Spira80

Hey mensen, 

Ik kwam toevallig langs dit filmpje over micro dosing van truffels/paddo's. Vond het erg herkenbaar in ieder geval 

https://youtu.be/Zy_L2BiCd5Q

@DMT

Je vraag wat betreft het gevoel van 'piek'  heb ik denk ik wel gehad, wat voornamelijk te voelen was kort na inname (1 tot 3 uur na inname).

Wat betreft de 'bodyload', kan ik eigenlijk niet zeggen dat ik dat zo ervaren heb. Wel had ik soms de 'angst' dat ik meer zou trippen dan de bedoeling was, maar dat is maar één keer tijdens mijn experiment gebeurd terwijl ik zat te wachten op een afspraak en dacht: "fuck, ik ben aan het trippen". 

We zijn weer intussen enkele weken verder en ik moet bekennen dat ik met regelmaat het idee heb om weer truffels te nemen voor langere periode. De reden: Ik zit weer in mijn oude ritme wat betreft stress, slecht slapen, zorgen maken, peinzen en 'vermoeid' zijn. 

Het is misschien een illusie, maar iets in me zegt dat wanneer ik weer (micro) doseringen ga nemen, dat ik weer rustiger en 'luchtiger' in het leven sta (en dus meer tevreden).

Tegelijk besef ik me heel goed dat truffels, of welk ander middel dan ook, nooit de oplossing is voor zaken die je niet wenst....ik zal zelf wat moeten veranderen in mijn denkpatronen. Dat is denk ik alleen een zwaarder en langere weg dan middelen nemen.  Zo begint volgens mij ook een verslaafde aan zijn verslaving  

Het enige wat ik wil zeggen is:  bedankt

Bedankt voor het schrijven van je trip en het deelt met anderen.

Ook dit is liefde: delen van je vreugde.

Bedankt

Nou mede psychonauten, het is zover 

Bij deze het verslag van mijn truffel experiment die twee weken heeft geduurd. 
Het verslag bestaat eigenlijk uit niks meer dan een logboek dat ik bijgehouden heb.
 

Daarbij wil ik wel graag de opmerking maken dat ik selectief ben geweest in hetgeen wat ik opschreef, omdat het om iets persoonlijks gaat, waarvan ik vind dat ik het niet nodig vind om dat met iedereen op het internet te delen 

Als ik mijn logboek er zelf op nalees, dan is er voor mezelf één ding wat naar voren komt. En dat is de vraag:
"Is het placebo effect, of komt het echt door de werkzame stof psilocybine?".

Wie het weet mag het zeggen  

Hieronder mijn logboek: 

 

Truffel experiment:

Dag 1: 630mg.
Nagenoeg geen merkbaar effect.

Enige wat me opvalt aan mezelf is dat ik misschien wat ‘luchtiger' denk in vergelijking met anders. Minder peinzen/denken?
Er gebeurde wel iets anders wat ik ‘opvallend' vond. Ik fiets vaker met koptelefoon op met muziek op en sluit me dan af voor de buitenwereld terwijl ik fiets.

Dit keer fietste ik ook weer gewoon van en naar huis en merkte dat ik elke keer stemmen hoorde (niet van de truffels  )  en het leek net alsof de stemmen vlak achter m'n oor zat (alsof ze achterop zaten of naast me fietste). Ik keek om en zag dat ze een paar meter achter me fietste….

Toen besefte ik me pas hoe ‘bijzonder' het was dat ik die stemmen zo goed kon horen terwijl ik mijn koptelefoon op had. Toen begon ik me te focussen op de geluiden buiten me en leek alles goed te horen ondanks mijn koptelefoon met muziek.
 

Dag 2: 900mg
Vandaag heb ik besloten de dosis op te hogen tot 900mg.
1 gram vond ik toch wat te spannend.

Dit keer merkte ik zeker weten wat van de truffels. Ik had vandaag tennis en zelfs toen ik er heen fietste, merkte ik dat ik vrolijker en opgewekt op de fiets zat….het effect was ook duidelijk merkbaar toen ik in de tennishal kwam. Hij leek zo enorm en zo mooi (het was een opblaasbare hal). Ook de tennisballen waren fel geel….geler dan normaal. En of het toeval is weet ik niet, maar dit was de eerste tennisles sinds 2 week en het ging echt super soepel. Ik sloeg keer op keer goeie ballen en was heel relaxed en tegelijkertijd heel scherp aan het tennissen.

Dag 3: 1 gram
Vandaag heb ik een thuiswerkdag in verband met afstuderen.

Aangezien ik de hele dag in huis zit en verder geen prikkels heb, vallen mij visuele dingen niet op. Ook heb ik geen interactie met andere mensen omdat ik bezig ben met van alles: werk, afstuderen etc.

Daar lijk ik echter wel wat in te merken van de truffels!

Of het placebo effect is of niet, maar ik merk dat ik niet gestrest ben. Dat is iets wat ik anders wel ben, helemaal met de manier waarop ik dingen aanpak. Waar ik normaal gesproken ‘gek' word van alle dingen die tegelijk komen en door elkaar lopen, lijk ik nu rustig te blijven en dingen 1 voor 1 op te pakken.

Zo is er een man van de woningbouw bezig in mijn badkamer met betegeling, moet ik dingen rechtzetten met online aankopen die niet goed gegaan zijn. Ondertussen ben ik bezig met zaken voor mijn scriptie, waarbij ik meerdere keren contact heb met mijn medestudent. Daarnaast ben ik bezig met het overzetten van een energiecontract voor m'n moeder. Ik ben ook nog bezig met een verslag van een student na te kijken voor m'n werk.  Alles bij elkaar zijn dit voor mij zeker ingrediënten om het ‘niet meer te zien zitten', waarbij ik al jarenlang ervaring heb. (ik kan slecht tegen stress).

Nu lijk ik alles wel ‘oke'  te vinden. Door deze houding lijk ik dingen gewoon 1 voor 1 op te pakken en handel ik ze af.

Het meest merkbare is dus: ik leef meer in het NU, zonder helemaal gek te maken met gedachten over de toekomst en alle andere dingen die ik nog moet doen. Ik ben rustig en dat is al een heel mooi effect voor mij! 

Krijg halverwege dag hoofdpijn (teveel aan m'n hoofd? Te intensief bezig achter laptop?) Ik besluit naar buiten te gaan (Winkel), hoofdpijn is vervolgens weg.

Rest van de dag niks bijzonders gemerkt.

Dag 4: 1.1 gram

Vandaag heel even wat gemerkt denk ik toen ik ergens zat te wachten….het ‘kriebel' van m'n nek naar mijn kruin (herkenbaar van een truffeltrip) soort kippenvel-gevoel, stijgend naar je hoofd, prettig gevoel. Kreeg staarmomenten, waarbij ik het idee had dat als ik mij lang genoeg bleef staren dat het beeld ‘bibberde'.

Voor de rest van de dag niks gemerkt, gewoon positieve dag, luchtige houding.
Dit is toch wel hetgeen mij het meest opvalt, mijn extreem luchtige houding. Lastig uit te leggen. Het is namelijk een groot verschil dat ik merk. Ik kan erg slecht tegen stress en ben al snel ‘gefrustreerd'.

Dag 5: 1,5 gram

Pas om 15:30 ingenomen wegens werk dat ik eerst moest doen.

Ik ben bezig met afstuderen, heb een bijbaan en was deze avond druk bezig met het helpen van een familielid (laptop installeren etc), bezig in huis, met koken en met m'n scriptie. En toch……was ik niet gefrustreerd, maar zelfs heel ‘luchtig'? Het valt zo op omdat ik het helemaal niet gewend ben om lacherig en luchtig te doen in dit soort situaties.

Ik belde vanavond met een kameraad en terwijl ik aan het luisteren was, keek ik naar het laptopscherm, ik keek naar een kleine afbeelding en had het idee dat ie bewoog, maar dat was niet zo. Truffel effect?

Dag 6: 1,8 gram
Vandaag meteen in ochtend ingenomen, had geen serieuze verplichtingen in contact met andere mensen. Had vandaag potje tennis in de planning, naar de fitness en bezig voor scriptie.

Ik kan niet echt zeggen dat ik visuele effecten merk van de truffels, misschien door tolerantie, maar misschien ook door iets anders: gewenning aan de nieuwe ‘realiteit'. De reden waarom ik dat zeg is omdat vandaag eigenlijk de eerste dag is dat ik nagenoeg niet aan de truffels of evt. aan het effect heb gedacht. Ik deed gewoon mijn ding en het ging allemaal lekker.

Ik ben alleen bezig met de truffels op het moment dat ik ze inneem (smerig!) En de korte tijd daarna. Bijvoorbeeld met Tennis. Ik merkte dit keer niet op dat de hal zo ‘groot en mooi was', maar wel dat de tennisballen zo geel leken. Toen bedacht ik me: ‘Wat als ik nu altijd de tennisballen zo geel zie als ik ze nu zie, dan is dat de ‘nieuwe realiteit', ze zijn nou eenmaal zo geel. Wanneer ik altijd truffels zou nemen en daardoor de kleuren intenser blijven (zij het slechts lichtelijk intenser dan in nuchtere toestand), maar dan toch….is dat dus mijn nieuwe realiteit en weet ik niet anders meer. Dat is best een bizarre gedachten dat je dus alles altijd anders waarneemt. Wat is dan nog waar?

Ondanks dat ik vandaag niet een volle dag had vol belangrijke afspraken, werd het toch nog een ‘volle' dag waarin ik van alles moest doen en gedaan heb. Ik liep achter op de planning omdat ik opeens bezig moest met voorbereidingen voor morgen, daardoor ging ik op de fiets om foto's te  maken en dat terwijl ik om 14:00 een afspraak had om te tennissen, het moest dus allemaal ‘snel' en op tijd. Daarbij kwam er allemaal geregel voor de familiedag die morgen zou komen. De plannen waren namelijk gewijzigd.

Dit is denk ik wel belangrijk om te vermelden. De grootste verandering die ik merk, ongeacht welke dag dat ik truffels heb genomen, is mijn ‘houding'. Het is zelfs zodanig anders, dat ik het zelfs soms ongemakkelijk vind…..moet ik mij zorgen maken? Ben ik niet ‘te luchtig' over dingen aan het nadenken? Komt het wel goed met afstuderen en mijn bijbaan en alles op orde houden wanneer ik zo ‘luchtig' over dingen denk?
*dit is niet op een piekerige manier dat ik er over nadenk, maar het is gewoon een gedachte, terwijl het goed voelt*.

Het is zaterdagavond en omdat ik achter liep op mijn planning, ben  ik op een zaterdagavond dus bezig gegaan met mijn scriptie. Wanneer ik de afgelopen weken (voordat ik dit experiment begon) als referentiepunt neem, dan is het verschil echt dag- en nacht. Ik stelde alles uit, zag nagenoeg overal tegenop wat betreft taken voor mijn bijbaan en de afspraken die ik had staan voor studie activiteiten…en vooral: stress. Altijd gedachten hebben: “dit komt zo niet goed, dit wordt niks, ik kan dit nietâ€.

En nu?

Ik ben vrolijk, ik sta zingend onder de douche, zit vrolijk op de fiets. Ik lijk me nergens druk om te maken en merk gewoon: “het is wat het is, en het komt wel goed'.

Is dit placebo effect? Voel ik me gewoon goed? Of heeft de stof psilocybine hier echt wat mee te maken? 

Dag 7: 1.7 gram

Vandaag weinig te noteren. Vandaag was een volle dag met familie (fotoshoot).

Geen tijd gehad om na te denken over de dag of het effect. Enige wat zou kunnen: veel gelachen, geen zorgen, niet nagedacht over stress van school of werk.

Dag 8: 1,7 gram
Vandaag rustige dag.

Niks bijzonders aan te merken, op 1 ding na misschien.

Had me vandaag voorgenomen wat te doen voor werk (verslagen nakijken), echter kwam ik er niet aan toe omdat ik mij met andere dingen bezig hield. Opvallend daarbij is dat ik me er niet druk om maakte en alleen maar dacht: dan doe ik het morgen toch.

Weer die houding (van onverschilligheid?) : “het is wat het is en het komt zoals het komtâ€.

Deze avond had ik voor het eerst weer ‘negatieve' gedachten. Was beetje sacherijnig. De reden dat ik het noem is omdat dit de eerste keer in een week was dat ik eens niet lekker in mijn vel zat.

Dag 9: 1,8 gram
Vandaag had ik weer tennis, echter nam ik de truffels 40 minuten van tevoren in. Dit was wel een mooie gelegenheid om te kijken of hoe tennis nu ging.

Tennis ging wel goed, al merkte ik dat door de trage les mijn motivatie ver te zoeken was. Ik wou gewoon tennissen en dat kwam er nauwelijks van. Ik weet niet of de truffels al werkte, maar de tennisballen leken net zo geel als vorige week. Ik weet niet meer goed hoe geel ik ze anders ‘zie'.

Voor de rest merk ik vandaag dat ik wat moe ben, moeilijk tot dingen te zetten. Heb ook aan einde van de dag gevoel alsof ik ‘slap' ben.  (Suikers nodig/eten?).

Dit was trouwens sinds afgelopen tijd (in ieder geval ruime week)  eerste keer weer dat ik moeilijk in slaap kon komen omdat ik zoveel aan het denken was…

Dag 10:
Geen truffels genomen. Slechte nacht gehad (lees: te weinig slaap), hele dag moe geweest, veel gapen. Geen zin om nu truffels te nemen. Morgen weer nieuwe dag.

Dag 11:  1.7 gram
Normale dag, niks opmerkelijks gemerkt.

Dezelfde punten als bij vorige dagen, maar weet dus intussen al niet meer of het ‘opmerkelijke' dingen zijn…want ze voelen nu steeds meer aan als ‘normaal'. Is dit m'n nieuwe ‘ik'?

Dag 12: besloten te stoppen met experiment.

Geen zin meer in truffels. Voelde weerstand bij het blijven nemen van die vieze dingen. Begon ook nieuwsgierig te worden naar het ‘effect' als ik er nu mee zou stoppen. Hoe zou ik dan omgaan met stressvolle situaties etc. Zou ik pessimistische gedachten hebben?

Dagen na experiment:

1 moment gehad waarop ik pessimistische gedachten had (ik red alle taken voor studie niet, drukte, fitness schiet er bij in). Voor de rest nog steeds gemoedelijke toestand van : “het is wat het isâ€. Af en toe nog wel de twijfel waarbij ik denk: â€sta  ik nou niet gewoon heel onverschillig in het leven?â€.

Van mij part mag het in ieder geval wel zo blijven….voelt rustig en goed in plaats van altijd stress en druk maken over alles.

hoi DMT,

Leuk om te lezen dat jij er ook mee bezig bent!

Jij doet het dus met gedroogd paddo's, ik neem verse truffels. 

Het gewicht verschilt ook flink. Ik vraag me dan ook af of ik het nog 'micro' dosing kan noemen...ik begon met 600 mg. (uit onzekerheid) en heb het opgebouwd naar 1,8 gram ongeveer per dag. Het zijn verse truffels, dus ik wist dat het gewicht sowieso al verdubbelt kan worden in vergelijk met gedroogde paddo's. 

Heb nog voor een paar dagen truffels en dan zet ik mijn hele logboek wel op dit forum.

@Voyager en Truffelbuffel,

Ik kan jullie melden dat ik op dit moment met het experiment bezig en en halverwege voltooiing zit 

Ben nu een week bezig en hou een logboek bij met hoeveelheid truffels en wat ik er van (Denk)  te merken.

Zoals mijn voorraadje truffels nu is, verwacht ik nog 6 a 7 dagen te kunnen gaan en dan zal ik de uitkomsten hier op het forum met iedereen delen.

Wordt vervolgd! 

@Voyager,

Ben blij om te zien dat er iemand het gelezen heeft en niet meteen denkt: wat een onzin 

Wat betreft je vragen:
De vriendin van m'n broer hebben we daarna nog gesproken en uitgehoord, maar ze bleef bij haar standpunt: we hadden geen gesprek en we zeiden allemaal onsamenhangende dingen volgens haar.  Het enige wat ik en mijn broertje daarna tegen elkaar zeiden:"haha, maar wij weten dat we hele gesprekken hadden met elkaar!" 

Die 'alien', die zag ik alleen met m'n gedachten.....ik denk dat je het beste kan vergelijken alsof je droomt terwijl je wakker bent. Het is een heel dubbel gevoel, enerzijds besef je dat je 'wakker' bent, terwijl je aan de andere kant voelt dat je 'droomt'.  De 'alien' was voor mij wazig en meer als een ander wezen dan menselijk en ik betitel het als een alien omdat ik het idee had dat hij grote ogen had. Ik zag niet specifiek de bekende 'GREY' uit de films. Het was (zeker nu ik weer nuchter ben), meer gewoon een ander wezen die ik als buitenaards zag. Om vervolgens verteld te worden door datzelfde wezen dat hij (of het) gewoon hetzelfde was als ik, alleen dan uit de toekomst. (Ik snapte er helemaal niks van, maar gevoelsmatig wist ik dat het waar was wat hij zei).  

Ik heb na de trip veel nagedacht over wat er is gebeurd en hoe ik het zou kunnen verklaren met een rationele geest, waarbij ik zoveel mogelijk vasthoud aan wetenschappelijke kennis die wij als mens nu hebben. Het was alsof ik besefte dat tijdreizen niet mogelijk is met een fysiek lichaam, omdat je lichaam nou eenmaal op dit punt in de ruimte/tijd is. Maar je geest is geen materie en kan overal heen, zowel plaats als tijd. Het doet mij denken aan de experimenten die ze nu aan het uivoeren zijn met 1 neutroon op 2 verschillende plekken tegelijk te laten bestaan. Dit is ze al gelukt, alleen nu proberen ze het over grotere afstanden.  Moet je voorstellen dat we er als mens achter komen dat 1 'object' op 2 verschillende plaatsen tegelijk kan zijn.

Dit is ook wat mij verteld werd terwijl ik contact had met dat andere wezen: de mens staat aan het begin van een hele interessante reis, waarbij wij gaan merken dat we 'god' zijn...namelijk dat we energie kunnen beheersen en begrijpen. We gaan er achter komen dat alles met elkaar in verbinding staat en dat alles energie is. (zover is de wetenschap al).

Alleen gaan we beseffen in hoeverre dit van invloed is. Het pad is al uitgestippeld en daarom is de uitkomst ook al zeker: het komt altijd goed. Wij (de mens) zijn allemaal onderweg naar 'huis'. (Dit klinkt allemaal alweer veel te zweverig en ik wijk af van de vraag)

Conclusie: Die alien is letterlijk ons....wij zijn er alleen nog niet. Dit klinkt heel tegenstrijdig, maar alles is er al....er bestaat niet zoiets als 'niets' dat nog moet komen'. Dat is dus de ilussie waar wij, de mens, in leven. Wij denken in begin en eind...en daar tussen zit ruimte en tijd. Maar dat komt omdat we het nog niet begrijpen. En dat geeft niks, want dat is precies de bedoeling. Het lijkt haast alsof ik beweer dat er een 'hogere macht' is die dingen bestuurd, maar dat is niet zo. De mens zal zich zodanig ontwikkelen dat we door de ruimte reizen, veel kennis hebben over natuurkunde, we hebben geen fossiele brandstof meer nodig , niks. We komen op dezelfde plek als waar die 'alien' was, alleen het duurt nog even.

Ik heb dat report van jou gelezen inderdaad, een heel mooi report overigens! Met foto's en veel uitleg. Dankje voor het delen trouwens!  

Terwijl ik dit allemaal zo schrijf, vraag ik me af of ik niet gewoon permanente hersenschade heb opgelopen 

Ik heb zin om weer te gaan!  haha

Hallo mede psychonauten 

Ik wil wat met jullie delen, terwijl ik volgens mij nog half in het universum zit, of nog half in een psychose. 

De reden waarom ik het NU met jullie moet delen, is omdat ik weet dat de informatie die ik nu in mijn hoofd heb, er straks niet meer is.

De kans is groot dat alles van wat ik hierna ga proberen uit te leggen, het waarschijnlijk voor het grootste gedeelte niet begrepen zal worden omdat je het niet kan volgen. Zelf lukt het mij ook amper om het bij te houden en klinkt het al te absurd.

Ik heb het verhaal al zo vaak herhaald in mijn hoofd dat ik het idee heb dat dit is wat 'anderen' een psychose zouden noemen.....maar het zou wel betekenen dat er sprake is van een 'massa psychose' of 'massa-hysterie'.

Laat ik beginnen! 

Het was gisteravond/nacht.....we besloten spacecake te nemen en dat te combineren met ballonnetjes (lachgas).

De cake was niet te eten, zo smerig was die (en zo sterk). Iemand anders had hem gemaakt en dat zonder er wietboter van te maken, maar gewoon door hele toppen verkruimeld in het beslag, met takken en al 

Maar: no pain, no gain! Dus wegwerken dat ding....iedereen had sowieso 1 dikke plak op en sommige zelfs wat meer.

Daarbij hebben we ook nog wat alcohol gehad (shotjes) en al met al begonnen we langzaam steeds meer onder invloed te komen. Lachkicken en een hoop dom gelul, wat nog meer lachkicken tot gevolg had....maar toen zou de reis nog maar net beginnen   

Alles wat je zal lezen zal je misschien afdoen als uit mijn duim gezogen en anders misschien wel zien als een volle psychose door zuurstofgebrek: hoe dan ook, het maakt niet uit wat iemand er van denkt, wij 'weten' wat we gezien hebben en ervaren....en vooral: dat het waar was. (wat is waarheid eigenlijk?)

Nadat we flink wappie waren van de spacecake, besloten we ballonnetjes lachgas te nemen...we waren met z'n 4'en aan het spacen:  Ik, mijn broer, mijn neefje en een kameraad van hem. Er zat één nuchter persoon bij: de vriendin van mijn broer.

Mijn broer en ik zaten naast elkaar terwijl we hard gingen op de ballonnen en de spacecake....en opeens was het er: elkaars gedachten.
Mijn broer en ik keken elkaar aan en schoten elke keer in de lach en ondanks dat het voor zijn vriendin overkwam alsof we slechts willekeurige woorden uitspraken, hadden ik en mijn broer hele gesprekken.....in elkaars hoofd.

Vreemd genoeg spraken we onze twijfel uit: "hoor ik nu echt jouw gedachten?" Is dit echt waar?" .

Het lachen stopte heel even, omdat we realiseerde wat we zojuist beweerde.....zijn we nu telepathie aan het doen? 

"Ik kan gewoon je gedachten lezen!" En we schoten weer in de lach en deden snel weer een ballonnetje...want we verloren het contact.

Hoe lang dit allemaal duurde, dat weet ik niet. Besef van tijd hadden we niet, we waren gewoon vooral bezig met het bizarre feit dat we elkaars gedachten konden zien en ondanks de vele lachkicks die er waren, waren er misschien wel net zoveel serieuze momenten waarop we uit gingen pluizen of we konden aantonen dat we elkaars gedachten konden lezen...we vroegen elke keer aan zijn vriendin wat we tegen elkaar zeiden en ze zei alleen maar: "het slaat nergens op"" , jullie zeggen allemaal onzin tegen elkaar".  Waarop wij weer begonnen te lachen en zeiden: "maar we hebben hele gesprekken met elkaar!"  

Alsof het niet vreemder kon dan dit......werd het nog vreemder....en vreemd dekt de lading niet meer.

Waar ik en mijn broertje eerst in 'innige' band diepe gesprekken aan het voeren waren, waarbij we vooral aan het uitvogelen waren of we nou wel of niet telepathie aan het doen waren, waren de andere twee vrienden, mijn neef en zijn kameraad op hun niveau diep in gesprek..totdat wij contact met elkaar maakte. Daar zaten we: 4 lijpe mensen van de spacecake en toen besloten tegelijk ballonnetje te nemen, om samen 'op reis' te gaan. En toen gebeurde het: Dit keer was het niet alleen mijn broertje en ik die 'telepatisch' contact hadden, maar zaten we met z'n 4én naar elkaar te kijken in stomme verbazing en tegelijkertijd met een grote grijns op onze kop...ondanks dat er afstand tussen ons allen in zat: zij er eentje: "ik kan je gewoon voelen!"
 

Ik zal alle details besparen, maar het ging zo ver met dingen die er gezegd werden: "ik voel mijn atomen door mijn lijf stromen"....."voel je de stroom?"..."mijn lijf staat onder stroom". En het ging nog dieper: "we zijn met z'n 4én op dit moment uit ons lichaam en communiceren op een heel ander niveau".  "We hebben een bijna-dood-ervaring met z'n 4'en!" 

Dit leek eindeloos te duren en wanneer het weer afzakte, konden we er ook zo weer naar terug....Het leek alsof we konden kiezen om op de golven mee te gaan waarop ons bewustzijn (ziel, of hoe je het ook wilt noemen) uit ons lichaam konden halen en contact maken met elkaar, zonder elkaar aan te raken en we verspreid zaten in de kamer.

Er waren ook bange momenten, waarbij ik persoonlijk heel blij ben dat de paniek niet toesloeg, al voelde ik zowel bij mezelf als bij een ander dat het niet veel scheelde. Ik besefte pas nadat het voorbij was, dat het volgende wat er zou gebeuren, datgene is waar ik over had gelezen en waar ik anderen over hoorde praten wanneer ze DMT hadden gehad: contact met andere wezen.....buitenaardsen? (wat dat dan ook moge zijn).

Een kameraad begon angstig te vertellen over ontvoeringen en begon het fenomeen te verklaren....we begonnen een gesprek er over en toen gebeurde het: hij en ik vertelde allebei dat we contact hadden met 'aliens'. Zelfs op het moment dat we zeiden dat we contact hadden, was het contact er nog. Ik kan vanaf hier alleen voor mezelf spreken, omdat de indruk zo heftig was, dat ik me niet meer bezig kon houden met die kameraad die zei dat hij ontvoerd werd (hoe bizar klinkt dit!?)   

Ik was eerst bang....de alien zag er ongeveer uit zoals je ze ziet in verhalen....grote ogen...dat is wat mij vooral bij staat: grote ogen. Omdat het zo onbekend was, was het eng, maar ik zei tegen mezelf dat het ok was en dat het wel goed zou komen....op dat moment gebeurde er iets raars...waarbij ik eerst tegenover de 'alien' stond, begon ik nu naar hem toe te bewegen, alsof ik naast hem stond of zelfs nog erger: vanuit zijn ogen begon te kijken. Hier komt een deel waarbij ik geen woorden kan vinden voor wat ik toen zag/voelde. Het was alsof ik ergens anders op een ander tijdstip en andere plek in het universum was....niet op een planeet, maar we 'reisde' door het universum en ik 'keek' in het verleden.....en met verleden bedoelde ik radiosignalen.....ik was op de plek waar onze eerste radiosignalen nu zijn op dit moment in het universum. Op dat exacte moment begreep ik: ik kijk naar het verleden zoals wij nu ook naar het verleden kijken van andere planeten met de lichtstralen die wij opvangen met onze (primitieve) apparatuur.....wij vangen signalen op van planeten en sterren uit het verleden. (volg je het nog?)

Dit leek zolang te duren....dat ik zelfs de tijd had om in dat moment er over na te denken wat ik op dat moment aan het meemaken was...het was alsof ik 'dacht' vanuit de 'alien', waarbij het antwoord mij liet schrikken. Het was een antwoord wat ik nooit had kunnen denken: Ik ben zelf die alien.....het is een toekomstige versie van de mens zelf die naar zijn eigen verleden kijkt. Dit is hoe 'aliens' reizen.....niet alleen door ruimte, maar door TIJD!

Aliens bestaan en ze zijn er gewoon....alles is er al, verleden, heden en toekomst, het is maar net waar je je bevindt. Ik zag hoe wij (de mens), in de huidige tijd, nog aan het begin staan van een enorme reis! Wij zetten net onze eerste stappen in de wetenschap en ontdekken hoe alles energie is, inclusief wij...dat tijd slechts ook een dimensie is, net als ruimte dat is....wanneer wij (over heel wat generaties) dit allemaal beseffen en wetenschappelijk hebben ontdekt, dan snappen we de grap: wij zijn God. 

En hier moet ik ophouden....ik denk dat wij, of in ieder geval ik.....een psychose heb ervaren ......of was het toch allemaal waar wat we hebben meegemaakt?

We hebben het vanochtend nog nabesproken en we zeggen alle vier: we waren serieus met z'n 4én op dezelfde plek, met dezelfde ervaring....we hebben verhalen uitgewisseld en vulden elkaar weer zonder problemen aan, wat weer zorgde voor hilarische momenten, want: hoe kunnen we dit van elkaar weten!?

Eén ding weten we wel na vannacht:  er zijn nog zoveel mysteries in het leven waar we geen enkel benul van hebben.

Wat ook bijzonder was: wij hebben alle 4 al veel drugs geprobeerd....van truffels, xtc tot DMT aan toe, maar nog nooit......zijn we zo ver gegaan of hebben we contact gemaakt met andere wezens....en dat op space cake en ballonnetjes...wauw 

Bedankt voor je mooie report.

Duidelijk te zien dat je de tijd hebt genomen om hem te maken, inclusief de foto's.

Leest lekker weg en ik heb genoten van je verhaal

Ondanks dat de trip niet heftig was, denk ik inderdaad ook dat je eruit gehaald hebt wat nodig was. 

Wees wat aardiger voor jezelf en niet zo streng.Geniet van het leven, want dat is waar het voor bedoelt is.

Bedankt

Hey Magictruffel,

Leuk om te lezen dat het je zo goed bevallen is en helemaal toen ik las: "voelde alsof ik alles snapte"....Dat is denk ik wel één van de leukste delen van een trip (voor mij). Ik weet naturlijk niet precies hoe je het ervaren hebt, maar het deed mij heel erg denken aan mijn momenten waarop ik met een grote grijns (en een gevoel van puur geluk), het allemaal denk te snappen. (Het allergrootste plaatje).

Ik ben misschien geen expert op gebied van trippen en (chemische) werking met stoffen, maar je vraag die je stelt over visuals en de verschillende effecten die truffels op je hebben, kan ik denk ik wel verklaren. Zelf heb ik ongeveer 10x truffels gehad, en elke trip was anders, ook al hadden ze veel overeenkomsten. Of ik nou dezelfde soort had genomen of een compleet andere, het effect was altijd anders. Soms had ik hele heftige visuals en soms nagenoeg niet. 

De werkzame stof in alle truffels is psilocybine. Het is waar dat de ene truffel sterker is dan de ander (meer psilocybine), maar al die sterren, omschrijvingen en 'effecten' die beschreven worden, is voornamelijk marketing. Het zou al voldoende zijn om aan te geven of er een hogere of lagere dosis werkzame stof in zit. Dat is eigenlijk alles wat je moet weten. De rest is vooral reclame en dat kan zorgen voor een placebo-effect. Oftewel.....je ervaart wat je denkt te gaan ervaren. Sommige mensen lezen dat het bijvoorbeeld heel visueel is en daardoor ook sneller visuals kunnen krijgen. (Verwachting).

Dat jij dus juist wel visuals had waarbij in de beschrijving van de truffels stond dat dat niet het geval was, komt volgens mij gewoon omdat jij zodanig op deze truffels reageerde, dat je dus wel visuals zag. (Elk mens is anders). Het kan prima zijn dat als je de volgende keer weer deze truffels neemt, dat je dan minder visuals hebt. Er valt weinig zinnigs over te zeggen wat er in elke trip gebeurt. Alles is mogelijk namelijk.

Sommige mensen gaan hard op 'zwakke' truffels, sommige voelen amper wat van de sterktste.....het heeft heel veel te maken met de setting, de tijd, de omgeving, hoe je je voelt etc. 

Wat betreft je andere vraag over harder gaan naarmate je vaker truffels gebruikt, kan ik alleen uit eigen ervaring spreken. Zelf heb ik mijn heftigste ervaring met truffels gehad toen ik voor het eerst een hele portie (15 gram) buiten had gebruikt. (doodgaan, leven snappen, praten met god: ben jezelf. Herboren worden).  Dat niveau heb ik 1x weer bereikt en dat was de 3de keer volgens mij dat ik truffels heb gebruikt. En dat waren niet eens de 'sterkste' truffels. Daarna heb ik hawaiins gehad (schijnen heel sterk te zijn) en nog heel wat andere....maar nooit kwam ik meer in die staat van mijn eerste keer volledige portie truffels. Soms had ik heel veel visuals, maar ook nooit meer zo heftig als mijn eerste keer volledige portie truffels.

Zelf denk ik dus niet dat je steeds harder gaat.....wel denk ik dat het mogelijk is dat doordat je er aan gewend raakt (de ervaring), dat je het sneller kan plaatsen en dus minder bang bent...dit heeft dan weer tot gevolg dat je je meer durft te laten gaan. En dat is denk ik iets dat heel belangrijk is: hoe ver durf jij je te laten gaan? 

Ik ga zaterdag trouwens naar een GOA/Techno beacparty in Noord Holland en wil voor het eerst eigenlijk een halve portie truffels nemen op zo een feestje....ik denk dat dat wel eens leuk kan worden

Het klinkt een beetje cliche, maar er is eigenlijk maar één tip: maak je niet zo een zorgen...

De reden dat ik dat zeg is omdat ik merk dat bij al mijn trips het alleen maar de angst (lees: schaamte, ego etc.) er voor zorgt dat ik 'bad' ga....de angst om te hard te gaan, bang om dingen te zien die ik niet aan kan, bang dat ik dingen ga zeggen waar ik spijt van ga krijgen en vooral: wat denken anderen wel niet van me?

Op het moment dat ik dat heb los kunnen laten, ga ik echt super lekker....alles voelt goed en er is alleen maar 'liefde'.

Daarom tips:

Doe het in vertrouwde omgeving
Doe het met mensen die je vertrouwd
Neem niet meteen maximale dosis
Zet leuke/plezierige muziek op
Hou je bezig met andere (leuke) dingen zoals lichtstaafjes etc. wanneer je afleiding nodig denkt te hebben.

Maar vooral: heb vertrouwen dat het goed komt

@DMT,

Thanks!  Ben blij om te lezen dat het toch duidelijk is omschreven (valt namelijk niet mee om dat soort vage dingen duidelijk op papier te krijgen) 

@Onthechase,

Bedankt voor je enthousiasme en leuke toevoeging!

Ik wil het heel graag proberen, probleem is alleen dat ik altijd moet werken (geen vakantie dit jaar) en ik beetje huiverig ben om het te doen omdat het straks mijn beoordelingsvermogen of functioneren zodanig beinvloedt, dat ik er spijt van krijg. 

In september begin ik aan mijn laatste studiejaar en misschien dat dat een beter moment is om microdosing te doen.

Ik hou je op de hoogte via dit draadje

Hey mede reizigers 

Ik wil met jullie een kleine trip delen, die ondanks dat de trip door lachgas veroorzaakt werd, toch een trip was die vergelijkbaar is met bijvoorbeeld truffels.

De trip duurt per keer maar max 1 minuut en normaal zou ik hem niet delen, tot de trip van afgelopen nacht.

