Oblivion95

Fijn dat je er naderhand positief naar kan kijken, we kunnen veel leren van psychedelica. Ik hoop dat het het positieve effect er nog steeds is!

Mooi report, met plezier gelezen

Wauw mooi report. Echt heel interessant.

Lijkt me heel intens in de zon op het strand met 20g high hawaiians!

Mooi report, het spirituele gedeelte van psychedelica is echt een van de boeiendste dingen die er zijn. Ik heb nog nooit alleen getruffeld, maar als ik alleen wiet uit een bong rook merk ik ook dat ik me alleen gewoon meer kan laten gaan, en me niet hoef te schamen voor andere om mij heen.

De realiteit.. De realiteit.. Realiteit is fantasie en fantasie is realiteit. Als je iets omdraait heb je het tegenovergestelde en toch is het hetzelfde. Wat zeg ik, tegenovergesteld en hetzelfde in één zin genoemd, tegenovergesteld en toch kan het zo goed samen. Alles is niets en niets is alles. Staat iets je niet aan draai je het lekker om en is het weer leuk. Simpel als dat. Wel is er een eng, zwart monster af en toe. Maar er is wat je denkt en als je hem roze maakt is hij weer aardig. Verder wandelt er nog een roze unihorn rond die vrienden wil worden.

Heel herkenbaar, van die dialogen met jezelf die een grote gedachtenstorm worden

Nujabes is inderdaad mooi, maar heb ik nog nooit onder invloed geluisterd. Stoned vind ik het op een of andere manier te saai en word ik er heel duf van, maar nuchter vind ik het prachtig.

Ik heb zelf 2 volledige truffeltrips zonder muziek gehad, in de natuur. En geloof me, dan pas hoor je echt de bomen en elfjes zingen, dan is muziek eigenlijk alleen maar afleidend. Stilte kan heel mooi zijn, gewoon de natuurgeluiden om je heen.

Andere trip weer wel met muziek, entheogenic, shpongle, pink floyd, jimi hendrix(echt awesome), abakus, darius, tripswitch, soms infected mushroom als ik durf

Ik heb dit ook wel eens gebruikt! Ik heb het een weekje lang elke avond wat van geknauweld, en het is toch wel bijzonder.

Je moet wel al zelf in staat zijn lucide dromen op te wekken, want je word niet opeens lucid door deze dreamroot.

Ik merkte zelf dat ik m'n dromen beter herinnerde, helderder waren en voor mijn gevoel langer duurde en het is meer een verhaal (betere chronologische volgorde).

Silene Capensis is volgens mij de officiele naam van de dreamroot.

Ik heb dit spannende report al zeker een vijftal keer gelezen, echt fantastisch beschreven!

Of gewoon  je eigen muziek maken met zingen/neuriën, gitaar, djembe etc of zelf proberen te beatboxen, gegarandeerd een dikke smyle op je gezicht

Goa vind ik  maar niks, dat vind ik echt voor mensen die vol op de speed zitten ofzo. Gewoon de lekkere rustige trippy muziek, Shpongle, Pink Floyd, old school Reggae, oude (psychedelic) rock, deep house, ambient/psybient ( de rustige nummers) Ik moet wel zeggen ik heb nooit binnen getript maar altijd ergens in een natuurgebied en dan heb je gewoon een bepaalde playlist dus kun je niet naar veel verschillende dingen luisteren. Trippen zonder muziek als je buiten bent is ook prima

Leuke setting! Prettig om te lezen

Ik heb alleen nog maar in de natuur getript en bomen en wolken zijn dat heel leuk om naar te kijken. In bomen zie ik dan vierkanten en driehoeken en in wolken zie je zelfs zonder truffels bepaalde vormen en dieren, laat staan onder invloed van truffels !

Wie: Ik (V) en B

Wat: Truffels Atlantis (8g)

Wanneer: 7 juli

Arrival

Na mijn hele bijzondere maar toch wat te intense trip op High Hawaiians (de verboden tuin), wilde ik toch graag weer truffelen, maar dan een stapje terug naar de Atlantis.

Ik had zo'n 2 weken van tevoren een vriend al het een en ander verteld over de magische mogelijkheden met truffels en de avonturen die ik mee had gemaakt.

Hij werd toch wel geïnteresseerd dus besloten we samen eens te gaan trippen.

Na weken voorbereiding, zoals het zoeken van de perfecte setting in de natuur, was het dan eindelijk zover.

27 graden, geen wolkje aan de lucht en 0% kans op regen. Ik had er zin in.

Nadat we proviand hadden ingeslagen bij Appie en de tripknollen hadden gekocht bij de shop, gingen we op naar onze tripweide. Daar aangekomen zochten we de schaduw op en stalde we een groot picknick kleed uit onder een boom.

Nadat we het drinken en de speeltjes, een kleine djembe en bellenblaas, hadden uitgestald zijn we meteen begonnen met de truffels eten. B vond de smaak helemaal niet vies, maar dat had ik ook toen ik ze de eerste keer at.

Ik vond ze echt smerig. Ik at 8g, en liet paar brokjes over in het doosje, voor als ik meer wilde. Ik was al misselijk toen ik die tripknollen op had.

Three fields of flowers

Ik ging meteen liggen, want de truffels vielen echt zwaar op mijn maag. Daarna stelde ik voor om even rond te lopen, ik hoopte dat ik me misschien beter voelde. B was de hele tijd aan het checken of hij al iets merkte of zag of niet.

Ik hield me er niet zo mee bezig, ik wilde gewoon dat de misselijkheid wegging. We kwamen terug bij het kleed en plotseling maakte mijn maag een salto. Ik rende naar de bosjes en kokhalsde, maar er kwam niks uit. Ik had natuurlijk nauwelijks gegeten. Ik stopte mijn vinger diep in mijn keel, maar er kwam niks. Het voelde wel al wat beter.

Ik slenterde terug naar onze deken en ging daar liggen. Bah, ik had spijt van de truffels. Ik had toch maar thee ervan moeten maken. Ik moest er maar het beste van maken dacht ik. Na nog wat nadenken en naar de boom staren, gingen we toch weer een stukje lopen, zo'n 40min na inname schat ik. Wat een enorme bodyload had ik. Terwijl ik liep alsof ik een blok aan mijn been had maakte ik een rondje en kwam weer terug bij de picknick deken. Ik sloot mijn ogen en hier is waar mijn trip echt begon. Een rood scherm, links een puntje, rechts een puntje en daarboven een rechte lijn.

Opeens boog de lijn helemaal door en veerde rustig terug. Ik keek boven me, naar de boom. De stam had een witte bast en waar de boom vertakte was de boom bruin. Het leken net gezichten, gezichten van enten, met hele lange neuzen.

Ik sloot mijn ogen en ik had allemaal visuals met lijnen die heel stroperig doorbogen. Net verf dat je uit een grote pot laat lopen en stroperig naar beneden stroomt. Toen zag ik, met ogen dicht, een grote duizendpoot lopen.

Hij liep mijn beeld uit en voor mijn gevoel liep hij verder op mijn arm. Het kietelde een beetje. Ik vertelde B dat ik allemaal stroperige vloeistoffen zag kolken met mijn ogen dicht. B merkte maar niks zei hij. Het werkte niet, hij zag geen visuals.

Ik voelde hoe de ongelijke grond op en neer bewoog en hoe mijn lichaam zo'n 4 meter werd uitgerekt en vervolgens weer golvend werd ingedrukt. De zon flikkerde aan en uit door de bladeren die ervoor zaten, echt enorm fel. Ik sloot mijn ogen en zag overal bliksemstralen en knetterende vonken. Die closed-eye visuals waren echt een genot om naar te kijken.

In de weides naast ons hoorde ik mensen praten, het klonk net alsof ze zongen. Ik vond het rustgevend maar B vond het volgens mij niet zo prettig.

-de boom met de witte stam is de boom waar wij onder lagen-

Ik ging weer een stukje lopen en ik liep naar een open plek midden op het wandelpad en ik ging in de foetushouding op het pad liggen. De lucht was onbeschrijfelijk helder blauw, het gras was enorm groen.

Alles was verlicht door de heldere zon. Net alsof ik in een yoghurt reclame lag! Alles zag er perfect gephotoshopt uit.

Met een heerlijk gevoel sloot ik mijn ogen. Een tiental heuvels verschenen, met daarop grote klavertjes die synchroon rustig heen en weer bewogen, en constant van kleur veranderde. Ik tripte zo heerlijk daar in de volle zon. De klavertjes verdwenen en er verschenen lieveheersbeestjes die over de heuveltjes liepen en de achtergrond veranderde van paars naar groen en blauw en weer terug. Ik opende mijn ogen en keek naar de kraakheldere hemel. In de lucht zag ik twee wittige transparante handen die met hun wijsvingers naar beneden wezen. Langzaam daalde deze godenhanden naar beneden, totdat opeens de ene wijsvinger als een slang om de wijsvinger van de andere hand kronkelde en vervolgens zijn eigen weg volgde door de kraakheldere hemel.

Zo'n heldere grote hallucinatie had ik nog nooit meegemaakt. Ik merkte dat ik het te warm kreeg, dus ik ging terug.

B merkte nog steeds niks. Ik zei hem dat hij maar de rest moest opeten. Ik ging liggen en ging lekker wegdromen op de gezichten die op de boom verschenen en de hele tijd van emotie veranderde. De bladeren op de boom kregen allemaal kleine snorren, maar ik wees B er maar niet op want die zou me waarschijnlijk voor gek verklaren. Deze boom had iets heel bijzonders. Het was echt de beschermer van de natuur en de beschermer van de mensen die het bos bezochten.

Het voelde goed om onder deze meerkoppige ent te liggen. Toen wees B mij opeens op een grote groep mensen die voor onze tripweide stonden. Het leek een grote familie, of een groep die werd rondgeleid, ik wist het maar niet.

Vrolijk ging ik bellenblazen, en ik lachte me kapot. Uiteindelijk ging de grote groep toch weg. We gingen weer wat door de weide lopen, en we liepen de 2e weide in. Ik was zo gelukkig en met een bakje zwarte bessen in mijn hand waar ik van aan het smullen was keek ik naar de bomen voor mij die de hele tijd vervormden. Ik vertelde B over wat ik zag en voelde, maar hij vond het allemaal maar belachelijk. Hij was me uit aan het lachen. Hij merkte niks en daarom dacht hij dat ik hem voor de gek was aan het houden. Ik snapte er maar niks van dat hij niks merkte, theoretisch gezien moest hij nu ook trippen.

Ik werd echt weggetrokken uit mijn chille trip. Erg teleurgesteld dat ik niet met B kon praten over wat ik zag en voelde, liepen we terug. Geschrokken riep B dat we gevolgd werden. Ik zei dat het niet erg was en dat het maar een fotograaf was. Toch bleef B de hele tijd praten over die mensen die langskwamen. Afschuwelijk irritant was dat en ik kreeg grote moodswings. Ik pakte een liga uit mijn tas en begon het op te eten. Het smaakte alsof ik scherven steen was aan het eten met een smerige prut erin. Ook het broodje dat ik had gekocht was zo droog en voelde zo vies en sponzig aan dat ik het maar wegstopte in mijn achterzak, wat natuurlijk voor B hielarisch uitzag. We liepen de Franse fotograaf tegemoet en ik moest mijn best doen om niet keihard te gaan lachen. Die zag natuurlijk duidelijk dat wij wel iets gebruikt hadden.

Droog zei ik ‘bonjour' tegen deze rare vent en hij keek ons achterdochtig aan. Hij bleef voor mijn gevoel ook de hele tijd bij ons. B begon zich ongemakkelijk te voelen met al die mensen en ik daarom ook. Snel pakte wel alles in.

Naderhand denk ik dat we toen de truffels 3,5 uur geleden hadden ingenomen.

Holiday in france

We liepen met onze fiets aan de hand het natuurgebied uit en we kwamen bij de grote hangbrug.

Ik zag het water, de hoogte van de brug en de grote weg. Opeens was ik weer helemaal gelukkig. Ik keek vanuit de brug over het water en het water leek wel op ooghoogte te staan terwijl we in werkelijkheid zo'n 20 meter erboven zaten.

Ik stelde voor om naar het huis van J te fietsen, een goede tripvriend van mij, en vanuit daar naar mijn oude truffelwei te gaan, waar ik de high hawaiians had gedaan. Fietsen voelde ongelofelijk heerlijk. We reden een berg af en het voelde alsof ik op een groot strijdros zat, en van een berg afreed in volle galop, op naar het slagveld. Mijn vuist stak ik hoog in de lucht, met daarin een denkbeeldige strijdknots. Ik wilde een battle-cry schreeuwen die het hele universum zou vullen met het geluid van overwinning, maar ik hield me toch maar in. We gingen naar rechts en fietste over het slechte Belgische wegdek.

Het voelde net alsof we op fietsvakantie waren in Frankrijk, echt fantastisch. Ik keek naar de mensen en het leek alsof ik hun emoties heel goed kon aflezen aan hun gezichten. Ik reed achter B aan ik deed mijn ogen te kost aan de prachtig gedetailleerde tuintjes met daarin talloze beeldjes van kabouters, engeltjes en dieren.

Met open mond van verbazing van deze schoonheid voelde ik dat mensen naar mij keken maar het maakte me niks uit.

Ze waren allemaal somber en ik was lekker aan het genieten van het leven. Soms zag ik van die random dingen die me helemaal aan het denken zette. Zoals een bord met daarop ‘frites'. Nadat ik het woord zo'n 50 keer had gezegd kwam ik tot de conclusie dat dit een Belgische naam was

Naarmate we verder fietsen kwam ik langzaam maar zeker uit de trip. Aangekomen bij het huis van J hadden we toch maar niet aangeklopt (hij was namelijk ziek) maar zijn we het bos ingetrokken op weg naar de oude tripvallei.

Daar hebben we heerlijk onze roes uitgezeten en nagepraat.

Conclusie

Concluderend kan ik zeggen dat deze trip nogal apart was. Hele mooie momenten, mindere momenten en een behoorlijke dosis verwarring. Ik snapte er tijdens de trip niks van waarom B niet tripte en hij heeft mij dan ook soms behoorlijk uit mijn trip gehaald. Ik neem het hem niet kwalijk, want het was zijn eerste keer, maar het was op sommige momenten erg irritant, verwarrend en tevens de oorzaak van de moodswings. B heeft zich veel te veel bezig gehouden met voel ik al iets zie ik al iets, waardoor het niet werkte denk ik. Ik heb het mezelf gewoon laten overkomen en er niet aan gedacht en dan komt het vanzelf. Toch verheug ik me wel weer enorm op de volgende trip, maar dan toch met een andere setting en personen.

Ook ben ik verbaasd over de kracht van 8g Atlantis, maar het effect is waarschijnlijk versterkt door het warme weer, de felle zon en natuurlijk de omgeving.

Misschien leuk weetje, tijdens mijn hele trip had ik constant hetzelfde liedje in mijn hoofd, maar dat vond ik juist erg chill, namelijk Wish you were here van Pink Floyd. Mijn closed-eye visuals waren dan ook bijna allemaal aan het bewegen op het ritme van dit heerlijke nummer.

Bedankt voor het lezen!

Peace

p.s

Het report van B staat toevallig ook op deze site, met als titel ‘Whot?Mindfuck..'

voor de geïnteresseerden.

De foto's heb ik de dag erna gemaakt, het weer was hetzelfde.

Klopt, ik ben ook een nieuweling in de truffelwereld

Heel mooi report, dit is namelijk het report dat mij een tijd geleden uiteindelijk heeft overgehaalt om magic-truffels te proberen ! Zo te lezen was het een hele leuke mooie en grappige trip. Dat van die paaseiland beelden in bomen herken ik trouwens wel

Ik heb een vraag over de thee. Als je truffelthee maakt, is je trip dan sneller en korter? Want vloeistoffen worden namelijk sneller opgenomen en verteerd dan vaste truffels, of heb ik het mis.

Ik hoor graag een reactie

peace

Beste koning van Westeros

Echt een goed tripreport, leuk om te lezen, zo te horen was het een hele leuke trip. Erg leuk om die foto erbij te doen, geeft toch een beter beeld, net als de muzieknummers die je noemde.

peace

Wie: Ik (V) , M, J en D.
Wat: Truffels High Hawaiians (12g)
Wanneer: Begin Juni
Geschreven: 20 juni 2013

Dit is mijn eerste trip report. Hiervoor had ik al eens een erg kleine portie Atlantis geprobeerd, waarna ik lichtjes high werd. Ik dacht dat ik wist wat het effect van truffels dus waren maar ik had het mis. Omdat het effect me een beetje tegenviel heb ik de High Hawaiians gepakt, de sterkste die we konden vinden.

Ik heb voor deze trip ook nooit iets anders gebruikt, ook geen wiet. Het was een hele sterke trip en doordat ik nog 0 ervaring had, was dit echt een eye opener.

Vanwege de lengte is het opgedeeld in hoofdstukken. Enjoy

H1: One Small Step
H2: Stairway to Heaven
H3: Plains of Eternal Magic
H4: Beyond Heaven and Hell
H5: Back on Earth

One Small Step

M, D en ik hadden onze examens een week geleden afgerond en we hadden ons al enorm verheugd op om eindelijk weer te gaan truffelen. Het was ook een mooie dag, ongeveer 20 graden, de lucht was heel helder en hier en daar waren wat kleine wolkjes te zien. Ik was overladen met een goede hoeveelheid positieve energie en spanning, ik had er enorm veel zin in. De vorige trip vond ik chill, maar wat ik niet wist is dat het toen eigenlijk helemaal niet werkte en dat ik gewoon lichtjes stoned/high was. Zonder dat ik het wist begon ik aan misschien wel de bijzonderste ervaring in mijn leven.
Ik had samen met M en D afgesproken voor de Albert Heijn. We hebben hier water en ice tea gekocht, wat koekjes, Doritos voor bij de truffels en pizza's voor in de avond. Vervolgens zijn we naar J gefietst, wat nog zo'n 10 km fietsen was.
Toen we daar aankwamen hebben we meteen de truffels uit de koelkast gehaald.
J heeft een mooi oud huis met een mooie natuurlijke tuin eromheen. We zijn in de tuin op het terrasje gaan zitten. J is vervolgens de truffels in kleine stukjes gaan hakken, en toen kreeg iedereen een bergje gehakte truffels, ik 12g en de anderen 18g (ze hadden al vaker getruffelt). In tegenstelling tot de rest vond ik vond te truffels helemaal niet vies, en met de Doritos waren ze prima weg te werken. Vooral J vond ze supersmerig, was aan zijn gezicht af te lezen.
Meteen nadat we deze Hawaïaanse tripknollen hadden genuttigd zijn we vertrokken.
Ons idee was om de wijde wereld in te trekken en met volle teugen te genieten van de mooie natuur daar, namelijk het hoge bos, de velden en de bloemenweides. M, D en J hadden al een keer in dit bos getript en het was hun erg goed bevallen.
Ze wisten hierdoor ook al een route.

Stairway to heaven

We staken de straat over, liepen over een paadje naar een klein ijzeren bruggetje, en toen we die over waren stonden we al in het bos.

Nadat we ons een weg door de wildernis heen hadden gevochten kwamen we aan bij een omgevallen boom, die op een helling stond.

Hier gingen we even zitten.
Dit was ongeveer 15 of 20 minuten na het eten. Ik moest echt enorm lachen om sommige kleine dingen. Ik vond het wel spannend maar ik stond helemaal open voor de onbekende magische effecten.
Onderaan de helling zag ik, tussen de bomen door, een grote bloemenweide.
Daar wilde ik heel graag heen, zodat ik ook naar de wolken kon kijken en van het licht kon genieten, want in het bos was het natuurlijk wat donkerder. We konden er alleen niet meteen naartoe omdat er aan de rand van de weide veel brandnetels stonden, maar J D en M wisten een plek zodat we wel die weide in konden.
Nadat we vijf minuutjes hadden uitgerust op de boom, zijn we verder gegaan. We waren een klein half uurtje verder, en het effect was al sterker als mijn hele vorige trip bij elkaar. Ik wilde dit vertellen aan mijn maten, maar woorden ontbraken mij. M en J stonden stil bij een boom, D zat bovenop de helling, helemaal bovenaan, te genieten.
Ik wilde graag naar de weide, en ik zag een plekje waar ik erdoor kon, maar ik moest eerst onder wat takken door. Het leek net een tunneltje van takken, dat steeds smaller werd. Op mijn knieën kroop ik door deze kaboutertunnel heen.
Toen ben ik brandnetels gaan weghakken, maar J en M riepen mij dat ik terug moest komen, omdat we bij elkaar moesten blijven, teleurgesteld liep ik terug, maar ik wist dat ze gelijk hadden. D riep me, en vroeg of ik bij hem kwam zitten.
Het mooie was, dat in het dorp mensen muziek maakten.
Ik kon moeilijk horen wat het nou echt voor muziek was, want het veranderde de hele tijd, maar het klonk heel natuurlijk. Het klonk alsof met instrumenten werd gespeeld zoals een steeldrum, djembé en didgeridoo.

Het klonk echt heel mooi. Ik rende de helling op naar D, maar ik stopte halverwege, en ik keek om naar beneden naar M, en ik zag dat ook hij genoot van de live achtergrondmuziek.
Op een of andere manier dacht ik dat ergens in een veld een groep hippies deze muziek maakten, en ook aan het truffelen waren. Zij waren het grote voorbeeld voor de hele wereld vond ik op dat moment.
Ik kwam aan bij D, en ik ging zitten. Kleuren waren al wat scherper en contrast rijker. Ik ging achterover liggen, en boven me zag ik in het dak van bladeren prachtige visuals, soort van mandela of kaleidoscoop achtige patronen, gemaakt van blaadjes en takken. Meteen realiseerde ik me: dit zijn nou die visuals, dit was precies hoe ik het wilde.
De bladeren gingen een beetje heen en weer door de lichte wind die er stond, en het leken allemaal kleine windmolentjes, beetje zoals dat windmolentje van de teletubbies. Toen sloot ik mijn ogen en ik zag allemaal 2-dimentionale patronen.
Soort van Snake, maar dan met heel veel snakes. M en J kwamen ook de helling op.

Ik ging rechtop zitten en ik zag M aan komen. Zonder iets te zeggen keken we elkaar aan, en aan z'n blik zag ik dat hij dacht: Dit is fantastisch. Het bladerdak was veel minder dicht omdat we hoog stonden dus de wolken waren goed te zien.
Ik wees M op een wolk, en vertelde wat ik zag. Samen keken we naar deze mooie wolk, die de hele tijd veranderde van vorm. We waren nu bovenop de helling. Voor ons was een bospad en daarnaast een veld met koeien in de verte.

Hier zijn we gaan zitten.
D had de Doritos meegenomen en haalde die uit zijn tas, maar ik hoefde niets. De plek waar we zaten was onbeschrijfelijk. Ik word nu gewoon al gelukkig als ik terugdenk aan dat moment dat we daar zaten, in dat stukje hemel, dat helemaal voor ons vieren was. M stond rechtop, en het leek net alsof hij ver van me afstond terwijl er in werkelijkheid maar zo'n 4 meter tussen ons was.

M keek om zich heen, en bewoog zijn mond. M was een uil.
Een grappige vriendelijke bosgeest, die eruitzag als een uil. Zeker al duizenden jaren woonde hij in dit bos, dacht ik. Die blije uilenkop met grote ogen, tussen de bomen en de zonnestralen die het bladerdak doorbraken, was echt te gek.
Alles straalde een vriendelijk soort warmte af. Prachtig was dat, alsof we aan het chillen waren in de hemel.
Dit was denk ik zo'n uur na inname.Toen besloten we verder te gaan, het pad af, aan de andere kant van de helling dat naar beneden ging. Ik liep het pad af, en zwaaide mijn armen van links naar rechts langs mijn lichaam. Op de grond lagen kleine takjes, met een felle kleur, die als dolfijnen opdoken uit de grond en weer terug erin doken. Het leek wel een 3D film.
Er was echt veel meer diepte in alles. Als malloten liepen we verder het pad af. Tot dat we op de plek kwamen waar we die mooie bloemenweide binnen konden, waar ik zo naar verlangde. Eindelijk stonden we daar, aan de hemelpoort.



Plains of Eternal Magic:

Deze grote open plek was een weide van gras dat zeker tot aan je knieën kwam en stond vol met gele bloemetjes.
Er stond een enkele kleine boom. De hele weide was omringt door grote bomen, en een rivier.
Ik zette een stap op het smalle paadje dat het veld doorkruisde. Opeens was alles ook super licht.

Nu we in deze wijde waren kreeg ik een sterk euforisch gevoel en meteen tripte ik een stuk harder. 
Eindelijk uit dat donkere bos. Ik bleef even staan, met D M en J aan mijn zij. M had een stok meegenomen, en ik vroeg of ik die even mocht lenen.

Dat mocht. Ik hield de stok als een geweer vast en ik had mijn oog langs de loop.
Deze stok leek wel 10 meter lang, of nog langer. Ik keek langs de stok naar de weide.

Wat was dat toch mooi.
Ik gaf de stok terug en ik huppelde als een gelukkig kind het veld in. Ik draaide om, en zei tegen M en D dat ze ook moesten komen.
M kwam naar me toe. Ik keek links van me en het gras werd heel intens violet en gloeide helemaal.
Rechts van me stonden ook het hele veld vol met die bloemen, dus echt alles werd helemaal geel. Ik wees M hierop, en met open mond van verbazing stonden we te kijken.

Ik ging in het gras liggen.
Ongeveer honderd meter voor me zag ik de bomen die als het ware een muur vormden om deze verboden tuin.
Grote woudtitanen waren het. Ik zocht een plekje uit en ging midden in het gras liggen. Vanaf hier werd de trip naast de sterke open-eye visuals ook meer spiritueel.

Toen ik lag vormde het gras een soort muur. Ik kon 360 graden om me heen kijken naar die muur.

Het gras omringde me als een cirkel. Ik keek voor me en ik zag hoe de woudtitanen hun al hun blaadjes lieten dansen, als propellertjes.

Het geluid van de wind die door de bomen waaiden was echt om op weg te trippen. 

De mooie wereld voelde vertrouwd aan en mijn ego begon al wat te vervagen. Ik draaide me om en ging op mijn buik liggen.
De zon aaide met haar warme lichtbundels over mijn rug en mijn ogen deden zich te kost aan het gras.
Extreem gedetailleerd was dat gras, ik zal elke nerf heel precies en ook die kleine haartjes die op een grasspriet zitten. Net National Geographic of iets dergelijks. Zo super scherp was het.
Ik legde mijn gezicht plat in het gras en tunnels vormde zich voor mijn ogen.
Tunnels door het gras, deze vervormde de hele tijd. Ik tripte hem behoorlijk hard en de OEV's waren zo overduidelijk, dat ik M even riep, want ik wilde wat gezelschap.
Toen zag ik opeens zijn hoofd boven dit kniehoge gras uitsteken. Ik liep naar hem toe en kwam bij hem liggen.
Hij had mijn water in zijn tas meegenomen dus ik vroeg ernaar. Hij opende zijn tas en keek er verbaast in. Ik moest hem echt 4x vragen want elke keer vergat hij wat hij nou wilde pakken.
Onderin de tas lagen 2 oude snoepjes vol met stof en zand, maar ik pakte het eruit en keer er naar en het was heel mooi.
Ik pakte mijn flesje water en ik hield het flesje horizontaal en liet de inhoud heen en weer klotsen, wat echt een heel raar effect had.

Ik legde het flesje weg, en ik zag dat elk blaadje van de woudtitanen en lachend gezichtje had, echt absurd. Toen maakte M een ‘plop'geluid met zijn lippen.
Ik deed het ook, echt honderd keer ofzo. Het voelde gewoon zo goed.
Toen ging ik een beetje beatboxen met de ‘plop'. De bladeren lachten, de zonnestralen aaiden en door de lucht danste een notenbalk met noten in duizenden kleuren. De bomen genoten, alles was gelukkig.

Het kon niet beter. M genoot van de beat, en met een grijns tot aan mijn oren beatboxte ik verder.

Toen dacht ik aan D en J, dus ik riep ze even om te kijken waar ze waren.
D zat verderop in het gras, dus we liepen naar hem toe. Mijn lichaam voelde loodzwaar aan, dus ik wilde weer ergens liggen. Toen zag ik J bij het kleine boompje zitten, dus we liepen daar naartoe. Ik werd een beetje misselijk dus ik wilde zo snel mogelijk ergens liggen en zo min mogelijk praten.
Ik zette mezelf neer tegen de boom naast J. Hij was aan het roken, en de rook die mijn gezicht in waaide voelde als een verstikking. Snel stond ik op en ging ik met mijn voeten naar de boom toe liggen.
M kwam naast mij zitten en pakte ook een peuk en stak hem op. Het geluid van de aansteker (zo'n gas ding met een blauwe vlam) vond ik erg akelig. Ik vroeg M subtiel of hij alsjeblieft niet het bos in brand wilde steken.
Hij is soms knettergek dus ik wilde hem ook niet op ideeën brengen. Ik keek naar J. Zijn gezicht leek op het hoofd van die beelden op het paaseiland. Door de getuite mond vloeide de rook naar buiten, die zich in de lucht vervormde. Ik bleef kijken en dacht aan een nummer van Pink Floyd, What do you want from me.
Het rokende paaseiland hoofd gaf me een rustgevend gevoel. De muziek speelde rustig in mijn hoofd af.
Toen pakte M opeens iets op.
Het was een stuk van een schedel van een koe. Op dat moment kon ik maar niet thuisbrengen wat het was, maar het voelde hard en zwaar. Ik legde het akelige ding weg.  ''Wow we zitten hier op een enorm koeienkerkhof!'' zei J.  Ik begon me ongemakkelijk te voelen. De misselijkheid nam een beetje toe.

-de linkerboom was de boom waar ik heb gelegen-

Beyond Heaven and Hell

D pakten de jodenkoeken uit zijn tas en bood mij ook een stuk aan. Ik had zo'n droge mond dat ik het niet eens kon doorslikken, dus ik heb het gewoon uit mijn mond laten vallen. Het smaakte naar zand, echt smerig. Toen gingen D en J weg van de boom. M bleef bij me.
Ik bleef de hele tijd omhoog kijken, omdat ik de hoeveelheid visuals te overweldigend vond. Het leek me verstandig om dus op dezelfde plek te blijven. Bladeren van het boompje, en de wolken. Boven in de wolken vochten grote wolkenreuzen met Chinese draken. Ik dacht niet meer na als mezelf, maar meer als geheel, heel ingewikkeld uit te leggen. Tijd was gewoon zo'n raar iets.
Ik voelde mezelf een 'iets' dat daar al eeuwen lag.

J en D waren ondertussen een ander veld ingegaan waar koeien stonden. Ik hoorde ze af en toe schreeuwen maar ik wist niet wat er aan de hand was dus dat was erg eng.
Ik dacht dat ze dood gingen, maar ik kon het niet helpen. Ik kon alleen maar hier liggen, en wachten tot het over was.
Op de nabijgelegen landwegen reden auto's, geluid dat steeds harder en harder werd. Net overkomende gevechtsvliegtuigen, heel storend was dat. Ik probeerde na te denken over dagelijkse dingen in het leven om een beetje grip te krijgen weer op de werkelijkheid, maar voor mijn gevoel was dat mijn vorige leven. Ik was in de vergetelheid, en er was geen weg terug.
Ik was hier altijd al, en zal hier altijd zijn. Ik stelde mezelf gerust dat ik gewoon een boom was. Net als alle andere mensen. Er waren geen mensen, alleen bomen. Bomen zijn heel stevig, dus ik moest zelf ook wel heel stevig zijn.
Ik zou het wel overleven. Ik zuchtte diep. Ik legde mijn handen om mijn buik, en ik voelde mijn vlees vloeibaar worden, het liep gewoon van mijn botten af. M zat in kleermakerszit met zijn gezicht begraven in zijn handen, diep in gedachten. Ik keek op mijn telefoon, 16:30 was het. Voor mijn gevoel een uur later keek ik weer en toen was het 16:31. Onmogelijk, het moest nu echt stoppen. Terwijl mijn gedachtes werden blootgesteld aan de ene na de andere mindfuck, kwamen D en J terug naar de boom.

Back on Earth

Ze stonden bij de boom en zonder dat ik het merkte was ik alweer een stuk minder aan het trippen. ''V tript echt zijn ballen eraf!'' zei J. Ik moest lachen en merkte dat de bodyload weg was en dat ik weer terug zat in de werkelijkheid. Ik kon weer redelijk normaal tegen ze praten en zij ook tegen mij. Ik moest lachen om de grap en herinnerde me weer dat dit gewoon de magische truffels waren en dat ik gewoon mezelf was, en niet een boom, grond, geest of insect of wat dan ook.
We stonden op en ik was zo blij dat ik weer gewoon met mijn vrienden kon praten. We vonden het allemaal nogal te heftig, teveel van het goede. Ik zuchtte diep, erg voldaan, maar ook erg blij dat ik weer met twee benen op de aarde stond. We hebben onze ervaringen gedeeld en hebben bij J thuis de pizza's gegeten en lekker uitgetript. Wat was ik blij toen ik die avond mijn ouders weer terug zag !

Conclusie

De eerste 2/ 2,5 uur van de trip waren super geweldig fantastisch geniaal. De laaste 2 uren waren helaas onprettig, want ik was lichtelijk misselijk en kon dus niet goed van de visuals genieten. Ik ben ook behoorlijk bang geweest. Als M niet bij me was blijven zitten onder de boom, was ik misschien wel in paniek geraakt. Het geruis van de bomen en het geluid van de auto's was akelig en hard. Het was gewoon allemaal wat te veel uiteindelijk.
Maar de eerste tweeënhalfuur waren werkelijk onbeschrijfelijk mooi en had ik niet willen missen. Ook is mijn band met deze 3 vrienden nu versterkt voor mijn gevoel.
Ik heb lang niet alles beschreven wat ik heb gezien, maar dan zou deze report ook veel te lang worden. Het was misschien een beetje onverstandig om die sterke truffels te nemen, als 2e keer.
Maar alles is gelukkig goed gegaan, maar ik vond het toch bijzonder om mee te maken, want zoiets als dit zal ik echt nooit meer vergeten.

Dit is een trip waar ik nog dagelijks aan terugdenk (ge-edit in december)
Ik schrijf dit vooral voor mezelf en voor mijn tripmaten, maar ik hoop dat andere mensen deze report lezen en er veel plezier aan hebben (ondanks dat het zo lang is )

Peace!

De foto's heb ik naderhand gemaakt, helaas was al het gras gemaaid en waren de bloemetjes weg Maar ik hoop dat het toch wel een goed beeld geeft van deze mooie plek !