Kiekeboe

Hier ben ik weer met een nieuwe trip report, het was inmiddels weer 3 maand geleden dat ik getruffeld heb.  
Die report vind je een stukje verder naar beneden (30 gr Atlantis) in de topic list.  Ik kreeg 30 gr truffels kadoo en heb maar besloten voor Hollandia te gaan, nog een schepje er bovenop dus.

Setting:

Plaats: gewoon thuis in m'n sofa zoals ik het altijd doe

Wat: 30 gr Hollandia

Hoe: Lemon Tek

Wanneer: rond 12:30.  Het laatste wat ik gegeten had was een wafeltje om 6 uur 's morgens.  Veel nuchterder dan dit kon ik niet zijn.

Voor degenen die Lemon Tek niet kennen, dit is de manier hoe je het maakt (of ik toch):

- stop de truffels in een vijzel (of snij ze heel erg fijn) en maar er puree van

- pers er vers citroensap over tot de truffelpuree helemaal onder staat

- nog even verder doen met de vijzel en je krijg echt een mooi papje van truffel en citroensap

- laat die 15-20 minuten staan en roer tussendoor wat.  Na een tijdje zie je mooi die witblauwe kleur verschijnen.  Door het zuur van het citroensap wordt de psilocybine omgezet in psilocine.  Dat gebeurt normaal pas in je maag.  Je hebt dus veel sneller en een veel krachtiger effect (alsof die 30 gr an sich al niet genoeg was...).

De trip:

Vorige keer had ik Planet Earth gekeken tijdens het trippen, dat was super.  Ik had besloten dit nog maar eens te doen.  Genieten van de mooie beelden in afwachting tot de effecten van de truffels.  10 minuten voorbij: niks.  20 minuten voorbij: niks.  Ik begon me af te vragen of die Lemon Tek niet averechts aan het werken was, het zou toch allemaal sneller moeten komen?  Vorige keer begonnen de kleuren van de film traag te veranderen, m'n fleece deken en tapijt te golven,...   Helemaal niks van dit alles.

Level 1

Maar dan, ineens na een goed half uur kwam het.  Het bekende gevoel aan de voorkant van je hoofd, net boven de ogen, scherper beginnen zien,...

En nog geen 5 minuten daarna sloeg het in als een bom.  Waar ik de vorige keer werd meegezogen in Planet Earth en niet meer kon wegkijken duurde dit nu maar even.  De kleuren begonnen te veranderen, de bladeren van de bomen begonnen te gloeien, de nerven lichtten op,...  Ik had zoals gewoonlijk Entheogenic op staan, daar begon ik stilletjes aan in meegesleurd te worden.

Level 2

Het wordt moeilijker om te concentreren op de film zelf.  M'n ogen focussen niet echt meer en ik geniet gewoon van de kleuren en de golvingen die ik zie op de tv.  Als ik weg kijk blijven de kleuren, golvingen en patronen die op de tv te zien waren als het ware op m'n netvlies gebrand.  Al kijk ik naar de muur naast de TV, ik blijf patronen zien.  Doe ik m'n ogen toe heb ik sterke CEV.  Het is alsof de patronen en kleuren ineens overgaan in een soort van, negatief.  Waar met m'n ogen open m'n witte plafond er wat patronen over krijgt wordt het als ik ze dicht doe pikzwart met felle kleuren, bij momenten zo fel dat het lijkt alsof ik richting de zon kijk.  Pikzwart met gloeiende rode/oranje motieven.

Level 3

Er komt nog een schepje bovenop.  Ik ben minder en minder bezig met m'n omgeving zelf en begon te focussen op de patronen.  Je krijgt door dat het helemaal in je hoofd zit en dat het niet uit maakt hoe je je ogen laat focussen of waarop, je ziet de patronen en kleuren en je kan ze laten veranderen.  Ik ben op dit moment helemaal opgeslokt door de muziek die speelt.  De muziek en de patronen gaan hand in hand.  Je luister niet naar een nummer, je ziet niet gewoon.  Ik denk dat ik hier richting level 4 aan het gaan was.

Tijd ben je helemaal niet meer mee bezig, ik heb ook niet op de klok gekeken, het boeide me ook totaal niet, ik genoot.

Hier komt bij mij ook het punt dat de gevoelens beginnen werken.  Euforie, geluk, liefde,... een explosie van emoties.  Ik begin te lachen met de patronen die ik zie, denk dat ik op een moment mezelf aan het knuffelen was, ik voelde liefde, warmte,...  Je denkt nog min of meer normaal na en beseft tussendoor dat het allemaal chemie is in je hersenen waarop ingewerkt wordt.  Maar het boeit ook niet, je geniet gewoon.  Gewoon 1 gevoel van gelukzaligheid.  Ik lach luidop en laat het me allemaal gewoon overkomen.

Level 4

De CEV (closed eye visuals) waren eerst het felst en met ogen open zag ik wel wat patronen en kleuren verschijnen als ik niet focuste met m'n ogen, of wat scheel keek, je kent het misschien wel.  Nu komen ze ook op de voorgrond met m'n ogen open.  M'n omgeving verdwijnt stilletjes naar de achtergrond en de visuals zitten er echt als een laag overheen.  Ik ben nu echt 1 met de muziek lijkt het.  De sfeer, de ritmes, de geluiden hebben rechtstreeks invloed op wat ik zie.  Synesthesie dus.

De visuals beginnen meer en meer de overhand te nemen, m'n lichaam werkt niet helemaal mee.  Ik waggel richting toilet en zet me neer in het donker.  Ik weet niet hoe lang ik er gezeten heb, het gevoel voor tijd begon ook helemaal weg te ebben.

Ik was inmiddels al een stuk feller aan het trippen dan de vorige keer.  Hier had ik me niet echt op voorbereid.  Ik zat dus in het donker met m'n ogen open en het effect was dus hetzelfde als voorheen met ogen toe.  Vroeger dacht ik dat die tekeningen die sommigen maken om het trip te beschrijven wat overdreven waren, daar zat ik dus ver naast. 

Ik waggel terug naar m'n sofa en plof weer neer.

Level 5

Ik denk dat ik richting level 5 aan het gaan ben (ik weet niet of dit mogelijk is met truffels, misschien in hoge doseringen zoals ik nu genomen heb wel ?).

De visuals nemen volledig de overhand.  De ruimte rondom me vervaagt en ik geef me helemaal over aan het gevoel.  Ik zie enkel nog maar patronen en kleuren voor me.  Af en toe kan ik er wat uit raken om te zien waar ik ben (op net dezelfde plek in de sofa ) en probeer ik de klok te lezen.  15:15 was het nu denk ik.  Ik probeerde wat te focussen op de klok en toen viel me wat op ... het leek alsof de secondewijzer trager begon te gaan en op momenten zelf stil stond.  Het leek alsof er minuten om waren maar de klok veranderde niet.  De streepjes leken uit de klok te schijnen over de muur, de dingen errond had ik helemaal geen oog meer voor.

Vanaf nu wordt het enorm moeilijk om een beschrijving neer te typen.  Ik zag niks meer van m'n omgeving gewoon, sterker nog, ik voelde ze zelfs niet meer.  Alsof ik ergens aan het zweven was in 1 grote ruimte vol patronen, kleuren, muziek, geluid,...  Ik denk dat dit het punt is waar het leek alsof ik m'n eigen lijf zelfs niet meer voelde.  Nu ik aan het typen ben vind ik het zelfs moeilijk om "IK" te typen.  Ik voelde geen "ik" meer.  Ik kan het echt niet uitleggen.  Ik was 1 met de ruimte rond mij (die enkel uit visuals bestond), had verder niks meer met m'n lijf, maar kon gek genoeg wel nog nadenken.  Ik heb geen flauw benul hoe lang dit nu geduurd heeft.

Maar dan...

Ik denk dat het echt van het ene moment op het andere gebeurd is.  Ineens waren bijna alle visuals weg, ik kom weer in de realiteit en het lijkt alsof ik wakker geworden ben, starend richting de hal.  M'n lichaam lijkt niet echt mee te willen nu en m'n gedachten beginnen volop te werken.  

Je kan het misschien gek vinden maar op een moment kwam de vraag in m'n hoofd "ben ik dood ofzo".  Ik had totaal geen voeling meer met m'n lichaam, maar het leek meer alsof ik er in opgesloten was en ik gewoon door m'n ogen naar buiten keek.

M'n hersenen gingen volledig in overdrive.  Ik wist niet of de trip gedaan was, of ik net wakker geworden was, of ik aan het dromen was, of ik dood of levend was,...  M'n gedachten begonnen in een lus te raken, echt bizar.  Ik zag de realiteit, maar ik was er elke voeling bij kwijt.

Als ik het echt moet omschrijven was het een soort van mengeling van het idee achter The Matrix en Inception.

Ik weet dat ik terug naar het toilet gegaan was omdat ik me wat misselijk voelde (mede door de gedachten die als een spiraal kronkelden).  Ik had me ervoor gezet op de grond en had geen zin meer op op te staan.  Ik dacht aan het opstaan en terug naar de zetel wandelen en ik zag het gewoon voor me gebeuren in gedachten.  De droom in de droom ? En dit bleef zich herhalen.  Ik had inmiddels al een heel scenario afgespeeld in m'n hoofd en zag/voelde het echt gebeuren.  Maar ik zat nog altijd op de grond op het toilet.  Elke keer ik dat even terug besefte werd de knoop in m'n gedachten vaster en vaster.

Nu begon ik licht ongerust te worden.  "Bad trip" kwam in me op.  Ik wou die knoop ontwarren in m'n hoofd en zocht manieren om eruit te raken.  Maar de gedachten bleven verder en verder in overdrive gaan.  "Hoe raak ik hieruit?".  Ik kreeg het gevoel dat er misschien gewoon geen "ik" was en er niks is om uit te raken.  Misschien is dit het leven gewoon.  Speelt alles zich gewoon in ons hoofd af.  Ik begon te denken aan terug gaan werken maandag en het speelde zich voor m'n ogen af.  Of niet echt in m'n ogen, want die stonden volledig uit focus denk ik.  Alles gewoon in gedachten.  Ik denk dat dit het moment is dat een sitter normaal zou beginnen ingrijpen.  Nu is het het moment dat iemand me had moeten zeggen "je zit gewoon hier, het is zaterdagmiddag, geniet er nog even van en binnen een uurtje of 2 is het gedaan".  Maar die was er jammer genoeg niet.

Dan maar een douche nemen.  Normaal een vast ritueel en meestal ook het einde van m'n trips.  Ik zit er waarschijnlijk altijd heel lang onder (hangt geen klok) en begin er stilletjes aan uit de raken zodra het water begint af te koelen.  Maar niet deze keer.  Ik had nog altijd geen voeling met m'n eigen lichaam.  Ik keek naar m'n armen, benen, buik,... maar het niet het idee "dat ben ik".  Ik weet niet of dat een out-of-body experience is ?  Ik keek niet neer naar m'n lichaam, maar het leek alsof ik erin opgesloten zat.  

Ik besloot maar m'n bed in te kruipen en het uit te slapen tot het gedaan was.  dat zou nog een uur of 2 duren als ik de klok juist las.

Dat was te optimistisch.  De gedachten bleven rondrazen in m'n hoofd, het lichaam wou niet echt mee en je begint weer na te denken of je niet gewoon in een droom zit.  Je doet het licht eens aan en uit, je zegt eens even wat luidop,...  Maar de lus in gedachten bleef verder gaan.  Echt van die existentiële dingen gaan door je hoofd.  Misschien is je lichaam maar gewoon een soort van omhulsel en gebeurt alles wat we doen enkel en alleen in gedachten.  Daarom de mengeling van The Matrix en Inception qua gevoel.  Het leek alsof alles zich gewoon in m'n hoofd afspeelt, maar dan ook echt heel m'n leven en toekomst.  Ik kan het echt niet uitleggen.  Ik weet wel dat ik er toen echt wel genoeg van had.

Na een tijdje toch even in slaap gevallen en weer wakker.  17:30 en nog altijd die racende hersenen.  Ik was nu toch al een uur of 4 aan het trippen, dan begon het in het verleden toch al weg te ebben, maar de gedachten bleven.  Ik voelde me op dit moment echt hulpeloos.  Door m'n hoofd gingen namen van mensen waar ik "help" tegen zou zeggen, niet dat het me veel boeide want ik besefte toch dat het vanzelf weer over ging gaan.  

Ik denk dat ik rond 18:30 de knoop stilletjes aan los kreeg.  Ik waggelde wat door huis en voelde me terug 1 met m'n lichaam.  Ik voelde me gewoon nog stoned en probeerde terug te halen wat ik allemaal meegemaakt heb de uren ervoor.  Bizar dat dat allemaal zo snel weg gaat.

Conclusie

Ik ben er zelf nog niet helemaal over uit of dit nu een goede trip was of een bad trip.  Ik heb echt intens genoten van de visuals, het "los gaan" van de wereld, het immense gevoel van geluk, liefde en warmte,...  Maar die knoop waar ik nadien in terecht gekomen ben vond ik echt niet leuk.  Als is hij wel leerzaam geweest, misschien was het gewoon moeilijk doordat dit de eerste trip was waar ik echt met heb zitten nadenken.  De vorige keren was het gewoon wat visuals, wat synesthesie en dat gelukkig voelen.  Hieraan had ik me echt niet verwacht.

Uiteindelijk denk ik dat ik er wat meer inzicht in het leven uit gehaald heb.  Dat zal de komende weken wel blijken want ik denk dat ik deze trip toch even moet verwerken en erover bezinnen.  De gevoelens die ik gehad heb, de dingen die ik gedacht heb, mensen waaraan ik dacht toen ik echt in de knoop zat,...

Ik durf te zeggen dat het ondanks dat slechte einde (wat op het moment zelf een bad trip leek) het toch als een goede mag afgesloten worden nu ik terug wat normaal kan nadenken erover.  Ik denk echter niet dat ik nog snel zo'n grote dosis Hollandia op zo'n manier (Lemon Tek) ga nemen, toch zeker niet zonder sitter (waar ik niemand voor heb in m'n omgeving).  Maar de beleving was wel indrukwekkend.

Het heeft sowieso weinig zin om 2 dagen na elkaar te truffelen.  Je moet dan al een dubbele dosis (+ nog extra) nemen om hetzelfde effect te krijgen.  Je lichaam bouwt onmiddellijk een tolerantie op tegen de psylocybine en het duurt zeker 2 weken eer die helemaal weg is.

http://drugsforum.info/download/file.php?id=779&t=1&sid=9dad897a294655d5bbb15d0bf7690459

Tegen het misselijk worden kan je zorgen dat je er thee van trekt in plaats van ze te kauwen en op te eten.

Zet wat water op tot het kookt en neem het van het vuur af.  Als het terug een stuk onder het kookpunt is doe je de fijngesneden truffels erbij (of eerst in een vijzel).  Laat ze 20-30 minuten in het water, net onder het kookpunt.  Dus je pannetje op het allerkleinste vuurt dat je hebt.  Ze mogen absoluut niet koken.

Nadien giet je alles door een koffiefilter (en knijp je die eventueel nog even uit erna).  

Zelf doe ik er dan nog 2 zakjes thee bij, of cup-a-soup.  Dan proef je er helemaal niks van.

Ik snij ze ongeveer zo fijn:  http://i.imgur.com/Z1X2q4V.jpg (dit is 30 gr Atlantis)

Als het wat getrokken heeft ziet het er dan zo uit: http://i.imgur.com/Zr0P0pM.jpg

Als het zo die lichtblauwe schijn heeft weet je dat je goed zit

Ik zorg dat ik 2 of 3 koffiemokken heb als het klaar is.  Dus 3-4 mokken die erin gaan in het begin.

De truffels doe ik eerst in een vijzel (deze laatste keer niet, toen heb ik gewoon heel erg lang gesneden) en dan hup het water in.  Dat blijft dan

20 tot 30 minuten of langer op het allerkleinste vuur staan (zodat het niet kookt).  Daarna gaat alles door een koffiefilter waarmee ik de
resten truffel nog uitknijp op het einde.  Dan blijft er toch echt droge prut over in de filter.  Veel meer haal je er dan niet uit denk ik.

Daarna doe ik er nog 2 of 3 theezakjes in.  Deze keer heb ik er gewoon cup-a-soup bij gedaan.  Dat smaakte toen ook helemaal naar
cup-a-soup.  Ik kon niks meer proeven, van de truffels zelf.

Entheogenic zit standaard in m'n playlist

Een paar maanden heb ik voor de eerste keer ervaring opgedaan met truffels.  Toen ben ik begonnen met 15gr Atlantis.  Dat was me toen zo goed meegevallen dat het nu een maandelijks iets geworden is.  Nadien nog een stapje zwaarder gegaan met Hollandia.

Vorige week dan voor het eerst 30 gr besteld, terug Atlantis omdat dat zo goed was meegevallen de eerste keer.

Zoals de vorige keren heb ik er relax naartoe gewerkt zoals ik het maar zal omschrijven.  De dagen ervoor zorgen dat ik zo relax mogelijk ben. Zeer relaxe muziek spelen, zoveel mogelijk rustgevende en leuke dingen bekijken op TV, noem maar op.  De dag zelf dan zorgen dat ik helemaal niks in m'n hoofd heb zitten, geen zorgen,...

Rond 2 uur 's middags was het dan zover.  Zoals gewoonlijk heb ik de truffels zo fijn mogelijk gemaakt om er thee van te maken.  Meestal doe ik ze gewoon in een vijzel, 20 minuten in water onder het kookpunt, paar zakjes thee erbij op het einde en klaar.  Deze keer was het zo'n hoop dat ik ze maar zo fijn mogelijk gesneden heb en terug thee van gemaakt.  Deze dan eens bij wat cup-a-soup gedaan voor de verandering.  Voor herhaling vatbaar

M'n setting was wederom perfect deze keer.  Op de achtergrond speelde m'n trip-playlist (Entheogenic, Shpongle, Amos, Asura,...), op m'n TV heb ik deze keer gekozen voor Planet Earth (een hele playlist).  Voor de rest gaan de lichten uit bij mij en heb ik m'n LED koofverlichting.  Dat geeft altijd leuke effecten.  1 van de vorige keren heb ik m'n plafond zitten filmen om het nadien terug te zien, alleen is er dan helemaal niks te zien  Filmpje: 

Op dan tafel nog een grote geurkaars.  Perfect om op alle mogelijke manieren gestimuleerd te worden tijdens de trip

Ik had verwacht dat het zou inslaan als een bom en was meteen na het drinken van de soep in de zetel gaan liggen.  Gek genoeg duurder het ondanks de 30 gr langer dan de vorige keer met 15 gr Hollandia.  Toen kreeg ik na 10-15 minuten al meteen "m'n klop".  Nu heb ik toch een half uur in de zetel gezeten met het idee van "kom op nou, had ik toch geen soep mogen maken dan ?".  Maar net als ik dacht dat het niks ging worden werd ik als het ware m'n TV in gezogen.

Ik heb meestal niet van die visuals waarbij alles begint te bewegen in de woonkamer (buiten het tapijt en m'n deken dan).  Maar nu kon ik m'n ogen echt niet van de TV af houden.  Ik voelde me echt alsof ik in de gebieden zat waar de serie op dat moment over ging.  Na een tijd ging dat zelfs over in synesthesie.  Ze vlogen over sneeuwlandschappen en ik voelde de lucht die ik inademde kouder worden.  Daarna door het oerwoud en ik voelde en proefde de zuivere lucht.  Ik herinner me nog dat ik echt heel diep heb zitten inademen omdat ik het zo erg lekker vond.  Op een moment zat ik zelfs te hijgen, m'n hartslag ging ineens de lucht in,...

Daarna een stuk waar er time-lapses getoond werden.  Bomen die van kleur veranderden door de seizoenen, planten die open gingen,...  Echt bizar om te zien terwijl je eigen gevoel voor tijd totaal weg begint te ebben.  Je vraagt je een moment af of het wel time-lapses zijn, of dat die kleuren gewoon aan het veranderen zijn.  Nadien kom je even tot het besef dat het een combinatie van de 2 is.  De camera vliegt over diverse vlakten, met water, droogte,...  De kleuren beginnen ineens totaal te veranderen.  Is het nu een vlakte met water die ze laten zien of is het weer dat shot waar ze een stuk van de aarde laten zien vanuit de ruimte ?  Op dat moment had ik er totaal geen idee meer van, het was alleen maar mooi.

