crax

Ja, over de Trip-E capsules van andere smartshops heb ik best veel gehoord. Een vriendin van mij nam ze wel eens, ik snap niet waarom ze die vaker nam aangezien ze meestal eerst moest overgeven en diarree kreeg, waarna ze een dag en een nacht in een dromerige space zat. Ben gaan vragen bij de smartshop in Maastricht en de medewerker vertelde me dat er eigenlijk bijna nooit mensen voor terug komen.

Denk dat die dingen bij iedereen n andere werking hebben..

Ik wilde eigenlijk graag de herbal speed of guarana poeder bestellen voor wat meer energie zonder chemische troep, maar heb best een redelijke resistentie opgebouwd geloof ik dus ik wil mijn geld niet weggooien als ik er niks van ga voelen.

Hallo ruimtereizigers,

ik ken de webshop van Azarius nu al een tijdje en wil steeds een aantal producten bestellen maar aangezien ik niemand ken die er ervaring mee heeft, ga ik liever gewoon langs de 'tastbare' smartshop.

Ik heb nu wat wietzaden besteld, maar zijn er hier mensen die ook andere producten geprobeerd hebben?

c:

Ik denk dat ik het wel een bad trip zou kunnen noemen voor het eerste deel, aangezien het echt voelde of ik doodging, maar de tweede helft was meer een openbaring omdat ik nooit meer anders over het leven ben gaan denken.

Hallo mensen ^^.

Ik maak me soms wat zorgen, of nja, niet echt zorgen, maar het valt me op dat met de jaren sommige effecten van drugs toch wel blijven hangen. Patronen zien, wegspacen terwijl je nuchter bent en even zit te staren, dingen horen.. 

Het kan beangstigend zijn en ik heb deze lange termijn effecten zelf erg gemerkt en bij anderen om me heen gezien.

Ik kan niet precies zeggen sinds wanneer, maar na wat buitensporig middelengebruik kan ik ook wanneer ik nuchter ben zo weer terug in mijn space gaan. Ik meen me te herinneren dat ik dit ook kon toen ik klein was en dat het toen fantasie genoemd werd, maar waar ligt de grens?

Anderen die zich nog vaak funny voelen na een trip?

Groetjes c:

YEAH! Ik hou van Die Antwoord! Schaam me soms wel 'n beetje als ik met die muziek op over straat loop, maar als ik oortjes in heb voel ik me juist een beetje een gangster hahah!

Yay, ja ik zit bomvol informatie over het verschil tussen drugs gebruiken en  verantwoord drugs gebruiken dus als je nog mensen zoekt?

Psychedelic mushrooms can do more than make you see the world in kaleidoscope. Research suggests they may have permanent, positive effects on the human brain.

In fact, a mind-altering compound found in some 200 species of mushroom is already being explored as a potential treatment for depression and anxiety. People who consume these mushrooms, after “trips†that can be a bit scary and unpleasant, report feeling more optimistic, less self-centered, and even happier for months after the fact.

 

 

Ik geloof oprecht dat dit de reden is dat ik zelf weer op beide benen sta. 

Ik heb de meeste trips eigenlijk in een bos gedaan, als je gewoon zorgt dat er een paar mensen bij zijn die tripsitten kunnen die ook wel zorgen dat je een beetje uit de buurt van mensen blijft. Je kunt alleen niet voorspellen wat er gebeurt als mensen doorkrijgen dat je aan het trippen bent, ik ben zelf altijd bang dat mensen de politie bellen ofzo. 

Trippen in de natuur is wel echt een aanrader als alles rustig en goedgaat, je voelt je echt 1 worden met de natuur en je voelt echt dat je een deel van de aarde bent.

Het verhaal dat nu komt is een heel groot hoofdstuk in mijn leven, ik wil even vooraf zeggen dat ik niet trots ben op de dingen die er gebeurd zijn.

Ik was vijftien geloof ik, en mijn tripervaring bestond uit 3 keer truffels en een paar keer xtc. Buiten tripmiddelen om had ik verder alles wel gebruikt en ik was tot zover niet erg onder de indruk. Ik was eigenlijk in een vreselijk onverstandige positie om aan een psychedelische trip te beginnen. Op dat moment was ik een psychisch wrak. Ik had anorexia, een manische depressie, ik zat in een psychose en de afgelopen jaren van mijn leven waren eraan gewijd geweest om mezelf uit te gummen van deze wereld.

Dat kwam eigenlijk nadat ik een jaar bleef zitten op school. Toen verloor ik mezelf, want ik begon in te zien dat de keuzes die ik maakten niet bepaald pasten bij waar ik voor stond, en dat ik strenger voor mezelf moest zijn.

Een kleine twee jaar later zit ik in het bos in het dorp waar ik woon, dat voornamelijk bestaat uit bossen en velden met in het midden wat straten met huizen.

Ik sta op het punt om te gaan truffelen, de hoeveelheid die we hadden kan ik me niet precies herinneren maar volgens mij hadden we de Psylocibe  Atlantis.

Het was zomer en heerlijk weer, er staat rustige muziek op, we roken een jointje, en ik heb net op lege maag de truffels gegeten. Ik ben met mijn toenmalige vriend en een van mijn beste vriendinnen, die in dezelfde psychische staat als ik verkeert.

Mijn trip begint langzaam, ik voel me heerlijk verlicht en zoals vaker gebeurt in mijn trip begin ik telepathische boodschappen van de bomen over hoe mooi het leven is in mijn hoofd te horen. Ik ga steeds dieper en dieper, ik heb niet veel gemerkt van mijn visuals als ik doorkrijg dat ik in de zielenwereld ben. Ik heb me al zo lang niet meer levend en liefdevol gevoeld, wat een heerlijk gevoel is dit!

Overal om me heen is de zee van psychedelische kleuren die door elkaar zwemmen, en mijn lichtgroene ziel zwemt vrolijk en lichtgevend mee. 

Dan voel ik dat ik een enorme lach op mijn gezicht heb, dat had ik niet eens door. Ik voel aan de rest van mijn gezicht en merk dat ik een beetje aan het kwijlen ben.

Dan maakt me onzeker, maar ik ga terug naar de zielenwereld. Mijn lichtgroene ziel kleurt donkerpaars. Ik begin een gevoel in mijn maag te krijgen alsof ik doodga, of net te horen heb gekregen dat er iemand anders overleden is. Alsof ik steeds dieper val.

Ondertussen ontstaat uit de zielenwereld een waar universum, ik zie hoe de aarde gecreëerd wordt uit liefde, warmte en licht. Ik zie de ontwikkeling van het leven op aarde, tot het punt waarop ik zelf geboren word. Ik zie mijn ziel vrolijk door het leven zweven, tot op het moment waarop ik haar weggooide voor een plekje in de maatschappij in een poging niemand tot last te zijn. Ineens beleef ik elk moment waarop ik me ooit slecht voelde, elke fout die ik in mijn eigen ogen gemaakt had opnieuw. De personen waarvan ik vind dat mijn bestaan een last voor ze is komen naar me toe, schreeuwen verwijten tegen me en ik kan alleen maar stil zijn en stil zitten.

Mijn vrienden beginnen te merken dat ik bang ben en nemen me mee naar een plek wat verder bovenin het bos, minder omringd door de bomen. De klimopblaadjes lachen gemene lachjes naar me. Wanneer we boven zijn stapelen de schreeuwende hoofden en de negativiteit zich op tot een muur waarna mijn beeld zwart wordt en ik flauwval. 

Toen ik bijkwam had ik de hevigste visuals die ik ooit gehad heb, alles bestond uit pixels zoals een oude game. De wolken waren sfinxen met als hoofd verschillende characters uit Mario kart. 

Ondanks dat wist ik wat me te doen stond. Alle spirituele overredingskracht die het me gekost had om mezelf te laten sterven, kwam nu in alle hevigheid terug als vrolijkheid en levenslust. Ik ging mijn lichaam behandelen als een puppy en weer gelukkig worden.

Ik ben nu zeventien en ik kan zeggen dat het ontzettend goed met me gaat. Ik zit hier met tranen in mijn ogen, want wat voelt het goed om dit eens op papier te zetten..!