rijkiedijkie

Shit man.. Hm ken het wel dat ik een tijd gewoon niet meer uit de draad kwam. Maar na een tijd was dit eerste stuk gewoon dat ik helemaal vastliep. Alsof je in een kamer zit met krokodillen, waar je voor je gevoel niet uitkomt, terwijl je de krokodillen niet echt kan vinden en niet kan ontwijken. Eens heb ik wel gekregen, dat ik hier uit kwam. Dit kwam doordat ik de trip mij dan een gevoel gaf van; ik wil naar buiten, blijf in mijn bed liggen etc. Als ik dit dan opvolgde ging het altijd weer beter. Een keer voelde ik het nare gevoel en toen besloot maar gewoon om sterretjes te tekenen en die sterretjes hebben de hele trip omgebogen. Vaak was dit eerste stuk wel rot. Na een paar uur stond ik dan te springen en te dansen omdat ik ergens "doorheen" was.

Dat van dat knuffelen, zo herkenbaar, had ik ook de vorige keer. Alleen had ik geen partner haha!
Herkende nog wel meer dingen van de trip.

Alweer beetje bijgekomen?

 

Groet

doe er onderzoek naar. lees andere reports. en als je geen sitter hebt, weet als je fout gaat dan niemand is om je er bovenop te helpen.

die kans is klein opzich, maar je hoort wel eens van die rare verhalen. het beste is ook om een tijd gezond te leven, niet teveel oorlogsbeelden te zien 

van tevoren etc. gewoon positief in het leven staan. meestal trip ik altijd op de verkeerde momenten en ik geloof ook niet dat er goede momenten 

bestaan voor een trip. het is altijd uitdagend.

goed verhaal eikel

Op 2017-5-22 om 21:09 zei Riel:

interessant report. Je geeft wel echt een kijkje in je gedachtegang en je beleving van de wereld. De irritatie richting je ouders toe, heeft iedereen denk ik wel, zeker als je nog bij ze inwoont. Leuk je inzichten over onderwerpen als muziek, liefde(porno) en dat je daar over nadenkt. Wat ik opmerkelijk vind aan je report is dat je jouw irritatie jegens je ouders meerdere malen noemt. Heb je daar nog inzichten in opgedaan? 

In de video zie je er niet 'spacend' uit wat dat ook mag betekenen en ik vind je haar leuk staan zo.

 

Valt wel mee hoe vaak ik ze mijn ouders opnoem. Niet het hele report. Blijkbaar dus wel.. 
Nou ik heb wel inzichten opgedaan. Ik snap mijn ouders nog steeds niet en ik vind ze nog steeds irritant. 
Maar ik heb nu zoiets van ik ga niet dingen doen die ik niet leuk vind ook al moet ik gezellig doen van hun. Doe normaal. 
En ik heb zoiets van ja als ik zelf rustig blijf en niet laat afleiden boeit het me eigenlijk niet of ze leuk of irritant zijn!
Klinkt arrogant maar is wel zo. 

Bedankt voor de feedback

Bakje: 5 gram ofzo van Mexicana
Wie/hoe: Alleen in tuinhuisje gisteren 20 mei

 

Sommige reizigers schrijven pas een maand later hun trip-report. Ik dus niet. Het is nog geen eens 24 uur geleden. Dus ik kan vaag overkomen. Wie weet, misschien juist normaal en kom ik nuchter juist vaag over. 
Het zat er al een tijd aan te komen want het lag al een tijd in de koelkast. En ik heb met koningsdag wel een beetje genomen maar dat was geen trip. Ik merk het nu al dat ik het zat ben om te schrijven, want trips zijn gewoon onomschrijfbaar en eenmaal opgeschreven is de magie er wel weer vanaf.
Op de een of andere manier kies ik altijd slechte momenten en tijden uit. Ik denk dat ik altijd een ervaringsdeskundige ben op het gebied van truffels maar dat is het niet. Ik wou ze overdag al doen, maar dan had ik problemen met mijn ouders die gewoon thuis wonen. Naja ik woon bij hun zeg maar. Dus ik zat in het tuinhuis om half negen die truffels op te eten en na het eerste hapje werd ik al de lucht in geschoten. Ik weet niet waar het door komt. MIsschien omdat ik snel de effecten herken of omdat ik gewoon gek aan het worden ben. Dus ik forceerde mijzelf om door te eten maar dat waren nog maar 5 hapjes. En toen dacht ik als ik meer eet, zie ik straks het plafond bewegen en ik was al ver heen. Geloof mij trip niet om 20:00. Dan zit je om 4 uur 's nachts als een aap op en neer te springen in de kamer. Kan je beter overdag en in de avond lekker slapen. 
Zo begon het ook: "huh is het al negen uur, huh waarom heb ik dit in godsnaam nu gedaan, huh waarom drink ik gewoon nog koffie op dezelfde dag, huh huh huh. In tegendeel met normale trips denk ik altijd meteen van: "o shit, waarom ben ik nooit buiten? " nu dacht ik: "ja waarom moet ik naar buiten zit hier wel lekker" 
Toen had ik een lied over zwervers geimproviseerd. 

(wordt leuk na het eerst couplet) maar mijn haar zit voor geen meter. Sorry voor mijn tik met mijn oog maar moest nadenken wat ik ging zingen. 
En toen had ik echt medelijden met zwervers. Maar ik voelde ook een toekomst voor hun. Kun je ff in de comments achter laten of ik hier spacend uit zie. Anders kan ik het misschien niet online zetten (op social media)

Op de radio luisterde ik naar een vriend die optrad. Deze link is trouwens uit januari. Maar dit is wel het lied wat hij speelde. Super lachen was dat. Ondertussen had ik een opmerking over hoofddoeken op Facebook geplaatst. Dat agenten dat zelf mogen bepalen. Dit was een onderwerp van het programma. Normaal luister ik niet naar politiek. Maar omdat Yorick optrad luisterde ik een soort van mee naar het radioprogramma over hoofddoeken wat erna kwam: 

Toen kwam het allemaal. Ik zie er eigenlijk echt voor geen meter uit vandaag en de wereld ziet mij als zwerver met huis. Veel zelf-kritiek kreeg ik naar mij toegeslagen en ik werd de grond ingeboord. Maar ik wist dat alles wat ik mezelf aanpraat toch illusie is. 

Toen ging ik een beetje achter mijn computer muziek opzetten en uit mijn plaat. Het beeldscherm pulseerde. In het begin van de trip zag ik ook ineens heel veel licht buiten en dat was prachtig. 

Rond 00:00 belde ik een vriendin op, om te praten over wat ik had meegemaakt vandaag. Ik vertelde dat ik mijn ma irritant vind, omdat ze altijd maar met mij bezig is. En dat dat veel druk op mij legt. Toen kreeg ik van die vriendin weer te horen dat ze het niet zo bedoeld. Maar het is wel irritant als je zoiets moet meemaken. Ik denk altijd van me ouders zijn geweldig maar het zijn ook gewoon kinderen geweest en het blijven kinderen. Maar als je niet jezelf als kind aanschouwt zou je nooit volwassen kunnen worden. Uiteindelijk kwam het erop neer dat ik nog best onvolwassen ben en dat als ik het kind buitensluit juist kinds blijf. 

Ook begon ik over mijn ex te praten dat het zo'n lul was dit en dat. Toen zei ze van: "je moet niet in de slachtoffer rol stappen". Toen begon ik over joden en zo dat ik net zoals joden ben. Dat je gewoon soms mensen ontmoet die net zoals nazies zijn. Die je onpersoonlijke schade toebrengen. Dit vond zij zeer vergezocht en ze vond dat ik mijzelf niet met een jood mocht vergelijken omdat ik niet verkracht, kaalgeschoren en afgevoerd ben. Snel verwijderde ik de telefoon van mijn oor, voordat ze nog meer negatieve termen uit de geschiedenis ging opnoemen. Ik voelde dat leidden in wat voor vorm klein of groot, even erg is. Of je nou een keer een rot opmerking te horen krijgt. Zoals mijn pa wel eens bij mij heeft gedaan: "wat loop je ongezellig te doen" En dan gewoon uit het niets he. Dat je denkt man je hebt nog niet eens wat normaals tegen mij gezegd vandaag. Maar ook leidden tot en met oorlogsgebieden of als je leidt om onrecht wat is je aangedaan. Daar was die vriendin het ook niet mee eens, nogmaals ze vond niet dat ik mijzelf met een jood mocht vergelijken. Ik vond dat dat wel mocht. Het totaal-plaatje van de wereld zien, geeft hoop, omdat je weet dat ik niet de enige ben en dat leidden niet iets nieuws is. Waardoor je het misschien beter kan controleren?
Al om het al, mijn ouders zijn heel lief enzo, soms moet alleen ik echt veel moeite doen om ze aardig te vinden. Dan denk ik van hoezo mag je mensen gewoon niet irritant vinden, dat hoort toch bij het leven. Het hoort er allemaal bij. Niet dat ik ze ga terroriseren.

Dat was ook niet slim om iemand te gaan bellen. We hadden een uur gebeld, dus blijkbaar was het toch wel een soort van gezellig ook al was het allemaal maar negatief kwa inhoud. Ik ben toen eventjes de bank gaan uitklappen en begon daar een soort van op te rollen en alles. Ik ging nog een gitaar liedje spelen, maar het leek meer alsof ik die gast van het Youtube-kanaal Smartheads TV was. Ik was niet stoned maar me ogen hingen op kwart voor negen. 
5 minuten later had ik super veel zin in een blow. Ik voelde me een beetje alsof een mdma-trip uitwerkte. Somber maar toch wakker en nostalgisch. Heel irritant. Ik wou eigenlijk ook nog wandelen maar dan had ik weer het gevoel dat dieren me raar vonden en als een psychoot rondliep. 

Wat kan ik nog meer vertellen. Heel veel, maar het is ongelofelijk hoeveel je kan denken. Meestal onthoudt ik de rode draad wel en denk ik daar aan terug als me leven neerwaarts de put in wordt gereden.
Toen ik ging slapen werd ik nog een keer wakker omdat ik dacht dat er iemand in de kamer stond. Ik dacht ook nog ff dat ik dood ging omdat ik koffie op had diezelfde dag. Ik ben wel bijna met het licht naar bed gegaan. Ik hoorde de eerste vogel en dan begint de rest ook he.. erg is dat. 

Nog meer inzichten:
- muziek is wel leuk om te componeren (songtekst enzo), maar dan kan je net zo goed andere muziek coveren die beter is. Hoef je zelf niet zoveel moeite te doen. 
- seks is iets anders dan liefde. Ik zag hoe ik en een andere ziel knuffelden. We knuffelden zonder libido in die zekere zin. Dat is toch wel het mooiste wat er bestaat. Maja uiteindelijk moet het wel op seks uitdraaien anders is het ook weer liefdeloos. Snap je.. Of niet?
- Porno is ook wel zoiets, mensen weten niet hoe veel schade ze zichzelf toebrengen op deze manier om de liefde te gebruiken voor geld
- Je moet je hart uitstorten in de wereld dan hoef je niet te twijfelen weetjewel
- Nog meer dingen die ik vergeten ben 

Sorry dat ik zoveel toen typte. 

PS
Jammer dat er tegenwoordig niet heel veel reporten te vinden zijn op dit forum. Maar ik wens niet iedereen altijd maar trips toe. Ik wil niet mensen motiveren om te trippen door dit te schrijven. Je bent al liefde, maar soms haat, dus ja dan denk ik moet weer trippen, maar dat is nergens voor nodig in principe. Er is geen eens een ik. Dus wat heb je te bewijzen. Waarom heette trip-reports hier nu discussies. Dat spreekt niet aan om te schrijven. 

 

LIEFS
 

Geniaal, opnieuw een prachtig report!! Bedankt voor het schrijven en delen

Bedankt ik twijfelde al of het niet raar was. Ik had laatst weer getript, 6 gram ongeveer en toen begon ik weer te denken dat het van die mandarijnen gooien maar een achterlijk idee is. Maja wat ik hier weer van geleerd heb is gewoon gevoelens komen en gaan misschien ben ik wel bipolair ofzo. Het ene moment denk ik dat en andere dat, maar denk ook wel dat het iets menselijks is dat gedachtes nou eenmaal wisselen en geen 1 eigenlijk waar is. En staat er nog wat bij jou op de planning? Happy Nieuwjaar!

Ik verveelde me een beetje.. dus ik dacht: Magic Truffels eten! Grapje, dat heb ik natuurlijk allang gedaan. Ik dacht, trip-report schrijven over deze gebeurtenis die op 8 december geloof ik plaatsvond en ongeveer 6 gram misschien minder het aantal was (erg duidelijk allemaal). Ben te bang om te hard te gaan, in me eentje in mijn kerker, dus eet niet alles van Pajaritos. Misschien was het wel 10 gram, want het hele pakje was 20 gram. 

 

Ik zat achter mijn laptop en had weer eens de webcam aangezet, om later terug te kunnen kijken hoe zacht ik werd in mijn hart. Ik begon met eten zo rond een uur of 15:00. Best laat, maar vroeg genoeg om het tijdverschil mee te maken tussen licht en donker, zodat ik nog iets meemaak van wolken. Niet dat het een must is, want uiteindelijk loopt elke trip zoals hij lopen moet.

