Dreamcast

Bedankt allemaal. Ik heb toch maar alles weggegooid. Ik had ze destijds ook gewoon moeten laten drogen, dan had ik er misschien nog wat aan. Zonde.

Aangezien het bumpen van oude threads niet echt veel uithaalt, toch maar een nieuw onderwerp gestart. Door (niet vervelende) omstandigheden is het er niet van gekomen de laatste bestelling truffels te gebruiken. De pakjes liggen inmiddels al ruim een jaar in de koelkast. Gek genoeg is de verpakking niet bol gaan staan en zien ze er niet beschimmeld uit. Wel is de Hollandia verkleurd en net zo donker geworden als de Tampanensis. Ik zie nu ook dat er wat vocht is vrijgekomen.

 

Moet ik het zekere voor het onzekere nemen en de boel weggooien, of kunnen we het er nog op wagen aangezien de boel niet bol staat?

 

Ik heb even snel een foto gemaakt, dat maakt het misschien wat makkelijker.

 

Nou, eindelijk iemand gevonden die het heeft. Maar ik schrok heel erg van de prijs. Ik weet niet of ik het hier mag vragen, maar wat kost 'n gemiddelde dosis? Pm mij desnoods als er hier geen prijzen genoemd mogen worden. Ik wil graag weten of ik belazerd word of niet.

 

Alvast bedankt.

Wat 'n feest der herkenning. Zelfs de mindere delen, kou, moeilijk ademen. Maar vooral de leuke delen, zwaar verbeterd reukvermogen, een pratende inner self. Leuk report.

Verplaatst naar ander topic

Ja, ik heb hier "ervaring mee" verschillende versies geprobeerd, nauwelijks resultaat. Ik Droomde wel heftiger door dat spul, maar Lucide ben ik hier niet door geworden. Ik had meer succes met de Remee ( http://sleepwithremee.com/ ) Maar zelfs daarmee is het aantal succesvolle pogingen na bijna een jaar op 1 hand te tellen.

Nou, het was eindelijk zover. Ik heb ze gebruikt maar helaas, er zat niet echt veel potentie meer in. lang verhaal kort: Ik moest alle klontjes (gemaakt van twee pakjes atlantis) opeten om iets te voelen wat overeen kwam met nog niet eens een half pakje mexicanas. Niet echt efficient dus. Jammer, maar helaas. Ik heb het tenminste geprobeerd. Ik weet nu dus alleen niet of dat komt omdat ze niet goed getrokken hebben, of wel maar dat de potentie door de maanden heen gewoon is verzwakt. Volgende keer maar weer gewoon vers of drogen.

 

Dat wil overigens niet zeggen dat ik niet heb genoten. Het was een fijne zit, een trip wil ik het niet noemen en het was ook geen report waardig. Geen vervormingen, geen hallicunaties. Alleen m'n gehoor, zicht en reuk verbeterden en er was een redelijke bodyload. En ik voelde mij fantastisch.

 

Binnenkort maar weer een bestelling plaatsen

You've got PM

@reknak Hilarisch!

Nope, nog niet, niet aan toe gekomen. Ik laat 't weten wanneer dit wel het geval is.

