Bassik

Dat klonk erg gezellig, allemaal Fijn dat je eerste trip zo goed beviel!
Wel jammer van de smartshop, gelukkig zijn ze niet allemaal zo. Bij mijn eerste keer werd ik goed voorgelicht door de verkoopster, wat toch wel fijn is.
In de zomer de natuur in... dat is het beste. Wij deden het van de winter al, ook erg mooi, maar wel koud.
Veel plezier de volgende keer!

Hoi iedereen, het is lang geleden dat ik een raportje heb geschreven voor hier, maar deze moest ik toch echt delen!
Het was de mooiste en de meest angstaanjagende ervaring uit mijn leven, en ik heb er nog steeds moeite mee om alles "rond" te krijgen in mijn hoofd...

Het spul: P. cubensis Equador.
De setting: Kapelse Bos in de avond.
De namen zijn zoals altijd schuilnamen.

Enkele weken geleden had ik een growbox gekocht met de sporen van P. cubensis Equador. Na een ietwat karige oogst belde ik mijn twee beste vrienden om ze uit te nodigen voor een lekkere trip.
Noot was er wel voor in, maar toen ik Mies belde bleek dat ze al hadden afgesproken om 's avonds in het bos te drinken. Dit gebeurt wel vaker, we stoken een lekker vuurtje op tegen de muggen en hebben een gezellige avond onder het bladerdak.
Na wat gediscussieer besloten we dat Noot en ik de paddo's zouden eten, terwijl Mies en twee van zijn maten de avond als normaal zouden voortzetten.

Het bos is niet al te groot, maar groot genoeg voor onze bedoelingen. Het is een verzameling bossen met paadjes er tussen, niet slecht.
Aangekomen op de plaats gingen we zitten op de pallets die we eerder daar hadden gestapeld, en maakte een vuurtje.
Noot en ik namen onze porties paddo's in met een reep chocolade om de smaak en vooral de textuur te maskeren. Ik geloof dat we p.p. Ongeveer 35-40 gram verse paddo's in namen.

We bleven nog even zitten praten en roken, maar beide voelden we hem al snel opkomen, en we besloten wat te gaan wandelen. Tijdens deze wandeling sloeg hij in, en... woorden ontbreken mij.
Hiervoor hebben we enkel truffels gedaan, en waren niet helemaal voorbereid op hoe intens deze ervaring werd. Alle kleuren werden diep en intens, en de structuur van objecten om ons heen werd heel... significant, als iemand begrijpt wat ik bedoel.
Wat volgde was een spannend avontuur door de bossen. Soms lopend, soms kruipend, soms bewegingloos in het gras liggend... Ik had ergens een stok gevonden die ik gebruikte bij het lopen en om overeind te komen, wat de trip een stuk makkelijker maakte.
Mijn maat Noot werd tegen het eind wat verward, en bleef voor wat uren leek in herhaling vallen. Hij was niet meer in staat zijn eigen shag te rollen wegens een gebrek aan focus, dus hielp ik hem.
We hebben over veel gepraat, maar dat zijn persoonlijke dingen.

Tijdens deze trip kwamen we nog een keer terug bij het kampvuur om het water van Noot te halen en mijn tabak, maar er was niemand. We zaten helemaal in de space, dus ik ging gewoon zitten en mijn shagje draaien terwijl de wereld om mij heen krankzinnig was. De anderen kwamen aangerend, blijkbaar waren ze een grapje met ons aan het uithalen, maar we tripten hem zo hard dat we hier niet veel om gaven.

We waren heel erg verdwaald in het bos, maar toevallig, net toen het donker werd en het spul een beetje uit begon te werken, kwamen we weer aan bij de ingang van “ons†bos.
We gingen bij de anderen zitten, en praatten een beetje over wat ons allemaal was overkomen.
Ik was al uit de trip, en Noot meldde niet veel later dat hij er ook uit was.
Dit was ruig spul, maar ik voelde me best goed na deze trip, heel anders dan met truffels.
Ik was wel erg moe, en ging even achterover liggen op mijn pallet. Het vuur flakkerde mooi zo in het donker, en door het bladerdak boven zag ik de door de maan verlichte lucht.
Dit had een mooi einde van een mooie dag kunnen zijn, maar ik wist niet dat het hardste nog moest komen...

