brambolinie

Geloof mij, het effect van thee wordt er zeker niet minder om: 2 Dagen geleden geprobeerd met succes. 
Ik gebruik trouwens een knoflookpers, of hoe het ook heet, voor het fijnmalen van de truffels, dat werkt erg goed.
Er kan vrijwel niets misgaan, je moet alleen zorgen dat het water net niet meer kookt als je de truffels erin doet.

Meestal als ik trip zet ik dingen neer die mij 'spacend' lijken om ze vervolgens tijdens de trip compleet te vergeten XD

Hoi iedereen, het is lang geleden dat ik een raportje heb geschreven voor hier, maar deze moest ik toch echt delen!
Het was de mooiste en de meest angstaanjagende ervaring uit mijn leven, en ik heb er nog steeds moeite mee om alles "rond" te krijgen in mijn hoofd...

Het spul: P. cubensis Equador.
De setting: Kapelse Bos in de avond.
De namen zijn zoals altijd schuilnamen.

Enkele weken geleden had ik een growbox gekocht met de sporen van P. cubensis Equador. Na een ietwat karige oogst belde ik mijn twee beste vrienden om ze uit te nodigen voor een lekkere trip.
Noot was er wel voor in, maar toen ik Mies belde bleek dat ze al hadden afgesproken om 's avonds in het bos te drinken. Dit gebeurt wel vaker, we stoken een lekker vuurtje op tegen de muggen en hebben een gezellige avond onder het bladerdak.
Na wat gediscussieer besloten we dat Noot en ik de paddo's zouden eten, terwijl Mies en twee van zijn maten de avond als normaal zouden voortzetten.

Het bos is niet al te groot, maar groot genoeg voor onze bedoelingen. Het is een verzameling bossen met paadjes er tussen, niet slecht.
Aangekomen op de plaats gingen we zitten op de pallets die we eerder daar hadden gestapeld, en maakte een vuurtje.
Noot en ik namen onze porties paddo's in met een reep chocolade om de smaak en vooral de textuur te maskeren. Ik geloof dat we p.p. Ongeveer 35-40 gram verse paddo's in namen.

We bleven nog even zitten praten en roken, maar beide voelden we hem al snel opkomen, en we besloten wat te gaan wandelen. Tijdens deze wandeling sloeg hij in, en... woorden ontbreken mij.
Hiervoor hebben we enkel truffels gedaan, en waren niet helemaal voorbereid op hoe intens deze ervaring werd. Alle kleuren werden diep en intens, en de structuur van objecten om ons heen werd heel... significant, als iemand begrijpt wat ik bedoel.
Wat volgde was een spannend avontuur door de bossen. Soms lopend, soms kruipend, soms bewegingloos in het gras liggend... Ik had ergens een stok gevonden die ik gebruikte bij het lopen en om overeind te komen, wat de trip een stuk makkelijker maakte.
Mijn maat Noot werd tegen het eind wat verward, en bleef voor wat uren leek in herhaling vallen. Hij was niet meer in staat zijn eigen shag te rollen wegens een gebrek aan focus, dus hielp ik hem.
We hebben over veel gepraat, maar dat zijn persoonlijke dingen.

Tijdens deze trip kwamen we nog een keer terug bij het kampvuur om het water van Noot te halen en mijn tabak, maar er was niemand. We zaten helemaal in de space, dus ik ging gewoon zitten en mijn shagje draaien terwijl de wereld om mij heen krankzinnig was. De anderen kwamen aangerend, blijkbaar waren ze een grapje met ons aan het uithalen, maar we tripten hem zo hard dat we hier niet veel om gaven.

We waren heel erg verdwaald in het bos, maar toevallig, net toen het donker werd en het spul een beetje uit begon te werken, kwamen we weer aan bij de ingang van “ons†bos.
We gingen bij de anderen zitten, en praatten een beetje over wat ons allemaal was overkomen.
Ik was al uit de trip, en Noot meldde niet veel later dat hij er ook uit was.
Dit was ruig spul, maar ik voelde me best goed na deze trip, heel anders dan met truffels.
Ik was wel erg moe, en ging even achterover liggen op mijn pallet. Het vuur flakkerde mooi zo in het donker, en door het bladerdak boven zag ik de door de maan verlichte lucht.
Dit had een mooi einde van een mooie dag kunnen zijn, maar ik wist niet dat het hardste nog moest komen...

Ik lag daar dus naar boven te kijken, toen ik zag dat de puntjes licht door de bladeren er uit zagen als sterrenbeelden.
Het zag er erg mooi uit, en ik bleef lekker kijken. Ik wou een muziekje opzetten, en pakte mijn MP3 spelertje er bij.
Een sterrenbeeld recht boven mij begon te veranderen, te transformeren, en werd een sterrenbeer.
Het was niet gewoon een plaatje van een beer, het was een beer gemaakt van sterren, en hij bewoog.
Dit was het begin van de meest krankzinnige ervaring uit mijn leven. In wat een eeuwigheid leek te duren zag ik van alles in het bladerdak; scholen vissen, wijze beren, totemvogels, dansende Hindu goden, mandela's, olifanten, en alles bewoog en leefde op de maat van mijn muziek.
Ik ging recht overeind zitten, en staarde het donkere bos in. Het vuur flakkerde over de bomen op de maat van de muziek, eerst the Doors, toen Queen, toen Simon & Garfunkel... met elk nieuw nummer veranderde het visioen. Ik zag de bomen dansen, een kosmische geiten-man tegenover het vuur zitten, overal groeiden paddenstoelen. In het vuur woonde geesten, en toen ik daar naar ging staren leek het wel alsof mijn lichaam werd overgenomen. Ik maakte complexe bewegingen met mijn handen en vingers, zonder hiervoor de opdracht te hoeven geven. De paddo's deden dit, zei ik tegen mezelf, de paddo's besturen mij nu, en toen moest ik lachen.
Tijdens de visioenen boven had ik allerlei rare inzichten die ik niet meer kan onthouden, maar ik had het gevoel onderwezen te worden.
Maar het begon mis te gaan.

Ik zag een groot kosmisch figuur boven me dat met me wou dansen, maar dat wou ik niet. Ik was best wel bang en paranoïde aan het worden.
Ik keek om me heen en zag hoe raar de wereld er wel niet uitzag. Mijn geest was weer terug, maar ik zat nog steeds in de trip.
Ik werd erg bang.
Ik liep wat rond in de hallucinaties en dacht aan bepaalde dingen... Mijn maat Noot was al lang uit de trip, waarom zat ik er nog in? Het moest al 3 uur zijn, dit spul had al lang uitgewerkt moeten zijn! (Later bleek dat het 12 uur was, slechts een half uurtje langer dan de trip gemiddeld zou duren volgens het internet.)
Ik voelde mijn maag en toen mijn hele lichaam verzuren, en de angst greep mij. Ik dacht dat ik was blijven hangen, dat ik nooit meer uit deze akelige droomwereld zou kunnen komen!
Je ziet wel eens van die mensen, weet je, in een psychose of zo... is dit het? Was dit de psychose?
Ik begon hevig te trillen en te zweten, en wou hulp van mijn vrienden, maar ze leken zo vreselijk ver weg.
Noot ging zich er mee bemoeien en zij dat ik moest liggen, en dat we zo weg gingen.

Plotseling werd alles weer vreselijk trippy, en ik zag mijn vrienden in slow motion bewegen, en kon niet verstaan wat ze tegen elkaar zeiden.
Ik had het zo koud, en was doorweekt met zweet. De angst had mij helemaal overmeesterd, en ik dacht dat ik dood ging.
Ik meen het, ik was er van overtuigd dat dit het einde was, en begon voor het eerst in mijn leven echt serieus over de dood na te denken, besloot dat het niet zo erg was, en overdacht toen mijn eigen leven. Het was een goed leven, maar ik heb nog steeds een aantal doelen die nog niet gehaald zijn, en daardoor voelde ik mijn wilskracht terugkeren. Ik maakte me geen zorgen meer dat ik in de trip was blijven hangen (Hoewel ik dat nog steeds geloofde, en visioenen van mij opgesloten in een psychiatrisch ziekenhuis waren heel reeëel.) maar moest me focussen op overleven. Wakker blijven!

Ik kwam er door heen. Ik weet niet hoe of wat het was, maar ik was weer in staat te communiceren.
Ik zei tegen mijn vrienden dat ik naar huis ging, maar ze waren allemaal erg bezorgd en Noot bood aan mee te fietsen.
Dat was maar goed ook, want ik was niet alleen verdwaald in het bos maar ook op de weg naar mijn huis toe, zelf zou ik het nooit gevonden hebben.
Tijdens het fietsen ging het steeds beter, ik kon me weer focussen, en toen herinnerde ik me iets wat Noot mij vertelde tijdens de trip. Ik weet niet meer wat het was, maar ik had weer alle vertrouwen dat ik heel normaal wakker zou worden de volgende dag, en voelde me extreem opgelucht.

Thuis aten Noot en ik nog wat pizza, en keken we naar een TV serie. Toen hij weg ging bleef ik op de bank slapen, want om alleen in het donker te gaan liggen leek me vreselijk.

De volgende dag werd ik heel normaal wakker.

Gisteren heb ik voor de eerste keer truffels geprobeerd. Dit is tevens mijn eerste ervaring met psychedelica. Ik heb me er goed in verdiept voordat ik de truffels ging uitproberen (erowid, encyclopedie van Rätsch en verschillende fora). Ook heb ik mijn verwachtingen zo laag mogelijk gehouden. Ik denk dat het beter was om de trip in te gaan zonder verwachtingen en het maar over mij heen te laten komen.
Setting:
Zolderkamer. Ingericht met allerlei sprituele objecten zoals boedhha's, afrikaanse maskers, wierrook en kaarsen. Op de achtergrond draaide Soma.FM – Black Rock.FM. Winamp visualizer was aan en stond te draaien op mijn Ambilight TV.
18:00
Ik ben begonnen met een halve dosis tampanensis (8gr.). Mijn idee was om eerst een klein beetje te proberen (halve portie) om mijn gevoeligheid te testen. Meer kan altijd, minder wordt moeilijker. Ik was de hele dag al nuchter wat zorgde dat ik 12 uur voor de trip mijn laatste maal had genomen. Wel heb ik in de middag, rond één uur, een glaasje drinkyoghurt genomen.
Ik had me er al op voorbereid dat de truffels niet zouden smaken. Dit viel erg mee en vond ze zelfs lekker. Ik had geen gevoel van misselijkheid.
18:45
Ik zat op de stoel en keek naar de muur. De muur begon subtiel te vervormen. Er kwam een bolling die zich langzaam naar buiten wou drukken. Ik zei dit tegen mijn maat die hier natuurlijk helemaal niks van snapte.
Toen begon het filosofisch aspect. Mijn maat had één truffel genomen om de smaak te proeven. Hij dacht ook dat de truffels niet te eten waren maar moest toegeven dat het nog best te doen was. Daarna had hij wat Haze in de vaporiser gedaan en zijn we gaan spelen met keukenpapier.
Ik probeerde het keukenpapier te scheuren maar kon dit niet over mijn hart krijgen. Ik had empathie voor het papiertje en had het gevoel dat als ik het papiertje zou scheuren ik het universum en mezelf door midden zou scheuren. Dit moest ik natuurlijk een half uur lang gaan uitleggen tegen mijn stonedde maat die gelijk een lachkick kreeg.
19.30
Het volgende uur bestond uit de link leggen tussen het keukenpapier en het universum. Overal waar wij keken zagen we voorwerpen die deel uitmaakte van het universum. Aloë Vera drank bleek een geweldig visueel spektakel te zijn. Vooral wanneer ik hem voor mijn ambilight tv hield. Je zag de kleine blaadjes zwemmen in de zee van drank. Net zoals planeten in het universum zwemmen. Toen vond ik het ook bizar dat de blaadjes niet naar beneden vielen maar bleven drijven op hun plek.
Het voelde niet goed om de Aloë Vera drank op te drinken. Waarom zou ik een universum zo mooi kapot willen maken? Het duurde ruim een kwartier voor ik de eerste slok durfde te nemen. En toen kwam de pizza...
20.30
Het eten van een pizza geeft duidelijk weer wat het verschil is tussen iemand aan de truffels en iemand aan de wiet. Ik kon niet stoppen met het bestuderen van een slice of pizza. Ik zag er een planeet in. Eentje die veel leek op Mars (Het was een pepperoni pizza). Mijn maat zat gewoon zoveel mogelijk pizza in zijn mond te douwen. De realisatie hiervan zorgde voor een lachkick die weer enkele minuten aanhield.
21:00
Gedurende deze ervaring heb ik een kladblok met uitspraken bijgehouden. Na de pizza zijn we ons hier erg op gaan richten en hebben we de laatste anderhalf uur filosofische gesprekken gehad. Over het bestaan van het leven, de link tussen vuur en jaren en dat truffels geen belasting is maar eerder een ontnuchtering. Ook kwamen we tot de conclusie dat de grote filosofen van vroeger gewoon pizza bakkers waren die de juiste keuze paddestoelen hebben gebruikt voor hun pizza. Om daarna de link te leggen dat om wereldvrede op te lossen we het buffet van de tweede kamer moeten vervangen door pizza's met paddestoelen. Het leek ons op dat moment de ultieme waarheid en een logische conclusie.
Hieruit is ook een soort van gedicht gekomen. Op dat moment was het één van de brilliantste stuk tekst die we ooit hebben gezien. Nu valt dat erg mee.
Het universum
Vuur is leven,
Hout is het menselijk leven.
Wat er komen gaat is al bepaald,
Allen niet hoe hard er geblazen wordt.
( We zaten te spelen met een Palo Santo houtje)
Vuur is net als menselijke jaren,
Het eet het hout weg.
Net zoals de jaren ons wegeten.
Dan reist de vraag;
Wat blijft er over?
22:30
De trip eindigde rond 22:30. Uiteindelijk heb ik niet de tweede portie genomen en ben ik gebleven bij de 8gr Tampanensis. Ik had er tijdens deze ervaring helemaal niet aan gedacht dat ik nog een portie kon nemen. De wereld en het universum waren zo mooi dat de gedachte om een hogere portie te nemen nooit naar boven is gekomen.
Al met al was het een geweldige eerste kennismaking met de truffels. Ik heb geen grote dosis genomen maar dat hoefde ook niet. Ik denk dat de truffel wel aangeeft als je een hogere dosis nodig hebt of niet. En in dit geval heb ik nergens de behoefte of de gedachte gehad om meer te nemen. Dat bewaar ik wel voor de volgende keer als ik mijn zakje met atlantis truffels uit de koelkast haal.