Sanne

* ik wilde mijn bericht aanpassen maar drukte per ongeluk op quote; bovenstaand bericht is aangepast* 

Gisteravond heb ik voor de derde keer getript met een vriend, vriendin en haar vriend; Sem, Lieke en Tim. We waren lekker ontspannen bij mij thuis, en alles was bij de hand.  Hapjes, drankjes, kleurplaten en glowsticks, Ott aan, en gaan met die banaan. Rond een uur of 10 namen we de truffels  (halve portie pajaritos; Tim een hele), bleven we lekker kletsen en voordat we het wisten rolden we langzaam maar zeker de trip in. Het begon met veel lachkicks en het maken van wat kleurplaten; niet dat ik het geduld had om er één af te maken, want er gebeurde zo ontzettend veel. Ik probeerde een verhaal te volgen, maar ondertussen kwam de omgeving zo intens op me af wat erg interessant was. Echt, al die prikkels, het was zoveel! Alles leek een extra laag te hebben, de gordijnen bewogen, en de stoel stond heel erg schuin. Dan was er ook nog eens zoveel om te doen dat ik soms niet wist wat ik met alle prikkels aanmoest en elke seconde iets anders wilde. Ik kon gewoon een beetje mijn vingers op de muziek laten dansen, een kleurplaat maken, wat te eten pakken, maar die glowsticks waren ook zo mooi. 

Ja, die glowsticks. Ze kraken, die breuklijnen, o zo mooi. Dat was helaas snel gebeurd want we maakten de pakjes heel snel op. Maar daarna was er nog zoveel meer om te doen. Tim had ondertussen al een object gemaakt: maak van 3 glowsticks een rondje, maak drie van die rondjes en maak ze aan elkaar vast. Uren vermaak gegarandeerd. Ik wilde nu zo'n ding hebben, maar ik moest eerst toch echt dat ding in elkaar gaan zetten. Wat een werk, wat een werk. Connectors, dat was wat ik nodig had. Maar waar waren die dingen? Wat een ongelooflijke troep overigens. Niet normaal die troep. Waarom liggen die connectors niet gewoon netjes klaar? Toen ik er twee aan elkaar had werd het echt onvindbaar, ik gaf het op en ging naar de WC. En wat vond ik op de WC? De laatste, benodigde connector. Zo blij als een kind huppelde ik terug om mijn speelgoed af te maken, en o wat een vermaak. Telkens dacht ik dat ik het ‘systeem', wat natuurlijk ontzettend complex was, door had, tot ik er eindelijk niets meer van begreep. In onze vorige trip waren de glowsticks ook al erg boeiend, maar toen zaten we pas in level één. Nu hadden we glowsticks level drie ontdekt, oh my god. Eindelijk iets waar ik me 100% op kon concentreren. Alhoewel er uiteindelijk natuurlijk wel weer iets anders kwam wat mijn aandacht opeiste.

Bijvoorbeeld alle zachte dingen die er in de ruimt waren. Het was zoveel. Mijn kat die één grote pluizebal is bijvoorbeeld. En de kussens, de knuffels, het dekentje, mijn fluffy trui, wat echt de ultieme triptrui was, want hij was o zo zacht. Dan mijn haar. Ook al zacht, en VEEL. Even voor mijn ogen hangen. O, het is net alsof ik in een groot, donker, ver bos zit. Ach, feitelijk gezien blijft het gewoon haar wat ik kan weghalen, dus weg met het donkere bos.

Als we dan toch in de bossferen zijn, bomen zijn wel interessant. Even naar buiten een peukkie doen en de omgeving verkennen. Wat een andere sensatie weer; toch ook wel weer interessant. Hey, staan hier nu bellenblazen? Ja, het is waar. Dit is goed speelgoed zeg. Bellen blazen en ze weer opvangen. Het lijkt wel een uit drie laagjes te bestaan, die bellenblaas. Het was wel leuk, maar die bellenblaas was echt heel erg nat. Binnen was alles al aan de natte kant, buiten was het echt vochtig en dan nog die bellenblaas. Kledder, kleddernat. Dat kwam natuurlijk omdat die bellenblaas echt nat is, dat begreep ik nog wel. Binnen was het nep nat, ik ben heus nog wel een beetje bij de realiteit hoor.

