OnTheChase

" tuurlijk ego is een illusie maar wel eentje die we nodig hebben in onze ontwikkeling/evolutie van Zelfbewustwording."

This quote!

Hartelijk bedankt voor deze mooie Trip Report

Had zelfs niet gezien uit welke ingredienten het bestond XD 
(Was gisteren avond blijkbar heel vermoeid) 

ik sluit mij graag bij gonzos mening aan nu ik weet dat het een pure placebo is.

Vanwaar komt toch die notie dat zuiker zogezegt psychoactive stoffen kan tegenwerken? 

Goeiedag Iedereen! 

Was net wat late night surfing aan het doen toen ik dit tegen kwam.

http://www.dutch-headshop.com/en/mushroom-stopper-p-1104.html

Het gaat om zogenoemde "mushrooms stoppers" 
Het moet blijkbaar gaan om een product dat je uit een bad trip kan halen als ik het goed bergijp. 

Lijkt mij deels een heel goed productidee!
Ookal ben ik van de overtuiging dat je bad trips eigenlijk het allermeeste leren toch kan dit soort dingen handig zijn voor als het echt te zwaar wordt of voor mensen die pas hun eerste stappen in de psychadelische dimensie zetten. 


Heef iemand ervaingen hiermee? Wat zijn jullie meningen?

laat het maar weten !

SUpervet voor te lezen... lichte mind fuck hier !

Wow dit klinkt heftig ( sorry  voor oppervlakkig comentaar ) 

 

Goed gedaan! Mooi dat je zo diep kunt gaan samen met je vriendin! Leuk ook dat ze je helpt om de ervaringen beter te verstaan.

 

Dit was een geweldig report ! 

Leuk hoe je je gedachtendoorbraak hebt beschreven. Leek mij alsof je uiters euforisch en toch ruim denkend was te gelijker tijd. 

Ik wens jouw (en iedereen)  alvast het beste toe op je pad van 2016!

 

Hoi @Voayager 
 

Dankje voor je reactie! 

lijkt mij alsof je een paar goede vragen heb:

1) "maar hoe vaak ga je hier op in? Dat je dit trippend, op 15 gram Atlantis nota bene" 
 

Ik denk dat het heel belangrijk is te onthouden dat mijn levensstijl inhoud dat ik letterlijk elke dag  met mensen praat die mij totaal vreemd zijn. Je geest en lichaam kunnen alles als " normaal" interpreteren zolang je het maar vaak genoeg doet. Alles wat een habit is word als " not a big deal" ervaren in je subjectieve realiteit.  En als iets voor u niet moeilijk is dan zal dat ook niet moeilijk worden als je aan het trippen ben.  Dus voor mij was het niet moeilijker die mensen tijdens het trippen aan te spreken als iemand die bv elke dag minimum een uurtje mondharmonica speelt om dan ook een klein muziekstukje te spelen als hij truffels ophad. 

Dus al bij al voor mij stelt het niets voor enkel omdat voor mij even normaal is als mijn mails checken of mijn tanden poetsen.

2) Dan vraag ik mij toch wel af, als ik 15 gram Atlantis op heb vervormen mensen zo erg dat ze op insecten beginnen te lijken en kan ik ze nauwelijks meer met een strak gezicht aankijken en serieus nemen. Hadden jullie hier geen last van? Lijkt mij heel ongemakkelijk, vooral als het je eerste keer is

 Dit heeft (volgens mij) te maken met u "amount of focus") Zoals je opmerkt zijn we gedurende heel de trip in beweging ( we wandelen gewoon door het stad) Dat heet dat een groot deel van u lichaamsenergie al bezig moet zijn met het verwerken van een hele hoop onbewuste processen en automatismen ( bv gewoon al kunnen lopen als motorische taak, afstanden inschatten tussen verschillende objecten en mensen , het auditieve aspect ervan, de gesprekken, de autos etc...) Al dit vergt aandacht van u lichaam die op dat moment niet naar je "psychedelisch denken" opgaat.

Als je op je zetel thuis ligt en je hebt een heel diep gesprek of je bent alleen. Dan gaat het allergrootste deel van je energie naar je denken gaan + het feit dat alle dag dagelijjkse processen wegvallen. Met als gevolg dat je denken en interpretatie heel flexiebel en vloeibaar word ( loopende muren, vloeibare kleuren,) Misschien is uw al opgevallen dat closed eye vizuals beter worden hoe minder verschillende stimulussen er zijn. ( bv enkel muziek) 

ps: neem dit niet als een feit dit is simpel gewoon hoe het volgens mijn overtuiging is ... maar er is niet echt research hierna dus wij moeten  langsaam eigenlijk onze eigen theorien opstellen en ze praktisch testen. 

3) Diep van binnen lijken mensen misschien meer op elkaar dan je op basis van de dagelijkse praktijk zou zeggen.Of misschien is dit een vertekend beeld omdat ik dit baseer op trip reports die ik op het forum lees. Misschien is 'ons' type mens eerder geneigd dit soort ervaringen op zo'n manier te delen.

Neen volgens mij heb je gelijk..... de meeste van onze diepere verlangens ( liefde, validatie, comfort, stabiliteit, exploratie)  zijn volgens mij aanwezig in iedereen. De kern is altijd hetzelfde maar de manier waarop we die doelen/drives najagen doet ieder op een ander manier. 
En ja dit forum geeft en uiterst vertekend beeld over de bevolking of zelfs over de mensen die truffels gebruiken. 

Je leest enkel de meningen van mensen die dit belangrijk genoeg vinden om hierover forum post te schrijven... das de enigste soort "input " die op deze website terecht komt. Dan heb je nog het andere deel van de gebruikers : die geenen die wel een account hebben maar nooit posten en hun account vooral gebruiken omdat ze het lezen over de topic uiterst interessant vinden. Maar zelf zij zijn naar mijn persoonlijk ervaring enkel 5-10% van de gebruikers van de uiteindelijk producten.( psychadelia in het algemeen niet enkel truffels) 

De meeste mensen gaan het nooit opzoeken.... denk maar aan alle mensen die het gewoon doen om te ontspannen of die het doen omwille van hun vrienden of die het gewoon doen omdat ze voor 1 weekend in amsterdam zijn en dat lijkt hun spannend. 

Er is niets mis met geen enkel van deze mensen maar het is belangrijk te onthouden dat er altijd een verschil is in de soort mens dat een " content creator" is en een " content consumer "
Dit principe geld voor elke vorm van media dus hier is er geen verschil. 

4)Wat je schrijft over 'diepgang waar het niet is' is iets waar ik het niet mee eens ben. Daar had je het de vorige keer tijdens het gesprek ook al over, maar ik denk juist dat het ook in zulke 'simpele' dingen zit, juist daar

Kijk .... eerlijk gezegd moet ik je hier waarschijnlijk gelijk geven.... het is gewoon te lang geleden dat ik gewoon alleen rustig een dosis truffels heb gedaan. 

Maar ik baseer mij op mijn recht van artistieke vrijheid en beeldschepping om het toch zo in het report te laten staan. xD  

 

5) Heb het trip report met veel plezier gelezen in ieder geval, lijkt mij een erg leuke ervaring om iemand te introduceren in de wereld van psilocybine. Hoop het binnenkort zelf ook mee te mogen maken

Je zult op een andere manier heel veel over je zelf leren. Het belangrijkste is te kunnen inzien welke fouten dat zij maken en hoe je ze het best oplost zonder al te betweterig over te komen... Het lukt wel na een tijdje kwek je er wel een gevoel voor wees maar zeker =) 

Ook helpt het als je ook al in nuchtere toestand een goede connectie hebt met de persoon in kwestie.

Ik wens je alvast veel geluk toe !  

@Demion zeven miljard waarheden.... toch even nomineren tot de uitspraak van de dag ! 

Intro : De avond voordien

Vermoeid klap ik mijn laptop dicht… Het is s ´nachts rond 3:30. Het wegvallen van het  intense licht van het laptop scherm prikt in mijn ogen.
Het enigste licht komt van het licht van de  straatlamp voor mijn studentenkot dat maar uiterst slecht wordt gefilterd door mij gordijnen.    
Ik zet mij recht strek mijn lichaam nog is goed voor ik echt beslis te gaan slapen. Te lang heb ik in een shitty houding op mijn bed gelegen met als gevolg dat mijn spieren verstijfd aanvoelen.
Terwijl ik stretchoefeningen doe op mijn Yogamat ben ik in mijn hoofd het chaos aan het sorteren.

Had een uur geleden ook weer een diep gesprek gehad met Voyager360 ( jezus man we zouden echt is moeten recorden en sharen)

Morgen zou ik eindelijk weer truffelen.  De normale spanning die ik altijd had over wat er zou gebeuren was nu verplaats door een aantal andere zorgen. Ik ben 20 en doe al sinds een heel tijdje Paddos en tripsit regelmatig mensen. Echter was het nu meer dan 8 maanden geleden sinds ik het laste keer psyclobin had gebruikt. Ik vroeg mij af hoe voorbereid ik er nog op was om de psycadelische dimensie te manoeuvreren. Want laat ons eerlijk zijn mensen! Het is echt wel een vaardigheid waar je beter in kunt worden hoe vaker je het doet. In mijn ervaring verschilt het op dat vlak weinig van jongleren, gitaarspelen of wiskunde oefeningen. Heel erg learning by doing ----learning trough failure.  

Maar dat was niet de enigste gedachte die ik had. Ik moest morgen ook nog iemand begeleiden die nog nooit Truffels gebruikt had ( of zelfs weed gerookt ) enigste drug ervaring was MDMA. Hij was in laste paar weken een goede vriend van mij geworden. Alhoewel er zaken aan hem waren die mij wel stoorden.
We waren bevriend geraakt omdat ik in de bibliotheek een boek over Pick up ( “the game†Neil Strauss) had uitgeleend en hij had zijn telefoonnummer en een hoop potlood aantekeningen toegevoegd aan het boek ( voelde eerlijk gezegd beetje zo aan als Harry potter half blood prince waar harry snapes boek krijgt … ja ja ik weet to much geek hahah)

Nadat ik het boek uitgelezen had besloot ik hem te contacteren en sinds dien gingen we regelmatig uit hier in stad om wat te oefenen en gewoon wat plezier te hebben.
Toen ik hem Contacteerde kwam tevoren dat we bedien dezelfde voornamen hadden. Wat zo een perfect “ the universe is very strange moment “ was!
 Een van de eerste dingen die ik zei was dat ik het boek niet zo goed vond omdat het nogal heel erg indirecte stijl promoot en het van een niet authentieke eerlijke plek komt. Enthousiast bekende hij dat meer of minder hetzelfde dacht toen hij indertijd Neils boek las.   We kwamen goed overeen ookal hadden we totaal verschillend karakter en we zouden in de komende maanden veel samen uitgaan en ons onze subjectieve irrationele angst blootstellen en veel bijleren terwijl we gesprekken hadden met vreemden op het straat. Maar ook onbekende meisjes in bibliotheken , koffiebars en clubs versierden en aan de haak sloegen. 



Het echt freaky wat mij wakker hield en ook echt verband hield met de trip ( anders zou ik de intro totaal overbodig zijn.) Had net fightclub gekeken. Wat basicly en film is over een  schizofreen die een clubje opricht om tegen de saaiheid en beperktheid van de Coperate culture te vechten.
Niet letterlijk vechten maar gewoon en nieuw pad proberen te maken binnen in de bestaande cultuur.
Zoals wij hier ook doen met onze verhalen te delen over geestverruimende middelen.
Of hoe dat je door pick-up een totaal ander en meer accuraat beeld krijgt over de mensen die je dagelijks tegen het lijf loopt maar niet kent.   Je weet wel al de mensen die achter recepties werken, trein-conducteuren of dat ene  mysterieuze meisje wat je soms op de universiteit opvalt terwijl je je afvraagt wat ze op haar e-reader aan het lezen zou zijn.   We weten zo weinig over hun. Ze leven langs ons terwijl in veel opzichten we ons leven delen in dezelfde settings. De treinstations, de trappenhallen, de cafestoeltjes als dit zijn gezamenlijke plaatsen. Toch weten we bijna niets van de massa´s individualistische vreemden. .. we weten eigenlijk zelfs tamelijk weinig over onze buren als we eerlijk zijn.

Het feit dat ik de terughoudendheid ( zeker hier in België in Nederland is het minder erg ) wou tegengaan kwam echt heel veel overeen met de boodschap van fight Club. Het feit dat de protagonist een schizofreen was terwijl hij het niet besefte en ik morgen truffels ging doen met een kerel die 90% van mijn interesses shared en dezelfde voornaam heeft waren twee feiten waar ik het liefst zo weinig mogelijk correlaties in wou vinden.

De Oefeningen relaxeerden wel mijn lichaam maar niet (zoals normaalgezien wel) mijn gedachtes.
Ik naam deze denkpatronen mee toen ik onder de lakens kroop. En ze waren er waarschijnlijk nog steeds half onbewust toen ik al lang aan het dromen was.

Trip dag zelf  (  ik weet het de intro is belachelijk lang  )

Volgende dag.

Zoals vrijwel iedereen op deze wereldbol voel is er een groot verschil in hoe ik mij s´morgens of s´avonds voel. Gedurende onze dagen en zeker in de ochtend ben ik vooral gestuurd in door routines die ik elke dag uitvoer in een half wakkere toestand. Ik dacht niet aan mijn vandaag aanstaande Truffel trip en ging gewoon naar het school, volgde , pratte met mijn medestudenten en deed mijn inkopen.

 1) Giving comfort/ going up the rollercoaster


Savonds ging ik dan echter aan de slag. Zo langzaam kwam dan toch dat kleine langzaam grotere wordend adrenaline buikgevoel in mij op . Het gevoel dat iedereen hier die al truffels genomen wel al ondervonden zal hebben. Het is in begin heel erg subtiel en dan tot het moment dat je de substantie uiteindelijk inneemt groeit het in “aanwezigheidâ€

Om mijn collega ( nomenen we hem hier gewoon R2) het maximaal tripcomfort te geven had ik hem al van ter voren doorlopen wat hij allemaal zou kunnen verwachten. We waren ook overeen gekomen om het te nemen bij hem op kot en dan misschien na bereiken van het plateau ( het moment dat je niet meer “ omhoog†gaat maar enkel “drijft/surft†op de golf van de psylo)  dat we dan is naar buiten zouden gaan om de Cultuur/natuur te voelen en op te merken wat voor een verschil het zou zijn in term van aanvoeling.

R2 was zo van “ ok laat ons dat doen†terwijl ik moest grinniken dat hij eigenlijk geen idee had van de mindfuck dat hem te wachten stond. Hij voeg me waarom ik lachte ik besloot niet direct erop in te gaan en zo te doen alsof ik te druk bezig was de thee voor te bereiden….
Moest denken aan mijn eerste truffelervaring…. Je kunt maandenlang reports lezen niets gaat je ooit voor de echte ervaring klaarstomen ( net zoals met reizen trouwens! )
“ och dat zie je noch wel† recht in zijn ogend kijken met de glimlach van een vijfjarig kind op sinterklaas. “ dat zie je nog wel ＾＾â€
 
We dronken alle twee ons theetje en namen gewoon ons gesprek daar weer op waar we het laten liggen.
Ik moest zeggen hier was het enigste punt dat ik echt bang was. Voor de rest was de trip echt uitzonderlijk “ flowy†“aware,presentâ€
Toch had ik hier wat angstgedachtes zoals “ shit wat als ik het verleerd heb of hij gaat echt bijzonders slecht† maar ik vertrouwde op mijn eigen kunnen. Ik had dit al vaak gedaan…. Het was deel van mijn vaardigheden geworden. Ik was gewoon wat onwennig nadat ik mijn 8 maanden lang op School, productiviteit, zelfvertrouwen en social skills had gewerkt was ik gewoon nog wat verroest maar niets wat ik niet zou aankunnen.

We lagen nu allebei in bed een praten een beetje. Het was grappig want ik herkende mijn eigen gedrag van 4 tal jaren geleden in hem terug met zo gedachtes als “ wooow dude die lamp is echt superfel “  of de klassieker “ ohh die muziek is eng ik ga ze verzetten naar iets plezierigers†ik wou hem niet beleren. No labels no jugement. Ik wou hem de dimensie zelf laten ondekken net zoals een baby dat voor de eerste keer uit de speelhoekje komt gekropen en op zijn pootjes door de rest van de woning krabbelt om alles te exploreren. Het was echt een leuke ervaring. Ik zag mijzelf echt terug in zijn gedrag. Hij was ook heel de tijd aan het praten. Wat ik interpreteerde als teken van verwondering of bevestiging´s zoekend gedrag “ wooow mijn hoofd voelt lijk los van mijn lichaam …. Heb jij dat ook? “

Soms lees ik trip report van first-timers en ik kan echt niet anders dan beginnen glimlachen. Ik vind het echt geweldig dat zij dat posten maar veel van die trips zijn ZOOOO HERKENBAAR… Soms lees ik er zo eentje gewoon om mijzelf te amuseren en mij te herinneren aan mijn eerste ervaring.

Effecten zijn 15min bezig R2 zegt “ ja R ik moet zeggen ik ben toch wat teleurgesteld… ik had iets… nah heftiger´s verwacht.â€
In de plaats van hem logisch te proberen overtuigen dat het nog beter ging worden enzo gaf ik hem gewoon een kleine test “ hey raad is hoe lang dat dat liedje als aanstaat? “

“ euhmm… dude wat is dat voor een vraag?â€
Ik glimlach “ Doe gewoon een gokje ! =)â€
“ klein uurtjeâ€
Hij checkte de youtubebar en riep uit vol verwondering “ Waaat!! 8 minuten! Neen da kan niet gast!â€

Moet eerlijk bekennen vond het echt een fantastisch momentje zat gewoon achterover aan het lachen.
Net alsof ik met mijzelf 4 jaar geleden zou gepraat hebben. Al dat werd versterkt door dat we zoals de toeval het wou dezelfde voornaam hadden.
Dit voelde echt grappig aan net alsof ik iemand zo de spelregels van aan videospel aant uitleggen was.



The sound of Silence

Ik keek hem aan. Hunkerend kijken naar zijn laptopscherm op zoek naar plezigerige muziek.
Alright time to take over!

“ Leg de muziek even af ik wil je iets tonenâ€
Met tegenwil ging hij akkoord.

Ik sleepte de bureaulamp tussen on beiden zodanig dat ze op de muur tegenover ons scheen.
Ik vertelde een verhaal aan de hand van handschaduwen. Ben best goed in flauwe kull improviseren mijn grootse sterkte als ik met meisjes pratte of ik in improvisatieklas zat.

En hier zaten we dan. Twee volwassen mensen die verhalen aan het vertellen waren over handschaduwdieren. Net als hol bewoners… bedoel daarmee niets slechts… gewoon het pure menselijke. Het delen van verhalen en fantasie is wat ons mensen bijzonders maakt. Letterlijk een van onze meest primitieve en unieke roepingen.


( op dit punt is het mij echt gelijk hoe dat ik mijn zinnen vorm… als je tot hiertoe gelezen hebt ben ik echt al enorm verrast van je  GOOD JOB LEZER!!)


Het beviel hem heel erg en ik voelde hoe hij steeds losser en losser wordt en meer begon te “glijden†surfen†of de substantie. Vond dat hij snel leerde.

Nu ging ik over naar meditatie. We sloten samen onze ogen en ik vroeg hem zich te concentreren op de energie die door zijn lichaam stroomde ( god voelde ik mij belachelijk toen ik dat zij maar heb echt geen betere manier voor het te verwoorden)

Het lukte hem… was echt verrast hoe rap hij dingen doorhad en kon benoemen wat hij voelde.
We zaten daar en tijde gewoon aanwezig. Dan dwaalden we af in hoe onbewust dat de mensen ( inclusief wijzelf) hun dag dagelijks leven leefden….

“ Sommige mensen hun leven is gewoon een grote reactie op hun omgeving ze gaan nooit hun eigen gedachten najagen en heel hun leven lang nooit kunnen loslaten van te functioneren op reactie bewegingen getriggerd door stimulussenâ€

Ik zei enkel “ ja klopt… tristig ehâ€

R2  “ omg da is zo erg…. Is truffels het enigste wat helpt?â€

“ Wat lol neen ? als mensen gewoon al hun routines zouden kunnen veranderen en hun denken beter observeren zou dat al veel uitmaken…. Wees gewoon blij dat je de kans hebt voor dit mee te makenâ€

“ duude…. Het is zoo mooi ….. het is zo fucking mooiâ€

Ik keek naar hem…. Hij had zijn ogen gesloten….. “ aaahhh de close deze Visuals die was ik bijna vergetenâ€

“ Dit is ongelooflijk…. Is dat mijn verbeelding of wat is dat?

“ Eerlijk gezegd… geen idee wat het precies is….. maar het is mooi eh  “

Een tijdje keken we elk gewoon naar de mooi figuren, gebouwen, lijnen , contouren van menslijke lichamen, waterdruppels, planten, tandwielen, verfdruppels en ideengolven... tenminste dat is wat ik daar in zie….

Culture as an outsider

“Kom we gaan naar buiten ik ga je nog iets tonen!†Tot nu toe zat hij heel de tijd neer ik wil hem iets gaan tonen. Toonen hoe zijn lichaam nu aanvoelde. Hij was in het begin echt enorm oncomfortabel.
Ik zag uitstel gedrag in zaken zoals bijvoorbeeld het feit dat hij lang nodig had voor zijn jas aan te doen. Het was duidelijk dat hij noch lichtje oncomfortabel was.

We pakten onze jassen stapten de avondlucht in. Het was net zonsondergang en een oranje schemer hing boven de stad. Ik herinnerde mijzelf eraan dat ik bijna nooit naar boven kijk als zo dag dagelijks int stad rondloopt.  Raar eigenlijk…. We zouden elke avond de sterren kunnen zien en niemand weerhoud ons ervan het dit te doen en toch ondernemen we niets
We zagen er best komisch uit. Ik liep rond met een notitie boek om alle kleine subtiele veranderingen in mijn of zijn bewustzijn te noteren en ook de tijd bij te houden voor later tripreport.  

Ik legde hem uit hoe je bewustzijn nu meer opgejaagder werd en dat de kunst was zich zo kalm mogelijk te voelen ondanks alles reclames, onbekende mensen en passerende auto´s. Als je tot rust kunt komen in het chaos kan je overal rusten.  We gingen naar de grote markt en stonden daar even gewoon wat rond. Er waren mensen bezig met een kerstmarkt op te richten. De meeste hadden van die gevoederde jassen aan. En het leek zo alsof het een stam Eskimo's waren die midden op de markt hun nieuw dorp opzetten. Een dorp vol met lichtjes en kerstbomen en huisjes met houten geraamte.
het was prachtig. Een van de vele momenten dat je totaal zou overzien als onbeduidend als je niet in “state†bent. Maar nu realiseerde je hoe cool het was dat al deze mensen samenwerkten om iets moois op te richten. Ok het had zeker wel commerciële doeleinden maar dat kan toch geen kwaad. Zo een kerstmarktje kan best veel sfeer aan een stadje geven.


Challenging assumptions

We zaten even op de bank en ik merkte dat hij nog niet helemaal kalm was.

Ik vroeg hem om helemaal los te laten… het lukte niet … hij was te reactief…. Misschien had ik te veel verwacht. Ik wou dit opschrijven in mijn notitieboekje toen ik teleurgesteld moest vaststellen dat mij pen het niet meer deed. Ik tikte twee passeerde meisjes op de shouder en vroeg of ze geen pen hadden voor mij. Hadden ze! =) Ik noteerde het in mijn boekje en praatte nog een beetje met hun. Ik voelde mij heel erg vrij en los. Zat gewoon op een bankje daar met hun te praten.. Vrij van alles… vrij van zorgen… niet aan het vooruit denken… beetje boeddha op de straat bank.


Ik besloot de setting te veranderen en het centrum in te ruilen voor het park met het vijvertje aan de rand van´t stad. Meer en meer werd het donkerder. Het gesprek daalde af naar onze doelen en angsten. Het werd tamelijk persoonlijk maar af en toe is het goed om zeggen wat je echt  voelt en denkt tegen andere mensen. Aangekomen in het park kwamen we een vrouw van in de 70  tegen die aan het joggen was. Toen ze ons  passeerden waren we even stil en ebbde het gesprek even weg. Hij merkte op dat hij moest bekennen dat hij dat echt moedig van haar vond. Ik ging akkoord en voegde toe dat we dag dagelijks zulke mensen zien maar er het onze hersenen niet opvalt omwille van de massas aan gezichten die elke dag langs onze netvliezen scheuren. Als je aan het trippen bent lijkt alles meer karakter en diepgang te hebben. Soms interpreteer je meer diepgang in iets dat niets heeft ( zoals de eerste uren van de trip waar je vaak gewoon een half uur naar je deken of muurschilderij kijkt) Maar zeker als je in omgeving bent van het alledaagse culturele zie je veel beter de samenhang van alles. Het feit dat iedereen enkel dat doet wat hij voor het beste houd en dat we toch zo veel verschillende mensen hebben is iets wat mij echt gefascineerd heeft.

“ Wat denk je heeft ervoor gezorgd dat ze nu hier om half tien in het park loopt met haar leeftijd ? “
De vraag haalde mij uit mijn denkbubbel “eerlijk gezegd heb ik geen idee†nadat ik er even over naadacht “ zou een tal van mogelijkheden zijn…. Misschien is het gewoon een gewoonte van haar of manier voor te ont stressenâ€

“ hmm†duidelijk niet te helemaal te vreden met mijn antwoord

 â€œwe kunnen het haar ook gewoon vragen eh ?† zij ik  nuchter

R2 lachte hij stopte plots toen hij in mijn ogen keek en merkte dat ik het als een serieux idee meende

“ neen duude† ( lichte tremors in zijn stem )

Fantastisch ! Van binnen had ik  tinkelend gevoel van overwinning! Ik zou hem eindelijk de angst kunnen tonen die zo veel mensen hebben en hem kunnen tonen hoe beperkend het is. Nu was alles wat ik moest doen hem lichtjes de angst laten voelen en zorgen dat hij zich ervan “bewust†werd en letterlijk heel zijn toekomstige kijk op zijn leven zou veranderen….

“ trouwens dat zou je  dat echt niet durven “

Ik verstond exact van waar het kwam. Ik wist dat hij eigenlijk wel antwoord op zijn vraag wou waarom dat die oudere vrouw zo besloten was gaan joggen gewoon beter haar motivatie leren kennen. Maar onderbewust vond hij dit onverantwoord of vond hij dat niet kunnen dus blokkeerde hij de mogelijkheid.
Het is de klassieke mentale strijd in iedereen. De strijd tussen verlangen en redelijkheid. Logica en Emotie.
Ze concurreren zich altijd. Iedereen heeft deze twee krachten in zijn hoofd. Gelijk welke meer dominant is schakelt de andere uit. Voorbeelden van mensen die “ te “ logisch denken zijn van die ingenieurs zonder gevoelens en zonder girlfriend … te emotioneel zou dan de spierbal zijn die bij de kleinste deuk in zijn ego defensief word. Of het meisje met de opvliegende attitude die om welke reden dan ooit altijd omgeven is door drama.

Verwijt mij alles wat je wilt misschien denk ik echt te categorisch maar je kunt er niet langs dat als je rond u kijkt het ergens wel herkenbar is.
 

Ik stapte gewoon op de vrouw af…

ik moest niet lang lopen of ik werd al aan mijn arm getrokken met een “ stop! “
 ik zag de panisch reactie in zijn ogen…. De woede en gespannenheid in zijn gezichts spieren.

dit was alles wat ik nodig heb

Ik stapte op hem af en zei doodskalm “ dit…. Dit gevoel wat je net ervaart… is angst… het zit in iedereen en weerhoudt ons dagdagelijks van 1000 zaken te doen of te weten te komen die we eigenlijk wel willenâ€

hij keek mij aan… nog steeds opgewekt maar ik zag dat mijn woorden diep  in hem resoneerden

Dus ging ik verder “ Vraag je af waarvan je bang bent? …… er is geen reden het is totaal irrationeel…. Maar iedereen heeft dat… het is dezelfde reden dat toen je 8 was een je alleen naar huis moest altijd voetstappen achter je hoorde of dacht dat je schaduw je volgde…. Angst ontspringt altijd van dezelfde basis…. Kijk ik ga nu op mijn gemak haar vragen en je gaat zien dat ze verrassend vriendelijk gaat zijn… een neen ze gaat niet door hebben dat we aan het trippen zijn want mensen zijn altijd meer opzich zelf en hun eigen onzekerheden gefocust dan op wat zich eigenlijk rond hun afspeeltâ€

Ik vertelde dit om mijn gemak. Ik wandelde naast hem met mijn sjaal en handschoenen door het stadspark op mijn totaal gemak… zelden zo vrij gevoelt in heel mijn leven.
 


Na een stilte die hij duidelijk nodig had voor alles te goed te verwerken knikte hij zijn hoofd en zei hij besloten “ ok lets do thisâ€


De vrouw was ondertussen wel al een heel poosje verder gelopen. We vingen haar op toen ze opnieuw ons passeerde omdat ze gewoon rondjes langs de vijver liep.

“ Sorry dat we storen maar we moeten je echt even een eerlijk compliment geven….â€

Ze stopte met een glimlach…

mensen adapteren meestal de emotie die jij ook voelt als je hun aanspreekt ( is een proces dat je mirroring noemt gebaseerd op onderbewust herkennen van zaken zoals oogcontact en gespannenheid van gezichtspieren…. Als het je echt boeit kan je ook “ the law of state transfer “ opzoeken)

De Sportieve grootmoeder ontpopte zich als uiterst sociaal en heel los. We praten even samen een klein kwartiertje. Is heel erg verlossend en cool als je nieuwen mensen kan benaderen terwijl jij niet over hun weet en zij niet over hun. Het creëert zo het gevoel van en wit blad te zijn. Je kan jezelf invullen als je wenst te zijn los van voorafgaande bestempelingen en vermoedens.

LAnding the plane  

Hierna gingen we samen terug naar kot aten samen en bespraken samen de trip. Het was misschien niet de meest psychedelische ervaring maar ik ging savonds slapen met veel nieuwe kennis over hoe ik in de loop van de tijd verandert was en hoe je als persoon groeit als je regelmatig trips onderneemt.
 

Ik had vandaag iemand diep in zijn eigen hoofd laten duiken en dat vond ik heel erg spannend…..

Nu wordt het wel weer tijd voor de volgende 15 gram in mijn eigen stille kamer



Groetjes bedankt voor te lezen vind ik heel erg moedig van jullie ! 

Hoi Voyager ( back again exams are over ! )

Zeg! 
 

Moet je echt is gewoon onder de mensne begeven gewoon voor de mindfucks me te maken .... geloof mij het is nooit zo erg als je denkt dat het gaat zijn. Je gaat verrast zijn hoe weinig ze gaan doorhebben =) 

Vond wel een grappige report voor te lezen zeker dat moment met de visualisatie en het Dansmoment.

Volgens mij doet iedereen dat. Voor de moment is min gaan slapen ritueel altijd: ik+ mijn onderbroek+ tayler Swift wildest dreams

hahaha

tbeste eh ! 
 

Dit is net als een als teaser voor de volgende aflevering van je liefste tv series! 
 

Cool man klinkt echt vet!

Ik denk dat iedereen wel weet hoe moeilijk het kan zijn om de sfeer van zulke momenten te proberen beschrijven met zwart wit symbooltjes  

Toch goed werk Spira80 en  blij dat jij en je buddy´s en geweldige ervaring rijker zijn ! 

Wel al ervaring met Ketamine maar niet met zulke hoeveelheden

Cool man! Gekijk waarin je ook gepassioeerd zijt is cool! 

de wereld onbteekt het vaak aan initatief en passie !

Fijne Avond SLMN !


Eerste en vooral cool dat je en trip -report geschrvene hebt. Ik respecter iederen die zijn ervaringen willt delen ! =) 

ik moet zeggen ik heb ect hartelijk gelachne toen ik jou report las. Het is echt zoooo herkenbaar met hoe mijn eerste trip eruitzag! ( of teminste welke soort gedachte ik had)

So nu heb je het ervaren. Je kunt nooit mer terug naar de mainstream realiteit zonder te beseffen dat je brein eigenlijk capabel is van zo vel meer.

Cool ook te zien dat je nota´s nam erg handige gewoonte! 

Best of luck ! 


  

Good point..

Mooi omschreven dit soort gedachten drijft bij mij altijd ergens diep in mijn wazig hoofd en ik heb moeite om zo een dinge nte articuleren. Toch vet gedaan. 



Ja je moet echt besefffen... niemand weet waar de fuck deze vliegende bol naar toe gaat. het is zooo onvoorspelbaar. En daarmee wil ik niets paranoid pushen of zeggen dat we allemaal gedoemd zijn maar we moeten opbectief beseffen dat heo verder we in de tijd komen hoe raarder het wordt.

We hebben letterlijk de bibiliotheek der wereld in onze broekzak zitten en en zouden het "kunnen " gebruiken voor ons zelf dde educeren en revoluties te starten. Dat klinkt gek mmaar het is echt zo.... weetje wat nog gekker is en nog absurder voor uit te leggen aan iemand van 200 jaar geleden.... het feit dat we macht hebben en het gebruiken voor Facebook validatie en grappige kattevideos te bekijken..... ohja en naakte vrouwen in onrealistische seksposities......


Dat doen we met onze wereldwijd bewusstzijn. 

Ist so bittersweet =D 

Pahahaha!!!

Oh man....... Dus dat was je allemaal aan het doormaken voor dat ik je opbellde!? 

Looooool niets van gemerkt zeg! 
 

Wow heftig zeg. Ook al soort gelijke ervaring gehad waar ik letterlijk compleet zwart ging en geen controle meer had over mijn lichaam. Scary as shit. zeker als daarna je kamer verwoest is.


Nou ik vond dat je toch nog goeie dingen zij in de skypecall. Ik zelf was ook op een iets andere "frequentie" dankzij mijn Weedpijpe.

Moeten zeker is samen  trippen. Ik doe morgen en Trip met iemand die nog geen ervaring heeft. Wordt voor mij ook weer tijd want het is echt al lang geleden nu.


Groetjes 

Yes! Clickbait Titel werkt!!!!

Hahaha!  Grapje deze report gaat echt over fobieën overwinnen op truffels. 


Maar wat ben ik onbeleefd zeg ! Welkom welkom lezer!  Hoe gaat het met jou?
Hopelijk heb je het naar je zin. Ik zou je aanraden om iets kleins voor te drinken te halen en je op het gemak dit door te lezen. ( thee, koffie, rode-bieten sap als je dat echt lust xD) 


Wie zijn woorden lees ik ? 

Kort inleiding over wie ik ben zodanig dat je een beter kader heb en  verstaat waarom ik dit schrijf. 

Ik ben een 20 jarige Belg die al sinds mijn 16 is beginnen experimenteren met psycadelia. Nooit echt ervaring gehad  met andere ( illegale)  middelen daarvoor. Mijn beeld over drugs was heel erg cultureel bepaald en totaal foutief. Ik neem aan dat dat iets is waar velen van jullie zich mee kunnen identificeren.
De eerste keer dat ik truffels nam heeft mij dit geholpen om mijn eigen alcohol probleem op te lossen (niets te dramatisch maar wel een bijna dagelijkse nood aan) 

Over de jaren heen heb ik truffels gebruikt om andere mensen te helpen hun angsten te overwinnen of beter grip te krijgen op hun verslavingen. 

Ik ben een sterk overtuigt iemand dat psycadelia het geene is wat je uit de Egocentrische mindset haalt en je een echte realistische kans geeft om je heel leven door een nieuwe lens te bekijken . Zodanig dat je je oude gewoontes, doelen en overtuigingen laat vallen en vervangt door gewoontes en doelen die je helpen een nieuw leven langzaam “op te bouwenâ€

 

Moet wel bekennen ….
Ik ben een beetje een junkie voor te experimenteren met nieuwe ervaringen. Ik heb truffels al in een tal van uiterst buiten-gewone settings genomen en veel bijgeleerd. ( in een bos, op een straatfeest/kermis, s´nachts  op een kerstfeest, al fietsend etc....) Maar ook in verschillende sociale settings al ( met mensen die ik ken, met vreemden , in discotheek etc…)

De trip die ik nu ga beschrijven is van ongeveer een jaar geleden maar ik denk dat je er veel van kan bijleren omdat het een goed voorbeeld is van hoe je fobische angst het beste kunt bestrijden:

Veel leesplezier ! 
R.S


Setup

Ik had al gezegd dat ik iemand ben die veel experimenteer met verschillende scenario's waar je kunt trippen. En jaar geleden woonde ik in Heerlen ( zuid-Limburg NL) en wou ik de regio waar ik woonde een beetje verkennen met mijn fiets. Zeker omdat de regio iets meer heuvels en bossen heeft leek mij dit een prachtig idee. Dus kocht ik begin van de weke wat truffels en vulde vrijdag namiddag een rugzak met vers fruit en fietspomp en een notitieblokje en begaf mij op mijn tweewielig avontuur. 



Fietsen op Truffels (Surfen op kleuren)

Ik nam de Psylo in voordat ik vertrok. In de vorm vaan een theetje. Direct na inname sprong ik op mijn fiets. Ik rijd als hobby veel met mijn fiets en wist van ervaring dat ik bekwaam genoeg was om in gelijk welke omstandigheden nog voldoende mijn controle over het “metalen paard met wielen†te krijgen.
De eerste half uur was ik nog gewoon nog uit de stadcentrums aan het rijden. Ik voelde nog niets anders dan in mijn alledaagelijkse “stateâ€.

Maar langzaam overspoeld mij de  stilte. Ze omvat mij net als een als een luchtbel.  Men voelt  de wind die de bladeren van de bomen haal ( was in de herfst)  steeds meer aanwezig. Terwijl de geluiden van de Auto´s steeds meer op de achtergrond komen. Het begint te regen. De straat word nat een weerspiegelt alle lichtreflecties van straatlampen , achterlichten en winkeladvertenties.

Truffels halen je echt enorm terug naar het “nu†je beseft eigenlijk dat je normale dagen steeds leeft in het denken. “ wat moet ik doen? Wat gaat er gebeuren?  Wat gaan ze van mij denken? Etc…†Als deze mentale “chit-chat†valt helemaal stil op psylo. Misschien niet als je in je kamer ligt te trippen onder je dekentje. Maar zeker als je je lichaam gebruikt om op twee wielen door de straten te vliegen.  



De kleuren worden sterker. Ik beslis de straat af te gaan en wat kleinere wandel/fietspaden te bereiden. De omgeving verandert. Ik verlaat langzaam aan het centrum en kom nu toe in een meer rustigere buitenwijk.
Auto´s ,vrachtwagens en verkeerslichten worden vervangen door Joggers met fluoriderende tops, fietsers en spelende kinderen.
Wat voel ik mij fantastisch zeg zo vrij en “floaty†en totaal aanwezig.
Met een grote glimlach zie ik in de verte een voetgangersbrug die over de snelweg verloopt en toegang geeft tot een bos. Mij totaal onbekend. Het ruikt naar avontuur! Enthousiast schakel ik nog een gang toe en rijd op de brug af met glinst..:!!!???

Een dolk van Paranoia

Oh neen fuck!! Fuck!!!fuck!!! fuck!!! fuck !!! een hond is op de brug. Er is een man met zijn hond op de smalle voetgangers brug. Ik zie alleen de omtrek van hun. Een grote dunne man een en hond die tot over zijn knieën komt.
 

Al sinds kinds af had ik een echt sterke fobische angst van honden. Gelijk of groot, klein, schattig of energiek. Ik heb er een panische angst aan. Zelfs tot op dat nu toe ( op moment van trip was ik 19) kon ik mij nooit op mijn gemak voelen als we bijvoorbeeld op familiebezoek waren en er was en hond. Als voetganger zou ik expres altijd op de andere kant van het straat lopen dan mensen die gingen wandelen met hun hond.
Als er dan toch geen ontsnappen aan was en ik in de buurt van een hond was. Zou mijn ademhaling spierspanning altijd heel erg bekrompen en stijf worden.

Stel je gewoon je zus of vriendin voor als ze een spin ziet. En dan heb je mij met honden. Behalve dat ik niet schreeuw.. ik was veel te bang voor überhaupt te schreeuwen.

Overstuur…. letterlijk

Mijn hart slaat op hol. Ik voel letterlijk elke spier in mijn lichaam opspannen. Ik wordt van mijn “floaty wolk van pressence†gesleurd en plots overspoeld door een hoofd vol schreeuwende gedachtes. Mijn handen trillen en onmiddellijk duw ik op de rem van mijn fiets.

Ik kan niet denken….. Er zijn wel gedachtes en stemmen in mijn hoofd maar ze helpen mij niet verder. Ze draaien gewoon in cirkelredeneringen.
Ik wil omdraaien….. maar ik ben te verstijfd. De paniekaanval was nog erger dan normaal gezien omwille van de psylo. Wat een rot idee. Wat doe ik hier… waarom ben ik niet thuisgebleven. Ik beslis terugterijden.


Ik duw mijn fiets de in de andere richting. Vluchten… “klassiek reactie†denk ik alleen teleurstellend
. Zwakkeling…. Omwille dat ik zo opgejaagd ben blijf met mijn schoenveter aan mijn pedaal hangen. En zo blokkeer ik zo mijn eigen voet. Het gaat vliegensvlug. Mijn voet zit vast. Ik verlies het evenwicht en kantel samen met min fiets om. Mijn wang en voorhoofd beland op het fietspad. Het is gelukkig was het niet van asfalt maar gewoon van gras en aarde.
De modder voelt koud een onaangenaam aan. Mijn veter zit nog steeds vast geknoopt aan de pedaal.

Opstaan en Objectief blijven!?!!??
 
Langzaam en twijfelachtig trek ik mij recht. De angst is er nog steeds. Alleen is ze nu vergezelt door schaamte dat ik zo zwaar op mijn bek ben gegaan. Er komen een paar omatjes voorbij en vragen of alles inorde is. Ik bedank ze snel voor hun bezorgdheid. Met een stille stem een oogcontact vermijdend. Mijn bril is ook krom omdat ik op mijn bek ben gegaan. Ik kan hem niet meer dragen.

ik analyseer even mijn situatie objectief.
Ik ben ongeveer 45 min fietsafstand van thuis af. Ik zit hier vast. Mijn broek is gescheurd aan de knie en ik heb nieuwe schaafwonde aan zowel gezicht als knie.
 
Ik draai mij weer om. Omdat ik pijn in mijn been/ knie niet wil voelen begin ik gewoon langzaam te wandelen naast mijn fiets.
Op dit moment kan het mij niet boeien welke richting ik uitga. Ik probeer gewoon de pijn te vermijden. Net alsof je je probeert af te lijden van de pijn van een spierkramp door wat dom rondelopen.

Walking Into Fear

Opeens zie ik de brug weer… de man en zijn hond staan er nog steeds op.
Daarnet heb ik alleen hun contouren gezien . Ik kijk nu langer uit in hun richting. De man lijkt minder aangsaanjagend dan de vorige keer.

Ik blijf wandelen.

“Ik ga die brug overâ€â€¦. De woede op het feit dat ik net angstig ben geworden voor niets geeft mij een  voordien onbekende heel sterke “ focusâ€

Stap voor stap ga ik op de brug af.
Ik voel mijn spieren weer opspannen en mijn hartslag omhoog gaan hoe dichter ik bij de brug kom.

100 meter. De stilte is adem ontnemenend. Alles in mijn hoofd en lichaam zegt mij dat ik geen stap verder meer kan. En met elke stap die ik neem bewijs ik mijn hoofd het tegendeel.


50 Meter. Ik ben nu dicht genoeg voor de man en hond te herkennen. Het eerste wat ik zie is dat de hond geen leiband heeft. Wat het voor mij voor een of andere reden nog erger maakt.
De man is al wat ouder heeft krulhaar en heft een peetje op. Hij is is aan het bellen op de brug met iemand.
De hond draait zich om naar mij. We hebben oogcontact.
ik denk niet. Ik ga gewoon. Ik realiseer zelfs niet dat ik dit aan het doen ben.
De hond wandelt op mij af.  Ik blijf kort even staan.
Verstijft.
1 seconde later beslis ik dan toch voor verder te wandelen.
De hond is nu bij mij. Hij is zowat 10 meter van zijn baasje weg die nog niets door heeft.
De hond loopt rond mijn benen. Ruikt aan mijn broek en vraagt zich waarschijnlijk af waarom mijn  halve broek vol met modder hangt.
 
 Opluchtende vrijheid

Ik begin te lachen.. Ik kan niet anders. Letterlijk elke spanning die ik had verlaat mijn lichaam in de vorm van een lach.
Omdat ik mij in het moment veilig voelde. Probeer ik gewoon is de hond te aaien. Ik deed het wat hapering en voorzichtig maar toch was ik blij dat ik dit kon doen. Ik aaide zijn vel voor en kort poosje en trok mijn hand terug net alsof een ik een warme kookplaat had aangeraakt.
De hond gaf er niet om. Ik was nu gestopt met wandelen en mijn aandacht enkel op de hond gefocust. Het was een iets oudere labrador. Na nog is diep adem te halen aaide ik hem nog is.
Ik was echt verbaasd van mijzelf dat ik dit aan het doen was. Ergens diep van binnen had ik altijd gedacht dat ik dit  voor een of andere reden nooit kon doen.
 

“Nah ich glaube er mag dich! “

De man is een duitser. Dat is niet zo ongewoon in de regio waar ik woonde.
 Ik glimlach hem knikkend toe en wandel verder over de brug.

Wortels van onze angsten

Ik voelde mij ongelooflijk. Een hele last viel van mijn schouders. En ik voelde mij echt als de allergrootste badass ooit. ( ookal had ik als je het als buitenstaander zag enkel een hond geaaid =D)

De grijns kreeg ik niet van mijn gezicht. De pijn van mijn  knie bleek nu plots ook niet meer zo erg. Dus zwierde ik mij weer op mijn fiets een pedaalde er van los. Ik kom terecht in een bos. Het ruikt er fris en naar onaangeraakte natuur. De Psylo kickt nu echt in. De bomen vervormen en de kleuren worden zo veel scherpen. Visueel ziet de wereld er plots zo uit alsof je de resolutie op een pc scherm verhoogt hebt en het kleurencontrast omhoog zwiert.

1 uur lang heb ik onder een boom in het bos gezeten en gewoon wat gefilosofeerd. Ik dacht na erover wat er net gebeurt was. Waarom had ik zo een angst voor honden? En zou… nu ik er mij aan blootgesteld had mijn angst verdwenen zijn? Op school had ik net iets geleerd over systematisch angst degradering. Ik dacht erover na hoe bevrijdend het zou zijn verlost te zijn van mijn angst voor honden. Angst is iets dat mij altijd gefascineerd heeft. Het irrationele ervan. Het is zoo ongelooflijk beprekend en paralyserend. Het kruipt overal. Het zit in mensen hun gedachtes en gewoontes. In hun uitspraken en delusies.

 Onverwachte wending

 Ik volg het bospad wat verder op mijn gemaakt tot ik uitkom op een weide.
 
Ik besluit ook hier even te pauzeren en mijn Fruit op te eten die ik had meegenomen kort voor ik vertrok vanuit thuis.

Ik lag gewoon wat in het gras toen plots een groep mensen langskwamen allemaal met een hond.

Ik was verbaasd! “Wat raar zeg?†Er waren zeker een dozijn mensen die allemaal 1 of meerde honden aan de lijn met zich meetrokken. Ze placerden zich iets verder op d weide en begonnen zich op een rij op te stellen. Het was een hondentraining. Er waren een hoop Schepers een jachthonden.

Alhoewel ik toch nog een beetje angst voelde. Was ik tamelijk relaxt en keek gewoon vol fascinatie toe. Ik had nooit echt tijd gehad voor de schoonheid en majesticiteit van de dieren echt te appreciëren. Voor de eerste keer kon ik gewoon aar hun kijken zonder overspoeld te worden van domme irrationale gedachtes. En ze gewoon accepteren voor wat ze zijn. Het voelde zo cool aan. Net alsof een oud stukje van mijn geest stierf. En in de plekke daarvan had ik weer een wit blad dat ik kon invullen gelijk hoe ik wou.
Iedereen die al bepaalde angsten overwonnen heeft weet wel over welk gevoel ik aan het praten was. Het voelde zeker nog bevrijdende aan omdat ik op de “trip atmosfeer zatâ€
 

Vormen Kleuren en tjdsvervormingen

Ookal heb ik het in deze trip-report niet echt veel benoemd maar ik ondervind heel de tijd de gewoonlijke visuele, auditieve hallucinaties die aan het trippen verbonden zijn. Ook moet ik opmerken dat in de periodes waar ik ook mijn lichaam gebruikte voor te sporten dat ik een beter inzicht kreeg in hoe mijn lichaam werkte dan ooit te voren. Voor mensen hier op het Forum die misschien is truffels gaan combineren  met hun hobby of sport gaan hoogstwaarschijnlijk soortgelijke dingen opmerken.

Conversatie met net iets andere dame

De honden training is gedaan. Ik moet zeker een goed uur hebben meegekeken vol fascinatie.
En van de deelnemers stap samen met haar scheper op mij af.
“ En heb je ervan genoten?†Een vrouw in met donkerrood haar en wat sproeten in haar gezicht. Ze lijkt net in haar jaren 30 te zijn. Eerlijk is eerlijk. Ze is niet onattractief ( ookal is ze 30 ik geef ook voor de rest geen fuck om leeftijd eigenlijk xD)
  
“ Zeker niet echt een dagdaglijks iets†Zeg ik glimlachend. Ik moet mijn hand boven mijn ogen houden omdat ik anders rechtstreeks in de zon kijk.

Haar scheperhond ruikt nieuwsgierig aan mij. Je kunt zijn neus voelen hoe ze mijn broek aan raak. Op een bepaald moment ruikt hij zelf … nou ja tussen mijn benen. Ten slotte gaat hij over naar de rugzak waar fascineert word door een trui die ik erin gestoken had.

Terwijl de hond zijn curiositeit vrije loop laat kijken we beiden naar de hond.
Ik voel een klein beetje angst maar niets meer te vergelijken met de mate van het fobische niveau dat ik op de Brug een paar uur geleden ervaren had.

“Hij lijkt mij erg lief moet je hem dan nog veel disciplineren? “ Vraag ik met een half uitdagende glimlach.

In mijn achterhoofd lach ik mij kapot met de gedachte dat ik eigenlijk zwaar aant trippen en over in de achtergrond dansende geometrische figuren zie terwijl die vrouw gewoon denkt dat ik een verveelde  jongen in het grass ben.

“Nah hij moet nog beter kunnen luisteren voor we hem in dienst gaan brengen? “

Kijk haar vragend aan “ In dienst?â€

“ Ach ohjee… ja ik snap je vraag… dit is niet mijn hond eh… hij hoort eigenlijk de politiecentrale toe maar ik moet hem gewoon opleiden.â€

Het niveau van verstijfheid kan je je niet voorstellen. Hahahahaha omg dat was gewoon een politie hond in opleiding en ik loop hier heel zwaar te trippen.
in mijn hoofd dacht ik enkel Wat zijn de kansen dat dit zou gebeuren……â€

Maar omdat ik mij eigenlijk heel vrij en los voelde was ik maar eenhalve seconde of zo in choque. Ik probeerde het zolang het gesprek duurde niet echt over na te denken.

We hadden nog een minutje of twee van nog wat small talk en op het einde vroeg ik haar hoe ik het beste terug kwam naar Centrum Heerlen.

Kapot ,Vermoeid, Geblesseerd en Gelukkig

Ik zwierde mij weer op mijn fiets en reed de bosweg terug die ik gekomen was. Het zou nog anderhalf uur zijn tegen dat ik thuis zou aankomen. Mijn kuitspieren waren nu al vermoeid maar ik had weinig keuze. Met een nieuw soort ontdekt zelfvertrouwen in mij reed ik door smalle bosjespaden terug.

De effecten van de psylo dimmden langzaam af. En tegen dat ik thuis toekwam was het donker en gewoon vermoeid. Ik maakte mij nog een theetje en viel al om  7 uur inslaap. Mentaal en fysiek uitgeput. Stralend over het avontuur dat ik beleefd had.. Dommelde ik langzaam in slaap.


  


 

PS: De foto hierboven is mij een half jaar later op vrijwilligers werk in een berdoprje in marroko. Op de foto ben ik aan het luisteren wat het doprshoofd zegt over de toestand van het dorp/regio. De hond daar is een eigenlijk een wilde hond die niet echt aan een familie toebehoorde. Ondanks dat hij toch erg luid was voelde ik mij totaal op mijn gemak in zijn aanwezigheid ( en wederom hij zich ook bij mij)
Als ik deze foto terugzie moet ik altijd glimlachen. En half jaar voor opname en zonder truffels had deze foto nooit kunnen genomen worden.



PSS: Hartelijk bedankt voor te lezen! Een een grote proficaat als je dit alles gelezen hebt!...... ( neen serieus ik meen het echt proficaat ik ben jalours op je concentratie vermogen =D)

Als je soortgelijke ervaringen hebt of ook avonturen beleefd hebt aub wacht niet om ze te delen! =)

Laat mij ( en iedereen anders ) Weten !

Ik wil ze echt heel graag horen en ik ben zeker dat er nog een tal van anderen geboeid zijn in je verhaal. Dus post ze hieronder of maak zelf een eigen trip-report aan!


Ik wens jullie allemaal en fijne Dag toe een wens jullie toe dat het pad waarop jullie lopen spannend en magisch is

Dankjewel!

R.S

Hey Remko en Voyager!   

Dankje voor je Aya ervaring zo goed te kunnen beschrijven! Je helpt mij ( en nog heel wat anderen geloof ik) een beter beeld te krijgen van wat het inhoud en de verschillen ervan.
Erg cool voor te lezen en leuk dat je begrippen gebruikt als de levels ( maakt het allemaal wat overzichtelijker om in perspectief te zetten) 

 Nu Wat zou er achter je bad trip kunnen zitten ? 

Was je lichamelijk of geestelijk vermoeid voor de trip? 
Het is een heel oppervlakkig en vaak vergeten reden maar zeker niet onbelangrijk. Kan echt een grootte invloed hebben op je " State". 


Hoe gaat het in de laste paar voorbije weken? Zijn er projecten dat je eigenlijk moet doen maar niet uitvoert? Of dingen die ongezegd zijn gebleven etc...


Wel sterk van jou dat ondanks de donker energie en negativiteit die je in jezelf voelde je objectief kon distantiëren en je niet uitlaat op je vriendin. ( dat gebeurt soms als je met mensen samen trippt en een iemand voelt zich niet lekker en "infecteerde" de anderen met zijn angsten of twijfels) 

en achja.... weetje zelfs met alle vermijdende tactieken gaan we denk ik nooit 100% bad trips kunnen vermijden. Het is vreeslijk als je erin zit maar over en langere periode uiterst behulpzaam als je ze correct in je "persoonlijkheidspuzzel" kan verwerken. 


 

Wooooooow

whuuut is hier zelfs gaande? 

Dmt? 

groetjes hopelijk ben je er al van bekomen 

Hey @tampanesis Vet dat je trip report gedeeld hebt! Respect aan iedereen die zijn ervaringen wilt publiceren. 

Ochjaa de aller eerste ervaring met truffels... zoo spannend eh ! Ik ben blij dat alles goed verlopen is een dat je de smaak te pakken hebt gekregen. 
Hoe je beschreef dat je besefte hoe sterk psylo is toen je naar de 3-delige Schilderij keek vond ik best goed omschreven. 

Tips over schrijfstijl:

Probeer paragrafen erin te verwerken

Zo houd je het overzicht. En probeer ook rekening te houden met hoe je je voelde. dat geeft meer inlevingsvermogen. 

Wat je wel al prima doet is je gedachtes beschrijven!

Groetjes en nog fijne avond gewenst !

Oh he did it again!!!
 

Fantastische report. Je wordt echt steeds beter met je woorden. Ook echt respect voor zo regelmatig te posten! Je hebt mij eindelijk overhaald ik ga nu ook is beginnen schrijven.

Was echt zeer tof met voor te lezen. De natuur laat ons echt tot rust komen. Kan mij alleen voorstellen hoe episch het was om de beleefenis ( encombinatie)  van Far cry adventure music en het herfstlandschap te samen te ervaren.

Het stukje over de autoweg op´t laaste vond ik een mooie gedachte.

Groetjes!

Hoi voyager! 

Fijn je nog is te horen man! Ookal was deze ervaring minder prettig voor je. 

Iedereen in de community zal je wel bevestigen dat ze het allermeeste en diepste inzichten verkregen hebben door de bad trips die ze hebben meegemaakt. 
Ze leren je weinig tot niets in het moment zelf dat je ze ervaart. Dan zijn ze zoals je ondervonden hebt uiterst onprettig en brengen je naar "dark twisted side of the rollercoaster."

Wees de komende weken er niet overanalytisch over. Geloof me de verwerking gebeurt heel onderbewust en nu en dan ga je "gedachtenschocken" hebben die je wakker schudden en die verband houden met je bad trip. Het is uiterst behulpzaam en een van de beste dingen die je ooit  gaan overkomen ookal lijkt dat voor jou nu misschien gewoon op losse praat of random happy talk. Maar het is echt zo zonder mijn bad trips had ik bepaalde diepliggende automatische gedachtenreacties nooit kunnen ontdekken in mijzelf en was nu waarscheinlijk nog steeds een angstig jongentje dat niet met anderen kon of durfde praten. En heel de tijd op permissie en waardering van anderen wachte. 

Er is een trip voor mij specifiek waar ik zodanig slecht ging dat ik mijzelf  blijvend lichamelijk verwond heb. This shit is no joke maar het heeft mij zoveel over mijzelf geleerd en heeft mij gedwongen om in bepaalde blindspots te durven duiken waarvan ik zelf niet eens bewust was dat ik ze had. ( ookal zou ik als je mij toen ontmoet hebben uiterst fier gezegt hebben dat ik mijzelf begreep )

Kijk ik ga heel erg direct en recht door zee zijn.
Ik herken in dit bericht veel van mijn eigen gedrag/gedachtes/angsten 1-2 jaar geleden. Voordat ik begin wil ik gewoon vermelden dat alles wat ik ga zeggen van een mindset komt die je echt van het diepste van mijn hart willt helpen. En dat de adviesen en inzichten zullen  afkomstig  zijn van een gast die veele gelijkloopende angsten ambities en gebruiksgedrag had.

Alvast bedankt voor het lezen en ik apprecieer je echt als community lid maar ga nu even met je praten net alsof ik met mijn eigen 15-18 jarige versie vanmijzelf zou praten zou ik hem vandag kunnen tegen komen.


Je hebt Social anxiety. 
Het is niets echt uitzonderlijk maar het schaad je heel heel erg in de lange termijn van je leven. 
Dit is trouwens niets unieks de meeste mensen met die je omgaat hebben dit op verschillende niveaus.

Dat moet je ervan bewust worden. Het feit dat je je ogen sluit om anderen te vergeten of moet waken dat andere mensen niet gaan komen en zeggen dat jullie raars aant doen zijn. 
"Op een gegeven moment open ik toch maar weer mijn ogen omdat ik bang ben dat mensen voorbij lopen en gaan vragen of alles wel goed met me gaat"
Dit om maar 1 letterlijk voorbeeld te noemen je vind het ook terug in gedachtengangen zoals dat je gewoon naar huis willt gaan omdat je je daar het "veiligst" voelt ( vrij van de sociale angst en angst voor bekritiseert te worden, vrij van de drang om anderen te hoeven "impressen" ) 
Ik neem aan dat je dezelefde gedachtes ook hebt als je nuchter bent in sociale situaties. Natuurlijk nooit op deze intense " in your face " manier als de truffels het veroorzaken. 
Als je denkt aan hoe je je voelt in de klas of in de wachtzaal van de doktor of in een nieuwe sociale groep zul je een heel licht niveau van deze angst terugvinden in je denken, doen en zijn.

Je gaat je er langzaam van bewusst worden dat je die dieper angst die nu naar boven is gekomen eigenlijk altijd al een beetje heb aangevoeld.
Het goeie is dat als je echt willt je de moeite kan doen om ze echt te ontraafelen door zelfbewuster te zijn ipv van de angst een heel leven lang te rationaliseren gewoon in je achterhoofd te stampen zoals het overgroot deel  mensen doen die nooit de kans hebben gekregen om zichzelf objectief te kunnen bezien via de psycadelische ervaring. 

Onthoudt aub Mind over Substance Ten allen tijde.

