Nuffsaid

Hi guys,
 
Ik zit hier al een tijdje mee en heb besloten om het hier te bespreken. Wellicht ben ik niet de enige met dit probleem en helpt het niet alleen mij maar ook anderen.
 
Ongeveer anderhalf jaar geleden ben ik begonnen met het gebruiken van truffels en heb het sindsdien 7x gedaan. De eerste 5x waren stuk voor stuk memorabele avonden waar ik met ontzettend veel plezier aan terugdenk. Alleen de 5e keer ging het mis. Ik raakte in paniek door allerlei omstandigheden (ouders thuis en bang betrapt te worden, vriendin was op een stom feest, volgende dag vroeg voetballen). Achteraf niet slim geweest om te trippen en dat heb ik geweten ook. Het report is overigens hier te lezen voor degenen die het interessant vinden: http://psytopia.nl/topic/841-sclerotia-the-dark-side/#entry4898
 
Sindsdien heb ik 2x proberen te truffelen, met tussenpozen van een aantal maanden. Maar beide keren ging het weer mis. Ik merkte aan mijn lichaam dat het de truffels er zo snel mogelijk uit wilde krijgen, wat resulteerde in overgeven. Ik kampte met ontzettend veel negatieve gedachtes in mijn hoofd. Gedachtes over de dood, mijn toekomst, dingen die veranderen waarvan ik dat niet wil, etc. In het dagelijks leven heb ik er soms last van. Ik heb momenten dat ik me alleen voel en dat er niemand is die net zo als mij is, vooral qua denkwijze. Wat betreft mijn leven mag ik namelijk eigenlijk helemaal niet klagen. Ik ben gezond, mijn familie is gezond, heb veel vrienden, een leuke vriendin, etc. Maar toch zit er iets niet lekker. Ik ben van mezelf een positief persoon en mensen omschrijven mij  dan ook als vrolijk, spontaan en behulpzaam (slijm slijm). En toch hou ik deze gedachtes.
 
Blowen
Ik heb vanaf mijn 16e af en toe geblowd, niet heel frequent. Ik denk zo'n 1x per 2 maanden. Ik vond dit altijd super gezellig en vaak gebeurde het na een aantal potjes bier op. Ik ben nu 25 en had daarvoor geen enkele keer een badtrip of negatieve gedachtes. Nou had ik een paar maanden na de badtrip van de truffels op een verjaardag een jointje geraakt. Dit viel helemaal verkeerd. Ik werd half gek in mijn hoofd en voelde dat ik echt naar huis moest gaan. Ik kreeg weer heel veel last van negatieve gedachtes en ben naar huis gegaan. Thuis snel in bed gaan liggen en wat luchtigs gekeken om mijn gedachtes af te leiden. Een paar maanden heb ik het nogmaals geprobeerd, alleen dan thuis. Ik was het weekend alleen thuis en had mijn agenda leeggemaakt. Ik had net een tentamenperiode achter de rug en had alles gehaald dus vond dat ik dit wel verdiende. Maar na het oproken van de joint voelde ik dat mijn lichaam alweer in opstand kwam en moest bijna overgeven. Ik kon er absoluut niet van genieten en hoopte dat het maar z.s.m. over zou gaan. 
 
Mijn vraag is of anderen hier ook last van hebben (gehad) en hoe hun situatie nu is. Ik vond het gebruik van truffels echt een enorme meerwaarde en een verrijking van mijn leven en baal daarom ook ontzettend dat zodra ik het neem mijn gedachtes gelijk negatief worden. Is er wellicht iets wat ik hier aan kan doen? 
 
Alvast erg bedankt voor alleen al de moeite  voor het lezen van mijn bericht!
 
Ps: Psychoses o.i.d. heersen niet bij ons in de familie. Er is nooit iemand mee gediagnosticeerd. Mijn ouders lusten op zijn tijd ook wel een jointje en vooral mijn vader heeft in het verleden wel redelijk geëxperimenteerd. 

Spira80,
 
Heel erg bedankt voor je bericht en de moeite voor het schrijven ervan! Ik ben erg  blij dat ook met deze onderwerpen mensen op dit forum terecht kunnen komen. Zoals ik eerder ook aangaf, ik heb heel veel positieve punten ontdekt aan truffels, maar ook de negatieve (of misschien is het wel dat de harde werkelijkheid duidelijk is geworden).
 
Precies wat jij zegt. Ik merk in mijn omgeving ook aan veel mensen dat ze alles doen voor hun toekomst. Mijn zusje bijvoorbeeld is ontzettend bezig met haar toekomst. Dit gaat gepaard met veel stress, slecht slapen en ik weet niet of ze er nou zo gelukkig van wordt. Ik daarentegen leef in de veronderstelling dat het echt wel goedkomt. Desondanks begin ik, mede door haar toewijding, te twijfelen of ik ook niet eens serieus aan de slag moet gaan. Het is niet zo dat ik niks uitvoer hoor. Ik ga naar school, ik werk en daarnaast heb ik nog een eigen handeltje wat vrij aardig loopt.
 
Het ligt inderdaad echt aan onze maatschappij. De maatschappij verwacht van ons om te conformeren aan een bepaalde norm, doe je dit niet dan word je bij wijze van spreken raar aangekeken. Ik heb zelf altijd al het idee gehad dat ik niet gemaakt ben om dit gebaande pad (sleur) te volgen, zoals zoveel anderen doen.
 
Ik ga me verdiepen in de onderwerpen die je aangaf. Ik heb in mijn opleiding ook het e.e.a. gehad over mindfullness en ik heb er geloof ik nog een boek van liggen ook
 
Nogmaals bedankt! 

Inleiding:
 
Wij zijn N & R, in de 20 jaar, hele goede vrienden en willen graag onze trip met jullie delen. Om te beginnen heeft N al 3 maal eerder truffels gedaan en is het voor R de eerste keer. We hebben eigenlijk heel willekeurig besloten om die dag truffels te gebruiken en gingen online kijken of de smartshop in Den Haag open was op maandag (de dag van onze trip). Deze bleek gesloten te zijn maar we keken zo uit naar de truffel trip dat we ervoor hebben gekozen ze alsnog te halen in Rotterdam. Omdat het R's eerste trip was hadden we vooraf besloten een halve portie te nemen omdat het de eerste trip was van R, eenmaal in de metro naar Rotterdam veranderden we van gedachten omdat we goed wilde trippen, positief van karakter zijn en dachten dat het niet snel fout kon gaan. Tijdens de reis probeerden we ook nog een tripsitter te regelen maar tevergeefs (het was nou eenmaal erg kortdag). 
 
