Eerste trip - Psilocybe Mexicana


Recommended Posts

Ik wilde even een verslagje schrijven, maar dat is toch uitgelopen tot een behoorlijk lang verslag. Nog steeds heb ik het idee dat het niet onder woorden te brengen is, maar ik heb een poging gewaagd. De namen heb ik voor de zekerheid veranderd, je weet maar nooit wie het leest en helaas is niet iedereen even open-minded. Enjoy.

Afgelopen vrijdagavond heb ik getript met 2 vriendinnen en de vriend van een vriendin bij mij thuis. Voor Lieke en Naomi(vriendinnen) en mij was het de eerste trip, Tim (vriend Lieke) had al vaker getript. Met de voorbereidingen zat het wel goed. Chille omgeving, playlist met muziek, hapjes, drankjes, tekenspullen, glowsticks en knuffels bij de hand, mobiel uitgeschakeld in de kast gelegd, aantal uren van tevoren niets gegeten, we hadden ons goed ingelezen. Toch had ik wel last van wat zenuwen. Het is toch allemaal nieuw, ik wist niet wat me te wachten stond. Ook had ik die avond last gekregen van hoofdpijn en dat vond ik geen fijn idee. Maar hey, ik wilde toch een leuke trip, dus besloten we om een uurtje of half 1 a 1 dat het wel eens tijd werd, we hadden toen een uur of 4, op 1 klein krentenbolletje na, niets gegeten. Lieke, Naomi en ik namen een half portie omdat het onze eerste keer was, Tim nam een heel portie. De smaak viel me mee. Ik vond het vies, maar ik had het erger verwacht en ik vond het redelijk weg te krijgen. Na de inname kon ik gelukkig de zenuwen redelijk van me af zetten en tegen mezelf zeggen dat het allemaal goed was. Album van Ott op en gaan met die banaan dan maar.

Na de inname bleven we gewoon lekker ontspannen kletsen, en al vrij snel werden de eerste, nog lichte effecten merkbaar. Een licht euforisch gevoel overviel me. Ja, dit voelde goed. Of zat dit nog tussen mijn oren, zo snel al? Maar, dit voelde goed. Al zat dit toch niet alles zijn? Nee, dat was zeker niet het geval. Vanaf de eerste effecten gleed ik vrij snel steeds meer in de trip. Ik voelde me erg blij en had een hoop lachkicks. Om een blik kon ik in lachen uitbarstten. Zelf besefte ik me amper waarom ik nou moest lachen, maar de kleinste dingen waren enorm grappig. Dat was een heerlijk gevoel. De bank die begon wat bol te staan en heel lichtjes te bewegen. De gordijnen ook. Dat was behoorlijk interessant. Het was vooral fijn dat ik het redelijk kon sturen. Als ik zin had om het te zien focuste ik me op de bank of de gordijnen, maar als ik het zat was ging ik wat anders doen en leek het er niet echt te zijn.

Goed, genoeg gekeken. Iets doen! We besloten dat het wel interessant was om te gaan tekenen. Ik kan zelf totaal niet tekenen en het leek nog erger dan normaal. Tim zei dat hij ook totaal niet kan tekenen, dus weet je wat? Wedstrijdje! Naomi bedacht een voorwerp die we allebei moesten tekenen. Een schaar. Mijn schaar was zo ontiegelijk lelijk dat dat ook een hoop lachkicks veroorzaakte. Goed, laat ik me dan maar richten op iets wat ik normaal wel enigszins kan. Schrijven. Ik krabbelde wat woorden op maar het was erg ingewikkeld allemaal. Een zinsverband vinden was erg lastig. De volgende ochtend bleek ik het volgende opgeschreven te hebben.

Filosofie
Het leven
Is toch iets moois
Soms denk je van niet

Soms lijkt het allemaal niet meer
Maar dat is het wel.
Anders.


Tot zover mijn zeer diepgaande schrijfsel, een gedicht wil ik het niet noemen. Nu had ik het wel weer gezien met alles van pen en papier. Glowsticks! Ik weet niet meer wiens idee het was, maar het was een goed idee. We maakten het donker en stonden helemaal gefascineerd glowsticks te breken. Dat staan was trouwens al een belevenis op zich. Mijn benen leken er niet echt te zijn, ik stond er op, maar ik zweefde een soort van. En dan de glowsticks nog! Hoe die breuklijnen ontstaan, zo fascinerend. Wauw, gewoon wauw. Op een gegeven moment vond ik het opeens wat eng worden in het donker en het licht ging weer aan. Tim was nog lang niet klaar met de glowsticks en is vrij lang op de gang (waar het donker was) gaan zitten om verder te gaan.

Ondertussen besloten wij om ons in de volgende uitdaging te storten. Naar buiten! Trap af, keuken door. Dat was een flinke tocht. Deur open, en daar zaten we op het terras. Wow, water. Dit was best wel mooi allemaal. De bomen die wat bol stonden. Buiten leek het allemaal weer anders. We hoorden de muziek nauwelijks meer en dat maakte de beleving heel anders. Anders, maar zeker niet onaangenaam. Weer was alles interessant. Sigaretje erbij. Dat was vrij lastig. Hou ik mijn aansteker nu ondersteboven? Uiteindelijk lukte het. Roken was best wel lekker. Die rook die je dan inhaleert en binnenkomt, hemels. Kijken hoe je het uitblaast. Lieke, die normaal niet rookt vond het opeens ook erg lekker. Na een tijdje weer naar binnen gegaan, het was toch wel fris buiten. We hoorden de muziek weer en dat maakte het weer allemaal anders. Nu begrijp ik pas waarom iedereen zegt dat muziek zó bepalend is voor een trip. We hebben heel de avond Ott aan gehad, Blumenkraft en Mir. Ott was gewoon perfect.

Eenmaal boven aangekomen gingen we eens kijken of Tim nog leefde. Hij had een prachtige creatie op de wc gemaakt. Hij had de tegels omlegd met glowsticks. Dit was zo ongelooflijk fascinerend. Met zijn allen het WC-hokje in dan maar, om even naar de glowsticks te kijken. Na een tijdje zijn we weer naar binnen gegaan. Ik bedacht me nog dat we niet moesten uitdrogen en we dronken even wat. Ik keek naar de tafel en bedacht me wat een zooi het was. Ach, opruimen komt morgen wel. Die tafel begon opeens heel de ruimte te worden, heel vreemd was dat. De tafel was een enorme rotzooi, de rest van de kamer niet. Maar die tafel leek op het moment gewoon heel mijn ruimte, omringd door zooi. Geen onaangenaam gevoel, maar wel vreemd. Op een gegeven moment besefte ik me dat die zooi wel eten was! Ik begon wat dingetjes te proeven, en het smaakte allemaal goed. Het was zo grappig hoe mijn mind elke seconde veranderde. Zin in een banaan! 2 happen op, hmmm. Maar 2 happen is genoeg. Popcorn. Popcorntje op, chocolade dan maar. Het veranderde continu en elke impuls die ik had moest meteen uitgevoerd worden. Niet alleen met eten was dit zo, maar met van alles. Het ene moment wou ik tekenen, 10 seconde later was tekenen stom. Mijn gedachten maakten continu allerlei sprongetjes, allerlei verrassende kanten uit. Alles wat ik wilde doen wilde ik het meteen. Als ik dingen wilde doen en het niet meteen uitvoerde was ik het 3 seconden later ook weer vergeten.

Tijdsbesef was erg vreemd. Af en toe keek ik hoe laat het was. Huh? Half 3 pas? Soms waren er 5 minuten om en leek het voor mijn gevoel een halfuur, maar ook andersom. Ach, tijd is maar tijd. Het ging om het nu! Dat was ook apart, ik ben nog nooit zo in het nu geweest. Heel af en toe dacht ik aan net of straks maar dat werd al vrij snel ingewikkeld. Nee, het ging om het nu en ik was ook totaal in het nu, ik denk niet dat ik ooit zo erg in het nu ben geweest.

Ik begon wat aan mijn haar te voelen. Waarom had ik mijn haar in een staart gedaan? Het was zo zacht! Met flink wat moeite wist ik het elastiekje weg te krijgen. Ik heb een tijd aan mijn haar lopen voelen. Dit was zo fijn gevoel, mijn handen leken echt helemaal in mijn haar op te gaan. De muziek erbij. Alsof ik één was met de muziek, het klopte gewoon. Echt, dat haar was geweldig. Toen moest ik naar de WC.. Op de één of andere manier vond ik het eng om alleen te gaan, dat had ik met alles die avond. Naomi om het hoekje staan dan maar. Op een gegeven moment begon ze: ‘'KIJK, KIJK'' te roepen. Ze ging met haar hand over de trap heen, en wow. Alsof ze een soort glow-in-the-dark spoor achterliet. Hier een tijdje naar staan kijken. Al die fascinerende ontdekkingen! De één was nog niet geweest of de volgende kwam alweer. Na het glow-in-the-dark spoort liep ik terug de kamer in en liep ik langs een spiegel. Toen heb ik een tijdje voor de spiegel gegaan. Het was heel interessant en apart. Ik zag een meisje in de spiegel staan en ik wist heel goed dat ik het zelf was, maar ik keek ernaar zoals ik normaal naar iemand anders kijk. Ook dat was erg apart. Alsof ik mezelf opnieuw ontdekte. Het interesseerde me eigenlijk helemaal niet hoe ik eruit zag. Ik besefte me dat het lichaam maar een omhulsel is van veel meer. Ik voelde me op dat moment 100% mezelf, mijn persoonlijkheid. Dat omhulsel waar ik in zat deed er niet zoveel toe. Schaamte was er dan ook totaal niet tegenover elkaar, gewoon met niets. Heel fijn was dat.

Even op de bank gezeten en toen gingen we weer eens naar buiten, weer roken. Weer even spectaculair als de eerste keer. Het was wel vrij koud en ik wilde graag weer naar binnen. Lieke en Naomi niet, zij bleven even buiten zitten.Tim en ik maakten de lange tocht naar boven hier, de muziek weer in. Door even ‘'uit'' de muziek te zijn geweest kwam de muziek weer helemaal opnieuw binnen. Wauw. Ott, gemaakt om op te trippen en beter kan niet. We gingen op de bank zitten en ik pakte de pot Nutella er eens bij. Ongegeneerd begon ik er uit te lepelen. Wat was dat goddelijk. Alsof ik heel de smaaksensatie opnieuw ontdekte. Mijn tong smolt helemaal samen met de chocolade, alsof mijn tong zelf van chocolade was. Niet te omschrijven, zo lekker.

De piek was ondertussen wel geweest en heel langzaam begonnen de trip af te nemen. Hier begon de trip een andere wending te nemen, Tim en ik begonnen heel diepe gesprekken te voeren. Hij praatte vooral. Soms begreep ik er niets van, maar dan opeens viel er een kwartje. Wow, zo is het echt! Zoals dat je zoveel dingen kan sturen. Nam mijn hoofdpijn. Focuste ik mij erop was het er. Als ik zelf oprecht geloofde dat het wegging zal het gebeuren. Net als met placebo. Het gaat er gewoon om dat je het echt gelooft. Door dit gesprek begon ik te geloven dat mijn hoofdpijn zo weg zou gaan. Op een geven moment voelde ik het echt wegglijden, heel apart. Het gesprek werd steeds dieper en we hebben het over zoveel gehad. Ik had het filosofische gedeelte heel anders verwacht. Ik dacht dat ik meer over mezelf ging nadenken. Maar dat was het totaal niet. De gesprekken gingen echt over de wereld, de maatschappij. Niet over persoonlijke dingen. Hoe zoveel dingen cultuurbepaald zijn. Waarom mensen zo op hun bezit gesteld zijn. Over tunnelvisies. Echt van alles. Mijn wereld leek met de minuut breder te worden. Tijdens die gesprekken voelde het voelde alsof ik nog nooit zo dicht bij mijn echte ik was geweest. Die gesprekken kan ik achteraf lastig uitleggen maar het ging echt diep.

Lieke en Naomi kwamen ondertussen weer naar boven. Lieke begon wat mee te filosoferen, Naomi raakte een beetje in haar eigen wereld. Ik begon ondertussen met mijn vingers te bewegen. Wow, ze zweefden! Dit is serieus hetgene wat me het meest is bijgebleven van de trip. Het was zo ongelooflijk leuk. Mijn vingers zweefden gewoon in de muziek. Alsof de muziek in mijn vingers zat. Er leek ook een soort lichtrandje om mijn vingers te zitten. Onbeschrijflijk, het was zo bijzonder en leuk. Ik kreeg er geen genoeg van. Ik heb me nog nooit zo één met muziek gevoeld. Ondertussen waren we ook nog aan het filosoferen over van anders. Die filosofie lessen op de middelbare school waren er de kleuterschool bij vonden we. Ondertussen leek Naomi wel erg in haar eigen wereld te zitten. Tim ging even rustig met haar praten. Vroeg waar ze aan dacht. Ze zat wat vast in haar hoofd, en dacht op het moment niet echt ergens meer aan. Na rustig gepraat te hebben ging ze tekenen om wat te doen te hebben. Toen ging het beter. Ze heeft toen zo'n mooie, bijzondere tekening gemaakt. Die tekening beschrijft ook gewoon de trip. Daar hebben we het ook nog een tijdje over gehad toen hij af was, dat die tekening echt de trip was.

Op het eind zijn we nog even naar buiten gegaan, laatste sigaretje gedaan. Nu we begonnen we echt weer goed nuchter te worden, en besloten we dat het bedtijd was. We zijn richting bed gegaan, en eenmaal in mijn bed werd ik opeens bang. Zodra ik mijn ogen dicht deed zag ik allerlei kleurtjes wat leuk had kunnen zijn, maar op de één of andere manier werd ik er bang van. Buiten was het alleen licht maar op mijn kamer was het pikdonker omdat de rolgordijnen naar beneden waren. Naomi lag bij mij op de kamer en Lieke op die van mijn ouders, het was het plan dat ze daar met Tim zou liggen maar Tim moest meteen door naar z'n werk. Toen ben ik bij Lieke gaan liggen, op die kamer was het een stuk lichter en toen ging het gelukkig beter.

Buiten alle mooie dingen die ik heb omschreven waren er ook mindere momenten . Pieken en dalen. In de piek van de trip waren die dalletjes heel klein, gewoon dat even niet alles superleuk is maar even later weer wel. Later werd het wel wat zwaarder. Soms gewoon even het gevoel dat mijn hoofd vast zat. Ik kan niet uitleggen waar ik zat in mijn hoofd, maar gewoon alsof alles een soort knoop werd. Op die momenten leek het dan even alsof het altijd zo zou blijven, alsof heel mijn leven zou veranderen, maar ergens wist ik wel dat het door de effecten kwam. Die momenten vond ik wel vrij zwaar, zwaar op mijn geest drukken zeg maar. Lastig uit te leggen. Het was echt niet zo dat ik helemaal bad ging, ik bleef ook praten met mijn vrienden waardoor het niet te erg was, maar dit was voor mij de zwaardere kant. Ik ben dan ook blij dat ik voor een halve portie Mexicana ben gegaan. Ik denk dat ik in level 1 zat en dit was voor mij genoeg voor de eerste keer

Ondanks de moeilijkere kantjes vond ik het een erg leuke, bijzondere ervaring die ik zeker niet had willen missen. Die kantjes horen er gewoon bij, denk ik. Ik wil het zeker nog een keer doen. Niet heel snel, het is niet dat ik denk: volgende week weer! Gewoon over een tijdje, deze trip moet eerst ook nog een beetje bezinken. Dit was mijn eerste kijkje in de wereld van de psychedelica, ik had veel verwacht maar dit niet. Een bijzondere ervaring!

Edit: Het leek me wel leuk om een foto van de tekening van Naomi bij te voegen.

2q9j2qb.png

Link naar bericht
Deel via andere websites
  • 2 weeks later...
  • 2 weeks later...
  • 1 year later...
  • 1 month later...

Erg leuk hoe je de door jou ervaren sensaties beschrijft! Ik kende Ott nog niet maar ik heb hem op Spotify gelijk na het lezen van dit report opgezocht. Lekkere muziek door, ik snap dat dit je erg kan meeslepen! Zelf ga ik a.s zaterdag weer trippen met een of twee vrienden en jou report brengt me alweer helemaal in de stemming. Net als Joerie hoop ik ook nog eens een tripreport van jullie te lezen :- )

Link naar bericht
Deel via andere websites

Ja Ott is echt een aanrader! Wij gaan het morgen, als we gaan trippen, weer aanzetten. Leuk dat je door mijn report in de stemming komt!  Alvast veel plezier voor zaterdag.  Ik ben wel weer van plan een reportje te schrijven na morgenavond, dus waarschijnlijk zien jullie hem deze week wel verschijnen (tenzij ik het niet goed op papier krijg). Schrijf jij je trip  ook op na zaterdag?

 

Link naar bericht
Deel via andere websites
  • 4 months later...

ook een erg late reactie :)

 

Na het lezen besloten truffels te eten met een huisgenoot en iemand uit zijn studiejaar. Het was een leuke ervaring.

Een goede vriend van mij moest en zou toen ook truffels eten en die trip was heel geestverruimend , sinds die trip snap ik de truffel :P

 

in die space hadden we het gevoel dat we alles snapten en voelde ons écht!alwetend! dat gevoel bleef de hele space, alles wat we ooit in ons leven hebben geleerd hebben kwam samen.We begrepen hoe mensen werken en hoe in de wereld in elkaar steekt! het voelde alsof we de essentie van 'het leven' snapten :)

 

door dit report heb ik al meer dan 10x een tripje naar de spacewereld  geboekt! en zal ik het hoogstwaarschijnlijk de rest van mijn leven blijven doen :D 

 

ik stuur dit report vaak door aan mensen die ik truffels aanraad, ik win graag zieltjes voor het truffelleger en dit report is een psychedelisch zwaard ;)

Link naar bericht
Deel via andere websites
  • 4 weeks later...

Hoi hoi,

 

een  collega van mijn werk raadde truffels aan toen ze erachter kwam dat ik mega veel blowde. Ben inmiddels gestopt met blowen maar toch weer beetje down geworden van alle nare dingen in mijn leven. Wil nog een beetje experimenteren met drugs en ik heb besloten om binnenkort truffels te doen. Wou iets zwaardere nemen maar nadat ik jouw berichtje las pak ik wel de minst zware met een dosering van 7,5 gram. Heb al het een en ander opgezocht om er voorbereid aan te beginnen. Ik mis heel erg het high en stoned gevoel want dankzij een ex die toendertijds is vreemdgegaan en mijn beste vriend die allerlei stuff heeft verraden over me heeft me toch best verslaafd gemaakt voor een tijdje aan wiet en hasj.

 

Heel erg bedankt voor dit verslag, kga t zeker binnenkort uitproberen. Het lijkt me interessant. Tot die tijd probeer ik nog wel een keer hasj melk te maken omdat blowen gewoon vreselijk is voor mijn astma.

 

Groetjes!

Link naar bericht
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden