Hey Spira!
Gisteravond je report gelezen. Geweldig ge/omschreven. Het lijkt er idd op dat dit een grote zelfontdekking is van .. Ja misschien moeten we 't / onszelf gewoon God (gewoon ook ;P) noemen.
Leuk forum is dit dan ook, helemaal vanuit dat perspectief. Haha
Mooi dat die gedachtengang een heel gedachtengangenstelsel werd.
Bedankt voor het in woorden weten te gieten van wat je hebt ervaren.
De vriendelijke groeten vanjeZelf
Graag wil ik met een deel van mijn trip met jullie delen. De trip had veel meer in zich dan alleen dit onderwerp, maar zoals jullie medetrippers misschien wel weten sleept een trip van een paar uur je naar alle uithoeken van je geest en emoties, wat nauwelijks samen te vatten is op enkele A4'tjes.
Het was een trip die ik vorig weekend heb gemaakt. Het was een volledige portie van 15 gram (vacuüm/vers verpakking, naam kan ik niet opkomen).
De trip begon zoals elke andere: verwarring, ongemakkelijk gevoel in het begin en toen ging ik op reis...
De tv stond aan en er speelde een willekeurige muzieklijst af met verschillende muziekclips. Het waren gewone nummers, zonder harde muziek er tussen.
Ik begon 'mindfucks' te krijgen (altijd een leuk moment).
Op een gegeven moment belandde ik in een flow van positieve, liefdevolle gedachten, die zover gaan tot je het gevoel hebt bijna 'verlicht' te zijn...denken dat je alles begrijpt en ziet hoe 'goed' en mooi alles is, het hele leven, inclusief de minder leuke ervaringen die we in ons leven hebben.
Het ging zover dat ik dacht dat ik 'God' begreep, ik noem het 'God', niet omdat ik religieus ben, maar omdat dat begrip toch nog iets grijpbaarder is dan 'liefde'. Hoe omschrijf je perfectie? Niet te doen....
Ik zag dat ik God was, net als dat ieder mens dat is, zonder dat we het doorhebben (in nuchtere, rationele toestand). We zijn goden zonder het te weten...en toen brak het moment aan van 'schizofrenie'.
Op het moment dat ik mij realiseerde dat ik God was, net als het hele universum en alles wat zich daarin bevindt ook God is, keek ik naar een muziekclip waar op datzelfde moment iemand knipoogde. Ik zag het als 'teken'. De knipoog kwam binnen als boodschap: "begrijp je het eindelijk?" . Het was een boodschap vol liefde en vrolijkheid. Er was niks engs aan.
En toen ging het helemaal los....ik zag overal berichten in. Ik realiseerde mij dat als wij inderdaad God zijn, dat wij dus tegen onszelf praten wanneer wij tegen elkaar praten en zelfs wanneer wij een gesprek voeren in ons eigen hoofd met onze eigen gedachten. Ik begon boodschappen te horen in de lyrics van de nummers die op tv afspeelde...alles klopte. Ik zag hoe alle lyrics dezelfde boodschap hadden, ze hadden allemaal dezelfde lading en doel: om ons te helpen te ontdekken wie (of eigenlijk wat) we zijn: liefde (God)
De hoeveelheid boodschappen en gedachten waren in zo een grote hoeveelheid en kwamen in zo een snelheid dat ik het amper bij kon houden en het leek alsof ik alles tegelijk 'dacht', terwijl het tegelijk allemaal hetzelfde was.
Ik zag een metafoor hoe het universum en de mens eigenlijk gedachten zijn van 'God'.
Om de metafoor concreter te maken, 'zag' ik deze vergelijking: Zie de aarde als een hoofd (van god), waar wij als mensen de gedachten, emoties zijn die God ervaart, precies zoals onze eigen hersenen werken. Een verzameling cellen die allerlei gedachten en emoties creëren en daardoor 'ervaart'.
Eigenlijk is God een schizofreen in het groot: een verzameling van gedachten en emoties die onderling tegen zichzelf spreken. Wanneer de ene mens tegen een ander mens praat, praat God dus tegen zichzelf in een poging uit te zoeken wie hij nou eigenlijk is. Hij snapt niks van zijn gedachten en zijn gedachten zijn vaak tegenstrijdig en vechten het uit (letterlijk in menselijke vorm). Dit veroorzaakt oorlogen, net als schizofrenie 'oorlog' voert in iemands hoofd.
Elk mens is slechts één gedachte, één visie op zichzelf (Een gedachte van God over zichzelf). Het ging zelfs zover dat het de 'dood' ook verklaarde. Net als in de menselijke hersenen waar hersenverbindingen, gedachten opkomen, veranderen en verdwijnen, zo is dat ook zo met leven en dood. Het doodgaan van een mens is niks anders dan het verdwijnen van een gedachte van God over zichzelf.
Nu ik dit zo terug lees, snap ik heel goed dat mensen deze hele metafoor en al die 'berichten' niet snappen .
Ik realiseerde tijdens mijn trip dat mijn rationele gedachten in oorlog waren met deze 'truffel-logicia' en verklaarde mijn rationele kant zichzelf als 'gestoord'. Dit is schizofrenie dacht ik....je spoort niet. En toen bedacht ik mij dat misschien schizofrenen misschien helemaal niet zo 'gek' zijn als de maatschappij ons wil doen geloven. Wie zegt niet dat 'gekken' juist 'normaal' zijn en de 'waarheid' zien en de nuchtere, 'normale' mensen juist de 'gekken' zijn?
Pffff......ik merk dat ik nu zelf weer effe bij moet komen van mijn eigen gedachten, mijn rationele hersenen trekken dit niet
Ik vraag mij af: Is er iemand die ook maar iets van mijn hele verhaal snapt?