Er was een feestje met vrienden en daar hadden we verschillende drugs gebruikt...ook deden we veelvuldig ballonetjes.  Wanneer ik ballonnetjes doe, dan kom ik vaak al in een bepaalde staat van zijn die ik kan vergelijken bij de piek van truffels...complete helderheid en geluk en 'alles denken te snappen'.

Nu had ik mij voorgenomen om na het feestje wanneer iedereen was vertrokken, nog een (dubbele) ballon te doen terwijl ik op bed lag, in het donker met koptelefoon op en een nummer opzetten terwijl ik richting de atmosfeer steeg 

En ik had niks teveel gezegd, want ik schoot zelfs door de atmosfeer heen...al was het maar voor enkele seconden tot een minuut (je raakt de tijd kwijt).

Ik had dit nummer opstaan:

Ik voelde mijn lijf tintelen terwijl m'n hersens naar zuurstof snakte en de muziek heel intens werd....en opeens gebeurde het: 'God' sprak met me    *wat een eer* 

Laat ik duidelijk zijn: ik heb een allergie tegen alles wat met God en de bijbel te maken heeft, dus ben alles behalve religieus. Maar als je weet hoe ik daar op bed lag terwijl 'God' tegen me sprak doormiddel van het nummer: "sometimes we don't know where we going".....Hier werd me verteld dat wij (als mensheid) geen idee hebben wat we aan het doen zijn en dat we geen idee hebben waar we naar onderweg zijn.....(geen veroordeling, maar een observatie). Elke zin klopte en ik 'wist' dat God wat probeerde te vertellen en dat is 'hem' gelukt. Ik zet 'hem' maar even tussen haakjes, aangezien het helemaal geen man of een vrouw is, maar een 'entiteit' van pure liefde? *Hoe omschrijf je zoiets?* 

Ondanks dat de trip maar max een minuut duurde, kwam er zoveel informatie bij me naar binnen dat ik in die minuut de hele bijbel 'wist'. Elke zin uit het nummer dat voorbij kwam maakte me duidelijk wat het doel van de bijbel was: de mens op weg helpen om 'het' te snappen....en vooral de boodschap dat we er niks van snappen overheerste heel sterk.(doel van het leven, wat we hier komen doen) . Dit werd aangewakkerd door de zin: "you keep on talking, but it makes no sense at all'...Hierin werd mij duidelijk gemaakt dat we zo onlogisch handelen....we praten alles recht wat krom is (onze manier van handelen). De enige die we echter voor de gek houden, zijn wij zelf.

Weer zag ik de bijbel en hoe mooi we alles weten te vertellen, maar er niet naar handelen. Ik zag hoe mooi het leven kan zijn...zelfs op dít moment kan het.....maar we kiezen er niet voor en maken onszelf wijs dat wij er niks aan kunnen doen hoe het er nu aan toe gaat in de wereld.....wie houden we nou voor de gek?
Alles om je heen is een keuze....een gedachte die werkelijkheid is geworden. De wereld is precies zoals we het zelf hebben gewild. Alles is het gevolg van onze eigen keuze. Dit geldt op individueel niveau en op kosmische....alles staat met elkaar in verbinding en elke individuele keuze beinvloedt ook het kosmische. Wanneer we dit zouden beseffen, zouden we hele andere keuzes maken en veranderen we per direct (positief) ons eigen leven, maar ook dat van onze andere medemensen. 

Om nog even een duidelijk beeld te schetsen hoe intens de mini trip was: ik lag op m'n rug, brede grijns op mn bek met het voldane gevoel dat ik 'het snapte' met mijn handen zo naast mijn lichaam: 

Dit was volgens mij wel de meest intense korte trip op lachgas ooit 

Herkent iemand iets dat hij eens zo intens tripte op lachgas?

Vind het mooi hoe je omschrijft dat seks 'waarschijnlijk datgene is wat je het dichtste bij je vorige levens zal brengen, dichter bij jezelf, jouw kern van bestaan brengt'.  

Kan me hier erg in vinden.

Het is lastig om in detail je trip te beschrijven en wat je ervaren hebt, laat staan als het ook nog eens zulke rare metaforen zijn als seks van reincarnatie

Mijn gedachte op het hiernamaals is redelijk stabiel de laatste paar jaar en vond het al waarschijnlijk dat reincarnatie bestaat.....alleen 'snapte' ik niet hoe dat zou moeten werken en hoe dat in elkaar zat. Met deze twee trips heb ik de persoonlijke overtuiging dat ik door het metafoor seks heb kunnen visualiseren wat reincarnatie nou eigenlijk echt is en wat het inhoud (volgens mijn waarheid dan) 

Ik zag dat reincarnatie niet iets is wat ik altijd dacht als: je bent eerst iets, dat verdwijnt en dan wordt je wat anders. 

Het is juist net andersom en eigenlijk kun je niet 'dood' gaan...we zijn allemaal 1 stroom energie (noem het leven)....dat wordt in verschillende gradaties van intensiteit beleeft. Zo kan je je ontzettend afsluiten van levensvreugde (donker, afgezonderd, weinig ervaren) tot het leven heel intens beleven....daar is seks (lees: orgasme) het punt waarbij je het dichtste bij 'je kern''  komt...de 'stroom van het leven' het beste kan voelen...complete extase (dat is wat leven is). En tegelijkertijd zag ik dat seks weliswaar op aarde misschien heel dichtbij kan komen aan 'dat intense gevoel', maar dat het niks is vergeleken bij sterven...dan zal je ervaren hoe het is om te leven en zit je weer in 'de stroom'....

Weet van mezelf dat ik elke keer wanneer ik trip er iets uit haal en dat voeg ik toe aan mijn 'waarheid' op dat moment. De reden waarom ik het waarheid op dat moment zeg, is omdat ik wel geleerd heb dat er inderdaad niet 1 waarheid is, maar slechts een referentiepunt om vanuit te ervaren. Alles is niets en niets is alles tegelijk....hoe zouden we dat ooit op papier aan een rationeel mens kunnen uitleggen wanneer je eigenlijk al weet dat men het gewoon zou moeten ervaren om te begrijpen....ik gun iedereen zo een ervaring en hopen dat het een positieve bijdrage levert.

@OnTheChase,

Het thema kwam idd in beide trips aan bod, het was eigenlijk de kern van beide trips. Ik had zelfs het idee dat de tweede trip een vervolg was op de eerste trip. In de eerste trip was het voor het eerst dat ik aan seks dacht tijdens trippen.....de tweede trip was naar mijn idee de 'seks' intenser dan bij de eerste trip. Op het strand realiseerde ik me hoe bijzonder het eigenlijk is om seks te hebben met een ander. Daar bedoel ik dan vooral de energie die er bij komt kijken. Dat bij 'goede' seks mensen zo in elkaar verweven zijn en hoe intens dat beleeft kan worden...daar kreeg ik ook het 'inzicht' dat de ene seks niet 'fouter' is dan de ander...of je nou seks hebt met je partner of het 'gewoon' een one night stand is. Het kan beide even intens zijn. Het verschil zit hem vooral in het oordeel dat wij er over hebben (cultureel bepaald/conditionering/socalisatie).

