In tijden niet zo gelachen

[Dreamcast 1]

Setting:

Bij mij thuis (voornamelijk woonkamer en keuken)

Truffels:

1 portie Mexicana per persoon

Inleiding:

Een goeie vriend van mij met veel ervaring op dit gebied zou trippen en tegelijkertijd tripsitten. Zou geen probleem moeten zijn aangezien we aan de Mexicana zouden gaan, wat voor hem natuurlijk peanuts is, maar voor mij als groentje goed genoeg. Hij had al flink wat voorberidingen getroffen (gedroogd, vermalen, vermengd met gesmolten chocolade en etc) dus we konden direct beginnen. Eerst met een halfje...

De Trip:

We hadden niet op de tijd gelet maar na een lang gesprek over van alles en nogwat begon de boel heel langzaam aan in te komen. Dat voelde ik vooral in m'n buik (het achtbaan gevoel) En hier en daar meende ik een soort van gekleurd vlekje langs te zien schieten in m'n ooghoek. Tijd om de muziek op te zetten. Ik had van tevoren een flinke tracklist gemaakt met voornamelijk Drum 'n bass. De tv ging ook aan omdat de muziekspeler ook een mooie visuilization weergaf wat mij leuk leek voor tijdens de trip. De muziek knalde erin en hoewel ik verwachtte na alle reports, die ik oa hier had gelezen, wat losser, slomer en de grip op de realiteit een beetje te verliezen, gebeurde bij mij juist het tegenovergestelde. Niet alleen de kleuren waren superscherp, maar ikzelf ook. Ik had alles voor mijn gevoel zo goed onder controle en tegelijkertijd voelde ik mij ontzettend goed. Alles was goed, wat heerlijk! Ik zat eigenlijk een beetje te wachten op het moment dat alles zou gaan bewegen of ademen, maar dat gebeurde niet echt. Alles bleef strak staan en alles kreeg meer contrast. Alsof je naar een oud amoled scherm aan het kijken was. Ondertussen had ik het idee dat al m'n zintuigen helemaal open stonden. Ik rook veel meer, hoorde veel scherper en zag zelfs de refresh rate van de tv. Die flikkerde er op los. Ik genoot intens van de muziek maar kon wel duidelijk horen dat het mp3-tjes waren. Blikkeriger, alsof er een stuk dynamiek weggeknipt was. (Wat in feite ook zo is, het viel mij in het normale leven alleen nooit zo op) Maar dat mocht de pret niet drukken. De muziek was zo lekker. Ondertussen zag die vriend van mij de boel al ademen en dansen en ik zag nog steeds niks. Ik sloot af en toe m'n ogen in de hoop wat closed eye visuals mee te maken, maar nee, niets. Jammer, maar niet erg. Gewoon doorgenieten. Alles voelde nog steeds fantastisch. Alles was goed, ik vond alles best. Toch wilde ik graag wel het een en ander zien, dus we besloten allebei de tweede helft ook op te eten. We waren ondertussen aan het praten over van alles en nog wat en barstten zo nu en dan om de stomste dingen in schaterlachen uit. Versprekingen, flauwe woordgrapjes, zelfs om de realisatie dat ik af en toe niet naar hem luisterde . Hi LA RISCH! Lachen om mijzelf, lachen om de mensheid (we zijn zo dom bezig met z'n allen) Lachen om de techniek, wel even stilstaan bij het feit dat andere mensen het een stuk slechter hadden in deze wereld en dat wij het maar getroffen hadden en dat dat maar moeten koesteren en het niet "for granted" moesten nemen. Een serieus diepgaand moment. Wow. Ondertussen begon de tweede helft te werken en het achtbaan gevoel werd sterker. Maar geen vervormingen of closed eye visuals. Niet erg, gewoon genieten, het voelde allemaal zo ontzettend lekker! En toen kwam dit nummer langs in m'n playlist:

http://www.youtube.com/watch?v=u6OgXqvyQB8

WOW, just WOW! Die bas golfde gewoon uit de speakers en ik leek er voor mijn gevoel op te surfen. Tegelijkertijd "omhelste" de bas mij als een warme deken en werd ik tegelijkertijd voor m'n gevoel de bank in gedrukt, zo ontzettend lekker, wat een nummer. We waren d'r allebei stil van en keken gebiologeerd naar de tv. Die ik scherper zag dan ooit. Ik kon de pixels praktisch tellen terwijl ik toch een metertje of zes van de tv af zat. Ik deed m'n ogen weer dicht, geen closed eye visuals. Ogen weer open. De witte vitrage trok m'n aandacht. Wat een kleuren, heel subtiel, maar toch goed zichtbaar. De gordijnen begonnen een beetje te wapperen. Maar dat had ook kunnen komen omdat ik er langs liep om naar de vitage te kijken. De houten vloer Begon een klein beetje te stromen. Ik had echt gedacht dat ik de energiebanen in de houtnerven zou zien stromen (zoals ik regelmatig lees in andere reports) maar in plaats daarvan zag het er bij mij uit als zo'n goedkope "magic light painting"

Daar moest ik uiteraard ook weer erg om lachen. Die vriend van mij zag ondertussen alles dansen, swingen en van kleur veranderen en ik was stiekem een beetje jaloers op 'm. Ik kwam niet verder dan het goedkope magic light painting en een deur die ietsje krommer leek dan normaal. Maar dat was allemaal niet erg. Het was goed zo en ik genoot nog steeds intens. Alles voelde goed. M'n lichaam was één brok genot. En m'n hersens absorbeerde kennis over van alles en nogwat. Ik dacht eraan, vroeg mij af hoe het zat en een seconde later wist ik het. Alle info kwam gewoon binnen en ik hoefde er niks voor te doen. Zelfs persoonlijke info over vrienden die ik niet wist werd mij gewoon geserveerd. Ik kon het bijna niet geloven en dubbelcheckte het door die vriend van mij wat dingen te vragen die hij mij nooit had verteld, maar die wel binnenkwamen in m'n hoofd. Tot onze verbazing klopte het allemaal. Die verbazing duurde bij mij echter niet lang. Het voelde alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat ik dat allemaal opeens wist. Ik wist opeens ook hoe alles werkte en moest vooral lachen om hoe slecht te meeste apparatuur in elkaar zat omdat er blijkbaar tijdens het bouwproces ergens op bezuinigd was. Wat zijn wij mensen toch een stelletje "zielige" wezens. Wat een pret. Lachen gieren brullen. We rolden letterlijk over de vloer van het lachen. En wow, wat was m'n vloer mooi. De "stroming" was inmiddels weg, maar ik merkte dat ik deze aan en uit kon zetten op commando. Heel apart. We gingen weer op de (geweldige prachtige) bank zitten en genoten weer van de muziek. Ondertussen was het donker buiten en de tv verlichtte de hele kamer. Alles flikkerde mee op de (in mijn ogen trage refresh rate) Hoewel de visualisations mooi waren, hadden we veel meer oog voor het schilderij in de buurt van de tv. Wat een kleuren, wat een liefde zat daarin wow. We besloten de tv uit te doen. De kamer werd alleen maar verlicht door een paar van de stand by ledjes van m'n apparatuur. We werden heel rustig en stil terwijl de Drum 'n bass doorknalde en af en toe werd afgewisseld door wat rustigere downtemo breakbeats. Fan Tash tisch, Puur genieten. Zat met een big smile op de bank alles te ervaren en realiseerde mij ineens dat het er allemaal best stom uit moest zien. Twee van die stomme hippies op een bank die een beetje niets aan het doen waren...twee volwassen mannen, zo kinderlijk blij en flauw bezig, stomme hippies. Het idee alleen al. Ik vertelde dat aan die vriend van mij die daar blijkbaar keihard om moest lachten wat mij weer aan het lachen maakte. Zo lang en zo hard hebben we gelachen. Buikpijn, Lekkere buikpijn. Ik voelde de endorfine door m'n kop schieten, hilarisch. Ik bleef maar lachen. En net op het moment dat we weer wat rustiger werden. Passeerde dit nummer de revue:

http://www.youtube.com/watch?v=Tsu0UrSEp8w

Ik wist niet wat mij overkwam. Dit nummer was zo "fout" en grappig. Die weirde geluidseffecten. Niets scheen te kloppen aan dit nummer. Ik heb nog nooit zo hard en lang gelachen. we lagen helemaal vlak. Geen lucht meer. Dit nummer was zo anders dan de rest in m'n lijst. Elk geluidje en "afwijkend" instument liet ons harder lachen. We probeerden elkaar uit te leggen wat er zo "fout" was aan dit nummer. Maar we hadden het zo druk met lachen dat het er niet van kwam en dat was ook helemaal niet erg. En dan te bedenken dat ik, tijdens het samenstellen van mijn tracklist, dit het minste nummer vond en deze bijna uit m'n lijst had gegooid. Wat eeuwig zonde zou dat zijn geweest en wat zou dat DOM van mij geweest zijn. HAHAHA Dom, Dom & Roland. Ja. Hilarish. Wat stom, wat goed, wat... HAHAHAHA! Geniaal nummer! Wat een lol! Twee stomme hippies die helemaal vlak liggen om een muzieknummer. Wat stom en tegelijkertijd zo GOED! Wat een ervaring. Die zou iedereen moeten proberen. De wereld zou zoveel mooier worden, nooit meer oorlog, iedereen happy. Blij met de kleinste dingen. Ik snapte al die hippies in de jaren '70 helemaal. Ondertussen speelde dit nummer nog steeds door. Zo apart. Die vriend van mij vroeg hoe het nummer heette, ik was het vergeten. Ik stelde voor om de tv weer even aan te zetten zodat we dat konden lezen. De tv ging aan. Oh ja... ODD JOB! HAHAHAHAHAHAHA Wat paste die naam ontzettend goed bij dit nummer. Hilarish.

Dorst. Op naar de keuken. We hadden van tevoren wat snacks en fruit gekocht, maar we kwamen niet verder dan een flesje water met prik (WOW) een aardbei (WHOA) en een chippie (WHOOOAAAAAAA) M'n zintuigen stonden nog steeds op scherp, dat was ik alweer vergeten. Vooral m'n neus. Ik rook ALLES. Zo duidelijk de gemiddelde hond was er volgens mij niks bij. De aromas die van dat ene chipje afkwamen waren overweldigend. Zo overweldigend dat één chipje wel genoeg was. M'n neus stond op scherp. Ik rook aan m'n arm en rook wat ik de afgelopen dagen gegeten had, ik rook de zeep die ik gebruikt had onder de douche nog op m'n huid zitten. Ik rook de was op zolder, ik rook dat er iemand anders in de straat een blokje hout in de open haard had gegooid. "Dat, of mijn huis staat in de fik" zei ik tegen die vriend van mij. En ja hoor. Weer rollen over de vloer van het lachen in de keuken. Maar dat kon het niet zijn. Daarvoor rook het veel te natuurlijk. Geen zorgen. dus. Terug op de bank genoten we weer van de muziek en de dorst sloeg wederom toe. Het was inmiddels helemaal donker in huis en ik besloot een ambient led light (zo'n lamp die willekeurig van kleur verandert) in de fitting te draaien om in de sfeer van mooie kleurtjes te blijven. Een hele onderneming, maar zeker de moeite waard. Wat een lol: "Hoeveel hippies heb je nodig om een lamp te verwisselen". HAHAHA. Overigens was de kast, waar die lamp in lag, ook een heel nieuw avontuur. Die kast was nog nooit zo diep geweest. En af en toe haalde ik spullen uit de kast die blijkbaar op dat moment hilarisch waren. En ja hoor, weer rollen over de vloer. Tjonge jonge, wat een pret.

Oh ja, Water. Dat gingen we pakken ja. Kraan open, WOW glas vullen, WOOW. Ijsklontjes...vriezer. Ik deed de vriezer open en realiseerde mij dat er dode dieren in m'n vriezer lagen (kippenboutjes) Hilarish. Dode dieren in je vriezer en dat ook zo benoemen. Eigenlijk was dat helemaal niet hilarisch, maar heel zielig. Maar goed, niks meer aan te doen. Ijsklontjes gepakt en het lekkerste water ooit gedronken.

Ondertussen was die vriend van mij helemaal gebiologeerd door de ambient light. Hij bleef maar zeggen hoe mooi hij die lamp vond. Ik was blij voor 'm. Ik sloot m'n ogen. En Waarempel. Heel eventjes, lichtjes in de verte... Closed eye visuals. Zoiets als dit (De achtergrond dan)

http://www.youtube.com/watch?v=mk6tC-YLjx0

Alleen dan met minder dieren, maar meer hartjes en happy faces (Ik kijk duidelijk te veel [teken]films en games in real life ) Ik probeerde ze te sturen, maar dat ging niet echt. Ogen open, genieten en met een big smile op de bank zitten , kijkend naar de van kleur veranderende lamp. Wat een gelukzaligheid. Ik kwam helemaal tot rust en voelde op een of andere manier precies de plekken in m'n lichaam die vermoeid waren. Er moest gespoeld worden. Meer water. De relaxte breaks maakten plaats voor dit nummer:

Ik was meteen weer strak en scherp. Wat een vrolijkheid. Wat een gelukzaligheid. Beetje meewiebelen op de bank. Nog steeds intens genieten maar wel langzaam merken dat het allemaal een beetje begint uit te werken. Niet erg. Het was allemaal precies goed. Alles was goed. Alles was lekker en ik vond het allemaal wel best. Wat een trip! Wat voelde dit goed! Geen seconde spijt. Deze ervaring vergeet ik nooit meer!

Ik vond het vooral bijzonder dat ik voor mijn gevoel (los van de lachsalvo's) ontzettend scherp was. Super alert en mij heel bewust van mijn omgeving. Ik wist precies wat ik moest doen en hoe ik het moest doen. Geen seconde onzekerheid of twijfels gehad. Niet of nauwelijks closed eye visuals of hallucinaties. Geen "spirituele ervaring" of out of this world trip. Gewoon, simpel, beide benen op de grond en scherp zijn. Geen oplossing van 't ego. Integendeel, ik voelde mij zekerder dan ooit omdat ik voor mijn gevoel precies wist hoe alles zat. Ik vind het totaal niet erg dat ik al die dingen niet gezien of gevoeld heb. Deze trip was precies goed en ging gewoon zoals hij gaan moest. Vooral de lachkick zag ik niet aankomen. Ik zag het in andere verslagen wel eventjes voorbij komen, maar ik heb praktisch de hele trip vlak geleden van het lachen. Dacht dat dat meer een cannabis ding was. Het is een flink verhaal geworden en nog heb ik het idee dat dit niet meer is dan de helft van wat ik allemaal heb ervaren die avond. Een betere introductie had ik niet kunnen hebben. Bedankt allemaal voor jullie info en tips.

Next stop: Atlantis.

[Gonzo 31]

Nice dat je een vriend gevonden hebt om mee te trippen/ sitten! Die lachkicks zijn inderdaad echt meesterlijk, om de meest onnozele dingen zo hard moeten lachen dat je er bijna aan onderdoor gaat

Zo te lezen een mooie eerste keer, bummer dat je niet wat meer CEV's en hallucinaties hebt ervaren, maar dat komt zeker wel als je naar de Atlantis gaat

En natuurlijk +5 voor je report, een plezier om te lezen

[Bassik 3]

Klinkt als een fantastische trip, en je ervaring was erg leuk om te lezen!

Die hallucinaties kreeg ik de eerste keer ook niet, wacht maar tot je het "zwaardere spul" gaat gebruiken, dan zal je het wel meemaken.

[Dreamcast 1]

Daar ging ik ook vanuit, maar het gebeurde toch niet of nauwelijks. Maar ik geef niet op, ik blijf proberen. Als m'n tripsitter met een halfje Mexicanas alles ziet dansen en swingen en ik zie niets met een hele portie Atlantis, zal het misschien toch een set,setting/mood/instelling ding zijn. Ik blijf experimenteren.