Taal:tijd= reali-tijd (of zoiets)

[JamesWap 1]

Trip 10 (31-7-'23)

19:30: 1000 mg vitamine c, 

 1800 mg passiebloem extract, 360 mg valeriaan extract, 240 mg citroenmelisse extract. (Combinatie preparaat van de Kruidvat, ik vond het het proberen waard)

20:00 inname 9,35 gram mcKennaii, deels verpoederd in water, paar hele paddestoelen gegeten, die smaakten goed, naar droge champignons. Ook een paar prematuurtjes, die smaakten schimmelachtig (ik heb mezelf voorgehouden: hoe viezer de smaak, hoe beter de werking)

Twee joints van blauwe lotus gedraaid, ik wilde dit keer echt zonder wiet proberen.

 

Mss nog even de hoge dosis nader uitleggen.

Ik wilde egodood ervaren.

Daarbij wilde ik het advies van Terrence opvolgen om een dosis te nemen waarbij je je licht oncomfortabel voelt.

Voor de levensinzichten en happy voelen zou 2 gram prima volstaan, ik krijg er ook een kick van om zo diep mogelijk te gaan.

Met de ervaring van de eerdere trips, had ik vertrouwen in deze dosis. (een weloverwogen "ga ik dit echt doen?")

 

19:35

Supplementen binnen, ik voel spanning, ik neem nog ff een douche om wat te ontspannen, daarbij geeft het ritueel gezien een fijn gevoel om met een "rein" lichaam de trip in te gaan 

 

20:05

Dosis Sacrament is binnen, ik ga voor m'n altaar muziek maken met klankschalen.

 

Na een half uur ga ik op bed liggen en zet ik Liquid Bloom-Shaman's eye op, de muziek neemt me subtiel mee in de trip.

Eigenlijk zoals altijd: m'n slaapkamer is de thuisbasis, af en toe ga ik naar de buitenposten, huiskamer, tuin en uiteraard de toiletten.

Ook zoals altijd, staat m'n lieve vrouw als tripsitter stand-by.

 

De trip begint met intense seksuele opwinding, maar alleen op gevoel (plat gezegd: geen boner). Ik zie dit gevoel als te kanaliseren energie, dat lijkt te werken, de muziek neemt me mee, maar af en toe vergeet ik de muziek en staar ik naar m'n plafond terwijl er hele gedachtenstromen ontstaan en mijn verbeelding tot leven komt.

Op een gegeven moment lijkt mijn plafond een kijkvenster naar een andere wereld.

Cev's van candyland, ik besef dat dat vaak de eerste beelden zijn bij mij, een cartooneske koekenwereld, normaal gesproken heb ik er dan een beetje een nep gevoel bij, maar nu aanvaard ik de beelden zoals ze komen. 

Bij open ogen zie ik steeds toenemende lichtflitsen. Ook beginnen de dieptes in de kamer te veranderen. Naast de voor mij bekende spierspanningen, merk ik dat mn onderkaak aan het beven is. Dat stelt me gerust, wetende dat dit een diepgaande trip gaat worden.

 

(Wat nu volgt is niet perse chronologisch, sommige dingen gebeurden ook tegelijkertijd, ik heb gepoogd er iets enigszins overzichtelijks van te maken)

 

Lachkick  

Als Shaman's eye is afgelopen, zet ik weer m'n vertrouwde Mindsurfer op.

Na dit punt ging m'n tijdsbesef in rap tempo achteruit, alsook m'n besef waar ik was enz,

Kort samengevat: algehele cognitieve achteruitgang.

Op het moment dat de muziek aangaat, kom ik in een lachkick, die voor mijn gevoel uren duurt. (En dat blijkt achteraf ook wel te kloppen, gezien de set van Mindsurfer twee uur duurt..).

Het is overweldigend veel, overal waar ik naar kijk, alles wat ik hoor en voel, zo intens, ik kan niet anders dan lachen.

Ik had zelfs de sensatie dat de muziek me kietelde.

 

Taal: tijd

Ik zak steeds verder weg; er komen weer onzinwoorden (hiekelen, tjubber) en ik merk dat woorden zich reduceren tot klanken. Ook mijn tijdsbesef is weg. Het voelt alsof ik in een andere realiteit ben, ergens herken ik de kamer en ergens voelt het alsof ik het niet ken. Dingen vervormen en het lijkt alsof er een ander laagje realiteit over deze ligt.

Het is een rollercoaster gevoel.

Later, als de trip wat afneemt, maak ik wat aantekeningen:

Reali-tijd

Taal/tijd

Taal:tijd=...

Of Tijd gedeeld door Taal. 

Het moet nog wat bezinken, maar ik heb het gevoel dat ik on to something ben.

 

Vlees!!!

Op een gegeven moment zie ik kaken, met grote spieren en tanden en rottende pezen.

Ik kom tot een inzicht:

Vlees is pijn, vlees is geweld, vlees is vies...

Maar Vlees is ook leven, Vlees ondersteunt Spirit. 

Ook denk ik weer aan de vieze prematuurtjes; hoe viezer hoe groter de beloning.

 

Ik voel me de hele tijd dolgelukkig om al schaterlachend al deze dingen te ervaren. Het is heerlijk om gewoon ff los te laten en dat de materiële wereld me even niet kan schelen. Ff vakantie...

 

M'n vrouw en dochter komen tussendoor ff polshoogte nemen (kinderen zijn oud genoeg om te begrijpen dat hun gekke vader wel eens tript). Ik zie allemaal lichtjes en moet moeite doen om hun tussen al die lichtjes te onderscheiden. Ik kan niet op woorden komen, maar het is ze duidelijk dat alles prima gaat.

 

Ben ik Alien?

Ik herinner me m'n eerdere trips en het voelt alsof het allemaal een grote trip is.

Af en toe voelt m'n lichaam niet menselijk, af en toe voel ik mn lichaam niet. 

Ik krijg de gedachte dat m'n lichaam een avatar van een Alien is, ik vraag me af of ik dan de Alien ben, of dit lichaam.

Bij wijze van antwoord wordt ik heen en weer geslingerd tussen m'n lichaam en de Alien.

 

Al het gebeuren heeft ook wel flarden van identiteitsverlies gegeven.

Ik kan wel stellen dat ik de egodood ervaren heb.

 

Kakken en ontslakken

Bij paddo's gaan altijd mijn darmen enorm werken, is ergens een beetje lastig als je de signalen van je lichaam niet goed meer begrijpt, dus dan is het regelmatig naar toilet, eigenlijk voor alleen een flinke wind. Aan het einde van de trip heb ik dan nog gekakt en had daarbij het gevoel dat m'n darmen ontslakt zijn.

 

Ik kan nog wel een poos doorgaan, maar het is al zo'n lap tekst.

Ik heb natuurlijk vannacht al wat gepost toen ik buiten zat 

De totale trip duurde ongeveer tot een uur of vier, tot ongeveer een uur of een was ik echt van de kaart. 

Nu, de dag erna, geniet ik van een fijne afterglow 

Wauw, wat een ervaring.