Ookal zijn dingen zoals LSD,psylo en marijuana echt prachtige en complexe substanties niets maar dan ook niets kan tegen de kracht complexiteit en diepgang van je eigen hersenen.
Dit is het ook het gene wat de media fout interpreteert als ze zeggen dat psychedelisch substanties paranoia kunnen veroorzaken. Ze hebben niet de eerlijkheid of het reflectievermogen dat zij zelf ongelooflijk bang en verwarrd zijn.

Je hoort het in iedereen. In de excuses die mensen maken, de drang die mensen hebben naar pijn en drama. Al dit is gewoon en diepere emotionele verslaving naar angstgevoelens. 

Geloof mij het is zooo fucked up... Als mensen geraken we verslaafd aan alles... inclusief emoties en denkpatronen. Ooit al is afgevraagt waarom sommige mensen partners hebben die ze als shit behandelen of die hun proberen te manipuleren of hun demigrend behandelen. Waarom lopen ze niet weg? WAAAROM!? 

Diep van binnen willen ze niet. Ze zijn verlsaafd aan die negatieve emotie. ze hebben liever het "comfort" van de gekende situatie en pijn dan hun identiteit ( hun excuses, hun zelfbeeld, hun gedacht over hoe de wereld in elkaar zit, Basicly ego/of Pain body) op te geven en iets radicaal nieuws te doen. 

"Pot is not making you paranoid ... pot is just showing you the deeper underlying fears that have arisen in your life" ---- Duncan Trussel 

Dit is voor mij ook de grootste waarde aan psycadelia. Ookal zijn de visuals letterlijk  een van de allermooiste zaken die je ooit in je leven gaat zien. Dat is niet de reden waarom ik het gebruik. 
Het besef van je eigen angsten en bullshit is ongelooflijk waardevol. Het geeft je tenminste een echte kans. Grijp ze aub.

Volgens mij zijn er maar twee echte manieren om emotionele verslaving überhaupt te beseffen. Oftwel trauma oftwel de objectieve diepere kijk in je eigen persoonlijkheid die je van psychadelia of diepere meditatie krijgt. Dat is het. Dat zijn je opties..

Mensen kunnen er blijven over discuteren maar ik zie maar heel weinig mensen überhaupt hun angst beseffen. Ze blijven gewoon doorgaan en beseffen nooit dat ze en leven leiden gebaseerd op emotionele reacties van angsten die grotendeels irreëel of zwaar overdreven zijn. 


Eens je je dat beseft hebt begint het echte werk. 

Je moet elk geloof, en elke gewoonte, elke emotionele reactie analyseren en je afvragen van waar deze waar deze afkomstig is. je zult er verstelt van zijn hoe vaak je op automatismen denkt of ageert. En dan moet je het actief veranderen. Actief de gewoontes vervangen. je dwingen positief of objectiever te denken. andere mensen hun gedrag kunnen verklaren en als je het niet kan proberen zo goed mogelijk te begrijpen. Elke dag. Het moet een totaal automatisme worden. 

Je moet actief tegen angst vechten. Doe elke dag iets dat waarvoor je schrik hebt. Al is het maar iets belachlijks als met een vreemde praten of opstraat een instrument spelen, iemand je mening zeggen , je stem verheffen in sociale situaties/kringen die je nog niet goed kent, 
Je kunt zelfvertrouwen en sociale skills opbouwen. net zoals een spier. Het gaat zelfs tamelijk rap maar je moet het blijven doen .

(er komt een moment waar je met onbekende vrouwen kunt koffiedaten na 10 minuten praten trust me its awesome      ) 

En het zal nooit aangenaam zijn. Maar het is het waard. De mogelijkheden dat je gaat zien omdat je geen sucsessbarrieres hebt. De kansen die je gaat grijpen. De mensen en conversaties die je gaat hebben. Het is zooooo ziek. Als ik terugdenk naar alles wat ik in de laaste 2 jaar beleefd en gedaan heb het is zooo ziek. En besef ook dat veele mensen hun droomen ( als ze die nog hebben ) nooit gaan bereiken omdat ze zichzelf in de wegstaan omdat ze diep van binnen niet geloven dat ze dat waard zijn. 



Sorry voor de Wall of text. Ligt gewoon heel persoonlijk en ik zie zoveel mensen die in die mindset gevangen zijn ( ook  gewone mensen die geen psychonauts zijn)  

Ik heb al sommige dingen van je opdit forum gelezen en ik zou het jammer vinden als iemand met jouw schrihftalent en manier van denken zichzelf in de weg zou staan en een leven in angst zou lijden. 


Wishing u the best of luck on your Journey! 



R.S 


PS: 

 Fijne Avond Allemaal!  

Wow zeg had niet verwacht zo veel interessant reacties te krijgen. Ben een maandje van het forum weg geweest omwille van druk schoolleven. Maar nu ik al jullie reacties zo lees en de gaande discussie volg moet ik zeggen dat ik de "headspace" die je van dit fora krijgt toch wel erg gemist heb. ( ben me zeker dat jullie verstaan wat ik bedoel xD)

@DMT kende ik niet maar mijn Amzon wishlist kent hem nu wel! Thanks!  

@Voyager "Een van de belangrijkste instrumenten hierin, iets dat mij een extra dimensie gegeven heeft in het genieten van het dagelijks leven, is juist het verstand geweest en het tijdsbesef. Het belangrijkste blijft het moment zelf, het Nu. Maar ik geniet extra van het Nu doordat ik kan relativeren met het verleden en de toekomst. Met het verstand besef ik mij hoe mooi het is dat het Nu is zoals het is, dat het verleden (niet alleen mijn verleden, maar het verleden van het universum) het zo tot stand heeft gebracht en dat de toekomst weer anders zal zijn."

Hahahah! Ja die gedachtegang is absoluut geniaal!  Is een gedachtekanaal waar ik mijzelf altijd weer in terugvind als ik "in psy.state"  ben (aka trippen ) in dichtbevolkte gebieden ( winkelstraten, fitnessclubs, cafés) 

Om even terug te keren bij je eerste post sluit ik mij aan bij wat DMT zei. Je moet het niet 100%procent eens zijn met alles wat ergens geschreven staat. Voor mij is een boek eigenlijk een soort conversatie met de mind van de auteur. Dingen die niet bij jou resoneren ga je niet toepassen en daar is ook geen erg bij.
De Homo Sapiens  Eckhart Tolle heeft andere verlangens dan een van ons jonge ambitieuse gasten en dat is echt helemaal ok  (neem gewoon is aan dat iedereen hier jong en mannelijk is #statistics  ) Ik denk niet dat het iemand van ons zijn doel is om Tolle te worden. Met alle respect aan zijn werk.

@Voyager Respect trouwens aan je schrijfstijl: ben je nu op dit forum al vaker tegengekomen maar bij het lezen van je tweede reactie hier kreeg ik echt goosbumbs. Het is ongelooflijk hoe jij gedachten kunt beschrijven die ik altijd wel al half concreet in mijn mind zijn aan rondwalen. Keep up the good work! 

" Buiten het verstand om is er nog een hele andere wereld, een wereld die constant verdrongen wordt door het verstand. Een wereld die tijdens trips haar terrein terugwint, de wereld van het 'Zelf'. Deze wereld heeft op z'n minst evenveel bestaansrecht maar omdat deze niet gerationaliseerd kan worden (zonder er afbreuk aan te doen) wordt het als een illusie bestempeld. Door mijn trips 'voel' ik dat deze wereld bestaat en echt is. Sinds mijn trips vang ik er steeds vaker glimpen van op in mijn alledaagse leven en ik hoop dat dit alleen maar meer gaat worden. Zelfs als het toch een illusie blijkt te zijn, doet het er niet toe. Het is een wereld die er is, ook al zou het een schijnwereld zijn, het is een wereld die veel aangenamer is en waar ik veel liever ben."

Shit like this brings me to tears. So much honest soul....


Pas wel op voort laaste wat je schrijft. Het moet geen vluchtmechanisme worden. Ik weet dat mensen op dit forum altijd gaan zeggen dat ze het onder controle hebben maar pas er toch een beetje voor op.
Geloof mij er is geen reden voor te vluchten. De realiteit nuchter bekeken is zieker, spannender en houdt meer potentieel in dan gelijk welke fictie je ook creëert in je hersenen. Ookal lijkt het leven soms saai monotoon en grijs je hebt werkelijk altijd de mogelijkheid om je realiteit te shiften door gewoontes vrienden en ideen te veranderen en je eigen identiteit constant te challengen.

Misschien heb ik je zin ook verkeerd geïnterpreteerd en als dat zo zou zijn vergeet wat ik net schreef.


Nog is bedankt voor te lezen en jullie aanwezigheid op deze online meetupplace. 
Ik waardeer echt ongelooflijk het contact met mensen zoals jullie en ik wens jullie allemaal en leerijke en boeiende reis toe

Groetjes ik houd echt van jullie mede psychonauts! 

Ruben Spyckerelle