Bij de tweede trip was de kern ook seks, maar dan gezien in het 'groter' plaatje...ik zag seks, inclusief voorspel, de daad en het orgasme als metafoor voor reincarnatie. Hoe het leven draait om geboren worden (voorspel) en het leven (de daad) en de dood ( het orgasme) en dat men daar steeds weer naar op zoek is. Je verschillende levens kan je zien als elke keer seks met iemand anders (snap je het nog?  ) Het is alsof wanneer je leven klaar is (na je orgasme) dat je dan weer even tot bezinning komt en alles laat zakken (dood zijn)...wanneer je dat gedaan hebt en je bent weer 'nuchter', dan begint het weer te kriebelen en wil je het eigenlijk nog een keer ervaren, maar dan met een ander (oftewel in een ander lichaam). Dus besluit je te reïncarneren....met als doel: leven ervaren (de seksdaad)...om vervolgens tot een hoogtepunt te komen (de dood). Ik was compleet overrompeld door dat idee, maar ik 'wist' dat het waar was...wij zien de dood als negatief en als 'einde', terwijl in het groter plaatje de dood juist gezien kan worden als het einde van een geweldig (seks)spel in de vorm van een orgasme....

Het enige wat je dan nog wil is: meer  

Dit tripreport beslaat eigenlijk 2 trips in één. Beide trips waren redelijk snel achter elkaar (1,5 week). De eerste trip kreeg ik nagenoeg dezelfde informatie als bij de tweede en daarom wil ik ze combineren, omdat ik van mening ben dat de beide trips elkaar aanvullen.

Ik baal best van mezelf dat ik 2 week heb gewacht (na eerste trip) om mijn report te schrijven. Ik had zoveel informatie en het beeld en de boodschap waren zo duidelijk en dacht alleen maar: “dit moeten meer mensen wetenâ€.

De eerste trip was op het strand, in de duinen met mooi weer…het was 20 gram high hawaiians  en de tweede trip was 15 gram van onbekende soort. (kan me niet meer herinneren welke soort het was).

Ik heb vaker getript, maar nog nooit stond dit thema zo op de voorgrond.
Aan de titel te zien zou je denken dat het een hele platte en ordinair tripreport gaat worden, maar er zit ook een moraal in het verhaal.

De beide trips begonnen zoals elke andere trip…onrustig, chaotisch in het hoofd, patronen zien…tot het moment dat ik ‘helder' werd en begon te filosoferen. Beide keren lijken heel veel op elkaar, dus ik zal niet elke keer benoemen wanneer het de eerste trip of de tweede betrof, het vult elkaar aan.

Misschien dat het door het mooie weer kwam op het strand en de zon op mijn lijf, maar ik begon aan seks te denken.
Hoe intens het zou zijn om seks te hebben terwijl je onder invloed van truffels bent. Toen begon ik te denken hoe intens het is om überhaupt samen te zijn met anderen en dat we eigenlijk in ons hele leven bezig zijn met hetzelfde gevoel te vinden: seks. Ik begon met denken aan 1 op 1, maar al snel werd het een verlangen om seks te hebben met meerdere mensen en ik merkte dat de intensiteit begon op te bouwen….op een gegeven moment kreeg ik de ingeving dat alles draait om seks….niet zozeer de daad, maar het gevoel, de emotie en de ervaring van dat alles. Seks is een manier om te ervaren waar we allemaal naar op zoek zijn: verbondenheid en intens genot. Goede seks komt daar het dichtste bij in de buurt.

Ik zag dat reïncarnatie echt bestond en zag verschillende levens die ik geleefd had. Met ‘zien' bedoel ik niet letterlijk mijn vorige levens in levende lijve, maar als ‘emotie' en als ‘gevoel'….hoe er verschillende niveaus zijn (de één niet slechter of minder dan de ander). Reincarnatie was iets heel normaals en zelfs heel vanzelfsprekend….iets heeft geen begin of eind, alleen maar in onze perceptie/werkelijkheid die we nu beleven is dat zo. Alles is één stroom aan energie waar we ons in bevinden (we zijn het feitelijk zelf). We stromen altijd en het enige doel is: het leven ervaren. Er is eigenlijk niet iets als ‘dood'. Je ervaart altijd…ook wanneer je ‘niks' ervaart…is dat wat je ervaart. (Klinkt heel tegenstrijdig).

Ik zag hoe wij als mensen in onze maatschappij door socialisatie en conditionering een oordeel hebben over alles wat genot oplevert….van ‘gewoon' plezier tot intense seks. Wij veroordelen bijna alles en vooral datgene wat plezier oplevert. Seks staat daarmee wel op de eerste plaats. Wanneer wij alle oordelen zouden loslaten (vooral die over onszelf) , dan zouden we zoveel meer kunnen genieten van het leven…zonder onszelf schuldig te voelen. We zouden ons kunnen verliezen in dingen als seks en er dan intens van genieten.

Ik zag hoe het ene leven dat we leven overgaat in een ander….hoe alles hetzelfde was en toch ook weer niet. Leven en dood is allemaal leven, met als hoogtepunt onze dood, dat het grootste orgasme zal zijn wat we ooit zullen ervaren in dit leven. Dat is het moment waar al onze energie (wat we werkelijk zijn) allemaal vrijkomt…. als we dood zijn, komen we erachter hoe weinig we eigenlijk leven op dit moment (lees: genieten). Dat zal dan ook de reden zijn om weer een ander leven te beginnen, om weer meer te ervaren en meer te genieten.....

Dat is namelijk waar het leven om draait….ervaar zoveel mogelijk en geniet er van.

Bedankt voor je mooie trip report!

Ik heb er in ieder geval van genoten en helemaal van je poging om 'het leven' uit te leggen aan de hand van de X en een O.  

Het blijft me verbazen dat elke report dat ik lees of hoor, dat iedereen een punt bereikt van "ik snap het". Dat alles logisch en duidelijk is en het leven ontrafelt wordt. Zou het mogelijk zijn dat er een staat van zijn is waarop alle informatie beschikbaar is voor ons en dat we dan (instinctief?) de kern van het leven begrijpen?

Zelf herken ik wel in wat je zegt, en het doet me denken wat ook in de boekenreeks van Neal Donald Walsh staat...volgens mij heet het boek: "thuis bij god". (wees gerust, het gaat niet over de christelijke god uit de Bijbel  

Daar legt hij het uit met een appel als metafoor....maar de kern heeft wel wat weg van jouw verhaal. (ik herkende er tenminste iets van in)

@Gonzo en @ThijsWTF, bedankt voor de artikelen. Ik ga me er eens in verdiepen.

@DMT, ik weet nog niet welke soort ik ga nemen. Ik heb net een weegschaal gekocht en verwacht die volgende week binnen te krijgen. Die weegt max 20 gram op 1 milligram nauwkeurig. 

Wanneer ik mijn experiment ga beginnen laat ik het hier weten (waarschijnlijk volgende week als weegschaal binnen is) en kijken hoe lang ik het ga volhouden.

Thanks, DMT!

Ik zit er ook sterk aan te denken om een proef te doen....ik heb vanaf donderdag ruim een week vrij en wil dan elke dag 3 gram truffels nemen. Kijken wat en of ik wat merk in die week.

Helaas kan ik het niet langer doen omdat ik ook moet werken, dus dat lijkt me wel beetje link om onder (enige) invloed te zijn. 

Zou je me willen laten weten hoe jouw experiment is gegaan?

Wat je verteld over 'opgejaagd' voelen.....ik denk dat het een veel voorkomend 'probleem'  is in onze maatschappij. Ik heb in het werk wat ik doe veel te maken met mensen die dit zo ervaren. (ga niet meer uitleg geven over mijn werk)

De westerse maatschappij is er op gericht om succesvol te worden, iets te bereiken, iets voor te stellen....dat je 'iets' met je leven moet doen. Het zou best kunnen dat de truffels je bewust gemaakt heeft van dit feit. Zelf denk ik dat truffels iets 'omhoog' brengen....iets kunnen activeren. Zo ook jouw overtuiging dat je 'iets' moet doen met je leven. Je hoeft feitelijk gezien niks met je leven natuurlijk, maar dat is jouw idee. Blijkbaar heeft die truffeltrip er voor gezorgd dat je 'niks nuttigs' met je leven aan het doen bent (naar jouw maatstaf).

Dit zijn wel hele interessante dingen om mee bezig te zijn. Dingen als non-dualiteit (zoek maar eens op: paul smit) en mindfulness etc. gaan daar allemaal over. Namelijk dat je niks hoeft te doen en je ook nergens druk over hoeft te maken, maar dat wij het idee hebben dat dat wel zou moeten. Dat veroorzaakt stress en ongenoegen. Maar goed, ik merk dat ik al weer veel te veel schrijf en misschien wel veel te ver ga

Wat betreft de xtc. Het is heel goed mogelijk dat gebruik van xtc je stemming verandert. Dat doet het natuurlijk zeker op het moment van nemen, maar misschien minder aanwezig is het (negatieve) effect wanneer het uitgewerkt is.

Zelf gebruik ik ook om de 2 maand een xtc pil en zelf ben ik een paar dagen duf, maar daarna voel ik me gewoon weer zoals ik ook deed voordat ik xtc gebruikte. Dus kan niets zinnigs zeggen over het negatieve effect. Het is natuurlijk altijd gezonder om geen drugs te gebruiken

k ben in ieder geval opgelucht dat ik hier niet de enige ben en mochten anderen hun ervaringen willen delen, vooral doen. Merk dat ik er al luchtiger over ga denken door er alleen al over te schrijven

 

Dan is het doel al deels bereikt dus

Onthoud: je hoeft niks te doen in dit leven, alleen dat wat je wilt....  

wow, that's some trip report!

The first time....15 grams....all by yourself!    HERO! (or a fool  )

I want to do it on my own, but I'm to scared it will go wrong. 

Was a nice trip to read! Thanks for sharing

Als eerste:  top dat je dit soort dingen ook deelt hier.

Zelf wil ik er niet al te diep op in gaan over mijn eigen situatie en ervaringen, behalve dat ik ook hier eens in een report heb geschreven over gedachten met betrekking tot de dood. Zie de laatste alinea van dat report hier: http://psytopia.nl/topic/812-familietrip-5-personen/

Zelf heb ik tijdens een trip alle soorten gedachten die elkaar vaak afwisselen. Dat gaat van heel positief en alles snappen, tot heel negatief en niks begrijpen. Wat ik wel heb gemerkt is dat het mij helpt om het te herkennen en te denken: "het is oke, maar nu weer wat leuks".

Wanneer ik namelijk bij negatieve gedachten ga denken : "fuck, dit is niet goed, dit moet niet" , dat je alleen maar je angst en negatieve gevoelens versterkt. Het is misschien makkelijker gezegd dan gedaan, maar oefening baart kunst.Probeer de 'luchtigheid' van de negatieve gedachten te zien en dan merk je dat je al weer glijdt naar een meer stabielere en positieve gedachtestroom.

De dingen die je omschrijft over het toch soort van alleen voelen ondanks dat je wel genoeg vrienden,familie en kennissen hebt, is heel goed mogelijk denk ik. Het heeft namelijk niet zoveel te maken met de hoeveelheid mensen die je kent, maar het ontbrekende gevoel hebben van herkenning. Precies wat je omschrijft met : ..."dat er niemand is die net zo als mij is,."

Heb zelf de overtuiging dat truffels iets kunnen bijdragen in het verkrijgen van inzichten. Het feit dat je die gedachten hebt, zegt wat over je zelf en hoe je naar de wereld kijkt. Wanneer je die gedachten accepteert tijdens de trip, denk ik dat het mogelijk is om erachter te komen wat je 'dwars' zit. Persoonlijk heb ik de ervaring dat je echt héél ver van deze realiteit kan raken als je je helemaal laat gaan. Zolang je maar altijd onthoud dat je aan het trippen bent en dat alles oke is, kan er weinig gebeuren.

Dit baseer ik natuurlijk allemaal op mijn eigen huis-tuin en keuken trip ervaring en ik wil er liever niet verder op ingaan omdat het anders te persoonlijk wordt.

Als laatste wat ik je wil zeggen is dat je verhaal bekend voorkomt en je niet alleen bent

Dankje voor je mooie report.

Je omschrijft op een mooie beeldende manier wat je meemaakte en wat er gebeurde. Het leest lekker.

Erg mooie stukjes om te lezen, vond ik: "een noodzaak van psychedelisch gebruik voor iedereen. "
Herkenbare gedachten....elke keer wanneer ik trip, ben ik er weer van overtuigd dat psychedelica heel veel mensen wat kan brengen, vooral nieuwe inzichten. (depressie, negatieve gedachtenpatronen, angststoornissen etc.)

"weet ik nu dat elke keuze de juiste keuze is. "   mooi inzicht!     Hoe tegenstrijdig het soms in de praktijk ook lijkt....er bestaat niet zoiets als 'slechte' keuze.....het is goed zoals het is, omdat het is. *lekker paradoxaal*  

Ik heb 2CB twee keer gedaan.

De eerste keer was 2 pillen (nijntjes) ik weet echt niet wat de dosering was, maar ik schat 10 mg. per pil.  Die nam ik op nuchtere maag met een tussenpoos van 1,5 uur.  Ik merkte dat ik me lichamelijk heel erg ongemakkelijk voelde en niet wist wat voor houding ik aan moest nemen.  Ik kon het gevoel niet plaatsen en het kwam heel langzaam op en ook pas heel laat. Het is niet zo dat na een half uurtje nadat je xtc op hebt dat je voelt: "oh ja, dit is het!'.

Ik vond het toen wel heftig, maar vooral iin mijn hoofd. Pas wanneer ik heel erg ging staren zag ik dat dingen bewogen. Golfde, maar geen heftige visuals. Het was vooral een soort mindfuck waar ik in zat en alles was 'raar' en had veel staar momenten. 

De tweede keer dat ik 2CB deed, was maar 1 nijntje, maar dan in combi met alcohol. Dat was op aanraden van een vriend. Die zei dat je een 2cb pil moet nemen als je goed aangeschoten was.....nou, en hij had gelijk!

De ongemakkelijkheid in het begin had ik niet en ik was gewoon vooral vrolijk en had wat meer energie. Het leek in verre verte niet op mdma ofzo, maar had gewoon zijn eigen 'opgewektheid'.

Ik ga het zeker nog een keer proberen, misschien dan alcohol en dan 2 nemen