 

De eerste trip-verschijnselen waren ego-afbraak, wat als een verlies van een familie-lid voelde die ik nooit meer terug zou zien. Het was ook ego-herkenning, wat voelde als een pak slaag die je kreeg van je leraar in de tijd toen dat nog mocht. Ik werd me bewust van gedachtes en dacht, ik leef best veel in ego-wereld, omdat ik steeds teveel nadacht over me titinus, die piep in mijn oor en wat ik daar wel niet allemaal aan moest veranderen. De gedachtes die ik inwisselde om deze negativiteit te verliezen, was: Je zit binnen, maar ook buiten, dus waarvoor ren je weg, binnen is buiten en buiten is binnen. Ik werd dus eigenlijk een slak die in ze huis zat, die altijd kans had om vertrapt te worden. Dus kan ik net zo goed daarbuiten leven. Ik ging muziek afspelen vanaf mijn laptop. Geloof me of niet, het is geen pretje om muziek op te zoeken tijdens het trippen. Ik herinnerde me andere spacers die Shpongle luisteren als ze in verweggiestan zitten en die zocht ik op Youtube. Het album Museum Of Consciousness zette ik aan. Nou vond ik dus helemaal niks en werd helemaal bang. Dus zette ik maar oude vertrouwde muziek aan. Buiten waren er vogels in een boom. In mijn fantasie gooide ik een steen en vlogen ze in een groep weg, zo over de daken ver weg hier vandaan. Een wolk veranderde in wezens met gezichten. De wolken waren op dat moment zweverig en ver weg, maar toch zo dichtbij. Ik hoorde een stem die zei, kijk om je heen, op aarde, kijk niet steeds naar de hemel. Er is veel te beleven hier waar je nu bent. Mooie mensen en mooie kunst bijvoorbeeld. Zoek en vind.

 

Tijdens de muziek opzoeken dacht ik aan mijn moeder die ook ergens in huis was. Ze wist dat ik aan het trippen was, want ik wou de truffels in de koelkast bewaren. Mijn moeder zei nog, kan je zeker lekker omelet van bakken. Nou ehh doei. In ieder geval, had echt het gevoel dat ze dan altijd hysterisch wordt, omdat ze dan helemaal gaat vragen, en voel je wat? Terwijl het is gewoon een gevoel van zijn. Om het nou helemaal uit te leggen is op dat moment niet echt belangrijk. In de avond werd mijn moeder ineens ziek en was ik tijdens het trippen bang, dat ik de truffels had gewogen wegens gebrek aan informatie op de verpakking. Dacht ik dat ze via de weegschaal de stoffen binnen had gekregen omdat ze misschien in de keuken had gewerkt... Haar benen voelde helemaal slap zei ze. Maar ze was gewoon ziek gelukkig in plaats van onder invloed. 

 

Sinnerman was wel echt mooi en ik voelde echt het nummer, wat ze ermee bedoelde enzo. Ik at tijdens dit nummer echt 3 minuten op een stukje mandarijn, en was na een tijd vergeten wat ik nou aan het eten was zie https://youtu.be/gjqL20jN1kU Cocorosie was ook lekker tijdens het op bed liggen. Maar toen hoorde ik een hele zee. Ik dacht waar komt dit geluid vandaan? Is dit een knutselman in het dorp die met een zaag bezig is, of iets in de verte? Ik rende naar mijn laptop vanaf mijn bed en keek, waren het schreeuwende meiden, fans van de Beatles. Ik schrok enorm van dit fenomeen, want het klonk echt duivels in mijn ogen. Ik zette snel andere muziek op, dit keer een soort van relax geluiden, iets met trillingen ofzo. Ik lag als een soort Jezus op mijn bed, met mijn handen gespreid en mijn benen wijd en dacht, kom maar op trip ik geef mij over. Ik had weer het gevoel dat binnen ook buiten was en lag voor mij gevoel buiten en binnen tegelijk.

Toen ging ik wat appen en excuseerde een klasgenoot mij, voor het gedrag en was bang dat ik de sfeer verpest in de klas. Hij zei dat het niet zo was en dat hij het leuk vond dat ik deel uit maak van de klas. Ook appte ik mensen en dacht eigenlijk waarom mobieltjes bestaan. Het antwoord was: dat antwoord bestaat niet, maar mijn mening was als volgt. Als je bij iemand in de bus zit, dan zit je dus met andere mensen mobiel te praten en diegene achterin de bus zal je nooit spreken, terwijl diegene dichter bij je staat fysiek, maar je praat met mensen die dichter bij je staan mentaal. Ook de vraag viel: waarom zijn er kinderen die niks hebben en is geld nou alles? De antwoorden waren: alles moeten we delen, maar eerst moeten we de pijn voelen die deze kinderen en mensen voelen die niks hebben, want dan kunnen we pas erkennen. We moeten niet jagen naar geld, maar naar samenhorigheid. Want dat is het pad van de liefde en brengt je voldoening. Toch deed ik inderdaad er niks aan en zit in mijn eentje truffels te eten in mijn kamer. 

 

Toen ik de ego-afbraak was afgerond, was het tijd om op pad te gaan. Ik had nog een tijd voor de spiegel gestaan en vond mezelf maar dik, hoewel ik steeds dacht dat ik dun was als ik nuchter ben. Maja daar valt nu niet snel iets aan te veranderen dus helaas. Ik trok maar een mooie rode jurk aan en kamde mijn haar want het zat als een ongekamde kruin. Ook zette ik een lach op mijn gezicht want ik was blij om er te zijn. Dit is altijd lachen, want dan ga je dus de wijde wereld voor het eerst betreden voor je gevoel.

 

Mijn pa zei steeds, pak wat groenten soep, ik dacht echt zo neehhhh geen honger ben helemaal high. Dus zat ik maar weer wat te appen in de huiskamer. Veel verschuiving in mijn bestaan was er niet in vergelijking met boven in mijn kamer en beneden in de huiskamer. Wel keek ik naar buiten en zag ik de mogelijkheden. Waarom vinden mensen mij stom als ik buiten loop? Als ik mensen wil spreken moet ik er wel op uitgaan! Mijn pa stond op een gegevement 5 cm van de televisie en dit zag er heel erg ja dom uit. Hij keek een film wat zich afspeelde in een rechtzaak. Ik zag hoeveel het hem wel niet beïnvloed. Alle beelden die je ziet op tv of waar dan ook moet je steeds maar weer verwerken. Dacht ik dan...

Uiteindelijk ging ik naar buiten. Mijn pa zei nog: doe een jas aan het regent. Ik dacht: doe een jas uit en voel de regen. Ik had wel gewoon een jaas aan. Ik besloot maar om mensen tegen te gaan komen in het dorp, maar niemand was buiten. Iedereen zat binnen tv te kijken. Ik had echt de neiging om bij mensen binnen te lopen en om gewoon een gesprek te voeren. Ik vertrouwde mij erop dat mensen het gezellig met mij zouden vinden. Toch deed ik het maar niet. Ze zouden me misschien maar een creep vinden. Toen moest ik plassen en ging maar naar het bos. Waar de wilde dieren zijn. Ik piste midden op het pad wat overdag niet kan, maar nu lekker wel. Ik begon toen ongeveer te rennen, en dan weer te zingen en dan weer te rennen. Niemand hoorde me toch hier. Ik ging op een één of ander natuurmonument staan en begon een soort van optreden te geven voor niemand. Maja voelde echt elke vezel in mij lichaam dus had het gevoel te kunnen vliegen. Ik wou een rondje lopen richting het Noordzeekanaal en terug richting het dorp, maar dat leek mij toch te ver en wou geen onrust zaaien bij het restaurant aan het einde van het bos waar licht vanaf scheen dus keerde terug het dorp in. Ik stond nog een tijd stil op een groot grasveld waar in de zomer een festival plaatsvind. Ik keek naar boven en wou de sterren bezichtigen. Maar.. ik zag niks. Ik zag alleen maar licht. Dat kwam door de hockeytrainingen waar grote lampen staan zodat je kan zien waar je moet mikken op de bal. Of het was Telstar bezig met een voetbalwedstrijd in het stadion. Ik zag geen enkele ster. Ik liep richting het andere kleinere grasveld en wou daar eigenlijk gaan liggen was mijn idee. Toen kwam ik ineens een hond tegen en schreeuwde en zei meteen tegen het baasje sorry, sorry, sorry. Ik dacht misschien gaat de hond mij wel aanvallen. Maja het was een getrainde hond. Toen ik op het andere kleine grasveld aankwam moest ik mijzelf bijsturen om niet op het grasveld te gaan liggen en om terug naar het dorp te gaan.

 

Dit keer nog niet naar huis, maar naar het huis van mijn neefjes. Het plan was om een rondje te lopen met mijn lievelingsneef en over het leven te praten. Maar toen deed mijn andere neef open en keek mij aan. "O Hoi kom erin." Mijn lievelingsneef lag ook met koorts op de bank met zijn kat Rakker en keek naar Netflix. Normaal is hij altijd heel erg praterig en gezellig maar nu zei hij niks. Dat vond ik eigenlijk maar raar. Dat je een excuus moet hebben om niet deel te hoeven te nemen aan het leven. Als je ziek bent, dan hoef je niet eens te praten. Ik begon allemaal gesprekken met mezelf te voeren, terwijl ik naast mijn lievelingsneef stond, hij praatte niet terug dus ja moest ik wel. Ik zei: "Wat zijn eigenlijk de wetenschappelijke oplossingen van de wetenschappers voor mensen die koorts hebben? Ze laten het ons nooit weten. Misschien is niks doen en op de bank liggen wel helemaal niet goed. En meestal eet de halve sterveling dan ook nog eens alleen maar chocolade en patat." Mijn lievenlingsneef zei: "Ja gewoon niks doen eigenlijk is het beste" Toen ging ik aan de bar zitten met een kopje thee, want met mijn lievelingsneef was niks te beleven. Het kopje thee stond ongeveer 10 centimeter naast mijn linkerhand, maar mijn andere neef pakte de thee vast. "O warme thee". Ik zei niks want ik accepteer altijd 100 % situaties in trips en liet hem maar mijn thee afpakken. Totdat hij zei: "Is de thee van jou, sorry" Ik had niet echt wat laten blijken dat de thee van mij was. Deed hij dit nou om mij te pesten? Toen vroeg ik aan mijn tante wat voor Sinterklaas cadeaus ze allemaal hadden gekregen. Ze had onder andere een torenbouw spel gekregen waar je stenen uit moest schuiven en boven op de toren moest leggen. Dit is een spel voor mij! Ik haalde het spel zsm uit de verpakking en begon de toren te bouwen. Het spel hebben mijn tante en ik gespeeld totdat hij 5 keer om was gevallen.Toen begon ik echt torens te bouwen dat je denkt, okejj.. die is echt spacend bezig. Dus gooide ik ze maar snel om, om niet teveel argwaan te wekken. Ik vergat steeds mijn zinnen, maar ik had wel enorme lol om Sinterklaas verhalen te delen. Mijn neefje zat gewoon op Facebook en ik dacht een toren bouwen is veel leuker dan internet. Steeds zette hij een liedje op en ging ik helemaal los op dat lied. Liedje: 

Ging mijn saaie neefje ook ineens dansen. Ondertussen zat ik op te noemen wat ik wel niet allemaal wou worden tegen mijn saaie neefje en tante. Toen zei mijn lievelingsneef ineens: "Mam doekje, Rakker heeft geniest" Ik ging er helemaal op in: "wat niest hij dan?" Toen zei me tante: "Laten we daar niet teveel over nadenken" Na een tijdje vertrok ik weer het huis. Ik gooide nog een mandarijn naar mijn lievelingsneef om zijn reactievermogen scherp te houden. Hij ving hem gelukkig en gooide hem terug. Ik legde hem in de bak want ik dacht ik heb thuis ook mandarijnen. Later leek het me zelfs leuk om mandarijnen naar vreemden te gooien uit liefdadigheid. Maar als ze hem niet zouden vangen heb je ruzie want dan belandt de mandarijn misschien op plekken die je nooit had voorzien. Toch een soort vorm van sociale interactie. Leuk niet? Toch pas maar 1 keer uitgevoerd een week later op een feestje toen ik een mandarijn in mijn tas had. Op mijn weg naar huis liep ik over de boulevard van Spanje voor mijn gevoel. Thuis ging ik met mijn vader en een vriend een kerst film kijken over een alcoholist en herkende best veel van mezelf in die vent. Best erg. Maja toen ben ik maar gaan slapen en de volgende dag ben ik nog naar school gegaan en verenigde ik mij met de klasgenoot van het Whatsap-gesprek. Wat een verhaal weer. Bedankt voor het lezen. Tot de volgende keer. 

Op zich ik herken het wel. Ik heb vaak ook wel dat ik in het begin denk ik red het wel, maar in verloop van tijd gaat het trippen toch ff wat anders. Maar na de controle te verliezen vind ik mezelf juist terug, omdat ik me oude ik vaarwel heb gezegd. Dat kan ik niet uit jouw report opmaken.. Ik ben er de laatste tijd wel veel meer als de dood voor om zomaar een pakje van 15 gram van wat dan ook op te eten, omdat ik bang ben dat ik ook gewoon iemand nodig heb, zodat ik zelf niet op wat normaal is en wanneer ik wat drinken wil. Want vaak is dat besef idd heel vaag vooral met meerdere grammen. Meestal als ik alleen trip eet ik 4 gram de laatste tijd, hoewel dat in het begin van mijn trip cariere wel anders was. Voortaan ga ik ik denk ik naar een therapie gebeuren ervoor als ik meer wil eten. Dit wou ik even delen. Erg spannend report. Groet Marijke

Moet je een film over maken als je iets met kunst doet, zoiets heb ik momenteel wel gemaakt voor school. Iets met herrineringen die dan heel snel voorbijflitsen in 30 sec. Ik denk ook zoiets, dat de persoonlijkheid weggaat, maar de energie ergens doorgaat. En dat dood eigenlijk niet dood is ofzo, maja dat is meer een gevoel en niet uit te leggen. Toch ben ik weer als dood voor de dood

Dus wat is er na de dood?

Hoi,

 

Ja ik merk na meerdere trips dat het makkelijker is om de inzichten te integreren in mijn bestaan. Als er een ego-momentje is grijp ik naar 1 van de inzichten om het zo wat zachter voor mijzelf te maken. Ik ben er ook echt veel minder alcohol etc door gaan drinken heel gek eigenlijk. Ik zal alsnog wel negativiteit behouden in mijn leven, maar het is in ieder geval iets verbeterd!

Wat bedoel je met: "fysiek is er niet veel gebeurd maar in mijn hoofd wel"
Ik heb ook aan het eind van de trip weinig lucht gehad dacht dat ik dood ging. Dus is heel normaal

Achtergrond informatie
Het is een tijd terug dat ik flink heb getript. De laatste keer was toch echt een mini-dosis, op een doordeweekse dag 3 maanden terug plus minus. Dit was erg interessant, omdat ik zoals altijd weer eens een bakje had gekocht voor maar liefst 15 euro, daar gaat mijn geld. Beter dan geld uitgeven aan coke? Toch... Het is nog slecht nog niet. Truffels dan. In ieder geval, 3 maanden terug die avond, had ik na ploeteren en zweten een tijd weer stage gelopen. Het is altijd ff heerlijk om lichtelijk terug te gaan naar de trip-modus, waarbij alles even wordt losgelaten incl. wat ik moet doen. Maar het was nou niet heel veel, heel sterk, hoewel ik wel even dacht van wie die hand nou was, die aan mijn lichaam vast zat. 
Dit weekend was het weer zo ver. Ik had een bakkie van 10 gram gekocht van Dragon in Adam en heb mij laten aanpraten dat dit minder sterk is dan Atlantis. Snap jij het nog? Ik niet.. want ik dacht dat Atlantis altijd 1 van de lichtere was. Veel plezier met lezen en niet afhaken want heb mijn best gedaan. 
 
Het begin
De hele trip speelt zich af bij mijn neef in een dorp langs de rand van een bos in een woonwijk, met een gras-eilandje in het midden zonder speelrekken. Nadat mijn neef en ik een mannetje die op zichzelf woont, bij zijn huis hadden afgezet in Amsterdam, zijn we terug naar het dorp gegaan, om daar het plan uit te voeren. Ik zal gaan trippen op 10 gram en Jelle is de trip-sitter. Van tevoren heb ik hem info gestuurd over hoe hij het beste zou kunnen reageren om bepaalde voorvallen die zich eventueel zouden kunnen voor doen te voorkomen. 
Rond een uur of zes had ik 7 gram er van op. Niet veel zal je zeggen. Toch was het echt veel. Na tien minuten sloeg het als een bommetje in. Om zes uur begonnen alle gedachtes zich te laten zien. Gedachtes over dat ik de afgelopen tijd appjes naar mensen had gestuurd en hoe ik mijn leven de afgelopen tijd verkeerd heb ingedeeld. Tijden het verergeren van de Dragon, stond de docu aan, die ik op vakantie heb gemaakt, waar je mij dus ziet praten over hoe ik de natuur daar ervaar. Mijn neef en ik keken dus naar de docu. Ik vond het meer dan vreselijk om mijzelf terug te zien, op een scherm en ik vond het meer dan vreselijk om naar mijn stem te moeten luisteren die ik in de trip veel mooier vond klinken dan in de film. Wetende dat ik veel vrolijker ben dan hoe ik constant in de film keek en mijn haar zag er niet uit. Lekker kritisch ben je, zei mijn neef. Mijn neef vond de film komisch.
 
Jelle was tijdens de docu biefstuk aan het eten. Ik vond hem ineens net een soort dier die honger had. Ik dacht wat mooi dat de mens gwn net als andere dieren is, maar dan met bestek. Soms zie ik mensen als goden en godinnen, maar dan denk ik, we zijn maar mensen. Tegelijkertijd dacht ik, we zijn energie in een mensen lichaam. We zijn lichtwezentjes etc, of hoe je het ook wilt noemen. Maar dat zijn we allemaal. Dus zo speciaal is een individu niet, want we zijn niet speciaal of expres hier, we zijn hier gewoon.
De waarneming van Rakker de kat nam ook een andere wending. Ik had het gevoel met Rakker te kunnen praten zonder te praten. Ik had het gevoel dat Rakker mij vertelden, “je mag jezelf zijn, want ik oordeel nietâ€. Ik was er helemaal niet op uit om Rakker te pakken, wat ik normaal wel doe bij katten als ik ze tegenkom. Meestal springen ze dan weg. Hij ging steeds miauwen en toen ging ik terug miauwen. Ik vond Rakker net als iedereen, een levend organisme op deze wereld. Hij vond het juist leuk om bij mensen te zijn, omdat hij iets levends bij hun voelde, beelden ik mij zo in als ik een kat zou zijn. Mensen zijn warm, zacht en ze kunnen je aaien. Rakker is oordeel-loos. Een kat met geen verstand, maar toch enorm slim. Ook het aspect, nieuwsgierigheid kwam hier erg in terug. Jelle zat namelijk ineens met zijn voeten in een bak met soda, geen idee waarom, maar hij hing daar dus in met ze voet. Terwijl ik naast hem op de bank zat destijds, kwam Rakker steeds in de bak ruiken en kijken, toen duwde Jelle Rakker weg, omdat het te heet was voor Rakker. Toch moet hij even een voet in ze bek krijgen van Jelle, zodat hij niet in het kokende water ligt. Toen kwam het aspect, mensen boven dieren naar aan de orde. Mensen behandelen dieren als dieren, omdat het dieren zijn. Want wie krijgt er nou dagelijks een voet tegen zijn gezicht geduwd omdat hij uit een afval-bak eet. Zou je een voet in je gezicht krijgen als je in een stijle waterval wilt springen. Nee, eigen verantwoordelijkheid. Dat is het heftige van mens zijn. Eigen beslissingen en geen voet in je gezicht en toch soms geen verstand hebben en achterlijke fouten maken. 
 
Na een tijdje kwam Rakker bij mij zitten zonder zijn nageltjes in mijn huid te duwen. Hij lag in een rondje op mijn buik gebeuren en ik voelde mij zowat 1 organisme worden met rakker. Zijn hele vacht ademden en hij was zo relaxt en extreem in het nu. Ik jaagde hem niet weg, maar toch ging hij na een paar minuten alweer zelf rondjes lopen.
 
HOUTEN VLOER
Misschien was het omdat ik mij nederig ging voelen. Ik wou niet meer op de bank zitten, want de bank was van leer en ik had geen bank nodig om te bestaan, ik had alleen de aarde en de atmosfeer nodig. En alles wat door de mens gemaakt was vond ik vreselijk, al helemaal om op te zitten. Het mocht wel in de huiskamer staan. Ik begon te planken, buikspieroefeningen te doen en rondjes te lopen op het hout. Jelle begon te zeggen dat ik in Rakker zijn terrotorium zat, wat ik echt irritant vond, want ik geloofde dat hij het irritant vond. Want ik wist dat Rakker het niet boeide. Toch was het gevoel wat ik van de houten vloer kreeg belangrijker dan de opmerking van Jelle over het terotorium. 
 
