Bassik

Leuk rapport, en fijn om te zien dat jij ook zo'n duivels genoegen kan beleven... niemand weet, niemand weet.... hahahaha!

In het bos zoek ik vlak voordat 'ie in gaat slaan altijd een goede, stevige stok uit om mee te wandelen. Zodra de trip echt begint heb ik de neiging om te vallen en niet meer op te staan, de stok helpt me dan op te staan en verder te lopen als de setting mij niet aanstaat.

En tijdens de piek ziet zo'n stok er echt fantastisch uit, zoals alles in de natuur!

Mijn vrienden houden meer van hun laptops met videogames en cartoons, maar na één keer trippen in het bos vind ik dat gewoon zonde van de drug. (gelukkig zijn het maar twee vrienden van mij die zo geobserdeerd zijn met dingen, mijn andere tripvrienden zijn gek op buiten)

Sowieso kan ik niet meer met technologie omgaan tijdens een trip, pff.

Zijn hawaiaantjes zo goed? Hm, volgende keer eens proberen. Voorlopig blijven die cubensisjes maar groeien, de bak had al twee vluchten geleden uitgeput moeten zijn, maar de mooiste paddenstoelen zijn van de laatste twee vluchten, haha!

Meer dan ik kan eten, dat is zeker

Oh ja, en mijn hoofd is niet meer fokked.

Wat een geweldige drug is dit toch muwahaha!

Jammer dat je ervaring zo verlopen was, ik ben wel blij voor je dat je vriendin er bij was!

Ik had een soortgelijke ervaring terwijl ik alleen was... niet aan te raden.

En je hebt volkomen gelijk als je zegt dat het geen spelletje is, mensen die de schimmel als speeltje of party drug gebruiken krijgen pas echt duivelse trips als ze de dosis eenmaal verhogen.

Hoi iedereen, bedankt voor de leuke reacties!
Ik kweek ze inderdaad zelf van zo'n setje uit de smartshop. Ze waren vers, maar de oogsten daar na heb ik gedroogd en bewaar ik voor... je weet wel, hahaha! Naar mijn mening zijn paddo's 7× zo ruig als truffels, dus doe niet zoals ik en denk dat je het wel aankan omdat het op truffels altijd zo goed gaat.

Om eerlijk te zijn voel ik me nog steeds niet helemaal normaal. Ik heb het rapport snel afgeraffeld en hier gepost, maar er veel uit gelaten, omdat het moeilijk is om er aan te denken. Maar... het visioen zit nog steeds in mijn hoofd, als je begrijpt wat ik bedoel, en ik denk veel te veel na over psychedelische drugs de laatste tijd.

Ik denk dat ik voorlopig echt niet ga trippen, en de weed laat ik ook veel vaker liggen.

Miijn hoofd is best wel focked geworden, maar ik denk dat dit maar tijdelijk is en zelfs als het niet zo is... wel, het was het waard. Hoe gek dat ook klinkt.

Hoi iedereen, het is lang geleden dat ik een raportje heb geschreven voor hier, maar deze moest ik toch echt delen!
Het was de mooiste en de meest angstaanjagende ervaring uit mijn leven, en ik heb er nog steeds moeite mee om alles "rond" te krijgen in mijn hoofd...

Het spul: P. cubensis Equador.
De setting: Kapelse Bos in de avond.
De namen zijn zoals altijd schuilnamen.

Enkele weken geleden had ik een growbox gekocht met de sporen van P. cubensis Equador. Na een ietwat karige oogst belde ik mijn twee beste vrienden om ze uit te nodigen voor een lekkere trip.
Noot was er wel voor in, maar toen ik Mies belde bleek dat ze al hadden afgesproken om 's avonds in het bos te drinken. Dit gebeurt wel vaker, we stoken een lekker vuurtje op tegen de muggen en hebben een gezellige avond onder het bladerdak.
Na wat gediscussieer besloten we dat Noot en ik de paddo's zouden eten, terwijl Mies en twee van zijn maten de avond als normaal zouden voortzetten.

Het bos is niet al te groot, maar groot genoeg voor onze bedoelingen. Het is een verzameling bossen met paadjes er tussen, niet slecht.
Aangekomen op de plaats gingen we zitten op de pallets die we eerder daar hadden gestapeld, en maakte een vuurtje.
Noot en ik namen onze porties paddo's in met een reep chocolade om de smaak en vooral de textuur te maskeren. Ik geloof dat we p.p. Ongeveer 35-40 gram verse paddo's in namen.

We bleven nog even zitten praten en roken, maar beide voelden we hem al snel opkomen, en we besloten wat te gaan wandelen. Tijdens deze wandeling sloeg hij in, en... woorden ontbreken mij.
Hiervoor hebben we enkel truffels gedaan, en waren niet helemaal voorbereid op hoe intens deze ervaring werd. Alle kleuren werden diep en intens, en de structuur van objecten om ons heen werd heel... significant, als iemand begrijpt wat ik bedoel.
Wat volgde was een spannend avontuur door de bossen. Soms lopend, soms kruipend, soms bewegingloos in het gras liggend... Ik had ergens een stok gevonden die ik gebruikte bij het lopen en om overeind te komen, wat de trip een stuk makkelijker maakte.
Mijn maat Noot werd tegen het eind wat verward, en bleef voor wat uren leek in herhaling vallen. Hij was niet meer in staat zijn eigen shag te rollen wegens een gebrek aan focus, dus hielp ik hem.
We hebben over veel gepraat, maar dat zijn persoonlijke dingen.

Tijdens deze trip kwamen we nog een keer terug bij het kampvuur om het water van Noot te halen en mijn tabak, maar er was niemand. We zaten helemaal in de space, dus ik ging gewoon zitten en mijn shagje draaien terwijl de wereld om mij heen krankzinnig was. De anderen kwamen aangerend, blijkbaar waren ze een grapje met ons aan het uithalen, maar we tripten hem zo hard dat we hier niet veel om gaven.

We waren heel erg verdwaald in het bos, maar toevallig, net toen het donker werd en het spul een beetje uit begon te werken, kwamen we weer aan bij de ingang van “ons†bos.
We gingen bij de anderen zitten, en praatten een beetje over wat ons allemaal was overkomen.
Ik was al uit de trip, en Noot meldde niet veel later dat hij er ook uit was.
Dit was ruig spul, maar ik voelde me best goed na deze trip, heel anders dan met truffels.
Ik was wel erg moe, en ging even achterover liggen op mijn pallet. Het vuur flakkerde mooi zo in het donker, en door het bladerdak boven zag ik de door de maan verlichte lucht.
Dit had een mooi einde van een mooie dag kunnen zijn, maar ik wist niet dat het hardste nog moest komen...

Ik lag daar dus naar boven te kijken, toen ik zag dat de puntjes licht door de bladeren er uit zagen als sterrenbeelden.
Het zag er erg mooi uit, en ik bleef lekker kijken. Ik wou een muziekje opzetten, en pakte mijn MP3 spelertje er bij.
Een sterrenbeeld recht boven mij begon te veranderen, te transformeren, en werd een sterrenbeer.
Het was niet gewoon een plaatje van een beer, het was een beer gemaakt van sterren, en hij bewoog.
Dit was het begin van de meest krankzinnige ervaring uit mijn leven. In wat een eeuwigheid leek te duren zag ik van alles in het bladerdak; scholen vissen, wijze beren, totemvogels, dansende Hindu goden, mandela's, olifanten, en alles bewoog en leefde op de maat van mijn muziek.
Ik ging recht overeind zitten, en staarde het donkere bos in. Het vuur flakkerde over de bomen op de maat van de muziek, eerst the Doors, toen Queen, toen Simon & Garfunkel... met elk nieuw nummer veranderde het visioen. Ik zag de bomen dansen, een kosmische geiten-man tegenover het vuur zitten, overal groeiden paddenstoelen. In het vuur woonde geesten, en toen ik daar naar ging staren leek het wel alsof mijn lichaam werd overgenomen. Ik maakte complexe bewegingen met mijn handen en vingers, zonder hiervoor de opdracht te hoeven geven. De paddo's deden dit, zei ik tegen mezelf, de paddo's besturen mij nu, en toen moest ik lachen.
Tijdens de visioenen boven had ik allerlei rare inzichten die ik niet meer kan onthouden, maar ik had het gevoel onderwezen te worden.
Maar het begon mis te gaan.

Ik zag een groot kosmisch figuur boven me dat met me wou dansen, maar dat wou ik niet. Ik was best wel bang en paranoïde aan het worden.
Ik keek om me heen en zag hoe raar de wereld er wel niet uitzag. Mijn geest was weer terug, maar ik zat nog steeds in de trip.
Ik werd erg bang.
Ik liep wat rond in de hallucinaties en dacht aan bepaalde dingen... Mijn maat Noot was al lang uit de trip, waarom zat ik er nog in? Het moest al 3 uur zijn, dit spul had al lang uitgewerkt moeten zijn! (Later bleek dat het 12 uur was, slechts een half uurtje langer dan de trip gemiddeld zou duren volgens het internet.)
Ik voelde mijn maag en toen mijn hele lichaam verzuren, en de angst greep mij. Ik dacht dat ik was blijven hangen, dat ik nooit meer uit deze akelige droomwereld zou kunnen komen!
Je ziet wel eens van die mensen, weet je, in een psychose of zo... is dit het? Was dit de psychose?
Ik begon hevig te trillen en te zweten, en wou hulp van mijn vrienden, maar ze leken zo vreselijk ver weg.
Noot ging zich er mee bemoeien en zij dat ik moest liggen, en dat we zo weg gingen.

Plotseling werd alles weer vreselijk trippy, en ik zag mijn vrienden in slow motion bewegen, en kon niet verstaan wat ze tegen elkaar zeiden.
Ik had het zo koud, en was doorweekt met zweet. De angst had mij helemaal overmeesterd, en ik dacht dat ik dood ging.
Ik meen het, ik was er van overtuigd dat dit het einde was, en begon voor het eerst in mijn leven echt serieus over de dood na te denken, besloot dat het niet zo erg was, en overdacht toen mijn eigen leven. Het was een goed leven, maar ik heb nog steeds een aantal doelen die nog niet gehaald zijn, en daardoor voelde ik mijn wilskracht terugkeren. Ik maakte me geen zorgen meer dat ik in de trip was blijven hangen (Hoewel ik dat nog steeds geloofde, en visioenen van mij opgesloten in een psychiatrisch ziekenhuis waren heel reeëel.) maar moest me focussen op overleven. Wakker blijven!

Ik kwam er door heen. Ik weet niet hoe of wat het was, maar ik was weer in staat te communiceren.
Ik zei tegen mijn vrienden dat ik naar huis ging, maar ze waren allemaal erg bezorgd en Noot bood aan mee te fietsen.
Dat was maar goed ook, want ik was niet alleen verdwaald in het bos maar ook op de weg naar mijn huis toe, zelf zou ik het nooit gevonden hebben.
Tijdens het fietsen ging het steeds beter, ik kon me weer focussen, en toen herinnerde ik me iets wat Noot mij vertelde tijdens de trip. Ik weet niet meer wat het was, maar ik had weer alle vertrouwen dat ik heel normaal wakker zou worden de volgende dag, en voelde me extreem opgelucht.

Thuis aten Noot en ik nog wat pizza, en keken we naar een TV serie. Toen hij weg ging bleef ik op de bank slapen, want om alleen in het donker te gaan liggen leek me vreselijk.

De volgende dag werd ik heel normaal wakker.

Klinkt als een goede trip, leuk dat het toch nog gelukt is

Ik zou ze een uur tot half uur van te voren uit de koelkast halen, dekseltje er af, en laat die dingen lekker op kamer temperatuur komen.

Normaal deden we dit altijd, maar de laatste keer hadden we ze meteen uit de koelkast gegeten, en inderdaad was onze bodyload ook veel te zwaar. We dachten dat het door de truffels zelf kwamen, maar voor de zekerheid eet ik ze voortaan alleen nog maar op kamer temperatuur.

Goeie reis vanavond

Volgens mij zit je wel goed met je spullen. Heb je in je huis ergens een plaats waar je in complete duisternis kan zitten? Dat kan erg trippy worden namelijk.

Succes!

Naja, tijgerbloed is, volgens een vrij ervaren drugsgebruiker, behoorlijk #winning

Ik rook de hele tijger jonguh

Ik zou alleen je mentale gezondheid in de gaten houden als je wat vaker tript. Gun jezelf ook de tijd om weer tot rust te komen.

Ja, kijk, dat is dus waar ik bezorgd om was

Arsenicum, lood, cyanide, en tijgers( ) zijn ook puur natuur, zouden we die dan ook kunnen oproken?

Hoe vaak trippen is eigenlijk te veel van het goede? De laatste keer was 28 april voor mij, maar ik begin al weer behoorlijk zin te krijgen.

Wat denken jullie?

Kijk, hier heb ik ook al aan zitten denken. Als dit forum zo iets organiseert zal ik ook langs komen.