Op dat moment leek ik echt 1 te zijn met de omgeving die ze lieten zien.  Een volgende aflevering begon te spelen en dat speelde zich in, rond en onder water af.  Het voelde echt aan alsof ik onder water zweefde tussen de dieren.  Op een moment kwam dit stuk: http://www.youtube.com/watch?v=njlk-bHhAXU  Die zeesterren gaven allemaal licht en gloeiden in felle kleuren.  Maar dan ook echt in psychedelische kleuren volgens het boekje.  Dit was het moment dat de kleuren echt hun werk begonnen te doen.  Af en toe had ik een seconde van nuchterheid waarin ik door kreeg dat het te maken had met de kleur van m'n led verlichting en de kaars die op tafel aan het flakkeren was

Ik kreeg net als de eerste keer truffelen m'n plafond weer in de gaten.  Buiten begon het donker te worden dus heel de kamer nam stilletjes aan de kleur van de led verlichting over.  De felle gloed die eigenlijk enkel bij de rand te zien is zag ik nu over m'n hele plafond.  De kleur waar hij op  dat moment in over ging golfde over m'n hele plafond.  De kleine oneffenheden komen op dat moment erg duidelijk over en leken op sterren.  Op TV waren weer onderwaterbeelden te zien waar witte spikkeltjes te zien waren op de donkere oceaanachtergrond.  Ik zag ook daar weer sterren in.  

Dat was dan meteen ook het moment dat ik voor mezelf omschrijf als het "ik-moment".  Moeilijk te omschrijven, maar de truffelaars zullen het wel kennen.  Je kijkt naar je handen en je lichaam en voelt echt je plek in  de omgeving.  Als je naar je handen kijkt lijkt het wel alsof het iemand anders is, maar ook weer niet.  Je ziet jezelf in de omgeving.    Om het in termen van fotografen uit te leggen, je scherptediepte verandert.  Eerst zie je jezelf in heel de omgeving en dat verandert dan stilaan in een heel kleine scherptediepte waarbij je jezelf heel erg scherp ziet en alles erbuiten volledig uit focus gaat.  Wat je daarbij voelt kan ik niet echt omschrijven.

Na een tijd word ik terug aangetrokken door de TV.  Het volgende stukje was erop:

Een gevoel van geluk kwam over mij.  Ik vond het zo geweldig grappig dat ik luidop heb liggen lachen.  Ik weet nog dat ik op een moment heb zitten schommelen in de zetel als een klein kind, te bizar voor woorden.  Maar hoe gelukkig dat ik me toen voelde, niet normaal.

Ik moet er wel bij zeggen dat de ervaringen misschien niet allemaal chronologisch waren.  Ik was echt het gevoel voor tijd kwijt gedurende een hele tijd.

Traag maar zeker voelde ik dat de trip begon af te zwakken.  Iets wat ik dan vaker doe is douchen.  Dat is iets wat me bij 1 van m'n vorige trips bijgebleven is.  Toen heb ik echt geweldige CEV's beleefd.  Met ogen dicht "zie" je dan de temperatuur van het water over je hoofd.  Weer die synesthesie die ik vaak heb.  Deze keer was dat wel stukken minder, waarschijnlijk omdat ik het niet op het hoogtepunt van de trip gedaan heb.  Het is wel een aanrader voor degenen die het nog nooit gedaan hebben.  Zodra je merkt dat je CEVs begint te krijgen gaan douchen met je ogen dicht.

Het echte trippen was hierna over.  Het gevoel van warrigheid is wel veel langer blijven hangen dan vorige keren.  Ik ben 's avonds nog weg moeten gaan en had in het begin toch veel moeite om gesprekken te kunnen volgen (dat was al om 9 uur, 7 uur na inname).  's nacht dan heerlijk geslapen om dan deze ochtend wakker te worden met een enorme hoofdpijn.  Ik had echt het gevoel van een kater in m'n hoofd, dat heb ik hiervoor nooit gehad.  Misschien is het toch veel geweest voor de hersenen om te verwerken allemaal.

Het is misschien allemaal wat onsamenhangend en raar geformuleerd, maar dat lijkt me zo gek niet als je op het moment zelf heftig hebt liggen trippen.  Het was alleszins weer super.  Volgende maand: 30 gr Hollandia