Ik lag daar dus naar boven te kijken, toen ik zag dat de puntjes licht door de bladeren er uit zagen als sterrenbeelden.
Het zag er erg mooi uit, en ik bleef lekker kijken. Ik wou een muziekje opzetten, en pakte mijn MP3 spelertje er bij.
Een sterrenbeeld recht boven mij begon te veranderen, te transformeren, en werd een sterrenbeer.
Het was niet gewoon een plaatje van een beer, het was een beer gemaakt van sterren, en hij bewoog.
Dit was het begin van de meest krankzinnige ervaring uit mijn leven. In wat een eeuwigheid leek te duren zag ik van alles in het bladerdak; scholen vissen, wijze beren, totemvogels, dansende Hindu goden, mandela's, olifanten, en alles bewoog en leefde op de maat van mijn muziek.
Ik ging recht overeind zitten, en staarde het donkere bos in. Het vuur flakkerde over de bomen op de maat van de muziek, eerst the Doors, toen Queen, toen Simon & Garfunkel... met elk nieuw nummer veranderde het visioen. Ik zag de bomen dansen, een kosmische geiten-man tegenover het vuur zitten, overal groeiden paddenstoelen. In het vuur woonde geesten, en toen ik daar naar ging staren leek het wel alsof mijn lichaam werd overgenomen. Ik maakte complexe bewegingen met mijn handen en vingers, zonder hiervoor de opdracht te hoeven geven. De paddo's deden dit, zei ik tegen mezelf, de paddo's besturen mij nu, en toen moest ik lachen.
Tijdens de visioenen boven had ik allerlei rare inzichten die ik niet meer kan onthouden, maar ik had het gevoel onderwezen te worden.
Maar het begon mis te gaan.

Ik zag een groot kosmisch figuur boven me dat met me wou dansen, maar dat wou ik niet. Ik was best wel bang en paranoïde aan het worden.
Ik keek om me heen en zag hoe raar de wereld er wel niet uitzag. Mijn geest was weer terug, maar ik zat nog steeds in de trip.
Ik werd erg bang.
Ik liep wat rond in de hallucinaties en dacht aan bepaalde dingen... Mijn maat Noot was al lang uit de trip, waarom zat ik er nog in? Het moest al 3 uur zijn, dit spul had al lang uitgewerkt moeten zijn! (Later bleek dat het 12 uur was, slechts een half uurtje langer dan de trip gemiddeld zou duren volgens het internet.)
Ik voelde mijn maag en toen mijn hele lichaam verzuren, en de angst greep mij. Ik dacht dat ik was blijven hangen, dat ik nooit meer uit deze akelige droomwereld zou kunnen komen!
Je ziet wel eens van die mensen, weet je, in een psychose of zo... is dit het? Was dit de psychose?
Ik begon hevig te trillen en te zweten, en wou hulp van mijn vrienden, maar ze leken zo vreselijk ver weg.
Noot ging zich er mee bemoeien en zij dat ik moest liggen, en dat we zo weg gingen.

Plotseling werd alles weer vreselijk trippy, en ik zag mijn vrienden in slow motion bewegen, en kon niet verstaan wat ze tegen elkaar zeiden.
Ik had het zo koud, en was doorweekt met zweet. De angst had mij helemaal overmeesterd, en ik dacht dat ik dood ging.
Ik meen het, ik was er van overtuigd dat dit het einde was, en begon voor het eerst in mijn leven echt serieus over de dood na te denken, besloot dat het niet zo erg was, en overdacht toen mijn eigen leven. Het was een goed leven, maar ik heb nog steeds een aantal doelen die nog niet gehaald zijn, en daardoor voelde ik mijn wilskracht terugkeren. Ik maakte me geen zorgen meer dat ik in de trip was blijven hangen (Hoewel ik dat nog steeds geloofde, en visioenen van mij opgesloten in een psychiatrisch ziekenhuis waren heel reeëel.) maar moest me focussen op overleven. Wakker blijven!

Ik kwam er door heen. Ik weet niet hoe of wat het was, maar ik was weer in staat te communiceren.
Ik zei tegen mijn vrienden dat ik naar huis ging, maar ze waren allemaal erg bezorgd en Noot bood aan mee te fietsen.
Dat was maar goed ook, want ik was niet alleen verdwaald in het bos maar ook op de weg naar mijn huis toe, zelf zou ik het nooit gevonden hebben.
Tijdens het fietsen ging het steeds beter, ik kon me weer focussen, en toen herinnerde ik me iets wat Noot mij vertelde tijdens de trip. Ik weet niet meer wat het was, maar ik had weer alle vertrouwen dat ik heel normaal wakker zou worden de volgende dag, en voelde me extreem opgelucht.

Thuis aten Noot en ik nog wat pizza, en keken we naar een TV serie. Toen hij weg ging bleef ik op de bank slapen, want om alleen in het donker te gaan liggen leek me vreselijk.

De volgende dag werd ik heel normaal wakker.

In het bos zoek ik vlak voordat 'ie in gaat slaan altijd een goede, stevige stok uit om mee te wandelen. Zodra de trip echt begint heb ik de neiging om te vallen en niet meer op te staan, de stok helpt me dan op te staan en verder te lopen als de setting mij niet aanstaat.
 
En tijdens de piek ziet zo'n stok er echt fantastisch uit, zoals alles in de natuur!
 
Mijn vrienden houden meer van hun laptops met videogames en cartoons, maar na één keer trippen in het bos vind ik dat gewoon zonde van de drug. (gelukkig zijn het maar twee vrienden van mij die zo geobserdeerd zijn met dingen, mijn andere tripvrienden zijn gek op buiten)
 
Sowieso kan ik niet meer met technologie omgaan tijdens een trip, pff.