Het is koud. 'Waar zal ik eens heen gaan?' zo vraagt mijn geest aan zichzelf, en het antwoord is er onmiddellijk: het vliegveld. 'Je bent gek' zo reageer ik op mezelf, maar de reactie is onverbiddelijk: het vliegveld. (Daarmee bedoeld wordt, voor de onwetenden onder u, een langgerekte lap grond hier niet ver vandaan, in een gebied dat bij de lokale inboorlingen zowel bekend staat onder de noemer 'De Hei', ofwel 'Het Vliegveld'. Er stijgen daar, 's zomers, enkel zweefvliegtuigen op, over dat veld voortgetrokken door een jankende lier die voor eeuwig het geluid van mijn jeugd zal symboliseren... maar ik dwaal af...)

Het vliegveld, dus. Ik neem mijn oude groene damesfiets ter hand en begin te fietsen. Het is doodstil, op dit uur van de nacht. Geen mens te bekennen. De wereld maakt zich kenbaar door het heldergele of -witte licht van de ene straatlantaarn na de andere. Ik fiets, en kijk, en geniet. Ik voel hoe mijn hart slaat, mijn longen werken, spieren bewegen. Mijn voortbewegen door de koude lege nacht weerstaat zijn kille greep, doch is er tegelijkertijd een weergave van. Er is geen bestaan zonder tegenstellingen. Of zoiets. Damn, ik ga hard.

XTC is zoiets als duizend van de allerbeste orgasmes die je ooit gehad hebt, elke seconde, drie uur lang. En je weet dat, precies vòòrdat die eerste over zijn piek heen lijkt te gaan jij die tweede al genomen hebt, zodat die het kan overnemen, en nòg sterker kan maken, zodat het nòg heftiger wordt, en je weet dat als die tweede z'n werk gedaan heeft, er die derde er nog is. En de vierde...

Ik fiets. Het is koud. Het is heerlijk. Mijn pupillen zijn zo groot als ze maar kunnen zijn, maar de vastgebakken grijns op mijn smoel is nòg groter. Dit is pure euforie, niets minder. De hemel. Paradijs. Noem het hoe je wil: dit is het. Midden in een ijskoude nacht helemaal alleen met een kop vol XTC door de bevroren wereld fietsen. 

Ik kom aan, bij het vliegveld. Er zijn duistere naaldbomen. Er ligt sneeuw. De lucht is kraakhelder, en vol sterren. Het is doodstil. Deze plek is magisch. Deze tijd is magisch. Ik trek al mijn kleren uit. Ik loop poedelnaakt op blote voeten van het zandpad waar mijn fiets staat de maagdelijk witte sneeuw op. Verder het veld in. Nog verder. De wereld strekt zich. Het universum strekt zich. Mijn geest, mijn ziel, mijn wezen... alles rekt zich uit... Ik kijk naar beneden. Dan om me heen. Ik voel de sneeuw knisperen onder mijn voeten, ik voel de koude lucht tegen mijn naakte lijf, mijn adem... Ik kijk omhoog

de maan staat

alles is

ik ben

:)

Link naar bericht
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden