crax 0 Geplaatst 1 december 2014 Rapport Share Geplaatst 1 december 2014 Het verhaal dat nu komt is een heel groot hoofdstuk in mijn leven, ik wil even vooraf zeggen dat ik niet trots ben op de dingen die er gebeurd zijn. Ik was vijftien geloof ik, en mijn tripervaring bestond uit 3 keer truffels en een paar keer xtc. Buiten tripmiddelen om had ik verder alles wel gebruikt en ik was tot zover niet erg onder de indruk. Ik was eigenlijk in een vreselijk onverstandige positie om aan een psychedelische trip te beginnen. Op dat moment was ik een psychisch wrak. Ik had anorexia, een manische depressie, ik zat in een psychose en de afgelopen jaren van mijn leven waren eraan gewijd geweest om mezelf uit te gummen van deze wereld. Dat kwam eigenlijk nadat ik een jaar bleef zitten op school. Toen verloor ik mezelf, want ik begon in te zien dat de keuzes die ik maakten niet bepaald pasten bij waar ik voor stond, en dat ik strenger voor mezelf moest zijn. Een kleine twee jaar later zit ik in het bos in het dorp waar ik woon, dat voornamelijk bestaat uit bossen en velden met in het midden wat straten met huizen. Ik sta op het punt om te gaan truffelen, de hoeveelheid die we hadden kan ik me niet precies herinneren maar volgens mij hadden we de Psylocibe Atlantis. Het was zomer en heerlijk weer, er staat rustige muziek op, we roken een jointje, en ik heb net op lege maag de truffels gegeten. Ik ben met mijn toenmalige vriend en een van mijn beste vriendinnen, die in dezelfde psychische staat als ik verkeert. Mijn trip begint langzaam, ik voel me heerlijk verlicht en zoals vaker gebeurt in mijn trip begin ik telepathische boodschappen van de bomen over hoe mooi het leven is in mijn hoofd te horen. Ik ga steeds dieper en dieper, ik heb niet veel gemerkt van mijn visuals als ik doorkrijg dat ik in de zielenwereld ben. Ik heb me al zo lang niet meer levend en liefdevol gevoeld, wat een heerlijk gevoel is dit! Overal om me heen is de zee van psychedelische kleuren die door elkaar zwemmen, en mijn lichtgroene ziel zwemt vrolijk en lichtgevend mee. Dan voel ik dat ik een enorme lach op mijn gezicht heb, dat had ik niet eens door. Ik voel aan de rest van mijn gezicht en merk dat ik een beetje aan het kwijlen ben. Dan maakt me onzeker, maar ik ga terug naar de zielenwereld. Mijn lichtgroene ziel kleurt donkerpaars. Ik begin een gevoel in mijn maag te krijgen alsof ik doodga, of net te horen heb gekregen dat er iemand anders overleden is. Alsof ik steeds dieper val. Ondertussen ontstaat uit de zielenwereld een waar universum, ik zie hoe de aarde gecreëerd wordt uit liefde, warmte en licht. Ik zie de ontwikkeling van het leven op aarde, tot het punt waarop ik zelf geboren word. Ik zie mijn ziel vrolijk door het leven zweven, tot op het moment waarop ik haar weggooide voor een plekje in de maatschappij in een poging niemand tot last te zijn. Ineens beleef ik elk moment waarop ik me ooit slecht voelde, elke fout die ik in mijn eigen ogen gemaakt had opnieuw. De personen waarvan ik vind dat mijn bestaan een last voor ze is komen naar me toe, schreeuwen verwijten tegen me en ik kan alleen maar stil zijn en stil zitten. Mijn vrienden beginnen te merken dat ik bang ben en nemen me mee naar een plek wat verder bovenin het bos, minder omringd door de bomen. De klimopblaadjes lachen gemene lachjes naar me. Wanneer we boven zijn stapelen de schreeuwende hoofden en de negativiteit zich op tot een muur waarna mijn beeld zwart wordt en ik flauwval. Toen ik bijkwam had ik de hevigste visuals die ik ooit gehad heb, alles bestond uit pixels zoals een oude game. De wolken waren sfinxen met als hoofd verschillende characters uit Mario kart. Ondanks dat wist ik wat me te doen stond. Alle spirituele overredingskracht die het me gekost had om mezelf te laten sterven, kwam nu in alle hevigheid terug als vrolijkheid en levenslust. Ik ging mijn lichaam behandelen als een puppy en weer gelukkig worden. Ik ben nu zeventien en ik kan zeggen dat het ontzettend goed met me gaat. Ik zit hier met tranen in mijn ogen, want wat voelt het goed om dit eens op papier te zetten..! Link naar bericht Deel via andere websites
zizyx 0 Geplaatst 2 december 2014 Rapport Share Geplaatst 2 december 2014 Wow dat klinkt heftig, wat vond je van de trip in het algemeen? Een bad trip? Of een soort openbaring Link naar bericht Deel via andere websites
crax 0 Geplaatst 2 december 2014 Auteur Rapport Share Geplaatst 2 december 2014 Ik denk dat ik het wel een bad trip zou kunnen noemen voor het eerste deel, aangezien het echt voelde of ik doodging, maar de tweede helft was meer een openbaring omdat ik nooit meer anders over het leven ben gaan denken. Link naar bericht Deel via andere websites
Oblivion95 1 Geplaatst 20 augustus 2015 Rapport Share Geplaatst 20 augustus 2015 Fijn dat je er naderhand positief naar kan kijken, we kunnen veel leren van psychedelica. Ik hoop dat het het positieve effect er nog steeds is! Link naar bericht Deel via andere websites
Recommended Posts
Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen
Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten
Account aanmaken
Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!
Registreer een nieuw accountAanmelden
Ben je al lid? Meld je hier aan.
Nu aanmelden