Eerste keer truffels (10 gram Atlantis)


Recommended Posts

Hoi,

Afgelopen weekend heb ik voor het eerst truffels genomen, wilde het al heel lang doen en eindelijk was het dan zover. Ik had me supergoed ingelezen, o.a. veel tripreports maar ook onderzoeken etc. dus voelde me heel erg voorbereid. Toch was het compleet anders dan ik verwachtte.

Wie, waar, hoe?

Ik ben een vrouw van 33, heb eerder mdma/xtc en wiet gebruikt. Setting: in het huis van mijn vriendin, zij was er bij om mij te tripsitten, zelf al 1x keer eerder truffels gebruikt. Ik heb de truffels heel fijn gesneden en er een thee van gezet, daarna de overgebleven stukjes met een lepel opgegeten.

Rond 15.00uur nam ik de truffels in. Ik had rond 12.00uur licht ontbeten met havermout en fruit en daarna dus drie uur gewacht. Van te voren al de slaapkamer klaar gemaakt en alles klaargelegd zodat ik me daar kon terugtrekken zoals een slaapmasker, oordopjes, glowsticks, bak om over te geven etc.

Gelijk na het innemen een warme douche genomen om te ontspannen en chille kleding aangedaan, daarna op bed gaan liggen en wat muziek op gezet. Ik had op spotify wat 'trippy' playlist opgeslagen. Intussen natuurlijk afwachten wanneer de eerste effecten merkbaar worden. Met mijn vriendin had ik afgesproken dat ze alleen zou komen als ik daar om vroeg. Op een gegeven moment (na 30 min. ongeveer) begon ik dingen al wat vervormd te zien en probeerde ik met mijn ogen dicht te ontspannen. Na 40 minuten werden de effecten nog niet heel veel heftiger en ik begon me te vervelen. Ook kreeg ik ineens de associatie met ziek zijn, doordat ik overdag in bed lag (met de gordijnen dicht) en voor mijn gevoel in de slaapkamer 'moest' blijven. Bovendien stond er een bak naast me voor het geval dat ik moest overgeven en dat associeerde ik ook met ziek zijn haha. Ik besloot even naar mijn vriendin in de woonkamer te gaan en vertelde dat ik eigenlijk nauweliljks iets voelde. Zij zei ook dat ik inderdaad heel nuchter overkwam. Wel zag ik heel duidelijk de kleuren op de muren veel feller en voelde ik me een beetje duizelig. Ook voelde ik me heel alleen in de ervaring en zei ik tegen mijn vriendin dat ik liever had gehad dat we samen truffels hadden genomen, ik vond er zo niet zoveel aan.

Na ongeveer tien minuten, dus zo rond 16.00u besloot ik terug te gaan naar de slaapkamer. Ik zette weer muziek op en het slaapmasker. Ik zag nu ook closed eye visuals maar begon me ineens ontzettend verdrietig te voelen. Ook was ik super moe, mijn hele lichaam voelde heel zwaar. De slaapkamer voelde ook heel grijs/wit aan, behalve een schilderij dat mijn vriendin zelf heeft gemaakt met een roze/oranje boom die heel erg naar voren kwam en van vorm en kleur veranderde, dat vond ik super mooi. Ook als ik naar mijn telefoon keek om de muziek te veranderen was dat gaaf, vooral de trippy afbeeldingen van Shpongle. Ik voelde me onrustig en deed steeds mn oogmasker op en af, wisselde telkens van muziek etc. Op een gegeven moment kon ik alleen maar huilen. Ik had wel wat gedachten en associaties van dingen uit het verleden waarvoor ik heel veel therapie heb gehad en waarvan ik dus ook dacht ze verwerkt te hebben. Deze gedachten en associaties waren niet heel sterk, het was vooral een hele sterke emotie en gevoel dat me overviel. Ik overwoog mijn vriendin te roepen maar dacht tegelijkertijd ook dat ik het alleen wilde doen. Op een gegeven moment kwam ik steeds dieper in de trip en had ik minder besef van tijd, ik herinner me hier ook minder van behalve dan het intens verdrietige gevoel en dat ik maar bleef huilen. Mijn oogmasker was op een gegeven moment helemaal doorweekt. Ik had het gevoel dat ik nooit meer vrolijk zou kunnen zijn, dat deed me heel erg terugdenken aan een periode dat ik depressief was. Op een gegeven moment kwam er een Braziliaans lied voorbij en omdat mijn vriendin uit Brazilie komt, associeerde ik dat met haar. Het voelde alsof zij door dat liedje naar mij toe kwam, als in een droom, om me uit dat verdriet te halen. Ook zag ik mijn vriendin heel erg voor me als een kind, of een tiener als een onbeschreven blad, heel onschuldig. En dat alle gedragingen en uitingen allemaal aangeleerd zijn en je je identiteit of uitstraling aanpast aan de (sociale) omgeving waarin je bent. Ik vond het heel mooi om haar zo te zien en had een heel diep gevoel van liefde.

Anderhalf uur nadat ik naar de slaapkamer was gegaan kwam mijn vriendin bij me liggen en ik was nog steeds verdrietig. Ik had toen helemaal geen besef van tijd meer dus ook geen idee hoe lang ik al alleen in de slaapkamer was. Ik was zo blij dat mijn vriendin er was want ik had echt een knuffel en warmte nodig. Toen zij er was kon ik meer van de muziek genieten, al bleven de tranen komen. Vooral toen ze zei hoeveel ze van me houdt moest ik alleen maar harder huilen. Ik kon en wilde op dat moment verder niet praten, zat helemaal in mijn eigen cocon met mijn oordopjes in en genoot van de muziek. Op een gegeven moment (ongeveer na een half uur) hebben we de muziek op de box afgespreeld in plaats van op van mijn oordopjes zodat we er samen naar konden luisteren, ik vond de muziek (Shpongle) op dat moment zo mooi dat ik het graag met haar wilde delen. Zij vond de muziek ook heel goed en ik kwam wat meer uit mijn cocon. Vooral het nummer 'Dreamcatcher' vonden we beiden geweldig. Ze pakte glowsticks voor me en ging er heel grappig mee dansen, daar kon ik wel om lachen, ook vond ik de kleuren super geweldig. Op dat moment zei ik ook dat ik het zo raar vond dat ik zoveel moest huilen en dat ik genoeg had van verdrietig zijn. Ik merkte al dat het effect steeds meer afnam en ik meer contact kon maken met mijn vriendin. Op een gegeven moment vroeg zij of ik wilde dat ze wegging zodat ik het laatste deel van de trip nog alleen kon beleven (zoals ik van te voren had bedacht) maar dat wilde ik niet. Ik vond haar aanwezigheid zo fijn en realiseerde me (maar dat doe ik zonder te trippen ook) hoe belangrijk ze voor me is. Ik had ook wat gedachten over het thema 'belonging'. Zowel van mijzelf (bijv. ten opzichte van mijn familie en vrienden) als tussen mijn vriendin en mij (heel sterk het gevoel hebben dat ik bij haar hoor), als ook mijn vriendin ten opzichte van haar familie waar ze ver weg van woont.

Mijn vriendin speelde dus een hele grote rol in mijn trip.

Op een gegeven moment was ik klaar met in de slaapkamer zitten, had ook nog steeds die associatie met ziek zijn op de een of andere manier. Rond 19.00uur denk ik dat we naar de woonkamer gingen. Daar hebben we een natuurdocumentaire opgezet en mijn vriendin haalde intussen eten voor me. Ik begreep niks van de uitleg in de docu haha, maar vond het wel chill en mooi om naar te kijken, ik voelde me toen wel alweer vrij nuchter maar wel ontzettend moe, echt een uitgeput gevoel en kon alleen nog maar op de bank liggen.

Al met al was de ervaring heel anders dan ik had verwacht! Ik had verwacht veel vrolijker of gelukkiger te zijn, zoals ik dat bijvoorbeeld heb met mdma. Voordat ik echt besloot de truffels die dag te nemen heb ik ook nog bij mezelf ingescheckt: hoe voel ik me? Hoe is mijn mood? etc. Ik ken mijzelf vrij goed, ook wegens de vele therapie die ik gehad dus dacht ook dat ik dat wel vrij goed kon inschatten en ik voelde me gewoon goed en vrolijk vooraf. Wel iets vermoeider dan normaal maar niet extreem dus dat leek me geen probleem. Ook had ik verwacht of gehoopt tot meer inzichten of diepere gedachten te komen, die waren er wel wat maar ook niet heel veel. Wellicht komende inzichten in de komende weken nog. Heeft iemand van jullie wel eens gehad dat je je heel verdrietig voelde en veel moest huilen? En enig idee hoe dat komt of hoe je het kunt voorkomen?

Thanks voor het lezen en mee denken!

Groet Ammie

Link naar bericht
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden