Everlasting

Wat een mooi en eerlijk report, Voyager.

Bedankt!

Het is inderdaad soms wat lastig te accepteren dat er meer 'externe volgers' dan 'mensen die hun eigen hart volgen' zijn. Dat zal altijd zo blijven. En alleen met onvoorwaardelijke eerlijkheid en mildheid naar jezelf en anderen kun je hele kleine stukjes veranderen in de wereld.

Men moet immers in staat kunnen zijn zich open te stellen voor innerlijke groei. Dat geldt helaas niet voor een ieder.

Dit alles heeft ook te maken met wat men heeft mogen 'leren' in 'vorige levenscyclussen'. Met andere woorden, in hoeverre is het 'geestelijk' bewustzijn al gegroeid en is men zich bewust van het 'niet stoffelijke'?

Wellicht zou het wat voor je kunnen zijn om wat verdieping te zoeken in materie van 'Jozef Rulof' en 'Helena Blavatsky'?

Uiteraard niet om je te laten overtuigen. Maar om herkenningspunten van je onderbewustzijn te triggeren.

Er zijn uiteraard nog veel meer stromingen waar van alles uit te halen valt. En wie ik ook benoem als een soort 'leermeester'. Ze hebben geen van allen volledige gelijk

Wees content met wat je nu tijdens deze levenscyclus mag 'leren'. Maar verlies jezelf nooit uit het oog en probeer maniertjes te vinden om telkens een stukje minder 'mee te gaan met de rest'. Zolang je niet te snel wilt, blijft het juist voelen in jezelf.

Je zal op den duur merken dat er ruimte komt voor meer innerlijke groei en bovendien zal je natuurlijkerwijs telkens meer in contact komen met mensen waar je meer mee kunt gaan 'levelen'.

De rest van de mensheid heeft haar eigen verantwoording te dragen, net als jij.

Je pad (je hebt vele levenscyclussen) is allang uitgestippeld, maar daarnaast heb je een groot deel in eigen hand tijdens deze levenscyclus.

De truffel geeft ons een duw in de goede richting en spiegelt ons ongenadig, maar de antwoorden zitten in feite in jezelf. In jouw eigen universum.....

Everlasting.

Ps:

Het heeft nimmer mijn intentie om een discussie aan te gaan op dit forum. Ik kan alles wat ik opschrijf slechts beredeneren vanuit mijn eigen ervaringen en inzichten. Ik heb nooit weet op hoe een ander leven het leven (be)leeft(d) en heb daar dan ook geen oordeel over

Goedenavond een ieder,

Ik (vrouw van 40 lentes) heb mij al eens mogen voorstellen onder het kopje 'voorstellen' en daaronder 'mag ik mij even voorstellen' (dus zie evt dat stukje;-)

Ik heb circa 20 jaar ervaring met 'paddo's' & 'truffels' met tussenpozen van soms enkele jaren.

Sinds enkele jaren maak ik gemiddeld 8 'trips' per jaar met mijn man. Zijn prachtige evenwichtige energie maakt dat ik een enorm fijne tripmaatje aan hem heb. Het is veilig, stabiel en we zijn meestal een week met de voorbereidingen bezig.

Op de dag zelf bepalen we dan of 'we er beiden klaar voor zijn.

Dikwijls heb ik nagedacht over het schrijven van een tripreport. Maar het is voor mij persoonlijk een onmogelijke opdracht. Dit komt met name door de boodschappen die ik mag ontvangen als ik in een soort 'transcendentie' verkeer tijdens een bepaalde fase van mijn trip.

Waar ik zelf met name achtergekomen ben is dat het op geen enkele manier te omschrijven is wat wij ervaren tijdens onze 'reizen'.

Eenmaal terug binnen de 3e dimensie is het onbegonnen werk.

Ik zelf treed tijdens sommige 'reizen' uit mijn lichaam en verander in pure verplaatsbare energie.

Ik ben in die staat totaal egoloos, willoos, oordeeloos, verlangenloos, leeftijdsloos en geslachtsloos. En ja, ik ben dan echt 'thuis'. Mijn geleide geest, ofwel astrale lichaam is mijn gesprekspartner. Deze gesprekspartner geeft me ten alle tijde een opdracht/ boodschap mee voor als ik weer terugkeer naar de 3e dimensie.

Maar daarnaast laat mijn verstand laat mij nimmer in de steek. Dat maakt de reizen vaak volwassen en solide.

Als er een 'god' bestaat (ik ben niet religieus maar wel spiritueel), is dit denk ik de manier om er het dichtst bij te zijn. God (of hoe het beestje ook mag heten) zit in onszelf.

Mijn man en ik hebben een aantal keren op 30 gram Atlantis per persoon en soms op 1 verpakking Hollandia en 3 verpakking Atlantis gereisd.

Zaak is om de truffel te omarmen en te vragen of 'we mogen reizen'. Want als je eenmaal 'tript' en je gaat 'dieper' je eigen innerlijke universum bewandelen, bepaalt in feite de truffel welke kant het op gaat.

Zo heeft de truffel al mijn donkerste horror momenten aan mij getoond, en daarnaast mijn meest lichte, mooie liefdevolle momenten getoond. Hoofdzaak is om geen angst te hebben voor wat zich aan je openbaart. Sterker nog, het is echt nergens voor nodig.

Ik wil niemand overtuigen of op andere gedachten brengen met mijn verhaal. Maar ik zou wel willen waarschuwen voor de effecten die deze kostbare natuurlijke tripmiddelen teweeg kunnen brengen.

Stoerheid en roelelooshrid is uit den boze.

Mensen die de fout maken om de controle te verliezen hebben dit in feite aan zichzelf te danken. Ik heb dat ruim 20 jaar geleden eenmaal mee mogen maken omdat ik me liet meeslepen door iemand anders. Toch kon ik alleen mezelf de schuld geven.

Niet doen! Blijf bij jezelf en voel goed of je toe bent aan een 'reis'. En tref ten alle tijden goede voorbereidingen.

Tuurlijk mag men trippen op recreatief niveau. Dat heb ik zelf ook jaren gedaan.

Maar ik ben nu een aantal treden hogerop mogen klimmen en weet nu dat recreatief trippen er niet meer bij is. Hoe weinig truffels ik ook tot mij neem, de hoogst bereikte trede wordt keer op keer toch even aangeraakt.

Ik ben daar blij mee. Maar het heeft wel even wat doorzettingsvermogen en geduld gekost. Dat doorzettingsvermogen omdat ik vreselijk complexe trips heb meegemaakt maar oh zo leerzaam. Ik heb ze allemaal omarmd....

Enfin, lieve mensen behandel de prachtige truffeltjes met groot respect zodat we er nog heel lang onze lering uit mogen blijven halen. Het is immers destijds ook al mis gegaan met de gedroogde paddo's.

Een hele mooie bijzondere avond toegewenst en geniet van alle mooie ervaringen, zelfs als ze wat minder fijn uitpakken....

Liefs! Everlasting