Altijd oorlog

[Demion 24]

Kijk, ik snap het gewoon niet. Helemaal niks, begrijp ik ervan. Geen snars, geen hol en geen sikkepit. Geen jota, ook. Geen biet niet, en geen fluit. Van die reclames. Op JoeToep.

Kijk, ik ben, zo weet u, nu eenmaal iemand die graag eens onder het genot van deez' of geen aan geestverruimend middel zijn tijd verpozen mag met het hangen op zijn bank. En al gij mede-rokers daarbuiten (ja, ik weet dat ge daar zijt...), gij weet dit: wat is er dan lekkerder dan die goeie ouwe JoeToep op tv te starten en eens een lekker trance-muziekje aan te zetten, met, uiteraard, de bijbehorende video van een of ander festival waar mensen altijd helemaal happy zijn en voortdurend lachen en dansen en zo, op een zonovergoten strand ergens aan de kust van Brazilië... 

Hm...

Wacht, waar was ik... O ja, reclame! Op JoeToep! Waarom, JoeToep? WAAROM? Zijn jullie verdorie nog niet rijk genoeg daarachter, in Klaterfornië? Moeten jullie nu echt, elke godvergeten vijf minuten nog wel, de heerlijke flow van vele duizenden mensen overal ter wereld onderbreken met jullie gekwijl en gebedel? Ik zeg: neen! Ik zeg: nooit meer!

Wablieft? Ad-blocker, hoor ik iemand roepen. Uh-huh. Gaat niet. Daar is mijn smart-tv te dom voor. En ik heb geen geld voor een nieuwe, want dat gaat allemaal op aan drugs. Dus. 

En wat doen ze dan? Niet een maar twèè reclames, en dan zetten ze onder in de hoek zo'n tellertje, waarop je na minimaal vijf seconden kunt klikken om de advertenties over te slaan. Wat de f... Dus wat gebeurt er dan? Ik erger me het apegapen, ik zit alleen maar als een bezetene naar dat tellertje te staren, zie in het geheel niet waar die reclame over gaat en ben ondertussen in mijn achterhoofd druk op zoek naar JoeToep-alternatieven. Want dàt gebeurt er, beste JoeToep-mensen. U jaagt mensen weg. Was dat uw bedrijfstactiek?

Zo. Ik heb gezegd. Laat het gedaan zijn. 

Wat zegt u? Er is ook nog oorlog?

Ja, zeg. Er is altijd oorlog.