Nou, ook ik heb kennis gemaakt met de wereld van Kratom. Ik heb er gemengde gevoelens aan over gehouden. Ik had een "introductiepakket" besteld die een zakje gedroogde bladeren, vloeibaar extract en een poeder extract bevatte. De eerste keer dat ik het probeerde, ging ik aan de vloeibare versie. Heel voorzichtig begonnen met tien druppels (zoals aangegeven) onder de tong en een uur gewacht...niets. Nog maar een keer...tien druppels, uur wachten, weer niks. Dit riedeltje volgehouden tot het flesje half leeg was en ik een halve dag verder was "kan nooit voorzichtig genoeg zijn gezien de enge verhalen over extreme misselijkheid" Ik verdubbelde het aantal druppels maar het hielp niks. Op een gegeven moment zat er nog zo weinig in het flesje dat ik besloot de rest maar gewoon achterover te gieten. Na ongeveer een half uur merkte ik dat ik een ontzettend grote drang kreeg om iets te gaan doen. Ik keek om mij heen en begon dingen schoon te maken en op te ruimen. Overal waar ik keek zag ik wel iets wat gedaan moest worden. Dit resulteerde een ruim uur later in een superschoon huis en een mooi onderhouden tuin . Ok, de "energieke" kant van kratom had ik ontdekt en beviel best wel, Tijd om de dromerige kant te ontdekken. Aangezien het flesje leeg was besloot ik de gecrushte bladeren te proberen. Ik nam een hap, yech, geen fijne smaak en een vervelende structuur. Na ongeveer een half uur merkte ik dat de boel begon te werken. Ik voelde mij "anders", warmer (alsof elke ruimte waar ik kwam precies de juiste temeratuur had, ik wist dat dat niet zo was, maar ach) en slomer. Ik nam plaats achter m'n computer, zette een leuk muziekje op en liet het gevoel over mij heen komen. Ik voelde mij licht euforish en merkte dat ik hevig begon te dagdromen. Dit terwijl ik een beetje zat te suffen op m'n stoel. Het voelde allemaal "wel ok" en heb zo denk ik een uurtje of vier gezeten, rare gekke avontuurtjes in m'n hoofd beleefd, maar niet helemaal weg zijn (en dus wel realiseren dat ik gewoon op m'n stoel achter m'n pc zat). Na die vier uur merkte ik pas echt duidelijk op dat ik een beetje aan het dommelen was achter de computer en voelde ik dat de boel een beetje was uitgewerkt. Ik ging naar bed met dr gedachte dat dit best ok spul is, maar dat je er vooral niet te veel van moet verwachten. Hoewel ik op veel plekken lees dat de dosis heel erg uitmaakt en dat de kleinste afwijkingen al een flinke impact op je kunnen hebben, had ik het idee dat dat allemaal wel heel erg meeviel. Vooral ook omdat ik achteraf gezien dus ruim vier keer de "aangeraden" dosis nodig had om maar iets te voelen.

 

Ik besloot het (ooit) nog een keer te proberen.

 

Poging 2. Na achteraf gemengde (maar toch voornamelijk negatieve) verhalen te hebben gelezen over de kwaliteit van de kratom die verkocht werd bij de webshop waar ik mijn eerste pakket had besteld, besloot ik een introductiepakket te bestellen bij een andere shop en nog een poging te wagen. Ik las ook dat de extracten qua betrouwbaarheid ook niet altijd ok waren en ging dus weer voor gecrushte bladeren. Na overdag heerlijk gegeten te hebben en m'n eten vijf uur te laten zakken begon ik voorzichtig met m'n eerste hap en een wachttijd van een uur...je raadt het al, niets. Nog maar een hap dan, uurtje wachten, weer niets. Dit ging zo door tot het pakje leeg was (15 gram) twee uur gewacht, nog steeds niets. Ik werd er een beetje pissig om en begon te denken dat ik belazerd was met oude troep die z'n werking verloren had. Maar ik wilde niet opgeven dus het tweede pakje ging open. Weer een hap, uur wachten, niks, nog een hap, uur wachten, niks. "ik geef het op, die troep werkt niet, zonde van m'n tijd" dacht ik nog. Ik was inmiddels een uurtje of zeven verder (wat een geduld heb ik toch) maar besloot niet verder te gaan omdat ik nu toch al behoorlijk boven de maximum dosering zat en geen zin had om ziek te worden. Ik begon met opruimen en ineens sloeg de boel na zeven en een half uur blijkbaar toch in als een bom. Ik plofte neer op de bank en zonk weg in fantastische droomwereld, waar ik mij helaas bijna niets meer van kon herinneren. Toen het dromerige gevoel begon af te zwakken, was ik maar wat blij dat ik de rest niet had weggegooid. Het werkt dus blijkbaar toch, maar hoe het nou kan dat het een halve dag duurt voordat de boel begint te werken bij mij...geen idee. Ik was al lang blij dat ik ondanks de te hoge dosis geen last had van de gevreesde misselijkheid waar ik altijd zoveel over las. Ik ruimde de boel op en ging naar bed...om vervolgens de volgende dag wakker te worden met een kater van epische proporties gecombineerd met een misselijkheid die z'n weerga niet kende. M'n kop tintelde en ik voelde mij zo zwak dat ik amper uit bed kon komen. De gevreesde misselijkheid had mij te pakken en dat heb ik geweten ook. Ik had er de hele dag last van. Nergens zin in, geen eetlust, ziek, zwak en misselijk. Toch heb ik mijzelf er toe gezet gewoon te eten en te drinken en dingen te doen om te voorkomen dat ik nog zwakker zou worden wegens niets eten en drinken. Tja, eigen schuld dikke bult. Uithouden en hopen dat ik mij wat beter zou voelen in de loop van de dag. Uiteindelijk had ik de hele dag last van de kater al werd die 's avonds wel wat minder.

