rijkiedijkie

Het heeft mij wel geholpen tot zekere hoogte omdat ik bijv zelfs liedjes ging schrijven door de inzichten. 

Nu speel ik zo nu en dan eigen geschreven muziek voor mensen om me heen en ben van plan hier serieus mee te gaan experimenteren. 

Ook doordat ik visioenen had dat ik popster was en dat ik alles kan bereiken als ik maar geloof. Weet niet of dit psychotisch is of gewoon 

een goed inzicht maarja muziek maken is leuk.

Bedankt voor je leuke vraag

Hallo 

Bedankt voor je reactie ten eerste. Ik ben van mezelf al vrij chaotisch dus misschien komt het ook wel een beetje door mijn persoon. 

LOL: Met het lol hebben had ik meer zoiets van ik kan nu wel lol gaan hebben, maar toen was de situatie er niet echt naar. Het was al vrij donker dus ben maar daarom naar huis gelopen. Vervolgens ben ik nog wel wat gitaar gaan spelen. Maar voor de rest heb ik vrijwel stil gelegen op mijn nest. Dit was al eigenlijk lol maken op dat moment. De kleine dingen worden juist altijd zo leuk al. Opzich ging ik fietsen en tijdens het fietsen zong ik een lied op de fiets. Ik zong, it is gonna be bright, you cannot hide, it is so bright and you are the light. En heb toen ik bij de vriendin was, erg gelachen om The Lord of the rings, wat als lol maken beschouwd kan worden.

Lol maken op het moment toen ik het inzicht had tijdens de wandeling tegen de schemering aan in het bos, was ik ineens verdrietig. Ik werd wel vrolijk van de visioenen die ik ontving en dit gaf me goede hoop. Tegelijkertijd vind ik lol ook een lastig ding. Zodra je het gaat plannen is het weer te gepland. Maar je moet wel met mensen afspreken om in iedergeval te beginnen met lol dus er valt wel iets te plannen. Ik denk ook wel dat het iets met loslaten te maken heeft.  

Ja tijdens het trippen maak ik goed contact met mensen maar mis als het 15 gram is niet meer 

In de middag zat ik wat te werken aan school en ik at de overige truffels op die nog over waren in het bakje van vorige week. Het was denk ik zo'n 7 gram. De smaak was erg ranzig van de MushRocks, want ze hadden een paar dagen uit de koelkast gelegen. Wil me ouders het niet aandoen als ze per ongeluk de truffels op eten, als ik deze in de gezamenlijke koelkast bewaar. 

Ik zat eigenlijk best wel depri voor me uit te staren gistermiddag, ondanks dat ik ook bezig was met een portret in een adobe programma van mijn baas voor mijn stageverslag. Na een tijdje begon ik mezelf te filmen + werken via mijn laptop (photobooth) om te kijken hoe het eruit zag als ik ging trippen. Ik zag mezelf best wel chagerijnig kijken maar na een tijd werd ik steeds vrolijker en ging ik uit het niets in me handen klappen meedoen met de radio.

Buiten was er een man bezig met een huis, met een zaag ofzo en ik kreeg ineens helemaal empathie met deze man of vrouw die zulke herrie veroorzaakte in de buurt. En begon me helemaal te identificeren met deze persoon zoals; wat zou diegene aan het maken zijn? Deze persoon zou helemaal in zijn klusje zitten en hier helemaal gefocust mee bezig zijn en niet teveel aan zijn probleempjes denken mits hij die uberhaupt heeft. Ook de hond van de buren die maar aan het blaffen was. Mijn gedachte; die hond blijft echt voor altijd blaffen omdat hij zich identificeert met zijn angst. Hij zal nooit stoppen met blaffen. Hondje kijk nou eens hoe mooi de wereld is.'' Allemaal dat soort gedachtes. Ook dat de wereld gewoon mooi is.

Hierna ging ik in me bed liggen en merkte dat ik steeds meer aan het trippen was. Ik probeerde me geest nog wel wat af te leiden, met dingen lezen over mensen die aan het trippen waren op Reddit. Ik vond het zo raar dat mensen daar zoveel over het leven praten. Alsof je het leven even zo 1,2,3 door kan hebben. Maarja toch het is leuk dat mensen zo filosofisch kunnen zijn.

Ik begon mezelf te filmen op me mobiel en ik dacht echt, jezus ik kijk naar mezelf maar ben ik dit nou of wie is dit nou. Dit filmpje heb ik maar verwijderd want ik vond mezelf te ijdel bezig zijn.

Na een tijd werd ik best wel bedroefd, dat ik me altijd zo wil afsluiten voor de wereld, ondanks dat ik gewoon ook aan school moet alleen. Ik ging wat mensen appen en vroeg wat ze aan het doen waren en voelde veel meer liefde voor hun dan normaal. Toen belde ik een vriend en ik ging hem allemaal dingen vertellen. Hij zei tegen mij dat hij blij was dat ik er altijd voor hem was toen hij het leven moeilijk vond. Waarop ik zei: 

"Ik weet niet eens of ik een echte vriend was. Ik was er gewoon. Kijk, als er bijvoorbeeld een ski-vrouw bestaat (die ochtend keek ik naar een ski-programma). Deze ski-vrouw, heeft een vriendin die zij vanaf de basisschool kende. Maar op het moment, na de middelbare school, toen zij ouder werden, kreeg haar beste vriendin een kantoorbaan. De ski-vrouw wou graag skiën. Eenmaal in Tirol kreeg zij ski-vrienden en zodra zij een blessure had, belde ze niet die vriendin op. Wat kon die vriendin eraan doen? Ze werd opgevangen door ski-terapeuten en physiotherapie zodat ze zo snel mogelijk weer mocht skiën. De vriendin was best wel jaloers dat ze was gaan skiën zo ver in Tirol. Toch hielden ze altijd contact, om hun ervaringen met elkaar te delen. De ene vertelde over haar kantoorleven en de skiër over haar blessure en haar aankomende wedstrijden in Tirol. De kantoorvriendin was blij voor haar en dat was wederzijds." 

Het moraal van het verhaal is. Dat vrienden er niet perse voor elkaar te hoeven zijn. Het is maar net wat je doet en met hoeveel passie je iets doet. Dan krijg je precies die goeie mensen om je heen. En dan kan je nog wel zoveel liefde voelen voor die vriendin, ze is toch niet erg nuttig. Vooral niet als ze een blessure had. En zo hard zijn relaties. Sommige mensen willen je als een soort van hebben en denken dat ze je hebben. Maar helpen ze je echt? Of misbruik jij hun juist.

Neem mijn moeder als voorbeeld. Zij maakt altijd schoon, zij kookt altijd en ze is dwangmatig als er een stofje is ontstaan in de huiskamer. Ik denk dan van, mens wordt toch popster dan doen andere mensen dat voor je. Hoe hoger je in de energie van god leeft en hoe meer je kan geven aan de wereld, hoe minder je dat soort kut klussen moet doen.

Oke zo zwart-wit is het niet. Het is lief als je zo nu en dan wat opruimt voor de mensen om je heen en wat kookt. Maar kijk uit, andere mensen kunnen dit ook vanzelfsprekend gaan vinden en ineens vragen doe ff dit en doe ff dat. Vervolgens doet mijn moeder dit ook nog. Ik voelde die pijn, alsof ze altijd zo moest zijn om te gewaardeerd te worden. Dit heb ik best meegekregen van mijn moeder. Altijd aardig zijn. Hiermee worstel ik al vanaf de middelbare school. Het hoeft niet erg te zijn. Maar het is moeilijk ik wil dat ze gelukkig is, maar ze kan het niet. En ik wil wel gelukkig zijn maar ik zit wel in deze situatie.

Eigenlijk wil ik gewoon me skies pakken en naar Tirol gaan was me conclusie.

Maar goed, de vriend waarmee ik belde was geloof best wel onder de indruk van het verhaal. En toen begon ik weer over indruk maken. Dat ik altijd indruk wil maken, maar dat dat nergens op slaat. Want ik wil eerst indruk maken en dan weet ik pas hoe ik me echt voel. Vaak wil ik van alles, maar is dat gewoon bullshit. Dat wil ik helemaal niet. Na een tijd was het geloof ik tijd om op te hangen en zei ik uit het niets doei. Hij zei, nou ga je nu al ophangen? Toen zei ik ja ik zeg gewoon doei want ik wil niet meer beleefd zijn en dat is juist grappig om niet beleefd te zijn. Hij vond mij mysterieus en hij deed mij denken aan het liedje van Justin Bieber, What do you mean? 

Na een tijd ging ik nog wat liggen in me bed en ik keek naar me spullen in me kamer. Ik dacht wat een kut spullen ik hoef al die spullen niet. Maarja erna dacht ik, me spullen mogen er zijn. Maar dan moest ik dus wel eerst de rotte gedachtes laten passeren. Ik dacht na over een outfit die ik gisteren aan had op een feest, die was vreselijk. En ik kreeg hierna ook wel empathie voor. Ik dacht nou en nothing is going on, that was yesterday, just chill.

Na een tijd dacht ik ik ga naar buiten lekker wandelen door het bos tegen de schemering aan. Ik liep en er liepen mensen in het bos met honden. De mensen zagen er een beetje uit alsof ze op schoolreisje waren en schatten aan het zoeken waren in het bos. Alle mensen waren warriors. Honden worden altijd een soort van energietjes. Die energietjes merken mij op, ze kijken naar mij om en ik dacht wat raar toch zo dat als mensen bijvoorbeeld ergens heen lopen in het zicht van andere mensen dat mensen dat dan altijd moeten opmerken. Waarom niet gewoon je eigen ding doen. Wat valt er op te letten. Als iemand een sniper rifle heeft, weet je dat toch niet. Kan je beter maar de controle loslaten.

Na een tijd liep ik langs de vijver, ik keek naar boven naar de hemel. En ik moest weer bijna huilen maar het voelde als klaarkomen dus dat was nogal raar. Ik dacht ineens, om - god waarom mag ik niet lol hebben in me leven? Waarom moet ik nou altijd zo serieus zijn? Ik wil lol hebben! Ik wil in bomen klimmen, vriendinnen omduwen in de modder, ik wil koprollen maken door de bladeren en ik wil lachen en schreeuwen!

Dat was mijn inzicht. Na het inzicht, ging ik richting huis en toen ging ik nog even boven liggen met me ogen dicht. Toen ging ik naar beneden havermoutpap eten met me ouders. Zij aten vlees, dat wou ik niet. Ik had het idee alsof ik zojuist met twee vreemdelingen aan tafel zat. Me moeder begon over dat er nieuwe huizen gebouwd werden en waarom dat nou weer nodig was. Me pa vroeg of ik vrij was vandaag van me stage. Ik zei ja. Voor de rest had ik niet echt gepraat. Ik voelde vooral de stilte om me heen. De ruis was weg. Ik voelde stilte en ik dacht niet veel behalve dat ik alles waardeerde. Ik had niet de behoefte om te praten. 

Na het eten ben ik een trui aan gaan doen en naar een vriendin gefietst met een tussenstop bij de scackbar voor peuken. Er zaten drie jongens en toen zei ik voor de grap; leuk om kennis te maken. Toen zeiden ze dat ik mooi was. Een jongen vroeg om een kus en ik gaf hem een kus op ze wang. Toen wouden ze me 06 en ze wouden chillen. Maar goed ik ging naar die vriendin en misschien ga ik nog wel eens met ze chillen. Bij de vriendin keek ik naar Lord of the rings en ik moest lachen om hoe iedereen eruit zag. Best wel minder maar goed. Had een hele bak popcorn op en toen ging ik ook maar eens weer terug naar huis wat slapen. 

Het is misschien niet erg verantwoord trippen met al die situaties, maar ik wist niet dat het zoveel effecten teweegbracht. Misschien kan ik dat ook maar beter niet weten, want ik vind het toch altijd zo heftig als ik eenmaal trip. Ik hoop dat het niet te raar was en niet een te lang verhaal. 

Leuk report erg persoonlijk. 

Geniaal over die reclame. Denk alleen dat mensen er veel vooroordelen over zullen hebben wat jij al zegt idd. 

Wel mooi je hebt dus je roeping gevonden. Volgens jou moet je muziek gaan maken haha. Ik denk inderdaad ook 

dat het leven eigenlijk vrij lang duurt, maar dat het in perspectief van het universum maar heel kort is. En dat het 

tegelijkertijd heel mooi is dat mensen zo klein zijn maar dat het tegelijkertijd toch zo belangrijk is dat de mens bestaat 

omdat we anders maar dieren zouden zijn die hele dag moesten jagen en nu kunnen we ook veel meer maken en 

andere dingen doen dan overleven. 

Groet

Onhandig als je zo'n ervaring hebt gehad dat je dan de volgende trip een nare tv zender gaat kijken 

Ik kan dan sowieso niet tv kijken alleen maar naar de echte natuur 

heb genoten van je report 

Klinkt alleen alsof je vriend niet erg genoten heeft, omdat hij niet wist hoe hij met zijn gevoelens om moest gaan.

Zeker bij het gedeelte dat jij lekker aan het opruimen was zal hij behoorlijk getript hebben en niet weten wat hij hier mee aan moest. Als er dan iemand iets aan het doen is wat jij totaal niet snapt kun je je daar zonder reden aan gaan irriteren.

Dit soort situaties voorkomen is best makkelijk, praat er gewoon over   zeg wat je voelt en probeer uit te leggen waarom je bepaalde dingen doet. Op truffels moet er bij iemand die je niet door en door kent vaak nog een grens doorbroken worden van 'openheid'. Maar zodra dit gebeurd(wat niet heel moeilijk is onder invloed) wordt de hele trip voor beide personen een stuk fijner, en kun je met iemand communiceren op een veel hoger level.

Daarom trip ik het liefst ook met mensen die ik zodanig ken dat ik weet dat zij mij nergens om zullen veroordelen. Mensen waarbij je als het ware geen schaamte voelt voor wat je ook doet.

GR. 

-------------------------------------------------------------

Klopt het was nogal een mis communicatie of hoe je het ook wilt noemen

We zaten niet echt op 1 lijn maar ik had had me ook niet raad met deze vriend, omdat ik zelf natuurlijk ook aardig aan het hallucineren was.

Hij irriteerde zich er misschien aan dat ik aan het opruimen was, lijkt me raar als iemand in eens je huis op gaat ruimen terwijl je aan het trippen bent in plaats 

van gewoon even trippen en chillen. 

Ik ken hem juist door en door. 
Dan kan hij wel vragen wat er met mij is, maar hij praat niet over zijn eigen gevoelens terwijl ik er gewoon het beste van probeerde te maken 

en de grens van de nare gevoelens over was gegaan die ik ook heb gevoeld in het begin. Als ik die over ben kan ik eigenlijk alleen maar dansen
en lachen en gek doen. Ik heb hierna nog wel een paar goede trips gehad, maar ook momenten waar ik ineens even alleen wou zijn. Toen ben ik alleen 

gaan zitten en heb ik diegene ook niet overvallen met 10 keer vragen wat er is.. 

Hoeveel: 10 gram Atlantis 

Met wie: 1 vriend

Waar: Overal

Deze trip schrijf ik maar weer eens op. Ik was niet in staat om dit meteen de dag erna te doen of afgelopen week. Ik merkte vandaag dat ik er aan probeer te denken, omdat ik het jammer zou vinden om het te vergeten en nu is het nog vers in me geheugen. Oke hier gaat ie dan:

Vorige week maandag 23/3 waren we vrij. Mijn vriend werkte niet bij de post en ik hoefde niet naar school. We hadden de dag ervoor gesprekken gevoerd met elkaar, ooit hebben we een relatie gehad, over dat hij graag wel weer wou afspreken met mij. Ik was niet erg aardig en zij wat hij voornamelijk allemaal fout had gedaan. Maar ik wou graag met hem trippen. Hij is ook wel eens van de drugs, hoewel ik niet meer echt van de harddrugs ben en meer geïnteresseerd ben in de plantendimensies.

We hadden dus een heel plan voor maandag gemaakt. Op maandag-ochtend zouden we naar de smartshop gaan in de stad. We voerden gesprekken in de bus over de verjaardag van mijn vader en over zijn werk als website-bouwer. Vervolgens liepen we naar de Smartshop die nog gesloten was. Dus besloten we wat te lunchen. Toen gingen we weer terug, was hij nog dicht. Om 12 uur zag ik de man van de Smartshop naar de shop fietsen, uiteraard ik kende hem al van gezicht. We besloten er nog niet rechtstreeks heen te gaan, waarom weet ik niet. Uiteindelijk haalde we een bakje van 20 gram. Toen zijn we meteen terug naar ons woonplaats gegaan om zelf nog even wat spullen te pakken zoals eten etc. Mij leek het een goed plan om in Spaarnwoude te trippen. We verzamelde daar ergens in de buurt met onze fietsen. 

Oke hier gaat ie dan echt:

Steeds gaf ik hem een hapje en dan gaf ik mijzelf weer een hapje, totdat het hele bakje op was. Toen was het afwachten geblazen. We zaten in een grasveldje vlakbij een klimwand waar we nog over hebben geklommen en een blokkenklimwand, uitzicht op de snelweg en weilanden. Ik had de tijd gezet dus ik kon zien wanneer hij insloeg. En ja dat deed hij heel rustig. De Atlantis begon te werken. Ik begon wat ongemakkelijk te lachen, mijn vriend deed weinig en hield mij een beetje in de gaten voor mij gevoel. Ik maakte me daarom klein en keek even naar rechts zodat hij mijn gezicht niet kon zien.

Meteen begon ik me te verliezen in mijn denken. Ik begon te denken over de mensen om me heen in me dagelijks leven, over een vrachtwagenchauffeur en over me ouders. Liefde, waarom ik afstandelijk deed, dat was verleden tijd hoewel ik wel weggebogen zat. Meteen kreeg ik visioenen dat ik mensen omhelsden en dat we hier het mooiste moesten maken. Het maakte me verdrietig maar blij tegelijk. Allemaal emoties door mekaar.

We zagen een wielrenner in de verte die een vrouw op een paard begroette. Ik dacht hoe ze ons op dat kleedje zagen. En dat ik meteen dacht lekker boeie wat zij denken dat wij hier op een kleedje zitten. Ik begon te zingen, een lach omdat het mag. Een lach dat mag. En nog wat zinnen over lachen. De vriend van mij reageerde niet erg, maar dat maakte niks uit. Na 5 minuten zei hij; '' ik ben vergeten de floetjes en tip weg te leggen van het aanrecht'' Waarop ik antwoorde: ''dus''? Hij ''Dan worden mijn ouders boos'' Toen zei ik:''Nou en dus, en wat dan nog?'' Hij: ''Nee we moeten echt terug''

Nou het kleedje begon toch al irritant te worden en wou ook wel avontuur beleven. We pakte de fietsen en we fietsten en fietsten. Volgens mij hadden wij hiervoor nog een discussie over dat het irritant was dat ik een andere route wou. We fietsten dezelfde route terug. Er waren ineens allemaal afgezaagde bomen, wat ik niet kon aanzien. Weer keek ik naar rechts. Ik kon het niet aanzien. Toen fietsten we richting zijn huis. Langs een autoweg, een riviertje met een ooievaar of reiger die stilstaan voor vissen. Symbolisch betekende dit voor mij; ''Wat een slimme vogel, hij laat niks van zich merken maar zo overleeft hij wel'' Tenminste dit was een gedachte. Ik begon veel te accosieren. Na een tijdje fietste ik voor maar dat duurde niet lang meer. Ik gooide me mobiel op de grond van de fiets af. We begonnen keihard te lachen. Gelukkig zat er een hoestje omheen. Toen zei de vriend: ''Kijk die hond is echt lief'' Toen zei ik:'' wat een waakhond, die ligt daar maar gewoon in het gras te chillen, wat heb je daar nou aan'' Er stond namelijk ergens pas op waakhond.

Nu reden we een nieuwe weg in. Dit ging allemaal een beetje aan me voorbij. Het was zijn woonplaats. Overal waren kinderen, ouders, paarden, rotondes en auto's. Het was net spitsuur voor de basisschool. Na een tijdje zag ik een bushokje met een soort van vrouw met een roze bikini aan. Ik shockeerde ervan, omdat er honderd meter verderop nog een basisschool is. Alsof vrouwen altijd zo moeten worden. Ik fietste 2 rondjes over de rotonde en raakte bijna een auto die een kant afsloeg. Terwijl ik dat deed voelde ik alles, de wind, de lucht, liefde, haat, verdriet en ik hoorde overal geluid. Mijn exvriend is soms een halve stoner en zei ook niet erg duidelijk waar ik nou heen moest. Uiteindleijk ben ik ergens achter hem aangefietst. Na een tijdje kwamen we bij een bruggetje aan en we kwamen aan bij ze huis. Toen begon de stress. Zijn huis was 1 grote zooi, overal schaartjes, doekjes, papier en kattenharen. Ik zei: ik voel me hier niet thuis. Waarop hij zei nou lekker is dat. Toen zei ik zullen we gaan opruimen en wil je helpen want ik weet niet waar alles staat. Ik weet dat dit niet chil is maar op dat moment voelde dat echt het best om te doen. Ik begon alles te verzamelen. In hoekjes te leggen. Het punt was alleen overal waar ik wat wou neerleggen lag al wat anders, dus ik moest eerder alles gaan herorganiseren. Ik voelde me ineens verantwoordelijk en volwassen maar tegelijkertijd ook erg kinds want ik had er lol in en voelde goed om het netjes te maken. Ondanks dat het nooit helemaal netjes kon door die grote zooi. Mijn vriend deed op dit moment erg moeilijk en telkens als hij met een bekertje in zijn hand stond stond hij er met een minuut nog mee in zijn hand. Ook ging hij steeds op de bank zitten en werd hij steeds moeilijker. Hij vond het vervelend dat ik dit vervelend vond en dat zijn ouders dit vervelend bal bal bla. Terwijl ik gewoon wou opruimen meer niet. We moesten hier toch nog een tijdje blijven, want mijn moeder was nog thuis en buiten was het redelijk koud en druk. Ik begon steeds dingen te zeggen als, dit papier moet weg, waarop hij antwoorde, maar dat mag niet weg! Toen zei ik, ik leg het op een stapel zodat je ouders kunnen uitzoeken wat weg kan en wat niet weg kan. Ik had het meeste opgeruimd totdat er 1 tafel over bleef, wat ik helemaal leeg had gekregen.

Hij was ondertussen een beetje aan het toekijken en telkens als ik terugkeek keek hij weg. Hij intresseerde zich er erg voor wat ik allemaal deed, maar reageerde niet erg. Na een tijdje zei hij wel; Wat een mooie tafel zo als hij leeg is. Na een tijd wou hij blowen en begonnen we buiten te zitten. Ik genoot ondanks dat het een horror tuin was. Ik keek naar een huis en ik dacht waarom het het een huis. Denk gewoon niet na over dat het een huis heet en begon na te denken over dat ik eigenlijk best veel heb geleerd over hoe alles heet, huis, boom en vis 5x5=25 en zag pornografische beelden. Maar ik observeerde en het maakte me niet veel uit. Ik voelde alleen de energieën in mij maar had niet echt veel zin meer om aan porno te denken eigenlijk omdat ik me nogal een pervers voelde hiervan. 

Toen begonnen we wel weer te lachen omdat we gesprekken hadden over waar ik me schoenen vandaan had. Hij wou ineens andere kleren aan. Toen we hier klaar waren besloten we naar een ander park te gaan. We wisten niet in de eerste instantie waar we heen wouden fietsen, maar hij fietste voor en koos allemaal leuke paadjes en fietste bijna het water in had ik het idee, maar daar was een vlondertje. Volgens mij had hij nu wel echt lol. Ik fietste achter hem aan en begon overdreven Engels te praten met zo'n accent en moest erom lachen dat iedereen zijn eigen taaltje bedenkt terwijl het eigenlijk allemaal wartaal is. Erna begon ik Animals te zingen van Cocorosie. Erna dacht een stem in mij, doe nu nou maar niet alles tegelijk, ga nou maar even alleen fietsen en opletten.

Ik kwam ineens allemaal bekende tegen op de fiets (uit me straat) en begon vrolijk te lachen en te high fives te geven op de fiets wat pijn deed. Toen kwamen we eenmaal bij een podiumpje aan in een soort paradijs met bomen, herten en vogels. Eindelijk dit is waar ik wil zijn. Vrij van alle zooi en auto's godverdomme. Vrij en nog een vrij. Ik riep: Dit is de tempel en deze tempel betreden we met liefde. Op dit moment stonden we nog buiten de tempel. Ik begon tegen de tempel aan te rijden omdat ik zei met liefde. Liefde wordt vaak geaccosieerd met seks, dat is waarom ik dat denk ik deed. Toen ik in de tempel was deden we alsof het een beetje ons huis was. Hij was helemaal leeg maar ik bedacht er allemaal dingen bij. Alsof ik een prinses was in een hoge toren met heel lang haar. Ik mocht mooie muziek aan zetten van zijn mobiel (mijne was leeg). Ik moest ontzetten huilen, hij was toen ergens anders in de tempel. Het was zo mooi. Ik kreeg bijna een orgasme zo voelde het maar dan van blijdschap. Na een tijdje zetten ik wolfmother aan thé song Dimension. En Mozart weer. Ik ging helemaal uit me dak. Ik danste, balletten ik sprong en ik lachte en ik lag in de tempel. Soms ging ik weer even staan of even zitten. Maar mijn vriend was erg stil helaas en ik vond het jammer dat hij zich niet goed durfde te uiten. Ik had het idee alsof ik hem moest coachen en begon te zeggen dans, dans. Dans op de muziek! Waarom durf je niet bal bla. 

Ik besloot verstoppertje te spelen en verstopte me achter een boom. In de bomen zag ik trouwens gezichten. In het hout van de tempel zag ik nog veel meer. Naja ik verstopte me achter een boom. Hij liep naar me toe en vroeg wat er was. Ik zei er is niks ik ben gelukkig zo. Ik zei ik heb problemen maar wat heeft het voor zin om er over te praten ik dans gewoon. Ik vond dit ook erg moeilijk, ik was gelukkig hij stil, hij wou aan mij vragen wat er was. Terwijl ik hem niet snapte. Ik zei, i dont care wat je doet, er is niks met mij ik zei wat wil je dan? 

Waarop hij zei, jij fietst daarheen en fietst naar mij toe om me een high five te geven. Toen zei ik ja leuk, maar jij moet dan ook effe ergens heen fietsen. In 1 lijn fietsten we op elkaar af en tjakka. We sloegen keihard. We deelden nu wat, de pijn aan ons hand ervan. Hij wou na een tijdje ook ijs ofzo, en ik niet. Toen zei hij wil jij dan ijs voor me halen. Toen zei ik dacht het niet, haal het zelf maar. Toen zei hij, ik wil ergens wat gaan eten. Maar ik dacht al na over eten gooien in het restaurant, omdat er geen regels meer voor mij waren. Ik had natuurlijk nog wel normen en waarden. Gelukkig dacht ik niet dat ik kon vliegen ofzo. Hem leek het eigenlijk ook niet een goed idee, want dan zou die ober komen en dat wisten we niet echt wat we moesten zeggen. Ik had ook niet echt zin om vlees te eten ineens omdat ik zoveel liefde voelde voor herten. Hij zei dat hij valleien kon zien terwijl die er helemaal niet waren. 

Na een tijdje begon het te schemeren en het werd steeds donker en donkerder. We bleven nog even discuren over wat er met mij was volgens hem. Hij was juist erg rustig en moeilijk te peilen. Terwijl ik juist erg uitbundig was maar ook erg veel spelletjes speelden. Ik probeerde hem te vertellen, steeds als hij wat vroeg, dat hij het maar aan de tempel moest vragen die weet alle antwoorden.

Na een tijd gooide ik mijn half opgegeten appel die ik meegenomen had van thuis naar een vogeltje. Deze vloog weg en een kraai wou hem pakken. Ik rende erop af. Ik pakte de appel weer en gooide hem naar het musje die in de andere boom zat. Ik vond het stom dat die ekster al dik was en het was voor het musje bedoeld. Nou ja we gingen toen echt weg.

Naja na een tijdje gingen we nog een broodje halen bij de mac die dicht was, dus naar de snackbar ik negeerde al het vlees wat er in de tribune van de snackbar lag kon het niet aanzien. Toen zijn we nog even naar het cafe gegaan. Ik kwam er toen achter dat ik nog een afspraak had met een jongen voor foto's met koningsdag. Het meeste was toen al uitgewerkt dus het kon wel. De vriend was toen naar huis gegaan en hij zei dat hij er zin in had om met zijn ouders tv te gaan kijken. De volgende dag zei hij dat zijn ouders het chil vonden dat ik had opgeruimd. Ik had gezegd dat ze dozen moesten kopen waar ze alleen in konden opbergen. Ik moest naar school de dag erna en was erg moe maar had tegelijkertijd ook veel energie. 

KORTOM:

Ik denk dat ik de volgende keer beter weer wat rustiger aan moet doen, maar dat het tegelijkertijd ook erg leuk was om van alles en nog wat te beleven. Jammer was het dat die jongen een beetje vaag was. Ik ben er dus ook echt achter gekomen dat het helemaal niks meer wordt. Maar het is ook niet echt eerlijk dat ik dan wel met hem wil gaan tripen.

Alsnog zei ik dat hij altijd langs mag komen op de koffie als er wat is of zomaar als vrienden. We hebben kort hierna nog wel een aantal keer gewhatsapt. Waarop ik weer chagrijnig deed omdat hij weer niet goed vond hoe ik reageeerde bla bla. Misschien ben ik best een bitch geworden na deze trip, maar ik denk niet dat dit erg is. Ik mag best een feminist zijn en ik hoef niet naakt in een bushokje reclame te staan. 
Ook ben ik veel meer in het nu gaan leven. Alles wat ik denk laat ik nu wat meer gaan en bedenk dan dat ik goed ben zoals ik ben. Ook houd ik me minder vast aan cultuur. Ik denk gewoon ik besta hier op aarde en niet doen wat iedereen verwacht. Het is wel zo dat er angst altijd zal blijven voor mij. Zoals op school zijn met veel mensen die ineens keihard kunnen lachen, maar dat ik deze angst dan gewoon moet doorvoelen en dat dat juist goed is dat ze zo doen omdat ze zich uiten. Niks is eigenlijk onder controle en dat is goed. Ik leef nu meer van binnenuit hoop ik. Meestal is het niet zo eng als het lijkt en er is geen oorlog meer. Ondanks dat woonwijken orde lijken te scheppen hoe ze zijn opgebouwd, is er gewoon chaos op de wereld. Dat is juist het leuke ervan. 

Ik denk wel dat het goed was, dat ik met iemand was, ik heb vaak alleen getript, en dan kon ik mij niet uiten omdat je dan niet met een vriend grapjes kan maken en voor iemand kunt dansen dus dat was wel erg fijn en samen beslissingen kunt maken met wat je kunt gaan doen. 

Ik hoop niet dat het te lang was. Ik heb het weinig gedeeld met mensen uit mijn klas, omdat ik denk dat ze me voor gestoorde aan gaan zien. Mijn ouders weten er wel van en vinden het meestal ook raar dat ik dit doe maar ik vind het raar dat zij wekelijks wijn drinken. 

Trouwens: 
Dit is de tempel

http://zoom.nl/foto/full/landschap/muziekhuisje-landgoed-velserbeek.1934416.html?object=user&object_id=56705

Truffelsoort: Mexicana

Hoeveelheid: rond 10/15 gram

Andere ervaringen: Ja namelijk magic truffels met vrienden en nog wat andere chemische middelen.

Trip

Zaterdagavond ging ik alleen truffels eten. Mexicana rond 15/10 gram. Toen ik achter mijn laptop zat en mijn kamer wat gezellig opgeruimd had, at ik de truffels op. Na een kwartiertje zag ik al bewegingen in mijn kamer. Ik had bijna het hele bakje op, na drie stukjes. Erna luisterde ik wat liedjes op mijn laptop via youtube. Ik vond het niet zo boeiend en had eigenlijk niet veel zin om dingen uit te voeren. Ik was alleen in mijn kamer en dit was de eerste keer dat ik alleen ging trippen. Na een tijdje zag ik de strepen van de kachel in me kamer steeds meer bewegen. Ik zat op een bureaustoel en ik begon rondjes te draaien. Het was best leuk maar ik werd misselijk. Ik was vergeten dat dat gebeurd als op een stoel gaat zitten en rondjes draaien. Toen bleef ik een beetje voor mij uitstaren want de truffels namen me over in een vorm van huh..

Toen ik richting het raam keek, hoewel de gordijnen dicht waren, bedacht ik me altijd als ik thuis was met het licht aan, andere mensen nu ook met het licht aan tot in de nacht in hun kamer waren. Dat ik misschien niet de enige was. Normaal dacht ik nu namelijk, nu denken mensen misschien wat is die persoon laat op. En toen hoorde ik een knal ''boem.'' Ik hoorde een keiharde knal en schrok hevig. Mijn hele lijf maakte een schok beweging. Na dit lachte ik erom met een klein lachje. Ik keek niet naar buiten maar de enige logica die ik kon bedenken was dat mijn buurjongetje, die een vuurpijl in onze tuin gooide. Erna hoorde ik zijn vriendje en hij met elkaar praten. Ik dacht dat ze Italiaans spraken en dat ik in een ander land was. Na de schok liep ik richting de spiegel. Mijn hele gezicht vervormde. Ik vond het moeilijk te plaatsen dat ik dit was. Toen ik mijzelf en bewoog voelde ik me extra levend, zonder de spiegel dacht ik wie ben ik nou.

Na een tijd wist ik niet echt wat ik met dit gevoel aan moest, en ik voelde me een beetje geisoleerd alleen in mn kamer en ik merkte dat ik zin had om naar buiten te gaan. Ik vond het jammer dat het eigenlijk al nacht was, omdat het dag zo helder en mooi kan zijn. De kamer was donker en klein maar de buitenlucht was alsnog lekker. Ik pakte de eerste schoenen die ik zag staan. Vanaf de zolder liep ik naar de overloop, en keek naar mijn rij gekleurde kleren. Toen ineens dacht ik jeetje, dat ik hier elke ochtend wat uit moet kiezen logisch dat dit veel energie kost.

Ik liep rustig van de trap, af, elke stap moest voor me gevoel goed worden gezet. Eenmaal beneden was mijn pa beneden tv aan het kijken. Pirates of the Caribien. Mijn moeder zat voor in de kamer. Ik zei ik ga even rondje lopen. En ik liep weg. Ik had het gevoel dat ik erg raar liep. Het was erg donker en de bomen waren mooi. Het was best overweldigend. Daarom kijk ik een beetje richting de grond, de stenen. Ik voelde een grijns op me gezicht. Had het gevoel alsof ik dit niet mocht doen. Aslof ik hier niet mocht lopen. Toen ik bij een andere straat was aangekomen, toen ik voorbij andere huizen liep, waren er bijna geen lichten meer aan. Vroeger woonde hier een vreindin van me. Ik dacht er verder niet bij na, maar ineens was ze heel dichtbij me. Later verhuisde ze naar een ander dorp.

In de donkere straat met de reusachtige bomen, voelde ik me niet eenzaam, ondanks dat er niemand was. Het was echt lekker fris buiten. Eenmaal aan het einde van deze straat zag ik twee mensen lopen en ik achtervolgede deze mensen zomaar. Voorbij de bocht liepen ze zo'n beetje naast mij ( in het bos) en ik over de stenen. Weer verstond ik er helemaal niks van. De taal werd heel anders. 

Ik liep maar door en toen kwam ik aan bij een punt waarop ik dacht zal ik doorgaan of zal ik hier afslaan. Ik moest door wandelen, anders was ik al na vijf minuten thuis. Nu liep ik richting de rotonde en de drukke weg. Op de rotonde kwam er een motor voorbij  met een moto geluid. Broeemmm,, ik moest er om lachen. Normaal vind ik de wereld eng, dat mensen altijd maar auto's rijden, die luie mensen. Maar nu was ik gefascineerd dat mensen dit in de oude tijdperken allemaal hebben kunnen maken. Al die motoren en auto's. Ik keek ernaar alsof ik toeschouwer was en alle mensen hun eigen leven volgde. Ik was toevallig een wandelaar die er voorbij liep.

Links was een huis waar ineens een mens uit kwam. Snel wandelde ik verder langs de andere huizen en de drukke weg. Hier liepen mijn zus en ik vaak richting de bassischool. Bij deze huizen was ik alweer richting huis aan het lopen. Toen zag ik een vrouw en een kind. Ik had het idee alsof ze me zagen en ze wachte totdat ik passeerde, omdat ik misschien raar deed. Ik keek naar de grond. Ik voelde me raar. Ineens realiseerde ik me dat ik helemaal niet naar de grond hoefde te kijken. Ik kan gewoon de wereld in gaan. Soms kijk naar de grond, maar ik wou nu de wereld in kijken. Waarom zou het dan niet mogen.

Toen ik bijna thuis was, realiseerde ik dat schoenen echt niet goed liepen. Het waren Uggs. Ik had het idee alsof ik sloffen aan had. Maja .. het boeide niet zo.Nadat ik buiten was geweest waren mijn ouders nog steeds met dagelijkse dingen bezig. Het in het nu leven leek zo intens, dat teveel tv niet goed kan zijn. Voor mij was alles zo heftig. Mijn ouders waren met een afleiding bezig in plaats van puur te leven en eerst de simpelheid ervan te proberen te ervaren. Volgens mij gebeurd er in elk mens heel veel, zonder dat je hier vaak bewust van bent. Bijvoorbeeld het gevoel te ervaren wat je op dit moment hebt in plaats van dit te creeren door tv te kijken.

Hoewel toen ik naar de wc ging ff plassen, ik een boekje zag liggen van National Geographic met een tijger. Dacht ik eraan dat die bezigheden er mogen zijn, omdat je je zelf kan vermaken, laten afleiden van al die emoties. Maar de simpelheid is al zo mooi, zoals een wandeling en de straat met al die huizen. In plaats van een tv met beelden wat je volstopt met choas. Laat mij maar op een bureaustoel rondjes draaien.

Ik was eenmaal boven en toen begon op vier poten te kruipen. Ik bedacht dat ik een dier was. Alosf ik een dier ben en degene die in mij zit altijd maar zegt was ik moet doen terwijl ik lekker gek wil doen. ik wou gaan lachen alleen mijn monhoeken trilde. Maja ik bleef een beetje lachen. Ik deed niet veel nadat ik buiten was geweest, maar ik voelde me wel completer nadat ik buiten was geweest. Ik verveelde me maar ook weer niet. Ik zat gewoon in me kamer om me heen te kijken. Alles was zo extreem en zou niet de dagelijkse dingen kunnen doen. Toen bedacht ik me hoe belangrijk het is, de stem in mij die normaal zegt dat ik bijvoorbeeld een puist op me gezicht heb en zegt dat er uitverkoop is, dat ik een naam en een en leeftijd en ouders en een zus heb, en dit geregistreerd staat in me hoofd, toch nodig is zodat je een wijzer hebt waarvoor je staat. Nu viel dit deels weg. Ik wist wel wie ik was, maar al die dingen stonden los van me. Soms wordt het allemaal vanzelfsprekend, dan lijkt het alsof ik dat ben. Terwijl die gedachten niet echt bij me horen.

Toen ging ik maar eens slapen. Ik was eigenlijk nog niet moe, maar ik moest dit ondergaan en merkte dat ik nog redelijk aan het trippen was. Ik dacht aan alle facetten van het leven. Aan mn ouders en mn zus en nog wat mensen. Of het wel goed met iedereen gaat. Ik zag de wereldbol zoals hij eruit zien als in de ruimte van een afstand. Ik stond hierop en ik keek naar mijzelf. Ik zal veel beelden die eng waren. Toen pakte ik een schrift en ging ik nog wat tekenen en muziek luisteren. Erna viel in in slaap. Toen ik wakker werd, was ik zo blij dat ik leefde. Toen ik beneden kwam zat mn moeder in haar pyjama en zei ik dat ik van haar hield. Erna begon ik te zingen en te dansen. Nu 3 maanden later, ben ik weer de oude. Ik heb wel wat aan me trip gehad het was mooi. Maar nu is het toch weer anders.

Beste journalist,

Vind ik prima, je zou mijn tripreport kunnen lezen, die ik destijds geschreven heb. Weet het nog redelijk veel van. Het meeste staat in het report.

Tenzij je echt een interview zou willen zou opzich wel kunnen. Maar weet je er zelf niet veel over, omdat je zelf ook ervaring mee hebt?

Waarom wil je dat mensen nog meer worden geinformeerd over psych. drugs?

Groetjes Marijke