En een Sjamaan... wel, soms tijdens zo'n trip voel ik mezelf een sjamaan, als het ware. Ik wist niet dat er ook "echte" waren, heeft iemand hier wat meer informatie over?

Mijn antwoord is wel lekker kortaf zie ik nu, maarja de film was inderdaad ook niet leuk ?

nog een favoriet tripobject is mijn lul, echt bij lange na is mijn slurf niet zo fascinerend als wanneer ik trip

Een vriendin was ook erg in de mijne geïnteresseerd, maar ik kon mijn aandacht er niet bij houden. Volgens mij was ik voordat we echt lekker begonnen vergeten waar we mee bezig waren en naar buiten gewandeld... gelukkig had ik mijn kleren nog aan, maar ik liep wel op mijn blote poten!

Mijn favoriete speeltje is toch echt mijn rat, denk ik. Nou ja, speeltje... zo'n klein harig beestje dat lekker op je schoot komt zitten, en dan voel je al die haartjes, en dat zachte snuitje, en die reptielachtige staart

Mijn vrienden zweren er bij dat je die dingen met chips moet eten, het liefst chips met een hele sterke smaak. Ik, daaraantegen, word altijd misselijk juist als ik die truffels combineer met iets anders dan water.

Succes morgen, en veel plezier!

Waar laat je 'm inslaan? Bij mijzelf heb ik gevonden dat als het binnen inslaat ik eigenlijk niet veel meer ga doen, maar als het buiten gebeurt dan heb ik de hele trip lang energie.

Maar ja, dit is voor iedereen weer anders, he?

Geen idee waar je woont, maar in Zeeland zijn er een aantal plaatsen waar je ongestoord je gang kan gaan.

Je hebt de Zepeduinen en boswachterij bij Burgh-Haamstede, een flink natuurgebied waar je, éénmaal de paden te hebben verlaten, geen mens meer tegenkomt.

Bij Serooskerke (Schouwen) Oosterschelde Nationaal park, een flink stuk slikken en duinen waar je eigenlijk niet mag komen (Ik ben er al vaak geweest)

En bij Kapelle heb je het Kapelse Groen, het ligt vlak bij een rijkelui'sbuurt, dus dat zullen de enige mensen zijn die je tegen gaat komen daar. Heheheheh....

Geen idee, dit was pas m'n tweede trip. Ik ben het tot nu toe nog niet eerder tegengekomen in andere tripreports dus ik wacht de antwoorden van de veteranen nog even af Ging het sterfgevoel bij jou ook gepaard met het heel erg koud hebben?

Nee, maar tijdens trippen voel ik temperatuur toch niet zo goed meer. Van de winter bijvoorbeeld met enkel een jas aan de vrieskou in, niks gevoeld tot ik binnenkwam en zag dat mijn handen in rode klauwen waren veranderd, of laatst een paar uur in een dikke winterjas binnen gezeten.

Klinkt fantastisch! Zelf heb ik nooit problemen met mijn ogen gehad, is dat normaal?

Het "sterfgevoel" komt mij wel wat bekend voor, ja

Dank jullie

Geweldig om te lezen..

heftige trip als ik het zo lees, maar ook super om het zo eens te beleven lijkt me !

Ik had een vraag.

Want uit mijn ervaring met truffels begin ik meestal in me zelf te spacen , ook al zijn er vrienden van mij bij.

Maar zou je mij dan alsnog adviezeren om alleen te trippen enzo ja heb je dan tips om te doen?

Alvast bedankt ! En een topreport om te lezen !!

Dat hangt van jezelf af, denk ik. Zelf heb ik ook altijd de neiging om helemaal weg te spacen, maar als je vrienden er bij zijn kunnen ze je er uit halen, of als de trip verkeerd gaat helpen de andere kant op te sturen. Ik denk dat het afhangt van hoe veel ervaring je hebt met dit soort dingen.

En als je het gaat doen... laat het ons weten hoe het was na afloop

25 jaar, ik ben nog maar pas begonnen

Dat klonk echt prachtig, gewoon. Zelf heb ik nog nooit meer dan één duplicaat van mezelf gehad, meestal tijdens het wandelen. Wat jij had moet echt bijzonder zijn geweest...

Bedankt dat je zo een persoonlijke ervaring met ons deelde.

Dat klonk erg gezellig, allemaal Fijn dat je eerste trip zo goed beviel!

Wel jammer van de smartshop, gelukkig zijn ze niet allemaal zo. Bij mijn eerste keer werd ik goed voorgelicht door de verkoopster, wat toch wel fijn is.

In de zomer de natuur in... dat is het beste. Wij deden het van de winter al, ook erg mooi, maar wel koud.

Veel plezier de volgende keer!

Enkele weken geleden, door omstandigheden, besloot ik om in mijn eentje mijn bakkie Dolphin's Delight van Freshbox te eten.

Het was een mooie zondag, de zon scheen en de eerste bloesems begonnen al te bloeien.

Onder het eten keek ik naar de film Jason & the Argonauts, die ik trouwens meteen wil aanraden voor iedereen die gaat trippen. Het hele klassieke heldenavontuur lijkt bijna verbonden te zijn met de trip, als iemand begrijpt wat ik bedoel.

Het begon in te slaan. Ik keek naar de TV, naar mijn film. Poseidon hield de kliffen overeind zodat de argonauten veilig door de straat konden varen. Het water fonkelde zo mooi, dat ik rustig bleef kijken. Maar toen de schaduwen door mijn kamer begonnen te wandelen, werd het tijd om naar buiten te gaan.

Ik wandelde, als in een droomwereld mijn tuin uit, de boomgaard in. Ik herinner mij enige teleurstelling. Normaal gesproken legde ik deze reis af met mijn vrienden, maar nu was ik alleen. Ik probeerde mij te herinneren waarom ik alleen was, maar was het helemaal vergeten.

Door de boomgaard legde ik de normaal niet zo lange weg af tot ik bij het boerenland kwam. In een vorige trip ontdekte mijn vrienden en ik één van die geheime plaatsen in de wereld, een brede sloot met een klein grasveldje als oever. Uit de wind, uit het zicht. Ik wou hier weer naar toe.

Ik ging lekker in het gras zitten, en staarde een beetje rond mij heen. Ik zag vogels, hazen, vliegtuigen hoog in de lucht, insecten… ik begon zo veel leven om mij heen te zien.

De ganzen in de lucht kregen een mysterieuze paarse gloed, en hun vleugelsagen lieten “verstoringen†achter in de lucht. Ik begon te begrijpen waarom vogels zo belangrijk zijn voor sommige culturen.

En toen kwamen de hallucinaties.

Waar ik ook keek, de planten en het landschap kwamen samen om prachtige patronen te vormen, insecten leken feller gekleurd dan ooit… en andere dingen die ik niet kan beschrijven.

Mijn maag begon pijn te doen, ik voelde me misselijk. Misschien was het een slecht idee om de hele dag niks te eten, en dan 's avonds met de trip te beginnen, maar nu was het te laat om er iets aan te doen.

Ik nam een slok water uit mijn flesje… hoe kan ik beschrijven hoe dat voelde? Het golfde, dat is het enige wat ik weet. Ik voelde me al een stuk beter, en probeerde een shagje te pielen.

De tabak draaide maar wat rond in het pakje, dus besloot ik om nog maar even te wachten. De shag moest doen wat de shag moest doen, dacht ik bij mezelf, en lachte hardop.

Hoe lang ik daar zat zal ik nooit weten, maar ik wou weer naar mijn huis toe, misschien dat ik daar de tabak kon roken. Hier buiten zou het me niet lukken, om redenen die toen heel duidelijk waren maar die ik nu niet meer begrijp.

Ik liep, over het golvende land, terug naar de boomgaard. Ik MOEST naar mijn huis toe, maar er was gesnoeid in de boomgaard. De takken, die op de heenweg slechts een klein obstakel vormde, waren nu onmogelijk om te doorkruisen. Ik raakte verdwaald in mijn eigen achtertuin, en toen ik eindelijk uit de massa levende bomen kwam, stortte ik neer op het gras.

Ik bleef daar meer dan een uur liggen, voor zo ver ik weet. Wat daar precies gebeurde zal ik nooit weten, maar ik begon… dingen te zien. Geesten, goden, duivels, hallucinaties… wat ze ook waren, ze waren overal om me heen. Ik keek naar de aarde, en zag de geesten die daar woonden. Ik zag de buitenaardse geesten van insecten, de wijze geesten van de bomen, de mysterieuze en onbegrijpelijke geesten van de lucht… al die tijd lag ik daar, te kijken, en te luisteren.

Een grote geest uit de lucht daalde naar beneden, en ik werd bang. Ik wist dat het niet echt was, maar het voelde zo echt…

Er kwam een vraag. Ik beantwoorde hem. Een enorm gevoel van euforie spoelde door mijn hoofd en mijn lichaam, en ik kon eindelijk weer opstaan. Aan de grond zag ik sporen; ik heb een flink end door het gras en de modder gekropen, hoewel ik hier geen herinnering aan had.

Ik begon me steeds meer ongemakkelijk te voelen, het was zo groen om mij heen, en er was niemand waar ik mee kon praten.

Ik vond mijn weg terug naar mijn huis, en plofte neer op de bank. Ik zette de film weer aan, en begon een sigaretje te pielen. Zoals ik al had gedacht, was dit binnen veel makkelijker dan buiten, en ik spendeerde wat tijd met de rook, in mijn lichaam en daar omheen.

De kleuren waren allemaal verkeerd, en mijn maag begon zich weer om te draaien. Ik ging even liggen, en keek de film af. Het was niet erg dat ik deze niet kon volgen, de stop-motion monsters waren nog cooler en grappiger dan normaal.

De zon ging onder. Ik herinner me nog goed dat twee van die condens strepen van vliegtuigen een kruis in de lucht hadden gemaakt, en de zon maakte hier gloeiend, oranje vuur van. Ik kon mijn ogen er niet van af houden, en ging weer naar buiten, met mijn flesje water.

De reis door de tuin en de boomgaard moet lang geduurd hebben, wan toen ik weer bij het veldje aankwam waar alles begon was het donker. De sterren en de maan fonkelden als nooit tevoren, en ik had geen zin om te gaan zitten.

Ik stak het omgeploegde land over, en ergens moet ik een stok hebben gevonden, hoewel ik niet weet waar en wanneer. Ik liep, met de stok, en gooide deze omhoog, ving hem, en liet hem hard ronddraaien tussen mijn vingers, iets wat ik in het normale leven niet kan. De euforie kwam terug, en ik stopte even om mijn MP3 speler op te zetten. Dit was een hele operatie op zich, en duurde nog langer omdat ik de perfecte muziek wou opzoeken.

Uiteindelijk werd het The Doors, met het album The Soft Parade. Perfect.

Ik liep door, over het land, en kwam bij een verlaten landweggetje aan. Ik besloot deze in willekeurige richting te volgen, en zo liep ik, langer dan ik weer, door de nacht, die helderder was dan ik ooit heb meegemaakt.

Je kon zo ver kijken bij het licht van de sterren…

Ik liep langs een boerderij, en hoorde water. Ik sloop een beetje rond om te ontdekken waar dit vandaan kwam.

Er was een klein fonteintje, en nu dit mysterie was opgelost vervolgde ik mijn weg.

het was… prachtig. Het asfalt was bezaaid met bloempatronen, de sterren…

Het is moeilijk om dit te herinneren, en ook hoe lang dit duurde, maar uiteindelijk kwam ik bij een weg aan die ik herkende: de weg naar huis. Rustig wandelend ging ik verder, af en toe in de berm stappend als er een auto aan kwam. Voor mij leek het alsof ze de hele weg in beslag namen, en ik nam het zekere voor het onzekere.

Tegen het eind van mijn reis kwam ik iemand tegen, een oudere man met een kleine jongen die een nachtwandeling aan het maken waren.

Ik had amper oog voor ze, maar af en toe herinnerde ik me dat ze er bij waren, en draaide me om om te kijken.

Volgens mij waren ze bang voor mij, want ze gingen snel weer naar huis. Ik zwaaide nog.

Die jongen zal nog wel aan me terugdenken, haha.

Thuis plofte ik neer op de bank, en ging ik Star Trek kijken. Niet voor de plot of zo, maar de kleurrijke sets en bekende personages maakte me wat rustiger.

Uiteindelijk viel ik in een heerlijke slaap, die tot de ochtend duurde.

Je kan je voorstellen dat ik erge honger had, al 24 uur niets gegeten!

Het ontbijt van spek, ei, toast, kaas en mandarijnen zal ik me nog lang herinneren.

Maar ik denk niet dat ik nog een keer alleen ga trippen. De eenzaamheid werkte op mijn gemoedsrust, en als het echt heel vreemd begon te worden was er niemand om mee te praten.

Sociale contacten zijn extra belangrijk tijdens zo een trip, en om deze te missen…

Ik weet niet, je krijgt op die manier niet het beste uit je truffels.