Onder de wollige vleugel van een engel

[JamesWap 1]

 

 

 

Trip 15

19:45. Inname 8 tabletjes passiebloem etc

2 tabletten vitamine c

20:15 inname sacrament, 3 gram copelandia gedroogd, in pure chocolade met veel gemberpoeder.

20:40 richting slaapkamer, nog geen significante effecten, tijd om aan ritueel klankschalen te beginnen.

Muziek: tryptology-cloudsurfing, progressive psychill.

Daarna Full On-psytrance melodic vibes set.

Daarna Mindsurfer @ Drachenstampf.

 

De effecten van het sacrament kwamen heel rustig op. De gember deed zijn werk goed, gedurende de trip geen krampen gehad, ook niet echt misselijkheid (er waren korte momenten van misselijkheid, maar ik kon voelen dat dat van de effecten in m'n hoofd kwam). Wel, met name de laatste fase van de trip, enorm stinkende winden.

Na ongeveer een half uurtje met de klankschalen te hebben gespeeld, voelde ik de effecten voldoende om op bed te gaan liggen. De cev's kwamen rustig op, aan het begin vrij spacy met lichtjes/sterretjes en af en toe een zeer ingewikkeld uitziende machine. Ook opvallend waren beelden van rommelige woningen.

Daarna kwamen er beelden van "complexe witte dradenstructuren" beter kan ik het niet omschrijven, het zag er erg mooi uit. 

Er volgden nog complexe cev's en gedachtenstromen. Hoewel ik niet kan omschrijven wat ik hier precies zag en ervaarde, had ik wel het gevoel dat het al wat beter lukte om te navigeren. Het is af en toe ook een tweestrijd tussen me overgeven aan de trip en controle pakken om wat te sturen. Controle kunnen loslaten is een ding voor mij, de bereidheid is er, maar er zit toch iets in mij wat de controle blijft vasthouden, zelfs bij de hoge dosis die ik genomen heb. Ik bedacht me dat, als ik nog bij machte ben om te sturen, dit ook gewoon ok is, en blijkbaar zo moet zijn, dan kan ik er net zo goed gebruik van maken.

Toen was daar de ontmoeting met de duivel, of een duivel. De duivel was een beetje meelijwekkend. Hij stond daar wat te huilen en te snotteren en wilde gewoon erkend worden in zijn bestaan. Ik heb hem een knuffel gegeven en zijn bestaan erkend.

Na de duivel komt vaak de engel en zo ook bij mij.

De Engel.

Dit was de meest indrukwekkende ervaring in mijn trip. Ik zag de engel niet als geheel, ik zag en ervaarde enkele van diens miljoenen facetten.

De enige reden dat ik weet dat het een engel was, was omdat dat woord steeds door m'n hoofd bleef gaan.

Tja, de engel, over complex gesproken...

Ik heb een gedicht-achtig-iets gemaakt om mijn ervaring met de Engel te omschrijven.

Valt niet mee.

De korte samenvatting is dat het een schitterend onbegrijpelijk wezen is. (Ik bedacht me in de trip dat dat ook wel voor m'n vrouw geldt 😉)

 

De Engel liet me nog een soort symbool zien voor contact te maken. Ik heb snel wat stiften gepakt en wat geschetst, het is iets wat nog uit moet kristaliseren, maar het begin is er.

Tussendoor nog met m'n vrouw geweest, verslag gedaan van de engel.

Ook geprobeerd om op m'n schetsen voort te borduren. Duidelijk dat dit gewoon nog tijd nodig heeft, maar wel erg mooi om zo samen met m'n vrouw bezig te zijn.

Ik heb de effecten van de trip tot ongeveer een uur of vijf gevoeld, eerder wel al een poging tot slapen gedaan maar dat lukte gewoon echt nog niet.

Mindsurfer heeft aan het einde van zijn set een paar super happy tracks zitten, dit gaf Efteling achtige cev's. Voelde heel fijn, en het voelde ook, als het einde van een dagje pretpark, nog even in Joki de Pretneus en dan zit het erop.

Ik had nog wel mooie gedachtegangen.

De belangrijkste voor mij is de intentie dat ik, vanaf nu, voor de rest van mijn leven, in slaap ga vallen met een glimlach, en wakker wordt met een glimlach.

Bij het schrijven van dit report, voel ik me met momenten ontroerend van deze prachtige ervaring.

Er is het besef dat er vele prachtige werelden bestaan, en ik me heerlijk gezegd voel om mens te zijn.

Engel.

 

Jij prachtig onbegrijpelijk wezen.

Mijn god,

Ik ervaar je.

Je bent daar, ik ben bij je

Als ik je probeer te begrijpen,

Voel ik dat ik dat niet kan.

Maar ik voel wel

Dat het goed is.

Oh jij Schitterend onbegrijpelijk wezen.

Als ik je probeer te doorgronden,

Moet ik huilen.

Oh jij Overweldigend onbegrijpelijk wezen.

Ik begrijp je niet,

Maar ik weet,

Dat ik je mooi vindt.

Ik begrijp je niet,

Maar ik weet,

Dat ik het fijn vindt

Onder jou vleugels te zijn.

Oh fantastisch onbegrijpelijk wezen.

Je laat me zien

Stukken

Van wie jij bent

Ogen, vele ogen

Vele vleugels 

Je bent wijs

Je botten zijn scherp

Dat is Kracht.

Ik begrijp niet alles

Ik voel me soms,

Zo nietig bij jou.

Maar ik weet.

Het is goed

Want ik vind je mooi.

Oh jij, schitterend, onbegrijpelijk wezen.

Ik doe m'n best,

Ik wil je ervaren.

Het voelt zo fijn

Onder jou witte, wollige vleugel te zijn

Daar kan ik alles aan.

Ik kan niet anders

Dan van je houden

Ik kan niet anders

Dan me aan jou overgeven.

Ik besef,

Dat jij míjn engel bent.

Dat ik altijd ben

Onder jou witte wollige vleugel.

Ik besef,

Ik hoef niet naar Lourdes,

Ik hoef niet naar Mekka of Israël

Omdat ik onder jou witte wollige vleugel ben 

Ik hou van jou 

Oh jij, oh jij, oh jij

Prachtig onbegrijpelijk wezen.

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid09EVPFNLGk8BAv9bydGzFrXVFxRYbr8MEuUVfCdkxt31WjYAHHLhwL8YVFQQbG1sXl&id=61551383413932