De televisie
De televisie stond aan. Jelle had een reisprogramma aan gezet met Kris Zegel en Dennis Ding die in een buitenlands land waren. Kris stond stil te presenteren en uit te leggen wat er allemaal te doen was in het land. Tijdens het presenteren liepen er allemaal mensen om hem heen die naar de omgeving wezen en rondkeken. Raar is het dat mensen altijd naar iets buiten zichzelf op zoek gaan. Ze liepen als een kip zonder kop rond, de toeristen dan. De bewoners rookte een peukie of lazen de krant. De krant-lezer is maar gewoon een krant-lezer op deze wereld en meer niet. Ik dacht: "Waarom maakt de krant-lezer zelf niet zijn leven cool?" De krant lezer, leest waarschijnlijk alleen maar dingen over oorlog en bullshit. Ik ging stemmetjes bedenken bij wat de mensen aan het zeggen waren in de omgeving van Kris. “Kijk daar een dooie kip!†Ook zat ik zowat hele gesprekken te voeren met de presentator. De presentator: “Op deze plek kan je maar voor liefst 10 euro per nacht slapen, maar let op, dat je niet bij een hoer naar binnen loopt!†Mijn antwoord: “Ow echt waar meen je niet, neeeeee meeen je nieettt maannnnn serieus.†Het was te komisch hoe serieus hij alles vertelde, terwijl hij misschien maar 1 minuut in die hele winkelstraat had gestaan en er totaal geen affiniteit mee had. Toch kon hij het overbrengen met zijn pretbek. Dennis daarentegen, stond in een onwijs mooie kerk. Wat ik echt geweldig vond. Ik had het idee alsof hij in Amsterdam in een kerk stond, toen hij naar buiten liep allemaal mensen in witte jurken liepen en allemaal andere soorten huizen waren. Ik vond het ziek dat mensen betaald krijgen terwijl ze op reis zijn. 
Toen vond het wel welletjes en begon ik tegen Jelle te zeggen dat er muziek aan moest. Hij had de kleine afstandbediening van Apple, waar je echt makkelijk RSI van krijgt. Ik had daarom erg veel medelijden met hem. Maar ja, et was nou eenmaal zo op deze manier. Ik wou graag het nummer Because van The Beatles. Toen verscheen er op het scherm, ongeveer 100 covers van het nummer, maar geen enkele de originele van The Beatles. Toen had Jelle maar gewoon de Beatles ingetypt en koos ik een nummer die op zich wel leuk is. Eerst had ik nog het liedje Love van John Lennon aangevraagd, maar die was te zoetsappig en die moest dus uit!!! Het werd het nummer: We can work it out. Ik vond het zwaar komisch hoe Paul M. zich stond te vermaken en aan het zingen was. Hij had er echt lol in en je zag aan zijn expressie wat hij wilden uitbeelden: Lol en hoop. Het mooie van de clip vond ik, dat destijds, alles gewoon 1 clip was en niet honderd beelden per seconde achter mekaar geplakt. Ik zag tijdens de clip ook blije gezichten van toeschouwers. Ik realiseerde me dat iedereen opzoek is naar iets wat ze kunnen aanbidden. Iets wat iedereen laat genieten en dat iedereen chil blijft en niet bijvoorbeeld zich gaat uiten in geweld heel diep. Maar juist heel diep in het blije te genieten. De kop van Paul herrinerden me aan het kind zijn. Een kind, wat een liedje speelt en dat doet hij, als een licht veertje, en hij is zo blij, dat is wie wij behoren te zijn. 
Erna kwam het nummer Penny Lane erachter aan. De clip was extreem raar. Uit een steeg kwamen ineens agenten op paarden draven. Toen ik beter keek zag ik de Beatles in apen veranderen. En toen zag ik apen op paarden. Conclusie: in dit leven gaat het er gewoon om, dat apen het met andere apen kunnen vinden. Dat zei ik en Jelle vond dat ik veel muziek kenden. 
Toen kwam de uitreiking van Rihanna en Drake. Rihanna ontving veel complimenten en een prijs over haar cariere. Ze ontving zelfs complimenten over haar kledings-stijl. Dat is nog eens erkenning! Toen had ik meteen zin om Rihanna te kijken, maar er kwam toen een clipje van Lowlands. Een artiest ging ik mensen hun schoenen lopen door het publiek. Weer zo'n dierenrijk geval; zij steeg boven het dier uit. De mensen waren dieren, zij liep over de mensen heen. Mensen wouden zelfs haar schoenen aanraken. Mensen vingen haar op in het publiek tijdens het skydiven. Echt een mooi moment, dit is echt vertrouwen hebben in elkaar. Op totaal vreemde mensen lopen. Zo kwam er nog een clipje voorbij met een vrouw in een raar pakje die ging tapdansen met een hunkie. Ik vond alle mensen in het publiek sperma-cellen die waren gegroeid tot een mens. Maar die eigenlijk niet meer dan sperma waren. Daarom is het motto voor mij: live in a ball or party in a ball.
 
We keken nog de after van lowlands, wat ook magnifique was. Het was erg lekker weer geweest. 
 
Naar buiten
Jelle rookt soms een sigaretje. Die we buiten gingen oproken. Hij dan. Ik stond erbij een keek ernaar. Het was een ziek gezicht. Omdat ik Jelle en mij ineens dieren vond in een groot hok. In dat huis waar wij zaten. Ik zag Rakker die binnen bij het raam stond te miauwen. “Wat zielig hij wilt naar buiten“ dacht ik, maar ik dacht ook, binnen is het veilig. 
Er lag een tak in de tuin. Jelle zij over de tak: die tak lag er ineens! Het was een dooie tak, toen ik de tak ging inspecteren. De tak was van de boom gevallen. Toen riep ik naar Jelle: “de boom is dood†Dat vond ik stom. De tak raapte ik op en begon er andere bladeren mee te vegen. Al snel riep Jelle: “Stop! Zometeen veeg je de bladeren naar binnen!†
Plots begon ik mij zorgen te maken over hoe ik vanmiddag over kauwgom begon. Jelle wou kauwgom uit het raam gooien, maar dat mocht niet van mij. En deed het in een papiertje. Toen ik erover begon, was Jelle het er mee eens. Ik ben sinds het trippen toch wel redelijk meer bewust van de natuur. Daarom roggelde ik in de tuin en zei ik: “roggels zijn nou minder slecht voor het milieu en denk ook eens aan de stratenmaker die die steen helemaal heeft aangelegd, daar ga je toch geen kauwgom op gooien!†Vervolgens wou ik in de roggel gaan staan, hier had Jelle veel bezwaar tegen, omdat ik anders de roggel via mijn schoen mee naar binnen zal nemen. Ik adoreerde mijn rebelse gedrag. Want dit is nou eenmaal een kant van mij die ik moet zien te accepteren.
Na het peukie zijn we weer naar binnen gegaan. Ik ging weer naar de houten vloer waar we Wolfmother, Janis Joplin en andere artiesten gingen kijken. Ook keken we een docu over geld en Ted-talks. Het was leerzaam maar toch erg moeilijk om soms alles te begrijpen. Daarom mocht de tv ook echt niet aan, want daar begreep ik al helemaal niks van. Ik was er heilig van overtuigd dat alles kan en dat je overal heen kan waar je wilt zijn. Dat als je tv kijkt niet interactief mee in de wereld mee doet. Dit kan alleen bereikt worden door in de wereld te stappen en een doel voor ogen te hebben. 
 
Het eind
Ik pakte mijn hoofdje en ik voelde eraan. Ik dacht wat een klein hoofdje heb ik toch, waarom doe ik het hoofdje toch zoveel aan. Teveel nadenken is niet chil. Mijn benen voelde niet als die van mij. Ik zag niet meer dat alles om uiterlijke vormen gaat, maar om hoe ik mij van binnen voel. En dat ik hier dus ook niet te lang stil bij hoeft te staan als mijn haar een dag niet zit. Ik keek naar buiten en ik zag sprookjesland. Mensen dansten over grassen met al hun haren in de wind. Maar alles wat ik zag waren auto''s in de werkelijkheid, geparkeerd naast huizen met lichten aan. Toen ik op mijn buik op de grond lag, zag ik een spiegel van werelden, watervallen. Ik zag dat ik nooit heb bestaan en dat ik ook nooit doodga. Want ik is alleen maar een illusie. Ik is niet meer ik, ik is hoe ik de wereld elke seconde ervaar. De ervaring was mooi en eigenlijk deed niks er meer toe, behalve dat alles mij was vergeven en dat ik moet leven zonder teveel te willen. Ik zag dat er toch niks meer te verliezen valt, want waar ik ga, ik kom nooit uit mijn lichaam wat ik mag wezen. Dus ik ga mijn angst en confrontatie voortaan aan. Dat zou je denken. Ik ben nog steeds een pussy. Ik zag verhalen in het huis van Jelle. Ik zag de houten vloer met alle krassen erop die zich jaar in jaar uit hebben opgestapeld in het hout, voordat het lichaam zich heeft versleten, verslijten eerst meubels. Ik zag dingen die niet in woorden waren te omschrijven. Ik zag dat ik mezelf soms als afval heb behandeld. Ik zag dat ik mij irriteeer aan mij pa die als ik thuis ben mij altijd loopt aan te kijken alsof ik een of ander huisdier ben. Het gaf mij een naar gevoel. Ik zag dat het huis waar ik nu woon niet eens zo fijn is, als ik altijd denk. En dat met minder spullen vaak meer lol in het leven zal kunnen zijn. De waarheid is naar boven komen drijven maarja wat heb ik geleerd? Om gewoon te denken fok it, als er geen liefde is, is er niks. Dus als er voortaan iets is in mijn leven wat ik onprettig vind, komt dat omdat liefde geen voorrang krijgt. 

Ik hoop dat het report duidelijk was een soort van. Bye

 

Zie afbeeldingen: http://imgur.com/C8Y3VHn TAK & http://imgur.com/iGGCfpR KAT

Eyyy Voyager,

 

Dat heet hypocriet wat je omschrijft over gedrag. Nee maar ik geniet altijd van jouw trip-reports, lekker persoonlijk. Sommige mensen omschrijven alleen maar, dat ze kleurtjes hebben gezien etc. Maar ehh is het niet juist goed geweest dat je met iemand samen was, misschien bracht dit je weer andere inzichten tot zover je die hebt. Vind het overgerens (dat woord kan ik niet spellen) wel spacend dat je constant weer die vibes hebt, hoe vaak je ook hebt getript, van de ontdekking die je steeds weer opnieuw opdoet. Dat je zegmaar sterfelijk bent en dat illusies wegvallen. Dat in het algemeen een mens misschien telkens weer illusies voor ze kiezen krijgt. Daar van sta ik ook altijd versteld. Voordat ik ga trippen is het echt zo, nu kan ik het wel aan en dan wordt ik weer in het diepe gegooid. Ik ga binnekort ook maar weer eens hoop ik tijd niet gedaan. Groetjes Rijkiedijkie

Ik bedoel met inzichten gewoon van hoe je de toekomst nu ziet en ik bedoelde niet percee de aliens. Haha. Je draaft er wel over door he over die aliens. Maar goed ik vind het mooi trip report! 

Geweldig report. Het laatste gedeelte herken ik heel erg uit eigen trips. Maar ik hb een vraag zou je ook tot dit inzicht zijn gekomen als je die andere trips niet had gehad denk je?

Klonk al vrij heftig eigenlijk. Als je echt heftig wilt gaan zou ik de Dragon nemen. http://www.dutch-headshop.com/nl/magic-truffels-dragons-dynamite-15-gram-p-1150.html 

Van ongeveer van 15/20 gram pp. Ik vind eigenlijk level 5 of hoger gewoon te erg en het eigenlijk wel fijn om soms nog normaal te kunnen communiceren. Deze werkte bij mij altijd wel heftig, ik heb bomen in de fik zien gaan door deze soort en ik kon de wind tegen mij horen praten. 

Dus er komt binnekort weer een beter tripreport met betere effecten?

Leuk om te lezen! Maar in het begin noem je dat trippen je veel heeft gebracht? Heeft deze trip je inzichten gebracht of voornamelijk verwarring? Het is denk ik logisch dat zulk soort ervaringen kunnen ontstaan omdat je gewoon geen ego meer hebt en al het normale wegvalt. Het is logisch dat je er niks meer van snapt omdat dat is de manier om dingen te begrijpen. Ik denk toch dat ik die natuurkrachten wel herken. Dat ik trip en dat ik ineens naar buiten wil lopen of zomaar een liedje bedenk op de gitaar. Groetjes Marijke

yes kan niet wachten op het volgende report

Ik eet 2 derde van de truffels op in m'n huiskamer, die ik eerder in Amsterdam gehaald heb. In de huiskamer glinsterd de kerstboom en buiten is het al donker. Zoals altijd komt er binnen een uur tijd, een effect van jewelste. Ik kijk in de spiegel en ik herken mezelf amper. Met een kritische blik bekijk ik mezelf. Wat ben ik toch eigenlijk knap. Maar waarom kleed ik me eigenlijk zo lelijk met een haarbos alsof ik net uit een oerwoud ben gelopen. Ik loop naar de zolder en wil mijzelf mooi maken maar al mijn kleding staat mij niet aan. Vervolgens loop ik naar de kast van mijn ouders waar veel kleding hangt, waarvan mijn moeder de meerderheid niet eens draagt. Dus pak ik een bloemetjes jurk, die ze nooit van haar leven nog een keer zal dragen. Ik bind er een riempje omheen zodat de jurk wat afkleed. Ik loop naar boven en doe een veer in mijn haar en ik doe mijn uggs aan en sla deze om zodat je het nep-bont kan zien. Dit ziet er avontuurlijk uit. Vervolgens ga ik beneden in de huiskamer zitten op de grote rode gangster stoel, die we van mijn tante hebben gekregen. Ik app wat met een meid die ooit tegen mij heeft gezegd, dat een jongen waarmee ik ging ze die niet vertrouwde. Ik appte haar nu pas, 2 jaar later, dat ze gelijk had. Ze heeft gelijk dat het een sukkel was, hij leefde in een zwijnenstal en ik modderde met hem door, terwijl ik gewoon buiten wou rennen en fietsen. Maar nee hoor hij heeft twee jaar van mijn leven afgenomen omdat ik bij hem bleef. Ik vertelde dat ik sindsien meer afgesloten van de wereld leef. Ik negeer mensen in de klas en ga in de loop der tijd in mijn eentje zitten, ik spreek minder met mensen af en ga met mijn ouders tv kijken in plaats van met vriendinnen en ik lach gewoon niet in het bijzijn van anderen, maar wel als ik in mijn eentje een boek lees of film kijk die boven mate komisch is. Het is alsof ik masturbeer lach. Ik doe het, maar niet in het bijzijn van andere lui. Het meisje via de app zegt: Ik heb het idee alsof je jezelf veel pijn gaat doen. Ik zei dat doe ik ook, maar ik ben fokt op en ik weet niet hoe ik eruit kom. Maar weetje appte ik naar haar, ik heb nog een kerstboom, ik heb muziek, ik heb ouders en een zus en er is vast nog wel iemand die van me houdt. Ik heb alles nog. Ik wist alleen niet meer welke dag het was. Ik vertelde haar niet dat ik tripte. Ze zei dat ik haar altijd mocht appen. 

Hierna appte ik mijn zus en ik vroeg of het feest waar ik zo heen zo gaan leuk is of dat het saai was. Ook appte ik iets als in, geloof jij nog in Sinterklaas ik wel want ik ben het zelf, toen heel logisch natuurlijk. Ik kon mijn ov niet vinden en moest dus op ov tocht door mijn huis, die ik uiteindelijk vond, maar ik wist niet of er geld op stond. Dus pakte ik mijn fiets. Ik fietste tot en met de eerste bushalte, want het waaide te hard om dit nog tot Haarlem vol te kunnen houden. Toen ik bij de bushalte mijn fiets in een rek reed, stond er een meisje te bellen. Vond het heel raar, want ze praatte tegen een apparaat. Ik zette mijn fiets neer en ik ging maar gewoon liften met mijn duim uitgestoken. Er werd getoeterd, maar niemand stopte voor me. Dus pakte ik gewoon maar de bus in de hoop dat het apparaat bliep bliep zei. De buschauffeur zei, huh oke, want ik negeerde hem straal en nam plaats bij een 4 zits. Het was vrouwen avond ofzo, want er zat vooraan een vrouw met een capuchon te bellen. Rechts van me zat een vrouw te bellen en achterin de bus zat er nog iemand te bellen die ik eerst zag bij de bushalte. Ik appte Juul dat ik onderweg was. Terwijl ik mijn mobiel in mijn hand had, had ik het idee alsof ik mijn hand niet voelde, maar mijn mobiel wel. Ik dacht weer eens dat ik doodging. Ik ademde te hard voor me gevoel. Ik dacht dat er geen zuurstof meer naar mijn hersenen ging. Mijn hart ging echt heel snel door de truffels of door de stress. Ik zag mezelf al bij de ambulance liggen en ik wou door de bus riepen dat ik dood ging. Maar ik bleef koel en ik dacht, als ik dood zou zijn zou ik dat nu al zijn. Maar mijn lichaam was gewoon niet meer van mij en zat daar gewoon op die stoel, maar ik gewoon niet ofzo. Toen ik eenmaal bij het station was, had ik in mijn hoofd gehouden, ik ga gewoon naar Juul, dan zeg ik dat ze ambulance moet bellen misschien. Dus ik belde aan bij het Penthouse, en ik liep naar boven. Ik kwam op het feest en ik zei tegen een vriend dat ik dood ging. Hij ging buiten het feest mij aanpraten dat stress niet slecht kan zijn alleen als je het geloofd. Hij pakte mijn hand en hij zei, ik voel je hand nog je bent hier. Toen ik bijgekomen was, ben ik naar het feest gegaan en ging ik voorovergebogen op een stoel zitten. Toen kwam er een meisje aangelopen die zei, gaat het wel? Ik haat het als mensen dat vragen om eerlijk te zijn maar ik wil nooit onbeleefd zijn. Ik zei ja. Toen zag ik Linde en die was blij om me te zien. Toen werd ik ook blij. Het enige nadeel vond ze dat haar jurk afzakte, ze droeg een strapless jurk en is wel even dunner dan ik. Dus ruilde we van jurk. Nu had ik een soort strapless tentenjurk. Vervolgens moest ik van alles lachen, dansen. De visuals waren niet sterk omdat ik 1. maar de helft had gegeten en 2. het werd gedempt door alle andere prikkels. Vervolgens heb ik nog opgetreden en geslapen bij het huis van de muzikant. Ook hebben we gezoend. Hij zei ik hoorde dat je truffels op had. Ik zei ja. Ik sliep een half uur en de volgende dag had ik stage. Ik liep op me blote voeten door het kantoor en ik danste en ik zong. Toen ik thuis kwam ging ik meteen slapen. Niet erg verstandig allemaal, laat opblijven ongestoord trippen maar goed alles is goed gegaan en voortaan maar wat rustiger aan. 

Ik geloof juist dat rationale gedachten over dit soort dingen je gek maken en niet de irrationale kant. Ik denk dat schizofrenen mensen teveel nadenken over het leven met hun rationele kant en zo in de knoop komen te zitten. Ze denken dat alles op te lossen is met hun gedachten en blijven maar malen. Ik ben het met je eens over het concept van de muziek om God beter te begrijpen. Ik geloof ook wel dat God bestaat en dat iedereen en alles dat is, maar dat iedereen een ego heeft waardoor iedereen afgescheiden en anders lijkt. Ik geloof ook dat je niet moet fokken met God dus als je teveel een eigen wil hebt, ik wil alle rijkdom, alle liefde dat dat juist tegen gaat werken en dat je dan juist niet volgens God leeft maar volgens angst. Er is geen andere keuze om vertrouwen te hebben je moet wel. Dat geloof ik.

De ziel is oud wil je zeggen? Ouder dan het lichaam. 

Is de ziel oneindig?