Voorbereiding:
 
- 2 porties 'Dragon's dynamite' truffels (15 gram p.p.)
- Limonade om de vieze smaak mee weg te spoelen
- Wat eten voor tijdens de trip (pizza's, snack mix)
- N had yoghurt met hagelslag om de truffels makkelijker mee binnen te krijgen
- Telefoon, sleutels en portemonnee weggelegd
- Kladblok en pen klaargelegd
- Verschillende trippende videos opgezocht op de laptop
- Laptop verbonden met de TV
 
De setting:
 
- Opgeruimd (eigen) huis
- Badeendjes op de grond gezet
- Balkondeur dicht (voor de zekerheid)
- Diverse schilderijen
- Een matras op de grond voor de TV
- Overgang van dag naar avond naar nacht
 
De trip van 7 uur:
 
20:15 - Daar zaten we dan, N op de stoel en R op de bank. Het zakje truffels in de hand en smullen maar. De smaak van de truffels was beter dan onze verwachting. N proefde niks dankzij de yoghurt en R vond het naar peterselie smaken. We kregen een beetje een opgeblazen gevoel en werden erg onrustig/excited, waarschijnlijk door de spanning. Het eerste dat we door de truffels begonnen te merken was een stoned gevoel, als in relaxt en lacherig. 
 
20:45 - Het euforische gevoel begon op te komen en wisten we dat de magie van de truffels begon te werken. We waren aan het staren naar de muur en andere objecten om erop de hallucineren, maar dit kwam maar niet. Bij R ging de waargenomen snelheid op de beat van de muziek. Ging het snel, dan dacht R dat hij ook zo snel bewoog en praatte. Ging het langzaam, dan was alles voor R in slowmotion.
 
21:15 - We kregen het idee dat we moesten gaan staan, rond lopen in de woonkamer en gaan springen en lachen op een reggae nummer met een snelle beat. Dit leek erg lang te duren en we waren er zeker van aan het genieten. R zag het matras en begon hierop te springen, dat gevoel vond hij zo geweldig dat hij vond dat N het ook moest voelen. N bleek dit ook een grappig gevoel te vinden, maar was alweer snel afgeleid door wat anders. Hij zag een mooi schilderij op de deur naar de gang hangen, dus moest hij het van dichtbij gaan inspecteren. R was nog aan het genieten van het matras dat voor hem een trampoline was. N stond starend voor het schilderij te praten tegen R en zichzelf. R hoorde N praten, maar wist niet wat hij zei dus ging ook maar naast N staan om het schilderij te observeren. R kon hier niet zoveel in zien als N, dus raakte al snel afgedwaald. R zag de laptop op de bank staan en besloot het filmpje van Charlie the unicorn aan te zetten. N was ondertussen al weer aan het rondlopen door de woonkamer trippend in z'n eigen gedachte, maar hij vertelde wel alles aan R. R reageerde op N zijn uitspraken en liep ondertussen naar de balkon deur om naar buiten te staren, ook helemaal verloren in z'n eigen gedachtes die hij ook aan N vertelde. N was ook gefascineerd door de gedachtes van R en het feit dat hij alles vertelde, want de vorige keren dat N tripte was iedereen stil en werd er dus niks gezegd. Charlie the unicorn stond nog aan. R stond nog bij de deur en N kwam net aanlopen op het moment dat er in Charlie the unicorn over de 'almachtige deur' werd gesproken, dit vonden wij uiteraard erg spannend. Hierna waren we al snel 'hooked' aan de TV en gingen op het matras ervoor zitten.
 
21:45 - Op een gegeven moment begonnen we onze handen erg leuk te vinden en R zag N als een soort klei mannetje, de hij niet kon aanraken (volgens zijn gedachten). Na een tijdje zette R Henk de steen aan op de TV. N kreeg na het zien van Henk de steen zin om te tekenen en pakte het kladblok en tekende Henk. We zaten om de tafel en we vonden Henk een beetje evil kijken. We bleven doortekenen tot hij weer vrolijk werd en nadat we een joint erbij hadden getekend waren we tevreden. We hebben hem 'Smokey' genoemd en Smokey werd tijdens onze trip onze denkbeeldige tripsitter. 
 
 
22:00 - Toen wilden we naar buiten gaan en bedachten ons nog even "een tripsitter had dit nooit goed gevonden" maar smokey zei dat het oké was, zijn eis was wel dat hij mee mocht en dat we een takje voor hem gingen zoeken. We besloten een blokje om te gaan ook omdat we er vertrouwen in hadden dat we positief genoeg waren om het goed te laten verlopen. 
Eenmaal buiten noemde R N de klei koning en R werd zijn adviseur. Hier gingen we allebei helemaal in mee. Buiten hadden we ook het idee dat we niet konden overleven zonder te roken. Tijdens het lopen bleven we constant bij plekken stil staan omdat we gefascineerd waren door van alles en nog wat. Bijvoorbeeld een grasveldje dat groter en kleiner werd of een muur waarvan de voegen naar buiten puilde en de stenen van lengte veranderden. Er fietsten een paar jongens langs die wij tot 'gekkigheid' benoemde, wat tevens het woord van de avond werd. Na een tijdje buiten te hebben gezwerft gingen we weer naar binnen. De stoep voor het huis begon te bewegen voor R en voor N kwamen alle details van de tegels omhoog. R moest voor N alle deuren open houden (omdat N de klei koning was) en ging bijna onderuit door zijn enthousiasme. 
 
22:30 - We waren binnen en R bedacht zich dat hij toch wel graag een jointje erbij zou willen. De coffeeshop was tot 23:00 open dus hij besefte zich dat hij snel moest zijn. N had geen zin om op dat moment om weer weg te gaan en R zei ik ga wel even snel alleen. Dit leek N geen goed idee maar na een tijdje waren we er toch over uit dat het toch wel kon. Smokey bleef achter om de muziek te regelen en op N te letten, N die voor korte tijd even alleen was. De voorbereiding was voor R heel belangrijk, hij controleerde of alle benodigdheden op de juiste plek in z'n joggingbroek zat en in z'n jas. Dit was erg belangrijk, want anders snapte R nergens meer wat van. R ging dus op zijn fiets naar de coffeeshop en dat was een erg spectaculaire reis voor hem. Onderweg had hij het idee dat hij als een speer door een oneindige tunnel reed. Eenmaal aangekomen bij de coffeeshop zette hij zijn fiets neer en zag hij een jongen op een hek zitten en hij dacht dat hij hem hoorde zeggen "komt die helemaal naar de coffeeshop om nog wiet te halen". Dit werd echter niet echt gezegd. R dacht dat hij op Jamaica was beland toen hij bij de coffeeshop was en had het idee dat er overal rastafari's zaten. Alle kleuren waren ook in de kleuren van Jamaica en er was luide reggae te horen. Toen hij in de rij bij de kassa stond en daar een rastaman wiet aan het kopen was dacht R dat hij de grootste lol had met deze man en de caissière. R besefte pas dat dit niet was gebeurd en hij als een dooie in de rij stond te wachten toen de rastaman wegliep. Het wiet kiezen en bestellen was de uitdaging niet, het betalen wel. Het proces van zijn pinpas pakken en de pincode juist intypen was erg zwaar, maar is uiteindelijk wel gelukt. Onderweg naar huis had R een momentje dat alles even negatief werd. Alles om zich heen ging dood, hij probeerden met zijn gedachten alles weer positief te maken, maar tevergeefs. Toen R besefte dat hij aan het spacen was, werd alles weer vrolijk en ging hij weer snel naar N want hij wist dat N zich zorgen zou maken. In totaal duurde het vanaf huis naar de coffeeshop en weer naar huis maar 12 minuten.
 
22:42 - Toen R binnenkwam pakte hij zijn mobiel van de plek waar we hem hadden weg gelegd en zetten zijn recorder aan. R wilde daarna gelijk heel zijn ervaring van wiet halen vertellen, maar N moest eerst zeggen hoe blij hij was dat R weer terug was. N lag op het matras te spacen en R pakte een stoel erbij om naast N te zitten. R was ontzettend hyper actief en kon niet stoppen met praten; opstaan, lichten aanzetten en toch weer uit. Uiteindelijk zat R rustig in de stoel en begon opnieuw met een poging om het verhaal aan N te vertellen. N wilde hier het kladblok bij hebben, omdat hij de notulist wilde zijn. Het noteren ging N goed af tot op een zeker moment hij wonderbaarlijk naar het kladblok lag te staren; hij zag alle letters veranderen in elven letters (zie; lord of the rings achtig), maar vervolgens gingen ze zichzelf weer ordenen in herkenbare taal. N tekende bij het verhaal van R ook allemaal poppetjes, gekke gezichten en tekens. Hieruit is ook een nieuw levend figuur ontstaan; Rastaman T (T is een goede vriend van ons). R was terwijl N aan spacen was ook even afgedwaald van het verhaal en ging in allerlei gekke positief op de stoel liggen. Tevens kon hij in zijn eigen handen praten en was het alsof R in een ander soort wereldje was in zijn eigen handen. Wij besloten dat we een joint moesten gaan rollen. R legde alle spullen klaar voor N, vervolgens ging R op de grond liggen. N is de joint gaan draaien en deze zijn wij daarna gaan smoken. R kwam erachter dat dit wel de slechtst gedraaide joint ooit was en moest hier heel erg om lachen, toen N doorhad waarom R zo erg aan het lachen was moest ook N erg lachen. Uiteindelijk kwamen we tot de mening dat het niet uitmaakt hoe slecht het gedraaid is, zolang je het maar kan smoken.. toch?! N had de joint in zijn bezit, toen zei R: "Ga je em nog doorpasen of wat?!" N schrok hiervan en voelde zich nietig en klein in de bank. Hij gaf de joint snel door. 
 
23:54 (We weten dat het deze tijd was, omdat R de tijdman was en alles altijd opschreef) - R besloot om N mee te nemen naar buiten, omdat hij vond dat N ook de fietservaring moest hebben. N vond dit een geweldig idee, dus stond hij op om zijn fietssleutel te pakken. Zijn jas liet hij hangen, want daar zit zijn mobiel in. R zei tegen N dat hij op de bank moest gaan zitten, want hij ging de jassen en schoenen regelen. N gehoorzaamde en was blij dat er eindelijk vordering in zat om naar buiten te gaan. R kwam terug met een jas van R voor N en een jas voor zichzelf, ook had hij de schoenen van N meegenomen. N voelde zich gelijk weer de (klei) koning. Rastaman T kwam nog met een missie voordat we naar buiten gingen; hij wilde een takje van een bos uit een andere wijk dan dat wij wonen. Zo gezegd zo gedaan. Wij zijn naar buiten gegaan en naar onze fietsen gelopen.... Niet zomaar gelopen, want die 10 seconde leken oneindig te duren. We dachten dat we in een soort 'loop' zaten waar geen einde leek te komen. Eindeloze conversaties die we samen hadden (( achteraf hebben we de recording terug geluisterd, maar hier werd werkelijk niks op gezegd buiten 'ja, ik snap het' of 'inderdaad' )). Eenmaal bij de fiets aangekomen, stonden we ook nog voor ons idee heel lang met elkaar te praten (( Wederom achteraf niks van die conversaties terug te horen op de recording. Overigens kunnen wij deze conversaties wel herinneren )). Wij gingen samen lekker fietsen naar de andere wijk toe. Zoals je kunt verwachten was deze fietsreis ook weer een hele belevenis. N had een jas van R aan en dit werkte erg trippend op ons. N dacht dat hij R was en R dacht dat hij N was. Dit leek ook nog eens een oneindige 'loop' op de fiets. Er was een man iets uit zijn auto aan het laden en het leek alsof we heel lang op dit punt bleven hangen. We probeerde dit allemaal te snappen door logisch na te denken, maar dit lukte niet. Stel je maar voor wat een mindfuck dat was. N probeerde diepe filosofische dingen uit te leggen, maar dat hoefde niet meer want R wist al wat N allemaal ging zeggen voordat hij het gezegd had.
 
Eenmaal aangekomen in de andere wijk konden we zitten op een bruggetje, het welverdiende peukie roken en een takje voor Rastaman T plukken. R plukte het takje van een plant af en zag dit onmiddellijk doodgaan, hij schrok hiervan. Hij wilde onmiddellijk een ander takje pakken, maar alle planten om hem heen leken dood. Snel liep hij naar de andere kant van het fietspad op zoek naar een levend plantje. Gelukkig kon hij deze vinden en werd weer helemaal vrolijk. Terwijl we op het bruggetje zaten hoorde we allemaal geluiden zoals fietsers, voetgangers, brommers, trams, vogeltjes. Dit was natuurlijk reuze interessant! Na diepe gesprekken, bosjes inspecties, weg dwalen door geluiden... Zijn we naar huis gaan fietsen. 
 
01:15 - Toen we binnenkwamen waren Smokey en Rastaman T blij ons weer te zien en wij hen. R ging Smokey en Rastaman T aan de deur plakken. We wilde nog een joint smoken, maar we hadden geen peuken meer! Dit was even stress, maar R kwam tot de ontdekking dat hij expres een extra pakje met een aantal peukies apart weg had gelegd in z'n la ( Dit had eerder tijdens het trippen nog een heel verhaal, maar dat zou al helemaal teveel zijn om uit te leggen ). We waren erg blij en opgelucht hierdoor. We begonnen de joints te maken en smoken. Vanaf dit moment zijn we veel gaan praten en ieder zat in z'n eigen space. We maakte dingen mee als; handen zien als baby handjes, een normaal beeld zien maar het op de een of andere manier het mooiste beeld vinden dat je ooit hebt gezien, de kaft van een tijdschrift niet kunnen vinden, niet kunnen lezen behalve als we het hardop oplazen, N zag een Mickey Mouse hand over R zijn schouders lopen, N werd nog een rapper in de ogen van R, het nut van dit filmpje volledig snappen, N was tussen de eendjes gaan liggen en dit werden zijn vrienden.. zodra N opstond en wegging werden de eendjes verdrietig, we hebben ook enorm veel closed eyes visuals gehad.. ontzettend indrukwekkend! Verder nog veel meer trippende dingen meegemaakt, getekend en besproken, maar het is gewoon te veel om te typen ...
 
03:15 - Zitten we er nou nog in.. of niet? Dit was wel echt het einde van de space. Nog een aantal mindfuck momenten omdat we niet wisten of we er nou nog inzaten. Daarbij zaten we elkaar ook flink in de war te brengen voor de grap, dus wisten we daardoor ook niet zeker hoe of wat.
 
03:45 - PIZZA. We wisten nu wel dat we uit de space waren en wilde spontaan pizza.. gelukkig hadden we hiermee rekening gehouden en konden we simpel een paar pizza's in de oven gooien ! We dachten nog diep na over de dingen in het leven en de dingen die we zojuist hadden meegemaakt.. N lag op het matras en R op de bank, zo vielen we in een diepe slaap rond een uur of 04:30. De gedachte aan de trip was genoeg om van te genieten. 
 
Hier een aantal foto's van de notulen die zijn gemaakt:
 
Foto 1
Foto 2
Foto 3 (hier tripte N erg op zijn eigen tekening)
Foto 4
Foto 5
Foto 6
Foto 7
Foto 8
Foto 9
Foto 10
 
Wij hebben deze trip als ontzettend positief ervaren en zijn blij dat we er geen tripsitter bij hadden. Anders hadden we waarschijnlijk nooit onze buiten belevenissen gehad. Er wordt nog steeds door ons diep over de gebeurtenissen van de trip nagedacht, zoals de mind-switches, telepathische conversaties en hallucinaties. Wij zijn benieuwd naar wat jullie hiervan vinden! Drop a message met wat je ervan vindt
 
 
 
Ps. Dit is in derde persoon getypt omdat we samen delen typten. 

Super om te horen dat het deze keer wel lekker ging, zonder gedoe over de sterkte of duur.
 
 
Vertel! Welk nummer?

Ik heb zeker genoten van je gedetailleerde report, waarvoor dank!
 
Krijg ook weer zin

nice report

Hoi allemaal,
 
Ik heb al meerdere posts geplaatst op de site, waaronder dat de trip bij mij erg snel over is en niet zo intens is als dat ik zou willen. Welnu, change has come!
 
Setting:
Slaapkamer (zolder) met mijn vriendin. Kamer gezellig en sfeervol ingericht met kaarsen, Philips LivingColorslamp en de schemerlamp lichtjes aan. Bluetooth muziek box
 
Truffels:
5 zakjes á 15 gram Atlantis. 
 
Eten & Drinken:
Doritos, Haribobeertjes, crackers, M&MS, Tuc, wijn, bier, Disaronno en water.
 
Na even wat gedronken te hebben in de stad was het rond 22:30 zover. Mijn vriendin (die ik even N noem)en ik gingen samen weer truffelen. We zouden allebei 2 zakjes Atlantis naar binnen werken en na een uur nog een. We hebben beide moeite met de smaak van truffels en om die reden combineerde we het met water en M&Ms. Mij ging dit redelijk goed af, maar N had er duidelijk meer moeite mee. Tijdens het eten had ze af en toe al kotsneigingen. Na iets minder dan anderhalve zakje kreeg ze echt niets meer naar binnen en we lieten het verder zo.
 
We gingen weer rustig overeind in bed zitten en we waren Friends aan het kijken. Al na een kwartier begonnen mijn benen licht te tintelen en had ik een grote glimlach op mijn gezicht. Snel daarna begon N het ook te voelen. De kleuren werden feller en elke scene in Friends was nog grappiger als normaal. Omdat ik van de vorige keren wist dat de Tv redelijk kan afleiden besloten we Friends even op pauze te zetten en muziek te gaan luisteren. Inmiddels voelden we de truffels al wel redelijk heftig. Ik iets meer als N.
 
Ik had die avond een leuk nummer gehoord en die en die wilde ik horen. Het nummer opzoeken op Spotify was al een heel avontuur, maar toen ik het nummer te pakken had kreeg ik een voldaan gevoel. Ik legde het muziek boxje tussen ons in. Toen ik naar rechts keek zag ik dat N met haar ogen dicht aan het dansen was, liggend in bed. 'Wauw ik zie zulke mooie dingen!' 'Ik sta vooraan het podium en iedereen danst sierlijk en lichtgevend om me heen!'. Dit soort zinnen liet N zich telkens ontglippen. Toen ik mijn ogen dichtdeed zag ik de discotheek waar ik vroeger vaak kwam. Echter, alleen de vormen waren hetzelfde. Verder gaf alles een blauw/paars/oranje gloed, het leek wel buitenaards. Ik zag ook alleen lange,sierlijke schimmen die op de muziek aan het bewegen waren. Heel langzaam, maar ontzettend goed in de maat. Ik voelde me dolgelukkig en ging mee dansen.
 
Na ongeveer een kwartier deden we onze ogen open en gaven elkaar een dikke knuffel. 'Wauw wat is dit gaaf hè?. Ik besloot de zak met Haribo beertjes te pakken. Mijn oog viel op het halve zakje wat N niet op kreeg. Ik bood het haar aan, maar ze hoefde het absoluut niet. Ik dacht fack it, en had het halve zakje zelf op. Toen gaf ik een Beertje aan N en die beschouwde het beertje gelijk als een klein levend teddybeertje en noemde het haar 'tripgenootje'. Ik had zelf ook een handje beertjes en ik was gefascineerd hoe lekker ze voelden, en ook smaakten! Echt genot. 
 
De muziek ging door, maar het nummer dat ik opzette was allang voorbij. De muziek die speelde was afkomstig van dezelfde artiest en ook die nummers vonden we grandioos. Alle teksten die langskwamen werden door ons geanalyseerd en besproken. Toen wilden we allebei heel graag het eerst nummer nog een keer horen. Echter, de Iphone was nérgens meer te vinden. Ik was overal aan het zoeken en ging vervolgens staan. Toen kwam er zo'n enorme gloed over me heen dat ik even echt niet meer wilde zitten. Ik keek naar een schilderij van mezelf toen ik klein was. Het hoofdje knipoogde telkens naar me en glimlachte. Toen liep ik naar een canvas schilderij waar ik opsta met een aantal vrienden van me. Een van mijn vrienden trok elke keer als ik niet recht naar hem keek een rare bek en als ik snel keek zag ik niks meer. Ik liep naar het raam toe en keek naar buiten. Wat een rust! Ik zag mensen vanaf mijn zolder langslopen en fietsen en in gedachte verzon ik wat voor mensen het zouden zijn.
 
Ik liep terug naar het bed en N vroeg me nog even te helpen zoeken naar de Iphone. We zochten naar mijn idee echt uren. Dekens aan de kant, kussens weg, onder het bed, overal. Toen ineens had N de Iphone te pakken. We keken elkaar aan en begonnen keihard te lachen van geluk. YES YES YES EINDELIJK! Ik zocht snel het nummer op (ging verrassend makkelijk) en we waren ongelofelijk aan het genieten, wat een prachtnummer! Ik vond het nummer zo mooi dat ik de artiest wou mailen. Ik dook achter de laptop, maar kwam erachter dat het echt een onmogelijke opgave was. Alle icoontjes zweefden alle kanten op en werd er duizelig van. Ik besloot weer op bed te gaan zitten. N begon ineens keihard te lachen en keek naar de post van The Hobbit waar Bilbo Baggins op staat met zijn rug naar ons toe en voor hem de wereld waar hij woont. 'Hij is weg'! Proestte N uit van het lachen. 'Hij rende zo ineens weg!' Ik begon ook hard te lachen, maar van verbazing, want ik zag hem nog doodstil staan in de deuropening. Ik besloot mee te spelen. Ik leunde met mijn hand op de boekenplank en toen vielen mijn ogen ogen op het midden van mijn vingers (behalve mijn duim). Ik zag daar ineens 4 gezichtjes in. Exact dezelfde hoofdjes als dat ik heb besteld: http://bit.ly/1gWtgOV. Ik bewoog mijn vingers en ze begonnen te lachen (zonder geluid). In mijn hoofd vertelden ze me: ''Nog even geduld! We zijn onderweg naar je toe!'. Ik begon te huilen van het lachen en liet het aan N zien. Die kon zich voorstellen wat ik zag en moest ook hard lachen. 
 
Naar mijn idee waren er echt al uren voorbij. Ik opende het vijfde zakje en at ongeveer de helft op. N probeerde ook nog te eten, maar na 2 minuten kwam het er weer uit. Gelukkig had ze hier verder geen last van. We besloten wat rustiger aan te doen en zette Friends weer op. Ik heb zelden zo hard en zoveel gelachen. Het hoofd van Ross dwarrelde alle kanten op en zijn mond verdween soms uit het niets. Was echt hilarisch. Toen kreeg ik opeens het idee dat ik in de spiegel wilde kijken. Heb ik nog nooit eerder gedaan en dacht dit moet ik even doen. Ik zette Friends op pauze en liep naar de overloop. Ik was gefascineerd hoe ik eruit zag. Ik leek totaal niet op mezelf en het leek alsof ik iemand anders aan het besturen was. Ik weet niet hoelang ik hier gestaan heb, maar na een tijdje riep N 'kom je nog?' Ik kwam weer (met een beetje tegenzin) en zette Friends weer aan. Ik had ondertussen een heerlijk glas Disaronno ingeschonken en dit smaakte heerlijk. Rond half 7 vonden we het mooi geweest en gingen we slapen.
 
Mijn moeder zei de volgende middag 'jullie hebben het wel leuk gehad hè, ik hoorde jullie om half 6 nog keihard lachen'. Ik moest een beetje lachen en zei: 'tja, Friends hè, blijft geniaal'. Ik was blij dat mijn ouders die dag de hele dag weg waren, want we voelden ons allebei wel erg futloos en niet erg vrolijk. Het was het echter dubbel en dwars waard en ik kan niet wachten op de volgende keer! 
 
Bedankt voor het lezen van mijn report. Ik hoop dat jullie het met plezier hebben gelezen. Ik ben expres extra gedetailleerd geweest, omdat ik in de reacties vaak lees dat mensen het jammer vinden dat de reports redelijk oppervlakkig blijven.
 
Groetjes,
 
 
PS: Buiten de dingen die ik verteld heb, hebben N en ik ook goede en diepe gesprekken gehad over verschillende onderwerpen. Ik heb deze echter niet genoemd, omdat deze niet de moeite waard zijn voor een ander om te lezen.

Hoi allemaal,
 
Ik heb al meerdere posts geplaatst op de site, waaronder dat de trip bij mij erg snel over is en niet zo intens is als dat ik zou willen. Welnu, change has come!
 
Setting:
Slaapkamer (zolder) met mijn vriendin. Kamer gezellig en sfeervol ingericht met kaarsen, Philips LivingColorslamp en de schemerlamp lichtjes aan. Bluetooth muziek box
 
Truffels:
5 zakjes á 15 gram Atlantis. 
 
Eten & Drinken:
Doritos, Haribobeertjes, crackers, M&MS, Tuc, wijn, bier, Disaronno en water.
 
Na even wat gedronken te hebben in de stad was het rond 22:30 zover. Mijn vriendin (die ik even N noem)en ik gingen samen weer truffelen. We zouden allebei 2 zakjes Atlantis naar binnen werken en na een uur nog een. We hebben beide moeite met de smaak van truffels en om die reden combineerde we het met water en M&Ms. Mij ging dit redelijk goed af, maar N had er duidelijk meer moeite mee. Tijdens het eten had ze af en toe al kotsneigingen. Na iets minder dan anderhalve zakje kreeg ze echt niets meer naar binnen en we lieten het verder zo.
 
We gingen weer rustig overeind in bed zitten en we waren Friends aan het kijken. Al na een kwartier begonnen mijn benen licht te tintelen en had ik een grote glimlach op mijn gezicht. Snel daarna begon N het ook te voelen. De kleuren werden feller en elke scene in Friends was nog grappiger als normaal. Omdat ik van de vorige keren wist dat de Tv redelijk kan afleiden besloten we Friends even op pauze te zetten en muziek te gaan luisteren. Inmiddels voelden we de truffels al wel redelijk heftig. Ik iets meer als N.
 
Ik had die avond een leuk nummer gehoord en die en die wilde ik horen. Het nummer opzoeken op Spotify was al een heel avontuur, maar toen ik het nummer te pakken had kreeg ik een voldaan gevoel. Ik legde het muziek boxje tussen ons in. Toen ik naar rechts keek zag ik dat N met haar ogen dicht aan het dansen was, liggend in bed. 'Wauw ik zie zulke mooie dingen!' 'Ik sta vooraan het podium en iedereen danst sierlijk en lichtgevend om me heen!'. Dit soort zinnen liet N zich telkens ontglippen. Toen ik mijn ogen dichtdeed zag ik de discotheek waar ik vroeger vaak kwam. Echter, alleen de vormen waren hetzelfde. Verder gaf alles een blauw/paars/oranje gloed, het leek wel buitenaards. Ik zag ook alleen lange,sierlijke schimmen die op de muziek aan het bewegen waren. Heel langzaam, maar ontzettend goed in de maat. Ik voelde me dolgelukkig en ging mee dansen.
 
Na ongeveer een kwartier deden we onze ogen open en gaven elkaar een dikke knuffel. 'Wauw wat is dit gaaf hè?. Ik besloot de zak met Haribo beertjes te pakken. Mijn oog viel op het halve zakje wat N niet op kreeg. Ik bood het haar aan, maar ze hoefde het absoluut niet. Ik dacht fack it, en had het halve zakje zelf op. Toen gaf ik een Beertje aan N en die beschouwde het beertje gelijk als een klein levend teddybeertje en noemde het haar 'tripgenootje'. Ik had zelf ook een handje beertjes en ik was gefascineerd hoe lekker ze voelden, en ook smaakten! Echt genot. 
 
De muziek ging door, maar het nummer dat ik opzette was allang voorbij. De muziek die speelde was afkomstig van dezelfde artiest en ook die nummers vonden we grandioos. Alle teksten die langskwamen werden door ons geanalyseerd en besproken. Toen wilden we allebei heel graag het eerst nummer nog een keer horen. Echter, de Iphone was nérgens meer te vinden. Ik was overal aan het zoeken en ging vervolgens staan. Toen kwam er zo'n enorme gloed over me heen dat ik even echt niet meer wilde zitten. Ik keek naar een schilderij van mezelf toen ik klein was. Het hoofdje knipoogde telkens naar me en glimlachte. Toen liep ik naar een canvas schilderij waar ik opsta met een aantal vrienden van me. Een van mijn vrienden trok elke keer als ik niet recht naar hem keek een rare bek en als ik snel keek zag ik niks meer. Ik liep naar het raam toe en keek naar buiten. Wat een rust! Ik zag mensen vanaf mijn zolder langslopen en fietsen en in gedachte verzon ik wat voor mensen het zouden zijn.
 
Ik liep terug naar het bed en N vroeg me nog even te helpen zoeken naar de Iphone. We zochten naar mijn idee echt uren. Dekens aan de kant, kussens weg, onder het bed, overal. Toen ineens had N de Iphone te pakken. We keken elkaar aan en begonnen keihard te lachen van geluk. YES YES YES EINDELIJK! Ik zocht snel het nummer op (ging verrassend makkelijk) en we waren ongelofelijk aan het genieten, wat een prachtnummer! Ik vond het nummer zo mooi dat ik de artiest wou mailen. Ik dook achter de laptop, maar kwam erachter dat het echt een onmogelijke opgave was. Alle icoontjes zweefden alle kanten op en werd er duizelig van. Ik besloot weer op bed te gaan zitten. N begon ineens keihard te lachen en keek naar de post van The Hobbit waar Bilbo Baggins op staat met zijn rug naar ons toe en voor hem de wereld waar hij woont. 'Hij is weg'! Proestte N uit van het lachen. 'Hij rende zo ineens weg!' Ik begon ook hard te lachen, maar van verbazing, want ik zag hem nog doodstil staan in de deuropening. Ik besloot mee te spelen. Ik leunde met mijn hand op de boekenplank en toen vielen mijn ogen ogen op het midden van mijn vingers (behalve mijn duim). Ik zag daar ineens 4 gezichtjes in. Exact dezelfde hoofdjes als dat ik heb besteld: http://bit.ly/1gWtgOV. Ik bewoog mijn vingers en ze begonnen te lachen (zonder geluid). In mijn hoofd vertelden ze me: ''Nog even geduld! We zijn onderweg naar je toe!'. Ik begon te huilen van het lachen en liet het aan N zien. Die kon zich voorstellen wat ik zag en moest ook hard lachen. 
 
Naar mijn idee waren er echt al uren voorbij. Ik opende het vijfde zakje en at ongeveer de helft op. N probeerde ook nog te eten, maar na 2 minuten kwam het er weer uit. Gelukkig had ze hier verder geen last van. We besloten wat rustiger aan te doen en zette Friends weer op. Ik heb zelden zo hard en zoveel gelachen. Het hoofd van Ross dwarrelde alle kanten op en zijn mond verdween soms uit het niets. Was echt hilarisch. Toen kreeg ik opeens het idee dat ik in de spiegel wilde kijken. Heb ik nog nooit eerder gedaan en dacht dit moet ik even doen. Ik zette Friends op pauze en liep naar de overloop. Ik was gefascineerd hoe ik eruit zag. Ik leek totaal niet op mezelf en het leek alsof ik iemand anders aan het besturen was. Ik weet niet hoelang ik hier gestaan heb, maar na een tijdje riep N 'kom je nog?' Ik kwam weer (met een beetje tegenzin) en zette Friends weer aan. Ik had ondertussen een heerlijk glas Disaronno ingeschonken en dit smaakte heerlijk. Rond half 7 vonden we het mooi geweest en gingen we slapen.
 
Mijn moeder zei de volgende middag 'jullie hebben het wel leuk gehad hè, ik hoorde jullie om half 6 nog keihard lachen'. Ik moest een beetje lachen en zei: 'tja, Friends hè, blijft geniaal'. Ik was blij dat mijn ouders die dag de hele dag weg waren, want we voelden ons allebei wel erg futloos en niet erg vrolijk. Het was het echter dubbel en dwars waard en ik kan niet wachten op de volgende keer! 
 
Bedankt voor het lezen van mijn report. Ik hoop dat jullie het met plezier hebben gelezen. Ik ben expres extra gedetailleerd geweest, omdat ik in de reacties vaak lees dat mensen het jammer vinden dat de reports redelijk oppervlakkig blijven.
 
Groetjes,
 
 
PS: Buiten de dingen die ik verteld heb, hebben N en ik ook goede en diepe gesprekken gehad over verschillende onderwerpen. Ik heb deze echter niet genoemd, omdat deze niet de moeite waard zijn voor een ander om te lezen.

Hoi allemaal,
 
Ik heb al meerdere posts geplaatst op de site, waaronder dat de trip bij mij erg snel over is en niet zo intens is als dat ik zou willen. Welnu, change has come!
 
Setting:
Slaapkamer (zolder) met mijn vriendin. Kamer gezellig en sfeervol ingericht met kaarsen, Philips LivingColorslamp en de schemerlamp lichtjes aan. Bluetooth muziek box
 
Truffels:
5 zakjes á 15 gram Atlantis. 
 
Eten & Drinken:
Doritos, Haribobeertjes, crackers, M&MS, Tuc, wijn, bier, Disaronno en water.
 
Na even wat gedronken te hebben in de stad was het rond 22:30 zover. Mijn vriendin (die ik even N noem)en ik gingen samen weer truffelen. We zouden allebei 2 zakjes Atlantis naar binnen werken en na een uur nog een. We hebben beide moeite met de smaak van truffels en om die reden combineerde we het met water en M&Ms. Mij ging dit redelijk goed af, maar N had er duidelijk meer moeite mee. Tijdens het eten had ze af en toe al kotsneigingen. Na iets minder dan anderhalve zakje kreeg ze echt niets meer naar binnen en we lieten het verder zo.
 
We gingen weer rustig overeind in bed zitten en we waren Friends aan het kijken. Al na een kwartier begonnen mijn benen licht te tintelen en had ik een grote glimlach op mijn gezicht. Snel daarna begon N het ook te voelen. De kleuren werden feller en elke scene in Friends was nog grappiger als normaal. Omdat ik van de vorige keren wist dat de Tv redelijk kan afleiden besloten we Friends even op pauze te zetten en muziek te gaan luisteren. Inmiddels voelden we de truffels al wel redelijk heftig. Ik iets meer als N.
 
Ik had die avond een leuk nummer gehoord en die en die wilde ik horen. Het nummer opzoeken op Spotify was al een heel avontuur, maar toen ik het nummer te pakken had kreeg ik een voldaan gevoel. Ik legde het muziek boxje tussen ons in. Toen ik naar rechts keek zag ik dat N met haar ogen dicht aan het dansen was, liggend in bed. 'Wauw ik zie zulke mooie dingen!' 'Ik sta vooraan het podium en iedereen danst sierlijk en lichtgevend om me heen!'. Dit soort zinnen liet N zich telkens ontglippen. Toen ik mijn ogen dichtdeed zag ik de discotheek waar ik vroeger vaak kwam. Echter, alleen de vormen waren hetzelfde. Verder gaf alles een blauw/paars/oranje gloed, het leek wel buitenaards. Ik zag ook alleen lange,sierlijke schimmen die op de muziek aan het bewegen waren. Heel langzaam, maar ontzettend goed in de maat. Ik voelde me dolgelukkig en ging mee dansen.
 
Na ongeveer een kwartier deden we onze ogen open en gaven elkaar een dikke knuffel. 'Wauw wat is dit gaaf hè?. Ik besloot de zak met Haribo beertjes te pakken. Mijn oog viel op het halve zakje wat N niet op kreeg. Ik bood het haar aan, maar ze hoefde het absoluut niet. Ik dacht fack it, en had het halve zakje zelf op. Toen gaf ik een Beertje aan N en die beschouwde het beertje gelijk als een klein levend teddybeertje en noemde het haar 'tripgenootje'. Ik had zelf ook een handje beertjes en ik was gefascineerd hoe lekker ze voelden, en ook smaakten! Echt genot. 
 
De muziek ging door, maar het nummer dat ik opzette was allang voorbij. De muziek die speelde was afkomstig van dezelfde artiest en ook die nummers vonden we grandioos. Alle teksten die langskwamen werden door ons geanalyseerd en besproken. Toen wilden we allebei heel graag het eerst nummer nog een keer horen. Echter, de Iphone was nérgens meer te vinden. Ik was overal aan het zoeken en ging vervolgens staan. Toen kwam er zo'n enorme gloed over me heen dat ik even echt niet meer wilde zitten. Ik keek naar een schilderij van mezelf toen ik klein was. Het hoofdje knipoogde telkens naar me en glimlachte. Toen liep ik naar een canvas schilderij waar ik opsta met een aantal vrienden van me. Een van mijn vrienden trok elke keer als ik niet recht naar hem keek een rare bek en als ik snel keek zag ik niks meer. Ik liep naar het raam toe en keek naar buiten. Wat een rust! Ik zag mensen vanaf mijn zolder langslopen en fietsen en in gedachte verzon ik wat voor mensen het zouden zijn.
 
Ik liep terug naar het bed en N vroeg me nog even te helpen zoeken naar de Iphone. We zochten naar mijn idee echt uren. Dekens aan de kant, kussens weg, onder het bed, overal. Toen ineens had N de Iphone te pakken. We keken elkaar aan en begonnen keihard te lachen van geluk. YES YES YES EINDELIJK! Ik zocht snel het nummer op (ging verrassend makkelijk) en we waren ongelofelijk aan het genieten, wat een prachtnummer! Ik vond het nummer zo mooi dat ik de artiest wou mailen. Ik dook achter de laptop, maar kwam erachter dat het echt een onmogelijke opgave was. Alle icoontjes zweefden alle kanten op en werd er duizelig van. Ik besloot weer op bed te gaan zitten. N begon ineens keihard te lachen en keek naar de post van The Hobbit waar Bilbo Baggins op staat met zijn rug naar ons toe en voor hem de wereld waar hij woont. 'Hij is weg'! Proestte N uit van het lachen. 'Hij rende zo ineens weg!' Ik begon ook hard te lachen, maar van verbazing, want ik zag hem nog doodstil staan in de deuropening. Ik besloot mee te spelen. Ik leunde met mijn hand op de boekenplank en toen vielen mijn ogen ogen op het midden van mijn vingers (behalve mijn duim). Ik zag daar ineens 4 gezichtjes in. Exact dezelfde hoofdjes als dat ik heb besteld: http://bit.ly/1gWtgOV. Ik bewoog mijn vingers en ze begonnen te lachen (zonder geluid). In mijn hoofd vertelden ze me: ''Nog even geduld! We zijn onderweg naar je toe!'. Ik begon te huilen van het lachen en liet het aan N zien. Die kon zich voorstellen wat ik zag en moest ook hard lachen. 
 
Naar mijn idee waren er echt al uren voorbij. Ik opende het vijfde zakje en at ongeveer de helft op. N probeerde ook nog te eten, maar na 2 minuten kwam het er weer uit. Gelukkig had ze hier verder geen last van. We besloten wat rustiger aan te doen en zette Friends weer op. Ik heb zelden zo hard en zoveel gelachen. Het hoofd van Ross dwarrelde alle kanten op en zijn mond verdween soms uit het niets. Was echt hilarisch. Toen kreeg ik opeens het idee dat ik in de spiegel wilde kijken. Heb ik nog nooit eerder gedaan en dacht dit moet ik even doen. Ik zette Friends op pauze en liep naar de overloop. Ik was gefascineerd hoe ik eruit zag. Ik leek totaal niet op mezelf en het leek alsof ik iemand anders aan het besturen was. Ik weet niet hoelang ik hier gestaan heb, maar na een tijdje riep N 'kom je nog?' Ik kwam weer (met een beetje tegenzin) en zette Friends weer aan. Ik had ondertussen een heerlijk glas Disaronno ingeschonken en dit smaakte heerlijk. Rond half 7 vonden we het mooi geweest en gingen we slapen.
 
Mijn moeder zei de volgende middag 'jullie hebben het wel leuk gehad hè, ik hoorde jullie om half 6 nog keihard lachen'. Ik moest een beetje lachen en zei: 'tja, Friends hè, blijft geniaal'. Ik was blij dat mijn ouders die dag de hele dag weg waren, want we voelden ons allebei wel erg futloos en niet erg vrolijk. Het was het echter dubbel en dwars waard en ik kan niet wachten op de volgende keer! 
 
Bedankt voor het lezen van mijn report. Ik hoop dat jullie het met plezier hebben gelezen. Ik ben expres extra gedetailleerd geweest, omdat ik in de reacties vaak lees dat mensen het jammer vinden dat de reports redelijk oppervlakkig blijven.
 
Groetjes,
 
 
PS: Buiten de dingen die ik verteld heb, hebben N en ik ook goede en diepe gesprekken gehad over verschillende onderwerpen. Ik heb deze echter niet genoemd, omdat deze niet de moeite waard zijn voor een ander om te lezen.

Dankje voor je reactie!
 
Ja, dat heb ook gelezen en ik denk dat dat ook de tweede keer bij mij het geval was. Dat was precies 1 week na de eerste keer. Ik voelde toen echt heel weinig.
Zal de tolerantie al binnen 2 uur optreden? Ik denk inderdaad wel dat als je een hogere dosis neemt de kans ook groter is dat de trip ook langer duurt.
 
Over een paar weken ga ik 30 gram Atlantis proberen. Ik zal de dag erna er wel even een report over schrijven, voor degenen die dat interessant vinden.
 
Ondertussen ben ik ook druk bezig met het samenstellen van mijn 'trip objecten verzameling'. Ik heb via DX.com allerlei dingen besteld. Stressballetjes met gezichtjes, glowsticks, kleibeertjes en een Living Colors ledlamp van Philips.
 
Ik heb er alweer heel veel zin in

Nee, dit was de eerste keer dat ik dit had. Het was heel vreemd, ook moeilijk uit te leggen. Voelde echt als een soort trance tussen me oren met een bepaald geluid die opeens hevig verstoord werd. 
 
Tijdens de trip heb ik vooral veel water gedronken en wat chips. Ik krijg van truffels dorst, maar geen honger. Verder heb ik niets gebruikt. 
 
Het klopt wel dat ik een erg snelle spijsvertering heb. Als ik gegeten heb dan heb ik vaak na een uur weer honger. Kan een oplossing hiervoor zijn om bijvoorbeeld met halve hoeveelheden te werken? Eerst een half zakje en een uur later nog een half zakje? Ipv van in een keer een heel zakje.
 
@Spira80
 
Haha ja, ik heb exact hetzelfde ervaren! De kleuren, vervormingen en het lacherige gevoel waren na een uur helemaal verdwenen. Ik had ook dat ik in een hogere staat van bewustzijn was. Ik had ook het idee dat ik in deze staat boven mezelf trede en op mezelf in het dagelijks leven neerkeek als een soort van experiment. Het voelde alsof ik alles aan het analyseren en beoordelen was wat ik afgelopen tijd heb gedaan. Ik ben toen met een sigaretje (ik rook niet eens haha)uit mijn raam gaan hangen en alles op een rijtje gezet, dat was wel echt heerlijk. 
 
Ik vind echter het echt 'trippen' het leukste deel van het gebruik van truffels. Vandaar baal ik dat het bij mij zo kort duurt. Wellicht dat ik over een maand 2 zakjes Atlantis neer. Eerst 1 zakje en een uur later nog een zakje.
 
Met 4 personen lijkt het me nog leuker @Spira80. Ik heb ook veel reports gelezen dat als je het met meer doet je elkaar aansteekt. Dit wil ik ook wel eens gaan ervaren. Ik heb het vooralsnog 2x met mijn vriendin getruffelt en 1x alleen.