 

De volgende dag was ik gelukkig weer helemaal de oude maar wat ik nu van kratom moet denken...? ik weet het niet. Het is op zich best fijn spul, ALS het werkt. Maar gezien de onvoorspelbaarheid weet ik niet goed wat ik ermee moet. Had ik nou gewoon toevallig twee keer pech met slecht spul? Waarom werkte het bij mij pas na ruim zeven uur ipv de 5 - 45 minuten? Ik geef het nog één kans (driemaal is scheepsrecht toch ) en anders is het maar jammer.

Winnaar tripreport van de maand april

Dreamcast met In tijden niet zo gelachen

De winnaar ontvangt een PM met daarin informatie m.b.t. het ontvangen van de 2 gratis pakjes magic truffels.

Woohoo! Ik ben blij dat jullie m'n report zo goed vonden. Ik zal ze blijven schrijven.

Bedankt allemaal

Hmmm, interessant. Ik heb tot nu toe altijd muziek aangehad tijdens m'n trips dus als het mij al overkwam, hoorde ik het niet. Misschien maar eens een tripje proberen zonder muziek.

Wil heel graag eens DMT proberen, vooral het 'andere dimensie' verhaal spreekt me heel erg aan en dat komt o.a. weer weg bij interesse voor alles wat buitenaards is. Ik denk ECHT dat DMT, mede door de achtergrond, een sleutel naar een andere wereld is, een wereld van verlichting, van liefde, van bewustzijn. Het idee is in ieder geval prachtig en ga het zeker ook eens uitproberen .

+1 Als ik ooit een keer die kans krijg, ga ik ervoor, no matter what!

Enneh, Hint hint indeed

Ouch, dat flauwvallen is wel echt heel slecht. Je hersens kunnen echt maar heel eventjes zonder zuurstof en voestingsstoffen. De reden dat je flauwvalt is omdat je hersens al zo weinig binnen krijgen dat veel functies al worden uitgeschakeld om de belangrijkste onderdelen toch nog te kunnen voorzien van de nodige stoffen. Je hersens sterven ontzettend snel af bij een tekort of absentie van zuurstof. Dikke afrader dus.

Gefeliciteerd!

En ja, dat viel mij ook al op. Veel mensen van wie je het niet verwacht hebben wel eens wat geprobeerd of gebruiken nog steeds. En dan denk je je vrienden te kennen Maar goed, zij dachten hetzelfde over mij. Al kom ik net pas kijken in dit wereldje

Gewoon, uit het vuistje. Ik vind de smaak erg meevallen en ik heb blijkbaar een maag van staal. Geen misselijkheid, geen buikpijn, niets aan de hand.

(overigens heb ik ze de eerste keer als chocoladereep gegeten, was ook erg goed te doen)

Jazeker, thanks. Ga ik volgende keer ook proberen. Wat m'n lemon-tek klontjes betreft. Ik twijfel nog of ik ze moet laten smelten en dan op moet drinken of gewoon als een ijsje direct opeten. Either way horen jullie het van mij in m'n derde tripreport.

Ik merk bij mezelf dat de bodyload zwaarder is als ik de truffels rechtstreeks uit de koelkast eet. Ook rustig eten (en niet alles gulzig naar binnen schrokken ) werkt bij mij goed tegen een bodyload.

Je kan altijd nog cafeïne proberen. Cafeïne slaat ongelooflijk hard in bij mij tijdens een trip, waarschijnlijk omdat mijn lichaam dan helemaal gedetoxed is. Dus lekker bakje koffie of een blikje Red Bull drinken als je de bank niet meer uitkomt. (Moet nog wel iemand die cafeïne komen brengen natuurlijk)

Kijk, dat zijn goeie tips. Ik had tijdens m'n laatste trip zo'n zware bodyload dat zelfs ademen een hele opgave was. Ik had inderdaad m'n truffels zo uit de koelkast naar binnen gewerkt. Wel lang genoeg gekauwt though, maar toch. Hoe lang wacht je nadat je ze uit de koelkast hebt gehaald? en hoeveel stop je tegelijk in je mond?

Voorlopig kan ik het toch niet testen aangezien ik m'n resterende pakjes heb omgezet naar lemon-tek-ijsklontjes, maar altijd handig om te weten voor de volgende keer

Ja, de kou herken ik heel erg ja. Die zag ik niet aankomen (lees je bijna nergens) Maar goed, kijken of ik het een keertje kan proberen met lachgas.

Geen idee, dit was pas m'n tweede trip. Ik ben het tot nu toe nog niet eerder tegengekomen in andere tripreports dus ik wacht de antwoorden van de veteranen nog even af Ging het sterfgevoel bij jou ook gepaard met het heel erg koud hebben?

Daar ging ik ook vanuit, maar het gebeurde toch niet of nauwelijks. Maar ik geef niet op, ik blijf proberen. Als m'n tripsitter met een halfje Mexicanas alles ziet dansen en swingen en ik zie niets met een hele portie Atlantis, zal het misschien toch een set,setting/mood/instelling ding zijn. Ik blijf experimenteren.

Ik wil het ook zeker nog een keertje alleen proberen. Lijkt mij erg relaxed. Ik wacht nog even de reacties tav mijn ogen af. En naar buiten ga ik sowieso niet alleen.

Setting:
Wederom bij mij thuis (voornamelijk woonkamer en keuken)

Truffels:
1 portie Atlantis

Inleiding:
Na het daverende succes van de Mexicana leek het mij leuk om dieper te gaan. Atlantis leek mij een mooi vervolg. Uiteraard ben ik ook weer braaf begonnen met een halfje. De Tripsitter deed deze keer niet mee omdat hij mij misschien niet goed in de gaten kon houden als we allebei diep in Atlantis zaten.

De trip:

Nou, daar ging ie dan, mijn tweede trip, spannend! Het pakje ging open en ik bereidde mij voor op een walgelijke, ranzige, zure, walnootachtige smaak waar ik zoveel over las en hoorde. Gek genoeg viel het mij alles mee. Zo vies waren ze nou ook weer niet (Ik heb ergere dingen gegeten) Het kauwen tot pulp was voor mij totaal geen probleem en ik ging dus ook door tot er letterlijk niets meer te kauwen was. De zure "nasmaak" die volgde na het inslikken bleef behoorlijk lang hangen maar was niet storend. Voor de zekerheid toch maar wat chocolade gegeten zodat het niet zou afleiden. Het duurde wat langer voordat ik het een en ander begon te merken, waarschijnlijk omdat ik twee uur van tevoren voor het laatst had gegeten (shame on me ) Op een gegeven moment kwam het achtbaan gevoel weer dus ik ging er lekker voor zitten, zette de muziek aan en liet alles over mij heen komen. Het gevoel werd sterker, alsof de achtbaan twee keer zo hard ging als de vorige keer) Zo nu en dan zag ik in mijn ooghoek de hoek van de tafel heen en weer gaan en schaduwen onder de deur door "bewegen" alsof er een persoon achter de deur heen en weer liep en de schaduw daarvan doorscheen. Dit stopte echter allemaal vrij snel weer (minuutje of tien) Jammer, ik had gehoopt toch wat meer te zien deze keer. M'n zicht werd wederom scherper en reuk en gehoor stonden ook op scherp. Langzaam begon de kleur groen te overheersen in m'n zicht. Alsof er een groene zweem over alles wat ik zag heenlag. Behalve de kleur rood. Die knalde letterlijk overal doorheen. Ik voelde mij ontzettend goed maar merkte wel dat dit alweer de piek was. Ik sloot m'n ogen...niets...alweer niets. Jammer, maar niet erg. Tijd voor de tweede helft. Ondanks het feit dat m'n neus en tong veel gevoeliger waren, vond ik de truffels nog steeds niet echt smerig. Goed te doen. Lang kauwen en wachten maar weer. Langzaam maar zeker begon het keiharde achtbaangevoel zich te verspreiden naar m'n armen en benen. Dat was een erg vreemd gevoel. De kleur groen werd steeds "groener" en het goedkope lichtschilderij zicht uit m'n eerste trip was weer terug. Ietsje heviger dan de vorige keer. Deze keer ook te zien op de muur. Ondertussen was de zon al onder aan het gaan en begon het te schemeren. Ik merkte daar niet zo heel veel van aangezien m'n pupillen wagewijd open stonden. Het achtbaan gevoel werd nog heviger en leek over te gaan in een ontzettend hard, maar toch lekker gevoel. M'n irissen gingen steeds wijder open staan, zo wijd dat het bijna pijn deed. Ik voelde de spiertjes in m'n iris echt met volle overgave rukken om verder open te gaan. Dit voelde alsof je iets op wil tillen wat eigenlijk te zwaar is, maar het toch doet...Spierpijn maar dan in je oog. Dit zorgde er ook voor dat alles zo ontzettend fel werd dat ik echt moest knijpen met m'n ogen. Ondertussen was de ambient light weer aangegaan, maar ik kon er niet naar kijken, te fel dus die ging uit, evenals de tv. Ondertussen zag ik zo'n beetje alle kleuren van de regenboog in alles. Maar geen gekke dingen verder. De woonkamer werd eventjes twee keer zo groot, maar die trok na een paar minuten weer bij. Inmiddels kregen m'n irissen weer een flinke ruk "wij willen nog verder open staan" AUW! Inmiddels waren de ledjes van m'n apparatuur zelfs te fel voor mij dus ik sloot m'n ogen. Gelukkig voelde ik mij voor de rest nog steeds fantastisch. Alles voelde goed, behalve m'n ogen dan. Geen closed eye visuals. Ik kroop ineen op de bank en voelde langzaam m'n lichaam afkoelen en onderdelen "stoppen" In de verte zag ik wel wat ongebruikelijke dingen maar die zagen er niet anders uit dan wat ik "zie" als ik nuchter aan het dagdromen ben. Geen echte closed eye visuals dus. Ondertussen voelde ik mijn hart niet meer kloppen en het gevoel in m'n benen en armen verdween. Heel even dacht ik:"ik ga dood" Hoewel ik daarna direct dacht:"Nee joh, dit komt door de truffels en is waarschijnlijk een normale reactie van je lichaam als je zulke zware truffels neemt", bleef de gedachte van doodgaan toch hangen in m'n achterhoofd. Hoe vrolijk de muziek ook was, waren de amper zichtbare dagdroomvisuals deprimerend en hadden het thema dood. Gelukkig voelde ik mij nog steeds goed en dacht ik, laat maar over mij heen komen. Jammergenoeg was de volgende gedachte m'n famillie, wat een verdriet zouden zij hebben als ik nu al zou sterven. Dat mag niet gebeuren. Ik voelde mij ontzettend koud en moe. Ik kon mij amper bewegen en zelfs ademen werd een hele opgave. Ik dacht nog bij mijzelf:"Niet opgeven, blijven ademen, hoe moeilijk het ook gaat" Voor mijn gevoel ademde ik heel "zwaar en onregelmatig" als een vis op het droge, snakkend naar adem. Ik vroeg aan mijn lichaam of alles wel goed was: geen antwoord. Ik vroeg aan de tripsitter of ik echt zo zwaar ademde. Tenminste, ik dacht dat ik dat vroeg, ik kreeg geen antwoord. Ik vertelde 'm dat ik erg moe was en op het punt stond in slaap te vallen. Hij zei mij dat ik wakker moest blijven en dat ik een paar keer diep adem moest halen. Ik negeerde 'm en gaf mij over aan de slaap. De muziek draaide steeds verder weg van mij (een soort spiraal) Het enige wat ik nog voelde waren m'n ogen, AAAUW, die verdomde irissen! Ik was helemaal weg. Zag niks. Alles was zwart. Ik voelde mijzelf wegzakken in m'n lichaam en steeds kleiner worden. M'n lichaam was een koude, lege huls en ik zat er midden in. Nee, wacht, dit was niet m'n lichaam. Het voelde alsof ik overal was. En nergens tegelijk. Ik zag niks, maar voelde dat ik door het universum zweefde. Als klein bolletje vloog ik naar het midden van het universum. Op een gegeven moment haalde ik, zonder dat ik het door had, diep adem. Het hele universum deinde uit en toen ik uitademde kwam alles weer op z'n normale plek te staan. Ik ademde nog een paar keer en vroeg mij af wie ik was. Mijn naam kwam binnen. Die moest ik vooral niet vergeten want dat ben ik. Het kleine stipje werd steeds groter. Ik ben het, Ik ben ik. Ik ben het universum, ik ik IK ik IIIK. Mijn ego is klein, maar niet stuk te krijgen, IJ-ZER-STERK! De stip knalde praktisch uit elkaar a la Tetsuo (Akira)

Er schoot van alles door m'n kop. Teksten, woorden, ik wist van de meeste hun betekenis niet (meer) Het ging allemaal zo snel en door elkaar dat ik het niet kan beschrijven. Maar het voelde zo ontzettend goed en lekker (behalve m'n ogen, die irissen van mij bleven maar verder open te willen dan mogelijk, AUW!) Nog steeds was alles zwart. Geen closed eye visuals. "Waarom nou niet?" Dacht ik nog. Uit het niets kreeg ik het volgende antwoord:"Jij bent hier om de derde dimensie te ervaren, doe dat dan ook!" Ergens in die lijn hoorde ik mijzelf ook nog in de verte zeggen "Je gaat niet dood, het is jouw tijd nog niet" en ik deed m'n ogen open. Ik zei nog tegen de sitter: "Ik zie maar niks, geen closed eye visuals" Dat verbaasde 'm erg. "Ik kom maar niet uit de derde dimensie" vertelde ik 'm. Dat snapte hij niet helemaal." Je bent toch al in de derde dimensie?" Ik probeerde 'm uit te leggen wat ik allemaal mee had gemaakt. Maar dat was met geen woorden te beschrijven. Dus ik gaf het maar op. "Het moet vast fantastisch geweest zijn, je lag de hele tijd met een big smile op de bank" Lekker was het zeker. Maar die pijn. Hij dacht dat ik hoofpijn had dus hij vertelde mij om veel te drinken. Ik vertelde 'm over m'n ogen. Daar zou water niet tegen helpen. Ik moest naar de wc en probeerde op te staan. Dat was geen probleem. Maar lopen. Ik zwalkte als een baby die net had leren lopen naar de wc. Wat moet dat er stom uit gezien hebben Ondertussen was ik alweer vergeten dat al m'n zintuigen nog een stuk verder open stonden dan de vorige keer. Ik maak m'n wc regelmatig schoon, maar ik deed de deur open en het leek wel alsof er twintig man tegelijk op die wc zat. Eenmaal terug in de woonkamer rook ik ALLES. Ik rook welke mensen er de dagen ervoor op de bank hadden gezeten en welke chips ze hadden gegeten. Ik rook de planten en bloemen in de tuin en op de tafel. Ik volgde de geur als een hond en kon gewoon precies aanwijzen van welke bloem welke geur kwam. Ik kon gewoon ruiken dat er een paar dagen geleden iemand cola had gemorst op de vloer. Ik kon gewoon aanwijzen waar de druppels hadden gelegen op de vloer. Ongelooflijk. De sitte vroeg of ik een rondje met 'm wilde wandelen. Gewoon om te kijken hoe alles er buiten uit zag. Ik twijfelde en besloot het toch te doen. Ik strompelde met 'm naar de deur en keek uit het raam. De sterren waren prachtig helder. Maar voor de rest zag alles er normaal uit (behalve dat alles veel feller was wegens m'n extreem ver openstaande pupillen, AUW!) Ik voelde de kou door de deur heen drukken. Nee, toch maar niet naar buiten. Te koud. Zitten op de bank en muziek luisteren + veel water drinken. Dit nummer kwam voorbij:

 

De tekst klopte precies met hoe ik mij voelde, zo puur! Zo lekker! Wat een trip (behalve die ogen, AUW!)
We spraken over van alles en nogwat. M'n concentratie was waardeloos. Praktisch elk woord waarmee een onderwerp eindigde, was direct het nieuwe onderwerp waar we over spraken. Af en toe kwam ik niet uit m'n woorden omdat er in m'n hoofd weer allerlei gedachtes en onderwerpen door elkaar schoten. Ik vertelde 'm dat en dat vond ie alleen maar grappig. Ons gesprek was een lange sliert van van alles en nogwat. En toen knalde opeens dit nummer uit de speaker.

 

 

(0:49 - ooohhh, wow) (1:23 - YES, Scherp)
EPISCH! Ik was meteen weer scherp! Ik voelde mij supersterk en blij, wat een fantastische track! Heerlijk!

Langzaam begon de boel uit te werken en ondanks het deprimerende moment was het een fantastische trip. Ik wilde gelijk nog een keer en had de neiging de volgende portie uit de kast te pakken (een halfje dan) Maar de sitter wilde graag naar huis want het was inmiddels al laat. Toch maar niet gedaan. De sitter ging naar huis en ik lag nog een paar uurtjes op de bank bij te komen. Wat een heerlijke, bijzondere, aparte trip. Ik heb echt heel lang nagedacht over wat ik allemaal heb meegemaakt. M'n irissen begonnen minder hard te trekken. Ik voelde dat ze echt veel te lang, veel te hard "gewerkt" hebben. Spierpijn in m'n ogen. Dat is het enige wat ik echt jammer vond. Ik zou graag nog een keer wat harder willen gaan (Extra halfje atlantis of misschien zelfs hollandia) Maar weet niet of dat zo'n goed idee is vanwege m'n ogen. De trip is twee dagen geleden en ze doen nog steeds een beetje pijn (het usual spierpijn gevoel wat je meestal in je armen en benen hebt na flink sporten)

Hoewel deze tripreport misschien een beetje een negatieve lading heeft was het fantastisch (behalve de oogpijn dan) en zou ik het zo weer doen. Ik wil alleen even weten of het "sterfgevoel" (afkoelen, je lichaamsfuncties niet meer meemaken, slaperigheid, zwaar/moeilijk ademen) een "normaal" gevoel zijn. Dan weet ik of ik dit met een gerust hart weer kan doen zonder zorgen. Wat de non closed eye visuals betreft...typisch geval van jammer. Misschien maar iets anders proberen. DMT ofzo

Bedankt in elk geval en tot de volgende trip!

Nou, aangezien mijn pakjes Atlantis niet meer zo "vacuum" zijn als toen ik ze kreeg, toch maar besloten iets sneller dan gepland om Lemon-tek-thee te maken.

Wat heb ik gedaan:

Truffels uitgepakt en zo fijn mogelijk gesneden met een aardappelmesje.

Citroen uitgeperst en het sap samen met de stukjes truffel in een bakje gedaan. De hoeveelheid citroensap bedekte net aan alle stukjes.

Met een lepeltje nog even de stukjes platgedrukt zodat er zoveel mogelijk "sap" vrij kwam.

Het geheel 15 tot 30 minuten laten staan.

Water gekookt en dat ongeveer tien minuten laten afkoelen en daarna bij de Lemon tek gegooid.

Het geheel wederom 15 tot 30 minuten laten staan zodat de thee goed kon trekken en alles was afgekoeld.

De Lemon Tek thee in ijsvormpjes gegoten en in de vriezer gedaan (vantevoren eerst de stukjes truffel verwijderd door de boel te filteren)

Ik heb vrij weinig water gebruikt en net genoeg citroensap (hoop ik) waardoor ik 15 gram Atlantis (één pakje) kon omzetten in acht ijsklontjes. Mocht ik ze gaan gebruiken, horen jullie 't uiteraard en komt er wederom een trip report.

*Edit* Nu met foto eindresultaat

Niet slecht he? Hoe lang zou ik deze klontjes kunnen bewaren? Jaartje?