Hmm, de trip lijkt wel een beetje af te nemen. Hoe laat is het? Drie uur? Zijn we al zo lang bezig? Ach, tijd is toch maar relatief. Tijd voor een jointje, dan komt de trip misschien weer wat terug. Dat smaakt wel lekker, wat een oneindigheid geleden dat ik rook in mijn longen heb gehad. Alhoewel, dat was een uur geleden. Ach ja, tijd is relatief, kort kan lang zijn en lang kan kort zijn. Tijd luistert toch nooit naar je dus je kan het maar beter lekker lopen. Pff, en nu heb ik het buiten wel weer gezien. Even boven op mijn oude vertrouwde bank liggen. Lekker nadenken.

De realiteit.. De realiteit.. Realiteit is fantasie en fantasie is realiteit. Als je iets omdraait heb je het tegenovergestelde en toch is het hetzelfde. Wat zeg ik, tegenovergesteld en hetzelfde in één zin genoemd, tegenovergesteld en toch kan het zo goed samen. Alles is niets en niets is alles. Staat iets je niet aan draai je het lekker om en is het weer leuk. Simpel als dat. Wel is er een eng, zwart monster af en toe. Maar er is wat je denkt en als je hem roze maakt is hij weer aardig. Verder wandelt er nog een roze unihorn rond die vrienden wil worden. En wat heb ik veel vrienden.. De douche, de glowsticks, de nutellapot.. Allemaal vrienden van me. Die nutellapot.. Hmmmm. Chocola is echt mijn beste vriend. Hoewel de chips ook wel aardig is. Wat een smaaksensatie. Maar niet teveel van eten, want dan wordt je dik en wordt je nog dikker dan de olifantjes die ik net in mijn fantasie zag ronddolen. Maar die olifantjes waren wel aardig, dat wel.

Dan mijn ogen dicht, en allerlei leuke patroontjes. Zie ik ze nu echt of fantaseer ik ze gewoon zo erg dat ik het lijk te zien? De kleuren zijn niet zo intens als met mijn ogen open, maar ik zie ze wel. En ik fantaseer het niet, ze zijn er gewoon? Ach, niet teveel nadenken, geniet er gewoon van. Allerlei leuke sterretjes en patronen, dit is wel fijn. Zo fijn, dat ik me helemaal ontspan en op ga in patroontjes. Ik word slaperig en zak weg.

Rond half vijf word ik wakker, ik ben wel drie kwartier weggeweest en weer helemaal nuchter. Apart gevoel om nog licht in de trip in slaap te vallen en totaal nuchter wakker te worden. Ik heb mijn langzame landing gemist en sta in 1 keer op de grond. Raar, maar ook wel fijn. Maar ik ben vooral heel, heel erg moe. De rest is ook wel uitgetript, en we duiken lekker ons bedje in. De volgende dag kan ik terug kijken op een goede trip. Ik heb veel plezier gehad en weinig mindfuck. Soms voelde het wel alsof mijn hoofd in een knoop lag en ik de wereld niet begreep, dat had ik soms gewoon bij de gedachtes die ik omschreef, terwijl die helemaal niet zo diepzinnig waren, maar ja, een gevoel. Gelukkig was het wel prima te doen, ik wist heel goed dat het tijdelijk was, en ik besefte me zelfs nog dat ik achteraf naar de trip zou terugverlangen, dus dat ik er maar van moest genieten, ook met het dunne, mindere kantje eraan.  Ik zou het zelfs nog wel eens erger willen hebben, gewoon écht goed hard filosoferen. Maar wie weet komt dat nog wel: ik ben in ieder geval nog niet uitgekeken in dit wereldje.

* Als laatste wil ik nog even zeggen dat een trip moeilijk te omschrijven is, dus dat het in werkelijkheid allemaal door elkaar liep. Ik weet de volgorde zelf niet precies meer, en het wordt veel te verwarrend om zo op te schrijven; maar dit geeft toch wel een redelijk beeld van de trip.Sommige stukjes zijn wel echt wartaal, maar dat was ook wat deze (en ik denk altijd wel) trip was: warrig.

* Ik wist niet zo goed in welk deel van het forum dit zou passen, dus heb ik het maar hier geplaatst*. 

Voor degene die wel eens een mindere tot een bad-trip hebben gehad: hoe waren jullie ervaringen met trippen na de slechte trip? Kan je oorzaken aanwijzen waardoor de trip verkeerd ging? Heb je bij trips na de slechte trip dingen anders gedaan? 

Ik vraag dit omdat ik vorig jaar een minder goede ervaring heb gehad. Ik voelde me continu een beetje angstig, had het gevoel dat ik dat gevoel niet kon delen en zat een beetje vast in negatieve gedachtes. Dit was niet heel heftig, ik denk omdat ik maar een halve portie mexicana op had, maar leuk was het ook niet. 

Ik denk dat ik wel weet hoe het komt. De eerste keer ging ik perfect voorbereid de trip in, (ook met een halve mexicana) de tweede keer niet. De ruimte waarin we het deden was klein en rommelig en ik voelde me er niet 100% op mijn gemak, we hadden niemand die er ervaring mee had (de eerste keer hadden we dat wel), we hadden geen chille muziek maar de TV stond gewoon aan (wat ik alleen maar irritant vond) en niets bijdehand zoals drinken ofzo. 

Morgen ga ik al deze dingen anders doen, zodat het weer chill moet worden. Ik doe het lekker thuis, zet hapjes, drankjes en glowsticks klaar, zet Ott aan (vond ik de eerste keer heel chill), leg mijn mobiel uit en in de kast, tv uit, er is iemand bij die er ervaring mee heeft (hij gaat zelf wel trippen, dus niet echt een sitter, maar toch). Toch heb ik lichte zenuwen. Aan de ene kant kan ik het relativeren; het is beter geregeld dan de vorige keer en ik neem geen hoge dosis (een halve portie pajaritos dit keer). Daarbij was ik voor de eerste trip ook zenuwachtig maar ging het ook goed, ik denk door de chille setting, de dosis + het feit dat ik na het innemen het aardig van me af kon zetten. Dat ga ik weer proberen, zo positief mogelijk denken. Ik ben benieuwd 

Ja Ott is echt een aanrader! Wij gaan het morgen, als we gaan trippen, weer aanzetten. Leuk dat je door mijn report in de stemming komt!  Alvast veel plezier voor zaterdag.  Ik ben wel weer van plan een reportje te schrijven na morgenavond, dus waarschijnlijk zien jullie hem deze week wel verschijnen (tenzij ik het niet goed op papier krijg). Schrijf jij je trip  ook op na zaterdag?

Een érg late reactie, maar leuk dat jullie het leuk vonden! Deze woensdag gaan we weer eens truffels nemen, zelfde mensen als in dit report + één vriend.

Jouw trip was dus ook heel goed, somssnapjealles? 

Leuk om te lezen! Op 't mindere stukje na klinkt het ook als een goede trip.

Misschien de volgende keer je mobiel uit of op vliegmodus zetten? Dan krijg je geen berichtjes waar je misschien van in de war kan raken.

Grappig om te lezen dat de meesten 18-19 waren, ik ben bijna 19 en afgelopen vrijdag heb ik voor 't eerst truffels gedaan.

Alcohol, wiet, hasj, xtc, mdma, ghb, ketamine, truffels.

2cb en lachgas wil ik graag nog een keer proberen. Misschien nog wel meer, maar voorlopig vind ik dit wel even goed.

We hadden ze inderdaad al ingenomen, maar alsnog bedankt, goed om te weten voor de volgende keer! Uiteindelijk vloog de tijd en zat er toch wel een uurtje of 4 tussen voordat we ze hadden ingenomen (alhoewel 1 vriendin en ik een halfuurtje van tevoren wel een minikrentebolletje op hadden) en we hebben genoeg effecten gehad, ik heb een verslagje online gezet van hoe het was.

Ik wilde even een verslagje schrijven, maar dat is toch uitgelopen tot een behoorlijk lang verslag. Nog steeds heb ik het idee dat het niet onder woorden te brengen is, maar ik heb een poging gewaagd. De namen heb ik voor de zekerheid veranderd, je weet maar nooit wie het leest en helaas is niet iedereen even open-minded. Enjoy.

Afgelopen vrijdagavond heb ik getript met 2 vriendinnen en de vriend van een vriendin bij mij thuis. Voor Lieke en Naomi(vriendinnen) en mij was het de eerste trip, Tim (vriend Lieke) had al vaker getript. Met de voorbereidingen zat het wel goed. Chille omgeving, playlist met muziek, hapjes, drankjes, tekenspullen, glowsticks en knuffels bij de hand, mobiel uitgeschakeld in de kast gelegd, aantal uren van tevoren niets gegeten, we hadden ons goed ingelezen. Toch had ik wel last van wat zenuwen. Het is toch allemaal nieuw, ik wist niet wat me te wachten stond. Ook had ik die avond last gekregen van hoofdpijn en dat vond ik geen fijn idee. Maar hey, ik wilde toch een leuke trip, dus besloten we om een uurtje of half 1 a 1 dat het wel eens tijd werd, we hadden toen een uur of 4, op 1 klein krentenbolletje na, niets gegeten. Lieke, Naomi en ik namen een half portie omdat het onze eerste keer was, Tim nam een heel portie. De smaak viel me mee. Ik vond het vies, maar ik had het erger verwacht en ik vond het redelijk weg te krijgen. Na de inname kon ik gelukkig de zenuwen redelijk van me af zetten en tegen mezelf zeggen dat het allemaal goed was. Album van Ott op en gaan met die banaan dan maar.

Na de inname bleven we gewoon lekker ontspannen kletsen, en al vrij snel werden de eerste, nog lichte effecten merkbaar. Een licht euforisch gevoel overviel me. Ja, dit voelde goed. Of zat dit nog tussen mijn oren, zo snel al? Maar, dit voelde goed. Al zat dit toch niet alles zijn? Nee, dat was zeker niet het geval. Vanaf de eerste effecten gleed ik vrij snel steeds meer in de trip. Ik voelde me erg blij en had een hoop lachkicks. Om een blik kon ik in lachen uitbarstten. Zelf besefte ik me amper waarom ik nou moest lachen, maar de kleinste dingen waren enorm grappig. Dat was een heerlijk gevoel. De bank die begon wat bol te staan en heel lichtjes te bewegen. De gordijnen ook. Dat was behoorlijk interessant. Het was vooral fijn dat ik het redelijk kon sturen. Als ik zin had om het te zien focuste ik me op de bank of de gordijnen, maar als ik het zat was ging ik wat anders doen en leek het er niet echt te zijn.

Goed, genoeg gekeken. Iets doen! We besloten dat het wel interessant was om te gaan tekenen. Ik kan zelf totaal niet tekenen en het leek nog erger dan normaal. Tim zei dat hij ook totaal niet kan tekenen, dus weet je wat? Wedstrijdje! Naomi bedacht een voorwerp die we allebei moesten tekenen. Een schaar. Mijn schaar was zo ontiegelijk lelijk dat dat ook een hoop lachkicks veroorzaakte. Goed, laat ik me dan maar richten op iets wat ik normaal wel enigszins kan. Schrijven. Ik krabbelde wat woorden op maar het was erg ingewikkeld allemaal. Een zinsverband vinden was erg lastig. De volgende ochtend bleek ik het volgende opgeschreven te hebben.

Filosofie
Het leven
Is toch iets moois
Soms denk je van niet

Soms lijkt het allemaal niet meer
Maar dat is het wel.
Anders.

Tot zover mijn zeer diepgaande schrijfsel, een gedicht wil ik het niet noemen. Nu had ik het wel weer gezien met alles van pen en papier. Glowsticks! Ik weet niet meer wiens idee het was, maar het was een goed idee. We maakten het donker en stonden helemaal gefascineerd glowsticks te breken. Dat staan was trouwens al een belevenis op zich. Mijn benen leken er niet echt te zijn, ik stond er op, maar ik zweefde een soort van. En dan de glowsticks nog! Hoe die breuklijnen ontstaan, zo fascinerend. Wauw, gewoon wauw. Op een gegeven moment vond ik het opeens wat eng worden in het donker en het licht ging weer aan. Tim was nog lang niet klaar met de glowsticks en is vrij lang op de gang (waar het donker was) gaan zitten om verder te gaan.

Ondertussen besloten wij om ons in de volgende uitdaging te storten. Naar buiten! Trap af, keuken door. Dat was een flinke tocht. Deur open, en daar zaten we op het terras. Wow, water. Dit was best wel mooi allemaal. De bomen die wat bol stonden. Buiten leek het allemaal weer anders. We hoorden de muziek nauwelijks meer en dat maakte de beleving heel anders. Anders, maar zeker niet onaangenaam. Weer was alles interessant. Sigaretje erbij. Dat was vrij lastig. Hou ik mijn aansteker nu ondersteboven? Uiteindelijk lukte het. Roken was best wel lekker. Die rook die je dan inhaleert en binnenkomt, hemels. Kijken hoe je het uitblaast. Lieke, die normaal niet rookt vond het opeens ook erg lekker. Na een tijdje weer naar binnen gegaan, het was toch wel fris buiten. We hoorden de muziek weer en dat maakte het weer allemaal anders. Nu begrijp ik pas waarom iedereen zegt dat muziek zó bepalend is voor een trip. We hebben heel de avond Ott aan gehad, Blumenkraft en Mir. Ott was gewoon perfect.

Eenmaal boven aangekomen gingen we eens kijken of Tim nog leefde. Hij had een prachtige creatie op de wc gemaakt. Hij had de tegels omlegd met glowsticks. Dit was zo ongelooflijk fascinerend. Met zijn allen het WC-hokje in dan maar, om even naar de glowsticks te kijken. Na een tijdje zijn we weer naar binnen gegaan. Ik bedacht me nog dat we niet moesten uitdrogen en we dronken even wat. Ik keek naar de tafel en bedacht me wat een zooi het was. Ach, opruimen komt morgen wel. Die tafel begon opeens heel de ruimte te worden, heel vreemd was dat. De tafel was een enorme rotzooi, de rest van de kamer niet. Maar die tafel leek op het moment gewoon heel mijn ruimte, omringd door zooi. Geen onaangenaam gevoel, maar wel vreemd. Op een gegeven moment besefte ik me dat die zooi wel eten was! Ik begon wat dingetjes te proeven, en het smaakte allemaal goed. Het was zo grappig hoe mijn mind elke seconde veranderde. Zin in een banaan! 2 happen op, hmmm. Maar 2 happen is genoeg. Popcorn. Popcorntje op, chocolade dan maar. Het veranderde continu en elke impuls die ik had moest meteen uitgevoerd worden. Niet alleen met eten was dit zo, maar met van alles. Het ene moment wou ik tekenen, 10 seconde later was tekenen stom. Mijn gedachten maakten continu allerlei sprongetjes, allerlei verrassende kanten uit. Alles wat ik wilde doen wilde ik het meteen. Als ik dingen wilde doen en het niet meteen uitvoerde was ik het 3 seconden later ook weer vergeten.

Tijdsbesef was erg vreemd. Af en toe keek ik hoe laat het was. Huh? Half 3 pas? Soms waren er 5 minuten om en leek het voor mijn gevoel een halfuur, maar ook andersom. Ach, tijd is maar tijd. Het ging om het nu! Dat was ook apart, ik ben nog nooit zo in het nu geweest. Heel af en toe dacht ik aan net of straks maar dat werd al vrij snel ingewikkeld. Nee, het ging om het nu en ik was ook totaal in het nu, ik denk niet dat ik ooit zo erg in het nu ben geweest.

Ik begon wat aan mijn haar te voelen. Waarom had ik mijn haar in een staart gedaan? Het was zo zacht! Met flink wat moeite wist ik het elastiekje weg te krijgen. Ik heb een tijd aan mijn haar lopen voelen. Dit was zo fijn gevoel, mijn handen leken echt helemaal in mijn haar op te gaan. De muziek erbij. Alsof ik één was met de muziek, het klopte gewoon. Echt, dat haar was geweldig. Toen moest ik naar de WC.. Op de één of andere manier vond ik het eng om alleen te gaan, dat had ik met alles die avond. Naomi om het hoekje staan dan maar. Op een gegeven moment begon ze: ‘'KIJK, KIJK'' te roepen. Ze ging met haar hand over de trap heen, en wow. Alsof ze een soort glow-in-the-dark spoor achterliet. Hier een tijdje naar staan kijken. Al die fascinerende ontdekkingen! De één was nog niet geweest of de volgende kwam alweer. Na het glow-in-the-dark spoort liep ik terug de kamer in en liep ik langs een spiegel. Toen heb ik een tijdje voor de spiegel gegaan. Het was heel interessant en apart. Ik zag een meisje in de spiegel staan en ik wist heel goed dat ik het zelf was, maar ik keek ernaar zoals ik normaal naar iemand anders kijk. Ook dat was erg apart. Alsof ik mezelf opnieuw ontdekte. Het interesseerde me eigenlijk helemaal niet hoe ik eruit zag. Ik besefte me dat het lichaam maar een omhulsel is van veel meer. Ik voelde me op dat moment 100% mezelf, mijn persoonlijkheid. Dat omhulsel waar ik in zat deed er niet zoveel toe. Schaamte was er dan ook totaal niet tegenover elkaar, gewoon met niets. Heel fijn was dat.

Even op de bank gezeten en toen gingen we weer eens naar buiten, weer roken. Weer even spectaculair als de eerste keer. Het was wel vrij koud en ik wilde graag weer naar binnen. Lieke en Naomi niet, zij bleven even buiten zitten.Tim en ik maakten de lange tocht naar boven hier, de muziek weer in. Door even ‘'uit'' de muziek te zijn geweest kwam de muziek weer helemaal opnieuw binnen. Wauw. Ott, gemaakt om op te trippen en beter kan niet. We gingen op de bank zitten en ik pakte de pot Nutella er eens bij. Ongegeneerd begon ik er uit te lepelen. Wat was dat goddelijk. Alsof ik heel de smaaksensatie opnieuw ontdekte. Mijn tong smolt helemaal samen met de chocolade, alsof mijn tong zelf van chocolade was. Niet te omschrijven, zo lekker.

De piek was ondertussen wel geweest en heel langzaam begonnen de trip af te nemen. Hier begon de trip een andere wending te nemen, Tim en ik begonnen heel diepe gesprekken te voeren. Hij praatte vooral. Soms begreep ik er niets van, maar dan opeens viel er een kwartje. Wow, zo is het echt! Zoals dat je zoveel dingen kan sturen. Nam mijn hoofdpijn. Focuste ik mij erop was het er. Als ik zelf oprecht geloofde dat het wegging zal het gebeuren. Net als met placebo. Het gaat er gewoon om dat je het echt gelooft. Door dit gesprek begon ik te geloven dat mijn hoofdpijn zo weg zou gaan. Op een geven moment voelde ik het echt wegglijden, heel apart. Het gesprek werd steeds dieper en we hebben het over zoveel gehad. Ik had het filosofische gedeelte heel anders verwacht. Ik dacht dat ik meer over mezelf ging nadenken. Maar dat was het totaal niet. De gesprekken gingen echt over de wereld, de maatschappij. Niet over persoonlijke dingen. Hoe zoveel dingen cultuurbepaald zijn. Waarom mensen zo op hun bezit gesteld zijn. Over tunnelvisies. Echt van alles. Mijn wereld leek met de minuut breder te worden. Tijdens die gesprekken voelde het voelde alsof ik nog nooit zo dicht bij mijn echte ik was geweest. Die gesprekken kan ik achteraf lastig uitleggen maar het ging echt diep.

Lieke en Naomi kwamen ondertussen weer naar boven. Lieke begon wat mee te filosoferen, Naomi raakte een beetje in haar eigen wereld. Ik begon ondertussen met mijn vingers te bewegen. Wow, ze zweefden! Dit is serieus hetgene wat me het meest is bijgebleven van de trip. Het was zo ongelooflijk leuk. Mijn vingers zweefden gewoon in de muziek. Alsof de muziek in mijn vingers zat. Er leek ook een soort lichtrandje om mijn vingers te zitten. Onbeschrijflijk, het was zo bijzonder en leuk. Ik kreeg er geen genoeg van. Ik heb me nog nooit zo één met muziek gevoeld. Ondertussen waren we ook nog aan het filosoferen over van anders. Die filosofie lessen op de middelbare school waren er de kleuterschool bij vonden we. Ondertussen leek Naomi wel erg in haar eigen wereld te zitten. Tim ging even rustig met haar praten. Vroeg waar ze aan dacht. Ze zat wat vast in haar hoofd, en dacht op het moment niet echt ergens meer aan. Na rustig gepraat te hebben ging ze tekenen om wat te doen te hebben. Toen ging het beter. Ze heeft toen zo'n mooie, bijzondere tekening gemaakt. Die tekening beschrijft ook gewoon de trip. Daar hebben we het ook nog een tijdje over gehad toen hij af was, dat die tekening echt de trip was.

Op het eind zijn we nog even naar buiten gegaan, laatste sigaretje gedaan. Nu we begonnen we echt weer goed nuchter te worden, en besloten we dat het bedtijd was. We zijn richting bed gegaan, en eenmaal in mijn bed werd ik opeens bang. Zodra ik mijn ogen dicht deed zag ik allerlei kleurtjes wat leuk had kunnen zijn, maar op de één of andere manier werd ik er bang van. Buiten was het alleen licht maar op mijn kamer was het pikdonker omdat de rolgordijnen naar beneden waren. Naomi lag bij mij op de kamer en Lieke op die van mijn ouders, het was het plan dat ze daar met Tim zou liggen maar Tim moest meteen door naar z'n werk. Toen ben ik bij Lieke gaan liggen, op die kamer was het een stuk lichter en toen ging het gelukkig beter.

Buiten alle mooie dingen die ik heb omschreven waren er ook mindere momenten . Pieken en dalen. In de piek van de trip waren die dalletjes heel klein, gewoon dat even niet alles superleuk is maar even later weer wel. Later werd het wel wat zwaarder. Soms gewoon even het gevoel dat mijn hoofd vast zat. Ik kan niet uitleggen waar ik zat in mijn hoofd, maar gewoon alsof alles een soort knoop werd. Op die momenten leek het dan even alsof het altijd zo zou blijven, alsof heel mijn leven zou veranderen, maar ergens wist ik wel dat het door de effecten kwam. Die momenten vond ik wel vrij zwaar, zwaar op mijn geest drukken zeg maar. Lastig uit te leggen. Het was echt niet zo dat ik helemaal bad ging, ik bleef ook praten met mijn vrienden waardoor het niet te erg was, maar dit was voor mij de zwaardere kant. Ik ben dan ook blij dat ik voor een halve portie Mexicana ben gegaan. Ik denk dat ik in level 1 zat en dit was voor mij genoeg voor de eerste keer

Ondanks de moeilijkere kantjes vond ik het een erg leuke, bijzondere ervaring die ik zeker niet had willen missen. Die kantjes horen er gewoon bij, denk ik. Ik wil het zeker nog een keer doen. Niet heel snel, het is niet dat ik denk: volgende week weer! Gewoon over een tijdje, deze trip moet eerst ook nog een beetje bezinken. Dit was mijn eerste kijkje in de wereld van de psychedelica, ik had veel verwacht maar dit niet. Een bijzondere ervaring!

Edit: Het leek me wel leuk om een foto van de tekening van Naomi bij te voegen.

Vanavond ga ik voor het eerst truffels gebruiken. Het plan was dat vrienden van me eerst hier kwamen eten, dan een uurtje of 4 niets eten en dan de truffels nemen. Nu hebben m'n vrienden wat vertraging waardoor ze hier pas rond 8 uur zijn en we dan pas gaan eten. Nu zou je misschien zeggen; eet nu ff een broodje en skip het avondeten. Maar dat vind ik zonde, ik heb namelijk van alles in huis gehaald, alles al gesneden enz. Om 12 a 1 uur de truffels pas nemen vind ik erg laat worden. Ik vroeg me af of 2 a 3 uur niet voldoende is? Ik begreep vooral dat de kans op overgeven groter is en dat de kans groter is dat het niet werkt. Overgeven zal vervelend zijn, dat het niet zal werken betwijfel ik omdat we niets gewend zijn, het is de 1e keer.. Als de 4 uur nou echt wel nodig zijn dan wordt het wat later en is dat zo, maar liever wat eerder. Dus mijn concrete vaag: is het echt heel belangrijk om die 4 uur er tussen te laten?

Thanks voor de tip. Ik heb het gehaald. Waarschijnlijk (en hopelijk) overbodig, maar voor de zekerheid. En 't was toch goedkoop. .

Zo, ik ben er klaar voor. Al duurt het nog even voordat we gaan beginnen. Eerst nog koken & eten, en dan vanavond rond een uurtje of 11-12 de truffels nemen. De spanning is aardig gezakt en ik verwacht dat ik gewoon ontspannen de trip in kan gaan. Alvast de playlist opgezet die ik voor vanavond heb gemaakt om vast in de stemming te komen. Ik heb er zin in.

Thanks voor je reactie! Ik haal wel gewoon, beter ze laten liggen dan dat ik onwijs zin heb om te roken en dat ik niet heb.

Dat is een geruststelling! Thanks, gaat vast lukken. Ik schrijf achteraf wel een tripreport.

Ik heb ondertussen al heel wat op 't forum rondgesnuffeld en heb eigenlijk antwoord op al mijn vragen van de openingspost. Laatste dingetje; heb gehoord dat het handig kan zijn om benzo's bij de hand te hebben mocht het fout gaan. Iemand hier ervaring mee?

Hoi allemaal! Ik ben nieuw hier en ga aankomende vrijdag samen met 2 goede vriendinnen en de vriend van een vriendin voor 't eerst truffels doen. Hij is al ervaren met truffels, wij niet. Aangezien het voor ons de eerste keer is de lichtste soort. Hij is al ervaren en de Mexicana is licht voor hem, dus 't is de bedoeling dat hij de boel nog een beetje in de gaten houdt.

Ik heb me aardig ingelezen, maar zit toch nog met een paar dingetjes. Hoop dat jullie me hierbij willen helpen!

- Ik twijfel over de portie. Een halve om op safe te spelen, of een hele om zeker wat te voelen? Eerst dacht ik de helft, want ik speel liever op safe. Maar we hebben al de lichtste soort, en 't lijkt me ook zonde om echt maar heel weinig te ervaren. Optie B is een halfje nemen en later bijnemen, mocht dit ''nodig'' zijn. Ik neem aan dat er dan geen bepaalde tijd is wat er tussen moet zitten? Aangezien het in één keer nemen ook kan. Mijn ervaring met andere drugs is dat ik zelf redelijk goed aanvoel of ik hard genoeg ga of nog wat kan hebben, maar dit zijn niet echt te vergelijken middelen.. Hasj, wiet, xtc, ketamine, ghb, sommigen in combinatie met elkaar of alcohol.)

- We gaan vrijdag truffels doen, ik wilde de truffels woensdag bestellen. Ik zag dat de truffels in principe de volgende dag binnenkomen, maar ik dacht ik neem één dag speling voor de zekerheid. Alleen kan ik de truffels pas vrijdagochtend in de koelkast leggen aangezien mijn ouders daarvoor thuis zijn. Een dagje buiten de koelkast leek me niet zo'n probleem (neem aan dat ze ook niet gekoeld verzonden worden ) maar ik dacht, ik vraag het hier toch even voor de zekerheid.

- Ik wil een playlist gaan samenstellen. Hebben jullie aanraders? Bepaalde nummers, artiesten, genres, kom maar op! Leuke playlists op spotify zijn ook welkom.

- Ik vroeg me af of het fijn is om te roken aan de truffels? Ik ben namelijk bijna helemaal gestopt met roken dus heb in principe niets bij me, maar mocht 't nou echt helemaal fijn zijn aan de truffels haal ik voor 'n keer een pakje.

- Ik ben erg benieuwd en heb er veel zin in, maar heb toch wel gezonde zenuwen. Ik heb gelezen dat 't belangrijk is om zo relaxt mogelijk de trip in te gaan. Ik denk dat ik 't zenuwachtige gevoel na 't innemen wel redelijk van me af kan zetten. Als dit niet lukt zo vaak mogelijk tegen mezelf zeggen (en door anderen laten zeggen ) dat 't oké is, dat ik het op me af moet laten komen. Toch vraag ik me af in hoeverre mijn zenuwen de trip kunnen beïnvloeden, kan dit er voor zorgen dat ik echt fout ga?

- Kunnen deze lichte truffels tot écht rare ideeën lijden? Denk aan m'n mobiel slopen, in 't water springen (ik woon aan 't water), niet meer snappen dat m'n kat een levend wezen is en 'r half mishandelen, enz. Haha oké beetje vreemde vraag dit misschien, maar deze dingen heb ik toch liever niet.

- Is het tijdens de trip leuk om te tekenen, filmpje te kijken, enz? Zal natuurlijk ook per persoon verschillen, als dit eventueel iets is leg ik wat dingetjes klaar.

Volgens mij weet ik verder zo'n beetje wat nodig is. Aantal uren van tevoren niets eten. Vertrouwde plek (bij mij thuis waar verder niemand is.) Wat te drinken en eten (heb begrepen dat veel eten te overheersend kan zijn maar dat bijvoorbeeld fruit wel fijn kan zijn) bij de hand. Mochten er verder nog tips zijn: ik hoor ze graag!